De fotograaf van het ANP

Hoe betrouwbaar is een weersvoorspelling, ik weet het niet, vanmorgen zou het droog zijn en vanmiddag werd er regen voorspeld. Door deze vooruitzichten was ik al redelijk op tijd vertrokken om “postbode” te spelen en een paar brieven zelf weg te brengen i.p.v. met de echte post die ook haast nooit meer op tijd komt. Eerst naar Edam en vervolgens naar Zuidoostbeemster om twee brieven te bezorgen. Het is droog en redelijk weer, dus nam ik de route langs de dijk van het IJsselmeer, vertrouwd en ruim baan m.b.t. auto’s en ander groot verkeer. Het fietst heerlijk en al snel komt Schardam in zicht, een klein dorpje langs het IJsselmeer. Op de brug bij het monument van de Eenhoorn staan een paar mensen stil en omdat er een auto van de andere kant komt stop ik ook even. De man maakt ondertussen nog een foto van mij en vooral van de Quest en meteen komt hij naar mij toe en zegt, “Wij hebben elkaar al eerder ontmoet, ik heb toen foto’s van U gemaakt en een meneer met een gele BMW op de Afsluitdijk” inderdaad “Dan bent U de fotograaf van het ANP” het klopt allemaal. Hij is nu samen met zijn vrouw onderweg naar Enkhuizen om daar de boot te nemen naar Friesland waar ze samen een rondrit maken per fiets, ze gaan richting de Sallandroute en zien wel waar ze uitkomen. Thuis heb ik in mijn blog opgezocht wanneer dit ooit geweest is, die ontmoeting met deze fotograaf van het ANP, zijn naam is nog steeds niet duidelijk bij mij overgekomen, maar op 15 mei 2007 hebben we elkaar voor het eerst ontmoet. Op het vervolg van mijn tocht waren verder geen noemenswaardige gebeurtenissen te melden alleen dat de parallelweg langs de Alkmaarseweg in de Wieringermeer vandaag waarschijnlijk weer open gaat voor alle verkeer want er werden borden opgeruimd en op mijn vraag aan de mannen of ik er al langs kon vertelden zei dat ik mijn gang kon gaan en maar om die paar borden heen moest rijden. De passeerstroken zijn op 4 of 5 plaatsen gemaakt en geven de trekkerbestuurders de gelegenheid om straks volgas door te “kachelen” als het oogsttijd is. Als ik thuis ben regent het nog steeds waar ik vanaf Zuidoostbeemster al mee te maken kreeg maar wat overigens geen bezwaar was om toch nog 98 km vol te maken.

Het was even zoeken maar de foto die toen gemaakt is heb ik nog weer "opgedoken" en staat er nu bij samen met de motorrijder en het beeld van C, Lely

Piet en Ben de Jong uit Afrika in de Quest

Is het nou Afrikaner-boys in Holland of Hollandse jongens uit Afrika in Holland, ’t maakt allemaal niks uit, het zijn gewoon Piet en Ben de Jong uit Afrika die bij opa en oma logeren en deze week weer naar hun vader, Piet de Jong en moeder Carla Laan vertrekken samen met nog 2 neven die ook iets van het Afrikaanse willen proeven. Ik was vanmorgen even op pad om in Zwaag bij familie langs te gaan en daar trof ik de “mannen” uit Afrika waarvan de jongste Ben, al heel gauw bij oma kwam vragen “Wat is dat gele ding daar op het pad” “Let maar eens op” zei oma , “Straks kunnen jullie zien dat het een fiets is die heel snel kan gaan” en als het eenmaal zo ver is moeten de mannen er allebei even in plaats nemen en zijn misschien wel de eerste “African boys” die in een Quest zitten. Na de koffie ben ik weer richting huis gegaan met een vertrouwde afwijking in de kortste route, thuis gekomen zag ik dat het 79 km was geworden. Via Bobeldijk richting Avenhorn en Schermerhorn naar Alkmaar en vanaf dat punt echt naar Middenmeer sturen om het rondje niet te groot te laten worden. Langs de Alkmaarseweg reed het super over het fietspad en keek ik er vreemd van op dat de bus van de lijndienst maar zo langzaam voorbij kwam, er is daar momenteel een snelheidsbeperking van kracht en dat is 50 km, ik bleek op dat moment 46 km te rijden over het fietspad. De parallelweg, waar ik liever zou rijden, is in onderhoud om passeerstroken aan te leggen voor de landbouwvoertuigen. Op nog geen kilometer van huis kwam mij de rood-witte Quest van George Krug tegemoet, George is 18 mei geopereerd aan een dubbele hernia en probeert weer af en toe een klein rondje met de Quest wat hem zeker goed bevalt. Voorzichtig meer kilometers maken en dan weer echt van de partij zijn is zijn streven. Hij ging richting Heerhugowaard om Kees van Hattem langs te gaan. Wel of niet thuis ik zal wel zien maar anders heb ik in elk geval een leuk ritje gehad.

Hoe klein is klein

Het was vandaag geweldig weer hoewel het vanmorgen eerst nog helemaal bewolkt was klaarde het al snel op en werd het weer een super fietsdag. Eerst moest ik met de auto naar de garage voor een diagnose m.b.t een vreemd geluidje bij de motor. Na inspectie van één en ander bleek het om een lager te gaan in een steunwiel, volgende week onder het mes en vervangen. Even bij Tiny langs om een bakkie en vervolgens naar huis om te proberen nog een klein rondje te “Questen”. Mijn voornemen was echt een klein rondje, even bij broer Ben langs en dat is het dan wel zo’n beetje maar die was niet thuis en dan wordt zo’n heen en weertje weer een volle ronde. Vanaf Wervershoof over de dijk naar Enkhuizen, bovenop de dijk heb je een prachtig uitzicht over het IJsselmeer waar het vandaag bijzonder druk was met de boten en bootjes, één viel er nogal erg op en daar heb ik dan ook een foto van gemaakt, een boot met zoveel zeilen is voor mij nieuw, voor de kenners zal dit wel heel gewoon zijn maar hij viel wel op. In Enkhuizen toch maar weer even een pitstop ingelast om te genieten van dat heerlijke soft-ijs bij de locatie tegenover het station. Bij Broekerhaven de dijk weer op en net als een paar weken geleden met Kees kon ik ook nu niet verder bij Wijdenes, er wordt nog volop gewerkt met kranen en shovels maar volgens de laatste officiële berichten gaat de dijk 12 september 2012 open voor verkeer. Na wat omwegen en wat geslinger door een aantal dorpen kwam ik in de Wieringermeer. Het viel me zomaar op, als er iemand vanaf de overkant de weg oversteekt naar het fietspad en ik zou daar net langs komen dan ben ik gegarandeerd de klos, de bermen ontnemen iedereen het zicht, maar als er iets fout zou gaan weten de wegbeheerders altijd wel een argument waardoor het neerkomt op “eigen schuld” maar gelukkig ging alles weer goed en kwam ik zonder botsing aan bij Middenmeer waar in de bocht na de oversteek van de Prof. Ter Veenweg mij een gele Quest tegemoet kwam, stoppen en kletsen. Het is Richard Loos uit Wadway die i.v.m. zijn studie af en toe naar Leeuwarden moet en met de bus ben je ook ruim 2 uur onderweg dus fietsen is een goed en gezond alternatief . Eenmaal thuis bleek het geplande kleine rondje toch nog weer 96 km te zijn geworden, en lekker als het ging, echt super zo’n Quest.

Aanvullende informatie, zojuist een reactie van Kees Schouten die van alles op de hoogte is, hij werkt bij "Waterschap Westfriesland" zijn bericht is alsvolgt :
Het is de bedoeling om de dijk op 22 (dus niet 12) september open te stellen, maar vorige week is bij Wijdenes een stuk dijk verzakt, dus misschien wordt het later?

Kees (mango34)

Middenmeer 204 km Middenmeer

Het moest er gewoon weer een keer van komen, naar Oudemirdum met een omweg en vandaag was het dan weer een keer zo ver. Zo rond een uur of 8 eerst maar eens bellen of ze thuis zijn, met dit mooie weer is alles mogelijk, maar er zijn geen plannen om weg te gaan dus we zijn thuis. Mijn eerste inschatting was dat ik daar zou zijn zo tussen half 1 en 1 uur, omkleden en voor ik van start ben we zien wel. Maar om 8.15 uur reed ik van het pad af en ging ik richting Medemblik om het rondje voor deze keer maar weer eens via Enkhuizen en Lelystad te maken. Een prachtige rit, wat wil je ook met zulk schitterend weer, weinig wind en volop zon. Onderweg kwam ik alleen op de dijk langs de Flevocentrale wat obstakels tegen maar verder liep alles buitengewoon snel en zo kwam ik via Lelystad en de Ketelbrug in de Noordoostpolder. Even had ik nog de twijfels om de dijk te blijven volgen en via Urk te gaan maar wetende dat het fietspad vanaf de zuidkant van de polder tot aan Lemmer super mooi glad is heb ik die kant maar genomen en ben via Nagele, Emmeloord en Bant gegaan om in Lemmer te komen. Nergens noemenswaardig oponthoud en steeds door kunnen fietsen bracht me om 5 minuten voor 12 in Oudemirdum na 125 km. Daar was volop koffie en frisdrank en even later de lunch samen met Bianca en de kinderen Thimo en Fleur. Hoelaat ik weg ben gegaan weet ik niet maar de rit naar de Afsluitdijk en dan naar Den Oever en Middenmeer is een route die ik bijna blindelings kan afleggen en dat was dan ook snel geklaard. En zo bracht dit bezoekje aan Oudemirdum ruim 200 km op de teller en een redelijk gemiddelde.

Noord Zuid ritje

Het is alweer dinsdag, de maandag is voorbij gegaan als jaarlijkse “nationale feestdag”, hoewel de dag er voor, dus zondag, echt een superdag is geweest met de hele familie een speciale “verjaardag” vieren was TOP met hoofdletters. Maar goed het gaat niet over wat is gevierd maar wat er vandaag langs de weg was te beleven. Veel zon , hoge temperaturen en ervaren dat je met zulk weer de afgelopen maanden weer snel bent vergeten, nou ja vergeten is misschien wat erg kort door de bocht maar zulke dagen als we nu hebben vergoeden weer heel veel. Toen ik de Quest naar buiten reed zag ik dat de “Brugmantia” in de tuin al flink in bloei stond en dat na het banden oppompen en er een natte “vod” over de Quest was geweest dat hij weer glom als nooit te voren. Mijn ritje van vandaag ging weer eens langs de wegen die meestal dicht langs het water liggen en dan vooral langs het IJsselmeer. Gestart vanaf Middenmeer kwam ik bij Scharwoude op de dijk langs het IJsselmeer en wist deze tot aan Durgerdam te volgen. Onderweg kwam ik hier en daar wat toeristen tegen maar niet echt druk, ook op de dijk in Volendam had ik alle ruimte en zelfs op Marken was het niet echt druk. Het fietst op het fietspad prima en om even bij de vuurtoren, “Het Paard van Marken”, te komen ben ik rechtdoor gereden wat een prachtige weg is eenmaal bij het eindpunt ben ik linksaf gegaan omdat ik meende dat dit fietspad tot aan de haven prima te berijden is, helaas de laatste kilometer is bijna onbegaanbaar zoals op de foto is te zien en op dat stuk kwam ik tot 6 keer toe fietsers tegen die gelukkig gemakkelijker in de berm gingen als ik met de Quest. Op de plaats waar ik al verschillende keren o.a. met Wim en Kees weleens een bakkie heb gedaan was nu ruimte bij ruimte, echt weinig toerisme ook daar zit de “klad” in. Na Marken ben ik linksaf gegaan en via wat kleine gehuchtjes tot aan Durgerdam daar rechtsaf richting Zunderdorp en Watergang Sommige bordjes wezen richting Amsterdam en daar wilde ik juist niet naar toe dus richting Ilpendam en Purmerend nemen waardoor ik na Purmerend in de “Zuidoost” kwam om ook nog even bij Tiny te kijken. De “slotetappe” ging via wat omwegen naar Middenmeer waar ik precies 151 km op de teller zag staan.

Uitwaaien en gedachten verzetten

Je bedenkt af en toe eens iets om deze dag over te slaan maar dat lukt “gelukkig” niet, het zou te gek zijn als iedereen zomaar een dag of dagen zou kunnen overslaan dan wordt het een chaos. Deze dag herinnert mij aan 8 jaar geleden alweer, verder ga ik hier niet op in maar familie en kennissen weten waar het over gaat. Ik wilde vandaag een tijdje alleen zijn en ben langs het noordelijkste stukje van Wieringen gaan fietsen zo dicht mogelijk langs ’t Wad rijden en lekker uitwaaien want wind stond er genoeg. Eerst was ik van plan om de koers wat meer naar het zuiden te verplaatsen maar de buienradar liet zien dat daar meer onheil was te verwachten dus dan maar een stukje om “De Noord” via Slootdorp en de “Den Oeverseweg” door een stukje Robbenoordbos naar Wieringen . Langs ’t Wad stormde het pittig en daarbij begon het ook nog even te regenen waardoor het nog erger leek. Aan de andere kant van het eiland linksom en voor mijn gevoel maar een rondje Wieringen maken. Het laatste stuk ben ik via een route door het Robbenoordbos gereden waar we een paar jaar geleden met de fietstocht van het Noordhollandsdagblad ook langs kwamen en waar we uitleg kregen over de natuur en de dieren die er voorkwamen. Het was voor vandaag een beetje een “huis tuin en keuken rondje” wat na 62 km zijn einde heeft gevonden in Middenmeer

Ik heb een zus met "groene vingers"

Het was vandaag wel erg kort, het weer liet niet toe om gekke dingen te doen en dan is het altijd nog de vraag wat is gek. Vanmorgen werd ik wakker en zag dat het een sombere dag leek te worden, geen zon en zwaar bewolkt met een angstige vorm van regenwolken. Eerst wat privé dingen regelen, o.a. met de auto naar de garage wat afval wegbrengen naar de “stort” en vervolgens naar een tuincentrum voor wat plantjes. Na de middag leek het wel iets op te lichten en heb ik een ander “pak” aangetrokken, de Quest van stal gehaald en richting Medemblik, via Wervershoof naar Zwaagdijk weer eens een keer bij zus Margriet kijken. Ze was thuis en na wat informatie over het wel en wee van het hedendaagse leven vertelde ze mij dat haar oogst bijna klaar was, “Oogst, welke oogst” was mijn verbaasde opmerking. En zie ik heb een zus met groene vingers, volgens mij heeft ze dat geërfd van onze vader die ook altijd zeer precies en vakkundig zijn producten verzorgde. Ik moest even mee naar haar kleine warenhuisje, een tuin onder glas. Ik keek mijn ogen uit, hoe is dit mogelijk en dat van mijn zus die altijd op kantoor zat tot aan haar pensionering. Uiteraard een stel foto’s maken en die bij mijn blog plaatsen want dit is echt een plaatje om in alle rust te bekijken. Bovendien zaten de witte druivenranken vol met enorme trossen, en dat aan een boom die bijna geschiedenis kan schrijven zo oud als hij is. Na de koffie ben ik weer spoorslag richting Middenmeer gegaan in een dichte motregen die met zo’n harde wind op een echte stortbui leek en kwam ik na 40 km weer thuis.

Klein rondje door N.H.

Wat kan een mens zich soms druk maken om “kleinigheden”, ik had het vanmorgen even. Iets wat me al maanden ergerde was nog steeds niet opgelost of uitgevoerd, het heeft helemaal niets met fietsen te maken maar het moest gewoon gebeuren, de grafsteen op het graf van mijn vrouw was scheef gezakt en na herhaald aandringen bij de gemeente is het na bijna een half jaar nog steeds niet opgelost en nadat ik me vanmorgen een tijdje enorm had opgewonden en mijn gal had gespuwd richting beherende instantie kon het wel a la minuut worden opgelost. En daarna moest ik de rest van mijn agressie weg fietsen voor zover die nog aanwezig was. Eerst richting het zuiden en dan ga ik vaak parallel aan de A7 richting Benningbroek en Wognum, de eerste ontmoeting van vandaag was een mede ‘lotgenoot’ op een tweewieler deze man kwam uit Schagen en ging een toertje maken via de dorpen. Ik had me voorgenomen om vandaag een stukje langs de dijk te gaan en dan zie ik wel waar ik af zal slaan om weer noordwaarts te gaan. Het zoeft heerlijk langs de IJsselmeerdijk waar nog steeds heel weinig toeristen rondrijden, in elk geval veel minder als andere jaren. Via Scharwoude ,Etersheim, Warder en Edam kom ik op de dijk in Volendam. Uiteraard dien je daar weer als fotoalbumvulling voor de Aziatische toeristen want daar lopen er wel genoeg van rond, in het “Palingdorp”. Ik ben nog even verder gegaan tot aan Monnickendam en dan onder de Jaagweg door naar Overleek richting Ilpendam. Naar Purmerend is dan nog maar een klein stukje en vanaf deze kant valt de nieuwe voetgangersbrug wel erg op, in de volksmond is hij al gedoopt tot “De Bochel” en terecht, de jongelui kunnen zo’n hindernis nog wel nemen maar verder zal hij de mensen van middelbare leeftijd en ouderen niet van dienst kunnen zijn, met recht een bochel die ergens in het gemeentelijke brein ontstaan alleen om veel geld uit te geven en je naam ergens vereeuwigd te krijgen. Als ik dicht bij Purmerend ben ga ik zonder meer ook even bij Tiny langs voor een bakkie, ze was weer druk bezig in de tuin, gelukkig is het haar hobby een beetje, voor mij is het echt drie keer niks. Na de koffie weer door richting Middenbeemster en Avenhorn waar een wielrenner een schreeuw gaf van herkenning, remmen en achteruit “flintstonen” die wielrenner was mijn zwager Gerard uit Blokker. Een tijdje bijkletsen en weer door naar Middenmeer, bij de oversteek van de A.C.de Graafweg is het extra uitkijken, op de brug staan ook een paar wielrenners waar ik even mee sta te kletsen. De mannen komen uit Wognum en blijken een heel deel van mijn familie te kennen. Het laatste “rukkie”  langs de Langereis is snel afgeraffeld en zo kom ik in Middenmeer na 115 heerlijke kilometers.

Futurisme of realiteit

De nieuwe week is goed begonnen, gisteren heb ik beleefd als een “topdag” en vandaag loopt ook alles naar wens. Eerst de rest van de caravan schoonmaken dan kan die weer op “stal” en dan kan ik gelijk een klein rondje fietsen. Dus op naar Zuidoostbeemster om nog de laatste klusjes aan ons “vakantieverblijf” te besteden en dan meteen bij Tiny een bakkie doen. Het gaat allemaal op volle snelheid en binnen de kortste keren ben ik in de “Zuidoost” het klusje is snel geklaard en na de koffie ga ik meteen weer op huis aan. Dat op huis aan gaan bij mij is bijna standaard met een omweg, dus ook vandaag voldoe ik aan die “drang” om wat extra kilometers te fietsen. Via Purmerend volg ik het fietspad langs het Noordhollandskanaal en kom dan vanzelf langs de “Graftdijken”, er is daar jaren verwoed gestreden voor het behoud van de camping door de toenmalige campinggasten die er een vast onderkomen hadden. Maar net als overal verliest de kleine man het van de grootheden en is alles geruimd en staan er nu een aantal luxe onderkomens en is de toegang opvallend aangepast met ophaalbrug en slagboom, zo houdt men “buitenstaanders” echt buiten. Even verder moest ik een paar amazones passeren maar op mijn vraag “Kan het” volgde de reactie “Jawel hoor geen enkel probleem” en inderdaad de beesten bleven rustig doorlopen alsof ze dit altijd al hadden meegemaakt. Dan kom ik bij de afslag die me naar De Woude zou kunnen brengen, laat ik dat maar weer eens doen, ik ben al een hele poos niet bij Wim langs gegaan en mogelijk is hij thuis. Een goeie kilometer verder sta ik voor het pontje wat mij naar de overkant brengt, Wim en Marian zijn thuis. Marian zou Wim wel even roepen, “Hij is in de tuin bezig met de maaier” “Wacht even deze kans krijg ik niet gauw weer” was mijn reactie, want wanneer zie je nou een op en top “velomobilist” die droomt van alle nieuwe ontwikkelingen op het gebied van ligfietsen, maar die ook nog andere materialen beheerst, al is het maar voor de afwerking. Ik heb een tijdje gezellig met Wim zitten kletsen die binnenkort met Jan Reus naar Amerika gaat voor het bijwonen van de recordpogingen in/op  Battle Mountain in Nevada. Het “oude” record staat op naam meen ik van Sam Witingham met 133,284 kmp/u en dat moet harder kunnen volgens de kenners, uit Wim’s uiteenzetting over hoe het allemaal kan en KOMT kan ik alleen maar concluderen dat er t.z.t. voor de velomobiel veel gaat veranderen m.b.t lijn en stroomlijn. Meer nieuws hierover volgt als de tijd daar rijp voor is via de juiste bronnen en kanalen. Na de koffie en deze interessante uiteenzetting heb ik mijn ritje naar huis vervolgd waar ik na precies 103 km aan ben gekomen met een “bos”ervaring aan nieuwigheden die werkelijkheid gaan worden.

Nog is het geen zomer

En weer was het een dag in twee delen, vanmorgen regen en onweer en vanmiddag zou het beter zijn, nou vergeet het maar, de middag was minstens zo slecht (voor mij althans) als de morgen. Mijn “werk” voor vandaag zou bestaan uit het schoonmaken van de caravan om hem weer in de stalling te plaatsen, dus helemaal “uitlikken” hij moet schoon op “stal”. Ik was al vroeg uit de veren om dan naar Tiny te gaan met de Quest en daar mijn klusje te klaren. Zoals ik al zei het weer speelde dusdanig parten dat ik om 9 uur nog thuis zat. Toen het eenmaal droog was en de buienradar aangaf dat het voorlopig droog zou zijn ben ik van start gegaan. Een heel deel van de rit was het droog, slechts een paar spatten kwamen naar beneden dus het ging goed. De caravan is voor een groot deel zoals het moet zijn maar terwijl ik me begon in te stellen op een vervolg kwam het weer met bakken naar beneden, de deur dicht en een andere keer de rest maar weer. Na een bak heerlijke rode bessen naar binnen te hebben gewerkt en de buienradar nog eens geraadpleegd te hebben ben ik toch maar op huis aan gegaan, het blijft geregeld nat dus pas je maar aan. In de Beemster bleef het nat maar eenmaal na Middenbeemster bleef het droog en werd het een prachtige wolkenlucht totdat ik thuis was na een ritje van 88 km.

Vakantie hier of daar.

Als je het niet laten kan, dan ga je toch, zo was het met mij vandaag ongeveer. Regen harde wind en weer regen en daarna nog veel meer regen, dat wordt vandaag niks had ik al vastgesteld, maar het ging toch weer anders. Tegen half 12 werd het droog en volgens de buienradar zou het voorlopig niet regenen in deze regio dus omkleden en gaan. Al is het maar heel even, het lucht gewoon op als ik op pad ben geweest. Even bij Ben en Riet kijken in Wervershoof en ondanks dat ik zo tussen 12 uur en kwart over 12 daar voor de deur stond was er geen “kop” te zien. Dan maar weer op huis aan omdat de lucht toch wel erg bedenkelijk donker werd. Toen dacht ik aan alle mensen die nu met vakantie zijn in dit koude kikkerland, wat een pech als je hier zit. Mijn gedachten gingen ook naar onze vakantie van de afgelopen periode in juni, geweldig, wat mooi. Eén voorval wil ik nog wel even vertellen wat eigenlijk niet door de beugel kon en het was nog een landgenoot ook. We kwamen op zaterdagmiddag om 14.00 uur op een camping in Marlens een klein dorpje zo’n 30 km voorbij Annecy. De receptie was gesloten maar op een bericht achter het raam werd aangekondigd: “Kampeerders zoek maar een plaatsje en morgen ben ik er weer” Wij een leuke plaats gezocht en toen ik de caravan ging halen stond Tiny op die plaats te wachten en maakte kennis met de enige caravanbewoners die op die camping te vinden waren, mensen uit Friesland tenminste hij kwam uit Hemelum. Wat of de bedoeling was, nou de caravan hier neerzetten, “Maar wij willen dat jullie ergens anders gaan staan wij houden van privacy” zoiets maak je nooit meer mee, wat moeten zulke lui op een camping ? Maar goed enkele dagen later stonden we op een prachtige camping en hadden alle dagen temperaturen tussen de 25 en 30 graden met veel zon en leuke mensen om ons heen. Bij de “afsprongplaats” van de parapenters keek ik er van op dat deze “luchtpiraten” zoveel apparatuur mee hadden o.a. ook de Garmin 60 CSX. Ook een Engelsman met zijn Lotus trok de aandacht die kwam vanaf de Col du Galibier waar alles wit was van de sneeuw en wij dan in de zon een rondje om het meer fietsen van 39 km heerlijk was het in Frankrijk.

Bijna is het weer mogelijk

Eerst even een korte toelichting op het windschermpje, bij Kees zag ik dat hij geel plakband had gebruikt voor een passende afwerking van het gebruikte tape om het windschermpje te bevestigen, ik heb het zelfde bij mijn fiets gedaan en het ziet er zonder meer netter uit.

Zoals afgesproken met Kees zou het vandaag een verkenning worden van de “Westfrieseomringdijk”. De “start” hadden we gepland op de hoek van de Alkmaarseweg waar ik om 10 voor 10 aankwam en meteen zag ik Kees al staan, langs de Alkmaarseweg is het niet prettig rijden, geregeld oponthoud door wegwerkers die gebruik maken van het fietspad zo wel op de heen als op de terugweg werd ik meerdere keren opgehouden. Wel zag ik nog een bord in de polder staan van mijn vroegere werkgever, Agrico, er lopen dus ook nog medewerkers van Agrico in de polder rond want dat bordje valt niet zomaar uit de lucht, hoewel ik kan stellen dat het al jaren geleden is dat ik één van de mannen heb gezien. Ons rondje loopt voorspoedig tot aan Enkhuizen waar we een koffiestop hebben. Meteen volgen er vragen van mensen die op het zelfde terras zitten en van voorbijgangers maar dat is zo ongeveer standaard als je stopt. Toen we weer in de fiets zaten om onze reis te vervolgen ging net de ophaalbrug omhoog en moesten we nog een paar minuten wachten voordat we verder konden door Enkhuizen naar de omringdijk. Vanaf Broekerhaven is het heel plezierig rijden op het nieuwe wegdek langs het IJsselmeer. Alles leek probleemloos te verlopen maar bij Wijdenes moesten we enkele honderden meters terug omdat men, je gelooft het bijna niet, asbest had gevonden in de te verwerken grond. De ene keer is het de aannemer de volgende keer moet de grond wat langer “bezakken” soms zien ze oude rommel in de grond die aanleiding is om alles weer stop te zetten, laatst waren het wat oude botten enz. die wezen op bewoning van honderden jaren geleden elke vorm om het werk te rekken worden aangegrepen. Na een korte omleiding kwamen we weer terug op de dijk en reden verder door Hoorn naar wat voor ons het einde werd van de gedeeltelijke verkenning van de route van de “Wesstfrieseomringdijk” bij de Afslag naar Alkmaar hebben wij gekozen voor richting huis, Heerhugowaard en Middenmeer. De rit van vandaag was 121 km met redelijk goed weer ondanks een stevige wind.