Even wennen, maar het was echt koud.

Voor mijn gevoel was het nog nooit zo ver, even heen en weer naar Oudemirdum. Het zal hem wel in de dagtemperatuur gezeten hebben want ik voelde me net zo goed als andere dagen alleen was het vandaag, zoals ik dat dan pleeg te noemen “goor koud” d.w.z. aangrijpend koud weer, waterkoud of hoe een ander dat ook betiteld. Van start tot finish nevelig laag hangende bewolking, net wel en net geen mist en toen ik vanmorgen weg ging was het 0,2 graden onder nul en toen ik in Friesland was stond daar de thermometer op 1,5 boven nul. Maar toch was het weer een heerlijk ritje, even de benen strekken na een weekend waarin “mannendag” gevierd en beleefd werd, kaarten en biljarten met zwagers en broers van Tiny’s familie, we waren “maar” met z’n negenen, 7 broers en 2 van de z.g. “kouwe kant” de derde vertegenwoordiger van diezelfde “kouwe kant” is dit jaar verhinderd omdat hij is gekozen tot Prins Carnaval in Zwaag, hierover is alles te lezen en te vinden op http://www.carnavalzwaag.nl/ . Toen ik dus van start ging kwam ik al snel tot de ontdekking dat ik de temperatuur wat had onderschat en heb overwogen om te stoppen en de pet te verwisselen voor de muts die over de oren kan worden getrokken, maar achteraf bleek dit echt niet nodig want na een kilometer of tien had ik het al weer flink warm. Over de Afsluitdijk was het voor het eerst dat er bij het monument geen enkele bezoeker was die langs het fietspad zijn auto had geparkeerd, het was er een dooie boel om zo te zeggen. Over de hele dijk kwam ik geen enkele fietser, bromfietser of wandelaar tegen en dan begin je wel een beetje het idee te krijgen van “Alleen op de Wereld” vooral als de sluizen aan beide zijden aan de scheepvaart voorrang geven waardoor er geen enkel motorvoertuig langs de banen gaat, dan is het echt stil. Bij Bianca aangekomen eerst koffie met koek en toen de kinderen uit school kwamen aan tafel voor een broodje en alles wat er bij hoort. Thimo en Fleur zijn nog steeds enthousiast over de “zwerfkat” die door de familie liefdevol wordt verzorgd en vertroeteld, vanmiddag moest Bianca met het beestje naar de dierenarts voor één of andere prik en gingen beide kinderen mee. Toen ik weer ben vertrokken voor de rit naar Middenmeer heb ik na alle droge kleren die ik ondertussen had aangetrokken ook mijn jas maar aangehouden, het leek me verstandiger, Bianca zei ook al: “Beter warm nat van het zweet als koud nat worden” en achteraf is het niet onverstandig geweest. Op de terugweg kwam ik op de dijk één wielrenner tegen, net voor het monument, uit veiligheid meende ik even een seintje te geven door op de claxon te drukken, nou drukken ging wel maar geluid, ho maar. Dus boven even stoppen en de accu wisselen, waar ik ook de “Steenzetter” maar heb vereeuwigd, die staat daar ook maar in weer en wind. Toen ik thuis kwam bleek ook de tweede accu al dicht bij het einde te zijn dus allebei opladen en na 160 km morgen weer fris verder, waarheen en waarvoor dat zien we morgen wel weer.

Koud voor een dief zonder jas

Een woelige dag vandaag, alles is niet voor publicatie bestemd dus houd ik me maar wat op de vlakte. Het eerste was al heel vroeg vanmorgen en het tweede gebeurde toen ik rustig met mijn buurman stond te praten voor de Dekamarkt aan de Brugstraat, geheel onverwachts renden twee mannen langs ons heen en volgden enkele vrouwelijke medewerksters, wat bleek de twee mannen vertegenwoordigden voor 50% een medewerker van de Dekamarkt en de andere 50% was van buitenlandse afkomst en had naar later zou blijken proletarisch gewinkeld, slechts de jas van de dief gevuld met heel veel artikelen kreeg de man te pakken en toen ging de dief verder zonder jas en het was nog zo koud ook. Dat het koud was heb ik vanmiddag ook een beetje gevoeld, ik was op weg naar Zwaag en al na een aantal kilometers ben ik gestopt en heb de pet met klep gewisseld voor de muts die over de oren kon worden getrokken, de zonnebril op en weer verder. Het werd een rondje zonder verdere bestemming en zo kwam ik op een bepaald moment door Opmeer waar het bouwwerk, wat ooit in het DSB denken als museum was bedoeld, nog steeds een opvallende plaats inneemt in het dorpsbeeld. Of er ooit een bestemming aan zal worden gegeven is voor iedereen een grote vraag, de mogelijkheid dat het zal worden afgebroken is levensgroot aanwezig, arme mensen die hiervoor hebben betaald. Omdat ik voor mijn gevoel beter af zou zijn thuis bij de kachel heb ik mijn rondje maar niet te lang gemaakt, en zo kwam ik onder het tunneltje vandaan bij de A7 en moest linksom tegen de zon in, ik zag echt niets, alles schitterde, maar gelukkig is het een stukje van hooguit 100 meter zodat ik weer snel zicht had op de teller die thuis gekomen op 73 km was blijven staan.

H.E.M. rondje

Voor mijn gevoel zou het kort worden vandaag maar achteraf is dat nog best meegevallen. Ik had me voorgenomen om vandaag bij broer Piet op visite te gaan, helaas niet meer thuis maar in Lutjebroek in het Verpleeg en Verzorgingshuis St.Nicolaas. Sinds kort verblijft hij daar en uit de reacties van naaste familie had ik al wel begrepen dat het allemaal niet zo eenvoudig is en gaat. Het is me, met de geschetste beelden van familie in mijn achterhoofd, erg meegevallen, voor zover je van meevallen kan spreken. Eenmaal weer thuis was het al tegen half 1 en nadat ik de inwendige mens wat had verzorgd leek het me verstandig om de zinnen weer even te verzetten en een klein rondje te maken met de Quest. Het lijkt wel alsof ik elke keer, als ik eenmaal onderweg ben, een route bedenk die soms niet haalbaar is. Om zo rond half 2 te bedenken om nog even naar Oostzaan te fietsen en dan weer terug, goed voor zo’n 110 km, nee verstandig zijn en meer in de buurt blijven. Eerst Kees even bellen misschien zit hij toevallig in de buurt, nee hij is bijna thuis heeft het koud en is met 2 lekke banden helemaal niet blij. Dus dan ga ik maar in mijn “ééntje” een rondje H.E.M. rijden de afkorting voor Hoorn-Enkhuizen-Medemblik. Er viel weinig nieuws te ontdekken onderweg, door Hoorn is altijd het zelfde alleen Hoorn uit komen is wat problematisch maar dat is ondertussen al enkele jaren zo en zal ook voorlopig wel zo blijven, de dijk is voorlopig nog niet open voor verkeer. Toen ik eenmaal op het fietspad reed kon ik heerlijk de gang er in houden en tot aan Bovenkarspel/Broekerhaven was er weinig nieuws, was het niet dat de ergernis van het niet over de dijk kunnen fietsen nog steeds wordt gesymboliseerd door een grote schep die in de dijk is neer gezet als teken van “We zijn bezig” en hoe lang nog ? Door Enkhuizen meende ik mijn vertrouwde pad te nemen, langs de haven en onder de Drommedaris door, ook hier wordt aan de weg getimmerd, jammer genoeg met borden en hekken maar als dat niet was gebeurd zou ik mogelijk moeten zwemmen. Na de omleiding was goed te zien waardoor de zaak afgesloten was, gewoon de hele ophaalbrug in reparatie, er was niets meer tot 11 februari, dus even geduld. Na Enkhuizen is het via Andijk en Medemblik nog maar 30 km en thuis gekomen stond de teller als totaal voor vandaag op ruim 87 km die wederom geruisloos zijn afgelegd.

Een droge maar koude rit.

Ik dacht dat ik vandaag een “drukke” dag zou hebben maar het is eigenlijk nooit druk in mijn leven, je maakt jezelf weleens druk en dan meestal op niks af. Vanmorgen had ik als eerste op het programma staan dat ik naar Wieringerwerf zou gaan om op het gemeentehuis mijn nieuwe “bewijs van echtheid” op te gaan halen. Als tweede zou ik naar Zwaag gaan waar één van de familieleden wat in de “kreukels”ligt waardoor het tennissen hem erg moeilijk af zou gaan en als derde was ik van plan mijn rondje wat uit te rekken naar mijn vriendin in Zuidoostbeemster. Zo rond half 10 dus op weg naar Wieringerwerf, de fiets geparkeerd naast de ingang van het gemeentehuis en even vlug mijn boodschap doen, vlug was er niet bij, de juffrouw achter het loket was bezig met iemand en het tweede loket bleef “onbemand” hoewel het wel open stond en een andere medewerkster op noch om keek dus wachten, toen het eindelijk zo ver was duurde het maximaal 2 minuten en kon ik weer verder. De zon scheen volop en staat om deze tijd van het jaar erg laag, gelukkig had ik mijn zonnebril bij me en heb ik mijn rit vervolgd naar het tweede adres. Vanaf Wieringerwerf naar Zwaag via de Flevoweg is het gemakkelijkst, je rijd geregeld parallel aan de A7 en komt weinig gevaarlijke punten tegen onderweg. Eenmaal in Zwaag is het weer wat meer opletten omdat hier altijd meer verkeer is dan in de polder waar ik woon. Ik had mijn bezoek niet van te voren aangekondigd en mede daardoor was de “vogel” gevlogen, Lucy was wel thuis en zodoende heb ik toch nog even gezeten en ben na een glas fris weer doorgegaan naar mijn derde adres waarvan ik wist dat die wel thuis zou zijn. Klokslag 12 uur stond ik in de “Zuidoost” en had meteen het carnavalsblad uit Zwaag mee wat ik had mee gekregen van Lucy om bij Tiny af te geven. Ik vond het nog tamelijk fris onderweg, of dit nou “waterkoud” is, ik weet het niet maar de gevoelstemperatuur was in elk geval lager als de stand van de thermometer. Toen ik thuis op mijn “privé” weerstation keek zag ik wel dat het voor de komende dagen nog wat frisser wordt maar met wat meer kans op zon. Op de rit naar huis ben ik met een klein ommetje gegaan om nog even op de Obdammerdijk te kijken maar daar was niemand aanwezig zodat ik weer verder kon en na ruim 105 km weer terug was in de eigen “stal”.

