Soms zit het mee, soms zit het tegen, dat laatste lijkt vandaag mijn deel te zijn. Vanmorgen eerst naar het gemeentehuis in Wieringerwerf om weer een nieuw bewijs ven “echtheid” aan te vragen, de ander was verlopen daarna nog wat gerommeld in huis en voorzichtig beginnen te denken aan een ritje met de Quest, hoe laat komt de post met de nieuwe lagertjes (als de voorwiellagertjes al de oorzaak van het ongewenste geluid zijn) of zal ik toch eerst maar een ritje maken, het is ondertussen bijna 12 uur en ik besluit om te gaan. Maar niet zomaar van start, eerst weer een lekke achterband plakken, een klein scherp steentje uit de buitenband gepeuterd en op die plaats ook het lekje gevonden. Vervolgens even Kees bellen, misschien gaat hij ook mee. Kees is vandaag niet van de partij hoor ik dus ga ik van start richting Wieringen deze keer, over paden waar ik normaal gesproken nooit langs ga kom ik achter de dijk terecht langs het Wad. De wegen die ik volg zijn niet helemaal ideaal, nat en met veel losse steenslag, ik hoop dat alles goed blijft gaan. Na Hippolytushoef kom ik op de Noorderlaan langs een schuur waarvan ik al jaren denk “Wanneer stort zoiets nou in elkaar”, het kan lang goed gaan blijkt dus, bij Vatrop ga ik weer een klein stukje langs het water om bij Oosterland omhoog te gaan en een paar foto’s te maken van het kerkje, Bas Dekker (http://basdekker.eu/weblog/bassociaties.htm) had al een keer aangegeven dat hij ooit een keer foto’s wilde maken van dit kerkje, nou bij dezen dus. Maar nou komt het, thuis lek en geplakt, in Oosterland, een hele kleine woongemeenschap op Wieringen, ging ik achter de kerk langs en begon de achterkant verdacht te slingeren, weer lek ? Het is erg de laatste tijd, maar ja, het is niet anders, stoppen, band wisselen en oppompen. Ondertussen kwam een bewoner van Oosterland aangelopen die mij langs had zien gaan met een ongewoon lage snelheid voor een “banaan” dus dan worden gegevens uitgewisseld, de man had ook een driewieler ligfiets en was daar niet echt gelukkig mee begreep ik. Na wat gegevens over en weer, vertelde ik hem dat ik van plan was om een paar foto’s van de kerk te maken. “Mijn vrouw heeft een schitterende foto van de kerk gemaakt” vertelde hij, “Ik zal vragen of ze die naar jou wil mailen, zelf heb ik niks met technische zaken” Ondertussen had ik een nieuwe band in de achterkant gestopt en opgepompt tot amper 4 Atm. even kletsen en toen een enorme knal, de flarden hingen erbij, nu moest ik wel plakken en vervolgens de band niet te hard oppompen om toch veilig in Middenmeer te komen, het is goed gegaan maar thuis ga ik wel de achterbuitenband vervangen, ik kan hem er zonder bandenlichters zo aftrekken en ook zo weer omgooien, hij lijkt mij net iets te ruim. Toen ik thuis de mail opende was de verrassing groot, de bewuste foto waar over gesproken was is al binnen, verzonden door ene Petra de vrouw van Freek, waarvoor hartelijk dank. Het ritje werd ondanks alles toch nog 47 km.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten