Allemont en de Afsluitdijk

Dinsdagmorgen, de zon staat weer een keer aan een redelijk blauwe lucht, hier en daar nog een paar wolkjes maar dat zal verder wel meevallen.
Het blijkt dat er post is via de blogspot, iemand heeft één en ander gelezen m.b.t. de ritjes over de Afsluitdijk en dan voornamelijk de rit met en over “Meindert Valenteyn en 2000 km Afsluitdijk”. De lezeres is een bekende voor mij van de camping in Allemont waar we haar met haar man en de honden hebben ontmoet. Ik heb toen nog een foto gemaakt die ik haar zou mailen als ik thuis zou zijn en hun mailadres zou hebben, dat is nou net het probleem, reageren op hun reactie gaat niet, bij de tweede poging heb ik dat maar opgegeven dus nu maar hopen dat ze nog een keer op http://www.questie-van-tijd.blogspot.com/ komen om dit bericht te lezen zodat er mogelijk een mail rechtstreeks naar mijn mailadres komt waar ik wel op kan reageren.
Ze schreef dat ze mij dacht te hebben gezien op de Afsluitdijk maar haar man maakte haar er op attent dat ik wat minder haar had en dat is in dit geval wel een extreem verschil Meindert met een haardos van een “Wilde Germaan” en ik met een onbegroeide, lees kale schedel.
Toch ben ik gistermiddag nog even de dijk over geweest, eindelijk is het weer gelukt om aan de andere kant te komen hoewel niet helemaal zoals ik de meeste keren ging, ik moest vooral bij de stukken waar ik niet achter de dijk reed het stuur wel extra goed vasthouden om niet aan de kant te worden geblazen, tjonge wat een storm als hij dwars op de fiets komt maar het ging allemaal zonder problemen. De hele familie in Oudemirdum was thuis en de kleinkinderen vertelden enthousiast over de vakantie in Frankrijk, Fleur vertelde dat ze bij een grote waterval waren geweest en Thimo vulde aan door te zeggen dat ze daar met papa in hadden gelopen maar niet te dichtbij. Na een paar uur ben ik weer opgestapt richting Noord-Holland, in Friesland recht tegen wind in en op de Afsluitdijk weer redelijk uit de wind omdat hij dwars op de dijk stond. Toen ik thuis stond zag ik dat het gemiddelde over deze 160 km precies 36,2 km was en dat het totaal nu op 17.063 km staat.

Meindert Valenteyn en 2000 km Afsluitdijk

Meindert Valenteyn en de 2.000 km Afsluitdijk.
De Afsluitdijk, nooit eerder kwam deze dijk zo vaak voor in mijn blogspot als de laatste paar weken. Eerder noemde ik hem wel eens als ik naar de kleinkinderen ging in Oudemirdum en de laatste weken doordat dit juist niet wilde lukken door verschillende oorzaken maar vandaag ging het weer als een “speer” hoe dat zo kwam …….. het volgende.
Vanmorgen las ik op internet dat er iemand zo gek was om 2000 km over de Afsluitdijk te gaan fietsen in het kader van 75 jaar IJselmeer enz. en die persoon zou rijden in de Quest van Ymte Sybrandy, één van de geestelijke vaders achter dit voertuig, nieuwsgierig geworden door dit verhaal ben ik vanmiddag in de fiets gestapt en had het idee, “Misschien kom ik hem heen of terug wel tegen als ik ook even heen en weer over de dijk ga”. Zo gezegd zo gedaan, omkleden enz. enz. en van start, er stond een behoorlijke wind uit het Zuidwesten en dat zou betekenen dat ik heen voor en terug recht tegen zou hebben, we zien wel. Bij het begin van het fietspad in Den Oever stond een gele Quest op het fietspad en bij de auto op het parkeer- terrein stond de man die er waarschijnlijk mee zou rijden. Op mijn vraag of het allemaal al over was vertelde hij dat hij zo weer van start zou gaan, dus even wachten wat kletsen en toen van start richting Friesland het tempo lag aardig hoog maar was niet te hard voor mij, als iemand 2000 km over de dijk wil fietsen moet dat toch wel een superman zijn maar laten we wel zijn, het is een enorme prestatie, maar over zo’n circuit is de wind de enige tegenspeler en die heb je dan altijd maar voor de helft tegen omdat je weer omkeert en dus dan weer voor de wind hebt. Toen ik op de teller keek zag ik dat het maximum 57,2 km was geweest en terug was ik hélaas alleen.

Hoe dat precies zat weet ik niet, ik was zo’n 20 meter voor de sluis gestopt om een foto te maken en Meindert stond dus iets verderop te kletsen met 3 dames, hoelang zijn verhaal is geworden weet ik niet maar omdat hij al had aangegeven, terug tegenwind rijd ik zo’n 36 tot 38 km, ben ik maar van start gegaan in de veronderstelling, hij komt zo, ik heb later in Den Oever ruim 20 minuten staan wachten maar hij was nog niet terug en toen ben ik maar naar huis gegaan.

Van record naar stilstand op de dijk in Volendam

Na alle commotie rond de schitterende gemanipuleerde foto van Jorge Garcia Polop weer een andere ervaring.
Het is toch nog gelukt of moet ik schrijven het is weer gelukt, die vermaledijde snelheid met de Quest. Moet het nou juist altijd hard gaan, het zal wel één van mijn tekortkomingen zijn en het is gelukkig altijd maar een moment en daarna is het over.
Zo ging ik dinsdag 24 juli van start richting Medemblik er stond een behoorlijke wind en de snelheid ging mede dank zei die wind nog al vlot omhoog, op dat moment kreeg ik “het” weer even, zou ik mijn oude record wat scherper kunnen zetten nu de wind zo gunstig is, ik wil als het half mogelijk is met mijn leeftijd op en neer gaan dus nu 66 km als top en volgende maand zou dat 67 moeten worden. Door die kromme gedachte om me nog te gedragen als “nozem’ van 18 werd er wat extra druk op de trappers gezet en tot het voor mij maximale opgevoerd, jawel hoor het is gelukt op een bepaald moment zag ik de 67 verschijnen op de teller en later bij thuiskomst bleek ik zelfs een jaar op voor te zijn, het staat nu op 68 km, kan ik tenminste één jaar rustig aan doen.
Woensdag weer opnieuw een rondje bedenken, waar zal ik nu eens heen gaan, mijn vriendin had oppasdag in Oostzaan dus de route was snel bedacht, een heerlijk zonnetje erbij en niet te veel wind, hoewel, als je de passeer snelheid rekent ten opzichte van de gewone fietsers die tegenwind in gaan dan lijkt er toch nog wel een “stijve bries” te staan. Via de dijk langs Zuidoostbeemster en bij Purmerend over 2 ophaalbruggen en dan via de buitenkant langs het Noord-Hollandskanaal richting Purmerland waar ik na een paar kilometer rechtsaf ga richting Oostzaan. De snelheid in Oostzaan is door het dorp heen redelijk totdat er een ophaalbrug met handbediening omhoog werd gedraaid, gewoon een tijdje wachten en als alles weer in zijn oude stand is terug gebracht gaat het weer verder. Zodra je de “nieuwbouwwijk” in gaat is dat over, verkeersdrempels die met de Quest maar net aan zijn te nemen zo hoog als die zijn gemaakt remmen behoorlijk af. Op een kilometer voor het juiste adres hoorde ik dat er enorm hard werd geroepen, door het trillen van de kuip hoor je over klinkerwegen niet te veel maar dit geluid loog er niet om, ze liep daar met de 2 kleinkinderen en hoorde mij al van ver aankomen. Hoe kan je dan de kinderen blijer maken door ze in de Quest te zetten en met handkracht de laatste kilometer lopend af te leggen en de jongens er op wijzend dat het “rode knopje” de claxon is. Later toen ik weer richting huis ben gegaan had ik me voorgenomen om langs het IJselmeer richting Hoorn te gaan, leek me leuk, nou dat is het op vele stukken wel maar kom niet in Volendam, wat een toerist daar zoekt is mij een vraag en het “stikt”er van stilstaan, bellen, claxonneren en weer even vooruit, nee als het half mogelijk is de volgende keer met een omweg denk ik maar niet meer over “de dijk”.

Fantasie van Jorge Garcia Polop

Wie had dat ooit gedacht, een Spanjaard die een rondreis maakt door Nederland en dan toevallig zo’n gekke “bananenfietser” tegenkomt op de Afsluitdijk, een aantal foto’s maakt en die ook nog door mailt naar mijn adres. Ik keek wel even vreemd op, zondagavond de pc opgestart bij mijn vriendin en even kijken of er “post” is, ja hoor, post met bijlage, van wie kan dat zijn ? Het blijkt inderdaad van Jorge Garcia Polop te zijn de man die van de Quest een paar foto’s had gemaakt en daar zat ik dan toevallig in. Ik vond het geweldig vooral de door hem bewerkte foto die ik boven aan dit verhaal heb gezet.
Via, http://babelfish.altavista.digital.com/babelfish/tr is er een groot deel van de blogspot om te zetten in de gewenste taal, ik zal deze fotograaf deze site ook even mailen dan kan hij mogelijk meer lezen over het wel en wéé van een Quest-rijder.
Vanmiddag heb ik even een klein rondje gefietst, slechts 50 km dus niet veel maar wel lekker na een paar dagen niet in de weer te zijn geweest. Als er vandaag of morgen weer eens een keer een langere rit zal worden gemaakt zal ik weer een uitgebreidere story op papier zetten, voorlopig ga ik even iets anders doen.

Zon wind en water.

Zon wind en water, voor die combinatie moet je op de Afsluitdijk zijn en daar was ik vandaag weer een keer. Na thuis eerst de nodige kleinigheidjes te hebben afgewerkt ben ik me om gaan kleden en heb de Quest uit de garage gereden. Alles wat in mijn ogen nodig is gaat dan weer aan boord, dat begint met een fototoestel, de GPS, de telefoon en dan iets te eten en vooral de camelbak voorzien van minstens 4 liter water en schijnt 5 liter in te kunnen maar dat heb ik mogelijk niet nodig. Ik vertrek richting Wieringerwerf en betrap mezelf erop dat ik wel erg rustig rijd, is niet verkeerd is mijn conclusie. Op het fietspad langs de A7 ter hoogte van het benzinestation stop ik een poos om de GPS wat duidelijker “taal” te laten tonen, ik rijd volgens de kaart ergens langs de A7 maar wel aan de andere kant, na wat “geklooi” is alles weer duidelijk en word ik door de satellieten gelokaliseerd op ongeveer 4 meter nauwkeurig. Op de dijk blijk ik wind behoorlijk van achter te hebben dus langzaam loopt de snelheid op, bij het monument even afremmen voor de ‘verkeersremmer” en dan weer door. Halverwege de Afsluitdijk bij “Breezanddijk” zie ik een gele velomobiel naar beneden komen, dat is voor de eerste keer dat ik op de dijk een soort gelijk voertuig tegen kom, het is de Mango van Frank Dekker (als ik zijn naam goed heb onthouden) Het was voor hem de eerste ontmoeting sinds 800 km en dat kon ook haast niet anders hij was sinds een week bezitter van de Mango en had er net de eerste 800 km op zitten. Hij zat nou niet direct ideaal vertelde hij, ik heb hem toen verteld dat ik een zitje had aangeschaft bij Ventisit uit Castricum, http://www.ventisit.nl/ daar vind je alle gegevens. Na een tijdje ervaringen te hebben uitgewisseld zijn we ieder onze eigen weg weer gegaan en ben ik na een klein rondje aan de Friese kant weer richting Noord-Holland gegaan. Onderweg nog wel wat oponthoud gehad, eerst iemand die bijna plat op zijn buik lag om een foto te maken en een 50 meter daar vanaf stonden zo’n 25 a 30 mensen, allemaal op skeelers, die voor de wind over de Afsluitdijk gingen, maar toen ze die “gele banaan” zagen allemaal ook een digitale camera bij zich bleken te hebben want ik heb er nog nooit zoveel in zo’n korte tijd op me gericht gehad, er werd engels gesproken en mensen in de buurt van de Quest werden verzocht even plaats te maken voor een “gaaf”prentje.
Later bij het monument waar ik flink in de remmen moest vanwege overstekend “wild” kwam er nog een fotograaf die vertelde dat hij uit Valencia kwam en graag een foto van mij met de Quest wilde maken voor zijn dochter, hij heeft mijn mailadres dus mogelijk zie ik ooit zijn kunstwerk. Aan het einde ben ik even rechtsaf gegaan om in Den Oever op de haven even van een heerlijk bakje kibbeling te genieten. Juist toen ik weer weg wilde rijden kwam er een mevrouw naar me toe met een aantal kinderen, “Meneer dat gaat wel enorm snel zeg, we zagen U gaan langs de dijk, wat een snelheid” ik zeg dan altijd maar “Dat hangt af van je trapsnelheid” maar dat het hard was gegaan bleek wel uit de teller die een maximum aangaf van 65 km, net geen nieuw record. Bij thuis komst gaf het tellertje precies 100 km aan en het totaal staat nu op 16.580 km

Regenrondje met hartslagmeter

Het is weer maandag, het is weer slecht weer, het is weer geen zomer en zo kan ik nog wel een tijdje doorgaan, maar het is niet anders. Vanmorgen bekeek ik het weer bericht met de z.g. buienradar, ja, als ik nog wil fietsen en niet te veel water over me heen wil krijgen dan moet ik nu gaan en dus ben ik me gaan omkleden en daarna van start gegaan.
Er stond een lichte wind uit Zuidwestelijke richting en daardoor heb ik als eerste de Alkmaarseweg genomen die recht tegen wind in gaat. Het weer leek mee te vallen, maar hélaas al heel snel liep de lucht helemaal vol en vielen de eerste spatten, nog niet erg maar na zo’n 30 km ben ik toch maar gestopt om het instapgat af te sluiten. Het hele rondje was na 62 km over en stond ik weer thuis. Het enige “nieuwe” tijdens dit ritje was mijn hartslagmeter, jaren geleden had ik de Polar M21 aangeschaft, een apparaat wat heel veel aan geeft maar waar ik weinig of niets mee doe, na deze rit heb ik eens serieus gekeken wat het apparaat te melden had, o.a. een maximale hartslag, die ik onderweg zag van 162 en nadat ik thuis was een gemiddelde hartslag van 139, dat ik 1 uur en 50 minuten onderweg ben geweest en nog veel meer , vet gebruik 25% en een verbruik van 1322 kcal. De meeste tijd reed ik met een hartslag van zo tussen de 140 en 145 slagen per minuut en had daarbij het gevoel dat ik dat uren lang vol zou kunnen houden, wat al deze cijfers zeggen ?
Ik weet het niet, ik voel me goed en het is een leuk “speeltje” voor cijferfreaks en mensen die ergens problemen mee hebben om met dit soort apparatuur zichzelf in de hand kunnen houden. Het totaal staat op dit moment op 16.367 km, allemaal gereden in de meest gestroomlijnde snelle Quest gefabriceerd bij http://www.velomobiel.nl/ in Dronten

MNO sluit alles af in eigen belang.

Het wil maar niet lukken, gewoon weer een keer naar de kinderen en kleinkinderen met de Quest. Afgelopen maandag was ik vol goede bedoelingen op weg gegaan maar bij Den Oever ging het over doordat de achteras en dan met name het draadeind van de as was afgebroken. Dinsdag waren de weersberichten dusdanig slecht dat ik het maar heb gehouden bij een rondje door Noord-Holland wat uit eindelijk 106 km is geworden. En dan vandaag weer een nieuwe poging, om 8 uur van start richting Wieringerwerf, in het dorp ben ik gestopt om de kap erover heen te zetten omdat het wat te hard begon te regenen. Bij Den Oever moest ik stoppen omdat de brug werd weggedraaid om een paar schepen door te laten en daar heb ik de kap weer opgeborgen omdat het weer droog was en de lucht redelijk betrouwbaar leek voor een drogere periode. Over de dijk is alle keren een lust om daar te fietsen, geen stoplichten geen bochten, alleen bij het monument even een verkeersdrempel nemen en dan weer volle bak richting Friesland. Zou ik mijn dochter alvast bellen dat de koffie rond 10 over 10 wel in getapt kan worden, toch nog maar even wachten, niet te voorbarig.
Het gemiddelde staat op 37,2 km p/u en het gaat heerlijk tot ……… ja tot aan de sluizen op de Friese kant van de dijk. Daar stond een machine op het fietspad waardoor er aan de rechterkant nog een doorgang over was van zo’n 30 cm. Wat nu, de man die het apparaat bediende stond er versteld van dat er geen afzetting of ander alternatief was geregeld door de opdrachtgever. Hij vertelde dat zijn machine was gehuurd door de opdrachtgever in dit geval MNO (wat voor “klote”bedrijf dit ook mag zijn) maar dat die er van uit ging dat die enkele fietser maar moest zien hoe hij of zij verder zal komen. Ze hebben net als de meeste overheden en grote logge bedrijven alleen maar oog voor hoge winstcijfers en staan ver van alle sociale situaties in het leven. Na overleg zou het apparaat verplaatst kunnen worden maar dat zou na een kwartiertje onderzoek ook nog wel een half uur gaan duren voor hij verplaatst zou zijn, dus …….. Ik heb gebeld met mijn dochter dat de koffie vandaag weer niet door ging en dat ik weer rechtsom keert zou maken want vanmiddag staat het apparaat er nog en de komende 3 dagen ook nog en als ik en nu langs zou gaan moest ik terug over de andere dijk, Lelystad-Enkhuizen en daar weet ik van dat die kwalitatief gewoon enorm slecht is, dat heb ik maandag nog ervaren met de rit vanaf Dronten.
De man bij de machine hoopte maar dat er geen vakantiegangers langs zouden komen met een karretje achter de fiets want dan werd het probleem opnieuw zeer ernstig, ze waren blij dat ik zelf met de oplossing kwam door terug te gaan maar dat zal niet in alle gevallen zo gemakkelijk op te lossen zijn.

Reis met hindernissen

Hoe anders kan alles lopen als je iets in je hoofd hebt. Zo ook vanmorgen, het weer viel alles mee als je naar de berichten van gisteravond had gekeken en je ziet hoe het vanmorgen is, een prachtige blauwe lucht met hier en daar een klein wolkje, het wordt een mooie fietsdag.
Ik controleer de bandenspanning en doe het nodige in de fiets om vervolgens van start te gaan naar Oudemirdum even nog wat spulletjes weg brengen.
Ik had me voorgenomen om rustig aan te doen, proberen niet boven de 38 km te rijden, in het begin ging dat prima maar na zo’n kleine 10 km zag ik dat de gashandel nog meer terug moest want er stond weer geregeld een getal wat met een 4 begon dus zo gezegd zo gedaan.
Bij Den Oever zag ik dat er gespuid werd, enorme hoeveelheden water vanuit het IJselmeer worden bij laag water doorgelaten bij de sluizen in de Afsluitdijk naar de Waddenzee, als je dat zo bekijkt gaan er onvoorstelbare hoeveelheden water door de sluizen. Ik ben gestopt en heb er even een paar foto’s van gemaakt, leek me wel leuk als ik weer een keer een verhaaltje op Internet plaats.
Na een paar foto’s stap ik weer in de Quest en toen ging het mis, twee keer de trappers rond en toen liep het achterwiel aan dus stoppen en kijken wat er loos is. Net naast de laatste sluis leg ik de fiets op zijn kant en schroef de derailleurkap eraf, en daar lag het probleem, in de kap, een paar centimeter schroefdraad waar een moer en contramoer op zaten en dat was afgebroken van de as, daar sta je dan.
Eerst gebeld naar het adres waar ik heen zou gaan, die stonden op het punt om naar het zwembad te gaan, een tweede optie was mijn jongste broer bellen. Die zei meteen met een half uur ben ik er, met kar al als jij dat kunt regelen, dus toen een kennis van mij gebeld die zijn kar klaar heeft gezet en inderdaad binnen een half uur was hij er. Voorzichtig de fiets op de kar en toen naar Dronten. Ik had al gebeld, en gevraagd of het mogelijk zou zijn, als we zouden komen, dat we direct geholpen konden worden en dat is ook gebeurd. Om kwart voor 12 kwamen we binnen en na een goed kwartier was alles als van voor de as-breuk, hij draaide weer uit de kunst.
Ben, mijn broer weet nu ook waar Velomobiel zit, hij moet alleen nog bestellen, of dat ooit zover komt, ik twijfel maar hij weet echt niet wat hij mist.
En dan weer de weg naar huis, de laatste keer ging dat prima, maar hoe was dat ook alweer, de eerste paar afslagen wist ik nog maar de “Wisentweg” reed ik toch nog voorbij, na een paar honderd meter kwam ik daar gelukkig al achter en ben gekeerd.

