Wat is ablatie, ik weet het nu.

Het is vandaag ondanks mindere spectaculaire vooruitzichten een prachtige dag, kleindochter FLeur is geslaagd "Persoonlijk begeleider GHZ " er stond 2 jaarvoor maar ze heeft het in 1 jaar gedaan. IK ben weer thuis uit het ziekenhuis en de mooiste bloemen bloeien weer volop. Dat is in het kort wat er te vermelden valt. Dan dat minder spectaculaire, ik ben wel thuis uit het ziekenhuis na twee spoedopnames in 14 dagen maar ben er toch minder goed vanaf gekomen. Gisteren heb ik een ablatie ondergaan en helaas zonder resultaat, de plek waar de cardioloog een blokering in mijn hart wilde aanbrengen was na diverse pogingen niet te bereiken, niet met de standaard sondes en ook niet met verschillende andere materialen, 4 uur echt stilliggen op de operatietafel alles kunnen volgen via een groot scherm met geregelde uitleg van de cardioloog hebben helaas niet het gewenste resultaat opgeleverd, het was echt "poging mislukt". Het altenatief is nu proberen de hartslag in de hand te houden met pillen die na een "marinade" zoals de arts zei, gaan werken. Voorlopig dus nog niet fietsen, inspannen en weet ik wat voor blokkades er nog meer op de lijst staan, m'n gemak houden is de simpelste verklaring en pillen slikken. Al in geen 30 jaar een pil geslikt en nu is het net een apotheek als ik aan mijn ontbijt begin, zo zie je maar elke dag kan je worden verrast door minder aantrekkelijke gebeurtenissen maar het voornaamste in zo'n situatie is de moed erin houden, het komt weer goed en ddarbij is geduld een schone zaak.

Een levensgevaarlijk NIEUW fietspad langs de Afsluitdijk

Zo …..

……. wordt het …..

…. gepresenteerd.

 Voor al degenen die op 1 of 2 juli de Afsluitdijk willen “inwijden” per fiets let op want het is bij één moment van onoplettendheid echt levensgevaarlijk. Men propageert wel met mooie verhalen en animatie foto’s dat het allemaal, ter eigen eer en glorie, geweldig is, maar ik heb al meerdere keren gezegd, als je een moment naar b.v. een bootje op het Wad zou kijken en in de “berm” zou komen dan zal de kans groot zijn dat je per ambulance zal worden afgevoerd. 

En …..

…. zo …..

… is …..

…… het…….

 ……. in werkelijkheid.

Zelf kan ik helaas niet van de partij zijn maar de foto’s van enkele maanden geleden die ik zelf heb
gemaakt spreken voor zich, elke paar meter “stootblokken” om je val op te vangen en om dit in de hand te werken is de randvan het fietspad nou niet direct fietsvriendelijk. Misschien valt het mee, de tijd zal het leren, maar nogmaals vallen langs de weg is nooit handig, dan lig je in het gras maar vallen langs het nieuwe fietspad op de Afsluitdijk is voorzover ik nu heb gezien levensgevaarlijk.

Het ware leven.

 Hoe veel waarheid zit hierin ?

Ja, hoe zal ik dit verhaal beginnen, ik heb al een aantal dagen geen fiets verslag gepubliceerd op mijn blog de oorzaak is snel uitgelegd. Afgelopen zaterdag was ik vrij actief bezig met snoeien van een heg wat heel voorspoedig ging, vervolgens de tweede die eerst van de zijkant werd gefatsoeneerd, allemaal met een vrij grote elektrische heggenschaar. Veel snoeiwerk misschien wel te veel boven m’n macht en toen ben ik even gaan zitten om wat bij te komen, ik leek wel een beetje moe. Van het één kwam het ander en nadat Remco 112 had gebeld ging ik met loeiende sirene naar het ziekenhuis waar de artsen en verplegers mijn hartritme weer op normaal niveau probeerden te brengen want 165 was toch wel iets te veel van het goede. Na verschillende pogingen lukte dat niet en werden andere maatregelen overwogen maar bij het zien van de cardioloog begon hij meteen te dalen. Al met al een zeer onverwachte ervaring waardoor ik nog steeds in het ziekenhuis verblijf, tot nu toe is er nog geen oorzaak gevonden, alles is goed , hartslag bloeddruk enz.mogelijk morgen een inspannings test om te zien of daar iets uit zal komen. We wachten het af en volgende week hoop ik meer nieuws te hebben maar voorlopig zit fietsen er niet in terwijl het zulk mooi weer is.

Verstuurd vanaf mijn iPad

Iets wat ik niet voor mogelijk hield

 

Hoe klein is de wereld, dat vroeg ik me vanmorgen af, een bijzonder verhaal met iets wat je niet voor mogelijk zou houden.

Ik had zoals zo vaak een rondje in m’n hoofd om via Medemblik enz. de vaste trip te maken over de dijk wat normaal zo rond de 80 km is en dan met een kleine afwijking nog weer een keer langs de Lekermeer waar het aardbeien verkooppunt is en dan via de slingerende Rijndijk ook nog even naar Obdam.

De grootste verbazing was het geïmproviseerde stalletje waar vandaag de eerste aardbeien werden verkocht terwijl er gisteren nog niets te zien was, dus een meevaller.

In Obdam was er bij Tom en Gerda net als altijd een rustpauze met versnapering, hoewel dat rustpauze nog lang niet nodig was, het ging nog altijd super mooi. En daar kwam het verhaal, Gerda vertelde dat ze onlangs bezoek had gehad van onze neef Pierre Koomen uit het Friese Oenkerk. Pierre vertelde dat hij onlangs een fietstocht had gemaakt in de buurt van Antwerpen en daar had overnacht bij “vrienden op de fiets” hij was naar hetzelfde adres gegaan waar hij ook vorig jaar had overnacht, het was daar goed. In de loop van dat bezoek raakte hij met de heer des huizes in gesprek over het fietsen, deze meneer Wouter Dewanckel zei op een bepaald moment “Koomen die naam komt me zo bekent voor, schrijf jij ook niet vaak wat op internet” nee, zei Pierre, ik niet maar wacht mijn neef Pé die in zo’n gele fiets toert. “Inderdaad die bedoel ik, ik lees geregeld zijn verhaaltje met die gele fiets”. En zo zie je maar weer dat de wereld klein is, of is het zo dat ik zo bekent ben als “de bonte hond” zoals wel eens wordt gezegd. Thuis gekomen na ruim 100 km eerst proberen neef Pierre aan de telefoon te krijgen en dat is gelukt en inderdaad hij bevestigde één en ander, een Belg als vaste lezer. Dus weer een prachtige dag met weer nieuwe ervaringen en dat er weer aardbeien te koop zijn langs de weg maakt de dag nog mooier.

Helaas nog geen aardbeien langs de weg.

 

Wat is het toch een zaligheid langs de weg met volop zonneschijn, daar krijg ik een blij gevoel van. Eerst maar eens kijken of de “hofleverancier” van uitzonderlijk lekkere aardbeien al zover is dat de oogst langs de weg wordt aangeboden. Als ik me heb omgekleed en de eerste koffie is genuttigd ga ik van start. Langs de Flevoweg, zie ik net voorbij de Tussenweg, dat het met al die graverij in de polder ten behoeve van kabels, warmwaterleidingen en meer van dat gedoe, niet altijd goed gaat.

De grond wordt steeds losser en krijgt geen tijd om te bezakken en als er dan weer wordt gegraven op zo’n zelfde stuk voor de volgende voorziening dan loop je het risico dat de graafmachine omzakt en nu toevallig tegen het kassencomplex, hierdoor wat vertraging en schade. Verder, in de Lekermeer staat nog geen stalletje langs de weg dus nog geen aardbeien, ik fiets door naar Tiny in Zuidoostbeemter en die blijkt visite te hebben van schoonzus Tineke uit Hoorn. Met koffie en koek bijkletsen over nieuwe en mooie berichten die Tineke ons vertelde.

Als ik even later weer verder ga bedenk ik dat ik wel even over Alkmaar kan gaan naar zoon Gerard die nog thuis is vanwege de operatie aan zijn hand. Daar weer iets drinken en een grote koek erbij en alles weer even op een rijtje zetten.

Bij vertrek worden nog een paar foto’s gemaakt van ondergetekende met z’n nieuwe helm, die overigens prima bevalt door goede ventilatie en hij zit prettig.

In de buurt van Broek op Langedijk zie ik nog een zwanenfamilie met pluizige nakomelingen die goed worden bewaakt door de ouders.

Net voor het dorp Oude-Niedorp zie ik dat de honden worden uitgelaten en meteen in de gelegenheid worden gesteld om een bad te nemen. Thuis is het nog steeds zonnig en heb ik vandaag weer 103 km weggetrapt, ’t kan niet op.

Weer veilig langs de weg

 

Alles werkt weer als nieuw, vanmorgen ben ik naar Dronten gebracht door broer Ben en op aandringen van Tiny had ik eerst nog even gebeld of hij klaar was en wat bleek, tot mijn stomme verbazing moest Theo er nog aan beginnen maar om 12.00 uur was hij weer “strijdvaardig” en kon ik de thuisreis aanvaarden. Het eerste plus punt mag niet onvermeld blijven Eva heeft voor ons apart nog even een paar bakken koffie gezet en dat ging er prima in, bedankt Eva dit hoort ook bij goede service.

De operatie ging voornamelijk om de remmen en kabels en die zijn links en rechts vervangen waarbij Theo nog liet zien dat de nieuwe remblokken, voor montage, nog in een speciaal  ontworpen onderdeel rond werden geschuurd met de boorkolom waar dit in was gemonteerd. Dan de kabels, zowel binnen als buiten werden vervangen, alles even na meten en testen en klaar was de “koets” Nog even een proefrondje, maar ik kon na inladen van mijn meegebrachte spullen weer richting Middenmeer.

Alles tegen en soms zijwind die er aardig aan drukte maar het ging allemaal goed en zo kwam ik de polder in vanaf Medemblik, langs de vuilstort en rechtsaf de tegenwoordige Nieuwlanderweg in die voorheen Oudelanderweg heette en daar kwam ik ze tegen, neef Sander met zijn vrouw Paula. Sander gaat met de laagste ligfiets, een handbike voor invaliden, en Paula gaat op haar pas nieuwe racefiets. Sander had trouwens ook net een nieuwe besteld die hij zelf af gaat bouwen met z’n eigen onderdelen, o.a. van deze fiets waar hij nu nog mee fiets, ik heb echt bewondering voor deze kerel, met de racefiets ooit een dwarslaesie opgelopen tijdens een wielerwedstrijd en niet bij de pakken neerzitten en gaan met, helaas niet zijn banaan, maar hij blijft in beweging, knap hoor. Als ik thuis kom staat de teller op 83 km die weer heerlijk zijn weggetrapt.

Terug van weggeweest.

 

Ons verblijf in Veldenz

Daar is ie dan weer, nog niet met een verslagje van de één of ander rit met de Quest, maar morgen is dat mogelijk wel weer het geval. Vandaag is het eerst alles op een rijtje zetten m.b.t. wat er vandaag als eerste gebeuren moet, boodschappen doen, de was , grasmaaien, strijken enz. gewoon even de ”Miep Kraak” uithangen en bedenken hoe mooi het vorige week was in Veldenz in het Moezel dal.

Langs de Moezel

Bernkastel-Kues

Inderdaad we waren voor een klein weekje wat verder van huis en hebben daar verschillende leuke mensen ontmoet, o.a. ook uit het onderste stukje Nederland uit de omgeving van Beek in Limburg, Giel en Philma.

Helikopter die "gif" spuit

Maar samen hebben Tiny en ik verschillende ritjes gemaakt langs de Moezel een prachtige omgeving met op alle hellingen wijngaarden die hier en daar bespoten werden met bestrijdingsmiddelen per helikopter.

Het nieuwe hoofddeksel

Tiny is blauw en ik blijf
mijn eigen kleur trouw

Ook een wandeling gemaakt naar
de waterval.

En in die omgeving fietste ik nog even zonder helm maar heb omdat 99% “gehelmd” rond fietste, ook een helm aangeschaft in Wittlich een klein stadje waar we even pauze hebben genomen. En dan is het morgen weer als vanouds, met één belletje naar mijn broer Ben met de vraag of die me dinsdag naar Dronten zou kunnen brengen zodat ik weer met de Quest, die een grote onderhoudsbeurt heeft gehad, naar huis zou kunnen fietsen was dat geregeld, het is dan wel een klein proefritje van een ruime 80 km maar het begin is er dan weer. En als alles goed gaat volgt er dan weer met enige regelmaat een aanvulling op mijn blog over mijn wel en wee. Een volgend “fietsevenement” is voor mij 1 juli a.s. dan hoop ik de Afsluitdijk over te kunnen fietsen over het nieuwe “gevaarlijke” fietspad langs de Waddenzee, we wachten maar af vooral m.b.t. de drukte.