Geduld, het betere weer komt er aan.

Weer is het maandag en weer lijkt het wel somber buiten maar als je er door heen “prikt” is het gewoon weer een prachtige dag, wij leven in een gelukkige wereld waar een hele hoop onplezierige dingen gebeuren, vooral de laatste tijd in een hele serie landen in het noorden van Afrika. Het weekend was een beetje druk maar dat weten we al een heel aantal jaren en het heeft ook zijn voordelen, je bent nooit meer alleen, hoewel ik vanmorgen wel alleen van start ging. Op de Zomerdijk, niet bij deze boerderij waar de koeien buiten hun maaltijd krijgen geserveerd, woont een nicht met haar man en kinderen, dat hoorde ik toevallig het afgelopen weekend en bij nadere controle bleek het een woning te zijn waar ik al tientallen keren langs ben gereden dus het werd de hoogste tijd om even mijn neus om de hoek te steken. Trudy was thuis evenals één van haar dochters, een tijdje kletsen over de geplande nieuwbouw en daarna weer door richting Obdam langs de Obdammerdijk naar Tom en Gerda en weer kletsen met koffie enz. Bij Gerda hoor je altijd het laatste nieuws over zaken die zich in de familie afspelen, soms goed, soms minder goed. En vervolgens verder, deze keer maar eens richting Hoogwoud, via de rand van de bebouwde kom naar de Herenweg. Op deze weg, de Dr.Poolstraat zag ik nog een kennis staan, Gerard, die juist zijn kleindochtertje naar school zou brengen, even stoppen en al snel kwam zijn vrouw Rina ook even kijken en wat bijkletsen, het laatste wat ze zei, “Doe je Tiny de groeten” en uiteraard vergeet ik dat niet. Onderweg ben ik nog gestopt om een paar foto’s te maken, Kees geeft er de voorkeur aan om mij te laten zoeken waar hij af en toe is, nu aan hem de vraag, waar fiets ik, hoe heet deze met knotwilgen versierde weg ? Niet belangrijk als je het niet zo gauw kan plaatsen we rijden er samen wel een keer langs als het zo komt.Vandaag slechts 54 km, andere keer beter.

Niet fietsen wat dan .... vandaag kan het nog

Het is vandaag niet direct geweldig fietsweer dus wat ga je dan doen, het is net waar je voorkeur naar uit gaat. Gistermiddag zijn wij, Tiny en ik, naar het z.g. “Holland Flowers Festival” geweest in de Wieringermeer, geweldig wat een bloemenpracht. Het klinkt als een promotie maar het is werkelijk de moeite waard, wat een kleurenpracht, één en ander is te zien in het complex van Agriport aan de rand van de Wieringermeer t.o. de grasdrogerij van Wil Hartog gelegen naast de A7. Een gelegenheid om een keer samen met je partner op pad te gaan, een keer niet alleen wat echt de moeite waard is.

Veilig door de mist met goede verlichting

Heel voorzichtig ben ik van start gegaan, de mist heeft me lang thuis gehouden maar op een bepaald moment leek het toch wel weer “gangbaar” weer. Ik moet niet te veel over wegen waar geen fietspad naast ligt had ik me al voorgenomen en ik moet zeggen, dat is me aardig gelukt. Niet overal, maar op dit rondje wat net 48 km is geworden, is het over het algemeen aardig goed gegaan. Vanuit Middenmeer langs de Alkmaarseweg ligt een fietspad en zo door naar Oude-Niedorp en bij het Verlaat oversteken naar de A.C.de Graafweg tot aan Wognum en dan linksaf richting Benningbroek en Abbekerk, alles over fietspaden. De oversteek, bij de door mij, volgens Kees, verheerlijkte verkeerslichten, het ging allemaal voorspoedig en veilig en dat is me heel wat waard. Vanaf het viaduct bij Abbekerk tot aan Middenmeer heb ik over de weg gereden maar het leek alsof de mist ook al weer aardig aan het optrekken was dus gevaarlijke situaties zijn er nergens geweest onderweg. De totaalteller staat nu op 15.715 km dus als het 12 maart is staat hij mogelijk wel over de 16.000 km, we zullen wel zien.

Veilig, maar toch ...

Als je van plan bent om niet te gaan ga je juist wel. Ik vond het vanmorgen toch wel tamelijk fris om van start te gaan en besloot om Tiny maar even te bellen dat ik het te koud vond voor een ritje naar Oostzaan. Maar een uur later zat ik toch weer in de fiets voor een ritje naar …… juist , naar Oostzaan. De oppasdag voor Tiny is de gehele dag gevuld met kindertjes omdat het vakantie is voor de schooljeugd dus we zien wel hoe druk het is. Op de heenreis heb ik het “reisadvies” van Kees Schouten opgevolgd en dat is minstens zo prettig rijden als de vervangende route die ik zelf tot nu toe had gevolgd. Inderdaad een paar honderd meter rechts en dan over de brug en weer links en je bent weer op de oude route. Bij de brug werd hard gewerkt aan een kraan die op dat moment “vlak” lag om de mast wat te verlengen of in te korten. Het is inderdaad een sober gezicht als je ziet wat er nu nog staat en dat het vernieuwen tijd kost is begrijpelijk. Wat ik niet begrijp is dat men de noodbrug voor fietsers, die uiteraard ook heel veel geld en tijd kost, niet heeft laten vervallen want met een bord dat zou verwijzen naar de vaste brug 200 meter verder zou men in deze tijd waar op de “kleintjes” moet worden gelet toch heel wat hebben kunnen besparen lijkt mij, maar wie ben ik om zo onnozel te denken. Mijn rit naar Oostzaan verliep vlot en aan het begin van Oostzaan heb ik de gok genomen dat de baggerwerkzaamheden onder de middag, zo tussen 12 en 12.30 uur wel even stil zouden liggen zodat ik vlot door zou kunnen rijden. Nergens was ook maar iets van baggerwerkzaamheden te zien en vlot was ik op de Rietschoot waar Patricia net van start zou gaan naar Den Bosch en oma Tiny de scepter zwaaide over de kleinkinderen die mama uitzwaaiden. Ik had een CD mee met foto’s van het afgelopen weekend en kon die net nog aan Patricia overhandigen waarna ik een broodje heb gegeten en de foto’s met de jongens op het TV scherm heb bekeken. Bij vertrek had ik me voorgenomen om via een andere weg huiswaarts te gaan dus dat wordt dan via “Het Twiske” en met de wind steeds van achteren was het overal heerlijk toeren. Opvallend weinig mensen langs de weg en die je dan nog tegenkomt loopt haast altijd met één of meer honden dus het blijft oppassen. Bij de oversteek weer de polder in voel ik me echt veilig maar heb nu ook gezien dat de afstelling van de verkeerslichten heel vreemd is geregeld, als ik groen licht heb en oversteek staat het tweede licht op rood dus stop ik in de “doorgang” van de dijk, eventuele auto’s achter mij zouden dan midden op de rijbaan komen te staan die ik net ben overgestoken, na ongeveer 2 minuten ga ik verder als het licht groen is en komen er meteen auto’s van links achter mij aan de polder in, allemaal wat vreemd maar ik ben weer veilig thuis gekomen na 115 km.De laatste foto kreeg ik gisteren van Renee toegestuurd die ze had gemaakt bij mijn bezoek aam LifeLines in Sneek.

Veilig naar "Holland Flowers Festival"

Het was kort maar krachtig, slechts 56 km maar weer geruisloos en zonnig. Het “gereviseerde” kettingwiel draait weer in alle stilte onder de stoel en dat is heerlijk als alles naar wens verloopt. Even een kort rondje omdat ik vandaag logés had en nu eens niet naar Oudemirdum kon om dat die bij mij voor een paar nachten verbleven. Vanmorgen ging Bianca met de kinderen nog even naar een vriendin en tot de middag zou ik thuis zijn om daarna een klein rondje te maken. Net toen ik van huis zou gaan kwam ze nog even langs om de laatste spulletjes op te halen en gingen we allebei weer onze eigen weg. Voor mij was er een eerste onderzoek richting Agriport, waarom zou je zeggen, omdat er de komende dagen een enorme toeloop is te verwachten i.v.m. “Holland Flowers Festival” vroeger bekend onder de naam “Westfriese Flora” in Bovenkarspel daarna tijdelijk verhuisd naar Zwaagdijk in de toenmalige veiling en nu dus bij Agriport. De vraag voor mij was zouden de verkeerslichten ondertussen al eens in bedrijf zijn, inderdaad, ik en vele anderen, kunnen sinds vandaag veilig oversteken. Hoewel, ik heb mijn bedenkingen, waarom zijn de verkeerslichten aangesloten op een aggregaat voor de stroom voorziening ? Ik heb het bange vermoeden dat m.i.v. volgende week maandag de veiligheid weer tot het verleden gaat behoren, zou men serieus wachten op slachtoffers ? Want t/m zondag is de bloemenshow en dan keert de dagelijkse verkeersdrukte weer zijn stempel op deze kruising, afwachten wat er gaat gebeuren. Mijn rit ging via Wervershoof en Zwaagdijk naar Wognum en zo weer op huis af, net leuk voor het begin van de week.

Toch nuttig bezig

Ik was er gewoon dit weekend niet en vandaag bij thuiskomst was het me te laat en te fris (lees te koud) om nog een rondje te maken. Bovendien toen ik de fiets naar buiten reed om de auto binnen te zetten kwam ik er achter dat hij niet zo soepel naar buiten ging dus er zal wel een lekke band ergens als verrassing te voorschijn komen. Inderdaad rechtsvoor stond helemaal plat dus straks even plakken. Na de ervaring van vorige week met het kettingwiel en de telefonische bestelling in Dronten bleek ook de post zijn werk te hebben gedaan. Het nieuwe kettingwiel, de opengewerkte, dus de nieuwste versie zat in de enveloppe samen met het gevraagde tandwiel wat gebroken was. Voorlopig heb ik het “gereviseerde” tandwiel geplaatst en mocht die weer kuren krijgen dan heb ik alvast een vervanger in huis. Ziet er overigens prima uit en zal hopelijk, als het aan de beurt komt, vele duizenden kilometers mee draaien onder de stoel om de ketting laag te houden.

Ritje met Kees over Wieringen

Donderdagmorgen zo rond 9 uur had ik de binnenband van gistermiddag geplakt en zette die weer achter de stoel in de Quest. Op dat zelfde moment zag ik net voor de stoel in de tunnel een o-ring liggen, hé die hoort daar niet dus er is iets loos met het kettingwiel. Even de passende sleutel en 5 minuten later had ik het kettingwiel in mijn handen, schoonmaken en weer een nieuw o-ringetje er bij aan de ontbrekende kant, het paste niet helemaal dus dan maar open schroeven, alles gaat probleemloos en toen hij eenmaal open was zag ik dat het tandwiel gebroken was, op de foto is dat haast niet te zien maar na de reactie van Kees gisteren op zijn blog is het mij wel duidelijk, niet meer terugplaatsen maar tijdelijk het oude systeem monteren en bij Velomobiel een nieuw tandwiel bestellen. Ik kreeg Theo aan de lijn en deed mijn verhaal, Theo vertelde dat er inmiddels weer een nieuwere versie van het tandwiel was en mogelijk een verbetering. Ik heb het nieuwe gelijk maar besteld en hoop t.z.t. als het nieuwe tandwiel weer kuren krijgt het nieuwere te monteren. Mogelijk moeten dan de bevestigingsgaten iets opgevijld worden omdat de kans bestaat dat het nieuwste tandwiel de bodem van de tunnel zou kunnen raken maar dat zien we wel als het zo ver is. Na de koffie ben ik me om gaan kleden en heb Kees gebeld, hij was onderweg en samen hebben we een rondje Noordkop gedaan. Kees zal de route wel op zijn blog zetten en hierbij kwam nog de afstand van Middenmeer naar de Smaragd in Heerhugowaard. Toen we door Kolhorn reden moesten we even stoppen omdat er een vrachtwagen dwars over de weg stond maar verder ging het allemaal prima. Richting “De Keins” waar we een kort bezoekje hebben gebracht aan het kapelletje waar altijd bloemen aanwezig zijn en waar altijd kaarsjes branden. Kees en ik zijn beiden bekend met het gebruik van dergelijke geloofsuitingen en hebben daar ook het nodige aan bijgedragen. En vervolgens weer verder langs de Omringdijk richting Oudesluis enz. dan langs de Kneeskade waarbij we de nieuwe molen zijn gepasseerd en zo richting Wieringen, daar aanwippen bij de visboer in “Hippo” , heerlijke kibbeling, en toen op naar Den Oever waar op de haven hard werd gewerkt aan het herstel van de netten, het z.g. nettenboeten een beroep wat vroeger vaak werd uitgeoefend maar vandaag de dag nog maar terloops wordt gezien. Na Den Oever op naar Middenmeer waar we bij mij thuis nog weer hebben genoten van een heerlijk bakkie koffie met koek. Voor mij was het maar 71 km en Kees had er op de ontmoetingsplaats al zo’n kilometer of 8 a 10 opzitten dus die zal over de 100 km komen denk ik. Maar echt weer een super toertje ondanks de toch wel lage temperaturen.

LifeLines tweede bezoek en zelfs een derde

Het is verleden tijd, ik ben voor de tweede keer naar Sneek geweest met de auto voor het afrondende onderzoek m.b.t. LifeLines. De eerste keer was ik heel serieus van plan met de fiets te gaan maar omdat er toen door wegwerkzaamheden een blokkering was in Nijland en er ook hier en daar nog wat sneeuw lag ben ik toen met de auto gegaan, de assistente, Marian, die mij toen heeft onderzocht, hoorde mijn verhaal toen aan en stelde dat het leuk zou zijn geweest voor het interne personeelsblad of iets dergelijks, dat had ik niet precies begrepen. Maar bij mijn tweede bezoek, wat dan ergens in februari zou volgen, zou ik, zoals ik toen dacht zeker met de fiets doen. Die tweede keer was dus vandaag, weer met de auto, want als je dan nuchter moet blijven en zo’n 75 km moet fietsen op een lege maag, zonder drinken en je wordt al om half 9 in Sneek verwacht, dan is één en ander niet helemaal verstandig leek mij, dus de keus was snel gemaakt. Alles werd gedaan zoals het in het “draaiboek” stond, deze keer bloedprikken zo’n 8 a 10 buisjes en vervolgens de ingevulde vragenlijst nog even nalopen. Het bloedonderzoek is nogal ruim omvattend, o.a. cholesterol, werking van lever, nieren en schildklierfuncties, glucose, bloedarmoede, rode en witte bloedcellen en tot slot bloedplaatjes. Binnen een tijdsbestek van 4 tot 6 weken krijg ik al deze gegevens zwart op wit thuis gestuurd evenals de huisarts, het lijkt mij geweldig zo’n “APK keuring” en mochten er onderdelen zijn die “vervangen” moeten worden dan ben ik mogelijk op tijd gewaarschuwd, verkeerd is dit in elk geval nooit. Toen men bezig was met het bloedprikken kwam een andere assistent vragen of ik met de fiets was, nee dus, “Jammer want ik had mijn fototoestel meegenomen”, ze had het van Marian, die vandaag vrij was, gehoord zodoende. Toen ik klaar was en van de koffie met koek had genoten ben ik weer naar Middenmeer gereden, onderweg werd het weer steeds beter en kwam de zon er al aardig bij. Thuis eerst flink eten en dan omkleden om een ritje te maken, weet je wat ik rij wel “even” naar Sneek dan heeft René haar fototoestel niet voor niets meegenomen en kan het interne personeelsblad worden voorzien van de gewenste foto. Dus op naar Sneek, alles ging prima tot ik de stad inreed, ik had via Google gekeken hoe ik moest rijden en dacht het nog te weten, helaas het werd zoeken, draaien en keren en weer een rondje en weer vragen tot slot zag ik de Snekerwaterpoort en toen was het zo klaar. Aangekomen waren de dames blij verrast en werden er diverse opmerkingen gemaakt dat het toch wel een super voertuig was enz. Na de z.g. fotosessie en koffie met koek ben ik weer huiswaarts gegaan en behoudens een lekke band net voor Wieringerwerf ging alles prima en was ik weer thuis na 147 km

Lente ritje

Vanmorgen of eigenlijk gisteravond heb ik nog overwogen om Kees te berichten dat ik vandaag met ze mee zou rijden met het voorgenomen rondje Noordkop. Maar aangezien ik morgen voor een tweede bezoek aan “LifeLines” in Sneek, bepaalde opdrachten moest vervullen leek het me niet helemaal ideaal om gedrieën of misschien met nog meer enthousiastelingen op pad te zijn, dus zodoende heb ik gekozen voor een ”eigen” rondje. Zo’n eigen rondje kan overal heen gaan, maar het gevoel stuurt ongemerkt een hele hoop en zo kwam ik rond de middag aan in Zuidoostbeemster en de meesten weten dan wel hoe laat het is, even bij Tiny kijken en bijkletsen. Zo rond de klok van één ben ik weer verder gegaan maar wel nadat ik bij haar mijn verontwaardiging had geuit over het schandalig weggedrag van een auto met daar achter een kleine veetrailer van een bekende veehandelaar uit Sijbekarspel, toen hij mij tegemoet reed op de Parallelweg langs de A7 ging de chauffeur nog eens extra naar links op mijn weggedeelte en moest ik de berm in om niet frontaal te worden aangereden, de schoft. Op zo’n moment besef je weer dat er heel wat agressie schuilt onder sommige automobilisten die niets en niemand dulden op hun “eigen weg” want ik ben hier sterker dus jij moet hier vandaan. Ik zou diezelfde “lummel” wel eens willen zien als ik met een vrachtwagen hem tegemoet zou rijden en het zelfde gedrag zou vertonen. Maar goed, Tiny had er alle begrip voor dat ik me wat op had gewonden. Vanaf de “Zuidoost” heb ik mijn ritje vervolgd richting Ilpendam en Overleek, door Overleek is altijd weer een prachtige rit, geen verkeer en zo rustig en landelijk, na Overleek ben ik afgeslagen naar Broek in Waterland om vandaar over het fietspad langs de N 247 richting Monnickendam te gaan. Als ik dan Monnickendam zo goed als voorbij ben ga ik onder de weg door naar Katwoude, het tunneltje is altijd veiliger dan de weg oversteken. Langs de dijk is het dan weer heerlijk toeren tot aan Volendam, hier neem ik als gewoonlijk “De Dijk” en omdat het zo rustig is stop ik bij elk beeld langs die paar honderd meter. Als het druk is, zoals in de zomer staat het daar altijd vol met toeristen die daar dan ook een foto maken. Ik had altijd het idee dat er 2 beelden stonden maar het zijn er 3 dat is me nu wel duidelijk. De eerste foto van vandaag, bij Tiny achter het huis, geeft aan dat de lente al heel dichtbij is en dat was aan de temperatuur ook te merken, het wordt alle dagen beter. Het laatste stuk ben ik nog door Grosthuizen gegaan maar het leek overal wel uitgestorven nergens wandelaars of fietsers en heel weinig auto’s, na 122 km was het weer einde oefening en kon ik weer onder de douche.

Oefen rondje

Het werd vandaag maar een kort rondje wat na precies 60 km weer in de “boeken” kon. Vanmorgen was het niet zo ideaal om te gaan bovendien had ik een afspraak waardoor ik gewoon thuis zou zijn. Na de middag leek het er even op dat het droog zou blijven maar toen ik boven kwam om me te verkleden zag ik op het dak van de garage dat het lang niet zo droog was als ik graag zou willen dus ging het op dat moment niet door. En dan begint het, “Zal ik toch gaan, zal ik de regen trotseren, zou het erg zijn als ik mijn bril af en toe met een tissue schoon moet vegen” en al dat soort problemen die er eigenlijk helemaal niet zijn, gewoon softy. Gelukkig was het nadat ik een paar boodschappen had gehaald droog en ben ik me snel om gaan kleden, veronderstel dat het weer gaat regenen, en dan is het net alsof je een hele dag in moet halen, gauw dit, gauw dat en zorgen dat je onderweg bent. Gelukkig kwam ik al snel tot de conclusie dat ik niets in hoefde te halen en dat er niets van mij werd verlangd, dus laat het tempo maar wat zakken en zorg maar dat je weer heel thuis komt. Het ging allemaal weer vanzelf via de Alkmaarseweg naar, Aartswoud, Hoogwoud, Opmeer, Zandwerven, Spierdijk, Avenhorn enz. enz.en zo weer richting Hoorn en Berkhout. Op het stuk fietspad van Avenhorn naar Hoorn moest ik op een bepaald moment heel voorzichtig langs een auto van een overheidsinstantie, provincie, gemeente of waterschap, doet er niet toe die mannen waren bezig de rotzooi van een ander op te ruimen. Waarschijnlijk vanaf een vrachtwagen waren er een hele hoop stukken tempex en plastic verloren en wat te vroeg gelost langs de weg en op het fietpad. Even een foto maken en toen ik vanaf de andere kant ook nog een keer afdrukte kwam er juist een jongedame op een brommer aan die verschrikt vroeg, “Sta ik er nu ook op” “Inderdaad” zei ik, en vanavond sta je op mijn blog als dat tenminste niet bezwaarlijk is. Geen probleem, ze is ook niet te herkennen in zo’n goed verzorgde bescherming. Maar goed, het werd ondanks het min of meer slechte begin van de dag toch nog weer een heerlijk ritje.

Kilometer na kilometer met plezier.

Het draait zomaar door, de teller geeft het elke keer weer aan. Ik had gisteren het idee dat ik vandaag wel niet te ver van huis zou gaan gezien de verwachtingen van de weersprofeten. Maar het loopt altijd weer anders als van te voren is bedacht, het is droog en als ik vandaag nog weg zou willen dan moet het wel voor de middag. Eerst naar Wervershoof waar Ben en Riet mogelijk wel thuis zijn, inderdaad ze zijn er en zwager Gerard zat er ook net, de conversatie gaat dan over van alles en nog wat onder het genot van koffie met koek. Zwager Gerard had mij gisteren gezien bij een kruispunt waar ik mogelijk groenlicht had op het fietspad want ik ging nogal hard over de kruising, ik zal ook zeker nooit door rood rijden. Broer Ben reed gisteren met een grote groep wielrenners op de Zomerdijk van de Beemster terwijl ik aan de andere kant van de ringvaart reed op de Noorddijk, één van zijn maats maakte nog de opmerking “Van je familie moet je het maar hebben” omdat ik niet reageerde op zwaaiende familie die achteraan reed. Helaas, ik ben gistermiddag wel 3 of 4 groepjes wielrenners tegen gekomen en alle keren op afstand omdat er minimaal een stuk water tussen lag. Na de koffie is het weer tijd om verder te gaan maar eerst moest het nieuwe vierwielige voertuig worden bewonderd, het zag er geweldig uit met enorm veel “toeters en bellen” luxe tot en met. Omdat het nog steeds droog was ging ik door naar Zwaagdijk en via Westwoud en het Wijzenddijkje naar De Bangert en zo door naar Zwaag en Bobeldijk. Gewoon toeren zonder vast doel maar wel in mijn achterhoofd de afspraak met mijzelf “Als het begint te regenen meteen richting Middenmeer” en zo dwaalde ik steeds verder af, Zelfs “Het Park van Luna” ging onder de wielen door, om deze tijd een somber nat gebied als ik dat zo bekijk vanaf de brug. Verder door naar Oude-Niedorp en bij neef Pé en Corry langs en dan de laatste paar kilometer naar Middenmeer. Het heeft geregend dat is niet te ontkennen maar van die paar spatten regen ben ik niet nat geworden, wel van de warmte na 84 km. Om de nieuwe stand vast te leggen heb ik daar ook maar een foto van gemaakt net als van het “Vrijheidsbeeld” in de Heerhugowaard dat naar ik heb begrepen te koop staat.

Heen en terug met mooi weer

Ik ben weer helemaal "binnen gelopen” met het “gele slagschip” , werkelijk het klieft door elke luchtweerstand zonder dat je het merkt. Of er nu wel of geen wind staat je gaat gewoon van huis en je ziet wel waar het schip zal stranden, nou zo’n schip zal nooit stranden, het gaat toch wel zo licht en lekker, zo ook vandaag. Tiny heeft vandaag oppasdag in Oostzaan dus leek het me leuk om daar even heen te rijden. De heenreis gaat via de vaste route tot aan “La Mere Anne” waar de brug inmiddels echt is afgesloten en ook al bijna is verwijderd. Ik ga daar linksaf richting Schardam en een klein stukje over de spoorwegovergang ga ik rechtsaf over het fietspad door de landerijen en kom zo weer op de vaste route uit bij de afslag Beets. De temperatuur valt mee, toen ik van huis ging stond de thermometer nog op -0,2 C. maar daar was onderweg weinig van te merken. Omdat er voor Oostzaan nog een bord staat waarop men aangeeft “Ernstige verkeershinder i.v.m. baggerwerkzaamheden” ga ik het laatste stukje via “Het Twiske” je schiet niet erg op maar het is altijd een leuke route. Aangekomen op de Rietschoot zag ik niemand binnen, achterom lopen en ook daar leek alles leeg, even bellen naar Tiny’s mobielenummer, laat dat stomme ding nou overgaan op de juffrouw van de profider waar ik liever niet tegen praat, als laatste nog één keer op de bel drukken en meteen gaat de deur open en staat ze met de vaste telefoon in haar handen terwijl haar mobiel inmiddels in stilte is “gestorven”. Alles kwam toch weer goed, ze hoorde wel een telefoon en pakte toen toevallig het verkeerde toestel, kan gebeuren. Maar ondanks alles, Thomas was blij dat opa Pé er was en Tiny had meteen al cappuccino klaar, wat ben ik toch een geluksvogel met zo’n vriendin. Even later werden Bram en Boris van school gehaald en bleef ik even als oppas bij Thomas die opa zo ver wist te krijgen dat hij voor ging lezen. Toen de mannen thuis waren werden er vlot broodjes gesmeerd en volgde even een drukkere periode, toen iedereen voldoende naar binnen had gewerkt werd alles weer opgeruimd en ging Boris zich omkleden voor de voetbaltraining. Ik was ondertussen weer gereed voor de thuisreis en nadat Boris de Quest van binnen en van buiten had bestudeerd kon ik weer vertrekken richting Middenmeer en uiteraard via "Het Twiske". Alles voor de wind denk ik want het “vloog” er af en toe over, bij Middenmeer zag ik dat de bomen langs het stukje wandelpad flink werden ingekort. Na 121 km was deze rit weer verleden tijd en staat het totaal met deze Quest nu op 15.009 km met de wetenschap dat hij 12 maart pas 1 jaar oud is.

Een "super" kwartet.

Was het winter of lente, volgens de kalender is het nog volop winter maar vandaag leek het in alle opzichten wel lente, bijna zomer. Ik wist dat Jan vandaag naar Kees zou gaan en dan door naar Wim op De Woude. Zelf zou ik eerst naar Zuisoostbeemster gaan om even bij Tiny langs te gaan en dan zie ik wel waar de mannen vanaf De Woude heen zullen fietsen, misschien treffen we elkaar nog ergens. Als eerste kwam ik Jan Geel al tegen op het viaduct bij Abbekerk, Jan was op weg naar Kees en had ook nog geen idee waar de reis verder heen zou gaan als ze vanaf De Woude zouden vertrekken, met een “Misschien zien we elkaar vandaag nog” namen we afscheid en ging ik links en Jan rechtsom vanaf het viaduct. Mijn ritje naar de “Zuidoost” ging in rap tempo en behoudens een klein ommetje bij “La Mere Ann” is het overal een vaste route die met weinig of geen problemen is af te leggen. Aangekomen heb ik even met de mobiel gebeld of ze al aan de koffie zaten met Leo en Riet, “Ja dat klopt” was het antwoord, “Tap voor mij dan ook maar in” en met een minuut stond ik binnen. Even bijkletsen en na een tweede bakkie heb ik Kees gebeld en gevraagd waar ze uithingen en waar de reis naar toe zou gaan. Kees wilde wel richting Enkhuizen en ik zou dan alvast via Spijkerboor richting De Woude fietsen. Toen ik er bijna was kwamen de mannen met zijn drieën net de hoek om vanaf het pontje. In een rustig tempo hebben we via een aantrekkelijke route Hoorn opgezocht waar we Jan Reus bij Stefan van de Berg surfsport met een bezoekje hebben vereerd. Jan is druk bezig met een super modern lichtgewicht racekap of scherm, zoals ik dat als leek beoordeel ziet het er allemaal zeer professioneel uit en het past precies in de kuiplijn van de Quest, werkelijk subliem. Na een rondleiding door het bedrijf werd ons koffie en/of thee aangeboden en konden we tevens ons broodje naar binnen werken. Nadat alles weer in de benen was zijn we richting Enkhuizen gereden en via de “Haringstad” over de dijk richting Medemblik, in Wervershoof/Onderdijk hebben we de afslag genomen naar Oostwoud waar we bij Jan en Annie werden getrakteerd op koffie met koek wat er altijd goed ingaat. Voor Wim is het vanaf Oostwoud nog een hele rit naar De Woude, Kees is dichterbij naar Heerhugowaard en voor mij was het helemaal de moeite haast niet meer naar Middenmeer. Al met al een prachtige dag, een schitterend ritje en 4 gelukkige Quest-rijders als ik dat allemaal zo heb bekeken, ik tenminste wel, ook na 147 km nog.

Tweede schokbreker onderhoud en een gefrustreerde chauffeur

Wind, wind, harde wind, storm zo was het vanmorgen ongeveer. Om iets voor 10 uur ben ik richting Wervershoof gegaan om bij broer Ben even zijn nieuwe auto te bewonderen. Helaas er was niemand thuis dus dan meteen door en via Zwaagdijk een rondje maken en weer naar huis. Op de Zwaagdijk werd ik nog een beetje “gepest” door een betweterige chauffeur. Ik stond als eerste voor het stoplicht op de rijbaan waar ook een fietspad naast ligt met een flinke heg als afscheiding, ik rijd daar op de weg en ben al eens door de politie aangehouden en na mijn uitleg dat ik op de weg mag fietsen enz. gaf men mij volkomen gelijk, iemand die vanaf de weg zijn erf op gaat zal mij niet, of te laat zien, als ik op het fietspad langs kom, dus echt eigen veiligheid en ook die van afslaande verkeersdeelnemers. Nadat het licht op groen ging reed ik rechtdoor en een grote trailer achter mij bleef een paar honderd meter achter mij rijden om vervolgens de Liederik, een zijweg, in te draaien. Dus de auto die daar achter reed moest telkens inhouden voor hij kon passeren en toen dat zo ver was kreeg hij zijn “hindernis” in het oog, zo’n stomme gele fiets die in zijn ogen op het fietspad moet en niet op zijn weg. Al toeterend passeerde hij en wees naar het fietspad en toen ik hem wenkte om te stoppen om eventueel uitleg te geven remde hij agressief vlak voor mij om meteen weer gas te geven en er vandoor te gaan want toen ik aanzette om boven de 50 km te komen reed hij zeker 70 om niet geconfronteerd te worden met mijn uitleg, de lafaard, de …. en de ……….. stop maar ik was even flink op stoom. Maar goed, ze zijn niet allemaal zo en gelukkig komt zoiets maar zelden voor. Ik ben nog even naar Westwoud gereden om bij familie, waar ik al een tijdje niet was geweest, langs te gaan en daar heb ik even een bakkie gedaan. Verder door naar Blokker waar Gerard en Ria niet thuis waren en toen via een omweg weer naar huis. Ondertussen was me duidelijk geworden dat ook de linker schokbreker een onderhoudsbeurt op prijs zou stellen, hij piepte en kraakte er over. Donderdag nog niets aan de hand en na z’n weekend rust was ie totaal “overstuur” en kreunde er over. Rond 1 uur ging de fiets in de garage op zijn kant en na een goed uur was hij weer als nieuw. Ook na een kort proefritje bleek hij weer genezen en kan alle ergernis van vandaag weer in de kast. Ondanks een kort tripje en harde wind en sleutelen staat er toch nog weer 67 km op de teller.