Middenmeer - Sneek - Middenmeer

Het zou vandaag slecht weer zijn volgens de “weerprofeten” en dan calculeer je in, dat er vandaag geen ritje zal worden gemaakt. Maar hoe anders kan het lopen, vanmorgen zo tegen 10 uur werd ik na controle van de verwachtingen wat overmoedig en heb meteen maar een andere “pak” aangetrokken, wat meer geschikt is om een rondje te fietsen. Vanaf 9.40 uur geen regen in Middenmeer gaf de buienradar aan dus als het vandaag toch slecht gaat worden dan moet ik er nu van profiteren. Dan het volgende “probleem” welke kant ga ik op, Bianca heb ik net een hele poos aan de telefoon gehad dus om nou meteen richting Oudemirdum te gaan lijkt ook wat overdreven. Ik kan natuurlijk wel richting Sneek gaan om te zien of het over een paar weken een geschikt ritje is, als ik voor het vervolg van de”Life Lines” keuring daar heen moet. Dus op naar de Afsluitdijk en dan mijn weg proberen te vinden waar bij vooral de passage van Nijland belangrijk is, enkele weken geleden kreeg ik bericht van Ben Wiggers dat de doorgang niet mogelijk was en dat ik om zou moeten rijden. Nu dus op eigen risico naar Bolsward en dan naar Nijland en zo door naar Sneek. Op een paar kilometer voor het dorp heb ik Kees van Hattem gebeld om het nummer van Ben, ik zou hem dan even kunnen bellen, maar een mobielnummer onthouden is een te grote opgave dus zei ik tegen Kees: “Laar maar ik zie wel” Volgens Kees is het bij binnenrijden van Nijland links en een heel kort straatje bovendien kent iedereen hem dus je bent er zo. Toen ik het dorp binnenreed was het inderdaad onmogelijk die weg te volgen en ben ik over de rijplaten linksaf gegaan en via de “buitenkant” over een klein fiets/voetgangersbruggetje weer naar de doorgaande weg en zo door naar Sneek. Daar aangekomen ben ik weer andersom gegaan want iets over de 70 km wil zeggen dat je die terug ook weer moet wegtrappen. Toen ik dus op terugweg weer in Nijland was aangekomen ben ik serieus op zoek gegaan naar de familie Wiggers, de eerste vraag stelde ik aan een stel jongedames die net uit de auto stapten met wat boodschappen, “Ben Wiggers, en die moet hier wonen, nee hoor dat kan niet” de tweede was een wat oudere meneer en op de vraag of hij hier een beetje op de hoogte was van één en ander in het dorp kwam het antwoord “Zeker heer, vraag maar” Ben Wiggers, hij fietst ook met zo’n “ding” alleen is die wit” nee nooit van gehoord, tenslotte de derde, een stel wat op straat liep met een hondje, ook die leken van een andere planeet te komen en hier ter plaatse niets te weten. Ik heb het toen maar voor gezien gehouden en ben rechtstreeks weer op Middenmeer af gegaan waar ik na 143 km binnen was. Ik moet nog wel vermelden dat bij de stoplichten voor Bolsward een auto aan de overkant stond en waarbij de chauffeur het raam opende en claxonneerde, helaas was mijn bril wat beslagen zodat ik niet kon zien wie dat was, misschien was het Ben wel, wie zal het zeggen.

AMC Amsterdam

Wat een super weer vandaag, overal waar je een blik naar boven werpt is het blauw, geen wolkje te zien en daarbij nog weinig wind ook, dat wordt weer “smullen”, fietsen bedoel ik. De stofzuiger en alle toebehoren zijn weer opgeborgen en het eerste bak koffie heeft ook zijn plaats weer gevonden dus de hoogste tijd om het gele “monster” te voorschijn te halen. Na alle beslommeringen met lekke banden van de laatste tijd heb ik nu rondom nieuwe buitenbanden geplaatst en het moet nu wel goed gaan zou je zeggen. Eerst had ik het idee om een verkenningstocht te maken naar Sneek om te zien of in Nijland de wegblokkade al weer is verdween en niet om te hoeven rijden maar omdat het al ruim 11 uur is lijkt me dat voor mijn gevoel wat aan de late kant, een andere keer maar. Nu ga ik een rondje over Medemblik, Enkhuizen , Hoorn en misschien dan wel richting Alkmaar of iets in die richting. Het is fris maar helder en bovenop de dijk langs het IJsselmeer is het prettig toeren. Een enkele wandelaar die zijn hond de ruimte geeft maar verder is het rustig. Als ik bij de vuurtoren ben steekt die wel heel fel af tegen de blauwe lucht, zo’n wit “geval” met een rood dak, dus stoppen en toch maar weer vuurtoren “De Ven” op de plaat vastleggen. Het fototoestel weer opbergen en omhoog om het laatste stukje bovenop de dijk af te “racen” en dan door Enkhuizen mijn weg vervolgen. Nog geen kilometer voor Enkhuizen begint mijn haan te kraaien, een teken dat iemand via mijn mobiel wat heeft te melden. “Hallo met Pé” “Ja hier met je zoon, waar zit je” toen ik dat had uitgelegd werd mij verzocht om terug te keren naar Middenmeer want wat bleek, Stef de oudste kleinzoon was met de fiets omver gegaan en had nu een beschadigd onderbeen net bij zijn knie, het lastige hierbij is dat hij een vorm van hemofilie heeft, dus hij mist een bepaalde stollingsfactor in zijn bloed waardoor zulke “stuntjes” met de fiets weleens aanleiding zijn om met hem naar het AMC te moeten voor behandeling. Momenteel is het zo dat zijn vader nog met een herstellende knie zit en nog niet kan autorijden, zijn moeder met griep plat ligt en opa conditioneel nog vrij goed lijkt, dus zo kreeg ik het verzoek om als vervoerder op te treden en met zoon en kleinzoon een ritje te maken naar het AMC in Amsterdam. Gelukkig bleek het niet nodig om een z.g. stollingsfactor toe te dienen en konden we na een heel kort bezoekje weer huiswaarts keren maar niet voordat ik de desbetreffende arts gevraagd had een foto te maken van de drie generaties waarvan de oudste het tot nu toe het beste doet. Het bleef dus bij een retourtje Enkhuizen wat net op 64 km kwam te staan.

