"De armoe houd je netjes"

Wat zal ik vandaag boven het stukje zetten, ik heb onderweg al iets bedacht, een gewoon spreekwoord, “De armoe houd je netjes” met andere woorden als je niets hebt doe je geen gekke dingen. Zo verging het mij vandaag ook een beetje, de temperatuur buiten was niet helemaal ideaal maar de zon was erbij en als je fietst wordt je vanzelf wel warm. In het andere pak en na de koffie alles in gereedheid brengen, nou ja, alles, daar zat nou net de kneep, dat alles had ik beter in moeten schatten. Toen ik de fiets naar buiten reed en hem aan de achterkant beet pakte en iets omtilde om de poort uit te kunnen rijden dacht ik nog wel wat voelt hij licht vandaag, zeker een sterk moment van mijn body en verder niet bij nagedacht. Het was zo rond half 11, kwart voor 11 toen ik vertrok, als ik nu richting Tiny ga in Zuidoostbeemster dan ben ik daar net zo’n beetje tussen kwart voor 12 en 12 uur. Het windje was toch nog aardig sterk en ik zag het schermpje af en toe flink naar beneden buigen en dan voel je dat het echt vriest, de tranen biggelden soms over mijn wangen. Op een bepaald moment zag ik wat glas liggen bij de oversteek van Benningbroek en meteen realiseerde ik mij dat mijn tas met reserve banden en plakspullen en ander gereedschap nog thuis in het schuurtje stond. Ik moet er niet aan denken om lek te rijden want dan heb ik niets bij me dus meteen andersom en richting huis en niet naar de “Zuidoost” helaas. Als je dan wat dichterbij de thuisbasis komt krijg je toch ook wat meer moed en ik durfde op een bepaald moment de route iets op te “rekken” door via de Koggerandweg richting Medemblik te gaan om in de polder langs gemaal Lely te rijden om een paar foto’s te maken van de “Ambtenaar” die zich “opricht”. Het zal echt een heel gevaarte worden als dat klaar is, staande op de Wieringermeerdijk kon ik het ook niet laten om tegen de zon in een plaatje van Medemblik te maken. Dus een heel kort ritje van net 41 km omdat de armoe me netjes heeft gehouden.

De nieuwste uitdrukking door kinderogen bekeken

“Mam, daar gaat een gele boot op wielen”, de nieuwste uitspraak uit de mond van een kind. Vanmorgen, ondanks de heel lichte neerslag in de vorm van wat sneeuwachtige kristallen, ben ik me toch maar even om gaan kleden. Cees Goedhart had afgelopen vrijdag ingesproken op mijn voicemail dat hij voor de deur had gestaan met het “rijkste bezit” zoals hij dat uitdrukte. Wat was n.l. het geval, Cees was samen met zijn vrouw naar Dronten gereden om zijn aangekochte Strada op te gaan halen en laat daar nou ook net weer een inruil Quest staan en aangezien Cees zich had ingesteld om t.z.t. als “Questrijder” gesignaleerd te worden leek dit de kans. Na wat overleg, heen en weer redeneren en praten en tot slot aanpassen, gingen er twee fietsen mee naar Noord-Holland, de Strada voor Maaike in de bestelwagen en de Quest voor Cees er bovenop. En zo kwamen ze dus in Middenmeer even showen, waar ik niet thuis was. Vanmorgen volgde er al snel een “telefoontje” en kreeg ik dit verhaal te horen dus meteen een rede om naar Nieuwe-Niedorp te fietsen, een retourtje van net 25 km. Wat zijn ze blij met hun aankopen, en terecht, nu nog even oefenen en de hele wereld ligt aan hun voeten om met de Strada en Quest te verkennen. Bij het verlaten van het dorp kwam ik een bezorgde moeder tegen die haar kind nog van de weg wilde halen toen het enthousiast in mijn richting kwam rennen en bovenstaande nieuwe, voor mij althans, uitdrukking de lucht in kraaide. Eenmaal weer vlak bij huis leek het me leuk om nog een paar foto’s te maken van de troosteloze aanblik van de weerssituatie van dit moment maar met wat kleur van de Quest fleurt zo’n foto altijd weer wat op.

Als het gereed is downloaden.

Er zit iets moois aan te komen, ooit werd er een folder/flyer samen gesteld die jaren lang onveranderd bleef en die kon worden gedownload van internet. Er is een nieuwe in de maak of beter gezegd, er is een nieuwe samengesteld, de oude als basis en met wat vernieuwingen en aanvullingen een super mooi item om door iedere “velomobilist” uit te geven aan mensen die vragen stellen over de velomobiel. Als het allemaal klaar is en de ontwerper geeft hier melding van is het zeker de moeite waard om het te downloaden, ik kreeg toevallig een voorbeeld zodoende een foto van de nieuwste creatie in wording.

De spreekbeurt van Jochem Talsma

Vandaag is het de grote dag voor Jochem Talsma als 9 jarige gaat hij een spreekbeurt houden over de “velomobiel” in het algemeen, niet specifiek zijn vaders fiets, een Quest, maar een algemeen promotieverhaal met beeld en al voor de hele groep van de lagere school in Drieuizen. Ik ben al op tijd vertrokken naar Heerhugowaard om samen met Kees en Marian van Hattem naar Driehuizen te fietsen, een heel klein dorpje tussen West-Graftdijk en Stompetoren, waar alles op en bij de school nog echt gaat zoals het wenselijk is, orde en regel staan hier mijns inziens nog heel hoog in het vaandel. Eerst werd er bij de familie Talsma nog koffie gedronken en toen wij daar arriveerden stonden André uit Den Helder en Win uit De Woude er al. Even later kwam ook Henk uit Zwaag en zo vormden we een zestal “velomobielisten” die Jochem kwamen steunen bij zijn werkstuk en de presentatie er van. In de school leek het wel een andere wereld, computers en een elektronisch schoolbord waarop de presentatie goed naar voren kwam en daarbij zijn klasgenootjes die vol aandacht luisterden naar de keurige uiteenzetting van Jochem, het kan niet anders, een dikke 9 heeft hij zeker verdiend volgens mij. Na afloop van zijn verhaal ging iedereen naar buiten en konden er vragen worden gesteld over de velomobielen die op het schoolplein stonden, maar vooraf gaf Jochem nog duidelijk aan, niet aan de fietsen komen, alleen vragen stellen en luisteren naar de eigenaars. Vele vragen kreeg Wim over zijn elektronische “voetverwarmers” en de racekap en één opmerking van een meisje was duidelijk, “Als ik mocht kiezen nam ik toch een auto voor zoveel geld”. Op het moment van vertrek bleek dat Henk geen reserve band bij zich had en dat een eventuele lekke band voor problemen zou kunnen zorgen, de reserve band werd ter plekke opgelost en ik ben meegereden tot een paar kilometer voor Zwaag zodat bij een “noodgeval” hulp nabij zou zijn maar alles bleef heel en zo scheiden onze wegen bij het viaduct over de A7 van Bobeldijk naar Zwaag. Ik ging hier linksaf naar Wognum enz. en Henk ging rechtdoor, na een afstand van 82 km stond ik weer thuis en was de vulling voor de wasmachine weer aan bod en kon ik onder de douche.

Zo enthousiast zijn Cees en Maaike

Omdat het weer voor vandaag nog positief is had ik in mijn hoofd om een flink rondje te maken, maar het liep allemaal weer eens een keer helemaal anders. Van start richting Heerhugowaard om te kijken of Kees vandaag een vrije-dag zou hebben werd ik al bij Nw.Niedorp op een ander idee gebracht, misschien gaat Cees Goedhart ook wel een stukje mee, dus rechtsaf en naar Weidemolen 9 in de nieuwbouw, niet wetende dat Cees zijn Strada pas a.s. vrijdag met de auto op gaat halen, zo vertelde hij me, dus dan is het snel klaar, maar nee, ik moest nog even blijven. Want mijn vrouw zei vanmorgen nog: “Bel Pé even om de Quest nog eens te bekijken”. En zo stond ik onverwachts toch voor de deur en moest er meteen gebeld worden en even later was ook Maaike, zijn vrouw, aanwezig. Verschillende punten zijn de revue weer gepasseerd en Cees kan haast niet wachten tot vrijdag maar ook Maaike staat te popelen om met zo’n superfiets op pad te gaan, wie eerst, de Strada wordt afgesteld op Cees zijn lengte dus moet er een oplossing worden gezocht voor Maaike, één van de mogelijkheden is de Quest van Sebastiaan die t.z.t. “vrij” komt of misschien ergens een fiets kunnen huren voor een bepaalde periode, wie weet. We horen zeker meer van deze nieuwe zeer enthousiaste “velomobielisten”. Ik heb mijn rondje vervolgd door de “binnenlanden” en kwam al fietsende via Bobeldijk en Zwaag op Zwaagdijk, even naar Gerrit en Marian waar ook Dick en Greet zaten en na de koffie weer door naar huis via Wervershoof en Medemblik, op het stukje door de Wieringermeer vanaf Medemblik naar Middenmeer moest ik op een bepaald moment toch stoppen om de kap erop te doen vanwege een enorme stortbui. Thuis gekomen gaf het tellertje toch nog 65 km aan, niet onverdienstelijk hoewel mijn plannen anders waren.

Maandagmorgen ritje

Het is weer gelukt, een rondje op maandagmorgen/middag, want toen ik weer thuis kwam was het al ver in de middag terwijl ik ’s morgens al van huis was gegaan. De weersvoorspellingen zijn niet echt bijzonder maar toch heel wat minder als vorige week maandag, toen volop zon en nu kans op een hagel of regenbui. Nou ik heb ze allebei gehad, nog niet de straat uit of de eerste hagelstenen kletterden op de gele romp van de fiets, het was erg kort dus gewoon doortrappen dan ben je de bui zo weer vergeten. Het windje stond schuin achter en dat was te merken, heel snel ging ik richting Zuidoostbeemster, even een zak appelen weg brengen die ik in het weekend achter in de auto had laten staan. Voor ik daar aankwam heb ik onder het viaduct, vlak bij De Hulk, de kap erop gedaan omdat een regenbui serieus leek te worden. Bij Tiny volgt er zoals gewoonlijk koffie + en zo rond half één ben ik weer opgestapt en is Tiny naar de tennisbaan gegaan om daar even de tegenstander(s) alle hoeken van de baan te laten zien, denk ik. Op de rit naar huis ben ik weer standaard van de kortste route afgeweken en zo kwam ik langs het Noordhollandskanaal in de richting van West en Oost-Graftdijk om via de Westdijk op Alkmaar af te gaan. Onderweg zag ik op verschillende plaatsen sneeuwklokjes staan, dus het voorjaar komt er weer aan. Toen ik al redelijk dicht bij Heerhugowaard kwam kreeg ik toch even een vreemd gevoel, “ze” noemen zich de “Stad van de Zon” en hebben ook een “Park van Luna” maar als ik de lucht bekijk bekruipt mij toch een angstig gevoel dat het niet droog zal blijven en al helemaal geen zon. Nog even bij Kees langs die zijn “windstrip” even heeft geshowd, de vinding van Jan Reus en de nieuwste ontwerpen van Wim, het zag er netjes uit en het schijnt goed te werken. Na de Heerhugowaard nog even richting de Obdammerdijk waar de Schotse-Hooglanders maar in een drassig weitje lopen en bij Tom een bakkie gedaan waarna het laatste stukje naar Middenmeer net de 100 km vol heeft gemaakt.

De eerste resultaten van de promotiefilm via KoffieMax ?

