De "GUPPY" lag roerloos in Medemblik

 

94 km

Geen regen op dit moment en berichten die pas vanmiddag weer nattigheid aangeven, dan moet het mogelijk zijn om een rondje te maken door Noord-Holland. Eerst even informeren of mijn zoon thuis is in Alkmaar en dat blijkt wel het geval te zijn dus even op en neer naar de “Kaasstad”.

Oude-Niedorp

Het was nogal fris vanmorgen dus had ik een dun shirt met lange mouwen over m’n zomeroutfit aan getrokken, echter na 3 a 4 kilometer ben ik gestopt om dat weer uit te trekken, veel te warm. In Alkmaar ging na een druk op de claxon na enkele momenten de schuifdeur omhoog en kon ik weer lux en veilig stallen, Marjon d’r plekje was vrij omdat zij naar d’r werk was. Gerard verzorgde koffie met koek en zo zaten we een tijdje gezellig te kletsen.

Een lux "onderkomen"

Toen ik weer van start ging werd door m’n zoon de schuifdeur weer bediend en kon ik de route weer vervolgen. Ik ga rechtsaf door Sint Pancras en volg later het fietspad.

Ik sta er versteld van dat de afsluiting van de fietsbrug over de Huygenvaart nog steeds afgesloten is, de gemeentelijk en ambtelijke molens hebben vaak zand in het systeem wat een vlotte afhandeling vaak nadelig laat uitkomen.

Later bij “Les Deux Ponts” maak ik een foto van de eerste brug, elke keer vrees ik voor schade aan de onderkant omdat de “knik” bij de oprit nogal scherp omhoog gaat, maar met voorzichtig rijden weet ik alle keren schade te voorkomen.

Ik ga weer een stukje langs de dijk waar ik gisteren na een lange afsluiting weer voor het eerst langs ben gegaan. Na Hoorn langs de Provincialeweg over het fietspad tot aan de afslag naar Hoogkarspel en vervolgens via Zwaagdijk en Wervershoof naar Medemblik waar ik bij toeval de “GUPPY” zag liggen in de hoek van de haven.

Waarom noem ik dit, dit is n.l. de zeilboot van het “Zeilmeisje” Laura Dekker die als jongste ooit in 2012 de wereld rond heeft gezeild. Mijn reis van vandaag was korter n.l. net 94 km zonder regen en zeiltreurnis.

Het mocht weer langs "Ootje Konkel"

 

102 km

Was het de laatste fietsdag van deze week of komt er nog en klein kansje op een droge dag, je weet ik ben gemiddeld genomen een mooi weerfietser en de berichten zijn zonder meer slecht te noemen. Mijn voornemen was om bij Tiny het gras nog even te maaien maar daar aangekomen bleek het erg nat te zijn dus dat wordt niks vandaag. De koffie met koek is er wel en zo zitten we samen aan een ”bakkie”. Na de lunch ga ik weer richting Middenmeer met een kleine omweg via Volendam en Edam langs de dijk van het Markermeer is altijd een leuk afwisselend rondje waar altijd wel wat is te zien.

De watertoren van Kwadijk en vervolgens het eerste bronzen beeld op de dijk in Volendam.

Iets verder staat een stel klompen op de dijk maat 80 of 100 in elk geval te groot voor ieder menselijke voet.

Ik sla even af naar  “De Halve Maan”, het schip van bijleg. Het is nu zelfs gesloten voor bezoek, mogelijk zijn ze “binnen”, financieel gezien dan.

Op de achtergrond richting Marken vaart nog een boot met volle zeilen dat zie ik heel wat liever.

Als je de dijk verder op gaat is het na de laatste huizen maar een verlaten oord zo langs het water. Vervolgens passeer ik Edam en Schardam richting ….. ja welke richting want ik zie een bord dat ik als fietser weer langs de dijk kan richting Scharwoude, meteen afslaan en zien wat er allemaal is veranderd.

Heel veel zand is er aangebracht aan de binnenkant van de dijk maar ook aan de waterkant, hoe het allemaal gaat worden is mij nog een raadsel maar nu kan ik er weer fietsen.

Eenmaal weer in de Wieringermeer zie ik nog een bietenrooier bezig met de oogst van suikerbieten voor de raffinaderij. Alles aan kant en binnen was het vandaag ruim 102 km genieten van deze rit in de “laatste” zomerzonnestralen.

Niet te ver van huis vandaag.

 

En weer is de nieuwe week van start gegaan zonder dat we daar ook maar iets aan kunnen veranderen, het leven gaat gewoon door. De klusjes in huis eerst even aanpakken en dan als eerste naar Wervershoof om met broer Ben alle vergelijkingen te maken met zijn auto en mijn aanstaande auto. Er is jammer genoeg nog geen zon te bekennen maar voor de middag komt het nog goed en na de middag is er kans op een buitje, we zullen wel zien.

In Medemblik zie ik dat er toch nog iemand de zeilen heeft gehesen om van de harde zuidelijk wind te genieten. Hoewel, helder is het lang niet op het water maar dat neem je als zeilliefhebber voor lief.

Als ik me omdraai ziet kasteel Radboud er toch een stuk aantrekkelijker uit ondanks dat de poort gesloten is. Ben is niet thuis en dan keer ik en ga even naar Aad en Ans om straks ook even bij Margriet langs te aan. Onder het genot van een bak koffie kletsen we over de afgelopen vakantie met z’n bosbranden enz. en onverwacht verschijnt zus Margriet om de hoek dus dat scheelt weer een bezoekadres. Als ik weer verder ga passeer ik op het fietspad langs de Zijdwerk neef Johan die deze keer op een gewone “huistuinenkeukenfiets” zijn kilometers maakt.

Ik besluit om via de “aardbeien” hofleverancier weer naar Middenmeer te gaan en ontmoet in de polder Arnold Schalkwijk nog die op de heenweg is.

Vlak voor Middenmeer wordt het land machinaal vlak gemaakt met, de vandaag de dag handige materialen, een kilverbord, een grote tractor en de meet apparatuur waardoor automatisch wat hoger of wat lager de grond wordt afgeschoven. Het was vandaag niet ver maar wel mooi om te doen, 69 km genieten. Ook deze atalanta plak ik erbij, die zat gisteren voor ons op de warme straatklinkers en is bijzonder schadevrij en glashelder.

Oud en nieuw onderweg

 

83 km

De tijd vliegt, iets wat al meer is genoemd en vandaag ervaar ik dat weer, zo begint de week en zo is het alweer einde verhaal. Maar de gezondheid heeft er nog niet onder te lijden gehad want ik voel me nog steeds gezond en actief. Vanmorgen bedacht dat ik wel even via de aardbeien leverancier naar de “Zuidoost” zou kunnen fietsen we hebben elkaar per slot van rekening al een aantal dagen niet gezien. Dus na de koffie en omkleden maar die kant op gefietst, er staat een “stijve” wind op de zijkant dus opletten op de dijken langs het water.

De zomerkoninkjes zijn er nog steeds en de kwaliteit lijkt niet in te boeten op smaak en uiterlijk. In de zuidoost is Tiny nog niet aanwezig maar even later is ze er wel en kletsen we een poosje over het verleden maar vooral over het heden maar daarover later. We doen koffie en later de lunch waarna ik weer de fiets opzoek om huiswaarts te keren.

Onderweg zie ik de familie “zwaan” met aanwas in het gras zitten, pa en ma samen, en ook twee van de nakomelingen zitten in dezelfde houding te wachten op betere tijden denk ik.

Bij de twee bruggen die mogelijk met overheidssubsidie zijn gerealiseerd alleen voor wandelaars ben ik naar boven geklommen om een paar foto’s te maken. Aan de andere kant werd de sloot machinaal ontdaan van waterplanten enz. die de doorstroming zouden kunnen belemmeren.

Als ik weer beneden loop komt er een enorme machine op rupsbanden aan denderen, ik zag zoiets voor het eerst en weet echt niet waar dit “monster” voor gebruikt gaat worden, hoewel ik al heel wat landbouwmachines heb gezien. Misschien komen er reacties van kenners ?

Bij de oversteek van de A.C. de Graafweg (de N241) zag ik een bord staan wat van belang is omdat ik hier ook vaak langs ga met de fiets.

En zo kwam ik thuis waar Robbert en Piet met een mooie klus bezig zijn bij mijn buren, vakwerk met 2 bevlogen allrounders. Het was niet buiten gewoon lang of kort te noemen maar 83 km was weer mooi voor vandaag.

Een langere rit op een "rustdag"

 

103 km

Voor mezelf was ik er allang uit, vandaag wordt een “rustdag” maar als de wil goed is blijft het vlees toch altijd weer zwak en zo ging ik toch weer van huis voor een klein ritje. Even naar Obdam om bij Tom en Gerda te kijken en in eerste instantie ging het bijna mis, de deur was vast dus liep ik weer met de fiets omhoog naar de Obdammerdijk en net toen ik boven was werd ik geroepen door zus Gerda, “kom binnen de deur was toevallig nog vast Tom ging al op tijd te klussen naar Hugo” en zo zat ik toch aan de koffie.

