"Pril geluk"

Men zegt zo vaak, “Je ziet zeker niets onderweg omdat je zo hard gaat” niets is minder waar, ik zie zo veel, soms te veel. Vanmorgen naar een verjaardag van één van mijn schoonzussen en dan ga ik als het half mogelijk is helemaal met de Quest, een belangrijk punt daarbij is vaak of er voldoende ruimte is om de fiets op het erf te kunnen zetten en dat was in dit geval helemaal geen punt. Ik zet hem liever niet zomaar ergens op straat als ik er geen zicht meer op heb. Na daar een tijdje te zijn geweest en verschillende zwagers weer eens te hebben gesproken ben ik weer opgestapt en met een omweg weer naar huis gefietst, via Wognum naar Bobeldijk want via de brug gaat nog niet dus even omrijden dan door diverse dorpjes en tenslotte door Heerhugowaard, echt door de nieuwbouw, ik raakte totaal verdwaald, hoe kom ik hier weer uit. Gelukkig het is gelukt, je zal daar wonen, alles draait en slingert en nergens geen snelle doorgangen, verkeersremmers en afslagen waar de bedenkers van hofjes hun hart hebben opgehaald, nee geef mij maar het rechte en strakke van de polder. Onderweg ben ik nog even gestopt en heb heel voorzichtig het fototoestel in de aanslag gebracht om een heel pril geluk vast te leggen. De totaalstand is op dit moment 27.075 km geworden. Allemaal geweldige kilometers met de mooiste en snelste fiets die Quest is “gedoopt”.

Quest bij de vis i.p.v. boter.

Uniek, tenminste zo heb ik dit vanavond ervaren. Omdat ik op tijd klaar was met de afwas en wat klusjes in en om huis en het weer nogal uitnodigend was ben ik vanavond nog even een ommetje gaan maken. Deze keer via Slootdorp naar Westerland op Wieringen dan naar Hippolytushoef en verder naar Stroe. Iets voor Den Oever via de Vattropperweg langs de dijk naar het eindpunt op Wieringen bij de haven en juist daar, op de Vattropperweg viel mijn oog op iets speciaals. Ik was er al voor bij dus in de remmen en terug “Flintstonen” het was maar een 20 tal meter en toen kon ik draaien naar de boerderij van, naar later zou blijken, Klaas de Haan aan de Vattropperweg 9. Ik had het goed gezien, er hing vis aan de “waslijn” te drogen. Aangezien ik voor een net plaatje het erf op moest en ik de man zag lopen heb ik eerst gevraagd of ik er een paar foto’s van mocht maken, Nou dat was helemaal geen bezwaar, hij stelde het zelfs zeer op prijs en wilde graag dat hij er ook op kwam met dat “gele ding erbij” want zo vertelde hij, hij had wat “scharren” klaar gemaakt, eerst de hele dag in het zout en nu drogen, voor volgende week als de museum boerderij van Lont weer open ging, dan werd er aandacht besteed aan de maaltijden van vroeger en daar moesten ze wat gedroogde vis voor hebben, net zo als dat vroeger ging en daar was hij nu voor bezig. Hij verzorgde bij het museum elk jaar het z.g. breeuwen, het laten zien hoe men vroeger de houten scheepswanden waterdicht maakte door hennepvezels vermengd met teer in de naden te slaan met een speciale breeuwhamer. Als je de foto hebt stuur hem dan op want dan kan die in het boek van het museum, nou dat komt goed, heb ik hem verzekerd, ik zorg wel dat je er een paar krijgt, nou één is genoeg hoor. Zo zie je maar het gaat niet overal om het meest. Na dit prettige gebeuren ben ik verder gegaan naar Den Oever en later via Wieringerwerf weer naar Middenmeer, een leuk avondrondje wat ik niet gauw zal vergeten.

Quest, bloeiende bomen en jonge ganzen.

Het was een geweldig weekend dat zal iedereen kunnen beamen, zon en een temperatuur die onverwacht hoog was, vooral omdat we tot nu toe nog weinig warmte hadden gehad. In de weekenden komt er bij mij meestal niets van fietsen met de Quest omdat er dan belangrijker zaken zijn om me voor in te zetten. Vandaag kon het weer, een klein toertje van 60 a 70 km meen ik, maar wel lekker rustig aan. Als ik dat bij anderen vertel, “Lekker rustig aan” dan krijg ik haast zeker commentaar, ik rijd nooit rustig, maar vandaag toevallig wel …….. denk ik. Vanmorgen toen ik wakker werd regende het nog en was het idee om richting Friesland te gaan meteen verdwenen. Later heb ik toch het andere “pak” maar aangetrokken en ben van start gegaan. Op de Alkmaarseweg kwam ik Arnold Schalkwijk tegen, die interesse heeft in een GPS, liefst Garmin met alles erop en eraan, we hebben even staan kletsen en de nodige informatie uitgewisseld daarna heb ik de weg weer vervolgd en heb hier en daar een foto gemaakt van bloeiende bomen, nu kan het nog, met een week wordt dit soort weer vervloekt om de vracht bloemetjes die als een tapijt onder de boom en de omgeving komen te liggen. Ook kwam ik weer diverse koppels ganzen tegen, ik verwonder mij er over dat er zoveel jongen bij die koppels lopen, nooit zag je ze ergens zitten te broeden maar het aantal zal de komende jaren weer behoorlijk toenemen als ik die grote aantallen jonge ganzen zo hier en daar zie lopen en zwemmen. Na dit rustige ritje zonder verkeersproblemen en geen opvallende zaken onderweg staat de teller op 26.946 km dus als het allemaal goed gaat komt hij morgen weer over de volgende “magische” grens.

Let op want automobilisten doen het vaak niet.

Woensdagmorgen, weer zonnig en lekker fietsweer. Eerst even een paar boodschappen doen en daarna de fiets van “stal” gehaald. Even een klein rondje West-Friesland, het werd echt klein want na goed 70 km stond ik weer thuis. Richting Medemblik en verder naar Wervershoof even langs mijn jongste broer en zijn vrouw, mijn oudste broer is niet thuis, voor kenners die weten dat ik twee broers heb betekent dit dus dat ik de ”middelste” ben. Daar even zitten kletsen over zijn fietservaringen met de racefiets en zijn fietsmaats. Dirk moet nog zo’n 60 keer rondje IJselmeer doen van 200 km, voor zijn 65e om de 500 te halen en de andere Dirk fiets nog altijd als een bezetene zonder serieus op medeweggebruikers te letten. Ik ben blij dat ik in een Quest rij dan is het nooit meer nodig om me helemaal leeg te rijden om de rest bij te kunnen houden. Na Wervershoof even over de dijk langs het IJselmeer tot aan Enkhuizen daar afslaan naar Bovenkarspel om bij mijn jongste schoonzus langs te gaan maar die is niet thuis. Via wat ongelukkige afslagen kom ik in een woonwijk terecht en zoek even naar de juiste weg met als gevolg dat ik later via allerlei omwegen in Hoogkarspel terecht kom. Dit leek me meteen een goede gelegenheid om een keer bij neef Sander langs te gaan maar ook hier is niemand aanwezig. Via wat wegen door de polder kom ik weer uit op de z.g. Tolweg, en daar was het bijna einde fiets en berijder, het fietspad heeft voorrang langs de Tolweg en ook bij de afslag naar het industrieterrein maar daar kwam een onverlaat met een noodgang de hoek om, ook nog van links voor mij en als ik niet volop in de remmen was gegaan dan was er zeker een heel stuk van de Quest afgereden en mogelijk ook een stukje bestuurder. Hier bleek echt weer, wees bij elke afslag bedacht op verkeer en neem niet zo maar voorrang al heb je het eigenlijk wel volgens de wet enz. Weer verder richting Medemblik en dan naar Middenmeer, in Medemblik ben ik nog even gestopt om een plaatje te maken van de haveningang bij het IJselmeer met de oude geveltjes aan de overkant.

Wieringermeerse bollenvelden

Vanmorgen van start gegaan voor een rondje van een kleine 100 km, mooi weer weinig wind en dan moet je gewoon gaan. Ik zou rond half 12 – 12 uur present zijn voor een afspraak van vanmiddag en besloot om eerst dan maar een rondje te maken zodat ik wat meer kilometers kon maken dan de standaard 40 km enkele reis. Via Heerhugowaard, door het “Land van Luna” langs de “Waerdse Tempel” en dan langs Alkmaar het kanaal volgen. Al fietsend en een beetje in gedachten verzonken bedacht ik dat ik ooit hier een lepelaar had gefotografeerd maar dat het beest opvloog zodat er eigenlijk weinig herkenbaars over was gebleven. En zie, enkele honderden meters verder stond er weer een lepelaar, misschien dezelfde wel, wie zal het zeggen. Ik ben gestopt en heb zo ver ingezoomd als mogelijk was en afgedrukt, het beest is te herkennen maar dan is ook helemaal over en uit. Verder naar Zuidoostbeemster waar ik naar toe onderweg was, daar onder de douche en omkleden voor een bezoek aan de benzinepomp in Purmerend, het ging nou niet speciaal om die pomp maar om de man die daar al 40 jaar zijn best doet om tevreden klanten te houden en dat is hem prima gelukt gezien de vele bloemstukken en cadeaus die er waren bezorgd. Na dit bezoek weer terug naar Zuidoostbeemster en vanaf dat punt weer richting Middenmeer. Onderweg toch nog even gestopt om een paar foto’s te maken van de bloeiende bollenvelden van Marc Kerckhoffs zo langs de Flevoweg en de A7 op 3 km van Middenmeer.

Franse belangstelling

Zo maar weer een keer naar Oudemirdum in de zuid-west hoek van Friesland, Gaasterland voor de kenners. Richting Afsluitdijk met flink wind krachtig van opzij, dus dat wordt op de Afsluitdijk flink schuin tegen de wind in trappen, we zien wel was mijn eerste gedachte. Ik moet wel toegeven, het viel in het begin gewoon tegen, 35 tot 38 op de teller en dan was het ongeveer op ook, de conditie is weer snel weg heb ik het idee. Maar goed ik had de tijd en als ze thuis is dan zie ik dat wel, eerst bellen vind ik niet nodig, anders zou mijn dochter misschien thuis blijven of haar eigen gang niet kunnen gaan omdat haar vader zo gek is om met de fiets heen en weer te rijden. Het viel me op dat er overal weer aan de weg geknutseld wordt, langs de Afsluitdijk worden t.z.t. maar wel binnenkort de sluizen uit gehesen en dat geeft 3 keer per dag een half uur vertraging op het fietspad, langs de dijk in Friesland stonden ook de borden al klaar en de lijnen op de weg om binnenkort wat nieuws te maken of reparaties te verrichten. Bij de vroegere Galamadammen waar nu zo’n mooi “GALAMA AKWADUKT” is gemaakt moest is even stoppen omdat daar stukken uit het fietspad waren gehaald en werden vervangen door nieuwe lappen z.g. koud asfalt. Maar verder was de rit probleemloos, mijn dochter was thuis en de koffie was snel gezet, even later kwamen de kinderen uit school wat altijd weer een feest lijkt als opa er is. Na de middag was Fleur helemaal niet meer in de stemming om naar school te gaan ondanks allerlei beloften, ze was stellig van plan om die middag thuis te blijven tot dat opa een voorstel deed. Als je nou straks met opa in de Quest naar school gaat wat gaan we dan doen, nou dat was natuurlijk geen punt meer en om 1 uur gingen we samen in de fiets de “bult” af dan 100 meter linksaf en we staan voor de school, meteen had ze alle aandacht van klasgenootjes en ging ze lachend en opa nog een dikke kus weer naar school, sneller was het niet op te lossen. De rit terug liep geweldig, vooral de Afsluitdijk was een fluitje van een cent, een leuk voorval was het volgende, bij de sluizen aan de kant van Friesland stonden 3 campers op het parkeerterrein, dat was de eerste keer dat ik ze passeerde, onderweg passeerden ze mij via de snelweg en bij Breezanddijk stonden ze weer geparkeerd, ik zag toen dat ze alle drie voorzien waren van een Frans kenteken. Even later passeerden ze mij weer en werd er luidruchtig geclaxonneerd, bij het monument op 5 km vanaf Den Oever stonden ze weer en ben ik even gestopt omdat de fototoestellen al in de aanslag waren. Het eerste wat me werd gevraagd, “Ou est le moteur electric”. Dat vraagt dan om uit te stappen en het inwendige van de fiets “bloot” te geven. Inderdaad tot ieders verbazing is er niets wat op een elektrische aandrijving wijst en dan wordt de verwondering nog groter vooral als ze zien dat het maximum 60 km is geweest, al was dat ook met flinke wind van schuin achter. Na 160 km ben ik weer thuis en zit het er voor vandaag weer op.

Ooit was er geen viaduct nu bijna drie.

Het is weer geregeld, huiswerk afmaken en fietsen. Het weekend is al heel dichtbij, beter gezegd, het is eigenlijk alle dagen voor mij weekend, wat is het heerlijk als je gezond bent en de gelegenheid hebt om je hobby uit te voeren als het je zelf het beste past. Voor mij is dat eigenlijk alle dagen, genieten van de natuur en alles wat je onderweg tegen komt, stil staan bij grote bouwprojecten langs de weg en je verbaast afvragen hoe snel alles toch anders wordt in de loop van een aantal jaren. Op bovenstaande foto is men bezig met het plaatsen van palen voor de fundering van het derde viaduct, allemaal naast elkaar. De eerste met dubbele rijbaan is bestemd voor het verkeer op de A7, de tweede is een enkele rijbaan bestemd voor het plaatselijke verkeer en de derde die nu wordt aangelegd is ook voor het plaatselijke verkeer maar dan voornamelijk ten behoeve van de agrarische producten die worden geteeld door de nieuwe glasbedrijven onder de “pet” van Agriport I en II , dus paprika’s en tomaten. En als je dan weet dat ik in de begin jaren hier dagelijks nog met de bromfiets langs ging zonder dat er viaducten waren en de A7 nog geen gescheiden rijbanen had, dan zijn er twee mogelijkheden of ik wordt al behoorlijk oud of de ontwikkeling van diverse bedrijven gaat erg snel. Laten we het maar op het laatste houden, je bent per slot van rekening net zo oud, als je, je voelt en ik voel me nog gewoon jong. Op het rondje van vanmorgen werd ik twee keer staande gehouden, niet door de politie maar door mensen die ik toevallig tegen kwam. De eerste stop was langs de provincialeweg van Enkhuizen naar Hoorn. Er kwam mij een meneer tegemoet die zijn hand opstak en kenbaar maakte dat hij graag wilde dat ik zou stoppen dus in de remmen en een tijdje met de man staan praten over die speciale fiets waar in ik reed. Hij had vaak zulke “dingen” gezien en vroeg zich af of je dan lid moest zijn van een club of iets dergelijks, nee het is vrij om in zo’n “ding” rond te toeren en aansluiten bij een vereniging of club kan altijd maar is niet persé nodig. Even later heb ik mijn pad weer vervolgd en kwam dicht bij de kantoren van DSB in Wognum weer iemand tegen, (familie van mijn overleden vrouw’s kant) , Nel liep ook haar bijna dagelijkse rondje, vandaag deze kant langs en de volgende keer weer ergens anders langs maar wel geregeld naar buiten, dat ontspant en houd je geestelijk fris, niet bij de pakken neer zitten en genieten. Na deze tweede stop ben ik verder gegaan naar huis waar ik na een kleine 80 km weer uit de gele “taxi”ben geklommen. En met een totaalstand van 26.550 km gaat de “superfiets” weer op stal voor zijn “broodnodige” rust.

