Twee vliegen in één klap.

Wat doet een mens als hij weer even op pad wil richting Overijsel, heel simpel naar Kampen fietsen om zijn vriend van langs de weg eens op te zoeken, dus dat was de rit van vandaag. Alles gaat gesmeerd en de rit over de Houtribdijk gaat ook weer zoals het hoort te gaan.

Voorbij “Trintelhaven” even stoppen een foto maken van het beeld van het fietspad zoals het er nu bij ligt.  

In Dronten langs Velomobiel om een paar buitenbanden op te doen en dan bellen met Albert van Dijk in Kampen , zou hij thuis zijn of is hij onderweg, ja, er wordt opgenomen, Albert is thuis en ik beloof hem dat ik even bij hem op visite kom, nog feliciteren met zijn 94^e verjaardag van 5 juli.

Nog een kilometer of 15 door de polder met veel goudgeel graan percelen en ik ben bij “mijn vriend van langs de weg” Albert van Dijk. De koffie is snel gezet en dan komen de verhalen uiteraard ook van zijn val met de brommer waardoor hij een hele poos moest herstellen maar nu gaat het weer vertelde hij.

Ook zijn belevenissen van de jaren tijdens de oorlog komen ter sprake, alles heeft hij direct na de bevrijding opgeschreven en later uitgetypt en ingebonden in 4 delen, dit mag nooit worden vergeten vertelde Albert.

Trots toonde hij zijn brommer die al klaar stond voor een volgende rit, “Ja” zei Albert, “Ik ben alle dagen onderweg, ik kan niet thuis zitten ik vlucht elke keer weer” De oorlog heeft veel met hem gedaan, nooit vindt hij rust, steeds wordt hij weer achtervolgd door het verleden. Na een tweede bak koffie neem ik afscheid en vertrek ik weer richting Noord-Holland, nog zo’n kleine 100 km te gaan schat ik omdat ik terug via een andere route wil gaan.

Onderweg nog even een heel klein buitje wat wel uniek is na zoveel droogte en uiteraard langs de dijk weer een bootje "spotten".

Inderdaad het is ietsje om geweest want nu ik weer thuis ben staat de teller op 196 km die het zeer zeker waard zijn geweest om iemand te bezoeken die heel langzaam minder mobiel wordt maar wat wil je als je de 94 bent gepasseerd.