Noordelijk Noord- Holland is mooi.

104 km

Wat zijn er toch een hoop mooie plekjes in Noord-Holland, dat bedenk ik als ik weer thuis ben. De meeste keren ga ik in zuidelijke richting de polder uit maar vandaag maar weer eens over de noordkant. Via Slootdorp en De Haukes naar Den Helder, allemaal prachtige fietspaden en wegen waar over het algemeen weinig verkeer is en vandaag toevallig, is het wel heel erg rustig.

Gesneuveld door scheepvaart geweld

Mist op zee de veerboot komt er weer aan

 Ik ben al een hele poos niet meer langs het Marsdiep gereden dus nu maar weer naar de aanlegsteiger van de Texelse boot en daar zie ik wat een verkeerde beweging van een pontveer kan aanrichten, als luciferhoutjes zijn ze geknapt. Ik ga hier linksom  de “Zee promenade” op, het is nog mistig op zee, de boot van de TESO is amper te zien. Hier schakel ik ook STRAVA in en zie thuis wel wat hij er van heeft mee genomen. Verder is er weinig beweging langs dit pad, rechts rimpelloos water en links iets verder de vuurtoren.

Viervoeters in de duinen

Rustig poseren

Als ik aan het eind ben linksom de duinen in en stop even bij de paardjes die langs het hek lopen.

Een mooi slingerend fietspad van hoog naar laag

Eentonig recht toe recht aan

Door de duinen is het heerlijk fietsen over het fietspad waar verder niemand is te zien. Dan via Petten naar het nieuwe fietspad wat ik nog steeds een achteruitgang vind t.o.v. het fietsen van jaren geleden, langs het water op de Hondsbossche zeewering, een bijna recht enorm breed pad met ernaast een voetpad.

Een vaste stopplaats

Ze stelde voor dat ik er wel een lezing over kon geven.

Bij de ”Strandjutter” even stoppen en één van de weinige mensen die ik onderweg tegen kom vraagt van alles en nog wat over de Quest.

Drie vrouwen bij het witte kerkje van Groet

Dan verder via de duinen dacht ik maar er is een afsluiting  en ik moet terug, dan maar iets meer binnendoor om zo de weg naar Middenmeer weer op te pakken waar ik na 104 km binnen ben gekomen,

Reparatie op het fietspad

maar vlak bij huis moest ik nog wel even stoppen, het fietspad werd gebruikt als reparatieplek voor een auto die het niet meer deed.

Opdracht volbracht

Als je lange reizen maakt kun je veel verhalen, nou dat zat er vandaag niet in, het was maar kort. Oorzaak mist en dan is er weinig aardigheid aan als je ergens rond banjert.

 Het enige wat ik wilde, was op en neer naar Wervershoof, Ben zijn vrouw, schoonzus Riet is vandaag jarig maar viert het niet omdat dat niet meer gaat. Toen ik binnenkwam zei ze, “Dit heb ik in elk geval weer gehaald” en dat zegt genoeg. Daarnaast had ik nog een opdracht, Piet, de broer van Tiny, is nogal ijverig met het schrijven van boeken en nu kreeg ik gisteren een mail van hem of ik eventueel een foto had van een geit met een sik.

 Ik heb heel wat foto’s maar kon er zo gauw niet één vinden dus dan via de kinderboerderij in Medemblik en met wat zoeken kwam er toch nog zo’n “merakel” om de hoek. Ik hoop dat Piet er iets mee kan ik heb mijn best gedaan .

 In Wervershoof kwam ik ook mijn jongste zus nog tegen die vandaag oppasdag had en op haar kleinkinderen mocht passen dus gauw even een foto maken. En zo was ik na 36 km weer thuis in Middenmeer.

Mooi weer maar wel frisjes.

Rondje van 65 km 

Voetgangersbrug

De Bannepaal van de gemeente Hoorn

Bruggen genoeg

Het bovenste deel is al weg

De naad is te zien hij komt los

En daar hangt weer een deel

Het was koud, was, het is nog koud, ik zie dat de thermometer hier op dit moment 1,7 C. aangeeft en dan mag de zon er wel bij zijn ik vond het koud onderweg. Maar ik moet niet klagen want thuis gekomen kon alles weer in de was, nat van het zweet dus koud heb ik het eigenlijk helemaal niet gehad. Het is vandaag een vrijbuiters rondje geworden, zomaar ergens afslaan naar wegen en paden waar ik voor mijn gevoel al een hele tijd niet was geweest en zo kwam ik langs de Ursemmervaart op de Walingsdijk bij de Mijzenpolder een gebied waar vaak wordt geschaatst. Wees gerust het water lag op verschillende plaatsen nog gewoon open dus niks schaatsen als ik naar de andere kant zou willen moet ik via één van de vele bruggetjes die speciaal voor wandelaars zijn aangelegd en net te smal zijn voor een Quest denk ik, tegenover de “Bannepaal” is ook zo’n bruggetje. Ik volg weer heel wat kilometers de ringdijken van verschillende polders en kom uiteindelijk weer in “mijn eigen” polder de Wieringermeer waar hard wordt gewerkt aan een aantal windmolens/zwaaipalen die onderhoud nodig hebben of worden vervangen, de tijd zal het leren. Net op dat moment zie ik dat er weer een stuk los komt van het onderstel, even knippen en thuis bekijken of het wat is. Na zo’n kilometer of 5 a 6 ben ik thuis en heb ik toch nog weer 65 km onder de wielen door laten gaan.

Geen inbrekers in de buurt

Rondje 70 km

Langs de Alkmaarseweg bomen versnipperen

Watertoren van Hoogkarspel

Als je vroeger deze toren zag was je dicht bij huis.

Lange slanke vormen

Het ging weer heerlijk, een klein rondje, vertrekken met een dik wolkendek en thuis komen met zon, wat wil een mens nog meer. Een rondje met een bijzondere ervaring, op mijn ritjes is het bijna standaard dat ik langs familie ga, wat wil je ook als je met zovelen bent, dus ook vandaag weer. Maar als je dan de deur, die niet helemaal dicht is, open maakt en je treft niemand thuis is dat wel wat vreemd. Al roepende als een vreemde in de woestijn probeerde ik de aandacht te trekken van de bewoners, helaas geen reactie, dan maar bellen. Het eerste mobiele nummer gaat af in de kamer, die moet ik dus niet hebben, het tweede nummer wordt even later opgenomen. Ik heb uitgelegd dat ik in huis zat maar dat er niemand aanwezig was, na wat hilarisch lachen en verwondering kreeg ik uitleg hoe en waar ik de zaak af kon sluiten en werd me gezegd zet eerst maar een “bakkie” dan komt het vanzelf goed. Nou ik heb de wijze raad opgevolgd en ben zonder “bakkie” maar met een afgesloten woning weer verder gegaan, geen moeilijke mensen, daardoor is het misschien wel familie van me. Op mijn verder trip ben ik via diverse dorpen en dijken naar Westwoud gereden om bij zwager Arie en schoonzus Githa mijn neus te laten zien en daar was het juist andersom, min of meer druk. Een dochter en schoondochter zaten er om alle adressen enz. op een rijtje te zetten voor het a.s. feest want Arie en Githa zijn binnenkort 60 jaar getrouwd. Na de koffie het rondje afmaken via Hoogkarspel en op naar Middenmeer waar de teller voor vandaag de 70 km net rond maakt.

Het valt altijd mee.

62 km

Een waterig zonnetje bij vertrek

De boerenkool is nu echt lekker met de vorst eroverheen.

Een breed wolkendek slokt de zon straks helemaal op.

Zal ik gaan of zal ik nog even wachten, zo was het vanmorgen. Mist , alles wit en een temperatuur van  -3,8 C. niet echt aantrekkelijk om een rondje te gaan fietsen. Achteraf ben ik blij dat ik ben gegaan want als je eenmaal onderweg bent valt alles mee en is het heerlijk vriezend weer. Het zou een klein rondje worden dat had ik me al voorgenomen, naar Obdam bij Tom en Gerda aan, dan over de Zomerdijk en Wognum naar Zwaagdijk en vervolgens naar Wervershoof. Alles is gelukt maar op het eerste adres was niemand thuis dus dan schiet het al aardig op, bij zus Margriet ben ik even in en uit geweest die kwam net van mijn laatst geplande adres en was niet zo enthousiast  over de situatie daar, het klopt helemaal het gaat niet goed maar dat weten we al een aantal jaren, het blijft hopen tegen beter weten in. De zon die ik in het begin in Middenmeer nog wat wazig heb gezien verdween langzaam maar zeker achter een wolkendek  en het wordt steeds donkerder. Als ik weer in Middenmeer ben sta ik nog een poos te kletsen met Henk Hellenberg, een vroegere collega en maak mijn ritje af naar huis waar de dagteller 62 km aangeeft en een nieuw totaal van 72 km, wat een “prille” cijfers als je net uit de 5 cijfer getallen bent gekomen.

Quest 402 is de 100.000 km gepasseerd en fietst nog als nieuw

Rondje van 92 km

De zon is mijn grootste vriend denk ik, wat is hij voor mij van enorm veel invloed op mijn doen en laten en hoe ik me voel. Het mag dan wel een graad of 4 onder nul zijn als ik van huis ga maar de paar zonnestralen veranderen de hele wereld. Ik heb me voorgenomen om vandaag minimaal een rondje van 80 km te maken want die teller moet vandaag  “over de kop” d.w.z. hij moet weer op nul komen en dat is gelukt.

De eerste ijsvorming

Een standaard ritje van een goeie 80 km is het HEM-rondje dus richting Hoorn, in de hoek bij het industrie gebied van Hoorn vormt zich op het water het eerste ijs, het zal hier voorlopig wel bij blijven als ik de berichten moet geloven.

De bocht van Frans is bezet met eenden.

Jan Imming altijd blij

En alle dagen gaan als therapie 

Een blije groet op de dijk

Later kom ik op de dijk een oude bekende tegen Jan Imming op zijn driewieler met ondersteuning, ik kan bewondering hebben voor Jan de oud onderwijzer, zwaar gehandicapt en toch alle dagen proberen zijn rondje te maken en alle keren blij en opgewekt. Even een paar foto’s maken en als ik hem later passeer een arm die omhoog gaat, super van zo’n man.

Nevel of mist verder op het IJsselmeer

Na Enkhuizen richting Andijk en Medemblik, verder op het IJsselmeer hangt een mistdeken waar we hier gelukkig geen last van hebben.

Nog even en hij gaat naar 0,0

Jan Geel kwam ook nog langs

Als ik door Medemblik ga zie ik dat de teller op 99.999 km staat dus nog even en het is verleden tijd, dan is de “ton” vol en niet meer aan te tonen dus stoppen bij meelmolen “De Herder” en eerst een foto maken. De molenaar komt even aanlopen en we staan even te praten als Jan Geel ten tonele verschijnt, Jan gaat nog even een rondje trainen voor volgende week als hij met een paar maats naar Groningen gaat, de Noordelijk Velomobieltocht.

Nieuwe kleine cijfertjes.

Ik vervolg mijn weg weer voor de laatste 10 km en zie thuis op de GPS dat het totaal voor vandaag 92 km is geweest

Misschien morgen, wie zal het zeggen.

Het zat er niet in voor vandaag, gewoon een luie dag om het een naam te geven. De zin ontbrak, ik had nog een paar klusjes in huis dus dat moest eerst gebeuren. Tegen de tijd dat ik aan fietsen begon te denken was ik al een paar keer buiten geweest, zo “effe” in een trui zonder pet of jas en had toen ervaren dat het “hufterig” weer was, koud en een beetje mist, niet mijn weertype. Later nog wel even met de gereviseerde “huistuinenkeukenfiets” weg geweest en meteen maar een paar foto’s gemaakt van de omgeving. Dus de plannen die ik gisteren nog had om het getal rond te maken zat er niet in , wie weet misschien morgen want het is nu wel erg dicht bij.

Er was weer genoeg te zien langs de weg.

Rondje van 87 km

Smienten

Oostdijk richting Purmerend

Halsband parkieten

Nestdrang ?

Zilverreiger

Les Deux Ponts

Vluchtende meerkoeten

Vorst in de bomen

De start was wat somber, bewolkt, ietsje mistig en geen zon te bekennen. De planning was een “op en neertje” naar de “Zuidoost” en dat is gelukt. Onderweg voelde het behoorlijk fris aan en dan knipper je toch even met de ogen als je een vrouwelijke hardloopster/trimster van start ziet gaan in korte broek en blote benen en een shirt met korte mouwen, zou ik het dan voor mijzelf kinderachtig  beoordelen en zelf een koukleum worden ? Het was te snel voorbij om er een foto van te maken maar apart is het wel bij temperaturen rond het vriespunt. Kort voor Oosthuizen zie ik dat door bevriezing bij een flink stuk nog open water een verzamelplaats is ontstaan van smienten een eenden soort/ras wat vaak in grote groepen bij elkaar zit. Via de Oostdijk ga ik verder en later via de Volgerweg bij een boom, waarvan ik bijna zeker weet dat er halsband parkieten verblijven, ben ik even gestopt. Inderdaad ze zitten er weer en het is net alsof ze al bezig zijn met nestruimte te reserveren. Bij Tiny is het net als altijd gezellig, koffie koek en later een broodje waarna ik mijn pad weer in ga korten. Langs de Purmerenderweg, richting Oosthuizen zie ik nog weer een zilverreiger in het land staan, het blijven schuwe vogels en net toen ik hem vast had gelegd ging hij er weer vandoor. Bij Oudendijk stop ik voor de 2^e brug en maak een foto van het Bruin eetcafé “Les deux Ponts”. Als ik via de Langereis ga moet ik nog afremmen voor de meerkoeten die langs de weg zitten en bij nadering van dat ”gele gevaar” nog snel naar het water vluchten. Dat het niet echt boven nul is toont het laatste beeld, de rijp op de bomen blijft er de gehele dag opzitten en is na dit ritje van 87 km nog steeds aanwezig.