Een wonderlijke samenloop van omstandigheden zo kan ik het
korte ritje van vandaag wel noemen. Ik ging van huis om naar Den Oever te
rijden waar Johan van Dijk, een zoon van “Mijn vriend van langs de weg”” Albert
van Dijk, te zien die bezig is met het steen zetten langs diverse waterkeringen
samen met zijn zwager Nollie. De ene keer zie ik ze langs de dijk van Lelystad
naar de Ketelbrug en nu hebben ze een klus op Den Oever. Het is een “uitstervend”
beroep, steenzetter, zwaar werk en er zijn er niet veel meer in Nederland. Eenmaal
aangekomen op de werkplek bij de haven kwam er nog iemand een kijkje nemen bij
de mannen, Johan en zijn zwager Nollie.
Al pratende bleek deze meneer ook wel
iets van het vak te weten, hij was opzichter geweest bleek later en nog
verbazingwekkender, hij was een oud collega van Johan zijn vader, Albert van
Dijk de 94 jarige man uit Kampen die na de tweede Wereldoorlog jaren bij de
Rijksdienst heeft gewerkt op Den Oever.
Hoe is het mogelijk, Frans Visser een oud collega van Albert en zo bleek, hij kende nog veel meer mensen uit de wereld van steenzetters. Zo zie je maar weer, de wereld is klein
en als je met niemand praat gaat alles aan je voorbij.
Ik ben na wat foto’s te hebben
gemaakt weer verder gegaan om via Oosterland en Hippolytushoef naar Westerland
te rijden en dan weer de polder in. Wat schetst mijn verbazing op Westerland roept
iemand naar mijn naam en wat blijkt, een andere zoon van Albert, Jan, hij staat
net even te kletsen met zijn overbuurman die ook al 92 jaar is en die wilde
weer weten hoe ik ooit een bekende voor de familie van Dijk was geworden. Nou
zei Jan “Zo’n jaar of 8 geleden heeft hij mijn vader ontmoet op de Afsluitdijk
en nu hebben ze geregeld contact” is de wereld klein of niet. Om kwart over 12
was ik weer thuis met een geweldige ervaring rijker en het was best die 43 km
waard.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten