Na zomeren in de Quest

Nog even genieten van het nazomerse weer dus de fiets uit de stalling banden op spanning brengen en gaan met die banaan. Tiny heeft vandaag oppasdag dus een “op en neer-tje” naar Oostzaan zou best eens tot de mogelijkheden kunnen behoren. Eerst alles klaar zetten om nog even een glutenvrij brood te bakken en dan op pad. Het is bewolkt maar de temperatuur is prima en eenmaal onderweg lijkt het wel of ik in een raket zit, het “vliegt” er over en in no-time ben ik in Oostzaan. Omkleden en ondertussen heeft Tiny een heerlijke cappuccino klaar gemaakt. Als het weer tijd is om richting huis te gaan neem ik een rondje “Twiske” erbij en zo ging ik steeds een stukje verder uit de richting, dan het pont over het Noordhollands-kanaal nemen en richting Zuiderwoude. Via het tunneltje onder de weg door naar de dijk richting Monnickendam, Volendam en Edam. Voor ik in Monnickendam ben stop ik even op de dijk om Marken op afstand vast te leggen. Eenmaal in het dorp neem ik het pad langs de haven en zie de “Palingroker” staan net voor de “Lange brug”. In Volendam is het vrij druk op “De Dijk” en via Edam is het volle bak toeren richting Middenmeer waar ik de prettige ervaring opdoe van gemaaide bermen, we horen er als fietser weer helemaal bij en het is een stuk veiliger, ook al was het maar 127 km vandaag.  

Even rondje om

Ik heb zelf het idee dat ik de “werkweek” goed ben begonnen, opstaan ochtendritueel uitgevoerd eten en drinken en dan in de fiets. Even richting Friesland en later weer terug maar zoals zo vaak gaat het toch net weer iets anders. Terug ging onderlangs en dan wordt het weer een iets groter rondje. Het eerste oponthoud was aan de Friese kant bij de Lorentz sluizen een zandschip, de Piet Hein moest van het Wad naar het IJsselmeer en verder ging het allemaal vlot. Toen ik op een 20 km van Oudemirdum was eerst maar eens bellen, ze was thuis en de kinderen ook, studiedag van de leerkrachten. Een bakkie doen en nog een bakkie en later wat frisdrank en daarna weer op huis aan. “Pap ga je onderlangs of bovenlangs terug” dezelfde route maar terug dacht ik toen nog maar 5 minuten later bedacht ik, dat het helemaal niet zo’n gek idee is om onderlangs te gaan en zo was de route meteen uitgestippeld. Het gaat allemaal vanzelf lijkt wel en ook het oogsten van de producten langs de Ketelmeerweg, twee trekkers naast elkaar en rijden met een gangetje van zo’n 10 a 12 km, zo is oogsten “kinderwerk”. De tweede stop is de Ketelbrug die ook omhoog stond net als de ophaalbrug in Enkhuizen waar ik eerst nog een bakje kibbeling heb geschoord. Dan in Wervershoof even bij Ben en Riet aan, bakkie doen kletsen en toen ik bij de fiets stond kwam Ben thuis dus weer even terug en weer kletsen, zo werd het toch nog laat voor mijn doen. Prachtige foto’s kon je maken van de scheepjes op het IJsselmeer, geen wind en alle zeilen bijzetten om vooruit te komen en zo werd het een rondje van 209 km en dus niet een “kort” retourtje bovenlangs.

