De echte foto en nog veel meer

Vandaag maakt weer alles goed, de “frustraties” van gisteren kon ik weer helemaal “wegtrappen” met een rondje van vandaag. Toen ik gisteravond thuis kwam werd er via de voice-mail verteld dat de bestelde foto van de Texeltoer, die ik besteld had bij John Oud, kon worden opgehaald. Dus na wat huishoudelijke bezigheden zoals wat wassen en strijken ben ik naar Winkel gefietst, een dorpje op 10 km van Middenmeer. Dus nu heb ik de echte foto en niet meer de “krantenfoto” die altijd minder is als wat ik nu heb. Vervolgens even langs Kees van Hattem om de foto te laten keuren en hem tevens beloofd dat ik de krant met foto voor hem heb bewaard dus die komt t.z.t. wel in huize “van Hattem” Na het bezoekje aan Kees ben ik doorgegaan naar mijn vriendin om me daar even verdienstelijk te maken en later weer door naar Middenmeer. Deze keer met een omweg de andere kant op, via Kwadijk en Edam langs het kanaal richting Katwoude en daar de afslag Volendam genomen en dan moet je wel over de dijk. Na de passage van vorige week met een hele serie van die “malloten” ging het ook, dus nu moet dat ook lukken, het ging prima er kwam een auto net voor mij de dijk oprijden en die “opende” mooi de mensenmenigte zodat ik er rustig achteraan kon hobbelen. Ik heb nu wel begrepen, “Volendam over de dijk, dat moet je beleven”, dat is volgens mij net zoiets als “Eerst Napels zien en dan sterven”. Als je heel langzaam voort hobbelt en je luistert naar alle opmerkingen die je dan hoort, daar zou je al een heel boek over kunnen schrijven (uiteraard met een beetje fantasie) . Na Volendam ben ik de dijk blijven volgen via Edam enz. richting Scharwoude, net voor Scharwoude in een bocht, ’t zijn alleen maar bochten, zag ik op een boerenerf deze meneer ook nog zitten, ik had al vaker gedacht, even een foto van maken, maar alle keren reed ik dan alweer te ver door en dacht, andere keer maar, en dat was dus vandaag. Tegen 3 uur was ik weer binnen en zag dat er weer 122 km op de dagteller bij waren gereden, ’t gaat nog steeds heerlijk. Ik vergeet bijna te vermelden dat Kees een tijdje uit de roulatie is, hij zal zeker 10 dagen niet kunnen fietsen, of het heel slecht met hem is gesteld weet ik eigenlijk ook niet, maar hij gaat wel naar Lourdes en als je daar heen gaat ben je vaak aan een revisie toe. Kees sterkte met je pelgrimstocht, en Marian, ik hoop voor jou dat hij nog beter terug komt als dat hij nu al is. Veel plezier met de hele familie.

Een pijnlijke vergising

Een pijnlijke vergissing zo is het verhaal van vandaag zeker te noemen, de fiets bleef de hele dag op “stal” en ik moest vandaag naar Oudemirdum, weer een keer als oppas-opa functioneren. De berichten waren voor vandaag gewoon slecht te noemen, dus regen en dat soort dingen waar ik als mooi-weer fietser niet zo gek van ben. Dus na de ervaringen van gistermiddag met onweer en dan via de media horen dat het hier en daar echt mis is geweest, had ik gisteravond al besloten om deze keer de auto maar te nemen. Vanmorgen nog wel sterk getwijfeld, wat zal ik doen, nou toch maar niet met de Quest. Zodoende ging ik tegen 8 uur met de auto van huis en kreeg geen spat regen onderweg, het zat me niet lekker, laat ik me alleen al door de berichten afschrikken, het moet niet gekker worden. Op mijn oppasadres is het niet de hele dag droog gebleven, maar een beetje overdag is niet erg, echt de site onder de naam “het regent bijna nooit” zal wel weer gelijk krijgen het is een miskleun van mij geweest om met de auto te gaan. Tegen de tijd dat mijn schoonzoon thuis kwam en ik normaal gesproken met de fiets weer naar huis zou gaan, regende het nog licht maar later werd het droog. Ook toen ik na de warme hap weer naar huis ging per motorvoertuig was het nog steeds droog en het werd steeds mooier weer. De volgende keer laat ik me niet meer zo gauw afschrikken met regenberichten, dit “kost” toch alles m.b.t. een heerlijk stukje fietsen. Wel had ik de gelegenheid om een paar foto’s te maken van de huisdiertjes in de binnen en buitenkooi, terwijl Thimo gefascineerd naar zijn Wi spelletje stond te kijken.

De mooiste Hollandse attracties.

Wat hebben we het getroffen met de rit van afgelopen zaterdag als je het weerbeeld van vandaag bekijkt en ervaart, harde wind, regen, onweer en ook af en toe zonneschijn. Mijn eerste gedachte van vanmorgen was, dat wordt niks vandaag omdat ik de regen op de ramen zag spetteren en ik ben toch eigenlijk een mooi weer fietser. Na de koffie begon het toch wel erg te kriebelen, het is al een tijdje droog en het moet toch mogelijk zijn om even een klein rondje te “pakken”. En zo kwam het weer dat ik me om ging kleden en van start ben gegaan, eerst maar richting Medemblik en Wervershoof, een bakkie doen bij Aad en Ans en toen weer door via Zwaagdijk en Zwaag over de Bobeldijk maar helaas het was nog bijna niet droog geweest, alleen lichte motregen maar toch zo hinderlijk dat ik gestopt ben en de kap er heb opgedaan. Zou ik al naar huis gaan of ga ik nog even verder, het werd het laatste en dan is het hek van de dam, af en toe zon, kap weer opbergen, en de ruimte kiezen. Wat gaat het allemaal weer lekker en wat ervaar je dan, dat gezondheid veel waard is, het rondje heb ik uiteraard weer een beetje ingekort omdat er af en toe toch van die donkere wolken op kwamen zetten waar zelfs wat gerommel van onweer uit voort kwam. Een groot perceel witte tulpen stak wel erg af bij de donkere lucht en even later heb ik de Quest aan de kant gezet om een foto te maken van de mooiste en meest interessantste artikelen die in het westen van Nederland te zien zijn, dit vooral na de ervaringen van afgelopen zaterdag in Volendam en De Zaanse Schans, toen had men slechts oog voor molens tulpen en klompen, mogelijk dat een Quest door de buitenlandse toeristen wordt gezien als een Hollandse klomp met een “mensje” er in. Na 71 km was ik weer thuis en het totaal staat nu op 42.640 km.

" De Poldertocht van Kees"

Hier dan een iets uitvoeriger verslag van “De Poldertocht van Kees”, Ik was al vrij vroeg uit de veren omdat de aanloop voor mij naar de start ook al zo’n 27 km zou zijn dus om daar niet bezweet aan te komen diende dat op een rustige manier te worden afgelegd. Het was moeilijk, echt waar, steeds zag ik het tellertje ruim boven de 35 km gaan en dan wordt mijn rug toch wel iets vochtig en er zat maar één ding op, afremmen. Zo rond half 9 was ik ter plaatse, bij De “Waerdse Tempel” ik was niet de eerste, voor mij uit reden Kees en Yvonne en er stonden ook al een paar mensen met tweewielige ligfietsen. Langzaam groeide het groepje aan tot het opgegeven aantal deelnemers en met dit geweldige weer moest het wel een geslaagde dag worden. Klokslag 9 uur had Kees zijn helm op en in de loop van de dag hebben we geleerd dat dit hetzelfde is als “inpakken en wegwezen”, de startvlag was gevallen en in een rustig tempo volgden we onze voorrijder, Wim had al snel door dat we bijna bij hem voor de deur langs zouden gaan op de eerste etappe maar net voor De Woude maakten we een draai rechtsom naar beneden om langs het Noordhollandskanaal onze route te vervolgen naar Purmerend. In de marktstad aangekomen zorgde de open staande brug voor het tweede oponthoud, het eerste was onaangekondigd onder de brug van de A7 voor een sanitaire stop. Vanaf Purmerend via de Oostdijk naar Oosthuizen en dan richting Etersheim waar de koffie met appelgebak door Sebastiaan werden aangeboden omdat hij zijn eerste Quest niet geleverd had gekregen, zo zie je maar waar zulke dingen al niet toe kunnen leiden. Na een tweede bak koffie ging het weer verder , nu op naar “de dijk” een bijna “berucht” oord voor Wim die hier zijn vaste route heeft. Het was dringen geblazen, niet voor onze groep, maar voor al die fotogekke toeristen, alles wat maar knippen kon, knipte, en dan vooral die gele fietsen met een enkele witte (sorry Sebastiaan). We zijn zonder problemen in minder dan een wandeltempo aan de andere kant uitgekomen en handen nog maar net de gang er weer in toen Wim naar voren kwam gesneld. Alles ging de kant in en op mijn vraag wat of er loos was zei Wim, : “Ze hebben hier zulk lekker ijs daar kan ik nooit zomaar langs rijden” dus iedereen uit of van zijn voertuig en een echt heerlijk ijsje uitzoeken wat door Wim als traktatie werd aangeboden. De volgende stop zou op Marken zijn, jammer genoeg was de doorgang naar “ons” stekkie geblokkeerd en moesten we uitwijken naar de buitenkant waar Marian met Anneke met de camper weer van alles en nog wat klaar hadden van soep tot koffie en thee met broodjes enz. enz. je zou er een weeshuis mee kunnen voeden met zo’n overdadige hoeveelheid, geweldig dames, bedankt namens iedereen denk ik. Na Marken linksom over de dijk, een smal fietspad waar Kees als eerste over een heuse slang heen reed, Het was me te link om te stoppen voor een foto omdat alles op snelheid vlak achterons zat, Kees dacht dat het een adder of ringslang was, dat was het zeker niet, deze had een lengte van zeker tussen de 1 en 1,5 meter en was ook veel dikker als de twee slangensoorten die normaal in ons land voor komen, wat het wel was weet ik dus niet maar anderen die hem ook hadden gezien waren ook van mening dat hij normaal gesproken hier niet thuis hoort. Via een hele serie weggetjes binnendoor en buitenom kwamen we uiteindelijk bij de pont van Ilpendam waar we zijn overgezet voor de rit naar de Zaanse Schans, een klein stukje fietspad was opgebroken, een stukje net geasfalteerde autoweg lag er voor in de plaats en we reden weer op bekender terrein en uiteraard weer ontelbare mensen met een Aziatisch uiterlijk die niets liever doen dan de wereld met de camera bekijken. Daar werd op voorstel van Wim de groepsfoto gemaakt die pas af werd gedrukt nadat Wim de toeristen aan de kant had gestuurd om geen afwijkingen in het aantal deelnemers te krijgen aan deze monster fietstocht waardoor de Velomobielen weer over de hele wereld worden geshowd als voornaamste bliktrekkers naast molens klederdracht en klompen. Het was nog even doorbijten voor sommigen om de op één na laatste stop in Oostzaan te halen en daarna op naar Driehuizen waar Sebastiaan als laatste stop voor iedereen nog iets te drinken heeft aangeboden en vervolgens naar het eindpunt in “De Waard” waar we afscheid van elkaar hebben genomen na een geslaagde gezellige tocht.

"De Poldertocht van Kees" (Race Kees)

Even heel kort, het was gezellig en geweldig goed verzorgd, het volledige verslag volgt z.s.m. Voor mij was het volgens de GPS 219 km en volgens de teller van de Quest 221 km dus het is voor mij 220 km geweest met gezellige mensen en mooi weer.

p.s. De "groepsfoto" bij de Zaanse Schans heb ik op vol formaat geplaatst, de volgende keer is deze verkleind maar voor diegenen die hem zelf op willen slaan of afdrukken is dit groot formaat de beste optie.

Een "afzakkertje" en waar het allemaal omging

Een afzakkertje zouden we zeggen aan het einde van een feestavond, als alles is geweest en het was gezellig wordt er vaak met een kleinere groep nog even nagezeten onder het genot van een afzakkertje in de vorm van b.v. een Juttertje of iets in die geest. Zo was het ook met het ritje van vandaag, een echt afzakkertje, vanmorgen kwam de schilder alles afwerken nadat de timmerman al eerder zijn best had gedaan, na schuren, plamuren, schilderen en lakken zag het er weer prima uit. Net na de koffie stond onverwachts mijn vriendin achter het huis, een pure verrassing, heerlijk als zoiets zomaar uit de lucht valt zonder dat je er op rekent. Helaas moest ik na de middag weg, hoe raar het ook klinkt, meestal zijn we vrijdag samen hier of daar en nu had ik iets dringends. Het zat zo, vorige week zaten we in een hotel en daar stonden zeer specifieke vaasjes die volgens de mevrouw die we ernaar hadden gevraagd bij een enorm groot tuincentrum, Oosterik in Denekamp, weg kwamen. Daar op zoek maar nergens te vinden en van armoe maar een paar andere vaasjes meegenomen. Maar ja die speciale vaasjes waren toch wel een stuk mooier en ze zouden zo goed passen bij de nieuwe keuken, dus thuis gekomen via internet op zoek en jawel hoor ik had geluk op de site www.yourhomeland.nl ging de wereld open. Helaas niet die speciale vaasjes maar na een mailtje naar dit bedrijf kwam er een reactie van Astrid van den Berg die aangaf dat ze binnenkort naar de groothandel ging en daar mogelijk wel zou kunnen slagen vooral omdat ik foto’s en nummers had doorgegeven. En zo is het gekomen dat ik juist vanmiddag had afgesproken dat ik ze op zou komen halen, temeer omdat ze als woonplaats Warmenhuizen had opgegeven, een kleine 30 km bij mij vandaan. Ik heb mijn vriendin toen verteld wat er “speelde” en haar reactie was “Geweldig, hoe haal je het in je hoofd” bovendien moest ze na de middag weer naar huis omdat haar dochter langs kon komen met de kinderen dus alles viel gelukkig mee. Maar ja als het dan zulk weer is dan maak je al gauw een klein ommetje en met wat keren en draaien stond er zomaar weer klein 80 km op de teller, dus echt een afzakkertje voor de dag van morgen, “De Poldertocht van Kees” die tussen de 100 en 200 km uit zal komen voor mij, incl. heen en terug rit.

Laatste training voor de "Poldertocht" van Kees.

Dat was bijna even schrikken vanmorgen, geen zon bij het opstaan al was dat ook al om iets voor 7 uur, maar alles is weer goed gekomen en nu ik net weer thuis ben en even achter de PC zit moest eerst het zonnescherm naar beneden omdat het te fel licht geeft om goed te kunnen werken, nou ja werken, om het verhaal even via de toetsen “gestalte” te geven. Het lag in mijn bedoeling om vandaag nog een klein rondje te maken, vrijdag komt er niet van en zaterdag staat de “Poldertocht” op het programma o.l.v. Kees van Hattem. Als er mensen zijn die ook mee willen fietsen, de aankondiging van Kees ziet er professioneel uit :
Start bij de Waerdse Tempel (Stad van de Zon) aan het begin van de Middenweg, bij het tuincentrum in Heerhugowaard. Vanaf 8.30 uur is er thee/koffie. Om 09.00 uur gaan we rijden. Eerste pauze is bij de Breek in Etersheim na 40 km. Consumptie aldaar voor eigen rekening. De tweede pauze is op Marken na 74 km. Lunchtijd. Bij Ilpendam gaan we met de pont over, zelf betalen. Derde pauze is aan de Stationstraat in Oostzaan na 120 km. Vierde korte stop is bij de familie Talsma in Driehuizen.
Onderweg wordt door Marian en Anneke (vanuit de camper) voor de inwendige mens gezorgd: koffie, thee, soepje, nootjes, broodje e.d. tegen een vrijwillige bijdrage.
Mijn ritje van vandaag ging via Zuidoostbeemster, toen ik op de dijk reed bij Oosthuizen had ik een fraai gezicht op een flinke baan tulpen die ik met inzoomen van de camera redelijk kon vastleggen op een behoorlijke afstand, vervolgens naar mijn vaste stekkie en daar weer even het gras gemaaid en gespoten tegen onkruid op de paden en onder de fruitbomen, na het broodje onder de middag nog even mee voor een boodschap bij een tuincentrum en toen weer verder. Deze keer vanaf de Purmerenderweg richting de IJsselmeerdijk en dat is dan nog weer een heel eind, via Kwadijk en Edam kwam ik in Volendam en vanaf de dijk alles langs het IJsselmeer tot aan Scharwoude, in Edam was het nog even zoeken omdat de brug zonder aankondiging was geblokkeerd maar even verder kon ik via een ander bruggetje toch weer op het voor mij bekende pad komen. Later linksaf en via Berkhout naar Wognum enz. en zo kwam ik thuis na 103 km in een heerlijk helder zonnetje.

Een "warrige" dag en dito fietsrondje

Een beetje een vreemde dag, mogelijk doordat ik onlangs te maken heb gehad met, laten we het houden op 2e rangs burgers die ongevraagd mijn woning in wilden gaan, kijk ik wat “schichtig” om mij heen en zo zag ik vanmorgen iemand bij de fietsenstalling aan het einde van de Prof.ter Veenweg en de kruising met Alkmaarseweg staan met een Volkswagen Caddy als ik het goed zag en deze meneer had naar mijn idee een overmatige belangstelling voor de fietsen die daar stonden, het meest opvallend was, toen ik stopte maakte hij een gebaar alsof hij z’n broek vast had gemaakt vanwege een sanitaire stop, stapte snel in zijn auto en keerde in een paar keer heen en weer steken op de weg en verdween. Na dit vreemde oponthoud ben ik weer verder gegaan en kwam in Medemblik een aalscholver tegen die zijn vleugels zat te drogen bij de haven onder belangstelling van een aantal mensen met fototoestellen, ik was ook één van hen en werd uiteraard ook diverse keren “geknipt” Weer verder aan het begin van Onderdijk liepen enorm veel koppels ganzen met pullen. Boven langs het fietspad liepen twee ganzen, mogelijk een stelletje maar wat ik niet kon begrijpen is dat dit stelletje het ouderschap zou hebben over de kroost die met ze mee liepen. Meer als 50 jonge gansjes bij twee volwassen dieren lijkt onmogelijk maar ik zal het antwoord nooit krijgen denk ik. Weer verder via Wervershoof en Zwaagdijk, op mijn eerste stop was ik weer snel weg, mijn zwager zat te tekenen/schilderen, wat hij zeer verdienstelijk doet en zijn vrouw, mijn oudste zus, lag uitgeteld in bed. Op Zwaagdijk was een andere zus van mij niet thuis en bij mijn schoonzus en zwager waar ik als 3e adres heen ging was alles in gereedheid om te gaan bridgen. Dan maar weer verder en via allerlei binnenpaden en kleine weggetjes kwam ik dicht in de buurt van Alkmaar en later de Heerhugowaard. Hoewel er een frisse wind stond bleef de zon volop aan wezig en kwam ik na ruim 105 km weer behouden aan in Middenmeer.

Bloemen tussen de bloemen

Wat later dan gewoonlijk zit ik achter het toetsenbord om mijn ervaringen van vandaag weer aan de serie toe te voegen. Vanmorgen kreeg ik eerst de aannemer om de schade van de inbraakpoging te herstellen en dat was toch nog een hele klus bleek achteraf, het was al na de middag toen hij klaar was en nu moet de schilder nog komen om het verder af te werken. De boeven hebben echt wel serieus gepoogd, als je nu zag dat ze de “schroevendraaier” of het breekijzer al achter de 3,7 cm dikke hardhouten deur hadden en die zover hadden krom getrokken dat alles een beetje ontzet was, maar het is gelukkig een niet geslaagde poging geweest doordat er onder en boven ook nog grendels zaten met dievenklauwen. Maar goed dit is voorlopig weer bijna achter de rug en met een nog zwaarder slot naar “politiekeur” dan hoop ik dat het hiermee geschiedenis is geworden. Tegen 1 uur ben ik pas van start gegaan, even naar Zuidoostbeemster waar ik het gras even zou maaien, het ritje ging als een “speer” de 40 km vlogen onder de wielen door en na iets meer dan een uur stond ik daar waar ik heen wilde gaan. Net voor ik er was ging de mobiel nog en vroeg mijn vriendin of ik onderweg was, “Ja, nog 1 km dan ben ik er” was mijn antwoord. Na even zitten en een glaasje “fris” heb ik de motormaaier gestart en na een half uurtje was alles weer op acceptabel niveau, kort en groen. Alles opruimen en weer even wat drinken en toen weer op huis af, natuurlijk met een klein ommetje. Via Purmerend naar Oost en West Graftdijk en vandaar richting Alkmaar en later richting Heerhugowaard. Op de heenreis zag ik een eend met een hele serie pullen en ook 2 keer een stelletje ganzen met een kroost dus de natuur gaat gewoon door, gelukkig maar. Ook zie je overal de bloeiende bollenvelden en men is ook alweer, daar waar het mogelijk en toegestaan is, de tulpen aan het beregenen. Het is dan nog wel eens berekend rijden om te zorgen dat je bij passage niet, net de volle laag krijgt. Ik zag ook nog iets speciaals, ik durf haast te zeggen dat ik oog voor de “natuur” heb, net voor Heerhugowaard staat een enorm groot perceel hyacinten en midden tussen die bloemen zag ik “bloemen”. Ik wil niet zo ver gaan als onlangs werd gezegd door éne Jan G. gewoon in zijn eigen streektaal, “As ik zukke muize op zolder had den sloeg ik de kat dôôd” maar een leuk gezicht was het wel die drie dames als bloemen tussen de bloemen.

Jan Geel was al op thuisreis

Alle dagen beginnen op elkaar te lijken qua weertype ’s morgens direct zon en geen wolken te zien het is alsof het al echt zomer is. Na een geweldig leuk weekend met familie in De Lutte in het Overijsselse, waar we 3 dagen zonnig weer hadden, begint de maandag ook wee met zon en een onbewolkte lucht. Omdat ik nog geen werk kan maken met de afsluiting van mijn erf tussen de woning en de garage om ongewenst bezoek wat moeilijker toegang te verschaffen heb ik maar gekozen voor een ritje Oudemirdum op en neer. De banden even nalopen en wat bijpompen en daarna op pad. Er was nergens een kop te bekennen langs het fietspad, totdat ik op de Afsluitdijk net na Breezanddijk, dus halverwege, een gele laagvlieger op me af zag komen. Jan Geel was al ruimschoots op de terugweg naar Oostwoud, het museum is weer open, zei Jan en mijn vrouw moet om half één weg dus ik moet weer op huis aan en het was vanmorgen mooi weer dus ik dacht ik ga eerst even een stukje fietsen We hebben even staan kletsen en hebben toen onze wegen weer vervolgd, hij naar Oostwoud en ik naar Oudemirdum. Daar aangekomen was er niemand thuis, ook haar schoonouders die er achter wonen waren op dat moment niet bij de werken. Ik was net van plan om weer huiswaarts te gaan maar heb eerst nog even haar mobiel gebeld en toen hoorde ik dat ze met een kwartiertje thuis zou zijn dus geduld en later met de kinderen mee aan tafel. Zo rond half 1 kwart voor 1 ben ik weer opgestapt en ben deze keer terug via Stavoren en Hindelopen gegaan, het toerisme begon hier toch ook alweer op te leven wat was te merken aan de grote groepen mensen die hier en daar op de terrassen zaten. Via allerlei landelijk fietspaden, soms één Quest breed, ben ik van het éne naar het andere dorpje gereden en kwam later weer op het vertrouwde pad om verder langs de dijk naar het begin van de Afsluitdijk te gaan die van voor tot achter met steeds 42 tot 44 km op de teller is afgeraffeld. Met het kleine ommetje van vandaag kwam de totaalteller uit op 41.960 km waarvan er vandaag 173 km als dagafstand zijn bijgeteld.

