Frankrijk vakantie

Hij is weer even op zijn blog, niet dat het nu weer allemaal vanzelfsprekend is dat er weer geregeld verhaaltjes zullen volgen maar het begin is er, laten we het daar maar op houden. Drie weken Frankrijk is een prachtige ervaring , vanuit het vlakke polderland de bergen in, dagelijks vertier zoeken met fietsen op de “huis tuin en keukenfiets” een gewone “recht opper” dus, is heerlijk, vooral als de ritjes geregeld om het meer van Annecy gaan waar Tiny met elektrische ondersteuning  mij geregeld het nakijken geeft, daarnaast een 25 meter zwembad op de camping waar meestal geen mens gebruik van maakte, echt een heerlijke vakantie. Slechts enkele dagen minder goed weer, maar het was de meeste dagen tussen de 25 en 30 graden, echt vakantieweer. Naast een klein stukje fietsen hebben we ook af en toe stukjes gelopen op wat geaccidenteerd terrein, bergen noemen ze dat meen ik. Het meest opvallende wandelingetje was op Col de la Colombiere waar op een bepaald moment een gems ons pad kruiste zonder haast te maken, ik had alleen voorheen het idee dat die beesten “knapper” waren, deze had maar een ongeïnteresseerde blik. Ook de afsprongplek van de parapenters vanaf de Col de la Forclaz was indrukwekkend, vooral op de zondag dat wij daar kwamen, toen was er een dag competitie van een Belgische parapentersclub, honderden achter elkaar waagden in mijn ogen hun leven aan een stukje nylondoek met touwtjes eraan, geef mij dan toch maar de Quest dan blijf je minimaal op de begane grond en is het risico een stuk kleiner om wat op te lopen.

Wel kwam ik op deze camping zegge en schrijve één ligfiets tegen waar een ruim 60 jarige mevrouw van Franse origine op reed. Op mijn vraag of het een Frans product was vertelde ze dat het van Duitse herkomst was.Ik kom z.s.m. weer met een fietsverslag van mijn vertrouwde tochtjes door den lande, maar vooral Noord-Holland en Friesland.

Klein onderhoud

Soms moet je iets anders doen dan wat je van plan was, zo verging het mij vandaag ook. Ik had in mijn hoofd, wat zaakjes regelen en daarna een stuk of stukje fietsen, helaas de regen was spelbreker. Inderdaad ik ben en blijf een mooi weer fietser, als ik van huis ga moet het droog zijn maar begint het later onderweg wel te regenen dan heb ik er verder geen moeite mee. Dus iets anders verzinnen, het is niet zo moeilijk, de schokbrekers onderhanden nemen. Vorige week reed ik langs de Hondsbosschezeewering toen ik steeds een irritant geluidje hoorde uit de schokbrekers, smeren en het is weer over. Langs Beukers de fietsspecialist in Petten om een flesje olie, niet handig van mij want ik liet me een flesje hydraulische olie in mijn handen stoppen wat inderdaad hielp voor een paar kilometer maar daarna was het weer hetzelfde. Op mijn vervolg ritjes bleef het mij toch irriteren dus de schokbrekers moeten open, schoonmaken en de aanwezige olie er uit halen om daarna gewone smeerolie te gebruiken. Zo rond 13.00 uur uur begon ik aan de klus en na 1 uur en 5 minuten stond hij weer op zijn wielen en na een proefritje van een kilometer of 7 a 8 kon ik vaststellen dat hij genezen was. Wat nog wel opvallend is, vorige week heb ik ook voor de zoveelste keer het kettingtandwiel voorzien van nieuwe o-ringen en toen meteen dit setje in de tas met reserve onderdelen gestopt. Daarvoor in de plaats heb ik weer een “oud” kettingwieltje genomen met één dikkere o-ring, hij is nog nooit zo geruisloos geweest, we zullen zien wat de tijd zal brengen maar voorlopig zit het wel goed. 

Buitenom en binnendoor

Gisteren was het mijn weer niet en vandaag heeft het alles weer goed gemaakt, wat een heerlijk ontspannen ritje. Tegen 10 uur zat ik al in de fiets en reed eerst door Medemblik waar ik even een blik op de haven en het IJsselmeer heb geworpen en meteen kasteel Radboud weer een keer heb vastgelegd, het blijft een leuk foto-object. Na Medemblik richting Onderdijk en Wervershoof om via de Kagerbos naar Andijk en Enkhuizen te rijden. Toen ik langs de Kagerbos reed, de weg van Onderdijk langs de dijk naar Andijk, werd mijn naam een aantal keren geschreeuwd, nou ja geschreeuwd is wat overdreven, maar ik werd duidelijk geroepen. Op de dijk liepen 6 dames, stoppen en omdat zij niet naar beneden durfden lopen ben ik de dijk opgegaan en maakte kennis met de groep waarvan ik er twee kende, Trees uit Wieringerwerf en Elly tegenwoordig uit Wervershoof na jaren in de Wieringermeer te hebben gewoond met Frans haar liefhebbende echtgenoot, de andere dames werden voorgesteld maar die namen ……… vergeet het maar. Na dit korte oponthoud weer verder om door Enkhuizen te rijden waar de oranje gekte ook heeft toegeslagen en bij de ophaalbrug weer een poosje wachten omdat er een vrij groot schip, althans voor de binnenhaven was het groot, door moest naar het open water. Even buiten Enkhuizen op de dijk net voorbij Broekerhaven was een auto gestopt en er werd een kano afgenomen. Met deze man heb ik een hele tijd staan kletsen over de kano maar meer over de Quest. Hij ging met dit, in mijn ogen minuscule, bootje het IJsselmeer op richting Schellinkhout, zo heeft een ieder zijn hobby. Er werd een cameraatje voorop geplaatst en toen alles was geïnstalleerd werd de tocht aanvaard richting “volle zee”.

Een paar extra foto’s leken me wel leuk, je komt niet elke dag een echte kano tegen al wordt de Quest ook weleens een “gele kano” genoemd. Eenmaal net voorbij Hoorn werd ik gebeld door mijn vriendin en dat was meteen aanleiding om de route even aan te passen en naar Tiny in Zuidoostbeemtser te rijden. Een tijdje bijkletsen en vervolgens weer naar Middenmeer waar de teller voor vandaag 117 km had genoteerd.