Met een vriend praten over, waar niemand aan ontkomt

Na de banden ervaringen van dinsdag was het vandaag weer een bijna normale dag, behalve dat ik vandaag op verjaardag visite ben geweest. Zwager Arie gaat mij 10 jaar voor en werd vandaag 86 jaar. Het weer is nog steeds ongekend dus met de fiets er op af, het is maar goed 20 km dus dat maakt het niet moeilijk maar wel het tempo. Ik wil daar niet aankomen, drijfnat van het zweet, dus ik moet me 20 km inhouden en dat valt niet mee. Telkens op de teller kijken dat ik niet boven de 30 km kom, het is maar ten dele gelukt maar gelukkig zaten ze buiten dus geen problemen met natte kleding. Zo rond 12 uur, half één ben ik weer opgestapt en heb mijn rondje volgemaakt via Hoorn en Enkhuizen, zeg maar, de vaste route. Het gaat allemaal super goed maar het is wel merkbaar dat de “grijze golf” bezig is aan de tweede ronde van vakantie houden, waar ik ook fiets overal zie ik mensen met, ik noem het altijd maar “een GPS op het stuur”, het digitale metertje wat aangeeft hoeveel energie er nog in de accu zit enz. enz. Na Enkhuizen krijg ik de wind weer wat mee en het “vliegt” er over, opletten want overal komen er tegenliggers die weleens niet zo stuurvast zijn. Bij één van die tegenliggers zie ik een bekende, “Hoi Piet” en door ons beiden wordt er geremd, Piet Schuitemaker waar ik ooit mee op de tuinbouwschool  zat en in diezelfde periode ook samen de Handelsavondschool hebben afgemaakt. We staan even te kletsen en dan vooral over de afgelopen periode waarin Piet alleen kwam te staan, Ria is enkele maanden geleden overleden en dan zit je in een rot periode die ikzelf ook heb ervaren. Het gesprek wordt steeds diepgaander en we besluiten erbij te gaan zitten en zo hebben we daar zeker wel een half uur onze gevoelens over en weer kunnen uiten. Zo zie je maar, net wat ik vaak zeg, je beleeft altijd wel wat onderweg ook de normale dingen van het leven waar niemand aan kan ontkomen. Na verloop van tijd stappen we allebei weer lachend op en vervolgen onze weg in de wetenschap dat dit niet onze laatste ontmoeting was. En dat allemaal na slechts 83 km. en een totaal van 96.138 km met deze fiets.

Banden pech in de "hoogste graad"

Heen en terug is de weg op zijn langst

Boven het eerste slachtoffer en er onder
de toen nog harde reserve band

Links de eerste voorband, midden de tweede voorband
en rechts de reserve 3x vuilnisbak

De polder blijft ruim

Het zat niet helemaal mee vandaag, heen en terug is de weg op z’n langst zo was het zo’n beetje. Laatst had ik mijn banden nog gecontroleerd op steentjes, iets wat ik eigenlijk zelden of nooit doe, niets aan de hand. Dat was dus laatst, wanneer weet ik niet al wel een flink tijdje geleden en nu kreeg ik de “rekening” gepresenteerd in de vorm van banden pech in de hoogste graad. Ik was onderweg naar Tiny in de “Zuidoost” en het reed fantastisch vooral op stukken met nieuw asfalt maar op één van die stukken bleek er plotseling een “hobbel” in de band te zitten, boem, boem, boem,  ……… voordat die band klapt stoppen en de reserve erom leggen. Zo gezegd zo gedaan, oppompen en rijden, maar de reserve had min of meer dezelfde kuren, welleswaar kleiner maar binnenin was het canvas ook door gesneden en binnen 500 meter een knal en toen was het ook voor die band einde verhaal. En als je dan geen stukje canvas of een mes bij je hebt wordt het probleem alleen maar groter, met een stukje schuurpapier en een stukje zilverpapier  een provisorische laag gecreëerd in de reserve buitenband, niet te hard oppompen en terug naar huis op een half harde band en thuiskomen met 40 km op de teller en de wetenschap dat ik weer bij AF ben. Banden wisselen voor 2 nieuwe en meteen constateren dat de andere voorband in bijna net zo’n slechte staat is als de eerste, toen bedacht ik dat ik toch wat meer met regelmaat de banden moet controleren. Vol goede moed weer van start, op naar de “Zuidoost” alles gaat nu als een “speer” en binnen de kortste keren ben ik waar ik heen wilde. Even kletsen en wat drinken en dan weer op Middenmeer af en zo werd het heen en weertje van normaal 80 km zomaar 121 km. Ik had het windschermpje eraf gehaald en met de volle wind in mijn gezicht was het toch heerlijk toeren. 

Het blijft ontspannen fietsen.

