Klein ritje

Het weer viel achteraf erg mee vandaag, maandag werd er aangegeven dat woensdag 90% kans op neerslag zou hebben dus dan calculeer je dat in, thuis blijven en huiswerk doen, ook niet verkeerd op z’n tijd. Maar het was allemaal anders, eerst nog een beetje neerslag en daarna zelfs de zon erbij. Het begint steeds meer op voorjaar te lijken, alleen de kalender geeft aan dat we nog even rustig aan moeten doen. Omdat ik vandaag nog op verjaarsvisite moest leek het me goed om maar even per fiets te gaan en dat heb ik dus gedaan. Heen en terug slecht 38 km met wat omrijden kwam ik toch nog op 42 km, niets bijzonders meegemaakt op deze woensdag dus een kort verslagje deze keer. Op de heenreis weinig landbouwvoertuigen op de weg dus kon ik evengoed wel aardig doorrijden, op mijn thuisreis ben ik weer een keer door het nieuwe kassengebied gereden. Vanaf de dijk is het nog een deel het Wagenpad zoals het vanaf het begin van de polder was maar passeer je de Medemblikkerweg en vervolg je over het Wagenpad dan kom je in een andere wereld, glas, glas en nog eens glas. Hier en daar werd nog volop gebouwd en dit was aan de weg te zien dus thuis de fiets maar eerst goed afspoelen en daarna meteen weer in de was gezet wat toch weer een voldaan gevoel geeft.

Klaar terwijl u wacht

Het is weer voor elkaar, de rechterschokbreker/veerpoot piepte af en toe maar dat leek niet erg maar de laatste tijd begon het toch steeds irritanter te worden, ook na dat ritje van gisteren, dus met de spuit er op en verschillende oliepreparaten maar niets hielp, wel raakte ik steeds meer geïrriteerd door dat stomme gepiep. Teneinde raad Ymte gebeld en die vertelde me dat er mogelijk een veer zou zijn gebroken maar je kunt er mee door fietsen maar het moet wel een keer vervangen of nagekeken worden. Het is zo klaar, een half uurtje en het is voor elkaar, je komt maar een keer langs. Het was toen ruim 10 uur en na nog een bak koffie ben ik toch maar van start gegaan, ik dacht altijd 90 km maar met iets meer dan 80 km was ik in Dronten bij Velomobiel. Theo zou zich er over ontfermen maar was eerst nog bezig met een andere fiets waar ook op werd gewacht. Toen die van start was gegaan werd mijn fiets op de werkbank geplaatst en werd de veerpoot los geschroefd, een paar boutjes en een rubberring dan op zijn kant, van onderaf 3 borgveertjes los wippen en de drie stangetjes los halen. Vervolgens kon het wiel naar buiten uit de wielkast dan het dopje uit de naaf nemen en met een inbussleutel het wiel losmaken van het remmechanisme. Het onderdeel werd vervolgens door Theo gedemonteerd en toen bleek dat de veer niet gebroken was maar door wat ingewerkt vocht en stof totaal verdroogd was waardoor hij stug liep en tegen de wand van het huis schuurde mede ook doordat de kunststof glijbus van de veerpoot ingesleten was. De benodigde onderdelen werden vervangen en schoon gemaakt waarna alles weer werd gemonteerd op de juiste plaats en kon ik na een korte “pitstop” weer op weg naar Middenmeer. Omdat ik van huis was gegaan met niet al te veel proviand ben op de dijk bij Lelystad even gestopt bij het “mobiele snackpaleis” en heb daar een paar broodjes met iets warms naar binnen gewerkt en een bak koffie van de “zaak” toe en vervolgens de laatste 60 km naar huis waar ik rond 5 uur weer uit de fiets ben gestapt.

Rondje Noord-Holland en kuikens

Vandaag even een lekker rondje in Noord-Holland, geen wind ,helaas ook nog geen zon maar voor de tijd van het jaar wel een dag die niks zou misstaan in maart of april. Vertrokken vanaf Middenmeer over een aantal rechte wegen en fietspaden richting Alkmaar. De laatste tijd hoor je geregeld berichten dat het klaar is of bijna klaar dus mijn nieuwsgierigheid was voldoende gewekt om ook maar eens poolshoogte te nemen. Nou klaar is het zeker nog niet, ik heb al in jaren niet zoveel oranje jassen bij elkaar gezien als vandaag, en iedereen was volgens mij aan het bekijken hoe of het verder moest, want niemand zag ik daadwerkelijk iets doen, verschillende stonden er met potlood en papier en zelfs iemand met een fototoestel om waarschijnlijk nog wat “knelpunten” vast te leggen maar om er langs te fietsen en dan langs het Noordhollandskanaal richting Zaanstad te gaan vroeg nog wel wat eigen inzicht om weer op de juiste weg te komen, maar mogelijk komt dit ook een keer gereed en kan ook een fietser weer veilig langs Alkmaar, op dit moment is het nog niet overal veilig voor deze groep weggebruikers. Met deze ervaring wist ik wat ik wilde weten en ben toen doorgereden naar Purmerend via Spijkerboor. In Purmerend over de brug meteen linksom langs het kanaal naar de tweede brug en zo de stad weer uit na een paar honderd meter. Omdat ik dan heel dicht langs mijn vriendin kom ben ik daar uiteraard even om een bakkie gegaan en na wat bijkletsen en een broodje ging zij tennissen en ik weer richting Middenmeer om zo rond 3 uur bij een vriend even een uurtje te helpen bij het lossen van de kuikens.Toen ik thuis was stond de teller precies op 100 km en het gemiddelde op 36,6 km p/u het totaal is hiermee op 22.863 km gekomen. Na wat rekenwerk kom ik op 26 maanden en dat wil zeggen dat ik gemiddeld bijna 880 km per maand fiets. En dat van iemand die bijna van voor de 2e wereldoorlog is.

Knipperende richtingaanwijzer

Donderdagmorgen kwart voor 10, zal ik gaan of zal ik wachten tot na de middag. Het eerste is gebeurd, omkleden en gaan. Een kort ritje maar wel even de benen strekken, na 65 km was ik weer thuis en slechts tijdens de laatste 5 km een paar lichte regendruppels gesignaleerd. Toen ik weer naar buiten keek, na onder de douche te zijn geweest, regende het even hard maar ook niet lang. Vanaf Middenmeer de Alkmaarseweg genomen richting Oude-Niedorp en verder richting Noord-Scharwoude op naar het Noordhollandskanaal dan linksaf door Koedijk en via wat onbekendere paden door Sint Pancras naar Heerhugowaard. Ik voelde me weer veilig in de Quest, vooral doordat ik één keer een rit heb gemaakt waarbij de richtingaanwijzers niet werkten en de claxon een bijna geluidloze dood was gestorven. Nu werkt alles weer als nieuw en vooral die richtingaanwijzer is voor mij belangrijk als je de “kap” er op hebt, dat bleek vanmorgen weer eens. Op een stuk rechte weg zag ik in mijn spiegel een paar auto’s van achter komen die maar niet voorbij wilden gaan voordat ik bij “mijn” afslag naar links was. De richtingaanwijzer aan en zonder problemen links, toen ik enkele honderden meters op de ingeslagen weg reed kwam de eerste auto naast me rijden en de chauffeur, overhellend naar zijn rechter portier waarvan het raam open was gedraaid, riep me toe “Jij geeft keurig netjes richting aan, daar kunnen een hoop fietsers van leren” kijk dat doet me goed er zijn dus ook mensen die positief reageren op een ligfietser. En over gezien worden of niet willen zien, dinsdag reed ik op de Flevoweg in zuidlijke richting (parallel aan de A7) en op de A7 reed een vrachtwagen ook in zuidelijke richting waarvan de chauffeur flink op de claxon drukte toen hij mij op grote afstand passeerde en de duim flink omhoog stak en zwaaide, dus helemaal op de andere rijbaan en ik min of meer achter de vangrail, je bent dus in een gele Quest niet onzichtbaar.

Geen bewijs, niets loos.