Noord-Holland op z'n mooist

Het is en blijft een mooi gebied, de kop van Noord-Holland. Vanuit Middenmeer over rustige rechte polderwegen richting Slootdorp en daar via Den Oeverseweg naar het Robbenoordbos, door het bos naar de haven van Den Oever en verder langs het noordelijkste deel van het eiland naar Den Helder via de Balgweg en door Den Helder, ik zou bijna zeggen langs Den Helder want je gaat helemaal langs de buitenkant en met 1 stoplicht ben je weer buiten alle drukte en zo kom je bij de vertrekplaats van de boot naar Texel daar ga ik naar de Zeepromenade en volg die tot voorbij de vuurtoren bij Huisduinen dan linksaf omhoog en verder alles over een golvend fietspad door de duinen tot in Callantsoog. Op dat moment bedacht ik dat ik thuis nog een klusje had en ben vanaf dat punt richting Middenmeer gegaan, na goed 90 km was ik weer binnen. Onderweg dacht ik nog even aan dat landbouwwerktuig/voertuig van gisteren, dit reed vandaag voor me op het fietspad, is dit dan een huishoudwerktuig/fietser met de trap dwars achterop. Het enige wat me wat tegenviel was de temperatuur, als de zon erbij was voelde het prettig aan maar als hij weg was voelde je een koude scherpe wind waarbij je bijna een verkrampt gevoel in je gezicht kreeg. En ik blijf een zwak houden voor bloeiende bollenvelden, dit kwam ik tegen iets voor Schagerbrug vanaf Callantsoog.

Landbouwverkeer en reigerkolonie.

Gewoon weer een toertje gemaakt door de polder en iets daar buiten, het was al tegen half 12 toen ik zo ver was dat ik aan fietsen kon gaan denken, dus eerst nog maar even iets eten en dan omkleden om vervolgens de fietsbanden even te controleren op voldoende spanning. Alles was nog behoorlijk, voor heb ik beide banden van iets onder de 6 naar 6,5 atm. gebracht en achter was hij nog op 5 rond dus die kreeg geen extra’s. eerst maar richting Zuidoostbeemster, even een waterpas brengen omdat er t.z.t. een opstaand randje iets moet zakken en het daarna ook weer netjes vlak moet worden ingegraven. Op 2 km van huis werd de vrije doorgang een “beetje” geblokkeerd door wat men vandaag de dag een “normaal” landbouwvoertuig/werktuig noemt, oordeel zelf op een ca. 6 meter brede weg. In Zuidoostbeemster een “bakkie” gedaan en weer verder, de rit ging vanaf dat adres via Middenbeemster en De Rijp naar Alkmaar en via het z.g. “Park van Luna” later door de Heerhugowaard en naar de Obdammerdijk in Obdam. Ik was er op attent gemaakt dat er bij de boerderij van de familie Sinnege (meen ik) een soort reigerkolonie was waar alle jaren ijverig werd gewerkt door de reigerfamilies om hun soort op peil te houden. Om deze tijd is het goed mogelijk om een doorkijk te krijgen in de boom die is uitverkoren, straks, als er voldoende blad aanwezig is, zie je niets meer. Dus even een plaatje maken en vaststellen dat er maar één reiger te zien was. Na goed 100 km was het weer afgelopen en was het totaal op 26.380 km gekomen.

De natuur veraf en dichtbij.