Het is volgens mij de meest simpele en snelste route naar de dijk Enkhuizen-Lelystad ( die hélaas is afgesloten in september en oktober) zodra ik in Lelystad-Noord kom is het opletten op de fietsbordjes die richting Enkhuizen aan geven, het gaat allemaal als een trein en in No time rijd ik op de dijk.
Een route “recht toe recht aan” waar bijna overal flink door kan worden gereden.
Het weer is totaal omgeslagen, donkere wolken en harde windstoten, omdat ik een paar spatten voel doe ik de kap er meteen maar op maar het blijft bij die paar spatten en later gaat hij weer achterin de fiets. Als ik verder op de dijk kom en Enkhuizen nader is het te zien dat het hier noodweer is geweest, overal enorme plassen die nog lang niet weg gezakt zijn.
Toen ik thuis kwam stond er op de teller 84 km precies, vanaf Dronten en kon ik vaststellen dat de regen voor mij geen nadelige gevolgen had gehad.

Weer langs de weg

Het benen strekken is over het is weer gewoon lekker een eind wegtrappen, donderdag thuis uit Frankrijk zaterdag even proeven aan de Quest, maandag een rondje van een 50 of 60 km ik weet het niet en vandaag weer een rondje van 63 km en het gaat weer zo heerlijk, de fiets lijkt wel steeds geruislozer te worden.
Het rondje van maandag ging via Medemblik richting Wervershoof waar ik even bij mijn oudste broer langs zou gaan maar voor ik daar aan toe was kwam ik bij het gemaal “De Vier Noorderkoggen” tussen Medemblik en Onderdijk mijn jongste broer tegen met zijn zwager Gert beiden op de racefiets. Dus even bijpraten over de vakantie waar hij ook net van terug was en dan loopt het langzaam “vol” op de hoek van het fietspad, 2 racefietsen met berijders, één Quest met berijder, 2 wandelaars die stopten nog 2 fietsers die stopten en toen een meneer die al aardig op leeftijd leek maar nogal veel haast leek te hebben want hij mopperde behoorlijk en reed nogal onhandig langs al deze vredige mensen die stonden te praten over zo’n enorm stuk techniek wat Quest heette. Ben, mijn jongste broer, zal wel een mooi verhaal opgehangen hebben want de meneer van het wandelende duo noemde tenminste al, “Ja, je broer zei al ….” Nou dan heeft hij vast overdreven want zo erg is het nou ook weer niet.
Toen ik bij mijn oudste broer aankwam ging die net zo’n beetje op pad met de auto, hij moest de dag erop naar het VU ziekenhuis voor allerlei onderzoeken, z’n gezondheid laat hem wat in de steek maar zijn stemming was heel goed en het kwam bij mij over dat hij voorlopig nog wel goed op de “rails” zal blijven. Daar vandaan ben ik via Zwaagdijk, Hauwert en Oostwoud weer naar huis gereden. Vanmiddag ben ik zo rond half 2 weer even van start gegaan en heb een rondje gemaakt van 63 km, de route liep via Medemblik, Wervershoof, Zwaagdijk, Hoorn, Bobeldijk, Spierdijk, Obdam dan via de Langereis weer naar Middenmeer.
Alles ongeveer zoals ik meen dat ik ben gegaan, ik zal straks even de GPS aansluiten om de route even op de kaart af te drukken, zo’n GPS is en blijft een geweldig apparaat.
Tijdens de vakantie ging hij ook elke keer mee als we gingen lopen in de bergen en als we dan weer terug waren zette ik de gegevens weer over op de laptop, dan thuis weergeven in Google-Earth en je ziet precies waar de bergen hoger werden en de rotswanden te steil om langs te lopen en waar we zijn terug gekeerd, alles is tot op de meter weergegeven. Met het ritje van vandaag staat het totaal op 16.005 km.

