Ik ben weer helemaal "binnen gelopen” met het “gele slagschip” , werkelijk het klieft door elke luchtweerstand zonder dat je het merkt. Of er nu wel of geen wind staat je gaat gewoon van huis en je ziet wel waar het schip zal stranden, nou zo’n schip zal nooit stranden, het gaat toch wel zo licht en lekker, zo ook vandaag. Tiny heeft vandaag oppasdag in Oostzaan dus leek het me leuk om daar even heen te rijden. De heenreis gaat via de vaste route tot aan “La Mere Anne” waar de brug inmiddels echt is afgesloten en ook al bijna is verwijderd. Ik ga daar linksaf richting Schardam en een klein stukje over de spoorwegovergang ga ik rechtsaf over het fietspad door de landerijen en kom zo weer op de vaste route uit bij de afslag Beets. De temperatuur valt mee, toen ik van huis ging stond de thermometer nog op -0,2 C. maar daar was onderweg weinig van te merken. Omdat er voor Oostzaan nog een bord staat waarop men aangeeft “Ernstige verkeershinder i.v.m. baggerwerkzaamheden” ga ik het laatste stukje via “Het Twiske” je schiet niet erg op maar het is altijd een leuke route. Aangekomen op de Rietschoot zag ik niemand binnen, achterom lopen en ook daar leek alles leeg, even bellen naar Tiny’s mobielenummer, laat dat stomme ding nou overgaan op de juffrouw van de profider waar ik liever niet tegen praat, als laatste nog één keer op de bel drukken en meteen gaat de deur open en staat ze met de vaste telefoon in haar handen terwijl haar mobiel inmiddels in stilte is “gestorven”. Alles kwam toch weer goed, ze hoorde wel een telefoon en pakte toen toevallig het verkeerde toestel, kan gebeuren. Maar ondanks alles, Thomas was blij dat opa Pé er was en Tiny had meteen al cappuccino klaar, wat ben ik toch een geluksvogel met zo’n vriendin. Even later werden Bram en Boris van school gehaald en bleef ik even als oppas bij Thomas die opa zo ver wist te krijgen dat hij voor ging lezen. Toen de mannen thuis waren werden er vlot broodjes gesmeerd en volgde even een drukkere periode, toen iedereen voldoende naar binnen had gewerkt werd alles weer opgeruimd en ging Boris zich omkleden voor de voetbaltraining. Ik was ondertussen weer gereed voor de thuisreis en nadat Boris de Quest van binnen en van buiten had bestudeerd kon ik weer vertrekken richting Middenmeer en uiteraard via "Het Twiske". Alles voor de wind denk ik want het “vloog” er af en toe over, bij Middenmeer zag ik dat de bomen langs het stukje wandelpad flink werden ingekort. Na 121 km was deze rit weer verleden tijd en staat het totaal met deze Quest nu op 15.009 km met de wetenschap dat hij 12 maart pas 1 jaar oud is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten