“Koud hè” dat stond jaren geleden op de reclame schaatsmuts
van Yvonne van Gennip inmiddels hebben we andere favorieten maar het gezegde is
nog steeds van kracht vooral vandaag. Het was echt zo dat ik er bijna meer voor
voelde om thuis te blijven dan om op pad te gaan. Zo rond 11 uur won m’n
verslaving het van m’n verstand en ben ik me gaan omkleden en dat is een juiste
beslissing geweest. Een klein rondje kon nog vandaag zonder te ver van huis te
gaan, schaatsen komt er toch niet van want bijna alle sloten liggen nog open en
wat er ’s nachts bijkomt gaat er overdag weer af, levensgevaarlijk.
Ik ga eerst
richting Medemblik en zie dat er langs het IJsselmeer heel wat foto’s zijn te
maken die je normaal gesproken niet vaak zal kunnen maken. Golven door de wind
en dan vriezend weer geven altijd mooie ijsfoto’s, en wind was er genoeg. Even
naar zus Margriet een heerlijke bak soep gehad en dan weer richting Middenmeer.
Ik ga via het Egboetswater richting Hauwert, Nibbixwoud en Wognum om zo langs
de A7 weer thuis te komen.
Als ik op de kruising kom zie ik dat er ergens
richting Wognum iets te hard wordt gestookt, dit klopt niet en inderdaad als ik
in die richting kom is het flink raak. Ik lees net dat er door een explosie in
een verbouwde boerderij brand is ontstaan waarbij één persoon gewond is geraakt
en dat het bedrijf wat hier nu in is gevestigd juist afgelopen zaterdag
officieel is geopend.
En even later wordt er op nog geen 10 meter voor me net
door de politie een wit-rood lint uitgerold en mij wordt meteen verteld “Meneer
U mag hier niet meer langs” nou omkeren en met een omweg terug. Ik hoor nog wel
een mevrouw zeggen, die vanaf de brand kwam fietsen, “D’r bloift niks van over,
alles gaar ‘r an” voor mij als geboren “Westfries” duidelijk taal. Op het
laatste stuk krijg ik nog een paar sneeuwvlokken om de oren maar dat viel
gelukkig mee en zo kwam ik na 62 km weer thuis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten