Van de Quarantaineweg naar de Havenkade

Omdat ik vandaag ook nog wat andere beslommeringen heb werd het maar een kort ritje. Het weer is goed en wind lijkt er niet te staan en zo ben ik vanmorgen op tijd van huis gegaan, even een rondje over Wieringen leek me wel geschikt. Ik neem niet te veel mee want omkleden zal onderweg niet nodig zijn voor een kort tripje en drinken met dit weer is ook een uitzondering. Eerst richting Slootdorp en dan via De Haukus naar Westerland en zo de Quarantaineweg op om langs het Wad, waar mogelijk, richting Den Oever te rijden over de buitenkant van de dijk met zicht op het water. Het is overal stil en dat dringt nog het meest tot mij door als ik uit de fiets moet om de eerste “hindernis” te nemen, een poortje aan het begin van de dijk. Het bleek later de enige “hindernis” te zijn, de rest stond open. Onderweg zag ik enorm veel ganzen die door het lage water aan het foerageren waren voor een eventuele langere vliegtocht. Aangekomen bij Den Oever is het weer even voorzichtig tussen de beschoeiing  door manoeuvreren om op de Havenkade te komen en langs de visafslag mijn weg te vervolgen om via het fietspad langs de A7 en het Robbenoordbos  weer in Wieringerwerf en Middenmeer te arriveren, toch weer een voldaan gevoel al was het maat 40 km.

Twee keer was de vogel gevlogen

Hoe is het weer vandaag, ik meende uit de verwachtingen te hebben opgemaakt dat het beter zou zijn als gisteren maar toen ik op het garage dak van die kleine kringetjes zag, veroorzaakt door lichte regen, begon ik toch wat te twijfelen. Toen het eenmaal weer licht was en ik de situatie nog eens bekeek leek het toch wel weer mee te vallen, een beetje mist en verder leek het droog. Tegen half 11 had ik het “snelle” pak om de schouders en de fiets uit de garage gereden, ik ga een klein stukje en ik zie wel waar ik uitkom. Het dorp uit en over de Flevoweg, en daar zag ik een grote roofvogel zitten, hij bleef mooi zitten dus die gaat op de foto dacht ik. Een stukje verder ben ik gestopt en toen ik uit de fiets was geklommen en het fototoestel in de aanslag had was de vogel gevlogen, je kon het verwachten. Nog eens goed kijken, maar helaas hij zat er niet meer, ik zag toen het licht achterop de Quest knipperen en vond dat het best opvallend was voor achterop komend verkeer, ik voelde me veilig. Nadat ik via de eerste zijweg richting Medemblikkerweg was gegaan leek de mist wel wat dichter te worden, geen regen maar heel langzaam vormden zich druppeltjes op het schermpje en werd het zicht er niet beter op. Het zal een kort ritje worden dat stond al bij voorbaat vast, laat ik maar via Medemblik even naar Oostwoud fietsen en dan kijken of bij Jan en Anny alles weer op regel is. Aangekomen in Oostwoud bij het onderkomen van de familie Geel zag ik dat Jan zijn hobbyruimte gesloten was en toen ik uit de fiets was stond Anny al bij de deur, “Kom binnen, Jan is er niet” . “Hoezo Jan is er niet, is hij op pad met de Quest” en toen kreeg ik te horen dat Jan weer in Hoorn in het ziekenhuis lag, na zijn behandeling van een paar weken geleden mocht Jan voorlopig niet fietsen, voorlopig zou 6 weken zijn maar na Jan’s uitleg dat hij niet op een fietszadel zat werd de “fietsloze” periode ingekort tot 2 weken. En toch ging het weer mis, Jan fietste al snel weer even stukjes van 70 en 80 km want de “oliebollentocht” zit er aan te komen en dan moest hij weer volop mee kunnen met de “jeugd” Jan is ook al 73 jaar maar weet nog niet van ietsje inhouden en mede daardoor  zal hij de “oliebollentocht” nu toch echt mislopen.  Maar ook deze vogel was dus gevlogen, ik heb Anny gevraagd Jan sterkte te wensen en t.z.t. spreken we elkaar wel weer en zo ging ik verder, op weg naar Middenmeer. Anny maakte nog een opmerking  over de slechte wegen door veel klei wat door landbouwverkeer op de weg bleef liggen, ik had er nog weinig van gemerkt totdat ik weer buiten Oostwoud richting Abbekerk reed, wat een afknapper. Het werd dus een kort ritje van 45 km het was voldoende voor vandaag. (De laatste foto is gisteren gemaakt door Jan Hartog die wandelde op het Edammerdijkje bij Middelie als deel van de wandelroute "De stelling
van Amsterdam")

Wonderlijk, ik werd rond half 4 gebeld door Jan Geel, "Ik ben weer thuis en je broer Ben ook" ze deelden dezelfde kamer en mochten allebei vanmiddag weer naar huis.

Ontspannen is een kunst

Vandaag begint de dag somber, zwaar bewolkt en net aan droog, zal ik nog een “veilig” rondje kunnen fietsen ? Ik was eigenlijk van plan om richting Oudemirdum te gaan maar nadat ik gisteravond had overlegd bleek dat niet de verstandigste keuze, niet thuis. Dan maar een plaatselijk ritje, helemaal geen kunst, mogelijkheden zat. Zo las ik gisteren dat men langs de Westfriese omringdijk zo’n 300 bordjes had geplaatst ten behoeve van de fietsers om de juiste route te kunnen fietsen, er stond ook al een stevig commentaar op deze “geld verspilling” op een dijk kun je toch alleen links of rechtsom en je blijft gewoon de dijk maar volgen, niks bordjes. Maar zo werkt het nou eenmaal niet, door Alkmaar , Medemblik, Hoorn en Enkhuizen moet je even zoeken en ook op een paar plaatsen waar de dijk met een omweg is te volgen kan een bordje nu dus uitkomst bieden. Niet dat ik van plan was om de hele dijk van 126 km rond te gaan, maar ik was wel nieuwsgierig naar de soort bordjes die er geplaatst zouden zijn. Dus op naar een bepaald punt langs die dijk, voor mij niet zo moeilijk omdat ik nog geen 10 km moet rijden om bij een kruising of afslag van de Westfriese omringdijk te komen. Ik ga richting Alkmaarseweg en neem het punt bij de afslag naar Winkel en na serieus de ogen uitgewreven te hebben zag ik zowaar een piepklein bordje onder de bordjes van de alom bekende “knooppunt” route. Als je eenmaal onderweg bent en je hebt dit beeld eenmaal gezien dan kan het niet meer misgaan, een echte “ronde” over de dijk. Via de Langereis, waar ik aan het eind de brug nog even heb vastgelegd en zag ik ook nog een fazantenhaan wachten tot ik dichterbij kwam waarna hij zich snel uit de voeten maakte. Na een paar foto’s ben ik verder gegaan richting Zuidoostbeemster deze keer via Grootschermer naar Graft en De Rijp en dan zie je af en toe weer iets om vast te leggen, o.a. een blauwe reiger die hopelijk bij het opvliegen niet zijn behoefte zou doen richting passerende fietsers. En zo kwam ik bij Tiny, waar we alles op een rijtje zetten van afgelopen dagen en wat nog komen gaat en tegen 1 uur weer verder richting Middenmeer. Eenmaal boven op de Oostdijk besluit ik dat ik wel met een klein ommetje naar huis kan gaan, zo gezegd zo gedaan en via Middelie op naar Edam, onderweg kom ik een wandelaar tegen die meteen een foto maakt van dit vreemde gele ding, even stoppen en in het korte gesprek hoor ik dat hij een stuk van de stelling van Amsterdam aan het lopen is. Via Edam kom ik bij de dijk langs het IJsselmeer en via “mijn” vaste route kom ik steeds dichter bij Middenmeer waar ik nog een foto maak van het aan te leggen fietspad waar hard aan wordt gewerkt, ik ga er vanuit dat het voor de winter wel klaar zal zijn. Thuis gekomen staat de teller voor vandaag op 102 km, een prettig ontspannen ritje.

Ondanks alles op naar de "Honderd"

Ja hoe zal ik dit verhaal beginnen, nou laat ik kort en duidelijk zijn: “Een klote weekend” klinkt niet direct sympathiek maar hiervan moet je er niet te veel krijgen, zelfs niet per jaar. Zaterdagavond net toen we met andere familie het tweede bakkie koffie hadden ingeschonken kwam er telefoon, een broer van Tiny was plotseling overleden, hartstilstand. En eerlijk is eerlijk dan keert de wereld weer even om, vooral omdat we allebei die ervaring hebben gehad dat je allerliefste naaste is overleden. Er volgt dan uiteraard een heel andere invulling van het weekend daar ga ik verder niet op in maar leuk is anders. Om toch de draai weer te pakken te krijgen ben ik vanmorgen weer in de Quest gestapt en heb een afkick rondje gereden van slechts 66 km, via Medemblik naar Wervershoof en zo door naar Zwaagdijk en Obdam nergens echt zin in want het maalt toch een beetje door je hoofd. Bovendien kreeg ik met grote regelmaat een buitje wat de stemming niet veel goeds deed dus snel richting huis en na douchen achter de pc om het verslagje te “lanceren”. Als ik eerst de mail nakijk zie ik weer een opluchting, een kort filmpje van Patricia, de dochter van Tiny, op youtube en dat doet je dan weer goed, niet bij de pakken neerzitten, kop op we gaan er weer voor, op naar de “Honderd” en de volgende keer een positiever verhaaltje, hoewel ik straks nog even naar broer Ben ga in het ziekenhuis waar hij met een gebroken heup vol pension geniet volgens zijn jongste zoon.

Helaas niet als "escorte"

Het is heel anders gelopen als dat ik gisteren nog dacht dat het zou gaan.  In het verleden gebeurde het vaak dat, wanneer er iemand uit Noord-Holland naar Dronten ging om een nieuwe Quest of Strada op te halen, dat er een escorte mee ging om de nieuweling te begeleiden. Meestal gebeurde zoiets op vrijdag of zaterdag maar dan ben ik meestal met andere dingen bezig en niet met de fiets. En nu las ik toevallig dat Willem Vierbergen donderdag , vandaag dus, zijn nieuwe oranje Quest op zou gaan halen, voor mij dus de gelegenheid om even op en neer te gaan en vanaf Dronten samen weer richting Noord-Holland te rijden. Helaas op mijn reactie naar Willem kwam bericht van zijn kant waardoor ik de boot moest missen, hij is vanavond om 20.00 uur in Dronten en gaat dan nog richting Zwaag fietsen en dat is mij nou net ietsje te veel van het goede. Ik hoop dat Willem heel en behouden de rit zal maken in het duister langs de dijk vanaf Lelystad naar Enkhuizen. Ik heb vandaag dus een ietsje minder gefietst, de teller bleef op 50 km staan en volgende keer zien we wel weer. Het weer is prachtig en met een beetje slingerend binnendoor kwam ik via de Hazenweel in het Egboetswater, een klein natuurgebiedje waar ik voorzichtig moest rijden om de juiste weg te kunnen houden. Het blad lag in zo’n dikke laag dat het moeilijk was om op het pad te blijven en met de ervaring van kort geleden dat ik via natte bladeren in een sloot ben gedoken doe je extra voorzichtig. Op Zwaagdijk even naar Gerrit en Marian, vervolgens naar Margriet ook nog naar Ben en Riet en tot slot naar Aad en Ans, op de eerste twee adressen waren bewoners  aanwezig en de laatste waren op dat moment uithuizig. Later in Medemblik nog een paar foto’s gemaakt van de huizen aan de overkant van de haven met de oude geveltjes en vervolgens richting Middenmeer. Langs het Wagenpad liggen al kilometers buizen voor het warmwatertransport dat de aangesloten deelnemers straks ongeveer 14 % energiekosten gaat besparen, allemaal warmwater dat 2,5 km diep wordt opgepompt. Toch weer een heerlijk ontspannen ritje gemaakt want achter de geraniums lijkt me nog steeds niks.

Zomaar een rondje.

De week is alweer over de helft en daarmee verleden tijd en in die verleden tijd gingen mijn zus Gerda en haar man Tom met vakantie, niet zomaar even, ze zijn iets meer dan 2 maanden weg geweest maar ze zijn nu weer thuis en hebben het overleefd. India, Nepal, door de Himalaya wandelen en overal tot de conclusie komen dat het hier maar een rijk en verzorgd land is. Dat hoorde ik vanmorgen, ze waren gisteren thuis gekomen, toen ik op mijn ritje voor vandaag even langs ben gegaan, niet lang want de berichten geven regen af voor vanmiddag dus op tijd wegwezen. Ik “moest” weer wat fruit halen en die grote Elstar appelen smaken nog steeds enorm lekker dus op naar Wognum om aan de Oosteinderweg  weer een voorraadje in te slaan. De “molens” in de Wieringermeer staan nog in de zon maar de wolken verschijnen al aan de horizon en maar hopen dat die niet al te snel mijn kant op komen. Als ik later vanaf Wognum naar Obdam ga neem ik de weg door het dorp via Wadway en Spanbroek waarbij de kerk zo in de zon toch wel een mooi beeld opleverde. Als ik bij Tom en Gerda ben maak ik ook een foto van het stel, bruin verbrand en behoorlijk afgevallen en Tom weer voorzien van een mannelijke tooi die in India en Nepal is gekweekt, staat niet verkeerd en hier is het koud dus een goeie bescherming. Als ik weer snel verder ga zie ik dat de donkere wolken flink opkomen en de zon al totaal hebben verdreven, mogelijk kom ik toch nog wel droog over en inderdaad dat is gelukt met zo’n 50 km een leuk tripje, misschien morgen meer als ik Willem Vierbergen kan volgen als die zijn nieuwe Quest op gaat halen, mocht dat lukken dan horen jullie dat morgen weer.

Benenstrekken

Ik moest even naar molen “De Krijgsman” in Blokker, voor mij de vaste leverancier van glutenvrij meel, om met een bepaalde regelmaat voor Tiny brood te kunnen bakken. De vraag was alleen ga ik voor de middag of ga ik erna, de buienradar gaf aan dat het zo rond 12 uur half 1 droog zou blijven dus het zal wel rond die tijd worden. Maar ja als de zon dan even door de wolken komt en ik de onrust zelve ben, dan duurt het meestal niet lang en ik sta “ingespannen” bij de kar, in dit geval dus de Quest. En zo kwam het dat ik om iets voor 11 uur al van huis was en het ging allemaal goed en mijn twijfel over de zekerheid van “de Buienradar” werd ernstig aan het twijfelen gebracht, ’t is toch mooi weer. Bij de vuilnisstort aan het einde van wat vroeger Oudelanderweg heette, (nu Nieuwlanderweg waarom weet ik ook niet) was het nogal druk van de zeemeeuwen, elke keer als er weer een auto zijn lading loste zwermde het luchtruim meteen vol met deze “aasgieren”. Wat betreft het weer had ik toch iets te vroeg gejuicht, toen ik in Blokker kwam en het meel in de fiets had gezet regende het een klein beetje en toen ik via Zwaag en Wester-Blokker mijn weg weer vervolgde, waar ik bij Riet en Leo en zwager Gerard langs was geweest, regende het nog niet echt maar in de verte waar ik naar toe moest leek het niet zo droog als de verwachting aan had gegeven. Donkere wolken en dat terwijl de buienradar na 12 uur droog weer voorspelde, het wordt waarschijnlijk een ritje tegen de regen in fietsen. Door Blokker en Westwoud waar de "grenspaal" beter is onderhouden als die bij Ursem werd de lucht steeds donkerder. Inderdaad het werd nog serieus en op een bepaald moment ben ik gestopt en heb de schuimkap er op gedaan die er na 10 km weer af kon. Eenmaal weer thuis bekeek ik de teller die 58 km aangaf en alles m.b.t. het weer was ik allang weer “vergeten” het was weer een heerlijk stukje benenstrekken.