De wereld is in beweging, niet dat ik iets nieuws vertel maar op een bepaalde manier is hij heel bijzonder in beweging. Wat wil het geval, tijdens de oliebollentocht van 28 december, vorig jaar dus, stond er tijdens de opnamen voor omroep Max een meneer bij het hele “velomobielcircus” die erg geïnteresseerd leek in alles wat met dit soort voertuigen te maken heeft. Op donderdag 5 januari was de uitzending via KoffieMax en de zondag erna, op 8 januari, werd ik gebeld door ene Cees Goedhart uit Oude-Niedorp, hij wilde graag langs komen om eens wat meer te horen over de Quest, en zo leerde ik de man kennen die tijdens die opnamen zo geïnteresseerd was. Ik krijg sterk de indruk dat hij er ondertussen zelfs slecht van kan slapen. Hij ging verder, na een paar dagen was hij al bij Kees van Hattem met zijn vrouw voor nog meer informatie, ook Sebastiaan Talsma werd geïnformeerd over zijn binnenkort te verkopen Quest en zelfs afgelopen maandag verscheen deze Cees met zijn wederhelft op De Woude om bij Wim zijn licht op te steken waar op dat moment ook Kees en Rob aanwezig waren, dus je kan echt wel zeggen dat de wereld in beweging is, tenminste de “velomobielen wereld”. En nog is de koek niet op, gisteren tegen de avond ging mijn telefoon, “Met Cees Goedhart we zijn vandaag in Dronten geweest voor een proefrit” Cees had in een Quest en zijn vrouw in een Strada gereden, “Machtig mooi” zijn vrouw vond het na twee en een half uur wel voldoende maar voor Cees mocht het nog wel langer duren. Zijn vraag was of ik donderdag, dus vandaag, nog ging fietsen dan kon ik wel even langs komen voor een “bakkie”. Omdat de berichten slecht waren heb ik gezegd dat ik waarschijnlijk thuis zou blijven maar omdat het achteraf allemaal mee is gevallen reed ik tegen 11 uur bij Cees in Nieuwe Niedorp het pad op, niemand aanwezig, dan maar weer door om even bij mijn neef langs te gaan in Oude Niedorp, een paar kilometer verderop. Het was wel even schrikken toen er een automobilist voor mij het fietspad opdook, ik kwam voor hem van rechts en bovendien mocht hij helemaal niet daar komen, het liep allemaal gelukkig goed af. Bij neef Pé en zijn vrouw Corry zat nog een buurman en na de koffie was het weer raak, wie komt er het pad oprijden, inderdaad Cees Goedhart, hij had oppas gehad bij zijn dochter en had de gele Quest al op grote afstand zien gaan dus meteen had hij zijn conclusie getrokken, die gaat daar en daar heen en zo was de wereld echt in beweging en is Cees voorlopig rijp voor de Strada om mee te beginnen, zijn vrouw had wat last van de knieën en die kan altijd later nog in de Strada en dan zou ik aan de Quest kunnen beginnen. Een ritje van 35 km met toch weer veel aparte situaties en ik denk dat we zeker meer van Cees zullen horen, mocht het doorgaan, een escorte vanaf Dronten past altijd in het rittenschema van vele Noordhollanders.

Is Kees stilletjes in training voor nog sterkere beenspieren.?

Zal ik gaan of zal ik thuis blijven, twee mogelijkheden, de berichten zijn voor vandaag somber maar om zonder meer af te wachten tot het echt niet meer kan is ook niet goed. Toen ik buiten kwam voelde het helemaal niet verkeerd, dus naar binnen omkleden en gaan. Ik had in mijn hoofd om bij Kees een paar reserve 20” binnenbanden op te halen en zo lang zal het volgens de buienradar nog wel droog blijven, niet langer treuzelen maar op pad. Het reed prima over het nieuwe fietspad in de polder langs de Alkmaarseweg maar het windje voelde toch erg “dun” , waterkoud zei men vroeger en dan is tegenwoordig nog steeds zo. Toen de zon een beetje zichtbaar werd kreeg ik echt het idee zoals ik als kleine jongen wel hoorde, “De zon verzuipt in het water”, gelukkig viel het tot op dat moment allemaal erg mee. Bijna alles via een fietspad kwam ik bij de verkeerslichten bij de afslag naar “De Waard” aangekomen op Smaragd nr.25 was er niemand thuis hoewel de poort open stond, Kees kan niet ver zijn want hij zou vandaag in het “hout” zijn, dus zagen en kloven voor de kachel. Eén belletje en inderdaad binnen 2 minuten kwam hij aan met een kar vol stammetjes. Ik verdenk hem er van dat hij zo stilletje in training is voor weer hogere snelheden met de Quest, was het voorheen 32 km en nu geregeld 36 km p/u, wat ons t.z.t. te wachten staat zal wel blijken, hij traint wel serieus met zo’n zware kar achter de mountainbike. Zo zie je Kees ook eens van de andere kant, “houtvester” in de dop. Hij had de binnenbanden al klaar liggen en zo was ik weer vlug op weg naar huis, uiteraard ietsje om, waardoor ik na precies 55 km weer in de garage stond en nog geen spatje regen heb gezien.

