De laatste ronde

Nog maar een keer proberen, zojuist een nieuw verhaal geschreven maar bij het "posten" is er iets fout gegaan waardoor het niet werd toegevoegd maar wat ik veel erger vind is dat ik het nu opnieuw moet schrijven.
Het afgelopen jaar is voor mij geweldig geweest, iets meer dan een jaar een fantastische vriendin waardoor het leven weer extra zin heeft gekregen in vergelijking met de periode daar voor en dan ook alweer ruim een jaar in een Quest rond fietsen, het is allemaal geweldig.
De laatste ronde dus in twee opzichten, het jaar 2006 is bijna ten einde en de laatste ronde in de Quest ging over de dijk.
De vraag is dan welke dijk, deze keer eens een rondje wat ik ooit heb bestempeld als de z.g. HEM-ronde wat zoveel wil zeggen als Hoorn-Enkhuizen-Medemblik alles over de dijk langs het IJselmeer. Starten in Middenmeer en dan dit rondje maken is iets meer dan 80 km. Ik had me voorgenomen om het nu eens een keer rustig aan te doen en ik mag zeggen dat die opzet redelijk is geslaagd. Volgens de GPS reed ik dit rondje van 81,5 km in 2 uur en 26 minuten waarbij er ergens een maximum snelheid is gereden van 45,7 km en het eind gemiddelde stond op 33,4 km per uur, allemaal binnen de perken om zomaar te zeggen. Het totaal aantal kilometers met de Quest is in mijn ogen behoorlijk voor een "bejaarde" (zo heet iemand toch die bijna nog van voor de 2e wereldoorlog is) 11.119 km en dat in 13 maanden. Het mooie aan dit alles is dat er geen kilometer met tegenzin is afgelegd, nee, vaak als ik ergens was geweest ging ik met een omweg naar huis, alleen al omdat het zo'n heerlijk vrij gevoel geeft in zo'n superfiets met de naam QUEST.

Rondje over dijken.

Heerlijk rustig weer geen wind en een beetje zon, als ik 's morgens van start ga staat de zon om deze tijd van het jaar erg laag en ik trek de klep van mijn pet extra diep over mijn ogen om zo toch veilig m'n rondje te kunnen maken.
Ik ga eerst richting " 't oude land" weer zo'n uitdrukking die alleen in de polder te horen is, de polder is ondanks z'n ruim 60 jaar, sinds de tweede keer dat hij droog werd gemaakt, altijd nog het nieuwe land. Dus wat buiten de polder ligt heet 't oude land.
Die richting is dan voor mij meestal eerst via Lambertschaag en Abbekerk en zo door Benningbroek en Wognum naar Berkhout enz. na een paar oversteken en bochten ga ik op het fietspad en vervolg mijn weg naar Oosthuizen waar ik de dijk neem om zo in Zuidoostbeemster te komen.
Na 40 km is er m'n vaste "routestop" waar ik altijd hartelijk wordt ontvangen en goed verzorgd. Zo rond half 2 vervolg ik m'n weg weer en ga deze keer ook weer voor Purmerend rechtsaf langs het kanaal. Als ik bijna in de buurt kom van Spijkerboor moet ik uit de Quest om hem voorzichtig door de berm te duwen langs een grote trekker met kiepwagen en een kraan die samen in de grond staan te "roeren" die uit het kanaal is gebaggerd. Als ik richting Alkmaar ga zie ik dat het bord wat aangaf dat de Oostdijk was afgesloten, is verdwenen. Dus meteen rechtsaf om te constateren wat men allemaal heeft verbeterd, nou aan het wegdek is niets verbeterd, alleen maar slechter geworden volgens mij, maar langs de hele Oostdijk hebben ze veel grond aangevuld op het talud van de dijk en wat volgens mij nog niet klaar is. Maar ik ben ook geen persoon die hier met verstand van zaken over kan oordelen dus de tijd zal het leren wat er verder nog gaat gebeuren.
Aan het einde van de dijk wel iets opvallends, ooit, nadat ik het heb opgezocht zag ik dat het 15 maart 2004 is geweest, had ik een foto gemaakt van wat toen nog een bouwval was en waar de verbouwing maar niet wilde vlotten.
Afgelopen zomer had ik al het idee om hier nog een keer een foto te maken, er staat nu echt iets leuks wat toen haast onmogelijk leek. Rechts op de schuur die er achter staat is in de dakpannen nog het nummer 47 te zien als bewijs dat het dezelfde bouwlokatie is. Toen ik later thuis kwam zag ik dat het net een rondje was geworden van 100 km waardoor het totaal nu op 10.995 km is gekomen.

Mobiel op laag niveau.

Een mens is een simpel wezen, ook als je in een Quest rond gaat rijden. Gister vertelde ik dat ik via ZO Beemster een rondje had gemaakt langs de Langereis enz. en dat ik daar een kennis was tegen gekomen.
Vandaag heb ik ook weer even een klein rondje gemaakt en nu werd het slechts 66 km. Toen ik gistermiddag weg ging bij mijn vriendin zocht ik een moment naar mijn mobiele telefoon, vast ervan overtuigd dat ik hem bij me had toen ik van huis ging.
Hélaas hij was toen niet te vinden, niet in mijn tas, niet in de Quest, echt nergens te vinden. Waar zal ik hem hebben laten slingeren, in de garage gekeken in en om huis ook op het gras waar de Quest op z'n kant had gelegen bij het banden pompen.
Onvindbaar, ja wat nu, waar moet ik nu zoeken. Met de gewone telefoon mijn mobiel bellen leek me de oplossing, inderdaad hij ging gewoon over in de garage, dus dacht ik die ligt op de werkbank of daar in de buurt. Ondertussen had ik hem alweer uitgedrukt wat tot gevolg had dat ik het spoor meteen weer bijster was. Dus weer opnieuw bellen en ja hoor ik hoorde de "noodkreet" en wel uit de Quest, dat kon toch niet ik had al zo serieus gezocht.
Wat bleek nu, gistermorgen met het licht smeren van de ketting had ik de beschermkap iets te ver naar voren er weer opgezet en onderweg in de buurt van Abbekerk was ik gestopt om het storende geluid op te lossen, even de beschermkap los getrokken en weer opnieuw, en nu op de juiste plaats, terug gezet. Tijdens deze handeling is mijn mobiel van af z'n vaste plaats in de kettinggoot onderin de Quest gegleden en werd pas ontdekt na een paar telefoontjes en tientallen kilometers later.
Met een doek heb ik hem weer wat opgepoetst en geconstateerd dat er een klein gleufje in de body is gesleten door de ketting maar hij werkt nog en zal voortaan geen kans krijgen om op zo'n laag niveau mee te rijden.
Gelukkig heb ik hem onderweg niet nodig gehad want hij was wel enige tijd echt spoorloos

Langs de Langereis

Klinkt leuk, maar wat is de werkelijkheid. Vanmorgen was het eindelijk weer een keer ideaal fietsweer, weinig wind denk ik, en een heerlijk zonnetje erbij. Eerst de banden even nakijken en bijpompen, voor 7 atm. en achter 5. Nadat dit geregeld was nog even wat eten en drinken en dan van start. Het is ondertussen wel tegen 11 uur maar ja wat wil je, eerst de kerstboom optuigen en hier en daar wat ophangen en neer zetten om wat van de Kerst-sfeer in huis te krijgen en dan op pad.
Ik had ondertussen een telefoontje gehad van mijn vriendin dus was de route snel vastgesteld, richting ZO Beemster. Na 40 km precies stond ik achter het huis en kon ik m'n inmiddels natte plunje vervangen door iets droogs, ja zweten is in de Quest zo klaar. Vooral omdat het nog steeds geen winter wordt en de temperaturen veel te hoog zijn is het vaak te warm in de "gele bak".
Over het algemeen kleed je jezelf vaak te warm voor zo'n ritje, het zou best nog in de korte broek kunnen maar als je dan uitstapt staat het ook zo raar om deze tijd van het jaar, in de zomer oké maar tegen Kerstmis, nee dat zou niet mogelijk moeten zijn.Na op m'n pauze-adres even iets te hebben gegeten en gedronken ben ik met een kleine omweg weer naar huis gereden. Dat omrijden gaat dan net voor Purmerend rechtsaf langs het kanaal op een mooi fietspad, langs Spijkerboor richting Oost en West-Graftdijk en dan een paar keer helemaal rechtsom en omhoog richting Alkmaar, daar schieten ze nog steeds niet erg op met de wegen en ook voor de fietsers blijft het bedroevend slecht, aan alles is te merken dat een fietser een soort derde rangs verkeersobstakel is. Parkeren doe je als wegwerker en automobilist naast de rijbaan dus op een fietspad en die lummels die dan niet met een auto gaan moeten maar niet zeuren.
Vanaf Alkmaar richting Stompetoren en net voor Schermerhorn linksaf via de Noordschermerdijk langs Ursem en bij Rustenburg rechtsaf steeds langs de ringvaart tot Heerhugowaard via de Plemdijk enz.naar de Langereis.
Weer een weg langs het water, Nederland is per slot van rekening niet voor niets een waterland. Aan het begin van de Langereis is bovenstaande foto gemaakt, net toen ik daar mee klaar was kwam er een bekende op een sportfiets aan rijden, Arnold Schalkwijk uit Wieringerwerf. Al diverse keren hebben we elkaar ontmoet, voorheen onder zakelijke omstandigheden en tegenwoordig allebei als "fietsfanaten", dat kan ik gerust ook van hem zeggen, kom ik met de Quest op een ruime 10.000 km per jaar hij gaat ver over de 13.000 km per jaar, dus ik ben maar een beginneling.
Thuis gekomen stond het gemiddelde op 35,5 km was de max. snelheid 54,5 km en was de rit deze keer 103 km lang geweest wat het totaal op 10.729 km heeft gebracht.

Harde wind en de Quest.

Ja daar zit je dan, met dit weer is zelfs een Quest niet het meest ideale vervoersmiddel. Harde wind, en dan van opzij is toch een beetje link en vooral als je dan ook nog over dijken en langs brede sloten en vaarten fietst. Schreef ik vorige week nog dat ik die week nogal wat kilometers had gefietst, deze week ben ik eigenlijk nog niet weg geweest, nou ja 35 km naar m'n jongste broer in Wervershoof dat is alles.
Vandaag en ook de komende dagen zal ik niet in de gelegenheid zijn om de Quest van "stal" te halen, voor onderhoud is dat uiteraard wel mogelijk.
Maar welk onderhoud, een druppeltje olie op de trappers en de ketting heb ik ook al een hele tijd niet meer gezien dat is dan eigenlijk het enige. De buitenkant wordt met regelmaat netjes gehouden met de autowasborstel en als het enigzins nodig lijkt ook nog een beetje was er over om hem te laten glimmen.
Het grotere tandwiel voor bevalt mij prima, standaard was er een tandwiel gemonteerd van 52 tanden dat is nu vervangen voor een 57 tands en dat is wel wat zwaarder om te trappen maar nu gebruik ik de achterste tandwielen van de derailleur tenminste (voor deze aanpassing fietste ik bijna altijd op de 52x12 of 52x11) en staat hij meestal op de z.g. 6e of 7e versnelling wat neer komt op 57x14 of 57x13 dan heb ik als het wat vlugger "moet" altijd nog twee mogelijkheden over n.l. 12 en 11 op de cassette van het achterwiel. Kenners zullen vast wel zeggen, "Veel te zwaar" het zal best waar zijn maar ik kan niet licht fietsen, ooit in de beklimming van de Alpe d'Huez, toen nog met de racefiets, passeerde ik twee Fransen en boven gekomen werd er driftig gekeken en gecontroleerd wat voor versnelling ik reed, "Combien des dents" toen ik zei dat er voor 52 en 42 tanden zaten en achter was toen mijn grootste tandwiel 23 was hun reactie "C'est impossible" .
Hard fietsen heb ik altijd gezegd, dat kan ik niet, maar op de grote plaat lang volhouden gaat me prima af en mogelijk dat dit op latere leeftijd ook nog een tijdje zo zal blijven.

Onbeperkt fietsen met GPS ?

Vandaag 1 december 2006 een rustig weertype hoewel het volgens alle deskundigen veel te warm is voor de tijd van het jaar. Afgelopen week zijn er wel wat extra kilometers gemaakt heb ik achteraf wel gezien, maandag ruim 100 km, dinsdag ruim 100 km, woensdag naar Oudemirdum 160 km en gistermiddag nog weer even een ruim rondje wat tot resultaat heeft gehad dat de totaalteller nu op 10.590 km staat. Toen ik gistermiddag thuis kwam zag ik op de GPS (Garmin 60CS) dat het "bewogen gemiddelde" ook netjes aangaf hoe mijn gem. snelheid was geweest over zo'n 81 km, 35 km per uur, de teller van de fiets gaf 35,2 km aan dus de tellingen gaan echt wel serieus. Sinds kort heb ik een GPS aangeschaft, meer een "speeltje" met aan de andere kant de ervaring dat ik een paar keer in een aantal grotere plaatsen totaal de weg kwijt was en aangezien draaien en keren met de Quest niet direkt eenvoudig is leek me een GPS wel ideaal. Hoewel, een aantal kilometers omrijden is ook nooit een probleem, maar als je niet weet of je naar het centrum gaat of naar de buitenkant van een stad dan is zo'n stukje techniek wel aan te raden.
Maar dan, welke kan er redelijk lang zonder aparte voeding.
Zodoende is mijn keus gevallen op het voornoemde apparaat wat zo'n 20 uur op 2 penlite's werkt. En met oplaadbare-batterijen is één en ander lang vol te houden. Dus op zoek via Marktplaats.nl en het resultaat is duidelijk en tot volle tevredenheid. Daarnaast hoop ik dat we er tijdens onze vakantiewandelingen ook dankbaar gebruik van kunnen maken in de bergen via de topografische kaarten.

En heel jaar Quest.

Het eerste jaar Quest zit er op, vandaag nog een klein afsluitend rondje gemaakt. Om de spieren nog even los te trappen werd het maar 46 km waarbij ik langs de Noorder en Zuiderdijkweg in de Wieringermeer ben gereden.
In een eerder verslag schreef ik toen over het "gat" in de dijk waar die keer wat vrachtwagens bezig waren en ik toen bijna stapvoets moest rijden. Vandaag passeerde ik dat punt weer en besefte dat voor een "buitenstaander" dit een vreemde benaming moet zijn " 't gat in de dijk" met de bovenstaande foto is het hele verhaal duidelijk, maar dat betekende wel dat ik flink in de remmen moest en toen keren om deze foto te maken. Voor heel veel fietsers en ook Quest-rijders is dit een bekend punt, hoewel ik me afvraag of ze zich de tijd gunnen om hier even te stoppen, in deze bocht, in de verder kaarsrechte weg is en blijft het altijd opletten dus ziet men zo'n monumentje gauw over het hoofd.
Toen ik weer thuis, achter het huis uit de Quest "klom", stond het totaal op 10.127 km en was het gemiddelde deze keer 36,9 km p/u.
Sommige mensen vragen zich af of die gemiddelde snelheden wel kloppen, het moet goed zijn de wielinstelling is 149 volgens opgave van Ymte voor 20"wielen en als ik verder kijk dan is de afstand naar Oudemirdum vanaf Middenmeer precies 80 km en dat was het ook met de racefiets en later ook met mijn eerste ligfiets en met de Quest is het weer het zelfde dus ik twijfel niet aan de gegevens.
Zaterdag en zondag zal de Quest niet van stal komen en is dit dus een heel jaar Quest(en).

Alles is mogelijk.

Inderdaad, alles is mogelijk, nou ja , alles....... . Het volgende, vorige week vrijdag was het schitterend weer, behoorlijk veel wind, maar volop zon. Niet elke dag zit ik in de Quest en zo kwam het dat ik net die vrijdag met mijn vriendin op het strand liep in Egmond aan zee en daar zagen we het gebeuren, hij kwam uit zee maar Neptunus was het niet, het was gewoon iemand die graag met een sport bezig is, ik fiets graag en hij zwemt graag. Op de vraag van mijn vriendin of het niet te koud was op 17 november werd geantwoord dat hij zich goed insmeerde met vaseline en doordat hij elke dag even ging zwemmen het allemaal wel mee viel.
Zo zie je maar alles is mogelijk.

En dan weer over de Quest, vandaag 22 november 2006 is de magische grens van 10.000 km gepasseerd. Nog 4 dagen eventueel te gaan om het jaartotaal vast te stellen want op 26 novenber 2006 heb ik dit wonder op wielen precies één jaar.
Wat heb ik al die kilometers heerlijk gereden, soms vlug soms wat langzamer maar alle keren met onvoorstelbaar veel plezier. Eén ding is jammer, waarom was de Quest er 25 jaar geleden nog niet, dan had ik er zovele jaren meer van kunnen genieten. Als je zoals vandaag over de "korte" afsluitdijk (tussen Wieringen en Ewijcksluis) langs het Amstelmeer fietst met de zon erbij en een lekker fris windje dan kan het gewoon niet meer stuk. Later via Den Helder weer langs het Noord-Hollandskanaal langs 't Zand naar de afslag Schagen en dan het laatste stukje naar Middenmeer waar de teller voor deze trip 64 km aangaf en dat het totaal nu 10.042 km was geworden met een gemiddelde snelheid van 34,8 km per uur.

Zelfs de ganzen schrikken.

Maandagmorgen, af en toe een beetje regen en harde wind. Ik was van plan om even een flink rondje te maken maar door de wind heb ik de route maar flink ingekort. Eerst richting Medemblikkersluisweg, de wind rukt flink aan de Quest, en vanaf dat punt beslissen, ga ik langs de Medemblikkersluisweg naar de dijk om langs gemaal Lely naar Den Oever te gaan of neem ik de route naar ZO Beemster. Door de rukwinden besluit ik, om toch maar om niet te ver van huis te gaan, dus wordt het richting Den Oever dan kan ik langs de dijk naar het noorden rijden en heb geen zijwegen of sloten naast me en over de noordkant van de polder weer min of meer recht tegen de wind in zal geen problemen geven.
Als ik dan aan de westkant van de polder ben ligt de weg achter een dijk waar ook nog een flinke beplanting is zodat ik overal de rukwinden van opzij kan ontlopen. Vanaf gemaal Lely gaat het, met de wind iets schuin achter, verbazingwekkend snel, 47 km is op de teller meer regelmaat dan uitzondering, maar toch, bij het "gat" in de dijk zoals dat bij ons wordt genoemd, moet ik een stukje stapvoets rijden, een aantal vrachtwagens met shovels enz. is bezig met laden en/of lossen en gebruiken daarbij een vrij groot gedeelte van de weg waarbij de nodige slip-ingredienten ruimschoots op de weg blijven liggen. Vervolgens, na een aantal kilometers, door het tunneltje onder de A7 door waar je op loopsnelheid de juiste weg zoekt tussen de paaltjes door en dan weer opgang komen langs het Robbenoordbos. Op een gedeelte wat volgde langs de Amstelmeerweg, zaten nogal wat ganzen die opvlogen toen ik met het "gele gevaar" langs kwam, toen snel stoppen en het fototoestel in stelling brengen. Het is moeilijk te zien maar het waren er honderden, niet alles vloog op en een deel zette weer de poten op vaste wal, dus wat ik gehoopt had kwam er niet helemaal uit "een hele grote zwerm". Hoewel er geen spat regen is gevallen tijdens dit stukje besluit ik toch om mijn route wat in te korten waardoor ik na 52 km weer thuis ben en zie dat het gemiddelde op deze rit 35,8 km is geweest en dat het totaal nu is opgelopen naar 9798 km.

Het Hollandse weer.

Heerlijk, een zonnetje en weinig wind, inderdaad zo ging ik vanmorgen van start. Maar schijn bedriegt, amper 3 km van huis zag ik in de spiegeltjes van de Quest dat de lucht achter mij nogal donker was geworden terwijl voor mij nog een heerlijk zonnetje scheen en hier en daar een wolkje. Dit alles bracht me op het idee om te proberen beide op één foto te krijgen, al is het dan met de hulp van een achteruitkijkspiegel van de Quest gegaan, het resultaat op de foto spreekt voor zich.
Meteen nadat ik de foto had gemaakt moest ik snel de Quest weer keren in de rijrichting om, als het te erg zou worden, een schuilplaats te hebben,
2 km verderop onder het viaduct, aan het eind van de Flevoweg bij de A7 langs de Medemblikkervaart.
Voor ik daar was ging het al aardig te keer en heb uiteindelijk een minuut of 10 onder het viaduct gestaan. Toen ik mijn weg weer vervolgen kon scheen de zon weer en was het weer een ideaal fietsweertje.
Via ZO Beemster, waar ik even een pauze had ingelast en waar ik met koffie en een broodje werd gesterkt voor de terugreis, ben ik langs het NH-kanaal in noordelijke richting gereden om na 91 km weer thuis te staan. Onderweg nog een paar keer een klein beetje regen en dan heerlijk onder de douche, wat is dit leven toch mooi om te leven.

Einde van de zomer ?

Afgelopen week nog heerlijk genoten van de zomer die niet lijkt te eindigen, maar het gaat nu toch over wordt gezegd.
Weer een paar keer een leuk stukje "weggetrapt" en dat loopt dan vaak in de honderden kilometers. Het voordeel van wonen in een polder (er zijn ook nadelen) is dat je met een Quest kilometers lange rechte wegen hebt waar op volle snelheid kan worden gereden en waarbij bijna nooit verkeershinder is, wel blijft uitkijken onder alle omstandigheden van groot belang.
Doordat de Wieringermeerpolder het laatste jaar nogal grondig wordt "gerenoveerd" (of verkwanseld) door enkele fanatieke liefhebbers van zaken doen in 't groot, waar dan ook vaak een financieel plaatje aan vast zit, zijn er in het zuiden van de polder een aantal wegen waar je beter niet kunt komen, zelfs niet met een auto laat staan met een fiets.
Eén grote "baggerbende" op de wegen, levens gevaarlijk, men rijdt net zo gemakkelijk door het land als op de weg zonder zich te bekommeren om alle stukken klei die dan van de wielen afvallen. Maar goed, als je dat weet moet je die hoek van de polder mijden.
Dus mijn rondjes gaan vaak een andere kant op, wel eerst 10 km recht uit en dan door Westfriesland of daarbuiten. Zo ook het laatste ritje via Onderdijk,Wervershoof, Zwaagdijk, Bobeldijk,Spierdijk, de Obdammerdijk enz. weer naar huis. Overal ....dijk wat dus aangeeft dat er nogal wat dijken zijn in Westfriesland en op of langs de dijken staan niet veel huizen zodat er ruimte is waar lekker doortrappen bijna altijd mogelijk is. Na wat extra omzwervingen buiten dit rondje om zag ik toen ik thuis kwam dat de teller op 145 km stond met toch nog een gemiddelde van 34,6 km. Op 26 november 2006 heb ik de Quest één jaar en als het zo door gaat zal de teller die nu op 9312 km staat wel eens in een vijf-cijfer getal kunnen veranderen.

Twee keer door Noord-Holland

Gisteren en vandaag heb ik weer een paar keer een leuk rondje gemaakt niet te ver van huis. Maandag gestart rond half 12 richting Z.O.Beemster dan heb je diverse leuke rechte stukken weg waar flink doorgetrapt kan worden. In de Wieringermeer gaat dat altijd probleemloos, zo kwam ik net van start, achter een trekker met aanhanger te rijden. Eerst was ik van plan er voor te blijven maar tegen wind kan zo'n grote trekker best dat laatste beetje weerstand wegnemen en toen hij voorbij was kon ik heerlijk achter hem aan met een gangetje van ongeveer 45 km, de eerste 10 km zaten er zo op. Vervolgens via Abbekerk enz. richting Hoorn waar ik, na wat oponthoud, weer volop door kon "karren". In ZO Beemster was niemand thuis, wat ik al een beetje had verwacht, dus weer door, richting Purmerend om net voor de brug rechtsaf te slaan en langs het kanaal met volle snelheid richting West en Oost-Graftdijk te gaan. Na een beetje bochtenwerk op het fietspad aangekomen richting Alkmaar, weer alle ruimte om door te 'snorren' op volle snelheid. Bij Alkmaar is het nog steeds een rommeltje wat verkeerssituaties betreft zelfs richting Heerhugowaard was het normale fietspad geblokkeerd en moest ik een andere route nemen. Nog even via familie in Obdam en vandaar weer naar huis met 108 km op de teller en een voldaan gevoel de Quest weer "op stal" gezet.

Vandaag werd het rondje, iets kleiner, deze keer 95 km en een ontmoeting onderweg met twee uitersten voor wat betreft hun woonplaats. Vlak bij Hoorn moest ik even in de remmen tot ik helemaal stil kwam te staan. Wat auto's links en rechts en uit één van die auto's kwam een arm die me een seintje gaf even te wachten. Wat bleek, de man wilde graag een foto maken, de zoveelste, maar ik vond dat prima en waar kwam deze keer het echtpaar vandaan "We are from Brasil" en daar zien we zoiets nooit. Ik begin het ondertussen vrij normaal te vinden dat ik af en toe als fotomodel fungeer, hoewel "ik" 't gaat alle keren uiteraard om de Quest.
Op de laatste 20 km naar huis zag ik de man waardoor ik op 2 november 2002 voor het eerst op een ligfiets ging fietsen, Ted de Lange uit Aartswoud, hij was op weg naar Obdam en vertelde dat hij t.z.t. gaat verhuizen naar Medemblik waar hij tegenwoordig zijn verhuurbedrijf heeft met ligfietsen. Na een korte pauze zijn we beiden weer verder gegaan, het laatste stukje net voor Middenmeer kon ik het toch niet laten om te proberen m'n toptijd van enkele maanden geleden wat scherper te stellen, jawel het is gelukt, hoewel ik moet toegeven, 't heeft me veel meer moeite gekost dan de eerste keer, 66 km is ook niet niks. Toen ik thuis was stond de teller op 95 km. en is het totaal nu opgelopen naar 8993 km.

Al doende leert men

Dinsdag 10 oktober, al redelijk op tijd vertrokken om vandaag oppas te zijn in Oudemirdum bij de kleinkinderen. Om 5 voor 8 reed ik weg uit Middenmeer en om 5 over 10 stond ik, na 80 km, bij de bakker in Oudemirdum, suikerbrood halen omdat ik bijna zeker weet dat de jongste, als ik die straks van school haal, aan mij zal vragen "Opa heb je suikerbrood". Daarna douchen en omkleden.
Die avond bleef ik slapen bij mijn schoonzoon en dochter om de volgende morgen vanaf Oudemirdum naar Dronten te fietsen, 60 km, via Lemmer door de polders om bij Velomobiel iets bij de Quest aan te passen m.b.t. de achteras en meteen een groter tandwiel voor te laten plaatsen.
Toen ik er aan kwam werd mij meteen koffie aangeboden en na de koffie werd de fiets onderhanden genomen. De as voorzien van een zwaardere 8 mm bout gaf weinig problemen, daarna de trapas onderhanden nemen om een tandwiel met 57 tanden te plaatsen ging ook voorspoedig. Tijdens deze aanpassing werd er door Allert geconstateerd dat ik een lekke voorband had dus na zijn werkzaamheden kon ik de band lappen wat vrij vlot was geklaard. Daarna wat onderdelen meegenomen op verzoek van Ymte, naar Matthijs Leegwater in Twisk, met een klein ommetje was dat heel goed te doen, en toen van start richting Lelystad, Enkhuizen en zo weer op bekend terrein naar Twisk en Middenmeer. De vorige keer heb ik me rot gezocht door Lelystad en nu ging het als een trein zonder omwegen direkt op de dijk af. Vanaf Velomobiel gingen de eerste meters wel goed maar na een goeie kilometer begon ik al te denken, "Is dit wel verstandig geweest een groter tandwiel voor" wat trapt het zwaar en ik ga met moeite 36 km. Op de weg lag nogal wat plat gereden klei waardoor het nogal lawaaierig was in de Quest, na zo'n 10 km toch maar even de wielen controleren, de remmen waren wat bijgesteld, zouden die niet aanlopen, rechts geen probleem dat draait soepel dan links ............... weer lek, dezelfde band als die ik net had geplakt. Niet goed uiteraard, ik had een nieuwe buitenband meegenomen en die heb ik er toen meteen omgelegd en ook een nieuwe binnenband erin, daarna reed het weer als vanouds, het enige op onthoud was later een stop bij de sluis op de dijk waar juist de Henri Dunant van het Rode Kruis passeerde. Daarna even via Twisk en toen ik thuis was stond de teller op 150 km en was het gemiddelde toch nog 35,9 km p/u.
Zo blijkt maar weer even een band plakken is niet moeilijk maar goed plakken ........................... al doende leert men.

Alles is anders.

Het afgelopen weekend kwam ik hem tegen, de man waardoor ik ook ben gestart met een blog over de Quest, Wim Schermer.
Zondag naar familie op bezoek geweest en bij het verlaten van Middenbeemster zei m'n trouwe medepassagiere, "Kijk daar gaat net zo'n fiets als jij hebt" inderdaad daar ging een gele Quest. Mijn eerste ingeving was, dat moet Wim Schermer zijn, die gaat volgens zijn verhalen vaak via de Beemster naar Volendam.
Toen we dichterbij kwamen zag ik de zwart gespoten "derailleurkast" en toen wist ik het zeker. Ik ben met wat meer snelheid voorbij gereden en iets verder gestopt om nader kennis te maken en heel kort wat ervaringen uit te wisselen. Wim maakte ook al opmerkingen is zijn blog over deze ontmoeting http://wimschermer.blogspot.com/ na een kort oponthoud zijn we beide onze eigen weg weer gegaan.
Vanmorgen alvast weer even een beetje los-trappen, morgen naar Oudemirdum en overmorgen naar Dronten en vanaf Dronten via Lelystad en Enkhuizen weer naar huis. Tijdens het rondje los-trappen wat net 64 km werd kwam ik weer iets ongewoons tegen. Vroeger kwam de bakker bij ons door het dorp, net als in zo vele andere dorpen, met de bakkerskar om zijn waren te bezorgen bij de mensen. Vaak heb ik aan de bakfiets gedacht als onderwerp in de wet, waar de Quest nu een beetje zijn voordeel mee doet m.b.t. wel of geen fietspad, maar ook als fiets met 3 wielen waarvan de voorste bestuurbaar zijn.
Er zullen best mensen zijn die denken ja, maar hoe ziet zo'n bakkers-bakfiets er dan wel uit. Onderweg kwam ik nog een echte tegen, hoewel, de bestemming van deze bakfiets is heel anders dan "vroeger" laten we maar zeggen net als de fiets die Quest werd is de bakkers-bakfiets bloemenstal geworden, echt ALLES IS ANDERS.

