Wie is wie, John is Ben

 

Dat is toch wel een misser van de eerste orde, tot twee keer toe noem ik iemand John terwijl het Ben is, in het verslagje met de ontmoeting van Lou Laan de 84 jarige sportman uit Hem/Venhuizen kwam Ben voor het eerst in mijn verhalenreeks voor en gistermiddag kwam ik hem weer tegen, beide keren heeft hij met zijn mobiel een foto gemaakt die hij deze keer naar mij heeft gemaild. In beide verslagjes is de fout ondertussen hersteld en is John veranderd in Ben, sorry Ben foutje bedankt.

 

Regen en de "winterdoop"

Het werd vandaag een soort boodschappenrondje, afgelopen vrijdag had ik mijn pet laten liggen bij familie in Hoorn en aangezien de temperaturen langzaam lager worden en er nog steeds geen nieuw haar op mijn schedel wil groeien is het raadzaam om er een alternatief voor te gebruiken en dat is heel simpel een pet. Eerst even gebeld of er iemand thuis is bij Gerard en Ina en dat is in orde dus omkleden en naar Hoorn, heerlijk zonnig weertje en gevoelsmatig toch wat aan de frisse kant maar dat is geen probleem, wat harder trappen en je bent zo op temperatuur. Van Hoorn even naar Zwaag om bij Jan en Nera de “bogen” op te meten om er t.z.t. een overkapping van te maken voor het veilig en droog aanmeren van een bootje. Er is niemand thuis dus met het meetlint de tuin in, na 20 meter stond ik voor de bedoelde bogen, wat een afknapper, wel roestvrij staal maar deze constructie is absoluut niet bruikbaar voor datgene wat gepland was, de overkapping. Dan maar iets anders gaan bedenken, het is niet anders. Omdat ik toch in Zwaag was ben ik even bij Leo en Riet aangegaan die aan de gedekte tafel zaten om de inwendige mens wat op sterkte te houden. Na even kletsen met een hapje en een drankje ben ik weer op huis af gegaan met een kleine omweg. De eerste bekende, die ik vorige week ook al tegen kwam, was Ben Wester, stoppen en heel even wat gegevens uitwisselen want John moest weer naar school, de jeugd wat bijbrengen. Via Bobeldijk steeds verder van huis, vervolgens richting Heerhugowaard en later Obdam om dan verder de kortste weg naar Middenmeer te pakken omdat de lucht steeds donkerder begint te worden. Achteraf had ik gewoon de kortste weg vanaf Zwaag naar huis moeten nemen want nu kreeg ik een echte voorbode van de winter te verwerken, hagel en later iets natte sneeuw. Ik kan een ieder gerust stellen, het is en voelt nog net als andere jaren, scherp, koud en nat en achteraf ook wel weer lekker fris op je gezicht, de rest blijft wel warm en droog onder de “deksel”, of is het toch een kap, het fietst in elk geval prettig als er bescherming aan de bovenkant is. Eenmaal in de Wieringermeer reed ik een tijdje in de zon en zag de donkere lucht steeds dichterbij komen, stoppen en een paar foto’s leek me wel wat, dus meteen de zaak regelen, het had al behoorlijk geregend maar er komt nog meer dat is te zien. Ik kreeg op het laatste stukje ook nog mijn deel maar over de 64 km van vandaag kon ik dat er best bij hebben het was prachtig onderweg.

Rondje ergernis

Het is helaas nog niet mogelijk om een HEM-rondje te rijden, dat “HEM” staat bij mij voor Hoorn-Enkhuizen-Medemblik, een rondje wat ik vooral in het verleden met de racefiets ’s avonds na mijn werk vaak even reed. Ook met de Quest ben ik al vaak rond geweest de ene keer linksom en de andere keer rechtsom. Men heeft jaren nodig gehad om de dijk te “versterken”, het zou een bepaalde periode zijn maar het is een jarenplan geworden en is nog steeds niet af. Hierdoor was de dijk afgesloten en ergens in september zou hij met veel “bombarie” worden heropend maar men vond weer iets en zo ging het van het één op het ander met gevolg dat de dijk die vroeger prima berijdbaar was, maar nu, na jaren baggeren en ploeteren, nog steeds niet volledig berijdbaar is. Ik heb nu al medelijden met de mensen die wonen aan de IJsselmeerdijk vanaf Hoorn naar Edam, dat wordt gerekend naar de “vlotte” afwerking van Enkhuizen-Hoorn een plan wat in de 10tallen jaren zal gaan lopen, let maar op. Mogelijk zal Kees S. wel reageren maar hij kan er ook niets aan doen. Ik ging dus vanmorgen richting Medemblik en kwam langs de Koggerandweg een koetsier tegen die ondanks dat ik was gestopt alle moeite had zijn paard in bedwang te houden. Door Medemblik en vervolgens langs de dijk naar Enkhuizen, kort voor “De Ven” de vuurtoren van Andijk ben ik gestopt voor een foto, blauwe lucht, blauw water en geen “kop” te zien of te horen, wat een rust. Door Enkhuizen kwam ik later weer iemand tegen die genoot van de rust op één van de hier en daar nieuw geplaatste banken langs de dijk, deze mevrouw genoot kennelijk van de laatste zonnestralen van de herfst. Het wegdek op de eerder in dit verhaal vervloekte dijk is overigens prima en keurig afgewerkt, maar toch, als ik Wijdenes nader zie ik het alweer, net als voorgaande keren een omleiding. Het zal toch wel een keer klaar zijn was mijn gedachte dus reed ik verder met het idee “we zien wel waar ik vastloop” inderdaad binnen een kilometer was het totaal over en er werkte verder niets en niemand wel stond er een hek dwars over de weg dus keren en toch de omleiding nemen. Je gaat je dan echt afvragen wanneer worden ambtenaren praktisch denkende wezens en proberen ze te werken zonder uurwerk in de hand en het idee, nu moet ik bewegen en nu moet ik stoppen, sorry voor alle goed willenden. Toen ik na de omleiding weer op de goede weg was ben ik nogmaals gestopt om de “deksel” dus niet “de” kap erop te doen, de lucht werd me even te donker op dat moment, hoewel het achteraf droog is gebleven. Dit was dus een rondje ergernis over een “klein” stukje dijk maar verder was het super om weer over 93 km in beweging te kunnen zijn.

Rekenen schept verwachtingen

Dinsdag, marktdag in Purmerend, vroeger een begrip voor elke agrariër in Noord-Holland maar vandaag is dat niet interessant meer, ik moet niet in Purmerend zijn en van de markt is niets meer over in de zin van veemarkt zoals dat vroeger was. Dat even terzijde, ik was met de fiets op pad en reed wel in de richting van Purmerend maar ben tijdig afgeslagen om even in de “Zuidoost” langs te gaan, een bakkie cappuccino gedaan en weer verder, of weer terug, net hoe je zoiets wilt noemen. Ik ging deze keer via Middenbeemster en ben via de Middenweg afgeslagen langs molen de “Nachtegaal” die wel opgebouwd zal worden maar wanneer blijft nog erg onzeker, vlot gaat het zeker niet. Later via Schermerhorn en de Oostmijzerdijk waar ik vlak voor Avenhorn flink in de ankers moest om niet, net voor een kruising, een amazone de schrik op het lijf te jagen. Het fietst overal heerlijk, schone wegen en geen of weinig wind, toen ik bijna in Aartswoud was heb ik, bij een blik naar links, geconstateerd dat er heel wat windmolens ( zwaaipalen volgens sommigen) in de polder staan die later van wat meer dichtbij en in de zon wel erg opvallend waren. Het laatste “prentje” in genomen vanuit de Quest op het fietspad langs de Alkmaarseweg, in de zon, wat is het leven toch mooi, ook na de 86 km van vanmorgen.

Nog een speciale vermelding voor rekenaars, gister was ik precies 7 jaar “Quest-rijder” “Velonaut” of hoe je zoiets ook wil noemen. In die 7 jaar heb ik één Quest “versleten” door een aanrijding met een auto. De kilometerstand was bij inlevering toen 54.206 km, mijn huidige Quest stond gisteren op 42.838 km dat brengt het totaal in die 7 jaar op 97.044 km dus per jaar gemiddeld 13.863 km. Als ik dan verder reken en denk en hoop dat ik onder deze omstandigheden 100 zal worden dan kan ik nog ongeveer 388.164 km vooruit, de tijd zal het leren, ik vrees dat het wel wat minder kilometers zullen worden maar één ding blijf ik als instelling houden, optimistisch blijven en wie weet.

Voor de regen weer binnen

Hoe is het mogelijk, gisteren storm en guur weer en vandaag is het bijna windstil. Niet helemaal maar vooruit zo’n beetje noemen we niet op, het was weer “fietsbaar” weer.  Eerst even in de “bakkerij” aan het werk, ik bak voor Tiny af en toe glutenvrij brood, meestal rozijnenbrood en nu een keer een notenbrood met walnoten, hazelnoten en palmpitten een proef die geslaagd is als ik het resultaat bekijk. Dit brood werd “geboren” toen ik een klein rondje maakte met de Quest, niet ver, maar gewoon even de benen strekken en zorgen dat ik rond 12 uur, half 1, weer thuis zal zijn om het brood uit zijn benarde positie te halen. Het rondje ging via Wervershoof naar Zwaagdijk even bij zus Margriet langs en later bij Zwager Gerrit en zijn allerliefste Marian. Op de Zwaagdijk stonden een hele groep mannen en vrouwen van het Hermandad, samen sterk om automobilisten die zondigden tegen alle mogelijk “verkeers gebreken” met een schriftelijke bevestiging weer verder te laten rijden. Ondanks dat ik op de rijbaan reed en niet op het fietspad had men deze keer totaal geen aandacht voor mij in de Quest, mogelijk beginnen ze te leren van voorgaande keren dat ik ze heb gesproken. Ik ben de Zwaagdijk uit gereden richting Wognum en zag bij de afslag naar de Zomerdijk dat het molentje wel een heel speciale aanblik gaf net als de koeien die wel in de loopstal verblijven maar de maaltijd “buiten op het terras” gebruiken zoals de beelden laten zien. Het ritje was al na 57 km afgelopen, maar hiermee bleef ik wel de regen net voor want toen ik binnen stond vielen de eerste druppels.

Grietje en Andries

Wat een storm vandaag, tot op dit moment is alles nog heel en zie ik nog geen schade, maar af en toe is het griezelig zo als alles klappert. Zulke dagen zullen er geen velomobielen langs de weg zijn veel te riskant om van de weg te worden geblazen en dan nog maar niet denken aan de vele vaarten en sloten die hier in de kop van Noord-Holland langs de wegen zijn te vinden. Je zal wel op de Westfriese-omringdijk rijden en met een “sierlijke zwieper” ergens tot stilstand komen waar het verre van prettig is. Mede door een moment niet met de fiets bezig zijn “streun” je wel eens wat meer op de pc en zo kwam ik via-via op een site terecht van ene Truus Laan een kunstenares die hele leuke dingen maakt. Eén van haar kunstwerken, of een reproductie daarvan, zag ik jaren geleden in een donker achteraf van een boerderij op Andijk. Het maakte toen al indruk op mij en ik heb er toen zo goed en zo kwaad als dat ging een digitale opname van gemaakt die later weer is verdwenen of gewist. Kort geleden kwam ik dit zelfde kunstwerk weer tegen, ik vind het echt uniek, zo zie ik “oude” mensen zoals ik dat zelf vroeger heb ervaren, het zouden zo mijn eigen opa en oma kunnen zijn. Een groot kunstenares die dit zo heeft weten vast te leggen, een schilderij genaamd “Grietje en Andries”. Volgende keer maar weer iets over een rondje fietsen zonder regen en wind.

Een rit in de zon

Wat doet het weer toch veel met een mens, met mij in elk geval wel. Je gaat meteen weer denken dat het voorjaar wordt en dat we de winter deze keer mogen overslaan, de realiteit zal me wel weer met twee benen op de grond doen belanden. Maar dit hebben we weer, wat een uitzonderlijk mooie dag. Nadat ik in huis weer een keer als interieurverzorger ben bezig geweest was het de hoogste tijd om weer wat ontspanning te zoeken en ik kan wel stellen dat het me uitstekend is afgegaan. Om kwart voor 11 ging ik me omkleden en dan is het een kwestie van wat routine “bewegingen” en ik ben onderweg. Aan de rand van de polder bij Agriport en aan de overkant de grasdrogerij van Wil Hartog kreeg ik een leuk plaatje wat ik maar vast heb gelegd. In mijn achterhoofd had ik al een beetje bedacht dat ik wel even langs Zuidoostbeemster zou kunnen gaan en dan zie ik verder wel. Om iets over 12 was ik daar en tegen 1 uur ben ik weer verder gegaan richting Purmerend en dan richting Ilpendam, een beetje een vaste route aan het worden want ik ga hier vaak langs. Ik neem vaak wegen en fietspaden waar je lekker door kan karren en alleen in de dorpen of een enkele stad die je passeert moet de rem er flink op om er veilig door te komen. Via Ilpendam neem ik de weg richting Overleek een “lievelingsroute” glad en vlak en weinig of geen verkeer. Dan naar “Broek in Waterland” en vervolgens door verkeersregelaars naar de busbaan verwezen om op deze unieke locatie naar Monnickendam te rijden waar ik onder de weg door mijn rit vervolg naar Katwoude en vervolgens Volendam langs de buitenkant neem. Op de dijk wordt hard gewerkt aan de a.s. Kerst, er komen bomen op de dijk, het doet vreemd aan maar het zal er wel bij horen. Ik heb vanaf Broek in Waterland alles volop voor de wind en dat is toch goed te merken, de snelheid blijft onverminderd hoog naar mijn smaak. In Edam wordt gewerkt aan de ophaalbrug, ik krijg het idee dat er iemand de leuning heeft weggereden want er wordt stoer gewerkt om er een noodvoorziening te plaatsen. Het gaat overal als een “speer” en binnen de kortste keren ben ik in Wognum en dan krijg je rond dit uur te maken met schooljeugd. Ik moet me dan echt inhouden want opzij gaan doen ze vast niet en gillen des te harder en ook een brutale “bek” hebben ze vandaag de dag allemaal, vooral als ze met elkaar zijn. Rustig blijven en zorgen dat je fiets geen schade oploopt en dan weer verder. Toen ik thuis kwam stond de teller op 115 km en is het totaal met deze Quest nu 42.781 km

Onveilige wegen in de Wieringermeer

Het weer valt tegen vandaag, koud en “hufterig”, niet lekker om te fietsen denk ik. Tegen half 11 toch nog even geprobeerd en ja, het ging toch nog. Ik ben al een tijd niet bij Ben en Riet geweest dus laat ik daar maar even heen karren. Het viel niet tegen, zolang ik maar recht tegen wind in ging maar eenmaal met de wind opzij voelde het aan alsof het vroor. En dan die wegen, Matthijs had er al een paar keer melding van gemaakt op zijn blog, maar zelf had ik het nog niet zo ervaren. Ik weet nu beter, hij heeft mee als 100%  gelijk wat is het op sommige wegen smerig en er wordt weinig of niets aan gedaan door de wegbeheerders. Mede door het gevoelsmatige koude weer werd het een heel kort tripje en was ik na 40 km alweer thuis. Volgende keer maar weer wat verder over schonere wegen want dit is niet prettig, het zal wel snel veranderen als er weer een ongeluk gebeurd, één dode langs de Noorderdijkweg van enkele weken geleden is nog niet voldoende geweest.

Eén dag uitstel

Het is weer een keer zo ver geweest, retourtje Oudemirdum, maandag was ik dat al van plan maar door de mist, ging dat ook met recht, “de mist in”. Voor vandaag was alles weer gunstig om even op en neer te gaan en dat is gelukt. Van start iets voor 9 uur en vanmiddag rond 3 uur was ik weer thuis. Op de heenreis ben ik gestopt bij de Stevinsluizen op het begin van de Afsluitdijk en heb een foto gemaakt van de zon die er even doorkwam, ik had echt het idee die zien we vandaag niet meer terug, maar achteraf is het meegevallen, tot aan Oudemirdum bleef hij echt weg maar toen ik weer naar huis ging om 10 voor 1 was hij volop aanwezig. Het was een gewoon ritje zonder een speciale “missie”, wel was ik nieuwsgierig naar de mobiliteit van Bianca na haar knieoperatie, “ ’t gaat maar het houd nog niet over” daar is alles meegezegd, maar het komt allemaal weer goed. Ik heb stilletjes weleens gedacht dat we onze kinderen niet zo goed hebben “afgeleverd” voor wat betreft knieën, de oudste, Gerard,  heeft ook al een halve nieuwe knie en nu de jongste, Bianca, had vroeger al eens iets met haar rechter knie en nu haar linker weer, dus echt constructie fouten zullen we maar zeggen. Op de rit naar huis kwam ik verschillende keren langs “rustgebieden” waar het vol zat met ganzen die elke keer als dat “gele ding” langs gaat opvliegen. Overigens ging het heen en terug op de Afsluitdijk niet echt prettig, de wind die over het IJsselmeer kwam, dwars op de fiets en dat fietst extra zwaar maar thuis gekomen zag ik dat het gemiddelde van 32,3 km p/u nog acceptabel is voor een 72 jarige dus niet zeuren en volgende keer is het vast weer anders over dezelfde 160 km..

Pure pech

Ik herinner mij bepaalde uitdrukking die ik vroeger weleens heb gehoord, “De armoe houd je netjes”, m.a.w. “Als je niets hebt houd dan je gemak en blijf gewoon thuis”, nou zo is het met mij vandaag een beetje gesteld. Vol goede moed stond ik vanmorgen op, een ritje naar Oudemirdum stond op het program. Na de dagelijkse rituelen de krant doornemen en op de diverse weerstations mijzelf ervan overtuigen dat het goed weer zou blijven, de zon scheen hier rond half 9 volop in Middenmeer, stond mijn besluit niet meer zo vast. Overal mist en waarschuwingen dat het langs de weg oppassen is geblazen i.v.m. weinig of slecht zicht. Hè, dat valt tegen, zou het echt zo slecht zijn, een paar telefoontjes later was het duidelijk, niet van huis gaan in de Quest als het niet perse nodig is. En dan moet je wel iets anders bedenken want stil zitten is nog steeds niet mijn hobby. Vorige week had ik de auto al gewassen en in de was gezet dan nu de Quest maar die mag ook wel weer een keertje onderhanden worden genomen. Naar buiten rijden en als je net denkt dat het gaat gebeuren is het eigenlijk alweer klaar, 2,98 meter lang en 76,5 cm breed laat zich niet zo lang poetsen. Tot slot nog een paar foto’s maken van het “schone schip” en alles kan weer naar binnen. Achter in de tuin zag ik ook dat de “Brugmantia” nog enorm zijn best doet om voor de tweede keer te gaan bloeien, vol met knoppen maar blad dat al aardig aan het afsterven is lijkt het succes niet verzekerd temeer dat de kans op nachtvorst er weleens een abrupt einde aan zou kunnen maken. Straks maar weer “alles” afsnijden en de rest in een grote kuip naar binnen om te overleven tot volgend voorjaar. Maar mocht het vanmiddag nog beter worden dan kan een kort ritje er nog

Even banden halen

Je moet het pakken als het kan, het kon vandaag, op en neer naar Dronten voor een paar reserve buitenbanden voor de voorwielen. Ik heb laatst de twee buitenbanden voor vervangen en had geen reserve meer dus als het een keer zo uit zal komen haal ik wel weer een stel nieuwe en vandaag was het een uitgelezen dag om even op en neer te gaan. Ik was zo rond 9 uur van start gegaan en was nog geen 10 km van huis toen ik staande werd gehouden, zo heet dat geloof ik in vaktermen, politie, het was mijn zoon die terug kwam vanaf Dronten waar hij zijn zoon met een vriend naar een school had gebracht voor één of andere “opleidingsdag” “En waar heb je hem gebracht” vroeg ik, “Naar de Wisentweg nr.13” dus de weg waar ik straks langs zal gaan rijden..Gerard kwam uit de nachtdienst en had dus eerst de ”mannen” weggebracht naar Dronten. Op het begin van de dijk vanaf Enkhuizen naar Lelystad zag ik dat het mogelijk straks zonnig zal worden, stoppen en een foto maken net als een aantal kilometers verder waar het fietspad over de dijk heen gaat om langs het water verder te gaan. Tot aan Lelystad gaat alles zeer voorspoedig en via het vaste pad over het parkeerterrein bij “Bataviastad” naar de z.g. “Sluisbrug” en dan via de buitenkant binnen de kortste keren naar Dronten, dacht ik. Mooi niet het Zoompad is voor een deel afgesloten dus een stukje omleiding door Lelystad en daar wordt de gemiddelde mens niet blij van, ik ook niet want die borden-plaatsers fietsen meestal niet en dan interesseert hun de plaats van de borden ook niet. Binnen de kortste keren is het mis, zoeken en draaien en tot slot gelukkig weer een begaanbaar pad om op de vaste route te komen. Via de Runderweg en de Wisentweg ben ik snel in Dronten waar het redelijk druk lijkt, mensen die komen proefrijden en volop montagewerk aan een aantal divers gekleurde nieuwe fietsen. Theo helpt me aan de banden en een paar lagertjes en ik ben weer klaar voor de terugreis. Er is ondertussen nog iemand binnengekomen met een Quest die mij vraagt of de helm die ik draag zo’n snowboard/skihelm is, inderdaad dat kon ik bevestigen en of ik hem ook al had uitgeprobeerd met een botsing, ’t moet niet gekker worden. De rit naar huis ging weer via dezelfde weg en gaf nergens problemen, omrijden was nu niet meer zoeken en ging prima. Nog wel even een foto gemaakt van een ploegende landbouwer met een enorme serie ploegen op een rijtje, als je bedenkt dat men vroeger alles met de hand ging spitten, later ploegen met een paard toen met de trekker en nu staat er geen maat meer op. Bij thuiskomst was de zon nog steeds niet present maar toch was het een leuk ritje van vandaag, 163 km volgens de teller.

Was dit nou een schapentoilet ?

November is al weer aardig op weg naar de helft en vandaag leek het wel voorjaar, volop zon en weinig of geen wolken in de lucht, wat een prachtige dag. Misschien komt het ook wel omdat we al een lange periode matig tot slecht weer hebben gehad wat wel is te zien hier in de polder en ook er buiten, op de landerijen, plassen en diepe wielsporen waar de trekkers hebben gereden. Maar vandaag was het top om zo te zeggen. Uiteraard ga ik met zulk weer een stukje trappen en de “gele auto” daar is de Quest ook al meerdere keren voor uitgemaakt. Zo zei laatst een jochie van een jaar of 7 à 8 “Kijk, een gele trapauto van de kermis”. Nou dan voel je, je bijna beledigd, ’t is toch geen kermisattractie zo’n mooie Quest. Maar goed het ging over vandaag, ik had nog een boodschap bedacht om naar de Zuidoost te rijden en zo ging ik van start om een minuut of 10 voor 11, als ik een beetje doorrij en niet te veel verkeershinder tegenkom dan ben ik net om 12 uur daar waar ik heen wil. Inderdaad het is helemaal gelukt, de boodschap doen, een broodje naar binnen werken en dan weer weg, om kwart voor 1 gaat Tiny naar de tennisbaan. Eenmaal in de fiets draaide ik het pad af maar heb eerst nog even een foto gemaakt van de “rode beuk” een boom met “geschiedenis” voor kenners. Na een goeie kilometer rijd ik langs het Noordhollands kanaal richting Spijkerboor en Oost en West Graftdijk. Vervolgens langs Driehuizen en iets daarvoor zag ik het of hem staan. Ik dacht meteen aan de opmerking die ik al vaak gehoord heb, “Zie je wel genoeg in dat ding” zelfs dit zag ik. Een heus “schapentoilet” alleen vraag ik mij af of die beesten er wel gebruik van maken, toch leuk bedacht door de agrariër die er wel meer van zal weten. Ook in Groot-Schermer valt dit beeld van kunstenaar Nic Jonk altijd op, enorm imposant. Toen ik later weer verder was gereden richting “De Waard” enz. draaide er een molen op volle toeren en een moment bedacht ik om daar een keer een stukje film van te maken en op mijn blog te plaatsen, maar amper had ik het toestel te pakken toen de wieken één twee drie heel langzaam begonnen te draaien en een paar tellen later was het over en uit, hij stond stil in misschien wel de vreugde stand, ik weet het niet. Thuis gekomen bleek dat het totaal weer was verhoogd met 95 km.

Piepjong 84 jaar en nooit stil zitten Lou Laan uit Venhuizen

De wereld is “klein”, dat bleek vanmorgen maar weer, ’t stikt van de bekenden langs de weg. Ik moest vanmorgen even naar Zwaagdijk iets bezorgen bij Gerrit en Marian, uiteraard eerst het weer serieus bekijken via alle mogelijke media en toen het me veilig genoeg leek ben ik van start gegaan. Eerst trouwens de ketting nog even smeren, na de rit van gisteren leek het me gewoon weer tijd worden en inderdaad hij is weer een stuk stiller na deze behandeling. Ik draaide van het pad af en als eerste stonden daar 2 dames druk gebarend naar dat gele voertuig, stoppen en de nodige uitleg geven aan Ans Hoitink  en Marjoke de Bakker. De laatste moest naar haar werk dus zodoende werd het gesprek wat bekort, waarbij een paar regendruppels ook hebben bijgedragen, zodat ik weer snel verder ben gegaan. Door Medemblik en Onderdijk naar Wervershoof en dan via de Zijdwerk naar Zwaagdijk. Na mijn bezoek aan Gerrit en Marian ben in rechtdoor gegaan om aan het einde langs het fietspad richting Wognum te nemen. Zo halverwege zag ik een meneer naast zijn racefiets lopen, mijn eerste gedachte was, een lekke band. Dus stoppen en gevraagd of er problemen waren, “Nee hoor niks aan de hand maar ik had honger” de man stond naast zijn fiets met een krentenbol in zijn hand. Hij zei toen, “Ik dacht dat mijn schoonzoon eraan kwam, die rijdt ook in zo’n ding” en wie is die schoonzoon dan wel was mijn vraag “Jack Dekker” , “Dus dan is Marita je dochter en die rijdt ook in een Quest met zo’n mooie afbeelding erop” het klopt allemaal. Al pratende vertelde de man dat hij Lou Laan heette en dat hij 84 jaar was en gemiddeld zo’n 15.000 km per jaar fietst en als het regent ga ik lopen, hoe kan het ook anders dat hij zo’n sportieve dochter heeft, als vader al zo is kan de dochter niet achterblijven. Ondertussen kwam er nog een meneer bij ons staan, voor mij een bekend gezicht, Ben Wester een broer van zwager Tom die met mijn zus Gerda is getrouwd. Hij zou nog een foto mailen die terplekke was gemaakt maar die is nog niet binnen en zal er mogelijk t.z.t. bij worden geplakt. Al met al een ritje met veel gesprekstof en de conclusie dat de wereld maar “klein” is, ook op 50 km.

Ritje over de vaste route

Het zit er weer op, een retourtje Middenmeer – Oudemirdum met een heel klein stukje omrijden werd het 1 km meer als gewoonlijk, 161 km. Vanmorgen was het eerst nog een beetje twijfelen, regen, dichte motregen, hoe dan ook het gaf een moment het idee dat het niet verstandig zou zijn om te gaan. Na een korte overweging en een beetje mezelf porren om toch maar te gaan is het inderdaad zo ver gekomen, op naar Oudemirdum. Ik kan hier eigenlijk heel kort over zijn, het “vloog” er over. Wat wil je ook met zoveel wind schuin van achter, in Oudemirdum zat Bianca netjes languit met haar been. Koffie en kletsen en tegen de tijd dat Thimo en Fleur uit school komen help ik even met tafeldekken waarna de jeugd arriveert en dan leeft alles weer op. Als ik weer op ga stappen komt Fleur met haar fototoestel, “Ik wil nog een foto maken van de Quest maar opa mag er wel bij hoor” de tweede foto moest voor het huis op de weg worden gemaakt en beide resultaten heeft Fleur gemaild en uiteraard moet er één van de twee op mijn blog, bij Bianca zijn nogal wat vogeltjes die zich tegoed doen . Als je Oudemirdum verlaat kom je langs een prachtige bomenrij die het geheel wat leuker aankleed. Ik heb terug alles tegenwind dus extra oppassen, Op de Afsluitdijk komt er nog een moment een waterig zonnetje achter de wolken vandaan, verder verloopt de hele rit zonder problemen en ben ik na 161 km weer binnen.