De wind heeft gewonnen.

 

29 km

De planning voor vandaag is “hopeloos” in de “soep” gelopen, in eerste instantie zou ik het HEM-rondje nog even gaan rijden maar het kwam er niet van, hoewel ik eigenlijk al op weg was.

De spoorbrug staat zelden omhoog bij Medemblik

Eenmaal op de open vlakte in de polder kwam ik er achter dat de wind al behoorlijk in kracht was toegenomen en elke keer als ik hem bij open stukken vol op de zijkant had werd ik gewaarschuwd. Ik had al snel het geplande rondje uit m’n hoofd gezet bovendien zou het na de middag ook nog gaan regenen met toenemende wind.

Langs de Medemblikkerweg

Alpaca's bij de fam.Ruijter

Alpaca's bij de fam. Ruijter

Richting Medemblik en dan weer retour langs de Medemblikkerweg naar Wieringerwerf en afslaan richting Slootdorp om weer veilig en droog binnen te komen in Middenmeer. Dat is allemaal goed gegaan en thuis had ik nog een klein klusje in de tuin.

Zo was ie .....

en zo is ie nu.

En alles is weer opgeruimd.

Een grote heester moest ingekort worden om “heestertje” te zijn wat meer bij mijn kleine tuintje past. Thuis dus omkleden en de snoeischaar ter hand nemen, de groene bak is vanmorgen geleegd dus er is weer ruimte om het blad enz. meteen op te ruimen. Rond 12 uur ben ik klaar en was na die 29 km van vanmorgen mooi op tijd klaar om m’n blog even te “raadplegen” of dit er nog bij kan en dat is gelukt

Dicht bij huis blijven

 

Maandag 18 september, de verjaardag van m’n oudste kleinzoon, alweer 28 jaar geleden werd ik ”opa” een nieuwe titel. Dat was de eerste gedachte toen ik vanmorgen wakker werd van de harde regen met een hele serie onweersklappen ‘Maar het werd weer droog en het weer knapte op, terwijl ik me al had neergelegd bij dit weer waarop de fiets binnen zou blijven staan. Zo tegen 10 uur was ik “bekeerd” en heb me omgekleed om toch maar even een klein toertje te maken. 

In Medemblik moest ik ietsje omrijden vanwege de jaarlijkse kortebaan draverijen op de 3^e maandag in september. Geen punt maar als je hier niet op de hoogte bent van de afzettingen is het meteen zoeken terwijl het voor mij heel simpel was via de andere route.

Eenmaal weer op de dijk zag ik een “vals” zonnetje dat af en toe probeerde er doorheen te komen. Eerst even naar zwager Aad die net z’n gereedschap klaar maakte om in de tuin één en ander in te korten even kletsen en toen door naar zus Margriet waar ook zus Ans zat die een probleempje had met de pc wat door Margriet zou worden opgelost. En zo probeerde ik met de dames de problemen van de wereld op een rijtje te zetten, van oplossen was geen sprake dat had ik al snel door.

Vervolgens via Zwaagdijk, ons geboortedorp, waar de knolbegonia’s momenteel worden geoogst. Dan via de Bobeldijk naar Berkhout en de Lekermeer enz. om te kijken of er nog aardbeien waren, één doosje deze keer volgende keer beter zullen we maar zeggen.

Dan langs de nieuwste aanwinst van de energiewinner ECW op de hoek van de Tussenweg, het nieuwe gebouw wat maar met moeite van de grond komt en vooral de afwerking loopt vertraging op door milieuregels die steeds veranderen.

Thuis gekomen meteen nog even het grasmaaien en daarna onder de douche. En zo kwam ik thuis na 57 km die buiten verwachting zijn afgelegd.

Een vaste ronde

 

Gisteravond had ik dit rondje al in m’n hoofd, even testen of het nog het zelfde is, inderdaad er is niets aan veranderd alleen weer een wegafsluiting, nu in Scharwoude.

Rechtsaf is daar al bijna een jaar afgesloten, misschien al wel langer, maar linksom kon nog wel richting Hoorn maar op de hoek werd ik tot stoppen gedwongen, ook hier is de zaak dicht dus weer een stukje omrijden. Niet dat een paar kilometer mij afschrikt maar zo slecht als zulke punten worden aangegeven is bedroevend.

 Eerst even iets anders laatst had ik een lekke band en zoiets is niet nieuw, wisselen en weer oppompen en dat ging nogal moeilijk, net als die keer daarvoor. Met m’n hele gewicht op de pomp was het haast niet te doen om die 7 atm. te halen en dat gaf de doorslag om een mini compressor te bestellen die ter grote van een kleine bidon gemakkelijk meegaat. Gisteravond uitgeprobeerd en het werkt simpel en deze keer dus met keiharde banden op pad.

Het eerste wat mij vandaag opviel was de lucht, een vreemd gevormde wolk trok mijnaandacht dus stoppen en een foto maken, is dit een natuurverschijnsel of heeft een vliegtuig een apart rondje gevlogen ?

Langs het Markermeer is het betrekkelijk rustig hoewel er nog wel een aantal bootjes zijn te zien.

Na Enkhuizen, waar een nijlganzen familie foerageert in de berm, ga ik het eerste stuk bovenop de dijk maar later toch maar naar beneden, het fietspad wordt minder en het is nu op de weg veiliger.

Het gaat allemaal gesmeerd en bij Medemblik ben ik nog even gestopt omdat “Meelmolen De Herder” van zijn “hoofddeksel” is ontdaan waarschijnlijk voor onderhoud en anders vernieuwing.

En het laatste plaatje is net voor het tunneltje bij Middenmeer waar na een klein stukje  blijf staan op 92 km voor deze zonnige dag.

Het wad stinkt

 De dagen vliegen voorbij, zo is het maandag en nu is de halve week alweer bijna voorbij. Gisteravond is het wat laat geworden en vandaag is de start dan ook in die trant. Het werd ruim na de middag eer ik zover was dus een bescheiden rondje. Laat ik eens een keer tegen alle standaard richtingen in gaan En zo kwam ik via de Oosterterpweg en de Zeugweg bij de dijk uit.

Even rechtsaf en een paar foto’s maken van wat hier nog gewoon IJsselmeer heet en geen Zuiderzee of Markermeer. Iets zuidelijker kom je dan bij “het gat van de dijk” waar over het algemeen altijd wel mensen rond lopen die er belangstelling voor hebben en deze keer waren er zelfs een paar prachtige Duitse herders aanwezig, altijd nog mijn lievelings  ras.

Het dijkmagazijn, een zwarte schuur bovenop de dijk lijkt straks een andere bestemming te krijgen en staat weer een 100 meter noordelijker vanaf de dijkgaten.

Ik vervolg mijn weg richting Den Oever en ga via de haven omhoog en buitendijks naar het westen langs “Het Wad”.

Het moet me van het hart, “het Wad” stinkt, als het laag water is zie je een bijna oneindig stuk droog liggen met rottende plantenresten, niet prettig.

Na Wieringen zoek ik de richting van Middenmeer via De Haukes en Slootdorp, onderweg nog één keer gestopt voor een prachtige “gemene” plant, simpel een brandnetel maar wel mooi. Het ritje was kort vandaag net 47 km maar wel weer volop zon na de regen van vanmorgen.

En weer moet ik omrijden.

 

We beginnen vandaag weer met een schone “lei”, alles lijkt goed te zitten (behalve m’n haar) maar dat is al 10tallen jaren zo.

Als ik dan een oude foto op zoek dan is het haast niet te geloven dat ik dat ben, maar dit is dan ook wel geteld zo’n 53 jaar geleden met de jongste van ons gezin. Maar goed, waar gaat de reis vandaag heen, heel simpel even naar de “Zuidoost” het glutenvrije brood weg brengen wat ik gisteren had gebakken. Eerst even een telefoontje naar Tiny of het bij haar ook mistig was maar daar was het helder dus dan durf ik het wel aan, ik heb een hekel aan fietsen in de mist mij te link.

Eerst nog even afwachten omdat er bij mij op het dak een paar lichte handelingen worden verricht om de kauwtjes buiten de schoorsteen te houden en tevens een dakpan vervangen en ik mag niet meer zo hoog van degenen die mij liefhebben. Als de klus is geklaard ga ik me omkleden en op pad.

Alles verloopt soepel hoewel ik er niet meer van op kijk als ik ergens om moet rijden en dat is vandaag ook weer het geval, alles dagen komen er van die gehate borden bij lijkt wel. Bij Tiny, die de bridgedames op visite heeft is er koffie en na een kort verblijf stap ik weer op om via een andere route weer richting huis te gaan.

De bloemenbermen staan er alweer mooi bij met die gezellige kleuren terwijl ik even later denk, zou het helen tegen al die extra koeien want hier en daar is het toch wel erg vol hoor.

En waar het gras gemaaid is en weer snel moet groeien voor al die "koebeesten" gaat de boer weer aan de gang met de kunstmest strooier om zo snel mogelijk weer voldoende voer te hebben voor zijn veestapel. Eenmaal thuis blijkt dat het vandaag na 104 km weer over was met de fietspret.

Klein "stukkie"

 Vandaag een kleintje, het warme weer is tot op dit moment nog niet van invloed geweest maar de ware zin ontbreekt dus een kort stukje zonder flauwekul . Eerst even een paar boodschappen doen en zorgen dat de wasmachine het juiste programma afwerkt om vervolgens een glutenvrij brood te bakken voor Tiny.

Tegen half 11 van start en even naar Obdam, daar iets gedronken en het rondje afgemaakt via de aardbeien verkoop in de Lekermeer.

Onderweg hier en daar drukte op het land. Ze zijn er nog steeds en ik maak er graag gebruik van, heerlijk. Tijdens het fietsen merk ik dat de conditie nog niet op peil is, ik vraag me soms af op dat komt door de teveel voorgeschreven medicijnen waar ik onmiddellijk mee moest stoppen en na een week weer in mindere mate weer moest vervolgen. Ik heb via internet wel gelezen dat dit middel heel veel ellende met zich mee kan brengen, ook met de longen en luchtwegen, laat we maar hopen dat het langzaam weer naar het vroegere stadium terug zal keren, zo van, gaan met die “banaan”. Ik kwam zo rond half 1 bij de aardbeienstal waar weer genoeg stond voor de liefhebbers. Twee doosjes in de fiets de QR code scannen, betalen en op huis aan in Middenmeer waar ik na 51 km weer afscheid nam van deze wondere fiets.

Koelte langs het Marsdiep

 

En weer is het uitzonderlijk weer voor september, hoge temperaturen die wel leuk zijn voor de liefhebbers van zon maar ik hoorde ook al stemmen die klaagden over deze “hitte”. Laten we er maar niet te veel bij stil te staan, we kunnen er toch niets aan doen en het komt zoals het komt. Vanmorgen was ik even aan het twijfelen over de route die ik zou volgen, eerst dacht ik aan Zaanstad, toen werd het De Woude en het eind resultaat werd een ritje langs het Marsdiep, mogelijk een frisse zeewind want dat is altijd prettig.

Ik nam een wat afwijkende route eerst door Nieuwe Niedorp waar een groot bord de aandacht trok “Floralia” op 16 en 17 september a.s.. De weg is hier nogal ongelijk door Nieuwe Niedorp en zo merkte ik pas later dat ik rechtsvoor lek was, er zat geen gang meer in. Dus op z’n kant en aan het werk om even later weer op een nieuwe band verder te gaan.

Na wat afslagen hier en daar reed ik “zomaar” in de duinen richting Den Helder. André Dronkers heeft het vaak over de toeristen stroom op de fietspaden op Texel en in zijn woonomgeving Julianadorp. Hij heeft gelijk ’t is wel tien keer extra opletten want ze hebben vaak meer aandacht voor de omgeving i.p.v. het fietspad. Maar ik ben weer veilig rond gegaan en heb geen leed ervaren, noch veroorzaakt.

Bij Den Helder even de dijk opgelopen om Lange Jaap netjes op de foto te zetten, hoelang zal deze vuurtoren nog blijven staan, niemand die het weet maar er wordt wel over gepraat.

De Quest is maar een nietig fietsje als je hem op afstand ziet staan.

In de verte zie ik een iets groter vaartuig en door maximaal in te zoomen is het toch nog redelijk geworden.  Door Den Helder is extra voorzichtig rijden en dan richting Wieringen en afslaan naar Middenmeer wat net 86 km op de teller heeft gezet.