Hoe is de dijk van Enkhuizen naar Hoorn ?

Gisteravond las ik op www.ligfiets.net dat de dijk vanaf Enkhuizen naar Hoorn weer open was voor fietsers, dat leek me dan vandaag de gelegenheid bij uitstek om dat meteen te controleren. Het weer is opnieuw in voorjaarsstemming en zodoende bij mij ook helemaal. De banden gecontroleerd en de spullen in de fiets, o.a. het fototoestel, de GPS en de telefoon, drie min of meer vaste medepassagiers. Richting Medemblik via de Westermiddenmeerweg en de Medemblikkerweg en daar tot mijn verbazing constateren daar er aan de dijk, laat ik zeggen, een ambtenaar groeit, niks verkeerds hoor, iedereen wordt groter maar deze ambtenaar moet 135 meter hoog worden en als er straks ook nog wieken aan komen van 65 meter is het een “zwaaipaal” met een tophoogte van 200 meter. Maar goed is was op weg om het echte rondje te controleren en niet te veel op dingen letten die later ook nog wel aan bod komen. Door Medemblik naar de dijk en via Onderdijk, Wervershoof en Andijk op naar Enkhuizen, het weer is geweldig en het zoeft erover. In en door Enkhuizen gaat alles 6 versnellingen lager en heel rustig fiets ik langs de haven, onder de Dromedaris door, en dan naar het station waar ik weer langs de buitenkant de aansluiting van de dijk op zoek om bij Broekerhaven definitief weer op de dijk te gaan fietsen. Nu moet het komen, of juist niet, ik zal wel zien, het gaat allemaal heel voorspoedig en het nieuwe asfalt doet het goed voor de Quest. Al na enkele honderden meters stop ik omdat het eerste bord mij wat “griezelige” vooruitzichten beloofd. Als ik stil sta om een foto te maken stopt er een meneer en al snel volgt er een gesprek. “Inderdaad, afgelopen weekend kon je zo naar Hoorn fietsen over de dijk maar maak je maar niet te druk om dat bord, dat halen ze later wel weg”, vertelde de man. Het bleek Jan Dekker te zijn, een goeie kennis van ons aller Jan Reus, “Doe Jan de groeten als je hem ziet” en zo namen we afscheid en vervolgden onze weg. Het ging allemaal heerlijk, nog steeds geen problemen, even stoppen foto’s maken en weer verder richting Hoorn. In de verte begon zich iets af te tekenen, het leek een zandhoop op de weg, inderdaad een stuk rijplaten met aan het eind een grandioos obstakel wat maar met moeite was te passeren, uit de fiets en bijna kantelend langs het talud om mijn weg te kunnen vervolgen. Binnen een kilometer nog een keer zo’n zelfde “grap” en een stuk slecht wegdek. Blij was ik toen ik de laatste bocht doorging en een foto kon maken van de “Schellinkhoutermolen” nog een paar kilometer dan ben ik weer op het “vaste”land. Bij het laatste stuk stond weer een enorm bord dat ik daar niet door mocht, op mijn vraag aan een paar mensen die daar stonden of ik daar wel door kon kreeg ik te horen, “Nu kan het nog, dan kom je zo in de stad Hoorn maar straks kan dat niet meer” hoe het zal worden weet ik dus niet, misschien wordt het t.z.t. alleen voor fietsers dan zal het dus wel meevallen, we wachten wel af. Mijn eindconclusie is, je kan over de dijk maar er zijn nog obstakels en omdat er toevallig vandaag en ook in de weekenden niet wordt gewerkt is het mogelijk maar de weg is nog niet officieel vrij gegeven, ook niet voor fietsers. Ik was vandaag in overtreding maar veel fietsers en wandelaars met mij, want ik kwam er heel wat tegen. Het rondje is voor mij weer heerlijk geweest, al tientallen keren reed ik het op deze manier vanaf huis via de drie steden en dan is het goed voor ruim 80 km.

