Tussen de buien door

Het is woensdag, als de regen een tijdje niet valt, vanmorgen was het weer flink raak, overal plassen en de regenmeter vulde zich alweer aardig, dan denk je zal het nog mogelijk zijn vandaag. Maar nu het droog is zijn de plannen weer gauw gemaakt, omkleden en alles gereed maken voor een klein rondje. Deze keer maar eens niet langs familie maar gewoon zonder stoppen een route "zoeken". Eerst langs de Alkmaarseweg richting Broek op Langedijk vandaar naar Schoorldam en dan langs het Noord-Hollands kanaal naar Den Helder, vanaf dit punt naar het noorden is ongeveer 25 km recht tegen wind in. Het gaat allemaal zeer voorspoedig, hooguit een enkele automobilist die wat onzeker aan z'n stuur trek als hij de berm ingaat door meer op de Quest te letten dan op zijn eigen rijrichting en maar net op tijd het goede spoor weer volgt. Het is overal goed te zien dat de regen van de laatste maand de land en tuinbouw flink parten begint te spelen, waar onder nomale weersomstandigheden sommige producten allang zouden zijn geoogst staan ze nu nog op het land, wat de kwaliteit zeer zeker niet ten goede komt. Graan wat de meeste jaren voor de laatste dag van augustus van het land is staat er nog volop en ziet er niet uit, de kleur is weg en de aren en stro worden steeds zwarter, mogelijk dat hier en daar "schot" ontstaat, d.w.z. dat de korrels weer gaan kiemen in de aar waardoor het graan waardeloos wordt. En als je later een bekende bezig ziet, langs de Hoornseweg in de Wieringermeer, die geulen graaft samen met zijn kleinzoon om het water tussen de aardappelen vandaan te krijgen dan besef je dat de nood hoog is ook voor het behoud van goede konsumptie en pootaardappelen.
Als ik weer thuis ben en de teller bekijk zie ik dat het rondje toch nog 76 km is geworden en dat tussen de buien door.

Wat een "racebaan"

Meende ik dinsdag nog dat ik niet aan fietsen toe zou komen woensdagmiddag was er weer alle gelegenheid. Eerst eten en daarna omkleden, de "camelbak" vullen met water en voor me zelf bedenken welke kant ik op zal gaan, naar Oudemirdum is me net te ver voor een middagtripje maar ik zou wel even de Afsluitdijk heen en terug kunnen doen. Als ik dan aan de andere kant een klein rondje maak is het net 100 km, leuk voor vanmiddag.
Zo gezegd zo gedaan, van start met de wind schuin achter, er stonden aardige golfjes op het IJselmeer en terug zie ik het vanzelf was mijn idee. De heenweg liep geweldig, aan het eind van de dijk bij het veerooster voor het vasteland stond het gemiddelde op 41 km p/u, iets wat ik nog nooit eerder had gepresteerd. Nu een klein rondje maken en daarna even wat eten op de parkeerplaats bij het Wad. Onderweg kwam ik een moeder tegen met haar zoontje van naar schatting een jaar of 8 a 9, samen hadden ze ook de hele dijk gefietst. Bij het passeren keek het ventje verschrikt op en vergat een moment te trappen en slingerde rakelings langs moeders voorwiel. Dit deed me denken aan de uitspraak van een zwager van mij, toen ik hem een aantal jaren geleden vertelde dat ik een heel gezin was tegen gekomen op de Afsluitdijk vader, moeder en 2 kinderen naar schatting tussen de 6 en 9 jaar, was zijn antwoord, "Dat is de zuiverste vorm van kindermishandeling, wie laat ze nu over zo'n stomme dijk fietsen"
De terugweg ging ook zonder meer zeer voorspoedig, hoewel ik me begon af te vragen hoe gevaarlijk de Quest in het verkeer is. Wat was het geval, het volgende als "gele banaan" val je op, gelukkig dan zien ze me niet over het hoofd, maar als je dan onderweg tegen de wind in over de Afsluitdijk "zoeft" en je bent gesignaleerd door een automobilist gaf dat in dit geval weer aanleiding om te filmen en de man of vrouw ging zelfs een tijdje naast me rijden. Dit lijkt leuk maar als je met de Quest zo tegen de 44 km rijdt en de "cineast" gaat ook met die snelheid rijden terwijl het overige verkeer voort raast met snelheden van minimaal 120 km, meestal harder, dan vind ik dat erg griezelig. Door de verschillende plaatsen waar wat minder snel kan worden gereden zoals bochten, dorpen en oversteekplaatsen ging het gemiddelde heel snel naar beneden maar nog nooit eerder kwam ik na 100 km thuis met een gemiddelde snelheid van 39,8 km en daarbij het gevoel alsof je even een ommetje had gemaakt over een prachtige "racebaan"

Rustig toertje

Afgelopen maandag en dinsdag amper onderweg geweest, beide dagen net een klein stukje de kuiten strekken en geen grote afstanden weg-getrapt. Er was steeds iets wat net even belangrijker was dan fietsen.
Als eerste even grasmaaien bij kennissen wat deze keer in 2 keer moest omdat ik was uit geregend toen ik ongeveer halverwege was, dus na de middag de rest, verder had ik iemand anders beloofd om op te halen van de "lappendag" in Hoorn. Zo bleef er maandag voor fietsen niet al te veel tijd over, vanmorgen, dinsdag dus, eerst nog wat verplichtingen o.a. op zieken bezoek en wat boodschappen doen waardoor het alweer na de middag was voor ik zover was om me om te kleden en me bezig te houden met de Quest.
Het werd een rondje van een ruime 60 km en met dat stukje van maandag werd het precies 100 km in twee dagen.
Vanmiddag de banden weer op voldoende spanning gebracht voor 7 atm. en achter 5 atm. de ketting afgeveegd en opnieuw gesmeerd met nog
100 % het plan om morgen de Afsluitdijk over te gaan maar hélaas, telefoon, of ik morgen een paar uurtjes even kon helpen, dus het gaat niet door wat ik van plan was. De dagen erna, dus de rest van de week worden goeddeels gevuld met verjaardagen van familieleden en dan ben ik zelf ook begin volgende week aan de beurt voor dit jaarlijks terugkerend evenement. Misschien is het wel goed dat ik morgen niet naar Friesland kan dan kan ik wat afkicken en misschien word ik wel wat rustiger.
Het totaal is op 7347 km gekomen met de twee ritjes van gister en vandaag.

Naar aanleiding van het gebroken frame van mijn broer kreeg ik wat vragen van lezers die stelden dat een frame niet zomaar kon breken, na toelichting stelden ze dat het "daar" helemaal niet mogelijk moest zijn, om aan te tonen dat het geen fabeltje was doe ik er nog een foto bij van het Colnago B-Stay frame, dat voor kwaliteit door moest gaan.