De eerste keer .......

In de tweede helft van september was het dan eindelijk zo ver, ik kwam voor de eerste keer onderweg nog een Velomobiel tegen en dat na zo'n 8000 km, het was de Mango van Kees van Hattem uit Heerhugowaard. Vorig jaar, toen ik nog op de "gewone" ligfiets reed heb ik hem ook een paar keer gesproken en deze keer stopte hij naast me, ik was druk aan het werk. Die drukke werkzaamheden bestonden voor mij uit het plakken van een lekke band, links voor moest even weer op spanning worden gebracht. Komende vanaf de Langereis en dan de weg oversteken naar het fietspad richting Middenmeer voelde ik dat hij wat slinger bewegingen maakte dus stoppen en controleren, inderdaad links voor was bijna leeg. Toen ik bijna klaar was met de reparatie schrok ik bijna van de man die naast mij gestopt was, Kees van Hattem z'n Mango was wat meer in het oogspringend door de toevoeging van wat reclame van z'n eigen bedrijf "Ramira" wat in een golfbeweging was aangebracht op de zijkant van de fiets. Hij vertelde dat hij al een aantal keren achter mij aan was gegaan maar dat ik elke keer te hard reed voor hem om in te halen. Hij reed wel eens met een gemiddelde van 30 km, terwijl ik nog nooit ben thuis gekomen met een gemiddelde wat onder de 34 km ligt. We hebben heel even staan kletsen en hebben daarna onze weg weer vervolgd, hij naar Heerhugowaard en ik naar Middenmeer. De foto boven aan dit stukje is van Kees in z'n Mango, ruim een jaar geleden, toen nog maagdelijk wit.

"That's not in Indonesia"

Het wordt steeds internationaler, er zijn nog nooit zoveel foto's en video-opnames van de Quest en mij gemaakt als de laatste maanden. Vanmiddag was het weer raak, dit maal was Indonesia aan de beurt. Hoe kwam dat .........?
Vanmorgen weer een keer naar Oudemirdum, de kinderen hadden een nieuwe skelter en dan moet opa even kijken hoe dat allemaal gaat met die kleine "opdondertjes". Fleur de jongste die binnenkort 4 jaar wordt ging als eerste haar kunsten vertonen en dat ging al geweldig, even later Thimo van 5 jaar, die gaf ook even een demonstratie, wat is zoiets geweldig met die glinsterende ogen kijken ze je aan wachtend op lovende woorden van opa. Nadat ik wat had gegeten en gedronken ben ik weer op weg gegaan naar de Wieringermeer, de eerste 80 km was gegaan met een gemiddelde snelheid van 38,5 km, terug zal het wel iets zakken verwacht ik, heen totaal geen wind en nu staat er toch een licht "briesje" tegen.
Elke keer sta ik weer versteld van het gemak waarmee je ruim boven de 40 km fietst met een Quest, als je eenmaal op de ruimte bent en je kunt doorrijden dan lijkt er geen eind aan de snelheid te komen. Wel heb je een behoorlijke "aanloop" nodig om weer de echte snelheid te halen waar bij je jezelf het prettigst voelt, bij mij is dat meestal zo rond de 42 km, een enkele keer wat sneller en even zovele keren wat langzamer. Eénmaal op de Afsluitdijk kon ik weer echt doortrappen tot aan de sluizen, daar is het ronddraaien, het viaduct over en weer linksaf het fietspad op. Als je weer echt opgang bent rij je al weer ruimschoots voorbij de sluizen.
Halverwege, bij "Breezanddijk" , had ik me voorgenomen even te stoppen en m'n laatste banaan op te peuzelen.
Toen ik gebogen stond en in m'n tas het lekkers te voorschijn haalde kwam er een meneer op me af en vroeg heel beleefd in een soort half Engels/Indonesies of ik Engels sprak en of hij een foto mocht maken van de Quest met ons beiden erop. Er volgden uiteraard weer diverse vragen, hoe hard of hij kon, waar hij gemaakt werd enz. enz. "That's not in Indonesia such speedmachine" zo zie je maar opnamen van de Quest zijn over de hele wereld te vinden. Toen ik weer van start ging werd er weer uitgebreid bedankt en gebogen en was ik na een korte onderbreking weer op weg naar huis. Thuis gekomen stond de teller exact op 160 km en stond als gemiddelde 38,8 km op de teller, met dit ritje is er weer een vast getal verschenen in het totaalschermpje wat precies 8000 km aangeeft.

Zwoele Zomer

Het is werkelijkheid geworden 'De Zwoele Zotte Zomer" hebben er veel mensen een slechte herinnering aan de afgelopen zomer tijdens hun vakantie dan is dat heel goed mogelijk, maar zowel in voor als na-seizoen was het weer geweldig. De meeste dagen zon en prima temperaturen, zo ook vandaag, weinig wind en een licht zonnetje met een temperatuur van 23 tot 24 graden C. 't is geweldig zulk lekker fietsweer. Voor een klein rondje van 40 km even snel omkleden en dan van start, via wat smalle dijkjes en wat dorpjes naar Obdam en met een kleine omweg weer terug naar de thuisbasis. Aangekomen in het dorp kwam ik mijn zoon en schoondochter tegen, ze probeerden me nog terecht te wijzen dat ik te hard had gereden maar ik ben er zeker van dat zoiets binnen de bebouwde kom onmogelijk is. Ik heb ze gevraagd even naar de winkel te gaan en wat foto's op te halen en een fotoboek met daarin de foto's van afgelopen vakantie maar hélaas, maandags werkt de post niet dus geen fotoboek waar ik eigenlijk al zolang naar uit kijk. Als ik zelf de winkel in zou zijn gegaan, was douchen wel eerst nodig geweest want zweten doe ik vaak en veel in de Quest. Met dit korte oefenritje is het totaal op 7736 km gekomen, het gemiddelde was vandaag 35,5 km p/u met een maximum van 47,5 km

"Grijze golf"

Met de beste bedoelingen gestart met dit verhalen pakket en nu toch even niet, geen quest-fiets-nieuws. Wat dan wel, heel simpel vast stellen dat Nederland een echt een land is waar caravanners een hoge score halen als het gaat om het bewonen van verplaatsbare nachtonderkomens. Afgelopen periode was ik ook één van deze kampeerfanaten. Het enige wat mij op is gevallen in de afgelopen week is dat er een echte "grijze golf" bestaat, van mijn schoonzoon en dochter had ik die opmerking als eens vaker gehoord, als ik de huurperiode van hun zomerhuisje als beeindigd beschouwde zeiden ze, dan komt daarna de "grijze golf". Het is waar, hij bestaat, die grijze golf. Op de camping waar wij verbleven was weinig plaats meer over, alles werd bezet door mensen met, inderdaad, grijze haren. Samen met nog enkele familieleden hebben we een schitterende week gehad en veel gefietst, ja vooral gefietst nu eens niet met de Quest maar op een gewone huis tuin en keuken fiets. Wat opviel tijdens onze tochtjes was de onmiskenbare toename van batterij-fietsen, zo'n simpele electrische ondersteuning ter bevordering van snel verouderen, denk ik zelf wel eens, van de andere kant biedt het vele mensen de mogelijkheid om hun grenzen te verleggen door nu een grotere tocht te kunnen maken. Het tweede wat voor mij echt nieuw was zijn de honderden kilometers aan fietspaden in Drenthe, over de heide door de bossen langs heide-vennen en door de vele dorpen. Hélaas zijn er daar tegenover maar heel weinig van die paden geschikt voor een Quest maar als alles in en om huis weer wat is opgeknapt zal ik weer gauw genoeg gebruik maken van de "gele torpedeo"