Retourtje N.Holland - Friesland

Het was de hoogste tijd om weer eens de dijk over te gaan om in Oudemirdum mijn gezicht te laten zien. Het weer leende zich er uitstekend voor, geen wind en zonnig wat wil je nog meer, nou ja , liever wat hogere temperaturen want toen ik weg ging stond er op de “weerprofeet” -2,4°C. en nu ik weer thuis ben geeft hij + 3,4° C aan, niet echt warm zullen we maar zeggen, het vreet energie zulke lage temperaturen dat is een ding dat zeker is. De rit heen verliep zonder oponthoud, aan de Friese kant moest ik even wachten bij de Lorent-sluizen waar wat vrachtboten door moesten en toen kon ik rustig een foto maken van de baggerschuit die de vaargeul op diepte probeerde te houden. Verder viel mij op dat er op de weilanden in de provincie Friesland buiten gewoon veel ganzen rond stappen, echt niet normaal. Bij Bianca, die ik van te voren had ingeseind dat ik er aan zat te komen, bleek bij het uitstappen dat er nogal wat “stoom” van mijn lijf afkwam toen ik uit was gestapt, dus probeerde ze dat op een foto vast te leggen maar dat viel niet echt mee. de koffie was er weer heerlijk en na het tweede bakkie kwamen Thimo en Fleur al uit school. Een heerlijk stel, enthousiast als ze opa weer zien met zijn gele Quest. Toen ik foto’s wilde maken, zei Fleur, dat ze helemaal niet op mijn blog wilde, ik heb haar beloofd dat ik het bij een klein stukje zou houden dus vandaar een “hap” uit de foto waar opa’s enige kleindochter op staat. Toen ik weer wegging maakte Thimo nog wel een foto van mij die wel op mijn blog mocht en zo werd de rit huiswaarts weer gestart, nog 80 km dan ben ik weer thuis in Middenmeer. Huiswaarts liep het ook allemaal soepel en kwam ik weer thuis na de totale rit van 160 km met heel veel genoegen weggetrapt.

Dus ook met regen en storm fietst hij

Onstuimig weer, inderdaad ik heb het geweten, nog nooit heeft het zo hard geregend met zoveel stormachtige windstoten. Ik kruip bijna weer in elkaar als ik er aan denk, en dan te bedenken dat ik mezelf gisteren nog heb “behangen” met het bordje “mooi weer fietser”. Vanmorgen de buienradar serieus bekeken en vastgesteld dat het allemaal wel mee zou vallen als ik een rondje zou gaan fietsen, de wind is langs de kust vrij stevig met windstoten en windkracht 5 over land dus op naar Zwaag, bij Kees even een paar digitale boeken afgeven en dan weer op huis aan. Als ik op de heenweg constateer dat de wind van opzij hier en daar nogal onprettig is bedenk ik dat ik, straks nadat ik mijn boodschap heb gedaan, beter recht tegen de wind in kan gaan en dan schuin voor weer naar Middenmeer. Ja dat stukje uit Zwaag vandaan reed ik wel tegen de wind in maar verder kwam er weinig van mijn goede voornemen terecht, al heel snel was ik wat ver uit de route en bleek dat mijn windberekening nergens toe zou leiden. Op een bepaald moment reed ik in Avenhorn en nam daar de dijk naar Schermerhorn, mooi in de luwte en later recht op de “kop” dus dat gaat probleemloos, nou ja ook weer niet helemaal want net voor de bocht stonden een paar enorme trekkers die bezig waren met het riet en de berm voor zo ver ik dat kon bekijken. De eerste trekker was voorbij en bij de tweede was het even wachten, dus een plaatje schieten, maar net na de bocht volgden er nog een serie van de grote “gevaarten”, maaien, bij elkaar halen en meteen persen tot ronde balen waarbij op een honderd meter het laatste obstakel, de vrachtwagen was die deze balen meteen weer verzamelde. Toen ik net voor Schermerhorn de lucht bekeek ben ik meteen gestopt en heb de kap erop gedaan, nog maar amper zat ik weer of het begon te stortregenen en bovendien zwiepte de wind alles door elkaar. Kilometers heb ik gereden in deze “barre” omstandigheden en begon me af te vragen “Waarom moest je ook zo nodig weg”. Heel bewust heb ik op het stuk weg van “De Gouden Karper” tot aan de afslag naar Hensbroek heel voorzichtig links gereden, goed oplettend dat er geen ander verkeer naderde en zo kon ik de windzwiepers opvangen om niet direct in de sloot terecht te komen en dat allemaal in de stromende regen. Mijn vader zaliger zou wel gezegd hebben, “Daar word je hard van” nou ik was blij dat het weer droog werd, ik kon mijn bril weer op zetten en verder racen naar Middenmeer via de binnenwegen en bij voorbaat niet langs de ringvaarten van de polders, net “effe” te link. Na 75 km was alles weer over en kon één en ander weer in de wasmachine en ikzelf onder de douche.

Wat doe je als mooi weer fietser, afwachten tot het droog is

Het was vanmorgen even slikken, ik had gerekend op droog weer maar een lichte motregen maakte de start van de dag wat minder aangenaam. In mijn planning stond eigenlijk een ritje naar de andere kant van het IJsselmeer, even op visite naar Oudemirdum maar aangezien ik me zelf nog steeds het predicaat, “mooi weer fietser” geef zat het er voor vandaag niet in. Tegen een uur of 11 werd het droog en begon het weer wat te leven, de banden bijpompen de ketting wat met olie bewerken en, ja je gelooft het niet, de achterband weer verwisselen voor mijn geliefde “Schwalbe Kojak” geruisloos en snel zullen we maar zeggen, hoewel de meningen en de bewijzen vaak anders zijn. Rond 12 uur ben ik vertrokken en heb onderweg even poolshoogte genomen door Kees te bellen om mij ervan te overtuigen dat ik vandaag alleen zou rijden, inderdaad Kees was thuis bezig als harde werker in de houtindustrie, al was het alleen maar voor de kachel. Het leek me wel wat om via wat binnenpaadjes richting Schoorldam te gaan om dan door de Schoorlseduinen naar zee te gaan. Net langs het Noord-Hollandskanaal bij Schoorldam kwam ik André tegen, stoppen en even bijkletsen, André was onderweg naar Kees voor wat materialen. Na deze korte stop ben ik weer verder gegaan om de route naar zee te volgen zoals ik van plan was. Over de Schoorlsezeeweg reed het als altijd heerlijk rustig, weinig wandelaars en fietsers en dus ook geen honden die nog weleens los lopen. Bij zee was het rustig vergeleken bij vorige week, zelfs zo rustig dat er geen “kop” te bekennen was. Zo ben ik verder gereden via het fietspad naar Hargen, en wat schetst mijn verbazing, een boortoren in de duinen vlak bij Hargen, een foto maken en lezen dat de firma onder de naam KCA Deutag de boorwerkzaamheden voor zijn rekening neemt, jammer, zo in de vrije natuur, maar het zal wel nodig zijn. Bij Hargen nog even getwijfeld of ik mijn rondje zou verlengen door langs het water over de Hondsbosschezeewering te gaan maar het weer is niet zo aanlokkelijk en het zal vanavond wel weer snel donker worden en dan ben ik liever ruim op tijd weer thuis. Via wat smalle slingerpaadjes en fietspaden kwam ik weer voor de brug bij Schoorldam en vandaar via de “oude” route weer naar Middenmeer waar ik na 77 km de rit weer heb beëindigd.