Vandaag was het weer een geweldige fietsdag en daar heb ik ook weer dankbaar gebruik van gemaakt. Alles ging voortreffelijk behalve de laatste rotonde gaf wat kleine probleempjes die overigens door heel langzaam te rijden voorspoedig werden opgelost. Het ging ongeveer zo, van start naar Wervershoof en even op verjaarsvisite bij één van mijn schoonzussen. Daar vandaan richting Zwaag om iets af te geven bij familie en uiteraard zit je dan ook weer even. Zo tegen 1 uur heb ik mijn rit weer vervolgd richting Zuidoostbeemster, natuurlijk naar mijn vriendin. Net voor ik daar aankwam ging mijn mobiel en was ik net te laat, ik meende haar naam nog te zien in het scherm maar direct terug bellen maakte me zoveel wijzer dat zij inderdaad net had geprobeerd mij te bellen, 5 minuten later was ik op de plaats van bestemming. Een bak koffie en een tijdje bijpraten en dan vliegt de tijd. Onderweg kwam ik tot de ontdekking dat mijn claxon totaal geen puf meer had en dat terwijl hij de hele nacht aan de oplader had gestaan, ook de clignoteur werkte niet meer, vreemd. Ik heb daar meteen maar een paar draden omgewisseld in een “kroonsteentje” en thuis straks maar weer aan de “prik” en hopen dat er weer nieuw leven wordt “geboren”. Toen ik weg zou gaan kwam er nog een zwager van mijn vriendin, Gerard, die nog een auto ging poetsen, ik moet eerlijk toegeven dat doet hij geweldig. Op de thuis reis ben ik via een andere weg gegaan omdat het viaduct vanuit Bobeldijk al een poos geblokkeerd is en ik liever niet via de fietspaden enz. door Hoorn ga met de Quest dus ben ik via Aartswoud weer richting Middenmeer gegaan. En daar stond hij midden op het fietspad, dat om de rotonde apart is aangelegd, “loerend” naar de automobilisten op de rotonde. Hij zag mij wel komen, maar ik kreeg het idee dat zijn motor veel belangrijker was en dat ik die toch niet ondersteboven kon rijden want hij week geen millimeter van zijn plek. Dus er zat niets anders op dan heel voorzichtig langs de “rijksobstakel” te gaan en nog wel de opmerking plaatsend van “Nou, erg veel ruimte is er niet” maar er werd totaal niet op gereageerd. Aan de overkant op het fietspad ben ik gestopt en pakte mijn fototoestel, helaas, als of hij het aan zag komen, de motor werd gestart en weg was hij, zo heb je nooit geen bewijs dat onze “beschermers” ook maar mensen zijn die fouten maken. Overigens, vanavond de lader weer aangesloten en net even gecontroleerd hoe het is gegaan na het omzetten van die ene draad, alles werkt weer en ook is de clignoteur is weer volledig tot leven gekomen, hij knippert weer net als voorheen.

Het is gelukt.

Het is gelukt, ondanks het noodweer van vandaag ben ik met de fiets in Dronten geweest. Niet op de manier die bij mij de voorkeur heeft maar met de auto. In de vorige aflevering heb ik aangegeven hoe ik in geval van “nood” toch met de fiets naar Velomobiel in Dronten zou kunnen als er onderhoud gepleegd zou moeten worden. Vorige week een afspraak gemaakt met Allert en vandaag gezien het weer, dus toch maar met de auto op pad. De fiets had ik voor het weekend al op de aanhanger vast gezet en vanmorgen in de stromende regen op weg. Alles ging voortreffelijk, net voor het naviduct bij Enkhuizen nog even op de parkeerplaats alles gecontroleerd, elk wiel had ik vast gezet met 2 toeclipriempjes en als extra nog een spanband over de kuip bij het instapgedeelte, alles zat perfect. Aangekomen in Dronten en met een helpende hand van Allert is de Quest afgeladen en werd er meteen begonnen met de inspectie, de remmen zijn weer in topconditie de verlichting is weer 100% en het vervangen van de ketting en daarbij standaard de tandwielen bleek nog lang niet zover te zijn, al met al was het betrekkelijk snel geregeld. Voor het komende seizoen heb ik gelijk maar een flink aantal banden meegenomen zodat ik voorlopig vooruit kan. En dan komt toch de vraag bij me op, heb ik de juiste banden meegenomen, ik heb maar één antwoord, “De tijd zal het leren”, zoals de eerste set banden heeft gedraaid ………. ja dat was echt uitzonderlijk, ik zie wel wat het nu gaat worden. Alles wijst er op dat er voor morgen weer een fietsdag in de maak is, veel minder wind en water vergeleken bij vandaag, dus we leven weer helemaal op want van dit weer zou je iets krijgen.

Fietsrek op een aanhanger

Wat moet je doen als het geen weer is om te fietsen, iets “fabriceren” waar je ingeval van nood nuttig gebruik van kan maken. Als ik gewoon nuchter redeneer zal mijn Quest binnenkort toch een keer naar de “dokter” moeten voor groot onderhoud, ruim 22.500 km op de teller en nog steeds de zelfde ketting en tandwielen die naar mijn idee vervangen moeten worden, de remmen vragen ook om serieus onderhoud en zo zijn er nog wat kleinigheden. Dus ik zal binnenkort naar Dronten moeten, ook al om reserve banden op voorraad te hebben, dan is het mogelijk om met de fiets daar heen te rijden maar als je een afspraak maakt voor een bepaalde dag en het is dan toevallig niet zulk ideaal weer dan vind ik een retourtje van 180 km net even te gewaagd en nu heb ik een alternatief. Wat voor alternatief heb je dan zal je zeggen, het volgende, de foto’s wijzen al in de goede richting, als je kunt beschikken over een aanhanger die 2 meter lang is en je fiets is 2,85 m. dan moet er geknutseld worden om hem veilig te vervoeren. Gisteravond met pen en papier één en ander uitgetekend en gemeten en vanmorgen wat ijzer gehaald en bij een vriend, die al had aangeboden om alles zonodig aan elkaar te lassen, alles, zoals ik ze op tekening had, aan elkaar gelast. De achterkant kon met een paar strippen “plat” vast geschroefd worden op de bouten in de achterklep en voor heb ik uitschuifbare delen gemaakt zodat hij eventueel ook op een andere maat kar is te gebruiken, deze worden vastgezet met spanelastiek of spanbanden, de wielen staan vast met toeclipriemen in het frame, helaas steekt de fiets achter een stuk over maar is wel veilig te vervoeren op deze manier. Met elkaar een paar uur knutselen en daarna nog even de meniekwast er over en zie hier, toch nog een nuttige dag.

Het leven lacht me weer toe

Alles wijst er op dat de conditie weer in positieve zin aan het veranderen is, dinsdag ruim 40 km, woensdag ruim 80 km en vandaag ruim 90 km het gaat weer lekker. De weersberichten voorspellen in de loop van de middag regen en harde tot stormachtige wind uit het zuidwesten dus als ik vandaag nog wat wil dan moet het op tijd gebeuren en zo is het ook gegaan. Vanmorgen een ander “pak” aan en mijn huissloffen, ooit gedoopt als “bordeelsluipers”, in de hoek geschopt en de schoenen met klikplaatjes aangetrokken. Heerlijk, alleen al in deze nergens knellende uitrusting voel ik mijn hart al sneller gaan kloppen, lekker fietsen zonder zorgen op weg naar mijn vriendin die mogelijk niet thuis zal zijn. Na een toch wel trage start, mijn ademhaling leek af en toe wel zwaar te gaan, mogelijk te snel van start en ook de temperatuur is nou niet direct aangenaam zo was dat de eerste 10 km, daarna gaan de volgende 30 km weer als van ouds, de wind schuin van voor en af en toe dwars op de fiets werkt niet echt mee dat ik me overal op volle snelheid door de dorpen durf te “jagen”. Als ik aan kom in de Zuidoost is er niemand aanwezig en kon ik meteen even de hoop afvalhout wegwerken die over was gebleven van een grote hoeveelheid openhaardhout. Van de totale hoeveelheid is misschien 30% nog te gebruiken en de rest was grotendeels verteerd in de loop der jaren, maar ook dat is nu opgeruimd. Ik ga binnen even een bak koffie doen en schrijf een kort briefje zodat ze weet dat ik even binnen ben geweest. Zo’n minuut of 10 voor 1 stap ik weer in de fiets en ga richting huis, maar nooit via de kortste weg, altijd met een ommetje, zo ook vanmiddag. Als ik net voorbij de rotonde van de afslag naar Schermerhorn ben gaat mijn mobiel en hoor ik dat mijn vriendin nu wel thuis is, we kletsen even en ik hoor dat ze naar een mevrouw is geweest met andere dames van de gym. Ik vervolg mijn weg weer richting Schermerhorn en via diverse bekende wegen en dijken kom ik na 93 km weer in Middenmeer waar ik met een zeer voldaan gevoel de Quest weer in de garage zet en zelf even onder de douche ga staan en alle ervaringen van dit ritje nog eens de revue laat passeren.