Rondje Wieringermeer

Hoe zal ik beginnen, iets schrijven over de polder die me lief is en die nu stukje voor beetje wordt "afgebroken". Als kleine jongen werd ik voor de eerste keer geconfronteerd met De Wieringermeer toen ik een jaar of 9 was. Geboren in 1940 in een dorpje zo'n 10 km van de rand van "de Meer" en opgevoed in en om dat dorp met het kinderlijke idee dat de wereld bij Medemblik ongeveer op hield te bestaan, daar achter lag een oneindig groot stuk land waar bijna geen mensen woonden. Nu zo'n 66 jaar later, waarvan ik er 45 in die zelfde Wieringermeer woon, weet ik wel beter en ben van de polder gaan houden. Als ik dan zo'n rondje polder doe in de Quest en geniet van die lange rechte polderwegen en overal de percelen aardappelen en graan passeer met links en rechts de oranje/rode daken van de boerderijen dan is dat genieten. Maar tijden veranderen alles gaat meer in het groot, producten die "vroeger" als eigen in de tuinbouwsector voorkwamen zoals witlof, rode bietjes, ijbergsla en ga zo maar door staan tegenwoordig in de polder in niet te bevatten oppervlakten en daar is ook alweer een andere behoefte uit voort gekomen. Glas-tuinbouw, heel langzaam gaat de polder verloren zoals hij was, langzaam, het gaat eigenlijk enorm snel in de omgeving van dat zelfde Medemblik schieten de enorme oppervlakten aan het nieuwe fenomeen de grond uit, glas, glas, en nog eens glas. Ik hoop voor de ondernemers dat het ze zal brengen wat er van wordt verwacht maar er voor lopen juichen doe ik zeker niet. Aan de éne kant "Glas" en aan de andere kant een "Randmeer" de polder wordt in rap tempo verkwanseld tot meerdere eer en glorie van de bedenkers.
En daarom, zolang het mogelijk is, probeer te genieten van alles wat er nu nog is. Want wat is er mooier dan gewoon de natuur en niet al die bouwwerken of dat nu steden zijn of een nieuwe "glazenstad"
Met al dat rondrijden is het totaal ondertussen al op 7247 km gekomen.

Ritje Friesland

Na weken weer een keer de dijk over met de Quest. De vakanties zijn weer voor een groot deel achter de rug en iedereen is weer opgeladen voor het komende jaar mag men veronderstellen. Om iets voor 9 uur sluit ik de deur achter mij en stap in de Quest, richting Wieringerwerf en vandaar naar Den Oever, jammer, dat ging deze keer niet zonder hindernissen. De Eneco toer start vanmorgen vanuit Wieringerwerf maar dat men daarvoor een dorp totaal afsluit is in mijn ogen niet een klein beetje overdreven, maar wie ben ik om een andere mening te hebben. Via wat omwegen en toch maar een verboden straat in om weer op open wegen te komen is het me gelukt, hoewel er op een bepaald moment vanaf de "zijlijn" mijn naam werd geroepen dus ik ben niet ongemerkt weg gekomen.
Richting Den Oever ging weer als vanouds, lekker gangetje en totaal geen overig verkeer, zelfs geen fietser te zien.
Bij de oversteek van de snelweg moest ik even wachten omdat er nogal wat auto's passeerden met een Eneco sticker er op dus mogelijk verzorgers en/of vips die hun bijdrage zouden gaan leveren aan de wielerwedstrijd.
De Afsluitdijk is nog net zo recht als altijd waarbij zowel bij Den Oever en later zag ik het ook aan de andere kant, er flink water werd gespuid vanaf het IJselmeer, mogelijk om de grote hoeveelheden regenwater van de afgelopen weken weer af te voeren. Wat ik nog niet eerder had meegemaakt, nergens op de heenreis een brug die omhoog stond of zoals op de Afsluitdijk, weggedraaid was, in één keer vol "gas" op mijn bestemming af.
Heerlijk als je de kleinkinderen weer ziet en in je armen kan sluiten, Thimo en Fleur vertelden grote verhalen over de glijbanen op de camping in Frankrijk, die éne was recht en die ander had een bocht, wat is zoiets toch mooi om ze weer te horen.
Na de nodige koffie en wat eten ben ik tegen half 1 weer richting huis gegaan.De eerste 80 km gingen met een gem. van 36 km p/u hoe zal de terug-reis verlopen. Uit eigen veiligheid neem ik in Oudemirdum en Rijs de rijbaan i.p.v. het fietspad, een paar keer heb ik het al gehad dat er iemand uit een uitrit van een woning of boerderij kwam en ik op een haar na met botsende voertuigen te maken kreeg. Doordat ik op de rijbaan fiets doe ik wel uit veiligheid m'n verlichting aan. Alles gaat als een "trein", geregeld zie ik op de teller dat 42 km ongeveer een standaard snelheid is. Het eerste oponthoud is de sluis op de Friese kant van de Afsluitdijk voor ik er ben staan er een aantal mensen met fototoestellen zo'n geel "gevaarte" is toch wel iets unieks, Spanjaarden en Italianen hebben weer de nodige stof opgedaan om thuis over te praten.
Over de dijk ging geregeld met zo'n 45 km wat een lekker gangetje is zonder obstakels. Ook bij Den Oever waren de bootjes belangrijk om de brug even open te zetten, dit was bijna het laatste waar ik even voor moest stoppen want ook in Wieringerwerf moest ik flink zoeken om weer het dorp uit te komen, de Eneco toer zorgde nog voor wat stuiptrekkingen er werd nog een plaatselijke wielerwedstrijd afgewerkt.
Toen ik thuis uit de Quest "klom" stond het totaal op 160,4 km en het gem. op 37.1 km p/u. redelijk zullen we maar zeggen. Als ik weer zal gaan fietsen is het weekend alweer achter de rug, de komende dagen heb ik iets anders te doen, het kan niet altijd "kermis" zijn.

Regen langs het Wad

Maandagmorgen, veel, zeer veel regen dat wordt vandaag geen rondje in de Quest zoals het er nu naar uit ziet.Maar ik heb wel eens horen zeggen, "Geen oorlog zo hard of er blijven soldaten over" en zo is het ook met het weer "Ook de zwartste wolken drijven wel weer over" dus toen het tegen 11 uur droog werd was ik allang bezig om één en ander zo te regelen dat de fiets weer voor de dag kon worden gehaald.
Eerst richting Wervershoof naar m'n jongste broer, hij had een poos geleden een "klein" ongelukje met zijn racefiets, hélaas werd er van de fabriek (Colnago) niets gedaan en dat als een zeer kostbaar frame bij de lassen afbreekt geeft te denken over zo'n bedrijf, maar goed hij had een andere fiets besteld (geen Colnago meer) die ik nu kon bewonderen, onvoorstelbaar nog geen 8 kg, en dan rij ik met een Quest van 40 kg op z'n minst want ik heb er nogal wat bagage inliggen.
Vanaf Wervershoof weer richting Medemblik en in de Wieringermeer via de Zuiderdijkweg, overgaand in de Noorderdijkweg naar Den Oever.
Bij de haven van Oude Zeug nog even gekeken bij de laswerkzaamheden van de gasleiding die door het IJselmeer wordt gelegd en waar op het haventerrein de nodige kranen enz. bezig waren.
Bij Den Oever met wat voorzichtig draaien tussen de hekjes op het fietspad door en langs wat bochtige en op en neergaande weggetjes naar de andere kant van het "eiland". De lucht voorspelde niet veel goeds en af en toe dacht ik al aan voorzorgsmaatregelen om droog te blijven, simpel gezegd stoppen en de kap er op plaatsen. Net toen aan het eind was bij "quarantaine" de plaats waar volgens de verhalen vroeger de scheepslui die een besmettelijke ziekte hadden aan land werden gezet, vandaar de naam Quarantaineweg, waarvan de betekenis voor velen onbekend zal zijn, begon het te regenen. Ik kon nog net de foto maken die bovenaan dit stukje staat voor ik weer snel in de Quest kon stappen en mijn weg vervolgen met de kap nu op de juiste plaats weer terug naar Den Oever nu via een andere route en vandaar weer via Wieringerwerf naar huis waar de teller 86 km aangaf.
Ondanks wat minder goed weer was het ook deze keer best de moeite waard om even achter de geraniums vandaan te komen.

