Combinatie, fietsen en grasmaaien

Waar kom je zo al in één week, deze week was het van het Friese Gaasterland tot aan de rand van Purmerend en West-Knollendam en ben ik niet eens richting Den Helder geweest, maar alles bij elkaar zijn er toch weer de nodige kilometers onder de wielen door gegaan. Omdat ik gistermorgen in Medemblik nog weinig activiteiten op het water heb gezien leek het me wel leuk om vandaag nog eens te kijken hoe ver men was met het wedstrijdzeilen. Wat ik nu heb gezien stelde weinig voor, er voeren een aantal zeilbootjes richting de wedstrijdbaan op het IJsselmeer en ver uit de kust werd iets gecreëerd wat als start moest gaan dienen. Niets wat mij kon bekoren, maar dat zal er wel mee te maken hebben dat ik geen watersportliefhebber ben. In de haven van Medemblik lagen wel een hele serie oude schepen, de z.g. “bruine vloot” en dat blijft altijd een mooi gezicht. Via Wervershoof en Zwaagdijk heb ik vandaag een route gekozen via Hoogkarspel en dan naar ’t Zittend en vervolgens naar Blokker, bij een zwager en schoonzus een bakkie gedaan en later bij mijn zus en weer een andere zwager alleen even om de hoek gekeken, die waren niet thuis. Dat was in Blokker op dat moment bedacht ik dat ik wel even door kon fietsen naar de Zuidoostbeemster om bij mijn vriendin even het gras te gaan maaien, ik wist dat ze er niet zou zijn maar ik red me toch wel. Om ongeveer kwart over 12 ben ik begonnen en na een goed half uurtje lag alles er weer “geschoren” bij. Even iets drinken en wat eten en dan weer door, via Purmerend langs de westkant van het Noord-Hollandskanaal richting Spijkerboor en daar linksaf richting West-Knollendam om aan het einde van de weg onder de weg door richting De Woude te gaan, bij Wim stonden geen gele fietsen voor de deur dus Kees is er nu niet, mogelijk is hij thuis en wat let mij om daar even langs te gaan. Kees was inderdaad aanwezig en zou net de Quest van een paar nieuwe “sloffen” voorzien, even bijkletsen en vervolgens langs Matthijs, als hij er is geef ik de rest van de foto’s wel af, hij ziet mogelijk meer van de deelnemers en zorgt wel dat ze hier en daar terecht komen. Vanaf de Heerhugowaard naar Middenmeer is verder weinig te beleven, een snelle route die ook nu weer zeer snel wordt afgeraffeld. Na 124 km staat de Quest weer in de garage en kan ik gaan douchen.

Regatta Medemblik

Vandaag een extra klein rondje gefietst, niet bewust, maar het kwam toevallig zo. Eerst had ik nog het voornemen om weer iets van een 80 tot 100 km rond te karren maar door veel oponthoud onderweg ben ik geholpen om me wat in te houden. Als eerste ben ik richting Medemblik gegaan en bij het binnenrijden van deze Zuiderzeehavenstad was het eerste wat mij opviel de vlaggen die aankondigden dat de “Delta Lloyd Regatta” van 27 t/m 31 mei wordt gehouden. In en om Medemblik is het dan een drukte van belang en het was goed te merken dat er heel veel buitenlanders rond de haven zwierven, de afrit/oprit waar ik meestal langs ga om langs het Regatta centrum te fietsen was wel vrij maar onderaan stond het vol met mensen, boten, trailers, campers, caravans, tentjes en auto’s, het was er gewoon hartstikke druk, dus dan naar de volgende afrit waar ik wel langs moest omdat men een deel van de dijk eenrichtingsverkeer had gemaakt. Dit lijkt me echt een paradijs voor Wim S., hij is zeiler en watersportliefhebber en zou hier zijn hart op kunnen halen. Aan het einde van de watersporthaven ben ik weer naar de normale weg gefietst en heb daar een hele poos met één van de verkeersregelaars staan kletsen, een bekende van mij die dit gebeuren alle jaren als vrijwilliger meemaakt. Kees vertelde op een bepaald moment dat het best leuk is maar van de zeilregels snapt hij ook niets ondanks dat hij al enkele keren mee was gevaren op een grote boot van de gemeente die dichtbij het wedstrijd gebeuren vaarde. Na de nodige gegevens te hebben uitgewisseld ben ik verder gegaan naar Wervershoof en ben bij mijn jongste broer belandt. Als je daar niet uit eigen beweging op zou stappen dan kom je er nooit meer weg, die kletst aan één stuk door, vooral over zijn laatste “rondje” fietsen, een kleine ronde van Nederland van ongeveer 880 km met 32 personen. Toen ik eindelijk weer op pad was leek de lucht dusdanig te zijn verslechterd dat richting Middenmeer het verstandigst leek, eerst nog even het rondje aanpassen via Zwaagdijk en Oostwoud en dan weer richting Opperdoes. Toen ik door Oostwoud reed zag ik dat Jan Geel druk bezig was naast zijn huis dus even in de remmen en terug “flintstonen”. Jan is altijd optimistisch als het over fietsen gaat, juist door zijn liefde voor alle vormen van vervoer in vroeger dagen, zo heeft hij een museum achter zijn huis waar werkelijk alles is te zien over de hele ontwikkeling van de fiets tot uiteraard de ligfiets, maar ook een aantal auto’s uit vroeger tijden behoren tot zijn collectie. Het is best de moeite waard om dit eens te bekijken, dat iemands hobby zo uit kan groeien want ook op de zolder staat van alles en nog wat m.b.t. kleding uit vroeger tijden en daarbij geven Jan en zijn vrouw op smakelijke manier tekst en uitleg. Eén ding is jammer op die zolder lopen geen muizen dus de kat hoeft niet dood. ( Voor ingewijden is dit een uitspraak die nooit meer wordt vergeten bij het zien van een aantrekkelijke vrouw) Jan zei tijdens rondje Texel over één van de deelneemsters in puur Westfries dialect : “As ik zukke muize op zolder had den sloeg ik de kat dôôd”

Quest, wonder op wielen.

Het kon niet uitblijven, een weeromslag die behoorlijk hard aan zou komen, het was vandaag realiteit. Na de onweersnacht met bliksemflitsen en op sommige plaatsen heel veel regen leek de wereld in één keer al zijn wreedheden te moeten tonen. Maar toch viel het vandaag eigenlijk allemaal wel weer mee, ja , ik weet wel, als je er absoluut door moet en op zo’n moment komt het net met bakken uit de hemel, dan loop je het gewoon een keer op. Omdat ik een echte “vrije tijd fietser” ben steek ik het niet zo krap met het vertrek tijdstip en of ik wel of niet de deur uit zal gaan. Vanmorgen leek de “boze” wereld even zijn goeie kant weer te tonen en was het droog en leek het voorlopig ook zo te blijven, de buienradar leek ook een beetje op mijn hand dus dan probeer je het gewoon weer. Ik had nog een gluten vrij brood gebakken voor mijn vriendin en dat zou ik vandaag even brengen en meteen de gasflessen controleren voor als we mogelijk weer een keer met de caravan weg gaan. Alles ging zeer voorspoedig, wel een flink windje, maar wat zou ‘t, je gaat met een Quest, of niet soms. De heen rit is precies 40 km en na zo’n 15 km begon het wat te motregenen, nog niet hinderlijk en het ging ook snel weer over. Na pak weg 25 km begon het opnieuw en nu wat harder, ik heb zelfs overwogen om de kap er op te zetten, maar ook deze keer werd het weer droog, het laatste stukje lieten de weergoden alle remmen even los en moest ik echt even in mijn “schulp” weg kruipen. Niet getreurd, ik was er bijna dus omkleden in een droge outfit en ik zou zo weer voor de kraam om kunnen. In de “Zuidoost” samen een cappuccino gedronken en later een broodje gegeten, vervolgens samen achter de pc en een aantal campings langs gegaan en dan komen de vakantiekriebels weer echt opzetten, wie weet wat het zal worden. Na deze laatste bezigheden richting de thuisbasis, even via Obdam om de bijdrage af te geven voor de familiedag die we al zeer dicht zijn genaderd en dan door naar Middenmeer waar de ruime 80 km van vandaag de totaalteller een nieuw record laat aangegeven. Op de 26e van deze maand, dus vandaag, heb ik de Quest precies drie en een half jaar en de totaal teller staat op dit moment op 44.004 km, een km-stand die nog niet eens één derde is van Quest nr.1 die al ver over de 134.000 km is. Een Quest is en blijft een wonder op wielen dat staat voor mij vast.

Wel een ritje, geen rondje

Na een korte afwezigheid vandaag weer een rondje, nou ja rondje, in ieder geval een stukje gefietst. Was ik vorige keer gecapituleerd voor de kleine vliegjes op de dijk, vandaag was ik vast van plan niet op te geven mocht het weer zo vol zijn met die beestjes. “Gewapend” met een extra doek die eventueel voor mijn mond en neus kon ben ik vanmorgen op pad gegaan. Het was tegen 9 uur, en van de beloofde zon was op dat moment nog weinig te zien, flinke wolken dreven over en daar tussendoor zag je af en toe de blauwe lucht dus het zal wel goed komen. Op de heenreis had ik alles tegen de wind in en het viel mij tegen dat hij nog zo sterk was maar het ging toch allemaal redelijk snel, om kwart over 11 zat ik aan de koffie en het gemiddelde stond na zo vele rustdagen toch nog op 36 km p/u. En van vliegjes was vandaag totaal niet te zien. Heerlijk buiten zitten en bijkletsen onder het genot van een bak koffie met koek. Alles ging bij de familie naar wens, en al kletsende werd het de hoogste tijd om de kinderen van school te gaan halen. Blij kwamen die aan rennen en het is altijd heerlijk als je ze zo ziet. Op de rit over de Afsluitdijk viel het mij op dat er zoveel vissersboten dicht onder de dijk aan het vissen waren, waarop werd gevist durf ik echt niet te zeggen, maar dat er veel moet zitten wat in deze periode gevangen mag worden leek mij wel duidelijk. Ook langs de dijk net na Kornwederzand werd volop gewerkt aan een aanvulling langs het asfalt met betonklinkers, machinaal gaat zoiets vandaag de dag enorm snel, op borden werd aangegeven dat dit stuk dijk afgesloten was, maar “open “ voor aanwonende, dus op zo’n moment ben ik ook een beetje Fries en kon zonder problemen zowel heen als terug mijn normale route blijven volgen. Het standaard retourtje zat er weer snel op bij thuis komst heb ik eerst het gras nog even gemaaid voordat ik onder de douche ben gestapt. Al me al weer een heerlijke dag na een eveneens heerlijk weekend met de familie in het Brabantse.

Ik heb verloren

Vandaag heb ik op een bepaalde manier verloren, niet dat ik ergens mee in gevecht was of op een andere manier mijn gelijk probeerde te halen maar ik heb verloren van die kleine rot vliegjes langs het fietspad op de Afsluitdijk. Vol goede moed was ik vanmorgen op pad gegaan om weer een keer naar Friesland te fietsen, het weer is goed en wat ik thuis aan klusjes had is afgewerkt dus gaan “met die banaan”. Als ik van huis ga is het kwart voor negen, dus voor 11 uur ben ik daar aan de koffie, tenminste dat was mijn idee totdat ik de Afsluitdijk op reed. Bij de sluizen kreeg ik de eerste doop van vliegende beestjes en elke kilometer leek het wel erger te worden en ook door de gaten in de helm kriebelde het en stond mijn besluit al heel snel vast. Niet naar Friesland, nu is het nog vroeg en als het op dit moment al zo erg is met de vliegjes dan wordt het in de loop van de dag alleen maar erger als het warmer wordt. Dus omkeren en mijn dochter bellen dat ik terug gegaan ben, ik ben gecapituleerd voor een overmacht aan natuurgeweld, zo klein als ze ook zijn. Dan maar een ander pad zoeken en dat is niet zo moeilijk. Over Wieringen langs het Wad, het was eb, aan alles was te zien dat hier aan de bovenkant van het eiland weinig water staat. Op één van de foto’s is goed te zien dat er weinig over is van de Waddenzee op dit stuk en ook de “jutter/visser/stroper” loopt erg ver uit de kust om mogelijk iets te verschalken. Even verder passeerde ik een meisje die met haar paardje een ritje langs het Wad maakte, wat is het hier altijd rustig in toch een ongerepte natuur, geen auto’s of lawaai alleen de wind en de meeuwen en verder rust alom. Na Wieringen ben ik via de Balgweg naar Den Helder gegaan en bij de aanlegplaats van de “Texelseboot” naar de buitenkant langs het Marsdiep over de Zeepromenade naar de duinen, overal de kust volgen via de fietspaden. Bij de Hondsbossche zeewering werd op verschillende plaatsen gevist maar ik zie nooit dat er iets boven water wordt gehaald. Aan het einde waar ik weer het duinfietspad op zal gaan ontdek ik dat er iets niet klopt met de bandenspanning, linksvoor is flink leeg gelopen en vraagt om aandacht die hij ook prompt krijgt, vervangen en op spanning brengen wat resulteert in een weer perfect lopende Quest die alleen maar te temperen is door te remmen. Toen ik door Schoorl kwam ontstond er net een beetje een opstopping, er was iemand aangereden door een auto en dat geeft altijd ellende. Toen ik al zeker 5 km verder was kwam er een ziekenauto met loeiende sirene aan racen, mogelijk voor dit slachtoffer. Naar Middenmeer was niet ver meer maar ik moet dan altijd nog weer ietsje om, via Schoorldam en Broek op Langedijk naar Heerhugowaard en dan naar de dijk richting Obdam om dan pas echt naar huis te fietsen en na 132 km weer uit de fiets te stappen met een heerlijk gevoel en de wetenschap dat als alles zo door zal gaan ik echt de 100 wel zal halen, zo’n leven is echt waard om geleefd te worden.

De andere kant van Noord-Holland

Was het gisteren naar de westkust van de provincie, vandaag werd het voornamelijk de oostkust en dat wil dan zeggen, waar mogelijk langs de dijk. Het ritje van vandaag heb ik net als gisteren weer in Google zichtbaar gemaakt en de “wereldbol” daarna een beetje gekanteld waardoor er een leuk effect ontstaat. Ik kan nu wel weer een heel verhaal ophangen over alle paadjes en wegen die ik vandaag ben gegaan maar dat is op de “Google-foto” ook voor iedereen te zien. Alleen de stopplaatsen wil ik even aangeven, toen ik op Andijk reed ben ik na een paar kilometer van de dijk af naar de doorgaande weg afgedaald omdat er bovenop te veel kleine vliegjes waren die af en toe door de gaten van mijn helm naar binnen gingen en daar nogal wat kriebels veroorzaakten door van haarstoppel naar haarstoppel te rennen om verstoppertje te spelen. Toen ik eenmaal beneden op de weg reed zag ik bijna aan het einde van Andijk een auto staan en gelijk schoot het door mijn gedachten,”Kees moet vandaag oppassen in Andijk” dus ietsje terug en naar de bewuste woning waar opa Kees druk bezig was met zijn kleinzoon en kleindochter. Even bijkletsen een bakkie koffie en weer verder, net voor Enkhuizen heb ik mijn schoonzus gebeld en gevraagd of Trudy, de zus uit Australie, er nog was, ze zaten naast elkaar en omdat Trudy vrijdag weer vertrekt ben ik nog langs gegaan om afscheid te nemen. Ook daar zit je dan weer een poosje en als het één en ander genuttigd is ga ik weer verder. Altijd maar zoekend naar wegen met weinig of geen verkeer en dat zijn meestal de dijken, waar mogelijk is ga ik over de IJsselmeerdijk en moet uiteindelijk toch afslaan, het “binnenland” weer in. Het volgend op onthoud kwam pas veel later, ik reed toen langs de weg richting Schermerhorn, op zo’n 100 meter voor de afslag naar Schermerhorn werden de kanten gemaaid en was de doorgang echt geblokkeerd, de chauffeur had het nog het drukst met de schade aan de brugleuning die hij net had veroorzaakt door meer aandacht te hebben voor de klepelmaaier beneden dan voor de hydraulische arm van de tractor en het maaiwerktuig. Hij zag mij dus totaal niet, pas na flink op de claxon te drukken keek hij op, raapte nog snel de stukken afgeknapte verf op en gooide dit in de sloot beneden en stapte toen weer in de trekker om zijn maaikunsten voort te zetten. Ik vond het te gevaarlijk om op de weg te gaan rijden dus bleef “rustig” achter het obstakel fietsen totdat hij stopte en voldoende ruimte maakte om mij door te laten. Vervolgens rechtsaf voorbij Schermerhorn en dan voor de wind op naar Middenmeer. Onderweg zag ik aan het einde van de Langereis dat het daar had geregend, de weg was nat maat tot aan huis toe heb ik geen spatje water gehad en bleef het ruim 115 km droog.

Van "De Strandjutter" tot pioenrozen

Het spreekwoord zegt: “Wie verre reizen doet kan veel verhalen” nou ik doe nou niet direct verre reizen maar af en toe kan ik best veel verhalen. Vandaag leek de start geweldig met de zon erbij en geen regen, zoals de afgelopen dagen vaak wel het geval was. Als eerste ga ik maar richting Burgerbrug de foto even langs brengen bij Yvonne, of moet ik nu ook net als Kees schrijven “de Muis”, maar goed ik ben richting Burgerbrug gegaan alles tegen de vrij stevige wind in, ik was de woning al bijna voorbij voor ik er erg in had dus flink remmen en achteruit “flintstonen” eerst even op de auto wachten die er aan komt, dan gaat bij de bewuste auto de richtingaanwijzer knipperen om het zelfde pad in te gaan, het blijkt de vriend van Yvonne te zijn en we hebben een tijdje gezellig staan kletsen over de fiets die zijn vriendin nu had gekocht en waar ze zo blij mee is. Hij vroeg meteen of ik de man uit Middenmeer was en dat was juist, ik zal de foto even pakken en toen kwam de “afknapper” afgelopen vrijdag heeft mijn fiets even buiten gestaan in de regen zonder kap en de map met foto’s lag op de bodem, helaas, alles nat en aan elkaar geplakt ik heb er een foto tussenuit gehaald die nog redelijk oogde en heb die aan haar vriend gegeven, Yvonne was met de Quest naar Zaandam naar haar ouders vertelde hij, dus dat was de eerste etappe naar Burgerbrug en dan weer verder. Het is een echte kris kras ronde geworden die me door een groot deel van Noord-Holland heeft gebracht, net na de Hondsbosschezeewering ben ik bij Hargen even bij de zee gaan kijken, het waaide onstuimig en dan is het altijd een spectaculair gezicht bij de zee. Enorme schuimbanken stoven over het strand en het beeldje van “De strandjutter” weerstond alle stormen tot heden. Met wat keren en draaien ben ik door de duinen gereden van Schoorl naar Bergen aan Zee en verder door naar Egmond a/d Hoef daar heb ik de afslag naar Alkmaar genomen en kwam bij de afslag bijna oog in oog te staan met de Graaf van Egmond, via de buitenkant van de stad Alkmaar richting Heerhugowaard, de krant van zaterdag voor Pasen naar Kees gebracht met de speciale foto maar Kees was gevlogen, dan maar langs Matthijs, ook die was niet in de “buurt” vergadering van de O.R. vertelde een collega, tot slot nog even langs mijn zus in Obdam, aan het begin van de dijk langs de ringvaart van de Heerhugowaard werd hard gewerkt aan de oogst van pioenrozen, het is me nu duidelijk dat een bosje bloemen prijzig kan zijn, vele handen maken licht werk maar het kost ook wat. Na de koffie bij Gerda ben ik nog even vol gas richting huis gegaan en werd alleen nog even staande gehouden door een meneer met een bestelauto die vroeg of ik van De Woude kwam, hij had n.l. al eens contact gehad met Wim over een GPS vertelde hij, ik was dus niet de man die hij in gedachten had en na 113 km was ik weer gewoon thuis.

Snelheidscontrole

Hoe is het mogelijk, snelheidscontrole zonder zichtbare installatie voor de “argeloze’ automobilist. Vanmorgen heb ik een heel klein stukje in de Quest gereden even met Remco mee gefietst die vanuit Purmerend naar Middenmeer was gekomen met de racefiets als eerste training voor de Friese Elfstedentocht. Om hem de “nieuwste” route te tonen ben ik dus even in het andere pak gegaan en werd het slechts een stukje van 25 km, langs de A7 vanaf Middenmeer en dan over het nieuwe viaduct naar een stukje Oudelanderweg en daar rechtsaf langs de kassen tot aan de grasdrogerij van Wil Hartog. Na de passage van deze grasdrogerij kom je weer langs de A7 en daar stond de installatie. Mijn eerste gedachte was, “Wat moet zo’n bestelbus hier langs de parallelweg waar geen landbouwverkeer te verwachten is bij grasland, of zouden ze iets in hun schild voeren met schimmen omdat het precies tegenover het onbemande tankstation aan de andere kant van de weg is”. Niets van dat alles toen we dichterbij kwamen zag ik de oorzaak, gewoon een flipperkast die foto’s maakt van mensen die zich niet aan de regels houden. Overigens wel vernuftig opgesteld net achter een hectometerpaal/bordje en de auto op de parallelweg net zo “onzichtbaar” als op die ene foto. Remco is ondertussen weer veilig thuis en heeft op de racefiets zeker de maximumsnelheid niet overschreden.

Het kwam toch nog goed

Het is toch nog weer goed gekomen, lang heb ik vandaag getwijfeld of ik wel een rondje zou kunnen maken met droog weer. Vanmorgen, wat ongewoon gewekt met regengeluiden en tot mijn stomme verbazing was het ook echt zo, grote waterbellen op het dak van de garage en gestaag vallende grote druppels, samen gevat gewoon regen. Ik was toch al van plan om eerst binnenshuis wat klusjes uit te voeren die normaal gesproken door vrouwenhanden worden verricht, verdere toelichting is volgens mij niet nodig, een ieder zal begrijpen wat ik bedoel. Tegen de middag zo rond half 12 eerst naar de bakker om brood te halen en meteen langs de visboer voor een paar lekkerbekjes, gelukkig stond ik bij de viskar onder een luifel anders was ik nog doorweekt thuis gekomen, het hield maar niet op. Eindelijk zo rond half 1 werd het droog en nadat de vis verorberd was ben ik me gaan omkleden en heb de fiets naar buiten gereden. Toen ik in was gestapt zag ik op de Quest dat er nog steeds wat “hemelwater” naar beneden kwam maar het was te verwaarlozen. Het ritje dat ik van plan was te maken zou via Medemblik langs de dijk naar Enkhuizen gaan en dan richting Bovenkarspel waar een schoonzus van mij verblijft bij haar zus in Bovenkarspel. Het fietst weer heerlijk boven op de dijk en hier en daar passeer ik wat toeristen die herkenbaar zijn aan hun fietsen en uiteraard de taal die ze spreken. Vlak langs de dijk waren een paar IJsselmeervissers bezig de netten schoon te spuiten voor ze weer in zee zouden verdwijnen. Bij vuurtoren “De Ven” maak je een flinke duik naar beneden om na 100 meter weer naar boven te snellen om boven op de dijk weer verder te gaan en net op dat punt zag ik een groepje mensen staan die precies op het einde van de “klim” stonden te bepraten hoe ze zelf boven waren gekomen, denk ik, met flink claxonneren kreeg ik ze toch zo ver dat ik er door kon, zij het met moeite. Weer een goeie kilometer verder zag ik een paar mooie zeilschepen die samen op de foto “moesten” en dat is gelukt. Juist toen ik weer de gang er in begon te krijgen ging mijn mobiel, “Ja, hallo met Kees, waar zit je” ik zat dus tussen vuurtoren “De Ven” en Enkhuizen en Kees reed toen aan de rand van de polder bij de Alkmaarseweg. We hebben afgesproken bij de brug in Medemblik en hebben elkaar daar ontmoet en zijn samen via de Noorderdijkweg naar de haven van Oude Zeug gereden en daar vandaan naar Middenmeer waar we koffie hebben gedronken en gekletst over van alles en nog wat maar vooral over die gele dingen, Quest genaamd.

Een Quest met zijwind blijft gaan

Daar is hij dan weer na een dag afwezigheid, niets bijzonders, mijn dochter was jarig en daar hebben wij, mijn vriendin en ik een leuk dagje Friesland van gemaakt. ‘s Morgens kwam ze naar Middenmeer en samen zijn we na de koffie richting Friesland gegaan. Als eerste naar Workum, het museum van Jopie Huisman bezoeken. Ik was daar al een keer geweest maar mijn vriendin kwam er voor het eerst, je staat elke keer werkelijk versteld van de precisie waarmee de vroegere handelaar in lompen en metalen de verschillende details van het “verleden” heeft vastgelegd, prachtig. Na het “terrasje pikken” zijn we verder gegaan via Hindelopen en Stavoren langs de dijk naar het Huningspaed in Oudemirdum. Geweldig wat een locatie 5 minuten van het Mirnserklif waar men zich volop bezig hield met kitesurfen waar we ook nog even hebben gezeten op het terras onder genot van een drankje. In de loop van de avond zijn we weer huiswaarts gegaan en bleef ik in Middenmeer en ging mijn “maatje” door naar haar onderkomen in Zuidoostbeemster. Vanmorgen leende het weer zich uitstekend voor een klein rondje, met een kleine omweg en daadoor een spoorweg overgang passerend ben ik naar mijn bestemming gegaan, ik had beloofd in de Zuidoost iets te schilderen en even het gras te maaien en nadat dat klaar was ben ik verder gegaan via Oost en West-Graftdijk naar De Woude, even bij Wim en Marian langs om iets af te geven en vervolgens weer door, deze keer maar eens via Zuidschermer, een rechte weg en recht tegen de wind in want die was er behoorlijk vandaag, zolang hij maar van voor of schuin op de zijkant van de Quest staat is er niets aan de hand maar als hij echt op de zijkant blaast is er bij wat hogere snelheid wel wat stuurmanskunst vereist, vooral bij open stukken en na bebouwing is het opletten. Alles ging prima en met zulk weer is het leven gelijk nog mooier. Ongeveer in de buurt van Obdam zag ik 3 oude vliegtuigen, 4 motorige propeller giganten, die richting de kust vlogen, de foto die ik nog had gemaakt was verre van acceptabel en heb hem daarom ook gewist. Later in de Wieringermeer zag ik weer “dezelfde” vliegtuigen nu waren het er nog 2 dus weer het fototoestel gepakt en nu gaat het wel, niet spectaculair, maar in zijn totaliteit een leuk plaatje. De slot kilometers waren weer recht tegen de stormachtige wind in, maar bij thuiskomst stond er toch weer 104 km op de teller.

Nooit meer op de IJsselmeerdijk fietsen ?

Vanmorgen rond half 6 werd ik gewekt door een stormachtige wind met flinke slagregen op de ramen, is dit nou dat weer wat “ze” beloofd hebben. Mijn keus was snel bepaald, niet fietsen vandaag dus keer je nog maar eens om. Dat laatste, daar heb ik van kinds af al moeite mee, d.w.z. omdraaien en verder slapen, als ik eenmaal een beetje tot het besef kom dat ik leef, dan wil ik daar ook gelijk weer gebruik van maken. Dus na een kwartiertje was ik in het “natte hok” om zomaar te zeggen, alle ochtend rituelen vervullen en naar beneden waar de krant al een tijd op mij lag te wachten. Het weer, wat ik in eerste instantie kreeg voorgeschoteld bleek nu toch weer heel acceptabel, nog wel wat wolken maar hier en daar zag ik ook al een beetje blauwe lucht, het komt wel weer goed vandaag, dat stond voor mij al vast. Inderdaad rond half 8 ging de krant al naar de buren en na een ontbijt werd het langzaam aan tijd om wat boodschappen te doen, naar de Dekamarkt. Een daarna naar kennissen om de zaak op een rijtje te zetten voor een schoonmaak klusje eens in de 7 weken waarbij we hebben vastgesteld dat ik er de eerst volgende keer niet zal zijn door andere verplichtingen. Toen ik weer thuis kwam was het ruim 10 uur en de zon was er al geregeld bij dus de hoogste tijd om me om te kleden. Deze keer maar weer eens een rondje uit de vrije hand, dat wil ongeveer zeggen dat ik niet weet waar ik vandaag zal uitkomen. Richting Medemblik en met een omweg naar Andijk, daar het fietspad bovenop de dijk genomen en op naar Enkhuizen. Net voorbij het gemaal op Andijk zag ik beneden een vroegere schoolmaat van de tuinbouwschool en Handelsavondschool in zijn tuin staan spitten, dat werd stoppen en keren om de weg beneden te kunnen pakken en zo bij hem langs te gaan. Piet Schuitemaker, al jaren niet meer gesproken en nu stonden we weer een tijd te kletsen over van alles en nog wat, Piet is zo’n anderhalf jaar geleden hals over kop gedotterd maar het gaat nu weer prima met hem, zo komen we heel af en toe tot het besef dat gezondheid een gave is, die je nergens kunt kopen, dus wees er zuinig op. Mijn tochtje heb ik weer voort gezet richting Andijk-Oost, dat het ondertussen behoorlijk hard waaide is wel te zien op de foto met de vuurtoren “De Ven”op het einde van het stuk Andijker/IJsselmeerdijk. Vervolgens door Enkhuizen en daarna naar Venhuizen en Hem, de dijk kan je wel vergeten, die dijk komt volgens mij nooit klaar, nu staat het bordje er weer dat hij tot november is afgesloten, gelukkig staat er geen jaartal bij dan kunnen ze volgend jaar weer gebruiken want vorig jaar stond het er ook al, daarna een aantal maanden “november” afplakken en nu is het bord weer “up to date”. Zo zie je maar onze overheid werkt kosten besparend, nou niet lachen anders ga ik er zelf nog in geloven. Ik heb verder het fietspad maar genomen langs de provincialeweg om zo langs Hoorn te gaan en richting Bobeldijk te nemen. Het laatste stukje ging via Zandwerven en Opmeer naar Middenmeer waar de 100 km net vol was.

"Dorpenomloop"

Dwalen door de “Noordkop”, dat is ongeveer wat ik vanmorgen heb gedaan. Ik was onderweg op het idee gekomen om vandaag eens allerlei weggetjes in te rijden waar ik voor zover ik weet nog nooit eerder heb gereden en dat is voor een redelijk deel gelukt. Maar ik moet eerlijk toegeven het ging ook wel eens hartstikke fout. Als eerste ben ik door Kolhorn gereden en via de Kolhornerkade naar Barsingerhorn van Barsingerhorn via de Lutjewallerweg naar Haringhuizen dan via de Muggenburgerweg naar de Bonkelaarsdijk en dat laatste had ik nou niet moeten doen, een bord met doodlopende weg maar niet voor fietsers had ik wel zien staan maar aan het einde was niets meer en kon zelfs een wandelaar er niet meer verder dus dan moet je gewoon terug. Na wat “Flintstonen” stond ik weer in de rijrichting en ben terug gegaan langs de Provincialeweg naar de Middenweg. Langs deze weg zag ik op een bepaald moment wat ongewoon vee lopen, dat ze mij zagen heeft me verwonderd, de koppen gingen omhoog evenals de oren maar met zo’n pak “haar” voor je ogen zie je volgens mij geen “donder”. Even later moest ik stoppen voor een spoorwegovergang, ook die kruiste mijn pad, enkele seconden later flitste de trein langs en kon ik weer verder en ben ik richting Dirkshorn gegaan, daar afgeslagen naar Stroet, allemaal hele kleine dorpjes waar weinig verkeer langs gaat, hooguit wat landbouwverkeer in de vorm van een tractor. Van Stroet naar Groenveld, waar een mooie molen staat, en Valkkoog, langs Schagen en Sint Maarten naar Sint Maartensbrug om als derde ook nog Sint Maartensvlobrug aan te doen om in de stijl te blijven. Linksaf en op naar Bugervlotbrug, al de namen met … vlotbrug geeft aan dat daar een vlotbrug over het Noordhollandskanaal ligt waar je als fietser of automobilist kan oversteken naar de andere kant. Mijn ritje ging vervolgens naar Burgerbrug langs de Grote Sloot. Toen ik Burgerbrug zag staan bedacht ik dat ik ook een foto zou kunnen afgeven bij Yvonne, maar waar woont ze, net op dat moment zag ik een postbode en die weten veel, dus de man aangesproken en die wist me te vertellen dat ze volgens hem voor de brug linksaf op Grote Sloot 125 zou wonen. Ik kwam daar dus langs en aangebeld op 125 maar geen reactie en om nou zomaar een foto door de brievenbus te schuiven leek me ook wat erg voorbarig dus ben ik maar weer doorgereden. Mocht ze dit verhaaltje lezen dan reageert ze misschien wel. Even later kruiste ik mijn pad van iets eerder deze dag door Sint Maartensbrug en na een paar kilometer had ik het einde van deze weg te pakken, Schagerbrug was het laatste dorpje waar ik langs en door ben gereden. Rechtsaf richting Schagen en iets voor Schagen linksaf over de Westfrieseomringdijk tot aan Kolhorn en dan weer over mijn vaste route naar Middenmeer, het was zoiets als een “Dorpenomloop” van 72 km.

Kort maar krachtig

De buienradar kon het niet “zien” zulke fijne regendruppeltjes maar je werd er wel nat van en dan besef je dat het nog steeds wisselvallig weer is. Vanmorgen net als gewoonlijk op tijd beneden en na wat standaard huiselijke klusjes was ik er eigenlijk al klaar voor, een rondje fietsen. Het ging nog niet door, uit elke wolk kwam weer water, wel niet in grote hoeveelheden maar het was mij te gek om op pad te gaan. Pas na de middag had ik het idee dat het droog was, nou ja droog, ik heb zelfs nog een moment met de gedachte gespeeld om de kap er maar op te zetten, de buienradar gaf geen water meer aan maar de fijne motregen waar ik mee te maken had was nat zat. Eerst maar weer een keer naar mijn oudste broer, daar was ik al een hele tijd niet geweest, hij lag te slapen op de bank en op mijn vraag hoe het ging zei hij “Niet goed, ik slaap bijna de hele dag en ook ’s nachts” Ik heb hem de foto’s laten zien van de rit van zaterdag via Volendam, Marken en de Zaanse Schans, hij kon dat wel waarderen. Wel heb ik me weer terdege gerealiseerd dat gezondheid heel wat waard is, hij is ruim een jaar ouder als mij en kan weinig meer, en ik fiets voor mijn plezier honderden kilometers probleemloos en ga dan af en toe ook nog uit proberen of ik een stel jonge wielrenners kan inhalen en dan ruim voor blijven en anders wel uitdagen om me een stukje te volgen. Daarna ook even naar mijn jongste broer, daar kom je niet zo snel weg zonder koffie want die kletst meestal 5 kwartier in een uur. Toen ik daar tenslotte weer van start ging ben ik maar over mijn geboorte dorp, Zwaagdijk-oost gegaan en later via Keern en de Bobeldijk naar Zandwerven. Ik kon het niet nalaten om bij één van de oudste boerderijen van Westfriesland een foto te maken van de gevel, die blijft apart met de spreuk en de afbeeldingen uit 1675. Vanaf Zandwerven via de Lagehoek op naar de Langereis en dan weer “De Meer” in, de laatste 9 km is rechtuit naar Middenmeer waarmee het totaal op de teller 43.022 km is gekomen.

De kat is niet van huis.

Vandaag een rondje gemaakt zonder één “pik” zon, net het tegenovergestelde van gisteren, toen was het nog een aangename temperatuur ook en dat was vandaag nou ook niet erg bijzonder. Het hoort allemaal bij het voorjaar en we hebben al veel mooie dagen gehad dus dan komen er weer een paar die minder zijn. Als eerste bestemming had ik Zuidoostbeemster in mijn hoofd, even langs mijn vriendin, bijkletsen, koffiedrinken enz. je weet hoe dat gaat. Zo rond een uur of 1 ben ik weer opgestapt en via Purmerend richting Spijkerboor langs het kanaal. Er was weinig verkeer behalve wat extra fietsers mogelijk vanwege een puzzeltocht op deze Bevrijdingsdag de 5e mei. Ik had van één afbeelding wat extra afdrukken laten maken en breng die zo af en toe langs bij de deelnemers aan de Texeltoer, Wim lag precies op mijn route van vandaag maar het pontje hield me tegen, in mijn berekening zou ik te laat thuis zijn dus dan meteen maar via Driehuizen naar Sebastiaan. Deze was net bezig met zijn vrouw om een dekzeil/grondzeil op te ruimen wat zijn diensten had bewezen tijdens een paar dagen kamperen. Vervolgens langs Kees in de Heerhugowaard, die nog steeds wordt “gerenoveerd” in Lourdes, (wat zal die straks hard kunnen fietsen). Bij Kees heb ik de foto in de brievenbus geschoven en juist toen ik een achterblijver op de foto had gezet kwam er iemand langs op de fiets die zich voorstelde als de schoonzoon van Kees en Marian. We hebben even gekletst en daarna ben ik nog langs Matthijs zijn werk gegaan, deze was niet aanwezig en ik heb de foto daar afgegeven dus die komt wel op zijn plaats. Het laatste stukje naar Middenmeer was via Obdam gewoon een simpele afsluiter van een ritje van 105 km.

Bloemsierkunst en de vrije natuur.

Het is vandaag weer een superdag, mooi zonnig en heerlijk fietsweer, de berichten geven aan dat het vanavond waarschijnlijk weer wat minder zal worden maar dat zien we dan wel weer. Eerst even bij mijn zoon kijken die vertelde me gisteravond via een sms’je dat hij,( zijn auto), van achteren was aangereden en vanmorgen hoorde ik dat het nota bene door een collega van de meldkamer is gedaan, wel van de brandweerkant, maar een regelaar zal ik maar zeggen, die even niet goed had opgelet. Zo zie je maar het zijn ook gewone mensen die ons af en toe terecht wijzen en hulp bieden als er echt paniek is. Hij vroeg nog of ik trek had in een “bakkie” maar ik was thuis al een paar keer in de verleiding geweest en had eigenlijk al mijn “taks” te pakken. Het was mijn bedoeling om naar Wervershoof te gaan maar ik heb me bedacht, de mozaïeken in Breezand zijn nu nog mooi en de zon is er ook nog bij dus dat moet vast een paar schappelijke foto’s op kunnen leveren. Dus opnieuw een rondje door het dorp om de andere kant op te gaan, via Slootdorp en de korte Afsluitdijk naar Breezand en Anna Paulowna. Eerst zag ik een paar kleinere kunstwerken maar op dezelfde plaatst als vorig jaar stond weer een 1e prijswinnaar met lof van de jury. Deze deelnemer had Barack Obama, de president van Amerika, in een prachtig mozaïek weer gegeven. Er zullen weer heel wat uren opgegaan zijn aan zo’n prachtig kunstwerk van hyacintenbloemetjes. Met wat draaien en keren kwam ik meerdere kunstwerken tegen en aan het einde stond ook nog een prijswinnaar die Tina Turner als uit te beelden onderwerp hadden gekozen, allemaal geweldig mooi en super uitgevoerd. Vanaf Breezand ben ik door gegaan naar Den Helder en heb daar de Zeepromenade gekozen om mijn rondje wat “vorm” te geven, langs de kust en dan na de vuurtoren omhoog en de duinen in. Na een paar honderd meter ben ik even gestopt, zo dichtbij en dat vlak bij een stad als Den Helder, de natuur op z’n mooist, met Schotse Hooglanders en paarden. Vaak ga ik langs dit pad en zelden zie je deze dieren zoals ik ze vandaag zag. Via Groote Keeten en Callantsoog heb ik de afslag richting Schagen genomen om zo weer in Middenmeer te komen wat me na 87 km weer is gelukt.