Hier dan een iets uitvoeriger verslag van “De Poldertocht van Kees”, Ik was al vrij vroeg uit de veren omdat de aanloop voor mij naar de start ook al zo’n 27 km zou zijn dus om daar niet bezweet aan te komen diende dat op een rustige manier te worden afgelegd. Het was moeilijk, echt waar, steeds zag ik het tellertje ruim boven de 35 km gaan en dan wordt mijn rug toch wel iets vochtig en er zat maar één ding op, afremmen. Zo rond half 9 was ik ter plaatse, bij De “Waerdse Tempel” ik was niet de eerste, voor mij uit reden Kees en Yvonne en er stonden ook al een paar mensen met tweewielige ligfietsen. Langzaam groeide het groepje aan tot het opgegeven aantal deelnemers en met dit geweldige weer moest het wel een geslaagde dag worden. Klokslag 9 uur had Kees zijn helm op en in de loop van de dag hebben we geleerd dat dit hetzelfde is als “inpakken en wegwezen”, de startvlag was gevallen en in een rustig tempo volgden we onze voorrijder, Wim had al snel door dat we bijna bij hem voor de deur langs zouden gaan op de eerste etappe maar net voor De Woude maakten we een draai rechtsom naar beneden om langs het Noordhollandskanaal onze route te vervolgen naar Purmerend. In de marktstad aangekomen zorgde de open staande brug voor het tweede oponthoud, het eerste was onaangekondigd onder de brug van de A7 voor een sanitaire stop. Vanaf Purmerend via de Oostdijk naar Oosthuizen en dan richting Etersheim waar de koffie met appelgebak door Sebastiaan werden aangeboden omdat hij zijn eerste Quest niet geleverd had gekregen, zo zie je maar waar zulke dingen al niet toe kunnen leiden. Na een tweede bak koffie ging het weer verder , nu op naar “de dijk” een bijna “berucht” oord voor Wim die hier zijn vaste route heeft. Het was dringen geblazen, niet voor onze groep, maar voor al die fotogekke toeristen, alles wat maar knippen kon, knipte, en dan vooral die gele fietsen met een enkele witte (sorry Sebastiaan). We zijn zonder problemen in minder dan een wandeltempo aan de andere kant uitgekomen en handen nog maar net de gang er weer in toen Wim naar voren kwam gesneld. Alles ging de kant in en op mijn vraag wat of er loos was zei Wim, : “Ze hebben hier zulk lekker ijs daar kan ik nooit zomaar langs rijden” dus iedereen uit of van zijn voertuig en een echt heerlijk ijsje uitzoeken wat door Wim als traktatie werd aangeboden. De volgende stop zou op Marken zijn, jammer genoeg was de doorgang naar “ons” stekkie geblokkeerd en moesten we uitwijken naar de buitenkant waar Marian met Anneke met de camper weer van alles en nog wat klaar hadden van soep tot koffie en thee met broodjes enz. enz. je zou er een weeshuis mee kunnen voeden met zo’n overdadige hoeveelheid, geweldig dames, bedankt namens iedereen denk ik. Na Marken linksom over de dijk, een smal fietspad waar Kees als eerste over een heuse slang heen reed, Het was me te link om te stoppen voor een foto omdat alles op snelheid vlak achterons zat, Kees dacht dat het een adder of ringslang was, dat was het zeker niet, deze had een lengte van zeker tussen de 1 en 1,5 meter en was ook veel dikker als de twee slangensoorten die normaal in ons land voor komen, wat het wel was weet ik dus niet maar anderen die hem ook hadden gezien waren ook van mening dat hij normaal gesproken hier niet thuis hoort. Via een hele serie weggetjes binnendoor en buitenom kwamen we uiteindelijk bij de pont van Ilpendam waar we zijn overgezet voor de rit naar de Zaanse Schans, een klein stukje fietspad was opgebroken, een stukje net geasfalteerde autoweg lag er voor in de plaats en we reden weer op bekender terrein en uiteraard weer ontelbare mensen met een Aziatisch uiterlijk die niets liever doen dan de wereld met de camera bekijken. Daar werd op voorstel van Wim de groepsfoto gemaakt die pas af werd gedrukt nadat Wim de toeristen aan de kant had gestuurd om geen afwijkingen in het aantal deelnemers te krijgen aan deze monster fietstocht waardoor de Velomobielen weer over de hele wereld worden geshowd als voornaamste bliktrekkers naast molens klederdracht en klompen. Het was nog even doorbijten voor sommigen om de op één na laatste stop in Oostzaan te halen en daarna op naar Driehuizen waar Sebastiaan als laatste stop voor iedereen nog iets te drinken heeft aangeboden en vervolgens naar het eindpunt in “De Waard” waar we afscheid van elkaar hebben genomen na een geslaagde gezellige tocht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten