Even een boodschap doen.

 

Na een dag verstek te laten gaan ben ik er vandaag weer helemaal bij .

Vanwege het weer zou ik nog niet op “mijn” tijd ( 9 uur) van start kunnen gaan, te veel buien en ik ben een mooi weer fietser dus even afwachten en het weer zou rond of na de middag beter worden. Ik moest iets wegbrengen naar Bovenkarspel en dat moest dus even wachten, maar rond half 11 klaarde het op en ben ik toch maar op pad gegaan. De weg naar Bovenkarspel heeft weinig verrassingen voor mij en toch reed ik nog  even verkeerd, die nieuwe wijken brachten me in de war, toen ik er bijna was maar dat probleem was snel hersteld.

Nadat ik het materiaal had afgegeven ben ik weer richting Middenmeer gegaan het eerste stuk via een nieuwe, voor mij een niet zo bekende route. Uiteindelijk kwam ik richting Hem en Venhuizen waar ik me weer helemaal thuis voelde. 

Bij de Torenweg even stoppen voor een paar foto’s, het is niet vreemd dat deze weg Torenweg heet hij staat er helemaal alleen. Het weer was ondertussen heerlijk zonnig en het beloofde een mooie middag te worden, helaas ik had te vroeg gejuicht. Onderweg bedacht ik dat ik wel langs de aardbeien leverancier kon gaan, recht toe recht aan op de Lekermeer af maar voor ik daar was ging er een soort “hemelsluis” open, het was maar even maar het ging onwijs hard en de plassen langs de weg waren meteen flink aanwezig.

Gelukkig waren er nog aardbeien en nadat ik mezelf eerst wat afgedroogd kon ik alles weer zien, er zitten geen ruitenwissers op mijn bril en heb 2 bakjes in de fiets gezet, gelukkig was het weer droog. Als ik thuis ben zie ik dat dit ritje na 74 km eindigde net ver genoeg, want ik moet vanmiddag ook nog even op pad.

Eerste rit in een "nieuwjaar", ........

 

Het was weer helemaal nieuw, een nieuw jaar als het mijn levensloop zou worden geprojecteerd. Maar gelukkig heb ik daar niet te lang bij stil gestaan, het leven gaat weer gewoon door en het eerste ritje zit er ook alweer op.

Soms zie je bij toeval dat er toch wel heel wat windmolens in de polder staan waar ook de oogst gewoon doorgaat. Niet spectaculair maar wel weer interessante dingen en mensen ontmoet.

De route was weer als vanouds, het HEM-rondje, het weer is nog goed en voor het weer regent ben ik wel weer thuis, hoewel onderin beginnen de eerste “wreedheden”van regenwolken zich al te ontwikkelen. Er valt weinig te beleven onderweg en al spoedig nader ik Hoorn en vervolgens Enkhuizen, ik fiets boven op de dijkrichting Medemblik maar besluit om bij “De Ven” naar de weg te gaan, het fietspad begint hier en daar wat gebreken te vertonen.

Een zwanen familie begint net met de tewaterlating van het hele gezin en dat is vrij groot. Kort voor Broekerhaven zie ik nog een bloeiend proefveld met bloemen maar kan niet beoordelen om welk soort het gaat.

Bij Enkhuizen moeten fietsers de weg oversteken en komen dan op een stukje fietspad tot de stoplichten en dat was al jaren slecht maar nu wordt er aan gewerkt en zal het wel beter worden.

Bij Onderdijk/Medemblik zie ik een zeilboot met aparte zeilen dus even op de foto net als het schoepenrad in de Wieringermeer bij Medemblik.

Dit machtige onderdeel is van, het toen grootste gemaal dat er aan heeft meegewerkt dat de Wieringermeerpolder zo snel weer werd drooggemalen na de onderwaterzetting door de Duitsers op 17 april 1945. Ik ben er niet alleen, er komt nog een sportieveling op een tweewieler die ook z’n bewondering uitsprak voor dit onderdeel van een groot geheel.

Het is Arthur Schouten uit Den Oever en zo raak je aan de praat over van alles en nog wat, hij is werknemer bij H.G.G. en toevallig weet ik een klein beetje hoe dit bedrijf van de grond is gekomen, Hansen, Goverse en Glijnis een heel verhaal waarbij ik jaren met Piet Goverse ben opgetrokken, toen nog als voorzitter van toerclub “Zuiderzee”.

Als we nog lang niet zijn uitgepraat besluiten we toch maar huiswaarts te gaan in de hoop dat het droog zal blijven, hoewel de lucht griezelig “zwart” begint te worden en dat alles na 93 km.

Het is weer zover, al sinds 1940

 Ik ontkom er niet aan om even kort iedereen te bedanken voor de felicitaties t.g.v. mijn 83ste levensjaar. Een dag om nooit te vergeten heel veel visite en alles wat daarbij hoort. Ik ben echt in de bloemetjes gezet en hoop spoedig weer een rondje te maken met de “gekko” Quest.

Verjaarsfeest en regen

 

46 km

Het vee kruipt al bij elkaar en voelt dat
er wat aan staat te komen.

Voorzichtig loopt het dicht

Midden in de "prijzen"

Korter kon haast niet, heen en terug werd samen 46 km. Omdat er in augustus nogal wat jarigen zijn was het vandaag weer zover, Maarten werd vandaag 71 jaar en zoals gewoonlijk gaan we daar even langs. Tiny met de E -bike vanaf de zuidoost en ik met de Quest vanaf Middenmeer en bijna tegelijker tijd kwamen we bij de jarige, het was net 23 km. Na de koffie met gebak vielen de eerste druppels en 5 minuten later zijn we opgestapt om als het half kan nog droog over te komen, het is niet gelukt al snel vielen er grote druppels en moest ik geregeld een stukje zeemleer over het windscherm halen om redelijk zicht te houden. Onweer en regen maakten deze dag een natte bedoening die we in maanden niet hebben gehad ook na 46 km.

Even op en neer naar De Woude

 

Het weer is goed en dat leent zich voor een toertje naar De Woude, maar eerst de tuin even onderhanden nemen.

Het is nooit mijn liefhebberij geweest en dat zal het ook nooit worden maar het is toch weer opgeknapt door een paar uurtjes te “zweten”. De rit erheen is alweer met een omweg door het industriegebied van Heerhugowaard, hoelang deze omleiding nog blijft weet ik niet maar het is niet de leukste. Na Alkmaar is het simpel langs de Oostdijk en aan het eind oversteken en na een paar honderd meter kom je bij het pontje wat je tegen een kleine vergoeding overbrengt.

Helaas net als de vorige keer is er niemand aanwezig dus ik keer weer terug en maak nog even een foto als bewijs dat ik er weer  was. Na amper 100 meter sta ik weer bij de start en landingsplaats van het pontje en dan gaat mijn mobiel, “Hallo Pé met Wim, wij zijn er niet maar ik zag jou bij ons huis een foto maken dus zodoende” Wim was met Marian bij de fysiotherapeut vertelde hij en zag mij via de beveiligingscamera bij hun huis een foto maken, zo zie je maar dat de beveiliging “dik” in orde is bij de familie Schermer. Niet via dezelfde route maar weer via Driehuizen en Grootschermer op naar Middenmeer.

Bij de kerk stond een meneer stil met de racefiets bij het kunstwerk “Moeder en Kind” van Nic Jonk. We raakten aan de praat en hadden het al gauw over het mooie weer en dan grotere ritten maken. Die grotere ritten durf ik eigenlijk nog niet aan, vertelde ik hem en zo kwam die hartritme storing ter sprake. Hij vertelde dat hij ook te maken had gehad met ablatie, 4 keer zelfs en de cardioloog had gezegd we gaan gewoon door tot het is gelukt en de laatste keer is nu een jaar of 7 of 8 geleden en nooit problemen meer gehad, dus er is nog hoop voor mij, hij was ook al 79 dus alles is nog mogelijk. En ik wil 100 worden zei hij, we zijn ongeveer uit het zelfde hout gesneden want ik wil dat ook.

Met een klein ommetje zit ik al snel op richting Middenmeer waar de teller voor vandaag bij 97 km is blijven steken.

Een familierondje met een onverwachtse ontmoeting

 

Vandaag een buurtrondje, gisteren was het wat meer en vandaag is het wat minder, niet met mij maar het kraakje in de Quest heb ik gisteren niet gevonden en er moet iets zijn dus mocht het fout gaan dan ben ik niet te ver van huis. Via de Westermiddenmeerweg naar de Medemblikkerweg wat weer een keer een ander route is.

De bermbegroeiing is hier en daar wel hoog had ik net bedacht en toen zag ik dat er aan werd gewerkt, even een foto maken en zolang heeft de bermmaaier gewacht.

Door naar Medemblik waar het een drukte van belang is met bootjes die het IJsselmeer op gaan.

Later zie ik nog een wat groter vaartuig, even wachten tot ik vrij zicht heb en dan afdrukken. In Wervershoof is het de laatste dag van de kermis dus met een omweg naar zwager Piet en mijn zus Joop, daar gezellig zitten kletsen onder het genot van koffie met heerlijke gebak.

Als ik na een hele poos weer opstap om naar huis te gaan neem ik standaard een andere route en ga via Zwaagdijk, waar de knolbegonia’s van de firma Groot volop in bloei staan, om via Wognum en Wadway naar Obdam te gaan en even bij Tom en Gerda kijken. Tom was met azijn bezig de plantjes te bevochtigen en Gerda had het voor een moment ook druk maar meteen werd er gezorgd voor drinken met iets erbij.

Nauwelijks zit ik en hoor druk gepraat, Gerda met één of andere meneer en als die om de hoek komt sta ik versteld dat ik deze man hier weer een keer zou ontmoeten, Kees van Hattem. Ook voor Kees wordt gezorgd en zo zitten we gezellig aan de Obdammerdijk.

Toevallig zag Kees mijn Quest staan en dat was meteen een rede om ook naar beneden te rijden en zo stonden er twee Questen in gelid op het pad en zo vertrokken we samen richting de Lage Hoek waarna onze wegen scheiden bij de A,C.de Graafweg, Kees tweemaal links en ik één maal links en dan naar de Langereis om in Middenmeer aan te komen na 63 km.

Het kraakje werd steeds erger en ik had al bedacht dat het de klem zou kunnen zijn die het trapstel op z’n plaatst moet houden, gisteren had ik een moment het idee dat het trapstel plots wat verschoof en ook Kees was van mening dat zoiets de oorzaak zou kunnen zijn. Nu dus wat serieuzer controleren en inderdaad dat was de oorzaak. Gelukkig had ik nog een beugel/klem op voorraad en zo is het euvel toch nog tijdig verholpen voordat ook de tweede het zou begeven.

Een uit de hand gelopen ritje

 

Het heeft precies een hele week geduurd voor ik weer aan mijn Quest toekwam, we waren met familie een paar dagen op de Veluwe waar we verschillende ritjes hebben gemaakt met de  “huistuinenkeuken” fiets wat overigens best is gegaan. Vanmorgen eerst even langs de aardbeien, als ze er nog zijn. Inderdaad er zijn er weer genoeg dus een doosje meenemen naar Tiny , ze is er vandaag niet vanwege de “Lappendag” als afsluiting van de Hoornse kermis waar het altijd een drukte van belang is.

Als ik een doosje binnen heb gezet vervolg ik mijn ritje wat met wat links en rechtsom draaide richting Marken en dan kom je weer door wat kleine plaatsjes zoals Broek in Waterland en Zuiderwoude.

Later de dijk op richting Marken en even naar het puntje bij “Het Paard” kijken waar het min of meer druk was met boten die er vast lagen en veel varende kleinere bootjes en mensen die gingen pootje baden. De lucht is overal blauw maar er ontstaan wel wat mooie wolken partijen richting Volendam en Monnickendam. Even stoppen dus en toen kwam er een man hard aanlopen en vroeg of hij een foto mocht maken, het bleek een Fransman en toen ik hem had verteld dat het een “vélo couché” was begreep hij waarom ik zo snel passeerde, door de mantel er omheen.

Terug via de dijk linksom naar het dorp Marken waar ik nog heel even in discussie raakte met een over verhitte meneer, hij reed op het fietspad en ik niet, zijn eerste aanwijzing was, wijzend naar beneden, “Hier moet je rijden, klootzak” ik stopte meteen en drukte op de claxon en waarachtig hij kwam terug over de weg, ik vroeg hem heel netjes “Meneer mag ik tekst en uitleg” en die kreeg onverbloemd, zeker wel vijf keer “klootzak” en toen ik vroeg of hij de verkeersregels kende en dat ik met dit voertuig op de weg mag rijden omdat ook de fietspaden hier en daar wat erg smal zijn, kwam hij bij ’t kookpunt. Met de verwensing “Ik hoop dat ze je platrijden” nam hij afscheid, arme man dacht ik toen, waarschijnlijk ruzie met zíjn vrouw. Na het dorp neem ik altijd het fietspad omdat het veel veiliger is en voldoende breed. Ik heb mijn reis weer voort gezet richting de thuishaven waar de teller 135 km aangaf. Overigens het doosje aardbeien voor mijzelf was thuisgekomen ongeveer tot aardbeien jam getrild, wat wil je ook na zeker ver over de 100 km in de Quest te hebben gestaan.