De boodschappen zijn gedaan en ik ben er eigenlijk wel klaar voor, een stukje fietsen om zo te zeggen. Rondje om lijkt me te warm voor vandaag, hoewel langs het water de temperatuur meestal een paar graden lager is maar ik besluit toch maar te kiezen voor een rondje dichter bij huis.  Als ik de eerste koffie heb gehad stap ik naar buiten en zie als eerste de vlinder die mij controleren zal op mijn “misstappen”, het zal wel wat meevallen maar eerst maar even een foto en dan het beestje opnemen en zorgen dat ik er niet met de Quest overheen zal rijden. Het is overal rustig en de vakantiedrukte is echt over en zo slinger ik richting Alkmaar en ga langs de Westdijk richting  Oost en West-Graftdijk naar Purmerend dan door Overleek  en Broek in Waterland op naar Zuiderwoude, het gaat allemaal als de “gesmeerde bliksem” en als ik op de dijk uitkom lijkt me richting Marken ook nog wel te doen voor een heen en weertje naar “Het Paard”. Daar staan heel wat fietsen en zitten de berijders languit onderuit langs het water, een stel mannen met racefiets en e-bike staan vol bewondering bij de Quest en in wat gebroken Engels van de jongste en vertaling in het Spaans naar zijn maat komt er toch een heel gesprek opgang, ze komen uit Malaga,het eind van het verhaal is, mogen we op de foto met deze fiets en wil je ook met ons toestel een foto maken en zo is de Quest weer internationaal in de belangstelling. Ik vervolg mijn rondje en wordt op de dijk tussen Volendam en Edam achterna gezeten door een wielrenner . De snelheid moet flink omhoog zelfs naar de 52 om hem los te krijgen maar eindelijk heb ik m’n “zin” en rijd ik weer alleen. Na het sluisje is hij me voor omdat ik om moet rijden via de ophaalbrug en zo zit ik later weer in de achtervolging, een leuk spelletje. Via Scharwoude neem ik richting Berkhout om de schooljeugd te ontlopen vanaf Hoorn. Als ik net ben afgeslagen komt me een sportieve fietser tegemoet, we zien allebei een glimp van herkenning dus afremmen en even kletsen, neef Piet Otsen uit Purmerend is ook op pad en na een korte praatje vervolgen we onze weg weer en hopen elkaar t.z.t. weer te ontmoeten. Het ritje van deze warme dag was precies 150 km en dat had ik niet willen missen, het is zo heerlijk ontspannen toeren in een Quest.

Mijn vriend van langs de weg, Albert van Dijk.

Op en neer naar Kampen

Verzetskruis van Albert van Dijk

Albert in zijn hoekje

En rustig bekijken hoe de Quest weer startklaar wordt gemaakt

Cornelis Lely in Lelystad

Start vanaf de sluizen richting Noord-Holland

Voor kenners een vertrouwd beeld.

Het weer is goed en de conditie lijkt redelijk om even op en neer te gaan naar Kampen en weer een keer op bezoek te gaan naar “Mijn vriend van langs de weg”, Albert van Dijk. Alles lijkt mee te zitten, nergens bruggen die oponthoud geven en de “windzak” lijkt leeg voor vandaag het loopt allemaal gesmeerd. Als ik de brug bij Lelystad ben gepasseerd ga ik eerst even bellen, veronderstel dat Albert niet thuis is anders ga ik een rondje Oostvaardersplassen doen. Maar er wordt opgenomen en Albert zegt dat hij alweer thuis is, later krijg ik te horen dat het zonlicht hem te scherp is, hij was al onderweg geweest naar Nordhorn in Duitsland maar durfde het niet aan, “Ik moet goed kunnen zien en die laagstaande zon speelde mij parten” dus zo was hij weer thuis. Ik heb me omgekleed want mijn plunje was behoorlijk nat van dit eerste stuk en ondertussen zorgde Albert voor koffie en een broodje, geweldig wat een kerel, ik mocht kiezen of leverworst of zoute haring, het smaakte prima dat broodje leverworst. We hebben een tijdje zitten kletsen over ons beider verleden en daarbij kwamen onze overleden partners zeer nadrukkelijk ter sprake. Ook de afstanden die deze man op 92 jarige leeftijd nog bijna dagelijks aflegt op zijn “bromscooter”, ongelofelijk bijna 1.000 km per week ja je leest het goed duizend kilometer per week. Na het tweede bakkie heerlijke koffie ben ik weer opgestapt om de thuisreis te aanvaarden, eerst nog even een paar foto’s maken van o.a. zijn verzetskruis en Albert rustig in zijn hoekje op de bank en later zittend op de vensterbank als ik de Quest weer in heb geladen. Ik heb bewondering voor deze man die Buchenwald overleefde en nog in zo’n conditie is.  Hij was blij dat ik weer een keer langs kwam en vond het jammer dat ik alweer vertrok richting N.H. maar ik moet nog 95 km fietsen dus gaan met die “banaan”. In Lelystad is een kleine omleiding en dat bracht me langs een ander standbeeld van Cornelis Lely op de hoek van de Lelylaan hoe kan het ook anders. Dan de dijk op met een blik over het IJsselmeer en als ik thuis kom na 193 km is er een speciale vlinder die me op heeft gewacht.

Middenmeer-Oostzaan-Middenmeer

De weergoden zijn ons goed gestemd zullen we maar zeggen, wat een weertje, veel zon en weinig wind, wat willen we nog meer. Ja een stukje fietsen en dat doen we dan toch, gisteren waren er andere dingen belangrijker en heb ik samen met Tiny nog een rondje gemaakt op de bekende “huistuinenkeukenfiets” van een 40 km. Vandaag even heen en weer naar Oostzaan en terug via een andere route is mij ook niet vreemd. Toen ik in Oostzaan was stond de cappuccino al bijna klaar en hebben we rustig achter het huis aan het water genoten van een heerlijk “bakkie”. De konijnen moeten het volgens mij wel warm hebben met zo’n pak haar en zo dicht bij het water is alle rust aanwezig om eventueel een hengel in het water te hangen, jammer genoeg of gelukkig ben ik geen visser dus die stoel blijft leeg. Als ik weer huiswaarts ga, langs de gemaaide bermen wat weer prettig fietst, neem ik de “Zaanse Schans” gelijk maar even mee, het is er vrij rustig vandaag. Al dwalende kom ik later via Obdam in Hoogwoud waar de molen zwaar in de restauratiefase zit. Ik ga via de Dr.Poolstraat en stop in een bocht om een foto te maken van de koeien die de schaduw hebben opgezocht en dan hoor ik mijn naam  “Pé wil je koffie” en dan zie ik Gerard Bosman staan, omkeren en parkeren voor een heerlijk “bakkie”. Gerard start nog even zijn waterval in de tuin, super mooi in één woord. We hebben gezellig zitten kletsen en na deze pauze is het nog maar één keer diep ademhalen en ik ben weer thuis na 122 km.

"Benenstrekker" op maandag.

Er was weinig bijzonders onderweg, wel is merkbaar dat de vakanties ten einde lopen het is rustiger langs de weg. In het rondje van vandaag ging ik zoals gewoonlijk via een min of meer vaste route langs Wognum. Al jaren was ik in de veronderstelling dat het monument bij de A.C.de Graafweg ter nagedachtenis aan A.C.de Graaf een verzet-strijder uit de Wieringermeer, verplaatst was en niet meer in zijn vroegere vorm was herplaatst. Vandaag maar een keer een foto maken van, wat ik altijd dacht, het vernieuwde A.C.de Graaf monument, helaas er is geen letter tekst te vinden vroeger wist ik wel waar het oude monument stond maar door de aanleg van een rotonde en nog meer wegverleggingen moest dat plaats maken maar wat de achtergrond van dit “monument” is, ik weet het niet dus het zal moeten worden opgezocht of uitgevonden, zodra ik zekerheid heb zal ik dat vermelden. En ik ga zoeken of het oude monument nog ergens in deze driehoek is te vinden. De rit gaat weer verder en in Hoorn stop ik even op het “Houten Hoofd” waar de belangstelling door een aantal Fransen voor de Quest uiteraard groot is. Weer verder langs de dijk waar ik op grote afstand iets geels zie rijden, als ik dichterbij kom zijn het 2 aanhangertjes achter even zovele fietsen dus toch nog vakantieverkeer. In Wervershoof heel even binnen wippen bij Ben en Riet en dan het laatste stukje langs de warenhuizen en ik zie ook de pijp weer vlammen bij het “affakkelen” van het gas wat mee naar boven komt bij de warmwater voorziening van de kassen in dit gebied, na 98 km staat alles weer in de ruststand.