Droog heen en terug

Het moest vandaag voor de middag geregeld zijn, ik bedoel een ritje maken zonder regen. De voorspellingen geven aan dat het vanmiddag tussen 12.00  en 13.00 uur zal gaan regenen, niet veel, maar voor mij hinderlijk zullen we maar zeggen. Als eerste had ik me vanmorgen voorgenomen om de ramen maar weer een keer met spons en lap te lijf te gaan en toen scheen de zon nog een klein beetje. Om kwart over 10 had ik koffie verdiend en heb meteen ’t andere pak maar aangetrokken. Op naar Wervershoof omdat ik al een paar keer aan de vaste deur was geweest bij Aad en Ans werd het nu de hoogste tijd, Aad is sinds kort onverwacht in het medische circuit beland en dan is het nooit verkeerd om je gezicht een keer extra te laten zien. Aad was ook deze keer niet aanwezig ook i.v.m. de te volgen behandeling dus samen met zus Ans een bakkie gedaan en één en ander op een rijtje gezet. Na dit korte bezoek meteen maar even door naar Zwaagdijk en bij Gerrit en Marian mijn neus even om de hoek steken, zo zie je maar weer een klein rondje maar wel nuttig voor de familiebanden. Het is, als ik weer opstap, nog steeds droog en mede daardoor neem ik Zwaagdijk in de lengte en ga via Wognum weer richting Middenmeer en kom zodoende op een rondje van 50 km. Op het fietspad is het nog even oppassen maar nooit eerder bleef een paard zo rustig als ik in de buurt kom met de Quest, misschien is deze op les geweest.

Meer als 60.000 km op dezelfde ketting en tandwielen

Ik was weer “effe” lekker op pad vandaag, gewoon een ritje in de ruimte. Waar ik allemaal heb gezeten, nou gewoon het kaartje bekijken en via het blauwe lijntje kom je overal waar ik vandaag ook ben geweest. Tiny had vandaag een “vrije” dag, de vakantie werkt ook voor haar en dat was een schitterende gelegenheid om samen met zus Riet vandaag iets nuttigs te doen. Ze zou koffiedrinken op Zwaag waar ik ook even heen ben gefietst en daarna een vrije koers gezocht richting, “we zien wel” dat zijn de mooiste bestemmingen, je weet nooit waar je uit zal komen en vooral als de zon erbij is en de wind schijnbaar wel aanwezig, maar nergens van invloed op de snelheid, tenminste zo voelt het. Later kwam ik er achter dat ik steeds tegen had gehad omdat ik bij het keerpunt er achter kwam dat ik nu voor de wind had tot aan Middenmeer. Overal langs de IJsselmeerdijk, de weg is hier en daar toch behoorlijk aan het vervallen en het is geregeld uitkijken omdat er plaatselijk randen zijn die zomaar minstens 10 cm lager liggen in de lengte richting en dat geeft toch een naar gevoel. Als je met de gewone fiets hier langs gaat is het zeker zo link. In Edam gaat het “gas” er tijdelijk af, net als in Volendam en Monnickendam het is overal rustig maar uitkijken en om een ander denken is minstens zo belangrijk. Een moment heb ik nog overwogen om naar Marken te gaan maar “rechtuit” langs de dijk trok toch meer dus richting Uitdam, één keer diep ademhalen en je bent dit plaatsje alweer gepasseerd dan volgt weer een stuk dijk wat aan restauratie toe is in mijn ogen, hier en daar gaten in het wegdek, uitkijken dus. Maar toch heerlijk fietsen langs het Markermeer en het Kinselmeer tot aan Durgerdam. Op dat punt zag ik de z.g. BH-brug bij Almerestad en dan ben ik ver genoeg, rechtsom en buiten het “stadse” blijven, ik ben nou eenmaal geen liefhebber van stoplichten enz. enz. Richting Ransdorp is de toren zonder spits altijd een vast herkenningspunt waar ik me “bijna” weer op bekend terrein voel. De teller doet weer flink zijn best en als ik uiteindelijk weer thuis ben staat hij op 133 km, zonnige kilometers wel te verstaan. Opvallend is ook dat de totaalteller is “opgeschoven” en nu al meer als 60.000 km op dezelfde ketting en tandwielen mij overal heen brengt, wat een super fiets zo’n Quest.

Rondje door Westfriesland

Vandaag was ik het zomerse gevoel van gisteren even kwijt, meer wind, minder zon en later een klein beetje regen. In de Wieringermeer worden de laatste meters van het fietspad aangelegd en zal er binnenkort wel een kraan verschijnen om de bermen langs het fietspad vlak te strijken zodat er veilig kan worden gereden. Ik was al een hele poos niet bij mijn oudste zwager en schoonzus in Westwoud geweest dus werd het de hoogste tijd om daar verandering in te brengen. Arie is 83 en Githa blijft in dat opzicht een paar jaar bij hem achter maar samen redden ze het nog goed. Even bij kletsen en horen dat Arie naar de biljartclub is, zijn vaste ritme voor de dinsdagmorgen. Uiteraard is er weer koffie met koek en na een korte stop heb ik mijn weg weer vervolgd, ik denk dat ik ook nog maar even naar Obdam ga en bij Tom en Gerda kijken. Vanaf Westwoud, via het Zittend naar de Provincialeweg met het fietspad ernaast dat me naar Hoorn brengt waar ik langs de haven en de buitenkant mijn route vervolg en zo op de weg kom langs het IJsselmeer kom. De afslag bij Scharwoude is bekend terrein en zo ga ik via Grosthuizen naar Avenhorn, het is dan nog maar even en ik kom in Obdam en neem de Obdammerdijk waar bij de familie Wester de koffie weer klaar staat en ook daar worden weer de nodige gegevens uitgewisseld om vervolgens de laatste kilometers naar Middenmeer weg te trappen waar ik na 77 km de dag voor vandaag weer rond heb.

Wagyu runderen en geen Schotsehooglanders

Mensen wat heb ik een zin aan de zomer, vandaag was het weer even proeven aan wat ons straks weer wordt voorgezet, alle dagen zon en een lekkere temperatuur. Ik had in de krant al meerder keren gelezen dat men bij Petten iets wil ondernemen bij de Hondsbossche-zeewering, het moet meer worden toegespitst op het toerisme vinden sommige denkhoofden. Dus ik dacht vanmorgen laat ik eens kijken of er al iets is omgetoverd. Eerst de was aan de lijn en toen omkleden en richting de Noordzee. Langs de Schagerweg is men behoorlijk bezig om de bomen flink uit te dunnen en al het lage struikgewas wordt ook geruimd, een vreemd gezicht dat je nu op het brede kanaal kan kijken. De rit gaat gedeeltelijk onder een licht bewolkte lucht maar al snel komt de zon er meer bij en is het weer gewoon plezierig rijden. Bij de afslag kan ik naar rechts voor 2 km om in Callantsoog te komen maar ik moet linksaf om via St.Maartenszee in Petten te belanden waar ik meteen naar de buitenkant van de dijk fiets.  Er is niets bijzonders te zien, wel is de grote “spin” verdwenen, het apparaat waarmee de stromingen indertijd werden gemeten door Rijkswaterstaat en wat van de dijk af in zee werd gereden. Ik stop op een bepaald moment om een foto te maken van de keurig in het gelid liggende stenen aan de bovenkant van de Hondsbossche-zeewering. Later draai ik bij Hargen de duinen in om zo naar Schoorl te fietsen, het gaat allemaal weer vanzelf lijkt wel, je moet goed uitkijken dat je niet te hard op de bochten af gaat. Eenmaal op het “keerpunt” is het over een mooie asfaltweg naar Schoorl, niet voor niets dus dat dit de “Schoorlsezeeweg” wordt genoemd die tegenwoordig wordt onderbroken door wildroosters. Een “oud” vleeskeurmeester uit Venhuizen, Chris Boomsma is mede door zijn beroep in aanraking gekomen met een Japans rund de Wagyu, wat speciaal vlees op de botten heeft en die zeer goed gedijen in het Schoorlse duin en bosgebied, in samenwerking met de overheden die hier in meebeslissen lopen de beestjes hier los rond en worden binnen de perken gehouden doormiddel van deze vee-roosters.     En als er dan zo’n stom beest blijft staan voor zo’n rooster dan moet je wel stoppen net als andere mensen die ook van de natuur genieten. Na Schoorl is het recht toe recht aan op Middenmeer af en stop ik als de teller 75 km aangeeft.  

Je had in Sotsji moeten zijn

We beginnen de dag met oud nieuws, gistermorgen toen ik bij Hoogwoud de A.C.de Graafweg overstak, bij buitenstaanders meer bekend als de N 241, kwamen er van de overkant, nadat het licht op groen was gegaan, twee mannen aanlopen  en één van hen gaf me te verstaan dat ik verkeerd was want in Sotsji  gingen de bobbers naar beneden en niet hier op het fietspad. Maar goed dat was gisteren en vandaag zat een langere rit er niet in, het weer werkt niet mee dus dan maar een buurtritje. Bij broer Ben kijken hoe het met de genezing gaat, je bovenbeen op 4 plaatsen laten genezen vraagt enige tijd en veel geduld, wat hem als familie eigenschap, niet is gegeven. Jammer genoeg moet hij wel berusten in zijn lot  en is het een fanatiek lezer geworden. Met zijn herstel gaat het alle weken beter hoewel hij meer wil als mogelijk is maar gewoon afwachten heb ik gezegd dan komt het vanzelf weer goed. Het was dus een heel kort ritje vandaag met lichte regen en een stevige wind. Net toen ik in Onderdijk naar beneden ging kwam er een “aangespannen combinatie” aan, één kar, twee paarden en twee mannen op de bok, is dat aangespannen of niet ? Ik vond van wel en hoe zo’n combinatie in werkelijkheid wordt genoemd zal mij een zorg zijn. Het positieve aan zulke situaties is dat de man die het “spul” in toom moest houden mij bedankte dat ik was gestopt, zo van “Bedankt nu gaat het wel weer” Na de koffie ga ik weer richting Middenmeer nu met de gunstigste wind en langs dezelfde route. Wel neem ik vanaf de Tussenweg het laatste stuk naar huis het nieuwe fietspad, het gaat als een “speer” maar wie zou er nou niet de gang in zetten als je zo ver je kan zien nergens obstakels tegen zal komen, recht toe recht aan, niet te vergelijken met een bobbaan die nergens recht is.

Middenmeer - Oostzaan via 't Twiske

Een mens kan wat afzwerven, zo zit je in Friesland en het volgende moment zit je weer in Oostzaan, ’t is maar waar je aardigheid in hebt. Het weer is goed en de zin is er volop dus even op en neer naar wat meer zuidelijk in de provincie. Tiny heeft oppasdag en dan is het leuk om even je gezicht te laten zien (hoop ik). Heen ga ik via een afwijkende route zullen we maar zeggen, niet over Zuidoostbeemster maar wel door de Beemster, de hele Middenweg uitrijden vanaf Avenhorn tot aan de ringdijk bij het Noordhollandskanaal dan via Purmerend over de brug rechts aanhouden en weer over een brug en dan meteen linksom naar de nieuwbouw en zo afslaan naar Purmerland. Dan langs ’t Twiske en  door Oostzaan naar mijn bestemming. Koffie is er altijd en dat doet een mens goed, een tijdje bijkletsen met Patricia die tijdelijk thuiswerk doet voor ze weer op pad gaat en na de lunch weer op huis aan. Ik denk dat ik nu de gunstigste wind zal hebben en inderdaad het klopt, via ’t Twiske ga ik redelijk voor de wind en de gang zit er redelijk in als ik moet afremmen en stoppen voor werkzaamheden op het fietspad. Uitstappen en de Quest om het voertuig heen rijden en als je dan eenmaal loopt met zo’n fiets volgt er automatisch wel een reactie van de mannen die daar bezig zijn. We praten wat over het wel en niet voeren van een vlaggetje en wat er allemaal op en aan zit in zo’n “geel geval”. De, naar mijn mening, oudste van de drie voerde over het algemeen het woord en was anti elke vorm van fietsen. Toen ik een foto maakte van de mannen en vertelde dat ze die vanavond op mijn blog konden bekijken, vertelde de rechtse man op de foto, ik kom ook uit Middenmeer en na wat doorvragen bleek hij een zoon van Willem Wiegersma. Zo zie je maar weer dat de wereld klein is ook al ben je gevoelsmatig wel weer een “stuk” van huis. De verdere foto’s zijn altijd afwisselend in de natuur van ’t Twiske en met nog wat extra ‘gas’ op de plank was de afstand naar de polder zo afgelegd. In het Agriport gebied is het een drukte van belang, het dreunt er over drie heistellingen staan te stampen en de echo van het heiwerk kaatst terug vanaf de kassen aan de tegenovergestelde zijde van de weg, Microsoft wordt groot in de polder let maar op. Thuis gekomen blijkt dat de afstand nog steeds het zelfde is ondanks de wat afwijkende route, het blijft 110 km.



Nog even een korte aanvulling, Wim vroeg hoe oud de eekhoorn is in Oudemirdum, ik weet het niet. Iets heel anders, na wat onderzoek mijnerzijds weet ik dat de leeftijd van Albert van Dijk momenteel 89 jaar is, nog even wachten dan is hij dus 90 jaar, hij is van 5 juli 1924 en ik ben van 28 augustus 1940 dus we zullen klein 2 maanden 17 jaar verschillen.

Hoe oud ben jij eigenlijk, dan schelen we elkaar net 17 jaar.

Hoe zal ik het verhaaltje van vandaag beginnen, het weer, de helft van de week of gewoon zoals ik het zelf heb ervaren. Nou het is achteraf weer een dag met een “Gouden randje” hoezo zou een ieder kunnen zeggen, ik zal het toelichten. De dag voor deze had ik het plan opgevat om even heen en weer te gaan naar Oudemirdum, als ik op tijd ga dan ben ik weer terug voordat de 10.000 meter schaatsen begint, want hoe wordt de eind uitslag ? En zo reed ik tegen 8 uur richting Friesland, het is nog niet helemaal veilig om zonder groot licht te rijden dus het schakelaartje omhoog en volop licht in de schemerochtend. Op de rit naar Oudemirdum kom ik behoudens wat schoolgaande jeugd, niemand tegen, het is ook redelijk fris om een ritje op de “gewone” fiets te maken en dan alle wind op te vangen. Als ik Workum passeer zie ik een grote kraan die bijna mijn weg blokkeert maar ik kan er omheen. Bij Bianca is de eerste die op de foto moet de huisgenoot want zo is het ondertussen wel, “Freek de eek” als je niet uitkijkt is hij eerder in huis als ikzelf, hij wordt echt brutaal. En zo komt hij zelfs in de Quest om alles te inspecteren. We kletsen even onder het genot van diverse bakken koffie en ik geef aan dat ik weer op tijd ga om vanmiddag op tijd thuis te zijn enz. Ik heb me omgekleed en ben weer klaar voor de thuisreis na eerst nog een dubbele boterham naar binnen te hebben gewerkt. Nu eerst voor de wind tot aan de Afsluitdijk en dan linksom tegen wind in. Op de heenweg zowel als terug weet ik waar ik uit moet kijken voor de slecht onderhouden delen van de weg langs de dijk, er zal eerst wel een ongeluk moeten gebeuren voordat er iets aan zal worden gedaan, zo is het meestal, maar de gaten worden steeds groter. Ook de timmerman maakt nog steeds allerlei meubelen en ander praktische gebruiksartikelen van puur hout zonder kunststof. Als ik de dijk opdraai valt de wind eigenlijk erg mee, schuin voor geeft weinig problemen en zonder schuimkap is de snelheid steeds zo rond de 35 tot 38 km, een prettige snelheid. Na een paar kilometer zie ik in mijn spiegeltjes dat ik de eerste ontmoeting van vandaag op de dijk kan verwachten, op de heenweg zag ik noch fietser noch brommer of wandelaar. Ik word ingehaald door een bromscooter die even naast me komt rijden en ik groet op mijn manier door mijn hand op te steken en dan begin ik te denken, “Het zal toch niet” maar het was wel zo, ik werd gepasseerd en even verder stopte de meneer met zijn voertuig en zie daar staat hij Albert van Dijk uit Kampen het fenomeen dat Buchenwald overleefde en waar ik een enorme bewondering voor heb. Wat een verrassing, handen schudden en kletsen, op mijn vraag of hij op weg was naar zijn zoon op Westerland een klein gehucht op het eiland Wieringen, zei hij dat hij dan 10 km om moest rijden en hij had het rondje in het hoofd via Medemblik en Enkhuizen om dan de ander dijk weer te nemen naar Kampen. Op een bepaald moment vroeg hij mij “En hoe oud ben jij eigenlijk” ik voel me nog een snotneus met mijn 73 jaar zei ik, “Nou dan schelen we mekaar net 17 jaar”. Ja ,ja, 90 jaar en dan zo vitaal in het leven staan, toen ik mijn fototoestel pakte was zijn eerste reactie “Wacht even, eerst mijn haar even kammen” tjonge, jonge wat een kerel. In zijn doen en laten is het een goeie twintiger die zo nog achter de meiden aan kan, wat vind ik dit een geweldige man die mij nog als laatste goede raad meegaf, wijzend op de Quest, “Volhouden hoor niet stilzitten” dan komen we elkaar nog veel vaker tegen. Met een stevige handdruk en “tot volgende keer” namen we afscheid en zo eindigde voor mij deze dag na 160 km als een dag met een gouden randje.

Misschien een brug voor hele kleine fietsjes

Als je maar wil dan is het alle dagen mogelijk om een ritje te maken, zo denk ik er over en zodoende kwam ik vandaag ook weer heerlijk fris van stal en net zo fris en voldaan weer thuis. Het weer was nou niet direct aantrekkelijk met zon en weet ik wat allemaal nog meer maar dat die wind weg was dat is op zich al een traktatie. Het lag in de bedoeling om even op en neer te gaan naar Tiny om iets aan te brengen wat soms wel makkelijk is als je er mee bezig bent. Op de heenreis had ik het idee dat ik voor de wind had maar de enkele golfjes in de sloten en vaarten gaven aan dat dit tegen wind in was, het was niet te merken. Maar ja wat denk je, een heel weekend op “krachten” komen en dan weer in zo’n gestroomlijnde “snoek” jezelf een weg banen door en over de Noord-Hollandse wegen en dijken, goh wat een pracht, ook zonder zon. Tiny had de koffie al klaar en dat gaat er altijd in net als later een broodje met warme melk, ja eerlijk is eerlijk, ik wordt verzorgd tot en met. Tiny gaat na de middag naar de tennisbaan en ik neem de weg weer terug naar huis en ga dan deze keer richting Middenbeemster en later, in het begin van De Rijp, meteen rechtsaf naar Schermerhorn via het Oostdijkje dan een stuk slecht begaanbaar(wat mij niet vreemd was) en overgaand in Groeneweg, de weg oversteken en door Schermerhorn naar Avenhorn langs de Oostmijzerdijk. Op het stuk slecht begaanbaar stop ik om een paar foto’s te maken van de vele wilde eenden en ganzen die hier verblijven. Op de Oostmijzerdijk stop ik ook even bij één van de nieuwe bruggen, ze lijken mij niet geschikt voor fietsers. Bij navraag aan een juist passerende man met twee honden kreeg ik op mijn vraag of ze t.z.t. geschikt zouden zijn voor fietsers als antwoord, “Misschien voor hele kleine fietsjes” dat zegt genoeg denk ik. Het laatste stukje gaat weer over de min of meer vaste route en zo kom ik langs de Gouwe waar zaterdagavond een boerderij is afgebrand waar slechts een paar fotoboeken konden worden gered, triest als zoiets je overkomt. Als ik thuis ben staat de teller voor vandaag op 87 km, laten we zeggen net mooi om weer te proeven van dit soort ontspanning. 

P.S.
Ik las net een reactie op mijn vorige verslagje van Theo (BrandweerQuest) m.b.t. spam via mijn blog, ik heb het aangepast omdat ik zelf ook af en toe van dezelfde idioot berichten krijg met gelijke inhoud,die ik zodra ik zie dat het van een voor mij onbekend persoon is weg klik en als ongewenst aanmerk.Ik hoop dat het helpt.

Vlak bij huis gebleven

Ik heb er weer aan toegegeven, de drang om toch nog even een klein stukje te fietsen was te groot. Ik weet het niet maar stilzitten is een geen goede eigenschap en naast al mijn slechte eigenschappen kan ik zeggen dat ik dus ook een goede heb, in beweging blijven. Eerst in huis wat “rommelen” dan wat boodschappen doen en toen was het weer zo ver. Een klein rondje voor vandaag, als eerste naar Nieuwe-Niedorp, ik heb al maanden niets gehoord van de familie Goedhart en de laatste keer dat ik er langs ging was er niemand aanwezig, mogelijk vandaag wel. Er staat een stevige wind maar zeker niet hinderlijk en de temperatuur mocht van mij wel wat omhoog, het is nu frisjes. Als ik door Winkel fiets, nee niet door de winkel, gewoon een klein dorpje in Westfriesland valt het Parfumflessen museum mij op dus daar moet een plaatje van worden geschoten.  Als ik op het bedoelde adres kom is het verdacht stil en na een voorzichtige poging om via de deurbel mijn aanwezigheid bekend te maken kwam ook geen reactie, conclusie, niet thuis. Volgende keer zien we wel weer en mogelijk zijn Cees en Maaike dan wel in de buurt. Dan maar even naar de Obdammeerdijk maar ook hier is iedereen uithuizig. Mijn laatste adres voor vandaag is het poeliersbedrijf van de firma Dam in Hoogwoud, ik weet zeker dat daar wel personeel aanwezig is. Inderdaad en met een paar heerlijke kippenpoten ga ik op weg naar Middenmeer met vandaag slechts 50 km achter de wielen. Als ik net bij Dam van het erf af ben gereden zie ik een kleurig gazon, niet groen maar wit en vooral geel, het voorjaar laat zich steeds meer zien.

Op De Woude is het leven opnieuw begonnen

De rit van vandaag is serieus overwogen, of ik ga naar Oudemirdum of ik ga naar De Woude, het werd het laatste en niet zonder reden. Zoals de meesten wel weten is Marian Schermer onlangs medisch behandeld en is voor Marian maar zeker ook voor Wim een nieuw leven begonnen, zo schreef Wim een aantal weken geleden. Ik was in de periode voor de operatie af en toe op De Woude langs geweest en durfde toen eigenlijk niet te vragen naar de gezondheid van Marian, als leek beoordeelde ik dat het niet goed ging. Maar na de reactie van Wim leek het me verstandig en goed om weer even langs te gaan, geweldig  zoals ik het echtpaar Schermer weer heb ontmoet. Wim straalde en Marian zeker niet minder en als ik het nu weer als leek beoordeel dan is er gewoon een wonder gebeurd, Marian ziet er weer gezond uit, heeft geen pijn meer en functioneert weer als vanouds, voor artsen en iedereen in haar omgeving is het echt een nieuw begin, gefeliciteerd. En nu het ritje er naar toe, gewoon even het kaartje erbij pakken en zien dat het een leuke route is geweest. Bij Heerhugowaard zag ik in de ringvaart hoe een aantal huisvrouwen de ochtendgymnastiek  invullen op een leuke manier onder begeleiding van iemand op de fiets met megafoon vanaf het fietspad. Verder naar De Woude ging alles onder de wind door rustig doortrappen en geen gekke dingen doen. Aangekomen bij Wim en Marian stond Marian al bijna met koffie klaar toen ik nog maar amper binnen was. We hebben gezellig zitten kletsen en nu een keer niet over fietsen maar alleen over de als hiervoor omschreven situatie, geweldig positief. Als ik na deze stop weer verder ga neem ik uiteraard een andere route en die moest over Wognum gaan omdat ik door mijn appels heen was. En zo reed ik langs verschillende dijken en weggetjes en kwam de aanleg tegen van een aantal bruggen over de ringvaart tussen Schermerhorn en Avenhorn, de tijd zal leren of die van nut zijn voor Quest rijders, de eerst leek me nogal smal. In Wognum even wat fruit inslaan en dan naar Middenmeer via Midwoud waar de losse toren altijd nog helder afsteekt tegen een blauwe lucht. De teller geeft voor vandaag net 96 km aan, redelijk zullen we maar zeggen.