Niet snel genoeg en toch te snel

Te snel en niet snel genoeg, ja inderdaad 2 keer verkeerd gehandeld, te snel dus en niet snel genoeg, hoe kan dat ? Ik zal het uitleggen, vanmorgen leek het weer dusdanig goed dat ik me om heb gekleed om weer eens een “kris-kras-rondje” te maken. Zo’n kris-kras-rondje is voor mij met het begrip dat ik geen doel heb en ook niet weet hoe lang of hoe kort dit ritje gaat worden. Vanaf Middenmeer richting het zuiden, schuin tegen wind maar het fietst allemaal alsof het vanzelf gaat, via Lambertschaag en Abbekerk kom ik in Benningbroek en volg het fietspad naar Wognum, passeer daar het enorme kantorencomplex van DSB en ga verder richting Bobeldijk. Daar sla ik linksaf om via Berkhout bij De Hulk uit te komen, na een paar kilometer ga ik richting IJselmeerdijk via Scharwoude. Spoedig ben ik in Schardam een klein dorpje aan de IJselmeerdijk, hier ga ik rechtsaf weer het “binnenland” in. Na een paar kilometer rijd ik richting Beets en via dit dorpje ga ik aan de buitenkant over de ringdijk en de Vrouwenweg (ik kwam er maar 1 tegen) naar Schermerhorn. Het bordje dat er molens te bezichtigen waren en dat er koffie was deed me weinig omdat je om deze tijd weinig toeristen verwacht maar iets verder keek ik vreemd op dat er bij de drie molens van Schermerhorn zoveel auto’s stonden, mogelijk een bepaalde groep die iets te vieren had was mijn idee. Verder weer, richting Ursem dan door Rustenburg en doorrijden over de dijk tot buiten het dorpje, als je deze weg blijft volgen kom je vanzelf door Wogmeer. En daar stond hij, de signaleringspaal met snelheidsweergave, toen ik hem zag staan was ik niet snel genoeg om mijn fototoestel te pakken, zeker is dat ik te snel reed om een fatsoenlijke foto te maken, tijdens het passeren keek ik schuin omhoog en zag nog staan “U rijdt 51 km p/uur” maar voor een fatsoenlijke foto was ik lang niet snel genoeg. Aan het einde van deze weg linksaf richting Zandwerven, Spanbroek, Opmeer en zo weer naar Aartswoud, daar nog een keer linksaf om na een kilometer op de rand van de Wieringermeer uit te komen waar nog één rechte weg van een kleine 10 km voor me ligt waarna ik thuis kom na 81 km en de nieuwe totaalstand van 22.432 km.

"Valse start"

Ik las net op http://basdekker.eu/weblog/bassociaties.htm dat het hem niet helemaal mee heeft gezeten bij het begin van het nieuwe jaar, helaas ik zit/zat in het zelfde schuitje. Hoe kan een mens dit volhouden zo lang niet fietsen, voor mij was het laatste ritje in de Quest op 13 december vorig jaar, klinkt wel heel ver weg als ik dit nog eens over lees. Het is “nog” maar 25 dagen geleden maar het voelt als een eeuwigheid, eerst zelf een beetje voorzichtig geweest omdat het koud was en toen kwamen de kerstdagen, vervolgens het “tussenstukje” van Kerst naar Nieuwjaar en daarna flink in de “lappenmand” met een buikgriep zoals men dat dan pleegt te noemen gezien de lichamelijke eigenaardigheden, met, van en naar het toilet lopen. Maar gelukkig het tij is weer gekeerd, nog een lichte verkoudheid afwerken en dan moet het weer kunnen. Tegen de kerstdagen wel een aantal keren een leuk rondje gewandeld in de omgeving van Zuidoostbeemster richting Purmerend en dan langs het Noordhollandskanaal, een stukje weg waar ik ook vaak met de Quest langs “vlieg”. Het is één van de weinige dagen geweest waarbij het echt winters was buiten, zoals het vandaag is lokt ook niet direct om de fiets van stal te halen, wel heb ik vanmorgen de banden alvast weer opgepompt voor het geval ik onverwachts van start zou willen gaan. Nog even inhouden en dan moet het weer mogelijk zijn, hoewel ik verwacht dat de conditie wel eens op een erg laag niveau zou kunnen staan maar ik hoop dat ik weer dagen zat heb om dat weer wat op te krikken.