Nog één keer als 73 jarige

Dit weer zie ik als verjaarscadeautje, nog een paar graadjes erbij en we zitten morgen buiten. Ja het is weer zo ver, 28-08-’40, en dan te bedenken dat ik ervan uit ga dat ik morgen nog 26 jaar tegoed heb. Niet zeggen jij liever als ik, gewoon optimistisch blijven, als het blijft zoals het nu gaat haal ik met gemak …………….. ja wie zal het zeggen. Het weer is weer buitengewoon goed en na wat boodschappen te hebben ingeslagen volgde daarna mijn beloning , een rondje fietsen. Het werd een beetje een kris kras ritje, eerst maar even langs de Schagerweg want met de auto kan men daar niet langs vanwege ……… ja dat ga ik nu eens bekijken. Het blijkt dat de ophaalbrug voorzien wordt van een nieuw brugdek, noodreparatie staat er aangegeven maar met de fiets gaat het prima. Ik ga via Kolhorn naar Barsingerhorn, allemaal leuke binnen-weggetjes en zo kom ik later door Haringhuizen en pak daar gelijk de kerk even mee. Via wat extra omwegen kom ik op de Westfriesedijk, meerdere keren verreden in een georganiseerde Velomobieltocht. Ik sla even af om bij de restanten van de “Dwangburcht”  ’t Huys te Nuwendore langs te gaan. De slagboom aan het begin is weg en ik hoop dat de deur naar de bovenste verdieping ook open is, later bleek dat dus niet zo te zijn. Ik loop er wat rond en maak wat foto’s om daarna mijn rit weer te vervolgen over de Westfriesezeedijk/Westfriesedijk, meer bekend onder de naam Westfriese-omringdijk. Het rondje ik pas compleet als ik in Hoogwoud bij “Kippen-Dam” aan ben geweest en dan naar huis met 74 km op de teller.

De zomer is terug, tenminste vandaag.

Niets is zo veranderlijk als het weer, schreef ik gisteren nog dat de zomer afscheid aan het nemen was, vandaag begint hij weer aan zijn verlengging, wat een schitterende dag. Vanmorgen de eerste voorbereidingen treffen voor a.s. donderdag want dan is het weer zo ver en kan ik wat extra visite en aanloop verwachten. Het is nog licht bewolkt en hoe het verder komt moet ik afwachten maar tegen half 11 -  11 uur was ik zo ver dat ik meende dat ik wel een stukje fietsen als beloning mocht nemen. Eerst even naar Wervershoof langs de ondergelopen recreatieveldjes langs het IJsselmeer bij Onderdijk en dan constateren dat er niemand thuis is bij Ben en Riet. Dan maar door en naar Bovenkarspel waar ook familie woont. Ik neem wat wegen en paden binnendoor en ga op een bepaald moment via een voor mij nog nooit eerder bereden pad het z.g. Weelenpad. Dwars door het land over een lange brug en langs een kudde schapen en zo op naar mijn bestemming. Ook al fiets je veel meer dan 10.000 km per jaar (misschien wel meer als 14.000 km), dan sta je er van versteld dat er nog steeds paden zijn waar ik nooit eerder was, maar dit is wel weer leuk. In Bovenkarspel zijn ze wel aanwezig en dan volgt er uiteraard weer koffie en koek met een poos gezellig bijkletsen. Als ik mijn weg weer vervolg ga ik via Broekerhaven naar de dijk en volg die tot aan Hoorn waar ik voor het stadsgebeuren van de dijk af ga en via het fietspad langs de Provinciale weg naar Blokker ga, om dan via de “Rijweg” over Zwaagdijk weer naar Wervershoof te fietsen, maar ook de tweede keer is mijn jongste broer en aanhang niet thuis. Vanavond maar eens bellen hoe de vlag erbij hangt bij de familie, je moet van alles op de hoogte blijven zeg ik altijd, vanaf Zwaagdijk naar Medemblik is dezelfde route als vanmorgen en in “De Meer” neem ik de weg langs Agriport om na 85 km weer alles binnen de poort te parkeren.

Nieuwe kaart voor de GPS

Weer even proeven van de zomer dacht ik, helaas het lijkt toch echt dat de zomer voor 2014 tot verleden tijd gaat behoren. Vanmorgen lichte regen terwijl ik er van uit was gegaan dat het wel mee zou vallen dus vanmorgen eerst een ander klusje en dan zie ik wel hoe het vanmiddag is. Eerst even iets anders, vorige week reed ik ergens in de buurt van Heerhugowaard toen ik een meneer zag lopen met een zelfde GPS als waar ik geregeld mijn rondjes mee vast probeer vast te leggen en in geval van nieuwe bestemming gebruik ik hem als echte routeplanner. Hij vroeg me toen, “Wat voor kaart heb jij erin zitten”, ik had Europa 2013 en daarvan had die meneer het oordeel dat die niet zo gedetailleerd was als waar hij mee werkte als cash-zoeker. Ik kreeg het advies om OSM (open street map) te downloaden of nog beter Open Fiets Map. Thuis gekomen ben ik aan het “knutselen” gegaan en het is verbazend, Open Fiets Map is legaal zonder kosten te downloaden voor de Garmin en werkt super. De kaart is zo gedetailleerd en recent dat zelfs het gebouw wat momenteel wordt gerealiseerd in het Agriport gebied waar Microsoft zijn nieuwe datacentrum gaat vestigen, dat dat wordt aangegeven als “constuction”, zoals ik het beoordeel is de kaart van 16 augustus 2014. Maar goed weer even over fietsen, na de middag was het droog en omdat ik nog op verjaarsvisite moest kon dat mooi even met de fiets. Zus Gerda in Obdam vierde haar verjaardag  en met een klein op en neer-tje werd het vandaag dus maar kort. Om meteen weer via dezelfde weg naar huis te gaan is altijd een zwak punt voor mij dus een klein ommetje zat er toch nog weer in en dan zie je toch weer dingen die je probeert vast te leggen. Zoals een jonge zwaan die als laatste van het gezin toch ook maar naar de sloot loopt en later als ik al dicht bij de ingang van de polder kom zie ik de windmolens allemaal stevig draaien en draai de openstaande poort in om van dichtbij een paar foto’s te maken, als je dan onder die enorme “maaibalken” omhoog kijkt dan krijg ik een beetje een raar gevoel in mijn maag, zo’n wiek zal los schieten, ik moet er niet aan denken. Als ik bijna thuis ben verwonder ik me over de oversteek waar het gras gemaaid is en ik veilig kan oversteken zonder extra risico zoals dat een hele poos geweest is, alle eer aan de provincie of heel misschien de gemeente? Het ritje was maar kort vandaag, slechts 47 km.

Het kleinste huisje

De zon was weer behoorlijk aanwezig vandaag maar lang niet overal. Ik ging van huis met de opdracht van mijzelf om naar Zwaagdijk te gaan en bij zus Margriet poolshoogte te nemen van de situatie. De buien zouden vandaag sporadisch vallen, dus slechts hier en daar een kleine kans op hemelwater. Ik heb het geweten, het viel echt hier en daar en overal waar ik heenging, de kap had ik erop toen de eerste druppels vielen en het werd zo erg dat ik een handdoek om mijn nek heb geslagen om de wateroverlast een beetje binnen de perken te houden, mens, mens, wat ging het hard. Bij Margriet aangekomen was het allang alweer droog maar het voelde nog niet echt lekker, maar waarom zou ik klagen als je zus er uit ziet als een dood vogeltje maar toch de opgewektheid dat het straks allemaal weer beter is. Na dit bezoek toch nog maar een stukje “aanbreien” en in westelijke richting fietsen waar de lucht het helderst is. Ik heb onderweg geen buien meer gehad en kwam op mijn rondje door Schermerhorn waar het kleinste huisje staat. Heel toevallig is er a.s. zondag 24 augustus een dag voor iedereen als “vrienden van het kleinste huisje” waarbij om half 12 de eerste afvaart is om met de schuit naar de beeldentuin van Nic Jonk in Grootschermer te varen en daar een kijkje te nemen. Zo zie je maar onderweg kom je van alles tegen, het aparte bij dit kleinste huisje is de “poepdoos” die van oudsher op de waterkant is geplaatst, tegenwoordig is zoiets ondenkbaar ook in de polders is dus de voortuitgang merkbaar. Mijn tochtje van vandaag  gaat verder richting Alkmaar en voor ik echt in de stad kom sla ik af om langs “De Waard” richting Middenmeer te nemen waar ik na 88 km weer veilig binnen kom.

De Hondsbossche zeewering is straks niet meer

Het ging weer helemaal goed vandaag, bijna super, één keer een bui die zo’n kwartiertje  wat lichte tot zwaardere druppels losliet en mij er toe “dwong” om de kap er een tijdje op te zetten. Ik was al weer een tijd niet in Petten geweest om de aanleg van het strand te bewonderen dus vandaag maar even die kant op. Uiteraard met een ommetje en zo ging ik richting Slootdorp om dan via De Haukes en Westerland  de “korte Afsluitdijk” te nemen naar de Balgweg en zo naar Den Helder. Net zo’n beetje ter hoogte van het vliegveld  “De Kooy” begon het iets te regenen en omdat ik in de verte zag dat het daar flink mis was ben ik meteen gestopt om de kap over het grootste deel van de instap te plaatsen. Mooi droog en warm verder rijden tot aan de ronding bij het Marsdiep waar het weer droog was en waar ik ook alles met de wind schuin achter verder kon fietsen. Aan het einde linksaf omhoog en dan door de duinen tot aan Petten. Er is wel wat fietsverkeer vanwege de laatste “vakantiestuiptrekkingen” maar het is allemaal prima te doen, hoewel ik bij het passeren menig keer een gil meen te horen of oei….. op z’n minst, maar zonder kleerscheuren kom ik in Petten en neem zolang dit nog kan de Hondsbossche zeewering  aan de buitenkant, dus langs de Noordzee. Na een paar kilometer is het  over, de borden geven aan dat het niet wenselijk is om verder te gaan. Ik zoom in op het gebeuren in de verte en inderdaad,  de zandsuppletie ligt tot aan de voet van de dijk en straks is het nooit meer mogelijk om hier met de fiets te komen. Eén van de laatste keren dat ik hier was vertelde één van de mannen die zich met dit werk bezighield dat er een contract was voor 20 jaar dus zo lang zal er onderhoud worden gedaan om dit in stand te houden. Naast mij stond een meneer ook een beetje op leeftijd die toen opmerkte “Dan komen we over 20 jaar nog eens kijken hoe het dan is” ik vond het wel een “goeie” en stemde volledig met hem in. Als je de foto’s bekijkt dan is het in zuidelijke richting onduidelijk waar de grens ligt tussen dijk, duin, strand en zee en naar het noorden zie je nog het oude vertrouwde maar dat dit straks over is, daar bestaat geen twijfel over. Gezien de donkere wolken die steeds dichterbij komen besluit ik om niet verder te gaan en via de “snelste” route naar Middenmeer te rijden, het enige oponthoud is de ophaalbrug over het Noordhollandskanaal maar daarna is het volop doortrappen en voor de regen ben ik weer binnen na precies 100 km die dit mens weer goed hebben gedaan.

Ter bevestiging, "ik ben een mooi weer fietser"

Gevlucht voor het weer zo kun je dit wel noemen, ik wilde wel maar het gezonde verstand, voor zover aanwezig, heeft gezegevierd. Ik ben omgekeerd en weer naar huis gereden terwijl ik nog maar amper een paar kilometer had afgelegd. Vanmorgen zag ik het al helemaal niet zitten, de ene bui volgde de andere  op en de plassen werden steeds groter. Het weerstation gaf ook al niet veel hoop op verbetering, zo tegen 11 uur 13,2 graden en dat op 19 augustus brrrrrr…… binnen blijven. Maar tegen half 12 scheen de zon en was het zomaar droog, zal ik dan toch maar, ik twijfelde een tijdje heb ondertussen iets gegeten en rond een uur of half 1 had ik zoveel moed verzameld om te gaan. Meteen maar richting de te verwachten buien dan zie ik wel, nou ik zag het meteen, dat beloofde niet veel goeds. Ik fietste nu nog in de zon maar wat er aan zit te komen ……………… omdraaien en verstandig zijn en na een heel kort ritje was ik weer thuis. En sinds een half uur regent het hier weer volop.

Hoe is het mogelijk, weer familie

Of de wereld groot of klein is doet er niet toe maar als je een grote familie hebt kom je altijd wel ergens iemand tegen. Ik had me voorgenomen om vandaag, vooral door het slechte weer, een verplichte rustdag te nemen, helemaal niet van harte maar als mooi weer fietser moet je toch wat schuiven met de planning, als die er al is. Ruim na de middag leek het toch een moment aanvaardbaar om even heen en weer te fietsen naar de sloop op het Microsoft terrein waar de boerderij en woning van de familie Muller hun langste tijd hebben gestaan. Vorige week was de sloop met het begin van de landbouwschuur en vandaag is het bijna allemaal vlak. Nadat ik een paar foto’s had gemaakt leek het nog steeds gunstig om wat verder van huis te gaan, hier en daar een donkere wolk maar ’t zal wel meevallen. Tot aan de vuilstort 3 km verder ging het nog en toen, zomaar uit het niets, een stortbui van heb ik jou daar, snel de schuimkap erop en geen 2 minuten later was het alweer over. Door Medemblik naar de haven en dan zo weer in noordelijke richting had ik in m’n hoofd, op de hoek neem ik dan een stukje voetpad om zo naar “De Meer” te gaan. Stoppen bij, “De beste stuurlui” een kunstwerk van Jan van Velzen uit Onderdijk, een foto maken en dan weer verder. Wel verder maar eerst een nieuwe kennismaking, nou ja nieuw, eigenlijk oude kennis die ik niet vaak ontmoet. Er kwam een echtpaar op het voetpad in mijn richting en de mevrouw stelde meteen voor om een foto van mij te maken met één en ander erbij zoals het kunstwerk en de Quest. Maar omdat ik al zat van die foto’s heb had ik daar niet direct behoefte aan. De meneer bekeek ik nog eens wat serieuzer en toen hij vroeg, “Kom jij uit Westfriesland” was dat voor mij genoeg om te vragen of hij ene Bakker was uit Medemblik. Inderdaad “Bertus” was zijn antwoord. “Dan waren jouw vader en moeder voor mij ome Piet en tante Gré, ik was getrouwd met Toos van oom Jan en tante Geertje” En daarmee was het ijs gebroken, een neef van mijn overleden vrouw met z’n vrouw Els, die ik al jaren niet meer had gezien, laat staan gesproken. Er volgde meteen een heel gesprek wat door tijdgebrek eerder werd beëindigd omdat ze op een afgesproken tijd elders moesten zijn. Ik heb na nog even voor Els te hebben geposeerd mijn rit vervolgd en ben langs de dijk richting Den Oever gereden wat niet helemaal is gelukt omdat er een afsluiting was ter hoogte van de Sluitgatweg. Een kort doch “vruchtbaar” ritje, zo ontmoet je weer eens andere mensen. Tot 2 keer toe moest de kap erop vanwege korte maar hevige buien wat resulteerde in een klein ritje van 43 km waarmee het totaal op de teller  nu op 67.272 km staat.