Even "los" fietsen na de vakantie

Nadat we afgelopen donderdagavond zijn thuis gekomen van een prachtige vakantie in Frankrijk en ik vrijdag de ergste “rommel” wat aan kant had vond ik het hoog tijd om weer even iets te doen met de Quest. Voorzichtig uit de garage gelaveerd en toen op z’n zij gelegd voor het controleren van de bandenspanning. Het was echt nodig dat daar iets aan werd gedaan, zowel links als rechts was de druk beneden de 4 atm. En die heb ik weer naar 7 atm. gebracht, achter waar normaal altijd 5 atm. in zit moest ook wat bij hebben om weer op gewenste spanning te krijgen.
Rustig de straat uit rijden en weer een beetje wennen aan alles wat eigenlijk al vertrouwd is, maar toch ……… Vanmiddag ga ik weer naar mijn vriendin maar eerst even los rijden, voor een kort ritje ga ik naar Obdam een klein heen en weertje van bijna 40 km. Op de Alkmaarseweg neem ik het fietspad aan de noordzijde en kom tot de ontdekking dat het laten groeien van de bermen niet altijd ideaal is, de auto’s hoor je wel maar zie je niet en door het overhangen van het hoge bermgras met zijn diverse andere planten variërend van onkruid tot allerlei grassoorten, wordt het fietspad dusdanig smal dat het hopen is dat je geen tegenliggers op je pad zal ontmoeten.
Als ik op mijn bestemming aankom blijkt er niemand thuis dus leg ik datgene wat ik daar zou bezorgen achter het huis op de tuintafel zodat ze het straks wel vinden. Op de terugreis, toen ik vanaf de Langereis rechtsaf zou slaan naar Middenmeer, moest ik even stoppen voor wat auto’s en kwam er een wielrenner naast me staan. “Dat gaat wel hard zeg in zo’n ding”, ja inderdaad was mijn antwoord maar dat hangt wel van het trappen af. Samen gingen we verder, hij vroeg de weg, hij moest richting Hippolytushoef en dat ligt iets voorbij mijn woonplaats dus samen oprijden en toen kwamen er allerlei vragen,één van zijn vragen was o.a. hoe kom je er zo toe om over te stappen op een ligfiets, dat werd dus een heel verhaal en daarbij noemde ik ook dat in het verleden de racefiets eigenlijk “heilig” was voor mij en dat ik de Telemark tours en de Dolomietenmarathon maar ook La Marmotte een paar keer had gereden. “Wat, La Marmotte, die ga ik zaterdag rijden en ik zie er als een beer tegenop, ik heb me om laten lullen” en toen werd het verhaal nog leuker want ik was net een dag terug uit die omgeving. Ik heb de man gezegd dat het inderdaad een “pittige” rit is maar als je steeds maar je eigen tempo rijdt en je niet laat opnaaien door anderen dan kom je er altijd. Zelf kwam ik er achter dat mijn conditie na de vakantie dicht bij het nulpunt was gekomen, ik zat meer te hijgen dan voorheen maar gelukkig stond bij thuiskomst het gemiddelde toch nog op 35,1 km p/u en dat had ik echt niet verwacht.