Winkelen op De Woude

Daar gaan we weer, maandag 18 november even naar De Woude om een stuk lexan bij Wim op te halen. Bij mijn laatste onhandige manoeuvre , een soort Pluvius gebeuren, had ik ook mijn windschermpje verspeeld en aangezien ik geen reserve materiaal meer had was een ritje naar De Woude de simpelste oplossing. Het is droog en er staat een licht windje wat in de loop van de dag wat sterker zal worden maar daar heb ik nu nog weinig last van. Bij Heerhugowaard is het een nog grotere puinhoop als dat het een paar weken geleden was, als het allemaal klaar is zal het wel weer ideaal zijn maar nu moet je er niet te veel komen, dus terug maar via een andere route. De gang zit er weer lekker in en het is alsof ik met een nieuwe fiets langs de weg “snor”, wat loopt het allemaal weer soepel. Als ik op het fietspad langs de Markervaart  naar Wim en Marian’s onderkomen kijk zie ik geen auto, zou men niet thuis zijn, even een belletje en dan hoor ik dat ze er wel zijn dus naar de pont en op naar de familie Schermer. Als ik ter plaatse ben zie ik ook de fiets van Rob Kaag staan altijd herkenbaar als “gatenkaas”. Marian komt al meteen met koffie en zo kletsen we over en weer en hoor ik dat bepaalde dingen niet gepubliceerd moeten worden, Wim neemt meteen maatregelen om verder leed te voorkomen. Na enige tijd verpakt Wim mijn bestelling en na afgerekend te hebben gaan Rob en ik gelijk naar de pont, hij richting Alkmaar en ik ga nog even met een ommetje naar Zuidoostbeemster. Het gaat allemaal als een “speer” en als ik bij Tiny aankom zorgt ze meteen voor een broodje enz. en weer heel snel daarna ga ik verder omdat ze bijna klaar staat om te gaan tennissen en zo haar conditie op peil probeert te houden en dat zit nog steeds wel goed. Ik ga via de Oostdijk op huis aan en haal nog een wielrenner in die dacht een Quest voor te kunnen blijven, helaas zijn moedige poging heeft geen resultaat. Vlak voor ik in Berkhout ben zie ik ze nog druk bezig met bollenplanten, heel wat anders als toen ik vroeger thuis hielp met tulpenplanten, toen nog op “bedden”en alles met de hand, nee toen was dat echt niet “Die goeie ouwe tijd” het gaat zo toch heel wat sneller en met minder spierkracht. Op het laatste stuk net voor de oversteek naar de polder kwam ik nog achter een “dikke” trekker te rijden die ik pas in de polder voorbij kon komen. Thuis gekomen was het net 103 km en weer met de ervaring dat ik eigenlijk nog wel een stukje meer had kunnen doen, het is en blijft heerlijk langs de weg in een Quest.  

Hoe een stemming snel kan omslaan.

Een dag die mooi begon maar toch een beetje een triest einde kreeg, eigenlijk een erg triest gebeuren. Gisteren had ik al melding gemaakt van mijn ritje naar Oudemirdum in het Friese Gaasterland, zo gezegd zo gedaan dus ik was op tijd weer uit de veren en richting Friesland. De rit erheen gaat gesmeerd en om ongeveer kwart over 10 half 11 zaten we aan de koffie maar eerst droge kleren aantrekken ik ben meestal flink nat van een beetje extra zweetdruppeltjes. Tijdens het tweede bakkie hoorden we een sirene van een ziekenauto, op zich niks bijzonders maar hij stopte een paar honderd meter voorbij Huningspaed 9 waar wij zaten te koffiedrinken. Bianca schrok er meteen erg van want dat is bij Femmy en Janny Beuckens die hebben een opfokbedrijf met uitsluitend Friesepaarden, van die mooie zwarte grote paarden. Niet lang daarna kwam er een tweede ambulance en weer later een politieauto gevolgd door motorpolitie. Omdat het een kleine gemeenschap  betreft kwamen de buren snel bij elkaar en toen hoorden we dat Femmy waarschijnlijk door een paard was geraakt, hoe erg is het allemaal. Niet veel later kwam de traumahelikopter en na een 3 kwartier vertrok hij weer en hoorde Fleur, die ondertussen uit school was gekomen, dat één van haar vriendinnetjes doorgaf dat haar tante met de traumahelikopter naar Groningen was gebracht, allemaal slecht nieuws. Het drukt wel een stempel op de stemming vooral omdat Bianca en ook Fleur ook heel vaak met paarden in de weer zijn, ik heb ze ook gevraagd om a.u.b. uit te kijken met die “stomme” beesten. Oké dat was dat, er wordt op het erf al een flink begin gemaakt met de voorbereidingen van de nieuw te bouwen zomerwoning, alles in eigen beheer van Siebo en zijn vader, t.z.t. volgen meer beelden van het verloop maar ik kan een ieder verzekeren dat het aan niets zal ontbreken. Op een bepaald moment zag ik ook nog een blauwe Quest langs gaan maar voor je dan buiten bent bij de weg is hij al te ver om vast te stellen wie er in zat, ik dacht aan Ben Wichers, ik weet het niet, misschien volgt er een reactie. Nadat de inwendige mens wat was versterkt ben ik weer richting huis gegaan, onderweg nog even stoppen om een foto te maken van de Beukenlaan een prachtige glooiende weg aan de rand van het bos. Zowel heen als terug kwam ik niemand tegen op de Afsluitdijk en met een gemiddelde van 33,1 km p/u kwam ik na 160 km weer in Middenmeer.