Tussen de buien door

Het is woensdag, als de regen een tijdje niet valt, vanmorgen was het weer flink raak, overal plassen en de regenmeter vulde zich alweer aardig, dan denk je zal het nog mogelijk zijn vandaag. Maar nu het droog is zijn de plannen weer gauw gemaakt, omkleden en alles gereed maken voor een klein rondje. Deze keer maar eens niet langs familie maar gewoon zonder stoppen een route "zoeken". Eerst langs de Alkmaarseweg richting Broek op Langedijk vandaar naar Schoorldam en dan langs het Noord-Hollands kanaal naar Den Helder, vanaf dit punt naar het noorden is ongeveer 25 km recht tegen wind in. Het gaat allemaal zeer voorspoedig, hooguit een enkele automobilist die wat onzeker aan z'n stuur trek als hij de berm ingaat door meer op de Quest te letten dan op zijn eigen rijrichting en maar net op tijd het goede spoor weer volgt. Het is overal goed te zien dat de regen van de laatste maand de land en tuinbouw flink parten begint te spelen, waar onder nomale weersomstandigheden sommige producten allang zouden zijn geoogst staan ze nu nog op het land, wat de kwaliteit zeer zeker niet ten goede komt. Graan wat de meeste jaren voor de laatste dag van augustus van het land is staat er nog volop en ziet er niet uit, de kleur is weg en de aren en stro worden steeds zwarter, mogelijk dat hier en daar "schot" ontstaat, d.w.z. dat de korrels weer gaan kiemen in de aar waardoor het graan waardeloos wordt. En als je later een bekende bezig ziet, langs de Hoornseweg in de Wieringermeer, die geulen graaft samen met zijn kleinzoon om het water tussen de aardappelen vandaan te krijgen dan besef je dat de nood hoog is ook voor het behoud van goede konsumptie en pootaardappelen.
Als ik weer thuis ben en de teller bekijk zie ik dat het rondje toch nog 76 km is geworden en dat tussen de buien door.

Wat een "racebaan"

Meende ik dinsdag nog dat ik niet aan fietsen toe zou komen woensdagmiddag was er weer alle gelegenheid. Eerst eten en daarna omkleden, de "camelbak" vullen met water en voor me zelf bedenken welke kant ik op zal gaan, naar Oudemirdum is me net te ver voor een middagtripje maar ik zou wel even de Afsluitdijk heen en terug kunnen doen. Als ik dan aan de andere kant een klein rondje maak is het net 100 km, leuk voor vanmiddag.
Zo gezegd zo gedaan, van start met de wind schuin achter, er stonden aardige golfjes op het IJselmeer en terug zie ik het vanzelf was mijn idee. De heenweg liep geweldig, aan het eind van de dijk bij het veerooster voor het vasteland stond het gemiddelde op 41 km p/u, iets wat ik nog nooit eerder had gepresteerd. Nu een klein rondje maken en daarna even wat eten op de parkeerplaats bij het Wad. Onderweg kwam ik een moeder tegen met haar zoontje van naar schatting een jaar of 8 a 9, samen hadden ze ook de hele dijk gefietst. Bij het passeren keek het ventje verschrikt op en vergat een moment te trappen en slingerde rakelings langs moeders voorwiel. Dit deed me denken aan de uitspraak van een zwager van mij, toen ik hem een aantal jaren geleden vertelde dat ik een heel gezin was tegen gekomen op de Afsluitdijk vader, moeder en 2 kinderen naar schatting tussen de 6 en 9 jaar, was zijn antwoord, "Dat is de zuiverste vorm van kindermishandeling, wie laat ze nu over zo'n stomme dijk fietsen"
De terugweg ging ook zonder meer zeer voorspoedig, hoewel ik me begon af te vragen hoe gevaarlijk de Quest in het verkeer is. Wat was het geval, het volgende als "gele banaan" val je op, gelukkig dan zien ze me niet over het hoofd, maar als je dan onderweg tegen de wind in over de Afsluitdijk "zoeft" en je bent gesignaleerd door een automobilist gaf dat in dit geval weer aanleiding om te filmen en de man of vrouw ging zelfs een tijdje naast me rijden. Dit lijkt leuk maar als je met de Quest zo tegen de 44 km rijdt en de "cineast" gaat ook met die snelheid rijden terwijl het overige verkeer voort raast met snelheden van minimaal 120 km, meestal harder, dan vind ik dat erg griezelig. Door de verschillende plaatsen waar wat minder snel kan worden gereden zoals bochten, dorpen en oversteekplaatsen ging het gemiddelde heel snel naar beneden maar nog nooit eerder kwam ik na 100 km thuis met een gemiddelde snelheid van 39,8 km en daarbij het gevoel alsof je even een ommetje had gemaakt over een prachtige "racebaan"

Rustig toertje

Afgelopen maandag en dinsdag amper onderweg geweest, beide dagen net een klein stukje de kuiten strekken en geen grote afstanden weg-getrapt. Er was steeds iets wat net even belangrijker was dan fietsen.
Als eerste even grasmaaien bij kennissen wat deze keer in 2 keer moest omdat ik was uit geregend toen ik ongeveer halverwege was, dus na de middag de rest, verder had ik iemand anders beloofd om op te halen van de "lappendag" in Hoorn. Zo bleef er maandag voor fietsen niet al te veel tijd over, vanmorgen, dinsdag dus, eerst nog wat verplichtingen o.a. op zieken bezoek en wat boodschappen doen waardoor het alweer na de middag was voor ik zover was om me om te kleden en me bezig te houden met de Quest.
Het werd een rondje van een ruime 60 km en met dat stukje van maandag werd het precies 100 km in twee dagen.
Vanmiddag de banden weer op voldoende spanning gebracht voor 7 atm. en achter 5 atm. de ketting afgeveegd en opnieuw gesmeerd met nog
100 % het plan om morgen de Afsluitdijk over te gaan maar hélaas, telefoon, of ik morgen een paar uurtjes even kon helpen, dus het gaat niet door wat ik van plan was. De dagen erna, dus de rest van de week worden goeddeels gevuld met verjaardagen van familieleden en dan ben ik zelf ook begin volgende week aan de beurt voor dit jaarlijks terugkerend evenement. Misschien is het wel goed dat ik morgen niet naar Friesland kan dan kan ik wat afkicken en misschien word ik wel wat rustiger.
Het totaal is op 7347 km gekomen met de twee ritjes van gister en vandaag.

Naar aanleiding van het gebroken frame van mijn broer kreeg ik wat vragen van lezers die stelden dat een frame niet zomaar kon breken, na toelichting stelden ze dat het "daar" helemaal niet mogelijk moest zijn, om aan te tonen dat het geen fabeltje was doe ik er nog een foto bij van het Colnago B-Stay frame, dat voor kwaliteit door moest gaan.

Rondje Wieringermeer

Hoe zal ik beginnen, iets schrijven over de polder die me lief is en die nu stukje voor beetje wordt "afgebroken". Als kleine jongen werd ik voor de eerste keer geconfronteerd met De Wieringermeer toen ik een jaar of 9 was. Geboren in 1940 in een dorpje zo'n 10 km van de rand van "de Meer" en opgevoed in en om dat dorp met het kinderlijke idee dat de wereld bij Medemblik ongeveer op hield te bestaan, daar achter lag een oneindig groot stuk land waar bijna geen mensen woonden. Nu zo'n 66 jaar later, waarvan ik er 45 in die zelfde Wieringermeer woon, weet ik wel beter en ben van de polder gaan houden. Als ik dan zo'n rondje polder doe in de Quest en geniet van die lange rechte polderwegen en overal de percelen aardappelen en graan passeer met links en rechts de oranje/rode daken van de boerderijen dan is dat genieten. Maar tijden veranderen alles gaat meer in het groot, producten die "vroeger" als eigen in de tuinbouwsector voorkwamen zoals witlof, rode bietjes, ijbergsla en ga zo maar door staan tegenwoordig in de polder in niet te bevatten oppervlakten en daar is ook alweer een andere behoefte uit voort gekomen. Glas-tuinbouw, heel langzaam gaat de polder verloren zoals hij was, langzaam, het gaat eigenlijk enorm snel in de omgeving van dat zelfde Medemblik schieten de enorme oppervlakten aan het nieuwe fenomeen de grond uit, glas, glas, en nog eens glas. Ik hoop voor de ondernemers dat het ze zal brengen wat er van wordt verwacht maar er voor lopen juichen doe ik zeker niet. Aan de éne kant "Glas" en aan de andere kant een "Randmeer" de polder wordt in rap tempo verkwanseld tot meerdere eer en glorie van de bedenkers.
En daarom, zolang het mogelijk is, probeer te genieten van alles wat er nu nog is. Want wat is er mooier dan gewoon de natuur en niet al die bouwwerken of dat nu steden zijn of een nieuwe "glazenstad"
Met al dat rondrijden is het totaal ondertussen al op 7247 km gekomen.

Ritje Friesland

Na weken weer een keer de dijk over met de Quest. De vakanties zijn weer voor een groot deel achter de rug en iedereen is weer opgeladen voor het komende jaar mag men veronderstellen. Om iets voor 9 uur sluit ik de deur achter mij en stap in de Quest, richting Wieringerwerf en vandaar naar Den Oever, jammer, dat ging deze keer niet zonder hindernissen. De Eneco toer start vanmorgen vanuit Wieringerwerf maar dat men daarvoor een dorp totaal afsluit is in mijn ogen niet een klein beetje overdreven, maar wie ben ik om een andere mening te hebben. Via wat omwegen en toch maar een verboden straat in om weer op open wegen te komen is het me gelukt, hoewel er op een bepaald moment vanaf de "zijlijn" mijn naam werd geroepen dus ik ben niet ongemerkt weg gekomen.
Richting Den Oever ging weer als vanouds, lekker gangetje en totaal geen overig verkeer, zelfs geen fietser te zien.
Bij de oversteek van de snelweg moest ik even wachten omdat er nogal wat auto's passeerden met een Eneco sticker er op dus mogelijk verzorgers en/of vips die hun bijdrage zouden gaan leveren aan de wielerwedstrijd.
De Afsluitdijk is nog net zo recht als altijd waarbij zowel bij Den Oever en later zag ik het ook aan de andere kant, er flink water werd gespuid vanaf het IJselmeer, mogelijk om de grote hoeveelheden regenwater van de afgelopen weken weer af te voeren. Wat ik nog niet eerder had meegemaakt, nergens op de heenreis een brug die omhoog stond of zoals op de Afsluitdijk, weggedraaid was, in één keer vol "gas" op mijn bestemming af.
Heerlijk als je de kleinkinderen weer ziet en in je armen kan sluiten, Thimo en Fleur vertelden grote verhalen over de glijbanen op de camping in Frankrijk, die éne was recht en die ander had een bocht, wat is zoiets toch mooi om ze weer te horen.
Na de nodige koffie en wat eten ben ik tegen half 1 weer richting huis gegaan.De eerste 80 km gingen met een gem. van 36 km p/u hoe zal de terug-reis verlopen. Uit eigen veiligheid neem ik in Oudemirdum en Rijs de rijbaan i.p.v. het fietspad, een paar keer heb ik het al gehad dat er iemand uit een uitrit van een woning of boerderij kwam en ik op een haar na met botsende voertuigen te maken kreeg. Doordat ik op de rijbaan fiets doe ik wel uit veiligheid m'n verlichting aan. Alles gaat als een "trein", geregeld zie ik op de teller dat 42 km ongeveer een standaard snelheid is. Het eerste oponthoud is de sluis op de Friese kant van de Afsluitdijk voor ik er ben staan er een aantal mensen met fototoestellen zo'n geel "gevaarte" is toch wel iets unieks, Spanjaarden en Italianen hebben weer de nodige stof opgedaan om thuis over te praten.
Over de dijk ging geregeld met zo'n 45 km wat een lekker gangetje is zonder obstakels. Ook bij Den Oever waren de bootjes belangrijk om de brug even open te zetten, dit was bijna het laatste waar ik even voor moest stoppen want ook in Wieringerwerf moest ik flink zoeken om weer het dorp uit te komen, de Eneco toer zorgde nog voor wat stuiptrekkingen er werd nog een plaatselijke wielerwedstrijd afgewerkt.
Toen ik thuis uit de Quest "klom" stond het totaal op 160,4 km en het gem. op 37.1 km p/u. redelijk zullen we maar zeggen. Als ik weer zal gaan fietsen is het weekend alweer achter de rug, de komende dagen heb ik iets anders te doen, het kan niet altijd "kermis" zijn.

Regen langs het Wad

Maandagmorgen, veel, zeer veel regen dat wordt vandaag geen rondje in de Quest zoals het er nu naar uit ziet.Maar ik heb wel eens horen zeggen, "Geen oorlog zo hard of er blijven soldaten over" en zo is het ook met het weer "Ook de zwartste wolken drijven wel weer over" dus toen het tegen 11 uur droog werd was ik allang bezig om één en ander zo te regelen dat de fiets weer voor de dag kon worden gehaald.
Eerst richting Wervershoof naar m'n jongste broer, hij had een poos geleden een "klein" ongelukje met zijn racefiets, hélaas werd er van de fabriek (Colnago) niets gedaan en dat als een zeer kostbaar frame bij de lassen afbreekt geeft te denken over zo'n bedrijf, maar goed hij had een andere fiets besteld (geen Colnago meer) die ik nu kon bewonderen, onvoorstelbaar nog geen 8 kg, en dan rij ik met een Quest van 40 kg op z'n minst want ik heb er nogal wat bagage inliggen.
Vanaf Wervershoof weer richting Medemblik en in de Wieringermeer via de Zuiderdijkweg, overgaand in de Noorderdijkweg naar Den Oever.
Bij de haven van Oude Zeug nog even gekeken bij de laswerkzaamheden van de gasleiding die door het IJselmeer wordt gelegd en waar op het haventerrein de nodige kranen enz. bezig waren.
Bij Den Oever met wat voorzichtig draaien tussen de hekjes op het fietspad door en langs wat bochtige en op en neergaande weggetjes naar de andere kant van het "eiland". De lucht voorspelde niet veel goeds en af en toe dacht ik al aan voorzorgsmaatregelen om droog te blijven, simpel gezegd stoppen en de kap er op plaatsen. Net toen aan het eind was bij "quarantaine" de plaats waar volgens de verhalen vroeger de scheepslui die een besmettelijke ziekte hadden aan land werden gezet, vandaar de naam Quarantaineweg, waarvan de betekenis voor velen onbekend zal zijn, begon het te regenen. Ik kon nog net de foto maken die bovenaan dit stukje staat voor ik weer snel in de Quest kon stappen en mijn weg vervolgen met de kap nu op de juiste plaats weer terug naar Den Oever nu via een andere route en vandaar weer via Wieringerwerf naar huis waar de teller 86 km aangaf.
Ondanks wat minder goed weer was het ook deze keer best de moeite waard om even achter de geraniums vandaan te komen.