Geruisloos door het leven.

Soms gaat het leven geruisloos aan je voorbij zegt men weleens, ik had dat gevoel vandaag ook een beetje, wat is de Quest weer geruisloos na de operatie van gisteravond. Ik ben zoals gewoonlijk weer vroeg uit de veren en bedenk dat ik misschien wel naar Friesland zou kunnen gaan. Alles eerst binnenshuis regelen en dan even op de weersberichten kijken wat ze in de maak hebben, oei, dat valt niet helemaal mee, tegen en na de middag regen. Dan moest ik maar niet te ver van huis gaan eerst maar een ritje in de buurt plannen. Kees, die ik gistermiddag had gesproken over de “veerpoot” van de Quest was al een paar dagen niet erg lekker maar wilde vandaag wel even naar Wim fietsen op De Woude. Dus dacht ik, laat ik ook maar eens die kant opgaan. Alles gaat voorspoedig en zonder de minst afwijkende tik of klopsignalen snor ik over verschillende fietspaden en wegen op naar De Woude. Omdat ik alleen het mobiele nummer van Kees heb en niet van Wim bel ik Kees om te horen waar hij zit, bij Wim natuurlijk en ik hoor meteen dat hij straks weer huiswaarts gaat omdat het nog niet in orde is, maar Wim wil wel een stukje meekarren. Als ik eenmaal in huize Schermer zit komt Marian gelijk met koffie en even later komt Wim ook binnen in zijn fietsoutfit. Na nog een bakkie gedaan te hebben stappen we op en gedrieën brengt de pont ons weer op vaste wal waar Kees richting Heerhugowaard gaat en wij richting Purmerend. Via de Oude Provincialeweg buigen we af naar de Munnikdijk die ons via wat bochten in Het Twiske brengt. Als we ter hoogte van Tiny’s oppasadres zijn stoppen we even en bel ik haar, we waren niet van plan om langs te gaan omdat het rond half 1 is en dan zit iedereen aan tafel en na de middag moet Boris meteen weer naar de voetbal dus spertijd voor oma Tiny. Maar bijna verontwaardigd klonk het “Maar jullie kunnen toch wel even langs komen” dus ietsje verder de koers wijzigen en naar de Rieschoot om daar gebruik te maken van de gastvrijheid en wat te eten en te drinken. Eenmaal weer op pad begon het toch flink te regenen en de lucht zag er niet zo fraai meer uit als toen ik van huis ging. Via Het Twiske aan de westkant zijn we in Purmerland aangekomen en vandaar naar Purmerend waar Wim linksaf ging richting De Woude en ik verder via Oosthuizen enz. naar Middenmeer waar ik na 132 km weer binnen kwam en tevens was het weer helemaal top, zon en geen wolkje meer te zien.

Schokbreker onderhoud

Het is nu 19.30 uur en ik kom net binnen van een klein proefrondje van een paar kilometer. Vanmiddag begon ik me steeds meer te ergeren aan geluid wat niet thuis hoort in de Quest, je gaat van alles bedenken en elke keer lijkt het iets anders te zijn. Het begon met het kettingwiel, af en toe een piepje meer niet, toen was mijn gedachte het zou wel eens kunnen zijn dat de o-ringen vervangen moeten worden. Nadat dit was geregeld met nieuwe o-ringen leek het niet opgelost weer af en toe een piep geluidje, mogelijk zijn het de lagers van het rechter voorwiel. Lagertjes besteld bij Ymte die vanmorgen mailde dat hij vergeten was ze bij de post te doen dus ze komen een dag later, niets aan te doen. Ondertussen begon ik ook te denken aan de schokbreker rechts, eerste oplossing een beetje olie bovenin de schroefbout en vanmiddag weer een stukje fietsen. Het was er allemaal niet beter op geworden het begon meer op irritant gekreun te lijken en als ik op een stuk glad asfalt reed was het allemaal stil, zou het dan toch met de schokbreker te maken hebben ? Bovendien als ik het wiel met de hand ronddraaide bleef het rond gaan zonder de minste geluidjes die verdacht zijn. Nu meende ik dat Kees onlangs bij Velomobiel ook in de slag was geweest met een schokbreker dus even Kees bellen, dat bleek heel anders, die was afgebroken dus dan maar open maken en kijken wat er loos is. In eerste instantie zou ik dat morgen wel doen maar een onrust als ik ben en stil zitten zou op zijn tijd wel eens goed voor me zijn, ben ik meteen na de warme maaltijd en de afwas aan de slag gegaan. Auto naar buiten en de fiets op z’n kant nadat de schroeven boven het rechterwiel waren verwijderd. Stap voor stap werd het één na het ander los geschroefd en kreeg ik de schokbreker in handen, op de “zuigerstang” zat veel vuiligheid en een lichte roestvorming. Nadat ik alles goed had schoongemaakt en weer in het vet had gezet kon alles weer in omgekeerde volgorde terug geschroefd worden. Vervolgens een proefritje en alle leed is verleden tijd, hij is weer als vanouds. Geen gepiep of gekraak meer alles loopt soepel en achteraf loont zoiets best de moeite, een uurtje sleutelen in ruil voor eventueel weer uren ergernis.

Soms zit het mee, soms zit het tegen

Soms zit het mee, soms zit het tegen, dat laatste lijkt vandaag mijn deel te zijn. Vanmorgen eerst naar het gemeentehuis in Wieringerwerf om weer een nieuw bewijs ven “echtheid” aan te vragen, de ander was verlopen daarna nog wat gerommeld in huis en voorzichtig beginnen te denken aan een ritje met de Quest, hoe laat komt de post met de nieuwe lagertjes (als de voorwiellagertjes al de oorzaak van het ongewenste geluid zijn) of zal ik toch eerst maar een ritje maken, het is ondertussen bijna 12 uur en ik besluit om te gaan. Maar niet zomaar van start, eerst weer een lekke achterband plakken, een klein scherp steentje uit de buitenband gepeuterd en op die plaats ook het lekje gevonden. Vervolgens even Kees bellen, misschien gaat hij ook mee. Kees is vandaag niet van de partij hoor ik dus ga ik van start richting Wieringen deze keer, over paden waar ik normaal gesproken nooit langs ga kom ik achter de dijk terecht langs het Wad. De wegen die ik volg zijn niet helemaal ideaal, nat en met veel losse steenslag, ik hoop dat alles goed blijft gaan. Na Hippolytushoef kom ik op de Noorderlaan langs een schuur waarvan ik al jaren denk “Wanneer stort zoiets nou in elkaar”, het kan lang goed gaan blijkt dus, bij Vatrop ga ik weer een klein stukje langs het water om bij Oosterland omhoog te gaan en een paar foto’s te maken van het kerkje, Bas Dekker (http://basdekker.eu/weblog/bassociaties.htm) had al een keer aangegeven dat hij ooit een keer foto’s wilde maken van dit kerkje, nou bij dezen dus. Maar nou komt het, thuis lek en geplakt, in Oosterland, een hele kleine woongemeenschap op Wieringen, ging ik achter de kerk langs en begon de achterkant verdacht te slingeren, weer lek ? Het is erg de laatste tijd, maar ja, het is niet anders, stoppen, band wisselen en oppompen. Ondertussen kwam een bewoner van Oosterland aangelopen die mij langs had zien gaan met een ongewoon lage snelheid voor een “banaan” dus dan worden gegevens uitgewisseld, de man had ook een driewieler ligfiets en was daar niet echt gelukkig mee begreep ik. Na wat gegevens over en weer, vertelde ik hem dat ik van plan was om een paar foto’s van de kerk te maken. “Mijn vrouw heeft een schitterende foto van de kerk gemaakt” vertelde hij, “Ik zal vragen of ze die naar jou wil mailen, zelf heb ik niks met technische zaken” Ondertussen had ik een nieuwe band in de achterkant gestopt en opgepompt tot amper 4 Atm. even kletsen en toen een enorme knal, de flarden hingen erbij, nu moest ik wel plakken en vervolgens de band niet te hard oppompen om toch veilig in Middenmeer te komen, het is goed gegaan maar thuis ga ik wel de achterbuitenband vervangen, ik kan hem er zonder bandenlichters zo aftrekken en ook zo weer omgooien, hij lijkt mij net iets te ruim. Toen ik thuis de mail opende was de verrassing groot, de bewuste foto waar over gesproken was is al binnen, verzonden door ene Petra de vrouw van Freek, waarvoor hartelijk dank. Het ritje werd ondanks alles toch nog 47 km.

Wiellagers deze week vervangen

Ik ben op de verkeerde dag gaan fietsen, afgelopen zondag was het prachtig helder weer met zon en al, maar vandaag was het precies andersom, donker, mistig, regen, zeg maar gewoon, “rotweer”. En toch heb ik zowel gisteren als vandaag weer een prachtige dag gehad, elk weekend is een verrassing en elke doordeweekse dag eigenlijk ook, ik geniet elke keer weer. Vanmorgen leek het mij verstandig om de fiets eens goed schoon te maken, afgelopen donderdag had hij op alle kanten gelegen om banden te verwisselen en daar wordt de buitenkant niet mooier van dus poetsen, zowel van binnen als van buiten. Omdat ik een licht afwijkend geluidje had opgevangen bij de laatste rit dacht ik dat het kettingwiel mogelijk een paar nieuwe o-ringen nodig had dus die heb ik besteld en vanmorgen ook maar gemonteerd hoewel bij nader inzien de noodzaak zeker niet dringend was, op de foto zijn de onderste twee ringen al zo’n 4000 km gebruikt. Vanmiddag zo rond 1 uur wat boodschappen gedaan en omdat de regen toen niets te betekenen had heb ik de “stoute” schoenen aangetrokken en heb me omgekleed voor een “trainingsritje”, even via Wervershoof, Andijk, Zwaagdijk, Hoogkarspel, Westwoud naar Zwaag en dan bij Leo en Riet om een bakkie te gaan en gelukkig ze waren thuis. Het is dan altijd gezellig, kletsen, koffie, koek en nog meer kletsen. Als het tijd is op weer op te stappen vervolg ik mijn weg door Zwaag naar Zwaagdijk-West en Wognum om zo weer langs de A7 af te zakken naar Middenmeer. Voor de wind ging dat alles zo rond de 42 tot 45 km p/u heerlijk wat kan ik dan toch genieten van buiten zijn en niet duf in een hoekje achter de geraniums zoals je ook weleens van anderen hoort. Het geluid wat ik liever niet hoor kwam dus niet van het kettingwiel maar nu veronderstel ik dat het rechter wiellager vervangen moet worden dus heb ik voor ik thuis was Ymte gebeld om er een aantal per post naar mijn adres te versturen zodat ik die mogelijk morgen en anders woensdag kan vervangen. Het ritje van vandaag was overigens 56 km.Kees waar staat deze paal ?