We bleven kletsen en de tijd ging door en toen ik weer in de fiets zat bedacht ik dat ik nodig weer een keer op De Woude moest kijken hoe de situatie bij Wim en Marian Schermer was. Ik bedacht dat ik daar wel op een ongelukkig moment aan zou komen maar ik zie vanzelf wel en misschien zijn ze niet eens thuis.

En weer omrijden

Het blijft apart

Onderweg heb ik het windschermpje er af getrokken, het zicht werd er meer en meer door belemmerd, krassen en als de zon erop scheen was het helemaal hopeloos, dan maar zonder. Het reed prima zonder en nu met de wind volop in mijn gezicht was weer eens iet anders. Wim en Marian waren thuis en een bak koffie was er in no-time we hebben een tijdje zitten kletsen en Wim vertelde dat hij een stelling had gemaakt om een nieuwe zending lexaan netjes op te kunnen bergen.

Een echt uitstervend beroep
maar nu nog volop bezig.

Hoe gaat dit ....

..... bevallen t.z.t. horen jullie meer.

Het is dan net alsof het zo moest zijn ik had het schermpje er net afgehaald en Wim had volop nieuw materiaal en zo heb ik bij Wim een nieuw schermpje opgedaan van minimale hoogte maar volgens “De Meester” is dit de juiste afmeting. Thuis later meteen aan de slag, het oude verwijderd met de nodige moeite en de achter gebleven lijmresten met wasbenzine ook schoongemaakt en het nieuwe geplaatst. De tijd zal leren hoe dit gaat bevallen, hier kan ik altijd overheen kijken en het schijnt voldoende te zijn om vliegjes enz. over me heen te zien vliegen. En zo werd de “rustdag” van vandaag nog 103 km in zon en een beetje wind.

Om de "Noord"

 

Het is fris vanmorgen volgens de weerberichten en ik moet eerlijk toegeven dat deze berichtgeving klopt, het is inderdaad nogal wat frisser dan ik de laatste dagen heb ervaren. Het ritje gaat vandaag over de “Noordkop” dus richting Den Helder via Slootdorp naar De Haukes en dan de “korte Afsluitdijk”

halverwege even stoppen omdat ik heel in de verte meende een groot aantal lepelaars te zien, de afstand is eigenlijk te ver voor een redelijke foto, maar inderdaad er lopen er heel wat. Dan is het langs de Balgweg beter te doen om de meeuwen vast te leggen die op het onderwater gezette land foerageren.

Door Den Helder gaat vlot omdat er weinig autoverkeer richting Texelse boot gaat en als ik om de hoek ga bij “Landsend” zie ik geen enkele boot van de TESO maar wel één van de marine die flink z’n best doet.

Even later vraag ik mij af, “Waarom staat die visser in het water zou z’n hengel te kort zijn” en dat in de sterke stroming tussen Den Helder en Texel, het Marsdiep.

Langs dit traject is altijd wel wat te beleven en als ik later naar boven op de dijk loop maak ik, een in mijn ogen, unieke foto van de Lange Jaap die volop licht lijkt te geven. Ik ging in de schaduw staan en kon zo de felle zonnestralen achter de top van de vuurtoren houden.

Weer verder door de duinen waar af en toe wat van de “Grijze Golf” was waar te nemen maar verder leek het rustig totdat ik uit tegenovergestelde richting André Dronkers tegen kwam dus even stoppen en kletsen totdat er nog een derde ligfietser stopte, dus zo zie je niemand en zo staan er drie verschillende ligfietsers bij elkaar. In het gesprek wat volgde gaf deze derde meneer te kennen dat hij over een aantal maanden 84 jaar zou worden en mede door de gunstige wind maakte hij een ritje Alkmaar Den Helder heen en weer. Even verder werden de schapen gecontroleerd door een herderin die met de auto kwam en ging.

Op het laatste stukje zag ik nog een veld bloeiende dhalia’s wat weer een mooi plaatje opleverde net als later bij de Keins waar ik een meneer zag “worstelen” om met zijn driewielige in valide fiets omhoog te komen vanaf het kapelletje waar ik uiteraard ook even ben gestopt om deze man een duwtje te geven.

Het is daar altijd net iets anders, waarom weet ik niet maar ik ga er dan altijd even naar binnen. Als ik weer thuis ben is het maar 76 km geworden maar wel heerlijk om weer op terug te kijken.