Voorspelling, regen of geen regen, geen regen dus het viel vandaag alles mee. In eerste instantie zou ik mijzelf hier op het dorp nuttig maken maar het liep weer eens anders dan gepland. Om 8 uur was ik al onderweg naar mijn vriendin om, als het een tijdje droog zou blijven, in de tuin wat mee te helpen en wat spit en wiedwerk voor mijn rekening te nemen. Als je dan bedenkt dat “tuinieren” mijn allerlaatste hobby zou worden, dan moet de liefde toch wel diep gaan, daar praten we dus verder niet over, da’s privé. Het is allemaal redelijk voorspoedig gegaan en nadat het 12 uur was geweest zag het er op verschillende plaatsen een stuk beter uit. Na de middag heb ik nog een tijdje de natuurlijke groei van een enorme dikke boom proberen te beïnvloeden wat me ook nog redelijk is gelukt. In de oprit vanaf de weg, waar straatklinkers liggen, kwamen er en aantal dusdanig omhoog dat het behoorlijk hinderlijk begon te worden. De stenen er, voor een deel uitgehaald en toen met de hamer en beitel een enorme wortel weg gekapt en dat gaf weer zoveel ruimte dat de stenen weer ongeveer vlak liggen, zo blijft een mens bezig. Tegen kwart voor twee ben ik weer de andere kant opgegaan d.w.z. voorzichtig richting Middenmeer. Via de Purmerenderweg naar Middenbeemster over het fietspad, dit fietspad heb ik al meerdere keren een “strontbaan voor paarden” genoemd, het is meer normaal dan uitzondering dat er geregeld uitwerpselen van paarden op het fietspad liggen en dat was ook vandaag het geval. Zo halverwege zag ik een meisje aankomen op een heel mooi paard en uit ervaring weet je ondertussen dat de reacties nogal verschillend kunnen zijn, dus naar de linkerkant en stoppen en dan maar rustig afwachten of het allemaal veilig zal aflopen. Het beestje begon steeds vreemder te lopen maar kwam wel al nader en nader, gelukkig ze waren voorbij, wel hoorde ik het meisje nog heel schuchter zeggen “Dank U wel meneer” en dat geeft dan weer een heel prettig gevoel dat het gewaardeerd wordt dat je even stopt om een ieder weer veilig zijn weg te laten vervolgen. Dat was een tijdje geleden heel anders toen kwamen er twee vrouwen, in dit geval kan je niet van dames spreken, ook te paard, en toen ik op dezelfde manier de viervoeters met berijdsters liet passeren kreeg ik naar mijn hoofd geslingerd, “”Het is ook geen gezicht zo’n stom geel ding”, kijk als ik dat van te voren had geweten dan was ik “vol gas” doorgereden en had misschien ook nog wel op de claxon gedrukt, die “lomperiken” vast wel een stel “boerentrienen” die bevrediging zochten op een paardenrug. Maar gelukkig zijn dat uitzonderingen en meestal volgt een bedankje dat je begrip hebt voor de situatie. Ik heb daarna mijn weg weer vervolgd, helaas met enige slalom tussen wat ik al eerder omschreef door. Om het verhaal niet al te lang te maken, ik kwam weer heerlijk opgefrist thuis na 102 km en nog steeds geen regen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten