Opperdoezer-Ronde

Als het goed gaat dan kan ik vanmorgen nog wel even een klein rondje wegtrappen, en het ging goed. Brood gebakken en verder in huis van boven naar beneden met de stofzuiger. De rust keert weer, maar bij mij neemt de spanning toe, zal ik gaan of zal ik niet gaan, ik ben gegaan. Eerst naar Wervershoof waar op het eerste adres alleen de huishoudelijke hulp aanwezig was, mijn zus en haar man waren op pad. Maar voordat ik in Wervershoof was kwam ik met een beetje omrijden in Opperdoes waar ik moest stoppen voor het maken van een paar unieke foto’s vooral voor deze tijd van het jaar. Er werden in Opperdoes volop aardappelen gerooid en de opbrengst was behoorlijk goed als ik dat zo taxeerde. De eerste vraag van de mannen was : “Is dat voor de krant”.Toen ik daar naar eer en geweten op kon antwoorden dat het in dit geval voor mijn blog was op internet hadden ze er wel vrede mee. Toen ik ze vroeg: “De krant, hoezo” was hun antwoord: “Deer houwe waai niet zôô van zie je” In mijn geval was het dus nog op vriendschappelijke basis. Uit de foto’s blijkt maar weer eens dat de “Opperdoezer Ronde” erg vroeg is.
In Opperdoes werden vanaf 1860 voornamelijk negenwekers verbouwd, een snelgroeiende aardappel, die al vroeg in het seizoen gerooid kan worden. Deze negenwekers werden gekruist met uit zaadbollen gekweekte variaties van de plant, door de Andijkse tuinder J. Sluis. Het resultaat werd aanvankelijk de sluis genoemd. Door veredeling van deze aardappel ontstond de Opperdoezer Ronde.Vervolgens via Zwaagdijk even naar Gerrit en Marian. Gerrit was thuis en Marian had dienst i.v.m. een begrafenis, ook dat gaat door. Na wat kletsen onder het genot van een paar heerlijke glazen frisdrank, kwam de watertuin aan de Jonkersvaart in Marum ook nog ter sprake. Gerrit wist het niet helemaal zeker maar toen Marian binnen kwam was de zekerheid er meteen, ze waren er ook al een keer geweest. Mijn rondje ging verder via Wognum en Spanbroek naar het einde van de A.C.de Graafweg waar ik via het Verlaat weer op huis aan ben gegaan. Eerst nog een poos staan kletsen met Hans de Vries die hun hond uitliet onder de middag, Hans werkt nog steeds bij de N.A.K. als controleur, een instantie waar ik vroeger in mijn werk ook veel mee te maken heb gehad. Nog weer een paar kilometer verder moest ik weer stoppen nu niet uit vrije wil maar omdat ik er gewoon niet door kon. Een auto dwars over de rijbaan maar na een kleine 10 minuten was alles weer vrij en kon ik het laatste stukje even afmaken, waarmee het totaal nu op 44.664 km is gekomen

Watertuin Jonkersvaart

Vandaag zomaar een keer niet gefietst, oorzaak, andere bezigheden die voorrang verdienden. Wel heb ik de foto’s van afgelopen weekend met de familie nog eens doorgebladerd en daarbij is één foto steeds meer in beeld gebleven, de z.g. “Blauwe Lis” . We hebben in het plaatsje Marum een watertuin bezocht aan de Jonkersvaart, echt een prachtige tuin waar de liefhebbers en kenners, en dat zijn de meesten van de familie, helaas ik niet, uren konden rondlopen. Ik vind zo’n tuin prachtig maar heb zelf geen “groene vingers” alles wat bij mij in de tuin komt heeft een kans van overleven als ik er maar niet bij moet blijven staan. Grasmaaien vind ik belangrijk en dat doe ik ook geregeld en nooit met tegenzin, daar knapt het altijd van op en geeft een verzorgde indruk, maar verder, hou maar op, als zoon van een tuinder heb ik nooit de ambitie gehad om in die richting mijn brood te verdienen en tot op de dag van vandaag heb ik daar nooit spijt van gehad. Wat ik wel leuk vond in die prachtige tuin in Marum, foto’s maken van diverse struiken, bomen, bloemen en koikarpers want die zwommen er ook in een grote vijver en zo kwam ik vandaag een paar van die foto’s tegen die ik best in dit verhaaltje durf te plaatsen. En een volgend verhaal zal zeker weer het gevolg zijn van een rondje “Questen”

Druk als een klein baasje

Weer een nieuwe “werk”week en alles gaat weer gewoon door net als vorige week en de week daar voor en die daar voor enz. enz. En toch is elke dag weer een verrassing, hoe zal het vandaag gaan, waar ga ik vandaag heen, wat ga ik doen, wie zal ik ontmoeten en zo kun je nog een hele tijd door mijmeren zonder dat er iets wordt gezegd of dat er iets zinnigs gebeurd. Of het nou altijd nodig is dat iets zinnig moet zijn weet ik ook niet, maar de nieuwe week is wel weer van start. Afgelopen weekend met de familie op pad geweest, een weekend met een “gouden randje” zegt men dan wel eens als het geslaagd is geweest, nou dit was zo’n weekend, het heeft de lachspieren weer een keer flink bezig gehouden tussen alle activiteiten door, het was geweldig, eigenlijk 2 gouden randjes. En dan is die maandagmorgen er weer, opruimen en bedenken wat ik eerst zal gaan doen, één van die dingen die vandaag op het programma staan is bepaalde zaken regelen, voor als we t.z.t. mogelijk weer een keertje met vakantie gaan. Dan de foto’s van het weekend op een CD branden en daar een stuk of zes exemplaren van wegbrengen naar families met een PC. Zo gezegd zo gedaan, het weer is goed en dus met de “handel” op pad gegaan en even langs Agriport omdat daar een nieuwe supersnelle weg door een stuk van de polder loopt en dan om de grasdrogerij van Wil Hartog heen rijden waar het momenteel “hooitijd” is om zo richting Zwaag te gaan waar ik de CD’s hier en daar heb afgegeven. Monique was thuis en moest straks weer naar haar werk, Nel en Gerard waren afwezig en Carin was in de tuin bezig maar de eerste 5 CD’s zijn al uit mijn fiets, nog 1 en die moet naar Kees en Lucy, ook die geven niet thuis, dan maar naar Leo en Riet die zorgen wel dat hij weer aan de overkant zal komen. Onderweg keek ik op de GPS of de batterijtjes nog redelijk waren, dat zat wel goed en meteen zag ik ook dat de satellieten mij met de Quest op 2 meter nauwkeurig op de aardbol hadden gelokaliseerd, ik blijf me er alle keren over verbazen over deze techniek. Zo zie je maar weer geen werkweek en toch hartstikke druk.

Molentocht

Donderdagmorgen 4 juni 2009, een koude gure wind en een temperatuur op dit uur van de dag van net 9,7 graden, het weer is het meest gebruikte onderwerp voor het beginnen van een gesprek maar ook voor mij deze keer het begin van de story van dit ritje. Zo rond 9 uur kwam het eerste teken van leven bij mijn zoon vandaan, hij had wat te vragen en te bieden m.b.t. internet en daarbij was zijn eerste opmerking “Geen fiets-weer he” ik kon dat helemaal beamen, het leek er nog niet op. Hij heeft de laatste tijd vaak dienst van ’s middags tot ’s avonds laat en is zodoende ’s morgens vaak thuis, hoewel zijn functie m.b.t. onderricht geven in de nieuwste communicatie mogelijkheden bij de politie zeer binnenkort zal zijn volbracht voor het grootste deel van Noord-Holland, kon hij vanmiddag/vanavond nog aan de bak in Haarlem. Toen ik me uiteindelijk toch maar had omgekleed ben ik eerst even bij hem langs gegaan om het bekende “bakkie troost”, de Quest stond gelukkig onder een luifel zodat het niet kon inregenen want op dat moment kwam er weer genoeg. Na enige tijd leek het toch droog te blijven en heb ik alle moed verzameld en ben op pad gegaan richting Wervershoof, eerst langs mijn oudste broer, die was niet aanwezig maar dat vermoeden had ik al, dagopvang op een zorgboerderij, het is niet anders. Van dit adres door naar Zwaagdijk even bij één van mijn zussen langs en daar weer een “bakkie” gedaan. Het was ondertussen vrij redelijk weer geworden en als je om de buien heen kon rijden bleef het aldoor droog, slechts een paar keer begon het wat te regenen en moesten handmatig de brillenglazen weer “doorkijk waardig” worden gemaakt. Mijn rondje is verder vlot verlopen en op de Noordschermerdijk ben ik nog even gestopt om een paar foto’s te maken van de molens die daar staan. Enige tijd geleden toen ik hier langs reed viel het op omdat bij 2 molens de “koppen” helemaal kaal waren omdat er nieuw riet op zou komen. Nu is dat helemaal gerealiseerd en kunnen ze er weer een aantal jaren mee toe. De rit van vandaag eindigde na iets van 85 km waarmee de totaalscore nu op 44.545 km is gekomen.

Twijfel over mijn conditie was niet nodig

Vandaag heb ik echt een keer getwijfeld aan mijn z.g. conditie, maar dat pas aan het eind van het verhaal. Ik was al vrij vroeg wakker en heb één en ander in de wasmachine gestopt en daarna wat extra huishoudelijke klusjes die er gewoon weer en keer aan toe waren. Alles lijkt zo’n dag dan wel vroeg te blijven als je vroeg begint, om 9 uur was ik al om boodschappen geweest en zou zo weer op pad kunnen als ik daar eventueel behoefte aan zou hebben. Zo gezegd zo gedaan, omkleden nog maar een bakkie koffie gedaan en vervolgens wat foto’s en een CD in plastic en alles in de Quest. Op naar Oostzaan, daar is mijn vriendin vandaag oppas-Oma bij haar kleinkinderen. Alles gaat redelijk goed, flinke wind schuin achter en het gevoel hebben van “Laat de boel de boel maar ik kom er toch wel” omdat ik wat rustig aan deed liep de snelheid niet echt hoog op, ondanks de flinke wind van schuin achter. Zo rond half 1 was ik ter plaatse en kwamen Bram en Boris al aanrennen om “opa”Pé “ te verwelkomen, even bijkletsen en zo rond kwart over 1 weer richting het noorden. Alles moest nu afgelegd worden met diezelfde harde wind op kop, de snelheid bleef net als heen matig hoewel ik gistermorgen voor vertrek naar Ouemirdum de banden nog had opgepompt begon ik me toch af te vragen of het nog wel pluis was met die spanning van 7 Bar. voor en 5 Bar. achter. Het bleef min of meer zwaar trappen, door Purmerend ga je automatisch al wat rustiger en fiets je nergens meer in de volle wind. Op mijn vaste adres even grasmaaien en weer verder en nog maar een paar honderd meter weer op pad werd het me toch te gek. Uitstappen en rechtsvoor als eerste onderzoeken, jawel een afloper, ik kon de band met weinig inspanning tot op de velg indrukken en hoelang ik al zo heb gereden weet ik niet maar nadat ik de band had gewisseld en weer op spanning had gebracht reed het weer zoals ik het meestal ervaar, wind of geen wind 35 tot 40 km mag geen probleem zijn dus kwam ik tot de conclusie dat mijn conditie nog steeds redelijk is en dat fietsen met een half lege band iedereen de das om zal doen. De volgende keer, bij twijfel niet inhalen maar de band eruit halen dan is alles zo weer in orde.

"Ik kan nog (bijna) alles"

Nog even een mooi weer verhaal en dan lig weer op schema, wat voor schema …………. dat weet ik zelf eigenlijk ook niet. Afgelopen weekend was weer rijkelijk gevuld met familie aangelegenheden en voor vandaag werd er een beroep gedaan op mijn oppaskwaliteiten en mocht ik vanmorgen per Quest naar Friesland voor een retourtje van 160 km. Tussen de heen en terug reis zat ongeveer 8 uur, dus ik kon goed “uitrusten” van de heenreis, het viel allemaal wel mee, als de conditie redelijk is en het weer is goed dan draai je er je hand niet voor om. En het weer was goed, volop zon en in Oudemirdum achter het huis was het gewoon warm, bovendien nergens wind omdat ze daar helemaal tussen de bomen zitten. Thimo en Fleur zijn ondertussen 8 en 6 jaar en komen bijna op het niveau dat ze op opa kunnen passen, het begin was er al een beetje. Fleur vroeg op een bepaald moment, “Opa gaan we suikerbrood halen”, maar omdat er nog mensen kwamen om een caravan op te halen uit de stalling heb ik dat gelijk aangegrepen met de smoes, dat opa niet weg kon om die reden en dacht er toen klaar mee te zijn, maar niets was minder waar, “Opa, als jij het niet kan, halen wij het wel even hoor”. Zo zie je maar dat was het begin, de eerdere zeperd had ik al heel snel te pakken toen ik trots wat foto’s liet zien van de familiedag waar een groot deel van mijn familie bij elkaar stond. Thimo bekeek het en zijn eerste opmerking was meteen goed raak “Het lijkt wel een bejaarden optocht”, eigenlijk had hij helemaal gelijk, we worden steeds ouder en in de ogen van zo’n “mannetje” ben je helemaal niet meer van deze tijd en is iedereen al “stokoud”. Onderweg was de wind nog behoorlijk sterk, toen ik vanavond van start ging, de eerste 34 km met flinke wind tegen dan weer recht van voor, dan weer schuin op de zijkant, ik was blij toen ik de dijk op ging, alles voor de wind en dat was ook meteen de oorzaak dat de teller niet meer beneden de 43 km is geweest met af en toe uitschieters naar 52 km. Voor vandaag weer een prachtige dag met veel positieve ervaringen en vooral als je dan door de kleinkinderen met 2 benen op de grond wordt gezet voelt het helemaal goed omdat je zelf dan zo eigenwijs bent dat je denkt “Ik ben nog jong en kan nog (bijna) alles”