Klein "toetje" werd 94 km

Het werd vandaag zomaar een ritje zonder spectaculaire ervaringen, alles ging gewoon z’n gangetje. Wel had ik een opdracht gisteravond gekregen en die heb ik vanmorgen uitgevoerd en nu moet ik het resultaat alleen nog even wegbrengen naar Zwaag. Uiteraard doe je dat per fiets, het is maar een twintigtal kilometers dus zo op en neer. Maar ja dan moet je geen Pé Koomen als naam hebben dan wordt het gegarandeerd een beetje meer, dus ook vandaag. Ik twijfelde nog bij vertrek of ik heen en terug zou gaan of dat ik via Medemblik,  Enkhuizen en Hoorn zal gaan. Het werd een ritje over de dijk, eerst naar Wieringerwerf een boodschap doen en vervolgens naar Medemblik. Er staat weinig wind of ik heb alles voor want het “vliegt” er over en als spoedig ben ik bovenop de dijk en volg het fietspad tot in Enkhuizen. Bij de visboer hebben ze heerlijke kibbeling weet ik, een aanrader als je daar ook in de buurt komt. Als ik de “Haringstad” weer verlaat volg ik de dijk langs het IJsselmeer weer richting Hoorn, het is erg nevelig, geen mist maar lang niet helder. Net zoals de laatste keren moet ik bij Wijdenes weer een stukje omrijden omdat daar het “dijklichaam” nog steeds poreus is en niet aan de gestelde eisen voldoet. Als ik weer terug op de dijk kom zie ik wel een fietser aankomen via het afgesloten gedeelte, ik vraag me gelijk af, zou het wel open zijn ? Het blijkt een dame te zijn die uit dezelfde richting komt als waar ik vandaan kom, als ze redelijk inzicht is maak ik een foto van de passage van de betonblokken en berg vervolgens mijn fototoestel weer op als ze achter me komt staan en min of meer in zichzelf begint te praten. Op mijn vraag of de dijk dus wel open is krijg ik als antwoord “I only speak English” En toen vertelde ze dat ze naar Enkhuizen moest maar niet verder kon, dus duidelijk dat het nog niet open is. Ik heb haar de weg gewezen en al pratende kwam ik erachter dat ze naar Wieringerwerf moest en via de dijk haar route had gepland, met hindernissen in dit geval. Ik kon haar vertellen dat ze nog 52 km voor de wielen had omdat ik dezelfde afstand net had afgelegd vanaf Wieringerwerf na aftrek van 5 km omdat ik gestart was in Middenmeer, de teller stond op 57 km. Zelf had ze op dat moment 33 km afgelegd, dus nog even doorzetten. Bij Hoorn heb ik even gebeld naar Frans en Carin en hoorde dat ze met 10 minuten thuis zouden zijn dus een klein ommetje en de boodschap is bezorgd en hierdoor werd het geen op en neer naar Zwaag maar gewoon een lekker ritje van 94 km.

Zieken bezoek en toch ook weer niet

Het is vandaag een zeer gevarieerde rit geworden, als eerste had ik me voorgenomen om naar De Woude te fietsen als het weer het toe zou laten, ik had gelezen dat Wim’s conditie werd aangetast door allerlei kleine euvels dus even kijken hoe het er mee is. Toen ik beneden kwam regende het behoorlijk en het leek een sofdag te worden, maar tegen 9 uur was het droog en bij controle op de buienradar gaf het me zoveel vertrouwen dat een ritje naar Wim er wel in zou zitten. Iets na half 11 ben ik van huis gegaan om via de Alkmaarseweg de polder uit te gaan, dan volgt ongeveer standaard Oude-Niedorp langs Heerhugowaard en Alkmaar via de Westdijk naar De Woude. Het pontje vaart met zeer grote regelmaat en binnen een paar minuten sta ik op het eiland. Wim is thuis en hij vertelde mij dat hij gisteren ver in de namiddag weer een klein stukje had gefietst, dus hij komt er weer aan. Wat andere “koek” is, Wim was alleen, hij had Marian gisteren naar het ziekenhuis gebracht om twee dagen lang een  onderzoek te ondergaan i.v.m. haar gezondheid, zoiets geeft altijd wat meer spanning omdat we gezondheid vrij normaal vinden en als er iets hapert willen we dat zo goed en snel mogelijk weer oplossen. Vanmiddag zou hij haar weer ophalen en dan is het afwachten wat de uitslag t.z.t. zal zijn, sterkte voor beiden, meer kunnen wij als leken hier niet aan doen. Na de koffie en nog wat kletsen over de Velo Tilt die gestaag meer vorm krijgt, ben ik weer opgestapt om via een andere route weer huiswaarts te gaan. Het pontje vaart net weg als ik de hoek om kom maar nog geen 5 minuten later ben ik ook aan de overkant. Ik neem de afslag richting Graft/ De Rijp en ga verder via Schermerhorn langs de dijk naar Avenhorn en zo verder richting Hoorn. Op de afslag voor auto’s vanaf de A7 naar Alkmaar staat een trekker met allerhande maaiattributen in de berm en slipt als een bezetene om weer boven te komen wat na een minuut of 5 eindelijk lukt, ik had het fototoestel klaar om eventueel zijn buiteling vast te leggen maar het ging gelukkig voor hem goed. Weer iets later langs de Slagterlaan kwam de zon er af en toe bij en bloeide een kastanjeboom prachtig, iets verder zag ik ook de eerste jonge zwanen alweer in de sloot. Omdat het ondertussen al rond een uur of half 1 a 1 uur was begon mijn maag te “knorren” en gelukkig heb ik altijd z.g. noodrantsoen aan boord in de vorm van heerlijke repen met noten, rozijnen enz., na een paar van deze dingen naar binnen te hebben gewerkt was alles weer om minstens 100 km meer te kunnen maken. Bij de grasdrogerij van Wil Hartog zag ik een grote foto van "De Witte Reus" die volgens een kranten bericht van vanmorgen 65 jaar is geworden en stopt met de leiding over zijn bedrijf wat over gedragen is aan iemand anders. Het ritje bleef bij de 92 km die de teller aangaf en geen meter meer. Misschien is het volgende ritje weer wat langer, maar het doet er niet toe, het was weer heerlijk en ontspannend.

Klein maar fijn

Weer een “zondag” in de week, zal het nu echt richting warme en zonnige junimaand gaan, we blijven hopen. Omdat ik vandaag wat anders van plan ben komt er niet te veel van fietsen, niet erg want dat andere is ook leuk. Maar voor ik aan dat klusje begin toch eerst nog even op pad, een paar foto’s wegbrengen naar familie in Zwaag en dat doe je dan niet met de auto, nee dan neem je de fiets en zodoende kwam er toch nog weer een klein ritje uit de bus. Als ik dan toch naar familie ga kan ik ook nog wel een paar extra bezoekjes afleggen en zo kwam ik achtereen volgens bij Leo en Riet met cappuccino onthaald, bij Frans en Carin, de eerste werkt en Carin is dinsdagmorgen bezig met haar hobby hoorde ik later, dus niet thuis. Toen richting Blokker bij zwager Gerard vernemen dat zoon lief Joost gisteren op Texel met zijn Singaporese familie een zware dag had gehad, het was voor de meesten al meer dan 6 jaar geleden dat ze hadden gefietst waardoor na een kilometer of 15 hier en daar kramp de route bekorte en met moeite kwamen ze binnen. Omdat ik nu toch wat uit de route ben ga ik ook nog even bij Arie en Githa aan en weer koffie en kletsen, een grote familie is ideaal neem dat maar van mij aan. Door Wervershoof en Onderdijk ga ik via Medembllik de polder weer in en maak langs de Koggerandweg nog een leuke foto van al het groen langs de weg. Als ik weer thuis ben en de fiets over het grasveld duw staat er iets van 56 km op de teller, een echt kort ritje maar wel weer niet te versmaden.

Singapore "rondrit" op Texel

Wat een onvoorstelbaar mooi zonnig weer. Dit hebben we al weet ik hoeveel dagen niet meer gehad en meteen is het hek dan weer van de dam, er op uit en liefst een rit met een bestemming en die kreeg ik vandaag. Een paar dagen geleden is een neef van mij, de zoon van zus Ria en zwager Gerard, met zijn vrouw en familie over uit Singapore en die trekken hier en daar door Noord-Holland en vandaag stond een fietstocht op Texel op het programma en dus voor mij aanleiding om daar ook heen te gaan. Joost fietste zelf ook op een racefiets toen hij nog in Nederland woonde, in Singapore doet hij het af en toe nog op een mountainbike en omdat hij al een keer samen met Karen zijn vrouw een ritje over het eiland had gemaakt leek het vrouwlief een super idee omdat nu met de rest van haar familie ook te doen, Joost zei nog tegen mij,: “Ik hoop dat we heel thuis komen, het was niet mijn idee omdat ze bijna nooit fietsen en bovendien is het links verkeer, we wachten af”. Op de boot waar ook tientallen schoolgaande kinderen mee vaarden voor een paar dagen “Texel” was het een drukte van belang maar toen hij eenmaal van wal was kwam Joost aan gewandeld, een kennismaking na jaren, hij is af en toe wel in Holland vanwege zijn werk maar dan is er meestal nergens tijd voor. Na 20 minuten was het eiland bereikt en ging de hele groep naar de fietsenverhuur naast de haven. Ook heel veel schoolkinderen huurden daar via de leiding een tweewieler en zo was het daar een drukte van belang. Ondertussen heb ik wat foto’s gemaakt van het gezelschap en heb me verwonderd over de rust die van de familie uitging, nergens haast en overal de tijd voor nemen. Het zou iets voor mij zijn om zoiets ook nog aan te leren, je bent per slot van rekening nooit te oud om te …… jullie snappen het wel, ik heb nog altijd de instelling van “effies gauw” maar wie weet komt het er ooit nog van. Ik ben een klein stukje meegereden om nog een paar foto’s te maken en bij de eerste de beste plaats waar de schapen bijna uit je hand kwamen eten werd gestopt, Bij de vraag aan Joost gaan jullie rechtdoor of over de dijk zei hij,: “De kortste weg is rechtdoor” Ik kreeg toen het idee, jullie komen er nooit want enkele dames in het gezelschap stapten meteen op de schapen af en er moesten weer foto’s worden gemaakt dus ik denk dat ik gelijk krijg, Joost en Karen zijn nog lang niet in Oudeschild. Ik ben daar omgekeerd en kon met de boot van 1 uur weer over naar Den Helder en was om kwart over 2 weer thuis na op de GPS gezien te hebben dat het 72 km was maar de teller van de fiets stond op 62 km, de boot heen en terug is dus 10 km.