Drie is te veel

Je hoort wel eens van die uitspraken zoals, “Drie is te veel” nou voor mij was vanmiddag 1 eigenlijk al te veel maar het werden er wel 3. Vanmorgen was het net als gisteren een beetje een troosteloos gezicht als je naar buiten keek, regen en wind en niet zo vroeg licht allemaal realiteit van het seizoen zullen we maar zeggen als het niet vriest. Toch werd het op een bepaald moment bijna droog en dan is het weer mooi genoeg geweest tussen 4 muren, al was ik vanmorgen eerst nog even naar de overburen gelopen voor een praatje. Maar goed, na de middag het standaard ritueel, omkleden banden, controleren en een klein rondje fietsen. Eerst maar tegen wind in dan zie ik vanzelf wel waar ik uit kom, een moment heb ik nog overwogen om naar Kees toe te gaan maar dat kwam er niet van omdat mijn afslag richting Winkel een heel andere kant op gaat. Nog maar amper 10 km van huis begon het zelfde gevoel als gister de kop op te steken, “te snel verlies van conditie” , oorzaak linksvoor lek dus dan weet je meteen wat je moet. De reserve buitenband waar al een binnenband is zit pak ik achter de stoel vandaan en binnen de kortste keren is het weer in orde. Omdat het weinig voorgekomen is tot nu toe dat ik onderweg een lekke band moet vervangen leek het me wel “leuk” om er gelijk maar een foto van te maken. Ze zeggen weleens “God straft onmiddellijk” , nou ik heb het geweten. Mijn ritje werd niet lang en ging steeds in dezelfde richting, zuidwestelijk waardoor ik op een bepaald moment richting Krabbendam zat en net voor ik de dijk op zou gaan ging weer de conditie naar de knoppen, rechtsvoor lek. Nu moest ik een band uit de tas nemen en het ongeluk wil dat ik net een band pak met een normaal ventiel, dus geen z.g. Fransventiel, zelfs toen ik het dopje uit de velg nam paste het ventiel niet door het gat dus een volgende band erbij, wel met Fransventiel en toen was de zaak weer vrij vlot voor elkaar. Vervolgens richting Schoorldam en dan door via Noord-Scharwoude naar Middenmeer. Alles voor de wind en flink de gang erin passeerde ik de Westerweg, op naar de kruising met de Hogebrugweg en onder het spoorwegviaduct door. Helaas net voor het spoorwegviaduct liet de conditie zich weer gelden, de gang raakte er weer helemaal uit en nu bleek het achter niet meer op spanning te zijn, de derde lekke band, elke keer een ander maar dit was voor vandaag gelukkig de laatste. Thuis straks alles weer netjes plakken en opbergen in de tas en de normale ventielbanden vervangen door banden met Fransventiel, het was slechts 61 km maar ik vergeet ze niet zo snel deze keer al bleef het de hele middag droog.

Heen droog, terug regen.

De dag begint niet zoals ik het graag zou zien, zon en een lekker temperatuurtje, helaas het is niet anders en we overleven dit ook wel zonder problemen. Ik was al erg vroeg beneden en de krant was al snel tot aan de laatste pagina omgeslagen toen het nog steeds droog was terwijl de berichten het toch over langdurige regen hadden voor vandaag. Na verloop van tijd de buienradar maar eens geraadpleegd en daar zag het er inderdaad nogal somber uit met regen vanaf 9.15 uur in Middenmeer. Om half 10 was het nog steeds droog en dan begint het echt te “kriebelen” zal ik, of zal ik niet, ja hoor het ging door. Omkleden en voordat het begint te regenen nog even los trappen, ik had in mijn hoofd om tegen de wind in te fietsen tot het zou gaan regenen en dan zie ik vanzelf wel of het “ernstig” genoeg is om terug te gaan. Ik was al een tijdje niet bij broer Ben geweest dus ging het richting Wervershoof, voor ik in Medemblik was had ik het idee dat de conditie toch niet meer zo geweldig was, het leek wel of mijn ademhaling veel sneller ging als andere keren en de snelheid kon ik ook niet echt omhoog krijgen. Bij kasteel Radboud maar eens gestopt om een bandencontrole uit te voeren, inderdaad linksvoor zit nog maar op goed 2 atm. de pomp uit de “koets” genomen en er flink wat bij gestampt, wat een verschil, de conditie is gelijk weer geweldig en de snelheid gaat evenredig omhoog, kleine oorzaken hebben vaak grote gevolgen blijkt ook nu weer. In Wervershoof aangekomen zit Ben achter de krant en Riet is even boven bezig maar de koffie is altijd klaar en zo kletsen we een poosje tot ik op de ramen zie dat het nu toch echt is gaan regenen, nog één bakkie toe en dan weer op huis af, de banden nog even gevoeld maar dat kan nog zonder problemen tot ik in Middenmeer ben. Het was kort, 40 km, maar wel weer heerlijk, de regen, nou ja wat zou ‘t, je zit droog en warm en de fiets is meteen van onder en in de wielkasten gewassen.

