Tussendoortje

56 km

De bermen zijn weer mooi

Het beeld is snel aan het veranderen, weg zon.

Gisteren dacht ik nog dat het er vandaag niet van zou komen, maar het geluk was met mij en zo kon ik vanmiddag nog een klein rondje maken. Eerst even richting Berkhout om bij Lida en Ben even poolshoogte te nemen, het gaat goed met ze, Ben heeft wat injecties in zijn schouders gehad en hij kan nu ’s nachts weer slapen maar de armen omhoog lukt nog lang niet, geduld en dan komt het wel weer goed. Na deze stop weer verder en om nou meteen weer richting Middenmeer te gaan is me net even te gek dus via de Obdammerdijk ook nog even bij Tom en Gerda langs, een bakkie doen en omdat de lucht hard aan het veranderen is neem ik al snel de beslissing om full speed naar Middenmeer te gaan waar ik na 56 km alles weer binnen had.

Nogmaals zonnig

Wat is het toch een genot om als mooi weer fietser te boek te staan, het is daarom goed dat niet alle dagen zo zonnig zijn en dat het ook wel eens regent of te hard waait voor de Quest dan ben ik tenminste ook nog wel eens thuis. Het lijkt er op dat dit voorlopig de laatste dag is met uitzonderlijk mooi en zonnig weer, ’t zal wel, maar wat heb ik ervan genoten, gisteren op en neer naar Friesland en vandaag het vertrouwde H.E.M. rondje. Via Berkhout, misschien zijn Lida en Ben thuis, niet dus en dan ga ik meteen door om, deze keer via Schardam, de dijk op te zoeken. Vermakelijk is wel als ik bij Schardam omhoog kom op de doorgaande weg dat er twee wielrenners meteen in de beugels gaan om dat gele ding dat voor ze rijdt even in te halen wat helaas voor ze niet lukt, gewoon wat dichterbij laten komen en als ze denken “we hebben hem” dan langzaam het tempo opvoeren, kop over kop en alles op alles zetten, jammer jongens die bijna 60 jaar leeftijd verschil helpt jullie niet.  

In Hoorn even het “Houten Hoofd” oprijden en aan het eind een foto maken van de twinkelende sterren in het water richting de haven uitgang. Er komt een meneer aanlopen die oordeelt dat het een mooi voertuig is en zo raken we aan de praat, hij komt uit Haarlem en is een fanatiek fotograaf, helaas heeft de man pas heel kort geleden zijn partner verloren en zoekt nog de juiste weg om hier mee om te gaan.

We vervolgen later ieder onze eigen weg en zo kom ik na Hoorn weer op het vervolg van de dijk richting Enkhuizen op het water zie ik weer een man in een kano, het is niet mijn bekende kano-man uit Bovenkarspel zie ik later als ik de foto inzoom op ware grootte.

In Enkhuizen is het rustig als ik via mijn vaste pad de uitgang van de “Haringstad” op zoek en de dijk vervolg richting Andijk, Wervershoof in dan Medemblik, de lucht is hier net zo blauw als het water. In Middenmeer wordt land klaar gemaakt op een typische manier, ik zou haast denken dat er asperges
geteeld gaan worden en dat alles na 97 km, voorlopig even rust na vandaag, ander belangrijker dingen hebben nu eenmaal voorrang. Wat gaan er een  trouwens een hoop calorieën door met zo'n simpel ritje volgens de huidige techniek .

Zonnig toertje

171 km

Gisteren kwam het er niet van omdat ik even mocht helpen met de op handen zijnde verhuizing van Gerard en Marjon van Middenmeer naar Alkmaar, ja van een dorp naar de stad, maar het ligt helemaal aan het dorp Sint Pancras vast dus ze blijven “gewoon”. Vandaag kon het dus weer even en dan meteen maar op en neer naar Oudemirdum. Om goed half 8 van start en vanmiddag om 3 uur weer thuis met zoals ik thuis zag een gemiddelde van 30,5 km p/u, viel me eigenlijk tegen omdat ik op de rechte stukken toch aldoor ruim 35 á 36 op de teller zag. Maar door de dorpen en afslagen en niet te vergeten bij Den Oever dan gaat het gemiddelde snel omlaag, maar het was wel weer een heerlijk ritje. 

Een hele serie foto’s maken veel duidelijk denk ik, het was niet helder over het water en  bij moest ik wel even een paar foto’s maken van de “Gezinsuitbreiding” één kuiken bij de krielkippen. Schoonzoon Siebo bouwt rustig voort aan de fietsenstalling voor de gasten die in het zomerhuisje zullen verblijven komende zomer .

Terug ga ik via een kleine omweg langs het Mirnserklif en door Stavoren waar de trein heel langzaam binnen rolt op zijn eindpunt.

Ook het bouwwerk met de omgekeerde boerderij staat er nog steeds maar of er ooit in gewoond gaat worden, ik wacht maar af. Weer iets verder zie ik alweer heel veel lammetjes, echt voorjaar.

En bij Den Oever sjouwt Johan nog altijd met “steentjes” ’t is een slag maar het blijft voor mij beulenwerk. Thuis kan ik vaststellen dat de kilometers serieus worden genoteerd met een niet noemenswaardige afwijking van 530 meter op 171 km.

Heel kort naar Alkmaar en terug

Hoe is het mogelijk hij fietste ook vandaag nog, heel simpel Tiny had voor vandaag iets anders te doen en zodoende had ik een “extra” vrije dag. Mijn standaard programma viel even in het water maar een oplossing was heel snel gevonden.

Als eerste via de Obdammerdijk gaan en dan kom ik langs de molen bij Hoogwoud, “De Lastdrager” die staat er al net zo belabberd bij als de molen op Wieringen die heeft maar 2 wieken evenals de molen in Blokker die ook de helft kwijt is, alles heeft zijn onderhoud nodig en dat is met molens al niet minder.

In Obdam is het stil en zodoende meteen de weg vervolgen richting Heerhugowaard en dan via Sint Pancras naar Alkmaar om nog een keer te kijken bij het appartement waar mijn zoon Gerard en schoondochter Marjon binnenkort hun intrek nemen, het is echt helemaal op de rand van Alkmaar want het bord staat gelijk met de voorkant van dit gebouw. Het zal niet gemakkelijk zijn om de fiets hier veilig te parkeren, er is geen “binnen” of eigen erf. We zien wel hoe dat t.z.t. is op te lossen.

Ik vervolg mijn ritje weer en ga via het Geestmerambacht waar tientallen honden worden uitgelaten. Richting Broek op Langedijk brengt me weer op koers naar Middenmeer waar ik na 71 km weer binnen sta.

Wachten tot het droog is

Als je mooi weer fietser bent heeft dat wel bepaalde nadelen, één ervan is dat je wacht op minimaal droog weer en dat kan wel eens lang duren. Vandaag was dat ook zo het geval ’t “motregende” af en toe maar water kwam er eigenlijk ook niet van, geregeld kijken op de buienradar onder “motregen” en rond de middag was het toch ongeveer droog. Een klein stukje moet kunnen want over een paar uur is het weer mis volgens de gegevens. Over Wieringen langs “het Wad” moet net kunnen dus op naar het voormalige eiland Wieringen.

Ik heb de wind achter me dus het gaat vrij vlot ik zie op een bepaald stuk een dame op het “smalle strand” lopen dat komt zelden voor, en diverse eenden, ganzen en scholeksters bevolken de waterkant.

Het mocht dan wel vlot gaan maar ik moest wel stoppen omdat ik voelde dat er iets niet in orde was met de band rechts voor, remmen voelen en vaststellen dat die lek is. De fiets omhoog langs het talud en op z’n kant in het gras, al met al een minuut of 6 à 7 en toen reed ik weer, er staat altijd een reserve achter de stoel die half opgepompt is dus alles is zo gepiept.

Bij Den Oever een blik op de haven en zien dat de damwand die geplaatst is netjes wordt verstopt achter een “muur” van basaltblokken die als het ware gemetseld wordt zonder troffel.

Dan even verder kijken of de oprit van het fietspad naar de Afsluitdijk al wat verbeterd is, helaas het ziet er nog beroerder uit als de laatste keer dat ik er was. Johan en Nolly doen nog hun best om de basaltblokken/stenen netjes op het talud te plaatsen en met wat inzoomen heb ik ze toch goed in beeld.

Het bord dat aangeeft dat het fietspad straks dicht is, lijkt mij niet zo belangrijk in mijn geval, ik ga toch niet ’s nachts over de dijk.

Als ik de lekke band ga plakken zie ik dat het eigenlijk niet verwonderlijk is dat het weer een keer mis is gegaan er zitten steentjes genoeg in en met deze keer is het nog geen ramp het is alweer zo lang goed gegaan ook na de 41 km van vandaag.

Langs het Marsdiep

Volgens de berichten zou het niet overal in Nederland goed weer zijn maar hier, in het vaak “barre” noorden, was het prachtig. Eerst nog een beetje wolken maar langzaam werd het al zonniger en ging de temperatuur ook omhoog naar ruim 10 C. best aantrekkelijk voor februari. Laat ik de “Noordkop” maar weer eens verkennen ik ben er al een hele poos niet meer geweest en met de wind valt het wel mee als ik over de “zee promenade” ga bij Den Helder.

Gistermiddag nog even de “rechtervoorpoot” van de Quest eruit gehaald maar niets bijzonders kunnen vinden en na alles schoon gemaakt te hebben is het weer in elkaar gezet met een beetje vet en olie en vanmorgen was hij geruisloos, mogelijk is het één van de kogelkopjes geweest die niet goed was vastgezet bij een vorige “operatie” hij is nu in elk geval weer super geruisloos.

In Den Helder draai ik bij de aanlegplaats van de TESO-boot, de weg langs het water op en zie als eerste een boot van de kustwacht die de boeien in het Marsdiep optakelt en met hogedruk schoonspuit van aangegroeide algen enz. het gaat allemaal voortreffelijk en na enkele kilometers zie ik een groep ganzen langs de waterlijn die ik niet zo snel thuis kan brengen, thuis opzoeken onder welke naam ze door het leven gaan het zijn volgens mij rotganzen, onderweg zie ik meestal ander soorten en vooral veel Nijlganzen .

Door de “Donkere duinen” kom ik weer paardjes en Schotse hooglanders tegen vooral de laatsten blijven interessante beesten met die enorme horens. Bij Callantsoog sla ik weer af richting Middenmeer en de borden volgend steek ik een paar keer de weg over voor de simpelste route.

Bij één van de oversteken heeft een motoragent net een automobilist bekeurd maar zelf is hij ook behoorlijk in overtreding door zijn motor voor de afslag van de fietsoversteekplaats te parkeren. Zo zie je maar weer er wordt door de overheid met twee maten gemeten en dat begint al in de onderste regionen. Toch een prettig ritje geweest van 70 km deze keer.