Koud en de rest zat ook niet mee

Koud, ja inderdaad het is koud, de vraag komt dan bij je op zouden we moeten emigreren voor een beter klimaat maar dan denk je daarbij meteen “daar” zal ook wel weer wat zijn. Dus hier in de loop van de morgen maar omgekleed voor een toertje in de buurt, afhankelijk van de buien zie ik wel wat het wordt, ik ben en blijf een mooi weer fietser. Ik neem voor de verandering de andere kant van Middenmeer om het dorp te verlaten, nu een keer langs het kanaal richting Cultuurweg. Voor ik zover ben ontmoet ik een goede bekende, Luit Wieringa, de man van de “ Voorlichtingdienst” van jaren geleden, we hebben even staan kletsen en dan kom je tot de realiteit dat ik nog een broekie ben vergeleken bij Luit, hij 82 jaar en ik ben daar nog 10 jaar vanaf. De Cultuurweg is vorig jaar opnieuw geasfalteerd en is een prachtige rechte weg richting de viaducten over de Westfriesevaart. Maar aan het einde liep ik het op, gewoon door laks gedrag van een asfalteringsbedrijf, Gebr.v.d.Lee uit Hagestein. Waarom aan het begin van deze 4 a 5 km lange weg geen bord met de aanduiding dat er een afsluiting is i.v.m. asfalteringswerkzaamheden, nee het gaat overal om ik en nog eens ik, de graaimaatschappij waar alles draait om geld en niet om mede menselijkheid, met zo weinig mogelijk kosten en inspanning zoveel mogelijk “graaien”. Dus terug en aan de andere kant ook nog even een foto maken van de wegwerkers. Toen ik ze zag staan dacht ik even aan het bord wat ik ooit heb beschilderd met de volgende tekst en wat niet door iedereen in dank werd afgenomen, in keurige sierletters had ik erop geschreven “ Als je niets te doen hebt, doe het dan niet hier”. Het gaf wel discussie in die tijd maar wierp wel vruchten af. Dan maar verder richting Medemblik en zowaar een tweede tegenvaller de Oostlanderweg is ook afgesloten maar daar staat wel een bord, dan maar via de Koggerandweg en dan door Medemblik. Het begon toen ook nog te regenen en dan gaat het “kaarsje” toch langzaam uit, een rondje langs de dijk waar druk wordt gewerkt aan alle zeilboten die er liggen voor de volgende wedstrijd op het IJsselmeer. Een internationaal gezelschap als ik dat zo bekijk maar omdat de lucht meer ongerief voorspelde ben ik maar weer richting huis gegaan waar ik na 42 km droog en warm onder de pannen was.

Bij toeval langs "Landgoed Hoenderdaell"

Zo slecht als het gisteren was zo goed is het vandaag weer, geen regen wel wat extra wind maar heerlijk fietsweer. Dan komt de vraag weer welke kant ga ik op vandaag, wordt het Oostzaan waar Tiny “oppasdag” heeft of ga ik langs het IJsselmeer het HEM-rondje. Eerst de banden even controleren en rechtsvoor wat bijpompen dan omkleden en richting “we zien wel”. Voor de wind langs de Flevoweg ging het al snel ruim boven de 40 km en op een bepaald moment zag ik dat de teller 48,5 km aangaf, toch maar een beetje inhouden want ik ben net van huis en ga met gunstige wind schuin achter. Bij Wognum ga ik rechtsaf langs de A.C.de Graafweg richting Oude-Niedorp, af en toe een klein beetje zon doet me denken aan “pak de mooie momenten in het leven”. Na een korte omleiding  ga ik richting Schagen om, voor het zover is, af te slaan richting Tolke, een buurtschap iets voor Schagen en zo dwaal ik dwars door de “Noordkop” en geniet weer van de natuur en alles wat ik tegenkom. Als ik later via Schagerbrug langs de Groote Sloot fiets sla ik linksaf naar de Korte Ruigeweg om verder richting Oudesluis te nemen. Op de Korte Ruigeweg valt iets bijzonders mij op, “planken” aan verschillende bomen, bij nader inzien zie ik wat het zijn, vleermuizenkasten. Ooit ben ik een keer in Gaasterland op zoek geweest naar soort gelijke huisvesting voor de vleermuizen die bij dochter Bianca ’s avonds door de schemerlucht bewegen. Bij de boswachterij waren ze te koop voor een stevige prijs zoals ik dat toen beoordeelde, ik denk dat er hier langs de weg zeker een 25 a 30 van deze onderkomens hangen. Via Oudesluis ga ik linksaf naar de Kneeskade richting Anna Paulowna, daar aangekomen zie ik een bord van “Landgoed Hoenderdaell” vaak staan hier stukjes in de krant over dit “dierenparkje” en ik kan de verleiding niet weerstaan om de weg in te slaan op zoek naar de ingang en dan zie ik wel weer. Bij de parkeerplaats staan heel wat auto’s en ietsje verder is een beeldentuin met echte kunst, herkenbaar voor een leek zoals ik ben. Even wat foto’s maken en de laatste kilometers naar Middenmeer afleggen, voor de wind langs de “Korte Afsluitdijk” en De Haukes” naar Slootdorp en Middenmeer waar de teller 75 km aan heeft gegeven voor dit ritje. Wel een paar extra foto's, maar ja 't is leuk.

Is dit een vorm van verslaving ?

Ik zou haast zeggen, laten we het maar niet over het weer hebben, maar je komt er gewoon niet onderuit. Ik had me al voorgenomen dat fietsen er deze week niet in zal zitten, misschien een kort ritje maar de vooruitzichten spreken voor zich. Maar vanmiddag kon ik me al niet beheersen en ben mezelf gaan zien als een verslaafde, effe een klein stukkie, al ben ik maar even in beweging was het idee. Nou ik ben inderdaad in beweging geweest en daar is het dan ongeveer bij gebleven, toen ik na lang overwegen in het andere pak ging was het droog dus meteen gaan en na 5 km kwam ik gelukkig bij de Westfriesevaart waar 3 viaducten naast elkaar liggen en kon ik onder droge omstandigheden de kap achter de stoel vandaan nemen en zo met de “deksel” erop weer richting Middenmeer fietsen, het regende me op dat moment veel te hard. Langs de Cultuurweg weer naar huis en bij de brug onder de Alkmaarseweg stoppen omdat het ondertussen weer droog was en de kap weer achter de stoel kon worden geplaatst. Onder, en bij de beide viaducten, heb ik nog wel even een foto gemaakt en kan ik die erbij “plakken”, nog nooit was een rondje zo kort slechts 12,7 km, zielig maar waar, ik vond het nog leuk ook.

Het is geen Quest maar wel een driewieler

Vandaag fietsten we samen naar Oostwoud naar de overal aangekondigde “Tuinfair”, er was van alles behalve de zon die wel was beloofd. Het was vanaf Middenmeer slechts 16 km en voor de wind gaat dat heel gemakkelijk. Al rondlopend over het enorme erf van deze toch excentrieke boerderij zag ik ook een aantal “oldtimers” staan. Maar waren het wel allemaal oude auto’s, nee, er stond er één tussen die erg opvallend was, een driewieler, geel van kleur, open van boven en laag. Zou dit een verouderde uitvoering van de Quest zijn of wordt het concurrentie voor ons geliefde gele “fietsje”. Thuis heb ik eerst even gezocht en las op internet dat de Lomax een “auto” is die als bouwpakket verkrijgbaar is. Dus geen oldtimer maar een sinds 1993 op de markt verschenen product. Met de telefoon een paar foto’s gemaakt die ik hierbij plaats, wonderlijk dat met een hele kleine Nokia zulke foto’s zijn te maken. Terug van Oostwoud tegen wind was achteraf ook goed te doen al was het niet met de Quest maar met de z.g. “huistuinenkeukenfiets”.

De tuin i.p.v. fietsen

Het is zaterdag, gewoonlijk voor mij geen fietsdag en ook vandaag dus niet. Wel heb ik op advies van Tiny iets zinnigs aan mijn tuin gedaan, zelf heb ik geen groene vingers zoals men dat noemt. Bij Tiny is het net andersom, die ziet elk blaadje groeien en wat niet groen is wordt verwijderd. Ik was eigenlijk best tevreden met de situatie zoals het was maar eerlijk is eerlijk het aanzien is een stuk beter geworden na deze simpele advisering en uitvoering. Even een paar plantjes kopen bij het grootste tuincentrum van N.H. , “De Boet” in Hoogwoud en het geeft meteen een zomers aanzien. Als het nog een beetje beter wordt met het weer en als de temperatuur meewerkt komt er vast wel weer een stukje over de belevenissen met de Quest, nu blijft het hierbij.

De echte polder is niet meer

 

Het is vandaag een dag geworden zonder fietsen, een bijna, nee zeg maar een zware opgave om de hele dag in huis door te brengen, maar ik ben er door gekomen en voel me nog steeds goed. Al een paar keer, als ik ’s avonds over de A7 reed langs het Agriport gebied, zag ik hem staan, de verlichte boortoren net voor het kassencomplex aan de Oostlanderweg (vroeger was dit het laatste stuk van de Oudelanderweg)en dan is het niet zo’n kunst om zoiets vast te leggen. Men gaat hier naar 2,5 km diepte voor warmwater voor de kassencomplexen om de energierekening straks met zo’n 14% naar beneden te krijgen. De tijd zal het leren maar het beeld zoals ik dat als jochie had van de Wieringermeer gaat steeds meer verloren, de rode daken en groene velden, het enige wat blijft zijn de rechte polderwegen waarover het in doorsnee goed fietsen is met een velomobiel, weinig bochten en supersnelle trajecten voor de Quest.

Zwanen zat in de Noordkop

Het telt zomaar door, ik keek net op de totaalstand van deze Quest en dat is momenteel 48.815 km en de vorige stond bij het noodlottig afscheid op 54.206 km, er komt geen eind aan, als het aan mij ligt voorlopig zeker nog niet, het gaat veel te mooi om te stoppen en het houd je uit de kroeg zullen we maar zeggen. Vanmorgen was het weer niet helemaal zoals ik het graag zou zien, iets regen en koud en dat op 15 mei, bedroevend zulk somber en koud weer maar we moeten het ermee doen en het zal vast wel weer een keer warmer worden. Na controle van de buienradar ben ik zo rond half 12 van huis gegaan om vandaag eens een keer een klein rondje te doen, het bleef dus binnen de perken met de 70 km die de teller aangaf. Via Medemblik en Wervershoof naar Zwaagdijk, het eerste waar ik daarmee werd geconfronteerd was een betweterige chauffeur die me haast dreigend naar het fietspad probeerde te dirigeren wat voor hem helaas niet zinvol was want hij kon zelf maar net een lantaarnpaal ontwijken. Zo halverwege, net na de Rijweg en de van Deurneweg, stond een bord dat automobilisten niet verder konden wegens werkzaamheden, fietsers konden gewoon door, helaas na een kilometer of 4 moest ik ook terug omdat ze nou net een stukje fietspad ook gingen asfalteren. Een beetje omrijden en ik zit weer op bekend terrein, Zwaag uit en over de A7 naar Bobeldijk. Het viel me op dat er hier en daar weer zwanen zaten te broeden en ik nam me voor om de eerst volgende vast te leggen op zijn kunstig in elkaar gebouwde “kraamkamer”. Tenminste als ik er nog zou tegenkomen, nou geen gebrek, na amper 1 km te hebben gereden passeerde ik alweer een broedende “langnek” stoppen, camera pakken en uit de tas nemen en toen ik weer opkeek was het nest leeg, althans geen zwaan meer, wel eieren. De vogel stond enkele meters verder in afwachting van mijn capriolen, één foto maken en meteen weer verder, in mijn spiegeltje zag ik dat hij alweer richting “kraamkamer” liep dus geen noodlottige gevolgen. Later kwam ik nog een aantal nesten met broedende zwanen tegen, ’t stikt er weer van om zo te zeggen. Richting Obdam rijdend kwam ik Kees Schouten nog tegen, heel even stopen en na een kort praatje weer verder, de close up die ik van Kees had gemaakt was dusdanig schrikaanjagend dat ik die maar niet plaats. In Obdam bij de Obdammerdijk even stoppen waar zwager Tom een gevaarlijke klus aan het opknappen was, de waterborden en de goot aflappen zodat alles weer gaat glimmen. En zo bleef het ritje van vandaag qua afstand netjes binnen de perken en eenmaal thuis scheen de zon weer op het "gele gevaar"