Ontspannen toertje

De eerste ervaring met de buitentemperatuur gaf de doorslag, nog niet schilderen aan de blokhut maar een rondje warmtrappen leek me beter. Als ik terug kom zie ik wel weer, nu is het me net even te fris.

En zo heb ik vanmorgen een gewoon vrij ritje gemaakt, via de Obdammerdijk richting “De Waard” maar ik moest een stukje omrijden er wordt aan de dijk gewerkt dus dan wordt de route ook aangepast. Via wat omwegen kom ik uit bij “De Gouden Karper” in Ursem uit en met wat keren en draaien kom ik op de

Noordschermerdijk langs de drie molens en ga richting Alkmaar. Tijdens een sanitaire stop keek ik uit op een baan tulpen met heel in de verte de eerste beelden van Alkmaar.

Voor Alkmaar ben ik linksaf gegaan bij de half vervallenboerderij richting Stompetoren en kwam achter een groep wielrenners te rijden. Ze zeggen wel eens met twee vingers in de neus zijn ze te volgen, in dit geval stelde het weinig voor ondanks de 35 tot 40 km die ze reden, dit was te doen ik bleef op gepaste afstand achter ze rijden en verwonderde mij er eigenlijk niet over dat ze de hele weg nodig hadden, wielrenners verpesten het vaak als het op verkeersregels aankomt en dat werd hier duidelijk gedemonstreerd door deze groep lid van “Toerclub Volendam”, tenminste dat stond op de shirts.

Via Berkhout en Bobeldijk binnendoor naar Wognum waar ik op een bepaald moment wel zo’n 25 zwanen telde allemaal wat ver uit elkaar maar hier en daar een foto maken lukte toch. De zon is er ondertussen al flink bij gekomen als ik de rit afsluit na 88 km.

Benen strekken, meer niet

Ik denk dat het minder wordt met me, ik had vandaag geen zin om met de fiets weg te gaan en dat is bijna onvoorstelbaar. De ware reden om thuis te blijven is eigenlijk het weer, een beetje miezerig, lage temperatuur wat meer wind als me lief is, gewoon een druilerige dag. Maar ja toen het eenmaal 12 uur was geweest begon het toch wel een beetje te kriebelen. Ik was vanmorgen bezig geweest met het updaten van de TomTom en daar ben je ook zomaar mee klaar dus toch maar een klein ritje.

Ik werd vanmorgen gebeld door mijn overbuurman, Jef Kerckhoffs, "Pe, als je nog wat mooie foto's wil maken van een grote baan tulpen, dan moet je naar de Cultuurweg rijden daar staat een heel stuk in bloei van Marc", Marc is de zoon van Jef die het hele jaar bezig is met tulpen en dan vooral het trekken van de tulpen die rond de Kerst en de feestdagen in bloei staan in de kas om geoogst te worden en via de bloemenveiling hun bestemming krijgen. Dus op naar de Cultuurweg op amper 1 km van huis en daar staat inderdaad een heel groot perceel met allerhande soorten en dus kleuren, net als ik een paar foto's zal maken komt er een enorme trekker langs zoeven met een 6 schaar ploeg er achter. Langzaam fietsen en meteen een stukje filmen wat ik straks hierbij zal proberen te plaatsen.

Vanaf dit punt even mijn rondje maken via het natuurgebied achter Twisk waar een paar dames vogels spotten net zo fanatiek als vliegtuigspotters bij Schiphol. Dan richting Egboetswater waar de Amerikaanse windmolen er nog altijd statig bij staat.

Op het einde zie ik een vreemd tafereel, is dit een soort bruiloft tussen de bloemen ik weet het niet, de gasten zitten aan een lange tafel en er wordt gegeten, heel vreemd, ik weet het niet.

Dan in Wervershoof nog even naar broer Ben en tot slot weer op huis af waarbij ik bij het passeren van het zwanennest, waar enkele eieren stuk zijn, zie, dat de zwaan toch weer zit te broeden, wie weet wordt het nog wat. Het werd zodoende slechts 45 km, volgende keer beter hoop ik.
Als aanvulling een klein stukje film van de bloeiende tulpen langs de Cultuurweg, de link aanklikken en 'levende" beelden van wat bloeit https://youtu.be/owEqENZa5Qs

Even snel op en neer

Wat kan een mens het druk hebben, ik moest eigenlijk niets vandaag, tenminste niet iets bijzonders. De enige verplichting, voor zover je van verplichting kan spreken, mijn zwager is vandaag 78 jaar geworden dus daar moet ik even heen. En zo ging ik vanmorgen met de auto naar Wervershoof, het spetterde een heel klein beetje en de berichten waren niet zo geweldig. Zo rond 1 uur was ik weer thuis en besloot toen om toch nog even een klein ritje te maken, op en neer naar Tiny waar ik het gras nog even zal maaien voordat er meer regen komt.

Vlak voor de “Zuidoost” stak een ganzen “gezin” het fietspad over vader moeder en als ik het goed zag 7 kindertjes, allemaal Nijlganzen.

Aangekomen even de maaier starten en klaar werk maken, een half uurtje vlot doorgaan en klaar is het weer.

Als ik vertrek zie ik de Goudrenettenboom in volle bloei staan dus even een paar foto’s en dan weer op naar Middenmeer.

Toen ik door de Bobeldijk reed ben ik toch nog weer gezwicht voor een paar banen tulen zowel links als rechts van de weg en toen ik weer verder zou gaan zag ik ook nog een meerkoet op zijn nest zitten die mogelijk ook bezig was om serieus een gezin te stichten door de zaak warm te houden en dat alles op 80 km.

Eerst sleutelen daarna, bloeiende bollenvelden in Noord-Holland

Wat een terugval van temperatuur, afgelopen weekend kon het niet op maar nu staan we weer met beide benen op de grond. Toen ik me om zou gaan kleden dacht ik er nog een moment over om een shirt met lange mouwen aan te trekken maar achteraf ben ik blij dat ik dat niet heb gedaan, ’t was warm zat in de Quest. Ik was van plan om in Obdam bij zwager Tom en zus Gerda een bakkie te doen maar daar was niemand aanwezig en zodoende ben ik meteen maar doorgereden om mijn rondje af te maken en ben nergens meer gestopt , hooguit voor een paar foto’s van al die bloeiende bollenvelden want dat is momenteel hier in de kop van Noord-Holland een prachtig gezicht.

Toen ik nog geen 2 kilometer van huis was hoorde ik geregeld een irritant tikje bij het trappen en aangezien ik een hekel heb aan “tikjes” ben ik gestopt voor nader onderzoek, even terug naar de basis om met een kruiskop schroevendraaier en een tang dit euvel te verhelpen. Het schermkapje dat over de ketting zit en dat ooit met een popnagel was vastgezet is al jaren geleden door mij met een klein boutje en moertje met een ringetje vervangen omdat de popnagel los was gegaan en nu het schroefje dus, waardoor ik bij elke trapbeweging het kapje raakte wat nu weer vast is gezet.

Opnieuw starten en langs de bollenvelden zonder ze bewust op te zoeken, het bloeit overal.

Het H.E.M. zit er vandaag wel weer in en zo zoef ik over de dijk richting Enkhuizen nadat ik Hoorn ben uitgereden als ik later vanaf Medemblik weer in de polder kom zie ik dat het flink stuift op ’t land en tot mijn schrik zie ik ook dat het zwanennest mogelijk ruw is verstoord.

Het dier staat er naast en voor zover ik kan zien is het net alsof er een aantal eieren stuk zijn gegaan of vertrapt, hoe en wat precies kan ik zo niet beoordelen maar dat het dier niet op de eieren zit komt heel vreemd over. De rit werd vandaag net 106 km zonder te zweten maar wel heerlijk ontspannen om te doen.

Het nieuwe Waddencentrum.

Donderdag 19 april 2018 is vandaag en morgen verleden tijd, ja zo gaat dat in het leven, je bent oud voordat je het weet. Daarom vandaag toch maar weer even met de “beentjes van de vloer” in de Quest natuurlijk. De rit is vandaag alleen de Afsluitdijk heen en terug met in mijn achterhoofd de hoop dat ik “mijn vriend van langs de weg” misschien heel toevallig weer een keer zal tegenkomen. Jammer ik heb Albert van Dijk uit Kampen vandaag niet gezien, wie weet wat de toekomst zal brengen.

Heen via Slootdorp dan de Den Oeverseweg waar een bordje staat behorende bij de camping aan de bosrand “Het Bos Roept”, nou het was er doodstil.

Dan de Afsluitdijk op waar bij het monument een moment gestopt moet worden omdat een Engels stel graag meer wilde weten over dat “gekke” voertuig.

Aan de ander kant staat een fotograaf die foto’s maakt van de werkzaamheden bij de brug aan de Lorentzsluizen voor de krant. Het “vlot” met de mannen vaart net weg en mogelijk hebben ze koffie verdiend.

Als ik de bocht neem bij het Waddencentrum zie ik dat er een nieuw monument is geplaatst, ik denk dat het een “school” vissen moet voorstellen. Ik neem tevens een kijkje aan de ander kant door via het tunneltje te rijden. Er is aan alles gedacht, je kunt er zwemmen, met een bootje aanleggen en zelfs op de kop kan een vrij groot schip aanmeren.

Ik film even een stukje en ga dan alsnog mijn rondje maken door een stukje echt Friesland om vervolgens op de terugweg nog een foto te maken van de hijskraan die bij de sluizen bezig is. Thuis gekomen staat de teller voor deze rit op 95 km in de brandende zon.
Hier als aanvulling het stukje film van het Waddencentrum, de link aanklikken dan moet het werken

https://www.youtube.com/watch?v=2SxtStrakHw