Wat een prachtige dag vandaag, totaal geen wind wel zon en
een hele nieuwe week voor de boeg. Vorige week zou ik al maar toen liep alles
anders als we hadden verwacht en deze week begin ik dus maar met het programma
van een week geleden, niet dat ik nou zo’n stevige planning er op na houd maar
soms denk je dat je nog iets moet plannen, nou plan maar niet te veel, het
leven maakt wel een planning voor een ieder de meespeelt op deze “aardkloot”. Als
eerste maar even naar Oudemirdum op en neer, voor alle zekerheid toch maar even
een klein berichtje gestuurd dat ik er in de loop van de morgen aan zat te
komen. Goed dat ik geen tijd heb aangegeven want door een lekke band aan het
eind van de Afsluitdijk werd het automatisch een beetje later. Ik was al een
hele tijd niet lek gereden en toen het steeds zwaarder begon te rijden dacht ik
eerst dat de conditie toch met de leeftijd afneemt tot ik bedacht dat een lekke
band ook nooit snelheid bevorderend fietst, in de remmen knijpen en voelen,
jawel hoor links voor was behoorlijk slap en toen ik de reserve er in had bleek
die ook niet in orde dus nogmaals en dan ben je ietsje langer bezig dan
normaal. Aangekomen in Oudemirdum de beide banden geplakt en onder het genot
van een bakkie lukt dat altijd prima. Op de dijk maakte ik de eerste foto, de
zon zat eraan te komen, nog niet scherp maar in de wolkenlucht toch een apart
effect. Al kletsende vertelde Bianca dat de “huiseekhoorn” alle dagen langs
kwam om nootjes enz. op mijn vraag “huiseekhoorn” vertelde ze dat tijdens de
storm van Theo alle Amerikaanse eekhoorns waren ontsnapt en dat er een paar in
de buurt bleven waarvan er één vrij brutaal of mak is, die geregeld aankomt en
zo op je rug zit als je niet uitkijkt. Ik liep daarop een rondje over het erf
maar zag nergens die eekhoorn. Toen Fleur even later uit school kwam zei ze , “Wacht maar even dan roep ik hem wel” toen ik
vroeg komt hij dan echt zei ze, “Let maar op opa hij is er zo” inderdaad binnen
een minuut liep het beestje rond, het ene nootje na het andere werd verschalkt
en Fleur vermaakte zich prima met het beestje, het was nu eens een keer geen
paard, ze is gek van alles wat met dieren te maken heeft, van groot tot klein.
Op de terug rit heb ik onderweg nog een paar foto’s gemaakt langs de dijk in
Friesland en op de Afsluitdijk van een “waterig” zonnetje, al met al was het
vandaag weer een heen en weertje van 160 km onder super omstandigheden.
Ik begon na mijn 65e met deze verslavende hobby. Op 26 november 2023 reed ik 18 jaar met een Quest en heb in die periode 258.738 km afgelegd en nog steeds met heel veel plezier, laat je nooit weerhouden dat leeftijd een beperking is. Gemiddeld reed ik 14.105 km per jaar en geen kilometer met tegenzin, alle keren genieten en het is de beste manier om fit en gezond te blijven. Bovendien hoop ik dit nog jaren vol te houden. WIE ZOEKT KENT DE QUEST NIET, WIE DE QUEST KENT ZOEKT NOOIT MEER
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
2 opmerkingen:
Hoi Pé,
Mooie plaatjes! Hoe heet de eekhoorn? Knabbel of Babbel?
Groeten, Adri.
Hi Pé,
Ik heb me toen we samen een keer in Oudemirdum waren verbaasd over de vernuftige constructie in het huis van je dochter. Een eekhoornkooi binnen met een bijzondere onderdoorgang naar de kooi buiten.
Jammer dat die mooie Amerikaanse eekhoorns 'm gesmeerd zijn.
Groeten,
Wim
Een reactie posten