Ik zag de Quest vandaag niet eens.

Zo mooi als het gisteren was zo slecht is het vandaag, naar mijn begrip is het erg laat licht en weer vroeg donker, ik weet wel dit hoort bij het jaargetijde maar waarom niet net als maandag toen was het ook nog winter. De berichten beloofden regen en eventueel natte sneeuw, het kwam allemaal uit, toen ik vanmorgen dacht dat het wel mee zou vallen liep ik nog naar buiten om een foto te maken van de rood gekleurde lucht maar toen ik eenmaal buiten was begon het licht te sneeuwen en verdween de rode gloed sneller dan hij was gekomen. Ik heb zelfs vandaag de Quest niet eens gezien, laat staan er mee gereden, dit is niet normaal. Wel had ik ook nog geluk, omdat ik niet met de fiets weg was kreeg ik onder de middag visite, Tiny was op ziekenbezoek geweest bij mijn zoon en kwam bij mij onder de middag voor een broodje en wat bijkletsen. Dus toch nog weer een pleister op de wonde, voor morgen heb ik het ook nog niet zo hoog maar we blijven hopen want “geen oorlog zo hard of er blijven soldaten over” en zo is het ook met het weer, als alle neerslag gevallen is komt er vanzelf weer zonneschijn.

Ik kwam ze tegen, Wim en Kees.

Wat was het vandaag weer een heerlijke “gezonde” mooie dag, zon en een lekker temperatuurtje, net een paar graden boven nul maar droge en schone wegen, hier en daar opletten bij wat in de schaduw gelegen stukken wegdek die nog wat glad zijn maar over het algemeen is alles toch probleemloos te berijden. Als ik van start ga weet ik vaak niet welke kant het op zal gaan, wordt het kort of lang, ga ik ergens speciaal op visite of maak ik een rondje waarbij ik later serieus alles op een rijtje moet zetten om te achterhalen waar ik allemaal heb gereden, het werd het laatste. Inderdaad toen ik thuis was moest ik goed nadenken hoe ik mijn rondje aan elkaar had geregen. Op een “stevig” ontbijt van 2 sneetjes volkorenbrood en 2 krentenbollen plus een kom kruidenthee en later nog 2 kopjes koffie ben ik gestart. Richting Agriport en controleren of de stoplichten als werken, niet dus, en zo verder via Benningbroek en Wognum waar het vroegere complex van Dirk Scheringa nu wordt bevolkt door de gemeente Medemblik wat is ontstaan uit de fusiegemeenten vanaf Andijk-Oost tot randje Hoorn met Wognum Zuidermeer enz. het nieuwe gemeentehuis dus. Via de Oude Hoornseweg naar Bobeldijk en Berkhout dan naar Oudendijk en om vervolgens Schermerhorn te passeren en de weg over te steken naar de Groeneweg die overgaat in de Oostdijk en aan het einde weer uitkomt in De Rijp, volgens mij heeft Kees dit pad nog nooit gereden, hij zal zeker reageren als hij dit leest. In De Rijp rechtsaf naar Graft en dan linksaf via de Groeneweg, daar nog even rechtsaf gegaan om bij het natuurgebied “Eilandspolder” ,waar Kees me ooit voor de eerste keer heen heeft gebracht, te kijken of er nog iets is te zien, helemaal niets deze keer. Het zelfde pad weer terug en dan aan het einde rechtsaf langs de kruising vlakbij Wim op De Woude en zo door richting Alkmaar/Heerhugowaard, voor de ringvaart ga ik toch maar rechtsaf over de Slingerdijk naar de Korte en later Lange Molenweg om zo weer meer naar Obdam te gaan waar ik bij zwager Tom een bakkie doe. Na wat kletsen door naar huis en laat ik nou toevallig een andere route nemen als gewoonlijk en op het punt bij het begin van de Dijkweg en de Berkmeerdijk kom ik ze tegen, de bijna “Twee Eénheid” Wim en Kees, ook zij hadden een “dwaalrondje” in de benen, Kees vond dat zo’n rit boven de 100 km toch behoorlijk was en Wim vond dat hij niet moest zeuren, ja zo zie je maar een Quest is een voertuig wat je zonder problemen door heel Noord-Holland laat racen als je maar op tijd “bijtankt” en dat doet Kees geregeld hoewel, is dat nou bijtanken af aftanken wat Kees zo vaak doet ? Toen de Quest goed en wel weer binnen stond zag ik dat ik was gestrand op 101,8 km dus ook boven de 100 Kees en nog geen centje pijn.

Mist in de Noordkop

Het is weer een bijzondere dag, geen vorst of sneeuw maar voor de verandering een klein beetje regen en als ik het van te voren had geweten dan was ik thuis gebleven want onderweg werd de mist steeds dichter. Ik had in eerste instantie het plan om in Zwaag even om een bakkie te gaan, maar omdat ik op het moment dat ik van huis ging kon berekenen dat ik daar zo rond 12 uur aan zou komen, heb ik dat plan maar laten varen en heb mijn rondje een beetje verlegd richting provincialeweg van Hoorn naar Enkhuizen. Op een bepaald moment voelde ik dat ik naar rechts werd getrokken, inderdaad lek en dat op een plek waar ik al vaak langs was gereden en nu mooi de gelegenheid had om dat bordje te lezen en een paar foto’s te maken hierbij de vraag aan Kees 3 foto’s van deze plek waar is dat ? Verder alles over het fietspad en geen last van autoverkeer want in de mist is dat niet aantrekkelijk je ziet de auto’s minder goed en zelf val je ook niet zo erg op ondanks mistachterlicht. Bij de oversteek van De Hout naar de Westerbuurt in Venhuizen ging het maar net goed, van links kwam niets en van rechts zag ik op een 100 meter een paar koplampen en gelukkig ook op het laatste moment een grijze bestelwagen zonder lichten die veel te hard reed, je zal maar een fractie te laat reageren dan kon zoiets weleens fataal aflopen en dat alleen omdat zo’n “kluns” te beroerd is om verlichting te voeren en dan in de mist met een grijs voertuig. Een meneer die één en ander zag gebeuren stopte en zei echt gewoon op z’n Westfries : “Zon ien moste ze teugen een boom op raaie leite de hufter”. Er volgden nog wat lijfspreuken van de man die niet voor publicatie bestemd zijn maar het stelde mij wel een beetje gerust. Ik heb na dit korte oponthoud de weg weer vervolgd en heb via Enkhuizen de dijk opgezocht richting Andijk, ik kwam nergens een “kop” tegen het was ondertussen ook licht beginnen te regenen en bij de vuurtoren “De Ven” ben ik ook weer even gestopt om aan te tonen dat de mist echt wel hevig was, hij is te zien maar wel in nevelen gehuld. Bij thuiskomst was de rit van vandaag genoteerd als één van 73 km en ondanks alles was het toch weer heerlijk in de buitenlucht.

Geschiedenis van "Willy"

Het was een tijdje flink zoeken als je op terrein komt waar je nog nooit eerder bent geweest. Gisteravond had ik een gesprek met mijn zwager Tom, enkelen kennen hem mogelijk van afgelopen zondag als gastheer bij de tussenstop aan de Obdammerdijk, zo in het gesprek kwam de ligfietsboot van Ymte ter sprake die volgens de gegevens op Wim’s blog 17 km per uur kan halen. Tom had er al vaker over gesproken, als echte “denker” had hij mij wel eens toevertrouwd dat hij ooit nog wel eens een fietsboot of kano wilde gaan ontwerpen, “Dat lijkt mij het einde” zo vertelde hij, “Het zit ook in de familie want mijn opa had ooit een binnenvaartschip, een kleintje hoor, maar voor die tijd al een leuk vrachtbootje en die schijnt momenteel te koop te zijn en ligt geloof ik in de haven van Den Oever”. Ik heb hem beloofd om morgen, dus vandaag, op onderzoek uit te gaan om te kijken of de geruchten op waarheid berusten. Het bleef vandaag lang “hufterig” koud vond ik zelf maar na de middag ben ik toch op pad gegaan, op naar Den Oever voor mij vlakbij even op en neer plus rondrijden in de haven was net 37 km. Inderdaad na wat zoeken vond ik het bewuste scheepje het zag er zo op het oog geweldig goed onderhouden uit maar ik weet uiteraard niet hoe het onder de waterlijn is gesteld en helemaal niet of het technische deel in orde is maar daar ging het niet om, voornaamste was dat ik zwager Tom gerust kan stellen dat zijn opa, voor die tijd, een “joekel” van een schip bezat die nu wordt gebruikt voor sportvissen op het wad.

Wanneer is een misser medisch ?

Het was even wennen vanmorgen, ik was al een hele poos beneden en de krant was al uit maar het bleef maar donker, uiteindelijk kon het licht uit en zag ik voor het eerst dat het een ietsje wit was buiten, achter het huis was niets te zien en voor was de weg net aan wit van wat sneeuw, dat wordt dus voorlopig niet met de fiets weg dacht ik maar al snel veranderde dat in omkleden en gaan. Op naar Zuidoostbeemster mogelijk kan ik helpen met het opruimen van alle kerstfrivoliteiten, inderdaad toen het eenmaal weer was opgeborgen vond Tiny het ook wel weer een prettig gevoel dat het maar weer klaar was, het moet toch weer weg en een dag eerder of later doet er dan ook niet toe. Toen ik weer weg zou gaan moest er nog even iets met de pc gebeuren en zo ging ik wat later op huis af. Omdat we in de familie geregeld verjaardagen te vieren hebben was dat vandaag ook weer zo, even met een omweg via Onderdijk om bij mijn zwager langs te gaan en dan is dat ook weer geregeld. Vervolgens naar huis in Middenmeer, het werd serieus noodzakelijk om met verlichting te rijden en niet alleen de twee kleine dag-rij-ledjes. Onderweg ben ik gestopt om mijzelf ervan te overtuigen dat ik goed licht heb op de Quest, inderdaad niets te klagen dus probleemloos weer verder. Dan gaat mijn telefoon, de haan kraait altijd 3 maal voordat ik hem te pakken heb, het was mijn schoondochter Annemieke, : “Zal ik je even de stand doorgeven van Gerard zijn knie operatie” “Ja” was mijn reactie “Operatie geslaagd” “Nee hij is niet geopereerd, alleen onder narcose en toen kwamen ze er achter dat ze het verkeerde onderdeel hadden besteld”, hij krijgt n.l. een “halve” nieuwe knie en nu hadden ze de binnenkant besteld en dat moest een buitenkant zijn, zo zie je maar dat er verschillen zijn in de ene generatie of de andere zoonlief gaat om nieuwe onderdelen en vader fiets zich een slag in de rondte. Ik kwam thuis en zag dat de teller op 93 km was blijven staan en het totaal nu op 13.115 km is gekomen.