Mini minirondje

Vandaag een echt mini rondje gemaakt, slechts 46 km, eigenlijk geen moeite om me om te kleden maar ik wilde er toch even uit. Ik ben toch ongemerkt nog bezig met die ervaringen van “poging tot inbraak” hoe kan ik een ongewenst persoon buiten houden ? Vanmorgen al begonnen met meten en tekenen hoe ik dat ga maken, het zal niet overhaast gebeuren maar wel degelijk en voor mij staat nu al vast dat er bovenop die afsluiting iets scherps in de vorm van prikkeldraad zal worden aangebracht. Of het daarna een garantie is dat er niets meer zal gebeuren, zeker niet, maar wel een extra hindernis voor eventueel ongewenst bezoek. En mede daardoor werd mijn rondje van vandaag super klein, vanmiddag nog maar eens alles op een rijtje zetten hoe ik dit precies ga uitvoeren. Het ritje ging vanmorgen vanaf Middenmeer naar Wieringerwerf en dan via de Oosterterpweg en de Zeugweg naar de dijk dan linksom via de Noorderdijkweg naar Den Oever. Over de haven naar de buitenkant van Wieringen en het grootste deel buitendijks in westelijke richting waar het laatste deel binnendijks moest worden afgelegd om bij het Amstelmeer te komen. Het laatste stukje was gesneden kost, recht toe, recht aan naar Middenmeer waar het totaal op de teller nu 41.787 km aangeeft.

Ipod oma

De week wordt langzaam weer normaal, maar hij is ook alweer voor de helft voorbij, de tijd vliegt zegt men wel eens maar zo ervaar ik het vooral de laatste dagen. Nadat ik gistermorgen wat spulletjes had meegenomen voor Kees en Sebastiaan van Velomobiel uit Dronten, heb ik het vandaag naar Heerhugowaard gebracht en bij Kees even een bakkie koffie en toen weer naar huis omdat ik rond 12 uur mijn vriend even zou helpen bij het lossen van de kuikens. Eén en ander is alle keren snel “gepiept” en dan piepen je oren ook een beetje dat kan ik je verzekeren, zo’n koppel bij elkaar produceert heel wat geluid. Nadat ik thuis wat had gegeten en me weer had omgetoverd in mijn fietsplunje heb ik nog een rondje gereden richting Enkhuizen en wat door Westfriesland en over de IJsselmeerdijk. Net na de vuurtoren bij Andijk , “De Ven” is een aalscholverkolonie en als je dat alleen al ruikt dan mogen ze al die beesten voor mij afschieten, wat een stank. Maar goed, afschieten is natuurlijk geen optie maar of we nou zo blij moeten zijn met het aantal dat vraag ik me wel eens af. Even later had ik nogal wat moeite om een mevrouw te passeren, herrie maken met de bel heeft totaal geen effect, de claxon gebruiken al even min, hoe kom ik dat mens veilig voorbij. Gelukkig ging ze even naar rechts en kon ik er langs “flitsen” het verwonderde me niet ze had echte oorkleppen op met geluid volgens mij, ze was gewoon van de wereld. En ik en de meesten van ons maar denken en zeggen, “Ja die jeugd van tegenwoordig met al de oordopjes en ipods zo doen maar wat in het verkeer” en nu zie je zo’n “grijze duif” met bijna een complete Hi-Fi set op haar hoofd, het moet niet gekker worden. Als ik er eerder aan had gedacht zou ik een foto hebben gemaakt, dat was mijn gedachte op dat moment. Ik ben door Enkhuizen gegaan en heb vlak bij de haven en het station een heerlijk soft-ijsje gedaan en meteen kwamen de vliegen weer op de honingpot af, in dit geval de Quest natuurlijk dus even de groep vastleggen die meteen uit elkaar “stoof”toen ze mij met mijn fototoestel zagen lopen, maar goed een paar staan er nog wel op. En dan weer verder richting de IJsselmeerdijk, zolang als het kan volg ik die en dan zie ik wel weer. En tot mijn stomme verbazing reed ze weer voor mij dus nu het “geweer” in de aanslag en afdrukken als ik haar volledig in beeld heb met oorkleppen van de stereo installatie erbij natuurlijk. Bij het begin van de werkzaamheden langs de dijk ben ik rechtsaf gegaan en via Zwaagdijk en Wervershoof weer naar Medemblik en zo naar Middenmeer waar ik met een voldaan gevoel de fiets weer op “stal” heb gezet.

Het slechtste "Gilde"

“Dank zei het gilde” zo zou ik het verhaal van vandaag kunnen gaan noemen, ook ik ontkwam er niet aan. Een vreemde start van een verhaaltje over ligfietsen in het algemeen, het zit ongeveer zo. Het afgelopen weekend, wat langer was dan gewoonlijk door de Paasdagen, is min of meer druk geweest, vrijdag de reeds eerder beschreven Texeltoer, zaterdag wat boodschappen doen en met de auto wat extra heen en weer gereden, zondag, eerste Paasdag ook wat drukker dan gemiddeld door familie over en weer en dan de tweede Paasdag ook weer op familie bezoek i.v.m. een verjaardag. Vanaf Zuidoostbeemster even iets langs brengen in Middenmeer en dan door naar Friesland om daar zo rond de klok van 12 uur aan te komen. Het liep allemaal weer eens anders en deze keer dank zei het gilde, welk gilde zou je zeggen, nou heel simpel het inbrekers of dievengilde, de klaplopers zonder beroep of vaste woon of verblijfplaats hadden het deze keer op mijn woning voorzien. Toen ik dus 2e Paasdag, maandagmorgen, uit de auto stapte stonden de tuinstoelen en tafel niet meer zoals ik ze had achtergelaten en toen mijn vriendin mijn vertwijfelde gezicht zag viel haar oog meteen op de vernielingen aan de tuindeur, het was dus zo ver. Eén geluk, ze zijn niet binnen geweest en zijn mogelijk gestoord (geestelijk zijn ze dat zeker) en hebben na heel wat gepruts de kuierlatten weer genomen en hadden in de volgende straat volgens de technische recherche wel succes, daar wisten ze wel binnen te komen met de nodige onplezierige gevolgen voor de bewoners. Wat doe je dan de dag nadat alles nog eens de revue passeert, eerst met de fiets naar Velomobiel en daar enkele kleine reparaties laten verrichten die me vrijdag tot wat extra inspanning hadden gedwongen, rond 12 uur weer thuis en vervolgens de verzekering bellen en één en ander regelen m.b.t. de poging tot inbraak, bellen hoe laat de T.R. hier zal kunnen zijn voor sporenonderzoek dan een aannemer via de verzekering de nodige gegevens verstrekken en steeds werd het duidelijker dat de fiets vandaag niet door menskracht aangedreven zal worden, wel Kees nog even gebeld en doorgegeven dat zijn, en Sebastiaan’s bestelling bij Velomobiel, bij mij thuis staan dus die zullen binnenkort wel op de juiste adressen komen. Een woelige dag die ik niet te vaak hoop mee te maken.

"Super Goede Vrijdag"

Zaterdagmorgen werd ik gebeld door mijn zoon, “Waar zit je, dan zal ik even een foto naar je mailen van de voorpagina van de krant” en zo is het gekomen dat we de voorpagina “hebben gehaald”.Op zich is dat niet zo moeilijk, ga maar tegen alle bestaande normale wettelijke regels in en je bent zo geschikt voor de “frontpage” maar dat de Velomobielen uit Dronten onder leiding van de Twisker ligfietsclub tot zo’n stunt in staat werden geacht had niemand verwacht. De club heeft hiermee wel naam gemaakt en zal mogelijk een zware tegenhanger gaan worden voor het Paastreffen in de toekomst als ééndaagse toertocht over het eiland Texel. Voor zover ik de reacties heb gehoord en gelezen zullen alle deelnemers van dit jaar, volgend jaar, bij leven en welzijn, zeker weer van de partij zijn. Niet dat het een tegenhanger gaat worden voor het gevestigde Paastreffen maar leuk is dit wel en bekijks heb je bovendien niet tekort, over eiland waar in de periode rond Pasen duizenden mensen extra rondzwerven is het niet direct opvallend maar als je op de terugtocht vanaf de boot Den Helder binnenkomt dan staan er honderden auto’s met mensen te wachten voor de boot en dan zijn met dit mooie weer de Ooh’s en Aah,s niet van de lucht. Het was gewoon een “Super Goede Vrijdag”.

Rondje Texel 2009

Wat gaat het worden, het is nu half 8 op vrijdagmorgen, “Goede Vrijdag” , in hoeverre zal hij goed worden. Het weer is al een uitzondering als we dat vergelijken met vorig jaar, toen regen en bij de start “rot” weer en nu is het licht bewolkt en schijnt het vandaag uitzonderlijk warm te worden voor de tijd van het jaar, men spreekt zelfs over 20 tot 23 graden. De laatste gegevens m.b.t. het aantal deelnemers is ook al positief, vorig jaar slechts een half dozijn en vandaag zal dat het dubbele zijn. Ik ga me nu omkleden en naar de “start” in Twisk. Het vervolg zal meer duidelijkheid verschaffen maar dan zit de rit er al op.
Ik ben weer thuis, het was geweldig in totaal met 13 mannen en niet te vergeten één vrouw. En zij was het die nog geen Mango of Quest had maar is nu helemaal “besmet” met het Quest virus, als dat al bestaat. Maar goed, van start in Twisk waar de koffie bij Matthijs rijkelijk vloeide en waar de eerste fietser zich al op tijd had gemeld, Nico in dit geval, langzaam werd de lijst al langer en langer en om kwart over 9 gingen we van start, tussen Middenmeer en Slootdorp is Cees Roozendaal aangesloten en op de boot is, als ik het goed heb, Yvonne als sluitstuk bij de Twisker ligfietsclub aangesloten. Bij de boot stonden de ouders van Eduard Botter, Eduard kwam uit Wateringen en zijn ouders wonen op Texel dus een leuk welkom maar het bijzondere aan deze situatie is dat Eduard afgelopen nacht om kwart over 3 was vertrokken en via Twisk naar Texel het rondje rijden en dan weer naar huis. Hij zal als hij thuis is zo tegen de 400 km hebben gefietst, petje af voor zo’n afstand op één dag. Onderweg werd verschillende keren gestopt en werden de nodige foto’s gemaakt een paar daarvan zet ik hier straks wel bij maar alle 58 is een beetje te gek . Voor mij was het iets van een 135km meen ik en dat was leuk voor zo’n vrije vrijdag. De enige tegenslag was voor mijzelf bestemd, geen lekke banden, bij niemand, maar bij mij was het kabeltje van de achter derailleur gebroken en kon ik niet meer schakelen en dat gebeurde na 75 km net voor de koffie en als je dan nog door de duinen op en neer moet dan is dat af en toe net zwaar genoeg heb ik wel gemerkt. Op korte termijn maar even naar Dronten denk ik dan komt het vast wel weer goed. Bij de boot moesten we even wachten en dat was voor Wim meteen de gelegenheid om iedereen op ijs te trakteren. Na de overtocht terug in Den Helder is een deel van de groep rechtdoor gegaan richting Alkmaar en de anderen gingen via Middenmeer weer op huis aan maar eerst nog even koffiedrinken als laatste stop bij mij in de Lovinkstraat. Het tweede bakkie wilden de mannen tegoed houden voor volgend jaar, dus dan komt er weer een vervolg op dit exclusieve rondje

Geen Paasei

Bijna is het zo ver, de “Texel-toer”, morgenochtend om 9 uur is het vertrek gepland vanaf Matthijs Leegwater aan de Beukenlaan 15e in Twisk. Ik ben echt benieuwd hoeveel dapperen zich zullen wagen aan het ritje van +/- 140 km voor een aantal zal het wat meer kilometers betekenen en voor anderen misschien een paar minder omdat zij onderweg aanhaken of in het andere geval van ver komen. Een paar weken geleden hebben Kees en ik dat rondje ook nog even proef gereden, toen was het koud en een harde wind, voor morgen lijkt het echt voorbeeldig fietsweer. Zo ook vandaag, eerst heb ik thuis de zaken weer op orde gebracht door als een soort “Miep Kraak” door de woning te gaan, alles afstoffen enz. enz., de vrouwen herkennen dit wel en mogelijk ook wel een paar alleenstaande mannen, het is af en toe nodig en vandaag ook de ramen buitenom gewassen en gelapt, alles is weer klaar. Het was vanmorgen vanaf half 8 tot half 11 even flink aanpoten en toen was ik pas aan mijn eerste bakkie koffie toe. Daarna wat eten , omkleden en even de benen strekken over een klein rondje van net 63 km. Ik heb al een keer aangegeven dat ik van mening ben, dat er enorm veel ganzen en zwanen zijn. Het idee is vandaag alleen maar versterkt, op zeker 4 of 5 plaatsen heb ik zwanen gezien die op een nest zaten al dan niet met eieren. Vroeger, ja wat is vroeger, ik durf wel voorzichtig te zeggen toen ik een jaar of 7 a 8 oud was, dus zo’n 60 jaar geleden, als je dan een zwaan wist te zitten die op eieren zat dan wist de hele jeugd op het dorp het en werd het als een uniek verschijnsel gezien. Niemand mocht in de buurt van het nest komen want anders ging het mis met de broederij. Tegenwoordig “stikt” het van die grote witte beesten, soms zijn ze ook wel een beetje smerig zoals op de foto en ze broeden op de simpelste plekken, ook vlak langs de weg. Op de weg door Bobeldijk stonden op een bepaald moment een paar auto’s stil en toen ik dichterbij kwam zag ik wat de oorzaak was, twee grote zwanen die gewoon bleven staan en zodoende het verkeer behoorlijk hinderden. Ik had zodoende rustig de tijd om er een paar foto’s van te maken, drie zwanen, nog één op de weg, één in het water en nummer drie op het nest. Die op het nest zat ging, toen ik stopte, overeind en zodoende kon ik ook van het broedsel een foto maken, er lagen 4 grote eieren en geen van die vier zal fungeren als “Paasei”.

Familie rondje

Woensdag, één week geleden was het nogal wat beter langs de weg, op het rondje wat ik toen maakte was het op een bepaald moment wel erg mistig maar later kwam de zon er weer heerlijk bij. Vandaag is het net andersom, ik ging van huis met een flauw zonnetje en de wetenschap dat het straks veel minder zal zijn, regen is er voorspeld en vooral vanmiddag dus als ik nog even weg wil moet het vanmorgen gebeuren. Ik was van plan om even langs mijn oudste broer te gaan en naar een zus van mij die sinds 1 april niet meer verplicht naar een werkgever gaat. Eerst maar naar Zwaagdijk, het is nog wel vroeg maar koffie is er altijd, bij mijn zus aangekomen was het eerste dat opviel een leuk aandenken wat naast de deur een plaatsje had gekregen, een handige ex-collega heeft hier op een zeer ludieke wijze zijn kunsten vertoond en een creatief aandenken gemaakt. Binnenshuis was het één bloemenzee en diverse attenties van oud collega’s en “opperhoofden”, ze werd altijd zeer gewaardeerd. Na de koffie en een steeds donkerder wordende lucht ben ik naar Wervershoof gefietst, even bij broer Piet kijken, het viel me niet mee deze keer, een combinatie van Parkinson en Altzheimer brengt heel wat ellende met zich mee, ze kunnen wel zeggen “Je kan er oud mee worden” maar daar koop je zo weinig voor. Na ook hier weer het vertrouwde “bakkie” naar binnen te hebben gewerkt ben ik weer opgestapt. Het was niet helemaal droog meer, het spetterde iets maar was nog niet hinderlijk, dan toch maar richting huis, de ruitenwissers op mijn bril zijn nog steeds handbediend en dan kun je maar beter gewoon thuis zitten dan blijven de glazen tenminste droog en schoon. Het is alles met elkaar maar een klein rondje geworden want na 43 km stond ik weer in Middenmeer en kon ik de fiets in de garage zetten bij een lichte motregen.

Geen regen, wel een paarden verhaal.

Voorspelling, regen of geen regen, geen regen dus het viel vandaag alles mee. In eerste instantie zou ik mijzelf hier op het dorp nuttig maken maar het liep weer eens anders dan gepland. Om 8 uur was ik al onderweg naar mijn vriendin om, als het een tijdje droog zou blijven, in de tuin wat mee te helpen en wat spit en wiedwerk voor mijn rekening te nemen. Als je dan bedenkt dat “tuinieren” mijn allerlaatste hobby zou worden, dan moet de liefde toch wel diep gaan, daar praten we dus verder niet over, da’s privé. Het is allemaal redelijk voorspoedig gegaan en nadat het 12 uur was geweest zag het er op verschillende plaatsen een stuk beter uit. Na de middag heb ik nog een tijdje de natuurlijke groei van een enorme dikke boom proberen te beïnvloeden wat me ook nog redelijk is gelukt. In de oprit vanaf de weg, waar straatklinkers liggen, kwamen er en aantal dusdanig omhoog dat het behoorlijk hinderlijk begon te worden. De stenen er, voor een deel uitgehaald en toen met de hamer en beitel een enorme wortel weg gekapt en dat gaf weer zoveel ruimte dat de stenen weer ongeveer vlak liggen, zo blijft een mens bezig. Tegen kwart voor twee ben ik weer de andere kant opgegaan d.w.z. voorzichtig richting Middenmeer. Via de Purmerenderweg naar Middenbeemster over het fietspad, dit fietspad heb ik al meerdere keren een “strontbaan voor paarden” genoemd, het is meer normaal dan uitzondering dat er geregeld uitwerpselen van paarden op het fietspad liggen en dat was ook vandaag het geval. Zo halverwege zag ik een meisje aankomen op een heel mooi paard en uit ervaring weet je ondertussen dat de reacties nogal verschillend kunnen zijn, dus naar de linkerkant en stoppen en dan maar rustig afwachten of het allemaal veilig zal aflopen. Het beestje begon steeds vreemder te lopen maar kwam wel al nader en nader, gelukkig ze waren voorbij, wel hoorde ik het meisje nog heel schuchter zeggen “Dank U wel meneer” en dat geeft dan weer een heel prettig gevoel dat het gewaardeerd wordt dat je even stopt om een ieder weer veilig zijn weg te laten vervolgen. Dat was een tijdje geleden heel anders toen kwamen er twee vrouwen, in dit geval kan je niet van dames spreken, ook te paard, en toen ik op dezelfde manier de viervoeters met berijdsters liet passeren kreeg ik naar mijn hoofd geslingerd, “”Het is ook geen gezicht zo’n stom geel ding”, kijk als ik dat van te voren had geweten dan was ik “vol gas” doorgereden en had misschien ook nog wel op de claxon gedrukt, die “lomperiken” vast wel een stel “boerentrienen” die bevrediging zochten op een paardenrug. Maar gelukkig zijn dat uitzonderingen en meestal volgt een bedankje dat je begrip hebt voor de situatie. Ik heb daarna mijn weg weer vervolgd, helaas met enige slalom tussen wat ik al eerder omschreef door. Om het verhaal niet al te lang te maken, ik kwam weer heerlijk opgefrist thuis na 102 km en nog steeds geen regen.

