Een "half" rondje

Weer een dag dat de “weermannen en vrouwen” het faliekant mis hebben, een zon overgoten dag . Niet op tijd van start omdat ik een tijdje bezig ben geweest om een euvel op te lossen in de Quest. Het is nog niets veranderd, als ik over een klinkerweg rij komt er een extra tikkerend geluidje bij wat er eerder niet was. Al meerder keren onderzocht wat het kan zijn maar tot nu toe blijft het een verborgen euvel. Zodra ik op glad asfalt kom is alles weer zoals het hoort, geen bijgeluid of extra rammel. Helaas het is nog niet gevonden, alles zit vast geen los getrilde schroeven ook geen ruimte op onderdelen voor zover ik heb kunnen vinden, het geluid is er nog steeds. Als het weer wat vaster wordt maar een keertje naar Dronten fietsen en hopen dat ze daar het probleem wel kunnen vinden en oplossen.

Ik ga vandaag maar weer een keer via de Schagerweg richting Kolhorn, nadat ik de imposante brug ben gepasseerd ben ik buiten de polder en bij Kolhorn wordt ik gemaand uit de fiets te klimmen, maar gelukkig hield de kraanmachinist even alles op “stilstand” en kon ik veilig doorfietsen.

Kort voor Schagen neem ik de weg richting Haringhuizen om later de weg over te steken en via ’t Veld mijn weg te vervolgen.

De lucht leek wel iets te veranderen in negatieve zin maar het viel alles mee.

Door de zoveelste wegafzetting kwam ik via ’t Verlaat op de weg door Oude Niedorp.

Eenmaal door dit dorp toch maar weer een keertje stoppen bij de ruïne kerk waar een heel verhaal achter zit, ik weet er nog van dat deze kerk doorblikseminslag is afgebrand  op 3 april 1977 en is tegenwoordig eigendom van de gemeente die het in stand zal houden als bezienswaardigheid.

Iets verder kom ik weer een aantal “afwijkende” schapen tegen, weer anders als die van gistermiddag die een hele zwarte kop hadden. Als alles weer op z’n plek staat geeft de teller voor vandaag 52 km aan.                              

Verjaarsfeest en een ommetje toe

 

Eerst nog even iets wat hier aan vooraf ging, hij was lek de achterband en het werd echt de hoogste tijd om hem te vervangen.

Vorige week dacht ik dat de Quest deze week niet van stal zou komen gezien de weersvooruitzichten, maar de eerste dag begint meteen al veel positiever dan de laatste berichten van vorige week. Ja en wat doe je dan, gewoon de knop omzetten van autorijden naar de fiets pakken, ik moest n.l. naar een zus van me die vandaag jarig is in Blokker. Eerst puzzelen hoe ik moest rijden en toen ik dat ongeveer in m’n hoofd had, omkleden en “gaan met die banaan”.

De eerste foto is van het bordje dat geplaatst is bij een heel vroegere veenontginning bij Benningbroek/Sijbekarspel het land er is nogal ongelijk. Na wat omzwervingen en vragen kwam ik uiteindelijk op de plaatst van bestemming, de IJsvogel met een aantal appartementen waar ik moest zijn.

Er was al heel wat visite en ik kreeg een plaats naast familie die ik nog niet eerder had ontmoet, als ik het goed heb was dat Gea met haar dochter naast de jarige links en partner Adrie beide met een helder wit kapsel. Gezellig kletsen onder het genot van koffie met gebak en later wat “fris” en wat “snoepgoed”. Toen het naar mijn gevoel tijd was om weer op te stappen heb ik een willekeurige route genomen die me via Blokker weer richting Hoorn bracht en waar ik de dijk langs het Markermeer weer heb opgezocht.

Het bekende pad waar vanaf Hoorn tot aan Enkhuizen nergens verkeer van rechts kan komen net als van Enkhuizen tot aan Medemblik, als je het fietspad maar blijft volgen.

Toch nog weer een aantal zeil liefhebbers die met deze wind nog aardig op de zeilen moeten letten. En dan zie ik ze weer lopen, schapen met zwarte koppen, hoe ze heten kon ik niet precies vinden er zijn er meerder die bij dit plaatje passen.

Dan langs de witte “vuurtoren” van Andijk waar ik nog een visser zie die voor den brode vaart en verder richting Medemblik.

Langs de Nieuwlanderweg, vroeger Oudelanderweg en nog even stoppen om vast te stellen dat het hier echt om rodekool gaat en zo eindigde de rit vandaag na 86 km, het was weer ontspannend.

Hoe redden we de reeën ?

 

Het is weer klaar voor deze week, vanmorgen eerst voor controle naar de cardioloog wat heeft geresulteerd in één pil minder per dag en tot over een half jaar. We gaan er weer voor zeggen ze dan, nou ik was dat al maanden geleden van plan om door te gaan. Aangezien ik wat later van start kon vanwege dit ziekenhuis bezoek de dichte mist ben ik, toen hier de zon scheen, nog even een rondje gaan trappen, slechts 40 km en onderweg kwam ik toch nog weer wat nieuws tegen.

Het valt wel op ....

In de Wieringermeer is een stuk bos, het Robbenoordbos, het ligt in het noord/oosten van de polder met een mooie rechte weg langs de dijk en het bos. Deze weg wordt vaak gebruikt als “racebaan” en aangezien er per jaar 10 tot 15 reeën worden aangereden zijn er extra signalen geplaatst om de automobilisten wat rustiger aan te laten doen, hopen dat het helpt.

en nu maar hopen dat het helpt.

Het was af en toe echt mistig

Het werd dus een klein rondje maar het was wel weer heerlijk, maar van de zon, die er was toen ik van huis ging, was later weinig meer over, de mist werd steeds dichter hoewel het af en toe ook weer ophelderde.

Smekende handen voor beter weer ? 

Verder denk ik dat er volgende week weinig kilometers gemaakt gaan worden want er komen zoals het er nu voorstaat meerdere dagen met regen en ik ben en blijf een mooi weer fietser.

De nieuwe "gasketel"

 Hebben jullie dat nou ook, twijfelen of je zal gaan en als je dan weer thuis komt het gevoel hebben dat je de hele wereld weer aan kan. Met mij was dat vanmorgen wel zo, het was nog droog maar de berichten waren niet erg hoopgevend, nu nog droog, maar straks regen. Toch maar omkleden en de bandenspanning gecontroleerd en toen gaan, het was weer heerlijk na een dag binnen zitten. Het werd wel weer het bekende rondje Hoorn – Enkhuizen – Medemblik, het HEM-rondje het kan bijna blindelings.

Overal zie je ganzen maar als ze dan opvliegen lijken het er wel nog veel meer. 

Even verder bij Bobeldijk staat een huis waar men flink aan het verbouwen is geweest en net daarvoor staat een z.g. gasketel, een zwarte ketel die uit het verre verleden bij verschillende huizen, waar de kwaliteit van de bron het toeliet en gas naar boven borrelde wat dan werd opgevangen in zo’n zwarte “Gasketel” en werd gebruikt om op te koken, bij mijn overburen stond er ooit ook één.

Langs het Markermeer zijn nog een paar enthousiaste zeilers actief.

Ik ben deze keer maar boven op de dijk gebleven en zag zodoende het kerkje op Andijk staan waar het leek of de toren eraf was, maar dichterbij gekomen bleek dat niet het geval maar de grauwe lucht en de buitenkant van de toren gingen in elkaar op.

In de Wieringermeer is er gisteren veel water gevallen en dat is te zien op het land en ook je auto wassen heeft weinig zin één ritje en hij is onherkenbaar geworden, bietenrooien en vervoeren naar een plaats wat extra transport met zich meebrengt laat de wegen niet onberoerd. Als de Quest weer binnen staat geeft de dagteller precies 90 km aan voor vandaag.

De mist stuurde mij terug.

 

Het was vandaag prachtig weer maar met een zware tegenvaller, door de mist, en zodoende heb ik mijn route uit veiligheidsoverweging maar drastisch omgelegd.

Geen risico nemen door aangereden te worden door een automobilist die daarna alleen maar zal zeggen “Ik zag hem niet” dus na 7 km omkeren en naar een zonniger gedeelte van de polder en Wieringen rijden waar het zonnig bleef tot ik weer thuis was. 

Op bepaalde stukken kon je zien dat de mist zeer plaatselijk was, links helder en rechts behoorlijk dichte mist.

Door het Robbenoordbos naar Den Oever en langs “Het huis van de Wadden” waar Tina de scepter zwaait in haar B&B.

Dan langs de haven omhoog en langs 3 karakteristieke “Wieringervissersboten” uit vervlogen tijden die in het hoekje van de haven liggen, boven staat aan het eind het monument voor alle vissers die nooit meer terug kwamen van zee.

Na een paar kilometer kom ik langs mooi plekje wat ’s zomer vaak droog staat en waar vogels hun broedplaats hebben.

Bij Stroe passeer ik “De Heidense kapel” met bijbehorend parkeerterrein.

Op Het Wad is te zien dat het erg laag water is, zo ver als het oog reikt zie je slibbanken waar geen water is te zien. In De Haukes zie ik wat mensen met kleinere en grote paarden dus voorzichtig doorrijden totdat ik een man zie fietsen tussen de amazones.

Hij riep ook gelijk “Hé daar is de “banaan” van Pé”, het is Jan van Dijk één van de zoons van Albert van Dijk oftewel “Mijn vriend van langs de weg ”,die enkele jaren geleden is overleden bijna 98 jaar oud. Jan begeleide zijn familie die op de viervoeters een rondje reden.

Ik had de bedoeling om Wieringen boven en onderlangs te rijden en zo kwam ik op de Nesseweg, (nooit eerder van gehoord) en weer verder wie kom je dan tegen op een heel smal fietspad, Adré Dronkers even kletsen en dan weer verder,  maar uiteindelijk kwam ik weer op wat bredere en grotere wegen en paadjes die me naar Middenmeer hebben gebracht via Wieringerwerf

en ook een speciaal bord langs de weg trok weer mijn aandacht toen mijn kinderen voor de TV zaten te kijken naar dit programma. Alles bij elkaar was het net 71 km genieten waar de mist geen invloed meer op heeft gehad.