Vrije tijdsritje

Het is zondagmorgen tegen 11 uur als ik het moment juist acht om wat in beweging te komen, tenminste wat meer actie ondernemen dan tot nu toe. Ik vul de watervoorraad, niet de volle 3 liter maar wel voldoende voor een redelijk rondje, meestal drink ik toch te kort heb ik wel eens het idee.
Eerst ga ik richting Obdam en na eem korte pauze met koffie ga ik weer verder, het volgende punt is richting Westwoud via de Zomerdijk achter de dorpen Spanbroek en Wognum om een heerlijke rustige weg met veel landelijk schoon , als je het maar wilt zien

In Westwoud, weer na een pauze met koffie ga ik langs de golfbaan naar de dijk langs het IJselmeer linksaf richting Enkhuizen. Het is redelijk druk, veel boten op het IJselmeer en veel fietsers op de dijk die deze mooie zomerdag nog willen profiteren van de zon want de vooruitzichten zijn voor komende week niet geweldig. Via Enkhuizen neem ik het fietspad boven op de dijk maar na een aantal kilometers besluit ik toch maar om naar de gewone weg te gaan, boven op het fietspad is het druk en met de snelheid van de Quest is het veiliger om beneden langs te gaan.
In Onderdijk kom ik weer in de buurt van familie en ook hier weer even m'n gezicht laten zien en horen hoe ze het hadden gehad tijdens hun vakantie. Het laatste stukje maak ik nog een omweg om niet in Medemblik terecht te komen waar een Old-timer festival is en ga later nog een stuk langs de dijk van de Wieringermeer waar ondanks de tegenwind de teller zonder problemen op 42 tot 44 km blijft schommelen. Als ik thuis ben staat de teller op 108 km en de totaalstand op 6770 km.
Echt een heerlijk ontspannen ritje.

Spaanse belangstelling

Donderdagmiddag ondanks de regen toch maar een ritje gemaakt, richting Obdam om even bij familie langs te gaan. Hélaas ook deze keer niet thuis, maar toch nog een leuk rondje gemaakt. Het voordeel van het rijden in een Quest komt ook vooral tot uiting in de woonomgeving, ik stel me voor, als je in de stad zou wonen de stalling als eerste een probleem kan zijn en vervolgens elke keer tussen het stadsverkeer door "slingeren" om vrijbaan te krijgen en flink opgang te komen.
Zo startend vanaf mijn woonplaats, waar geen stoplichten zijn, kom ik na hooguit 1 km al op de lange rechte polderwegen waar de snelheid tot de top opgevoerd kan worden zonder anderen te hinderen of in gevaar te brengen. Zo kwam ik een aantal maanden geleden in de verleiding om eens uit te proberen hoe hard ik zou kunnen met de quest, de wind vanachter en een rechte weg voor mij waar nergens ander verkeer te zien was. En dan komen de kriebels, eerst 45 km dan zie je op een bepaald moment zelfs 55 km op de teller staan, zou het nog harder kunnen, de pedalen wat sneller aantrekken en wegdrukken en merken dat je ademhaling ook niet meer is wat het vroeger was stopt de teller op 65 km, een snelheid die ik misschien wel nooit meer zal halen. Hoe kun je, je capriolen dan beter bewijzen dan door er meteen maar een foto van te maken.
Omdat er op mijn Quest een klein stickertje is geplakt "I love snelheid" probeer je dat ook af en toe serieus waar te maken zo ook gistermiddag, terug uit Obdam op weg naar huis kon ik het niet laten om op de paralelweg naast de Alkmaarseweg nog een keer wat te proberen. Maar het liep deze keer anders dan ik had verwacht, toen ik zo rond de 53 km reed passeerde mij een auto met een buitenlands kenteken zo bleek later, uit het raam van deze auto werd ik gefilmd en dan is je aandacht meteen weg van een eventuele recordpoging. Na een paar kilometer stopte deze wagen bij een uitrit van een boerderij en kwam de filmer zelfs naar buiten om mij op de "korrel" te nemen. Omdat ik dit wel leuk vond ben ik gestopt, de filmer bleek een Spaans paspoort te hebben zo vertelde hij mij op mijn vraag waar hij vandaan kwam. Hij stond er versteld van dat zo'n kleine "sportcar" zo snel ging en hoe zwaar de accu was die ongetwijfeld ter ondersteuning was ingebouwd en meer van dat soort vragen. Zelf reed hij op een mountainbike en op de vlakke weg was 35 km wel zijn maximum, alleen "downhill" was hij wel eens over de 70 km gegaan. Alles met elkaar gewoon een leuke ervaring op één van de "zalige vlakke" polderwegen

Gefrustreerde automobilist

Alles moet je ervaren om volwassen te worden heb ik lang gedacht, misschien is dat nog wel zo maar mijn ervaring onlangs in een klein dorpje in West-Friesland was het volgende. Rijdend met een gangetje van zo'n 40 km p/u passeerde ik een weg, voor mij van recht, waar op dat moment een kleine Audi de kruising naderde maar waar ik ruimschoots eerder voorbij was, zodat we elkaar niet zouden hinderen.
Na een poosje passeerde deze auto mij en ging vlak voor mij vol in de remmen, ik dus ook want schade daar hebben we beiden niets aan.
Meteen na zijn "uitgelaten" aktie vervolgde deze meneer zijn weg weer en ik dus ook maar nauwelijks op gang gaat de gefrustreerde bestuurder weer op de rem staan. Ik wees hierbij naar m'n voorhoofd, hem kenbaar makend dat ik z'n akties nogal onbezonnen vond, dit had tot resultaat dat de man zijn auto dwars over de rijbaan zette waardoor er niemand meer verder kon.
Hij opende zijn portier en begon luid krijsend verkondigen dat ik hem voorrang had moeten verlenen, als eerste heb ik hem gezegd dat hij beter maar weer verder kon rijden want dat hij zo al het verkeer ophield.
Hélaas dat hielp niet en hij bleef maar schelden dat ik van de weg af moest. Toen ik hem zei dat ik veronderstelde dat hij een hekel had aan mensen die met een apart soort fiets rond reed werd hij alleen maar heftiger, "Je wilt mij toch niet wijs maken dat dat een fiets is" daarna klapt hij het portier dicht en verdwijnt.
Gezien z'n duidelijk accent, .......... het was geen Westfries dat kan ik U verzekeren maar gewoon een gefrustreerd stadsmens dat moeite lijkt te hebben met het gemoedelijke van de West-Fries, waar ik er in m'n roots ook één van ben.

Eerste kennismaking

Na lang wachten, denken en niet doen is het er toch weer van gekomen. Iets aan het internet toevertrouwen waar ik zovele uren mee kan bezig zijn.
Fietsen, begonnen op een driewieler, vervolgens een oude fiets toen zelfs een keer een nieuwe fiets daarna een eerste racefiets en hierna nog een aantal van dat type "versleten" om terecht te komen bij een ligfiets.
De Rainbow Lyric was m'n eerste ligfiets en daarna nooit meer naar de racefiets omgekeken, wel met een schuin oog naar die mooie snelle gele "racewagens" in mijn ogen 't meest ideale vervoersmiddel, maar hoelang is de wachtlijst. In de periode dat ik mijn bestelling heb gedaan was het nog ongeveer 11 maanden wachten, vandaag bestellen geeft als levering "ooit" dus nog langer wachten als ik toen heb gedaan.
Op 26 november 2005, met wat sneeuw hier en daar langs de weg, heb ik in Dronten m'n nieuwe driewieler op kunnen halen. De Quest 136, op dit moment staat de totaal-stand van de teller op 6610 km.
Wat een schitterende ervaring met zo'n fiets langs de weg, de langste ritten voor mij zijn meestal zo'n 160 km en verder rondjes van 80 tot 100 km.
De hoogste snelheid die ik een keer op de teller wist te krijgen was 65 km op de vlakke weg met wind in de "rug" het hoogste gemiddelde over een ritje van 161 km was 39,1 km en dat alles als je geacht wordt wat rustiger aan te doen omdat je al bijna een jaar AOW-er bent.