Rondje over Enkhuizen enz.

Even op verjaarsvisite op de 30e oktober, dan moet ik vandaag naar Blokker waar één van mijn zes zussen woont. Het weer is goed alleen de temperatuur is wat erg laag aan het worden, bij vertrek staat de thermometer net op 4,5 graad en aangezien ik het niet zo gauw te warm heb mag die temperatuur van mij gerust wat hoger. Maar ja, het is de tijd van het jaar dat we rekening moeten houden met nachtvorst en alles wat in deze komende maanden mogelijk is zoals hagel sneeuw en gladde wegen. Ik stond er vandaag versteld van hoeveel zout er overal alweer op de fietspaden was gestrooid. Men praat dan altijd maar over het milieu maar bij de overheid mag en kan er altijd wat mee gesjoemeld worden. Vanaf Middenmeer naar Blokker is een ruime 20 km en na mijn visite ben ik met een omweg weer naar huis gefietst via Enkhuizen en Medemblik. Toen ik in de Wieringermeer reed ben ik over het Wagenpad gegaan om eens te kijken hoe het er nu uit ziet, de boerderijen staan er nog, deels verwaarloosd, en de tuinen zijn nergens meer als zodanig te bestempelen. Wel veel auto en busjes van werknemers en enorm veel brandende lampen om de gewassen zo snel mogelijk te laten groeien. Nog 4 weken dan heb ik de Quest precies 3 jaar en er staat nu, na de rit van vandaag 34.683 km op de teller.

De Ocean Victory is de Quest onder de boten

Vandaag scheen de zon veelvuldig en leek het mij het juiste moment om nog weer een keer de Afsluitdijk over te gaan naar Gaasterland. Eerst de band van gistermiddag even verwisselen en plakken en dan omkleden en op weg. Toen ik alles uit de fiets had om de banden weer netjes op te bergen zag ik toevallig dat de verloopnippel van mijn hd-pomp er niet in zat, overal zoeken in de Quest maar nergens te zien, zou hij nog op het achterwiel van Kees kunnen zitten, vorige week donderdag heb ik zijn band nog opgepompt, wie weet, straks maar even een mailtje naar Kees en dan hoor ik wel een keer zijn reactie. Uit voorzorg heb ik de standaard handpomp, die geleverd wordt bij de Quest maar meegenomen, zonder nippel gaat het niet en als ik toevallig wel lek zou raken dan sta je erg beroerd langs de Afsluitdijk als je een lege band niet kan op pompen. Rond 9 uur ben ik vertrokken en in een fris ochtend zonnetje was het heerlijk fietsen, op de Afsluitdijk had ik de wind mee dus dat gaf nog wat extra snelheid, maar of de duivel er mee speelt, de snelheid kon ik niet moeiteloos vasthouden, resultaat, een lekke rechtervoorband en dan merk je wat een simpele hd-pomp van Halfords waard is, met de “oude” meegeleverde pomp ging het wel, maar echt op 7 atm. kreeg ik hem niet, dat heb ik later thuis aangevuld van ruim 4 naar 7 atm. In Makkum lag de boot nu buiten bij de scheepswerf van De Vries, niet dat zo iets echt bijzonder is maar ik ben wel gestopt om wat foto’s te maken vooral omdat zo’n “sloep” meer als 200 miljoen € kost en dat mijn schoonzoon hier al een aantal jaren op en bij aan het werk is. Het ziet er ook allemaal zeer gelikt uit. Wim gaat ook nog een bootje aanschaffen vertelde hij laatst, zou die ook zo iets zoeken ? In Oudemirdum was het weer net als altijd gezellig en na koffie kletsen en een broodje ben ik weer naar Middenmeer vertrokken. Thuis gekomen zag ik meteen dat er bezoek was geweest, tussen de schuifdeur zat een kaartje met de volgende tekst. “Beste Pé, sorry, 1 extra Groeten Kees” dit is echt ongelofelijk Kees van Hattem is na mijn mailtje over de verloopnippel al aan de deur geweest en heeft er meteen 2 gebracht terwijl ik niet eens weet of het nippeltje wel op zijn wiel is achtergebleven. Ik heb meteen de andere pomp weer in de fiets gedaan, “Kees bedankt” ik kan als het nodig is weer naar 7 atm. zonder moeite.

Het vlees is zwak

Het vlees is zwak, het weer is niet zo dat je zo maar even een rondje zou kunnen maken zonder bui of buien. Het is de hele nacht en ook verder de hele dag gewoon af en aan met regen en zelfs af en toe hagel er tussen door. En omdat het vlees zwak is ben ik toch maar gegaan met alle gevolgen van dien, na 100 meter de eerste kleine spatjes en na 1000 m de eerste grote spatten en na 10.000 m nog veel grotere spatten en een lucht die nog veel meer in petto had. Ik reed op dat moment in Abbekerk/Twisk en ben meteen over het viaduct weer op Middenmeer af gegaan. Eén voordeel had ik wel, (dacht ik) doordat alles nat was ook over de klinkerwegen “rammelde” de fiets niet zo erg terwijl ik in mijn achterhoofd ook andere mogelijkheden langs zag komen. Het zou wel eens een lekke band kunnen zijn misschien rechtsvoor of toch achter, ik kon nog wel op zo’n 37 a 38 km komen maar dat kost veel meer moeite als andere keren en bovendien zakte de snelheid elke keer zo snel terug. Op de Cultuurweg, die opnieuw is geasfalteerd, probeerde ik wat te slingeren om zo te ontdekken of hij achter leeg was maar het viel gelukkig mee. Helaas toen ik thuis was en handmatig controleerde bleek de achterband toch al aardig wat van zijn normale druk kwijt te zijn, mijn gevoel is dus nog in orde, als het op verdacht zwaarder trappen aan komt. En zo was ik dus na zo’n 25 km weer terug en staat het totaal nu op 34.444 km

Tussen de buien door was het droog.

Het weer is veranderlijk, inderdaad dat wisten we al, maar wat moet je dan als je eigenlijk wel een stukje wilt fietsen en de ene bui volgt op de andere. Maar toch werd het droog op een bepaald moment en ben ik van start gegaan, het was geweldig weer en na een ritje van een 86 km ben ik weer thuis gekomen en geen spat gehad onderweg. Hoe is het mogelijk, eerst was ik van plan om naar Friesland te gaan maar door het weer is dat plan weer helemaal over gegaan en heb ik gekozen voor een rondje Noord-Holland. Er zou volgens de berichten een behoorlijke wind staan langs de kust dus dacht ik, laat ik een ritje die kant op maken. Alkmaarseweg , Oude Niedorp, Noord-Scharwoude, Waarland , Tuitjenhorn, Petten en zo de Hondsbossche-Zeewering op. Er stond inderdaad een aardig windje, langs de kust lichte “storm”, och dat viel wel mee. Hoewel de harde wind me er van heeft weerhouden om na de “Hondsbossche” via de duinen naar Schoorl enz. te gaan. Ik was echt bang dat er weer hier of daar zandbanken zouden zijn opgewaaid en dat trapt voor geen meter als je daar in terecht komt. Vanaf Hargen en Groet ben ik langs Schoorl gegaan en zo weer naar de brug over het Noordhollandskanaal bij Schoorldam om vandaar weer op Middenmeer af te gaan. Toen ik de Wieringermeer in ging ben ik na een kilometer gestopt en heb daar zo’n kleine 5 minuten stil gestaan om de bui voorlangs te laten gaan en zo heb ik geen spat regen gehad onderweg maar wel weer heerlijk gefietst.

Weer een Quest in Noord-Holland

Eindelijk is het zo ver, de Quest van Matthijs Leegwater kan opgehaald worden in Dronten, afgelopen maandag had ik er naar gevraagd hoe en wanneer het zou gaan gebeuren. Op dat moment was het zo dat Matthijs met Ina vanaf Dronten samen zou fietsen, Ina zou de fiets van Niels ophalen, ik werd de eerste aanvulling als begeleider, Kees van Hattem werd de tweede en vanmorgen diende de derde man zich aan die luistert naar de naam Wim Schermer. Het zal je gebeuren, denken ze dat ze gezellig met z’n tweeën een ritje kunnen maken, Matthijs en Ina, staat er gelijk een hele colonne met zulke racemonsters. Kees kwam vanmorgen om 10 uur in Middenmeer en na de koffie zijn we richting Enkhuizen gegaan waar Wim zo rond 12 uur aan zou komen vanaf De Woude. Het was nog maar amper kwart voor 12 toen Wim zich al bij ons voegde en met z’n drieën zijn we vertrokken richting Lelystad. Alles ging voorspoedig tot een kilometer voor de brug, ik reed voor en voelde dat de gang er uit was en dat ik gemakkelijk slingerde, dus dan zal het achter wel mis zijn, inderdaad lek, band wisselen oppompen alles weer in de fiets en verder. Door Lelystad is, als je het eenmaal weet, vrij simpel en daarna is het alleen nog maar recht toe recht aan op Dronten af. Helaas we rekenden te simpel, de laatste 4 km over de Wisentweg was afgesloten voor verkeer en dan moet je omrijden,rechts, links en dan door Dronten, een beetje zoeken maar toch reed Wim er zonder haperingen direct naar toe en waren we rond kwart over 1 ,half 2, bij Velomobiel. Van de 2 voornaamste piloten was nog geen spoor te bekennen, klokslag 2 uur kwamen ze aan, Matthijs en Ina werden keurig door de ouders van Matthijs voor de deur afgeleverd en zo kon proefrijden en het pas maken beginnen. De stoel moest nog iets onderuit en bij een volgende poging was alles naar wens. De fiets van Wim had nog een kleinigheidje met het remlicht wat snel verholpen was, een ander probleempje werd uitgesteld tot een volgend bezoek en zo konden we om iets na drie uur vertrekken. Uiteraard niet voordat er de nodige foto’s waren gemaakt door Ymte. Er was al besloten om terug via Swifterbant te gaan om zo de rit dwars door Dronten te vermijden en dat ging prima tot het fietspad ophield en de één voor de ander niet zeker was van de nu te volgen route. Net voor de stop om te overleggen had Kees ook nog wat problemen met een leeg lopende achterband maar ook die was snel vervangen. Wim en ik zijn samen gaan kijken of we via de jachthaven bij het fietspad konden komen en toen we daar een uitweg zagen hebben we de anderen opgehaald en hebben we op een paar kilometer van de oprit naar de dijk onze weg vervolgd. Op de dijk ging alles voor de wind en die was dus snel achter de wielen, bij Enkhuizen hebben we afscheid genomen van Wim en Kees die richting Hoorn hebben genomen en Matthijs, Ina en ik zijn rechtsaf gegaan en via een aantal polderwegen, bij Opperdoes is Matthijs verder gegaan naar Twisk en Ina en ik zijn langs de rand van de Wieringermeer verder gegaan. Na het viaduct over de A7 ben ik rechtsaf gegaan naar Middenmeer en is Ina alleen door gegaan naar Schoorldam via Oude en Nieuwe-Niedorp. Een hele rit maar Noord-Holland is weer een Quest rijker die de wegen onveilig kan maken.

Van zielige behanger tot het Kremlin

Het is buiten voelbaar frisser de laatste dagen, de kans op nachtvorst is aanwezig werd al voorspeld en inderdaad vanmorgen zag ik op de garage van de buren ijs liggen. Of het nu kwam door dat beeld of dat het mijn gevoel was, maar het leek me verstandig om een extra shirt te halen bij Leo Smit in Medemblik, met lange mouwen. Dus eerst richting Medemblik en nadat ik mijn inkoop gedaan had heb ik dat shirt meteen maar aangehouden. Na het bezoek aan de fietsenmaker annex fiets kledingshop ging het richting Markerwaardweg om zo weer langs de Zwaagdijk uit te komen en vandaar richting Hoorn en Zuidoostbeemster. In “de Zuidsoost” moest ik iets afleveren en na een bak cappuccino kon ik weer verder. De zon was er ondertussen vrij geregeld bij en dat maakte het net even aangenamer. De vervolgroute ging langs het Noordhollandskanaal en Oost en West-Graftdijk om later op de weg richting Alkmaar uit te komen. Daar aangekomen heb ik gekozen voor de weg en later het fietspad door het “Land van Luna” bij Heerhugowaard. Daar linksaf en oversteken om op het fietspad te komen wat richting Noord-Scharwoude gaat en zo verder, op het fietspad gebaarde een tegemoet komende fietser dat hij vond dat ik mogelijk iets te hard reed, hij stelde zich voor als: “Lul de behanger” vreemde naam die ik zelf niet zo gauw zou noemen tegen een wild vreemd iemand die je onderweg tegenkomt. Maar deze meneer dus wel, hoe zal ik hem omschrijven, een flinke ruige baard, een gefrustreerd uiterlijk, mogelijk ruzie met zijn vrouw ( als er al een vrouw ingetrapt is met zo’n vent), samen fietsend met nog iemand want in zijn eentje had hij nooit zoveel moed gehad om zich zo voor te stellen, al met al een arm figuur, zullen we maar zeggen. Jammer dat hij dit mogelijk nooit zal lezen anders kon hij hier en daar wat aanvullen of verbeteren. Mijn ritje ging ondanks alles weer verder en na een kleine pauze bij een neef van mij en zijn vrouw in Oude-Niedorp ben ik nog even langs het Kremlin gefietst in Nieuwe-Niedorp, inderdaad het “Kremlin” er woont daar aan de Limmerschouw een meneer die eigenhandig “mooie” gebouwen op zijn erf heeft neergezet. Na iets van 116 km was ik weer binnen en een hele ervaring rijker.

Agriport en het wegennet in de polder.

Vanmorgen viel de beloofde regen veelvuldig en af en toe wat minder maar op een bepaald moment gaf de buienradar aan dat het ergste voorbij was, inderdaad het werd droog en zelfs de zon kwam af en toe even kijken. Omdat ik bepaalde afspraken had gemaakt zou ik vandaag weer op tijd thuis zijn om in elk geval alles klaar te hebben voor mijn gasten van vandaag. Dat is uiteraard prima gelukt, gewoon je rondje wat aan passen en je bent altijd op tijd thuis. Enkele dagen geleden reed ik via de “oude” nieuwe route vanaf Middenmeer richting Hoorn enz. , die route maakte in de Flevoweg net voor het kassengebied van Agriport 1 een bocht naar links om vervolgens uit te komen op het Wagenpad en dan met een lus over het kanaal om weer in zuidelijke richting op Lambertschaag af te gaan en vervolgens richting Hoorn enz. zoals te zien op het ene kaartje. Op het andere kaartje is te zien hoe het vandaag de dag ook mogelijk is, het nieuwste viaduct is open gesteld en maakt in de eerste bocht naar rechts de mogelijkheid om over het kanaal te gaan en beneden linksaf en na een paar honderd meter rechtsaf over het nieuwe fietspad, waarbij men uitkomt tegenover de grasdrogerij van Wil Hartog, daar oversteken (goed opletten) en langs de grasdrogerij parallel aan de A7 richting Hoorn een snellere route als de “oude”, de lus kan lang niet op volle snelheid worden genomen en bovendien heb ik al vele keren ervaren dat vrachtwagenchauffeurs en niet te vergeten tractorbestuurders nogal erg veel de binnenbochten nemen en dan is het gat naar de berm zelfs erg smal om te ontkomen aan de grote dikke banden die dan erg duidelijk in je gezichtsveld verschijnen. Het ritje van vanmiddag was maar iets van 56 km meen ik waarmee het totaal nu op 34.041 km staat.

De Woude, mooi, mooier, het mooist.

Weer een nieuwe week die begint met allerlei nieuwe ervaringen, wat is nieuw, ik zal het proberen uit te leggen. In een schoon gewassen Quest van start gaan, vorige week heb ik hem, na een “baggertocht”, in de spatborden en van buiten met de slang schoon gespoten en later van binnen ook maar even bij gepoetst, hij glom er weer over en leek wel een aantal kilo’s lichter. Als eerste naar Heerhugowaard bij Matthijs Leegwater langs op zijn werk en vragen wanneer hij zijn nieuwe Quest op gaat halen, dat staat op de rol voor donderdag, hij wordt naar Dronten gebracht en gaat dan per nieuwe Quest weer naar Twisk. Op de rit naar Dronten wordt Ina van Kesteren opgepikt in Enkhuizen bij het station want die gaat met de fiets van Niels ook weer huiswaarts, Niels z’n groene bolide had enige extra zorg nodig. Ik heb voorgesteld aan Matthijs om vanaf Dronten met hem en Ina mee te fietsen richting Noord-Holland en dat leek hem wel leuk, dus als het enigszins redelijk weer is ga ik a.s. donderdag retourtje Dronten. Vanaf Heehugowaard ben ik afgezakt in zuidelijke richting en kwam langs het Alkmaardermeer, toen ik daar eenmaal reed leek het me wel leuk om langs De Woude te gaan en eens kijken of Wim Schermer toevallig thuis zou zijn. De baas op het pontje maakte de opmerking, “Je weet dat dit doodlopend is he” ja dat wist ik, “Maar je snapt wel waar ik heen ga” vroeg ik hem, zijn reactie was weer, “Is er soms een bijeenkomst van al die dingen er ging net ook al iemand”. Zo zie je maar in zo’n geel ding ga je nergens ongemerkt, dat bleek ook wel toen ik van het pontje afreed, de eerste persoon die ik zag en die keek of ik wel de goeie kant op ging was Wim, hij had mij waarschijnlijk al gezien. Ook Kees van Hattem stond met zijn fototoestel in de aanslag bij Wim en Marian’s “paleis” hij was al eerder gearriveerd. Na het gebruikelijke handjes schudden werd ik door Wim rondgeleid, eerst opzij van de boerderij, (ik zou eigenlijk overal PALEIS moeten schrijven) ja, echt met hoofdletters, wat is alles van voor tot achter en van onder tot boven één groot kunstwerk voorzien van alle wooncomfort die je maar kunt bedenken. Binnenshuis sta je bijna met je mond vol tanden en val je van de ene verbazing in de andere en dat vind ik juist zo’n sterk punt, alles eerst zelf uitgetekend en bedacht en vervolgens door een bouwbedrijf uit laten voeren en waar nodig tijdens de bouw aan passen, geweldig in één woord, menig architect zou hier nog veel van kunnen leren lijkt mij. Tijdens de koffie vertelde ik mijn ervaringen bij Matthijs en meteen reageerde Kees, “Nou dan ga ik ook mee, lijkt me leuk” dus a.s donderdag wordt het al een klein rijtje om de nieuwe Quest in te rijden of te wijden, dat laatste hangt af van het weer. Toen ik weer zou vertrekken ging Kees ook weer richting huis en ik ben via Spijkerboor nog even langs mijn vriendin gegaan die op dat moment aan het tennissen was in Neck. Ik heb haar even gesproken en een tijdje staan kijken waarna ik weer verder ben gegaan op weg naar huis via Purmerend enz. Net voor ik de Wieringermeer in ging, zag ik dat het hek voor één van de windmolens open stond en het leek me altijd al leuk om eens een foto te maken van heel dichtbij voor zo’n enorm groot “geval”. Zittend in de Quest en dan omhoog kijken geeft je al een vreemd gevoel als die wieken met grote snelheid als het ware op je in hakken en op afstand is een Quest maar een klein “banaantje” naast zo’n enorme windmolen. Wim heeft nog wat foto's gemaakt van Kees en mij, ik hoop dat hij wat naar mij zal mailen, liefst op vol formaat, ik wacht af.

"Het regent bijna nooit" en dat is waar.

Weer of geen weer, gewoon gaan. Nee dat was voor mij vanmorgen geen punt van overwegen, het was mooi weer. Eerst met de auto naar de garage, heel simpel een lamp vervangen, nou ja zo simpel was dat nou ook weer niet. Gisteravond toen ik de auto binnen ging zetten kwam ik er achter dat links voor geen groot gedimd licht gaf dus was mijn idee, morgen eerst de lamp even vervangen. Zo gezegd zo gedaan, een reserve lamp uit het doosje en dan je zelf in een soort 3 dubbele bocht leggen om bij het hoekje te komen waar alles in en op en door elkaar zit. Na lang prutsen was ik zover dat alles weer dicht kon, de lamp aanzetten en weer geen groot gedimd licht, wel net als bij de vorige lamp groot licht. Dan maar naar de garage want dan is er meer aan de hand, daar aangekomen werd er simpel vastgesteld dat de lamp die ik vervangen had het zelfde defect had als de eerste dus binnen een paar minuten zat er een echte nieuwe lamp in en was dat euvel verholpen. Thuis gekomen had ik het plan opgevat om even met de fiets naar familie in Zwaag te gaan omdat hun oudste zoon, die in Afrika woont, jarig was en ze binnen een paar dagen daar heen gaan. Dus even een prettige vakantie wensen en dan weer door naar ……….. we zien wel dat hangt helemaal af van het weer. Vanuit Zwaag ben ik naar Zwaagdijk gereden en vervolgens langs Wognum naar de Grote Zomerdijk waar ik wat erg lang moest stoppen voor een betonmixer die nogal veel ruimte nodig had om zijn vracht te lossen. Na dit oponthoud kon ik weer door en ben via allerlei omwegen op weggetjes terecht gekomen waar ik al jaren niet meer was geweest. Na 89 km zat het er weer op en kon alles weer in de was, meest opmerkelijk voor deze rit was wel het feit dat het bijna nooit regent, het is werkelijk een bijna geheel droge rit geweest en toch is het op sommige plaatsen noodweer geweest met hagel en stortregen.

Droog en toch bijna onbegaanbaar

Het mooie weer lijkt nu toch echt over, hoewel de berichten voor vandaag meteen al regen op de “rol” hadden staan viel het eigenlijk erg mee toen ik mijn eerste blik naar buiten had gericht op de situatie van vanmorgen. Het was droog en op de straat was te zien dat het niet helemaal droog was gebleven de afgelopen nacht. Tegen half 10 had ik bedacht dat ik aan de Tussenweg bij kennissen even langs zou gaan om te kijken hoe het in de stal ging met de nieuwe drinklijnen voor de kuikens en zo rond half 10 zijn ze meestal aanwezig voor de dagelijkse koffie. Maar wat een afvaller, ik draaide de Tussenweg in en gleed bijna naar de andere kant van de weg, één plaat klei en “bagger”, een sloopbedrijf was bezig met kranen en vrachtwagens en er werd volop door de bermen “geploegd” en dan zie je geen verschil meer in weg of berm alles is glibberig en bijna onbegaanbaar, maar goed ik kon niet meer terug en het wordt allicht beter. Bovendien wordt er op de eerste boerderij naast slopen volop gebouwd aan de nieuwe kassen. Bij de tweede boerderij waar ik langs zou gaan was het op het erf niet veel beter, met een hele groep was men bezig met de aardappeloogst, rooien en opslaan in de schuur maar het is nog zo nat in het land dat het meer op “prut-racen” lijkt dan op aardappelen oogsten. Ik ben dus op het erf gedraaid en na een kort praatje weer verder gegaan richting Wervershoof, mijn oudste broer en zijn vrouw waren nu wel aanwezig en daar heb ik een “bakkie” gedaan. Na dit bezoek weer verder, via Zwaagdijk en het Keern bij Hoorn langs ijsbaan “De Westfries" richting Bobeldijk, De Goorn, Avenhorn en tot slot langs de dijk naar Schermerhorn. Het weer bleef nog steeds droog en het leek me verstandig om vanaf dit punt de koers weer langzaam richting Middenmeer te zetten want de lucht liep langzaam aan toch vol en dan maak je kans dat de meeste droge uren voorbij zijn. Na 85 km was het weer over voor vandaag en stond het totaal op 33.788 km

De Wieringermeer is als een geraamte zonder body

Dinsdag 14 oktober 2008 , wat een dag, volop zon weinig wind en dan even een rondje fietsen in de vrije natuur. Vanmorgen eerst even naar Wieringerwerf een paar kleinigheidjes kopen voor een paar “boefjes” waarvan de oudste, Bram , 5 jaar is geworden maar dan moet er voor Boris ook een cadeautje zijn, zo gaat dat als ze nog erg klein zijn. Op de heenreis richting Oostzaan keek ik langs de Flevoweg naar het bouwwerk dat daar in no time uit de grond wordt gestampt. Het is met recht een voorbeeld zoals de Wieringermeer zich de laatste paar jaar presenteert naar buiten, een geraamte zonder body. De polderwegen met boerderijen voorzien van rode daken begint steeds meer verleden tijd te worden, kranten berichten vermelden hooguit dat er geen motorcrossbaan komt, dat het vliegveldje binnen afzienbare tijd weer weg moet, net als een heel aantal boeren in het noorden van de polder, die worden “verzopen” tot meerdere eer en glorie van een paar idealisten. Stop maar met je kritiek, inderdaad ik ben fietser in mijn vrije tijd en geen ouwe zeur over een paar “kleine”veranderingen. Ik was dus op weg naar Oostzaan heerlijk in de zon via Purmerend en een deel van ’t Twiske dan zie je weer een hoop mooie dingen die het leven best de moeite waard maken. Aangekomen op mijn bestemming werd ik ontvangen met koffie en gebak, wat wil je nog meer. Patricia had een paar kleinigheidjes die even moesten gebeuren en haar moeder zag met glinsterende ogen dat het goed kwam. Na een broodje en wat kletsen en nadat de klusjes grotendeels af waren ben ik weer richting Middenmeer gegaan waar ik tegen 4 uur binnen kwam nog steeds met het zonnetje als begeleider, wat weer een heerlijke dag.

Van hardlopers tot internationaal "bezoek" op de Afsluitdijk

Vanmorgen eerst op de buienradar gekeken hoe de weerssituatie was en hoe de verwachtingen waren. Mist die in de loop van de ochtend op zal trekken en verder wind Zuid- zuid-west en temperatuur die zelfs tegen de 18 graden zal oplopen. Allemaal gunstig voor een tripje naar Oudemirdum. Tegen 9 uur ga ik van huis en om iets over 11 ben ik ter plaatse. Op de Afsluitdijk zo ter hoogte van Breezanddijk begon het nog even behoorlijk mistig te worden, zelfs zo erg dat ik bedacht dat als het in Friesland langs de dijk ook zo is dan ga ik terug. Maar het viel allemaal mee en na een paar kilometer was het alweer bijna helder. Tegen het einde van de dijk op een paar kilometer voor de Lorentzsluizen kwam ik een groep hardlopers tegen, mogelijk trainen voor de halve marathon en misschien wel voor een hele van ruim 42 km, wie weet. Aan het Huningspaed werd weer vlot koffie getapt en gezellig gekletst over de afgelopen weekenden, later kwamen de kinderen van school en opa had “toevallig” voor allebei een heel klein cadeautje mee wat altijd welkom is, iets wat ik bij de supermarkt bij de boodschappen mee kreeg en iets wat ik extra meegeleverd kreeg bij een stel buitenbanden, een kinderhand is gauw gevuld. Nadat ik wat meegegeten had en de kunsten van Fleur aan de rekstok had bewonderd ben ik weer op huis aan gegaan. In Makkum ben ik nog even gestopt om een foto te maken van het bedrijf waar mijn schoonzoon werkt aan een “super de lux” jacht wat volgende week te water wordt gelaten. Verder weer richting Afsluitdijk, tegen wind naar Den Oever maar met een Quest is met een snelheid 40 km tegen wind fietsen echt geen probleem. Bij het monument leek het rustig en ben ik gestopt om nog even iets uit de “voorraadtas” op te duiken, onderweg kon ik het niet zo gauw vinden, en toen werd het opeens wel weer druk, als bijen kwamen ze op de “honing” af, tenminste ’t zag geel, in dit geval de Quest. Er werd gevraagd of ze er foto’s van mochten maken en hoe hard of het kon, en waar of de motor zat, en of ik hem zelf had gemaakt, en uiteraard wat zoiets kost enz. enz. Alle vragen heb ik netjes beantwoord, maar toen heb ik ook maar gevraagd waar of zij vandaan kwamen. Een zeer gevarieerd gezelschap, Canada, Japan en Spanje en dan het leuke, mogen we samen met U op de foto met de “Yellow Bike” en daar sta je dan als fotomodel met wisselend armen om je heen van dan weer een Japanner dan weer een Spanjaard en ik denk dat de Canadezen ook wel een plaatsje hebben veroverd. Echt weer een dag met belevenissen die je thuis achter de geraniums nooit mee zal maken.

Zon zee en nog wat.

Komt het voorjaar echt terug in oktober, je zou het haast gaan geloven als je het weer van vandaag ziet. Echt een dag van zon , zee en nog wat, dat nog wat is voor mij dus een rondje fietsen en dan voor een groot deel langs de zee. Vertrokken van Middenmeer richting Slootdorp en zo door via de “Korte Afsluitdijk” en de Balgweg naar Den Helder, het was min of meer druk op de Zeepromenade met fietsers en wandelaars, wat wil je ook met zulk schitterend weer, geen zuchtje wind en volop zon. Iets voorbij de vuurtoren “Lange Jaap” bij Huisduinen ga ik zoals gewoonlijk weer linksaf omhoog en dan rechtsaf door de duinen naar Groote Keeten en Callantsoog. Bij deze draai naar links lag aardig wat zand maar het meeste was toch al opgeruimd door de instanties, echter goed 1 km verder moest ik uit de fiets omdat daar nog een behoorlijke zandbank op het fietspad lag. Waar de fietsers met normale 28” wielen afstapten en gingen lopen had ik met mijn kleinere wielen geen schijn van kans dus ben ik op tijd gestopt en heb de Quest handmatig over deze hindernis heen geholpen. Het was echt opvallend zoveel mensen als er nog rond fietsten en liepen met kleine kinderen, mogelijk heeft een bepaalde natie extra vrije dagen in het leven geroepen om van dit mooie weer te kunnen genieten. Mijn ritje ging overal voorspoedig en na verloop van tijd reed ik zo ongemerkt via Schoorl, langs de molen, naar de grote weg. Daar ben ik rechtsaf gegaan richting Alkmaar en ben bij de Koedijkervlotbrug naar de andere kant van het kanaal gegaan voor de laatste 30 km naar huis waar ik na 115 km uit de fiets ben gestapt na het totaal ook nog eventjes te hebben bekeken dat nu op 33.427 km staat.

Miljoenen Pompoenen

Nog geen zon maar het is droog en dan is het met de Quest al mooi genoeg om van start te gaan. Ik had voor vanmorgen een vast ritje gepland om naar Hoor te fietsen, eergisteren had ik via internet bij www.fietspunt.nl een paar primo Comet banden besteld, ze zijn helaas niet met Kevlar maar ik wil ze toch eens proberen als de huidige banden af zijn. Het is een 2 mans bedrijfje waar alle mogelijke fietsonderdelen zijn te verkrijgen. Na Hoorn via de Provincialeweg naar het Zittend in Westwoud, de bedoeling was om daar even een bakkie te doen maar juist toen ik aan kwam reed mijn zwager van het pad af en vertelde dat zijn vrouw net weg was naar de kapper, hij wilde nog naar binnen gaan om koffie te zetten maar dat heb ik afgeslagen, volgende keer beter. Op Zwaagdijk vervolgens 2 adressen bezocht en ook daar in beide gevallen een vaste deur, waar zijn al die mensen toch heen zou je zeggen, geen nood de weg naar huis is echt niet zolang. Via Wervershoof naar Onderdijk en daar was men bezig met groot onderhoud aan de weg en via een omleiding kwam ik langs de pompoenenboerderij. Ik was daar al meer geweest voor een bakje als cadeautje bij een verjaardag en elke keer sta je versteld van de creatieve bezigheid van de mensen die dit opgezet hebben. Buiten had ik een paar foto’s gemaakt en ben toen naar binnen gelopen en gevraagd of ik hier ook een paar foto’s mocht maken. “Jawel hoor, voor welke krant is ‘t “ , “Het is niet voor een krant mevrouw, maar komt wel op internet” Oh, da’s ok goed” en zo komt het dat hier een paar extra foto’s staan van “miljoenen pompoenen” aan de Dirk Bijvoetweg 19 in Onderdijk/Wervershoof en als je op een foto klikt worden ze groter en zie je de bonte wereld van de pompoenen zo vlak voor Halloween.

Een gelukkig mens met een Quest

Een gelukkig mens, ja inderdaad ik kwam er vandaag één tegen, Kees van Hattem in zijn nieuwe Quest. Eerst zou ik vandaag iets anders gaan doen dan fietsen maar er veranderde iets waardoor ik wat eerder met de Quest op pad kon gaan. Het leek me nog wat onzeker om te gaan omdat er nog wat mist hing in het dorp en dan is het buiten het dorp meestal wat erger maar het viel allemaal erg mee, het was niet echt helder maar de ergste mist was toch al weer opgetrokken toen ik onderweg was. Eerst richting het “oude land” via de nieuwe weg die uit komt bij de rand van de Wieringermeerpolder, dan langs de grasdrogerij van Wil Hartog richting Twisk via het Marepad. Hier is een klein natuurgebied in ontwikkeling waar vaak veel vogels verblijven, in de mist viel het niet mee er veel van te ontwaren, slechts wat zwanen die niet te veraf zwommen kon ik op een plaatje zetten. Verder naar Wervershoof langs broer Ben en zijn vrouw Riet, die jongste broer van me was weer afwezig dus heb ik met mijn schoonzus zitten kletsen en ondertussen de nodige koffie naar binnen gewerkt. Dan weer opstappen en via Zwaagdijk waar net weer een verkeerscontrole gaande was, er stonden tenminste een stuk of 4 of 5 agenten en agentes met opvallende groene vestjes aan die mij als vreemde eend gewoon langs lieten gaan ondanks dat ik op de weg reed en ongeveer naast deze mensen stil kwam te staan omdat er wat auto’s mij de doorgang belemmerden. Via een heel stel wegen ben ik in Avenhorn gekomen en heb daar weer de dijk opgezocht die me richting Schermerhorn bracht waar ik door ben gegaan tot aan de tunnel voor fietsers vlak voor Alkmaar. Vanaf hier heb ik de weg genomen er is daar geen fietspad meer en gaat richting Heerhugowaard waar ik langs de Waerdse Tempel ben gegaan en daar kwam hij aan racen. Kees in zijn Quest zonder vlaggetje het was eigenlijk een vreemd gezicht, Kees zonder Mango met vlag. Uiteraard hebben we even staan kletsen en hij vertelde mij dat hij onderweg was naar Wim Schermer in De Woude of op De Woude net wat gebruikelijk is. Ik had zelf ook al het idee gehad om er vandaag langs te gaan maar ik moest eerst nog eten en had verder niets bij me terwijl ik ook niet wist of Wim wel thuis zou zijn. Kees vertelde me dat hij ook bezig is om een blog op poten te zetten dus binnenkort zullen we zeker met een “nieuwe” schrijver kennis maken. Alle keren dat ik deze man heb ontmoet zie ik een blij en vrolijk mens die een gelukkige indruk geeft maar vandaag was het wel het wel een extra gelukkig persoon, Kees met een echte Quest.

Herfst met zon en geen regen.

Wat een verschil met zondag, geen wind, geen regen, en zelfs in de loop van de middag zon. Hoe is het mogelijk, het zal wel het schoolvoorbeeld zijn van het wisselvallige Hollandse klimaat. Vanmiddag even op een heen en weertje naar Zuidoostbeemster om een paar afdrukken weg te brengen van een paar foto’s, dan heb je gelijk weer een doel om naar toe te fietsen. Ik kan wel zeggen er was vandaag weinig te beleven langs de weg, iedereen zat nog een beetje beduusd thuis van het vele water van afgelopen zondag. In Hippolytushoef scheen het heel erg te zijn maar achteraf viel het allemaal toch nog wel mee als ik de reacties via radio mag geloven. Zelf was ik gister met de auto naar Friesland en heb op de heen en terug weg de ruitenwissers steeds volop aan gehad zelfs af en toe op maximale snelheid. Op mijn fietsritje van vandaag was het heen erg stil langs de weg en op de terugweg stond er al na 50 meter een paard in de berm, simpelweg stoppen en afwachten, de amazone reed rustig verder en toen ik mijn mond open haalde om iets te zeggen schrok het dier zich rot en begon meteen wat vreemde bewegingen te maken maar het meisje reageerde heel nuchter en zei: “ We hebben al vaak genoeg zo’n ding langs de weg gehad en dat schrikt niet meer af”, nou ja, “schrikt niet meer af” leek mij een groot woord hij ging nog wel wat onrustig uit z’n vastgestelde baan juist op het moment dat ik af drukte. Deze keer niet langs Oost en West-Graftdijk maar door De Rijp en Graft richting Schermerhorn en verder naar Rustenburg en Obdam. Thuis gekomen was het net 93 km volgens de teller, een leuk beginners rondje zo voor de eerste fietsdag van de week.

Regenrijden en toch "droog" blijven

Hoe hard moet het regenen wil je daardoor nat worden in een Quest ? Ik denk dat je dan geen kans maakt, vandaag heb ik regen onderweg gehad zo erg is het nog nooit geweest over de afgelopen 33.061 km, “mensen” wat ging het af en toe hard. In mijn enthousiasme om toch maar niet te kort te fietsen dacht ik dat het wel weer mooi genoeg was geweest met mijn thuis zitten en “niets” doen, dus heb ik mijn “paard” maar van stal gehaald en ben op weg gegaan. De eerste bui kwam kort voor Medemblik en daar zijn geen viaducten om even onder te schuilen, maar amper was ik het havenstadje uit of het was alweer droog dus dan toer je gewoon verder. In Wervershoof leek het me verstandig om bij mijn jongste broer langs te gaan maar daar was niemand aanwezig hoewel zijn auto er wel stond en weer om te fietsen was het eigenlijk ook niet, nou ja met een gewone fiets dan, met een Quest kon nog net. Vanaf dat adres door naar Zwaagdijk naar mijn schoonzus en zwager, ook daar geen mens aanwezig, achteraf meen ik dat ze een weekje zon aan het “verzilveren” waren. Dan maar verder richting de nieuwe oversteek van Zwaagdijk naar Nibbixwoud via een mooi breed fietspad dwars door het land en uitkomend op de scheiding van Wognum en Nibbixwoud, vervolgens linksaf naar de Zomerdijk en via allerlei kleine weggetjes naar de Bobeldijk en tenslotte naar Avenhorn waar ik rechtsaf ben gegaan naar Schermerhorn. En af en toe moest de pet diep over de ogen worden getrokken vanwege enorme stortbuien en zelfs hagelstenen die als kogeltje uit een windbuks op je neer kletteren. Maar toch gaat het lekker want als zo’n bui over is lijkt de kans vrij groot dat je weer in de zon komt te rijden en dat gebeurde even zo vele keren. Bij Schermerhorn had ik eerst nog de intentie om verder van huis te gaan maar in de verte zag ik een enorme donkere lucht aankomen en daar onder was alleen maar een grijze wolk ( lees: regen) zichtbaar dus ben ik gekeerd en voor de wind langs de dijk naar huis gefietst waar ik na 84 km uit de fiets ben gestapt onder een stralende zon en nat van het zweet maar niet van de regen.

Verregende ronde

Tussen de buien door, zo zou ik dit stukje kunnen noemen was het niet dat ik eigenlijk van te voren wist waar ik aan begon. Vanmorgen wel 10 keer gekeken of het al een klein beetje acceptabel was om in de Quest te stappen maar steeds kwamen er weer nieuwe buien die soms wel erg veel water afgaven. Eindelijk leek het mij wel geschikt om een klein rondje te maken, een foto-CD wegbrengen naar Zwaag van de afgelopen vakantie en dan misschien nog een klein rondje eraan vast maken. Nou dat laatste was wel een erg klein extraatje, als ik meteen weer terug was gegaan via de zelfde weg dan kwam ik misschien op 45 km en nu werden het er net 10 meer. Het was af en toe slecht langs de weg vooral tijdens buien als de wind van opzij kwam moest ik wel een beetje extra opletten om op de juiste koers te blijven maar nergens gaf het echt problemen en toen ik thuis kwam zag ik dat het gemiddelde toch nog boven de 33km was gekomen dus mag ik aannemen dat de conditie nog redelijk is en niet te veel te lijden heeft gehad van een weekje niet fietsen., ik was er ook niet bang voor, in de zomer is het meestal zo’n 4 weken dat ik niet in (fiets)beweging ben en dan gaat het daarna ook weer als een “speer”. Opvallend voor vandaag was dat ik niet één andere fietser tegen ben gekomen, de scholen hadden nog niets losgelaten en dat fietst toch wel veiliger, de “oordopjes” dragende jeugd is vaak een gevaar op de fietspaden en wegen.