Vrije tijdsritje

Het is zondagmorgen tegen 11 uur als ik het moment juist acht om wat in beweging te komen, tenminste wat meer actie ondernemen dan tot nu toe. Ik vul de watervoorraad, niet de volle 3 liter maar wel voldoende voor een redelijk rondje, meestal drink ik toch te kort heb ik wel eens het idee.
Eerst ga ik richting Obdam en na eem korte pauze met koffie ga ik weer verder, het volgende punt is richting Westwoud via de Zomerdijk achter de dorpen Spanbroek en Wognum om een heerlijke rustige weg met veel landelijk schoon , als je het maar wilt zien

In Westwoud, weer na een pauze met koffie ga ik langs de golfbaan naar de dijk langs het IJselmeer linksaf richting Enkhuizen. Het is redelijk druk, veel boten op het IJselmeer en veel fietsers op de dijk die deze mooie zomerdag nog willen profiteren van de zon want de vooruitzichten zijn voor komende week niet geweldig. Via Enkhuizen neem ik het fietspad boven op de dijk maar na een aantal kilometers besluit ik toch maar om naar de gewone weg te gaan, boven op het fietspad is het druk en met de snelheid van de Quest is het veiliger om beneden langs te gaan.
In Onderdijk kom ik weer in de buurt van familie en ook hier weer even m'n gezicht laten zien en horen hoe ze het hadden gehad tijdens hun vakantie. Het laatste stukje maak ik nog een omweg om niet in Medemblik terecht te komen waar een Old-timer festival is en ga later nog een stuk langs de dijk van de Wieringermeer waar ondanks de tegenwind de teller zonder problemen op 42 tot 44 km blijft schommelen. Als ik thuis ben staat de teller op 108 km en de totaalstand op 6770 km.
Echt een heerlijk ontspannen ritje.

Spaanse belangstelling

Donderdagmiddag ondanks de regen toch maar een ritje gemaakt, richting Obdam om even bij familie langs te gaan. Hélaas ook deze keer niet thuis, maar toch nog een leuk rondje gemaakt. Het voordeel van het rijden in een Quest komt ook vooral tot uiting in de woonomgeving, ik stel me voor, als je in de stad zou wonen de stalling als eerste een probleem kan zijn en vervolgens elke keer tussen het stadsverkeer door "slingeren" om vrijbaan te krijgen en flink opgang te komen.
Zo startend vanaf mijn woonplaats, waar geen stoplichten zijn, kom ik na hooguit 1 km al op de lange rechte polderwegen waar de snelheid tot de top opgevoerd kan worden zonder anderen te hinderen of in gevaar te brengen. Zo kwam ik een aantal maanden geleden in de verleiding om eens uit te proberen hoe hard ik zou kunnen met de quest, de wind vanachter en een rechte weg voor mij waar nergens ander verkeer te zien was. En dan komen de kriebels, eerst 45 km dan zie je op een bepaald moment zelfs 55 km op de teller staan, zou het nog harder kunnen, de pedalen wat sneller aantrekken en wegdrukken en merken dat je ademhaling ook niet meer is wat het vroeger was stopt de teller op 65 km, een snelheid die ik misschien wel nooit meer zal halen. Hoe kun je, je capriolen dan beter bewijzen dan door er meteen maar een foto van te maken.
Omdat er op mijn Quest een klein stickertje is geplakt "I love snelheid" probeer je dat ook af en toe serieus waar te maken zo ook gistermiddag, terug uit Obdam op weg naar huis kon ik het niet laten om op de paralelweg naast de Alkmaarseweg nog een keer wat te proberen. Maar het liep deze keer anders dan ik had verwacht, toen ik zo rond de 53 km reed passeerde mij een auto met een buitenlands kenteken zo bleek later, uit het raam van deze auto werd ik gefilmd en dan is je aandacht meteen weg van een eventuele recordpoging. Na een paar kilometer stopte deze wagen bij een uitrit van een boerderij en kwam de filmer zelfs naar buiten om mij op de "korrel" te nemen. Omdat ik dit wel leuk vond ben ik gestopt, de filmer bleek een Spaans paspoort te hebben zo vertelde hij mij op mijn vraag waar hij vandaan kwam. Hij stond er versteld van dat zo'n kleine "sportcar" zo snel ging en hoe zwaar de accu was die ongetwijfeld ter ondersteuning was ingebouwd en meer van dat soort vragen. Zelf reed hij op een mountainbike en op de vlakke weg was 35 km wel zijn maximum, alleen "downhill" was hij wel eens over de 70 km gegaan. Alles met elkaar gewoon een leuke ervaring op één van de "zalige vlakke" polderwegen

Gefrustreerde automobilist

Alles moet je ervaren om volwassen te worden heb ik lang gedacht, misschien is dat nog wel zo maar mijn ervaring onlangs in een klein dorpje in West-Friesland was het volgende. Rijdend met een gangetje van zo'n 40 km p/u passeerde ik een weg, voor mij van recht, waar op dat moment een kleine Audi de kruising naderde maar waar ik ruimschoots eerder voorbij was, zodat we elkaar niet zouden hinderen.
Na een poosje passeerde deze auto mij en ging vlak voor mij vol in de remmen, ik dus ook want schade daar hebben we beiden niets aan.
Meteen na zijn "uitgelaten" aktie vervolgde deze meneer zijn weg weer en ik dus ook maar nauwelijks op gang gaat de gefrustreerde bestuurder weer op de rem staan. Ik wees hierbij naar m'n voorhoofd, hem kenbaar makend dat ik z'n akties nogal onbezonnen vond, dit had tot resultaat dat de man zijn auto dwars over de rijbaan zette waardoor er niemand meer verder kon.
Hij opende zijn portier en begon luid krijsend verkondigen dat ik hem voorrang had moeten verlenen, als eerste heb ik hem gezegd dat hij beter maar weer verder kon rijden want dat hij zo al het verkeer ophield.
Hélaas dat hielp niet en hij bleef maar schelden dat ik van de weg af moest. Toen ik hem zei dat ik veronderstelde dat hij een hekel had aan mensen die met een apart soort fiets rond reed werd hij alleen maar heftiger, "Je wilt mij toch niet wijs maken dat dat een fiets is" daarna klapt hij het portier dicht en verdwijnt.
Gezien z'n duidelijk accent, .......... het was geen Westfries dat kan ik U verzekeren maar gewoon een gefrustreerd stadsmens dat moeite lijkt te hebben met het gemoedelijke van de West-Fries, waar ik er in m'n roots ook één van ben.

Eerste kennismaking

Na lang wachten, denken en niet doen is het er toch weer van gekomen. Iets aan het internet toevertrouwen waar ik zovele uren mee kan bezig zijn.
Fietsen, begonnen op een driewieler, vervolgens een oude fiets toen zelfs een keer een nieuwe fiets daarna een eerste racefiets en hierna nog een aantal van dat type "versleten" om terecht te komen bij een ligfiets.
De Rainbow Lyric was m'n eerste ligfiets en daarna nooit meer naar de racefiets omgekeken, wel met een schuin oog naar die mooie snelle gele "racewagens" in mijn ogen 't meest ideale vervoersmiddel, maar hoelang is de wachtlijst. In de periode dat ik mijn bestelling heb gedaan was het nog ongeveer 11 maanden wachten, vandaag bestellen geeft als levering "ooit" dus nog langer wachten als ik toen heb gedaan.
Op 26 november 2005, met wat sneeuw hier en daar langs de weg, heb ik in Dronten m'n nieuwe driewieler op kunnen halen. De Quest 136, op dit moment staat de totaal-stand van de teller op 6610 km.
Wat een schitterende ervaring met zo'n fiets langs de weg, de langste ritten voor mij zijn meestal zo'n 160 km en verder rondjes van 80 tot 100 km.
De hoogste snelheid die ik een keer op de teller wist te krijgen was 65 km op de vlakke weg met wind in de "rug" het hoogste gemiddelde over een ritje van 161 km was 39,1 km en dat alles als je geacht wordt wat rustiger aan te doen omdat je al bijna een jaar AOW-er bent.