Gebroederlijk op de Afsluitdijk

Het was weer een keer zo laat, even naar Oudemirdum voor een retourtje. Vanmorgen was het redelijk tot goed weer dus dan meteen maar omkleden na het ontbijt en een paar “bakken” koffie. Maar voor je dan echt van start bent duurt meestal weer iets langer, banden nakijken, water in de “camelbak” een paar bananen en voor nood iets te eten in de vorm van voedingsrepen die ik sinds kort heb ontdekt in de Dekamarkt hier op het dorp genaamd “EAT NATUREL” een reep met noten en fruit met een yoghurt coating, heerlijk voedzaam en gezond. De rit liep weer als vanouds, nergens stoplichten en geen verkeer op de fietspaden, de hele Afsluitdijk heb ik geen enkele persoon gezien met fiets of bromfiets. In Oudemirdum stond de koffie al bijna ingeschonken voor ik binnen was. Gezellig even kletsen en ik kreeg meteen het verzoek om onder de middag te blijven voor de warme maaltijd, uit school moest mijn dochter met de kinderen naar verschillende plaatsen en ze zou niet eerder thuis zijn dan tegen half 8 en om dan nog te beginnen met de warme “hap” zou haar te laat worden dus dan maar onder de middag. Het was allemaal prima voor elkaar en toen de kinderen uit school kwamen kreeg ik meteen de grootste verhalen te horen over van alles en nog wat. Wat is het leven toch mooi als je het eens rustig bekijkt en niet overal aan voorbij vliegt, niet dat ik nu de Quest bedoel maar gewoon genieten van de momenten en als je ze wilt zien zijn ze er genoeg die mooie momenten. Na enige tijd ben ik weer opgestapt en heb de lange broek in de fiets gelaten en dat is prima bevallen. Terug langs dezelfde weg en dan zie je heel wat jong “spul” langs de dijk en ook in de weilanden langs de Friesekust. Even stoppen en een paar van die beestjes vastleggen op de geheugenkaart. Later als ik het gehucht Gaast binnen kom herinner ik mij de man van “staal” die al enorm lang in de houding staat te roesten, ook hier even flink afremmen, anders ben je het dorpje alweer uit, en een plaatje schieten van dit uitzonderlijke kunstwerk. In Friesland alles voor de wind en op de Afsluitdijk zal ik ook wel de gunstigste wind hebben denk ik, het klopt en het vliegt er over de teller staat meer bij de 45 als bij de 42 km en in “no time” ben ik aan het laatste stukje toe, van het monument naar Den Oever. Op dat laatste stukje stopt er een wielrenner en op het eerste gezicht zag ik nog geen kennis maar toen ik dichterbij kwam bleek het mijn jongste broer te zijn. Ben had het plan om zijn maats tegemoet te fietsen die rondje IJsselmeer aan het volbrengen waren, 200 km in “straf” tempo voor wielrenners, ik was ze graag tegengekomen want dan zou “rissen” weer echt leuk zijn geweest, helaas ik heb ze niet gezien. Samen zijn we richting Den Oever gegaan, hij ging onder het tunneltje door richting Medemblik langs de dijk en ik ging via de andere kant naar Wieringerwerf en Middenmeer en was daar na 162 km omdat ik in Friesland een paar hele kleine ommetjes had gemaakt, anders is het standaard 160 km.

Mag het een ietsje meer zijn ?

Eventjes een klein rondje vandaag, dacht ik, nou het liep weer heel anders net als zo vaak het geval is. Vanmorgen was de eerste handeling, na de gebruikelijke rituelen, de wasmachine vullen met “beddengoed” en nadat dat aan de lijn hing kon er een volgende “schommel” witgoed in dus het fietsen moest gewoon even naar het tweede plan. Maar wat is dan zo’n tweede plan, je zou kunnen veronderstellen dat je dan helemaal niet kan fietsen of anders een klein rondje kan maken. Niets is minder waar, als ik nu weer thuis zit achter de pc en mijn verhaaltje weer bij elkaar schrijf dan zie ik dat het toch nog weer ruim over de 130 km heen is gegaan, het ging zo lekker zal ik maar ter verontschuldiging aanvoeren. Op pad met vers gebakken glutenvrij brood voor mijn vriendin en nog wat attributen in de fiets gedaan en richting Zuidoostbeemster. Ik wist dat ze niet thuis zou zijn op dat moment maar later zie ik haar wel had ik gehoopt maar na wat kleine klusjes om het huis heen te hebben gedaan ben ik maar weer opgestapt en heb haar niet getroffen. Toen ik zo’n kilometer of 10 weer op de terugweg was werd ik gebeld, ze was er nu wel even kletsen en toen weer verder. Langs het Noordhollandskanaal stond een bord dat het voor fietsers afgesloten was dus naar rechts afslaan en via de Zuiderweg naar Oost-Graftdijk enz. Bij een boerderij langs die weg zag ik nog een aantal ruige grof gehoornde geiten lopen die zeker een plaatje waard zijn geweest. Vanaf West-Graftdijk ben ik voornamelijk in Westelijke richting gereden om bij Hoorn uit te komen en dan richting Enkhuizen enz. Waarom deze afwijking in de route, Kees van Hattem gaat vandaag samen met Wim Schermer de ronde van Noord-Holland fietsen en misschien kom ik ze nog ergens tegen tussen Hoorn, Enkhuizen en Medemblik. Helaas niets van de mannen waargenomen ik hoor vanzelf wel waar ze wel hebben gezeten op hun rondje van vandaag. Dus zo liep dat kleine rondje van vandaag min of meer een beetje uit de hand en werd het 133 m waarmee het totaal nu op precies 41.097 km is gekomen