Vanmiddag weer eens een vrij rondje, wat is dat, een “vrij rondje” , nou laten we stellen dat zoiets voor mij een rondje wordt waarvan ik het begin en het eind nog niet kan inschatten. Ik weet niet waar ik terecht zal komen en ook niet waar ik heen zal gaan. Dus gewoon achter mijn neus aan, richting Medemblik en toen ik daar bijna was kwam het idee bij mij op om weer een keer alles langs de IJselmeerdijk te fietsen, het z.g. HEM rondje Hoorn, Enkhuizen, Medemblik maar nu in omgekeerde volgorde dus beginnen in Medemblik. Alles gaat prachtig, de wind schuin achter op de meeste stukken en weinig of geen wandelaars met honden langs het fietspad op de dijk. Op het stuk tussen de vuurtoren “De Ven” aan het einde van Andijk, en Enkhuizen is al jaren een aalscholverbroedkolonie, er werd al weer flink genesteld zo te zien, gelukkig komt de wind voor mij uit de goede richting en ruik ik niets, als hij straks weer eens uit het oosten komt is de stank hier niet te harden. Door Enkhuizen ging alles heel rustig, langs Sprookjeswonderland, langs de viasafslag en de haven, dan bij het station langs en zo weer richting Broekerhaven om daar weer de dijk te pakken, mooi niet dus. Een groot rond wit verkeersbord met een rode rand verbood alle verkeer op de dijk dus toen mijn pad maar wat verlegd en hier en daar binnendoor richting Hoorn, overigens een prachtig fietspad waar ik geregeld tussen de 40 en 45 km probleemloos de gang er in kon houden. Omdat ik nu toch van mijn route afweek kon ik wel even langs wat familie gaan, de eersten in Westwoud waren niet thuis, de tweede in Blokker waren er wel, bij de derde op Zwaagdijk lag de éne helft net nog niet in de “lappenmand” zijn vrouw wel en de volgende op Onderdijk was ook niet thuis. Zo zie je maar een grote familie waar af en toe iemand thuis is en ook wel eens een griepje de ronde doet. Tussen Zwaagdijk en Wervershoof zat een zwaan te broeden op nog geen 2 meter van het fietspad dus even stoppen en een paar foto’s maken. De broedende zwaan had bewaking van de partner want ik stond nog maar amper stil of de assistent stond ook al naast het nest. Na goed 80 km was ik weer op de thuisbasis aangekomen en kon ik gebruik maken van de douche voor mijzelf en de wasmachine voor de kleding om eventueel morgen weer schoon van start te kunnen gaan.

Kilometer-vreter op de rug gezien

Zon en zee, twee componenten om iets moois bij te bedenken, voor mij is dat een ritje met de Quest en dan het liefst over de Afsluitdijk naar Friesland, even bij de kleinkinderen kijken. Eerst was ik van plan gewoon een rondje Noord-Holland te doen maar na een telefoontje naar mijn vriendin met de felicitaties voor de ruim 58 % score met haar bridgemaatje ben ik toch weer op het idee gekomen om maar naar Friesland te gaan, te meer omdat zij ook al reageerde zo van “Ik dacht, je bent wel naar Friesland”. Dus om 5 over 10 de deur achter mij vast gemaakt en richting Oudemirdum. Iets voorbij Wieringerwerf passeerde ik de man die al jaren de topscorer is voor wat betreft de meeste kilometers in 8 maanden Lucien Schipper, hij fietst niet hard maar gaat wel door, alle dagen de Afsluitdijk over om maar aan zijn maximale afstand te komen. In de tijd dat ik nog in het provinciaal bestuur van de NRTU, nu NFTU, heb gezeten was Lucien al de man die meer als 40.000 km per seizoen wist vol te maken. Nadat ik de sluizen was gepasseerd zat de wind schuin achter en dat gaf wel wat extra, aan het einde van de dijk stond het gem. op 39,8 km wat later bij aankomst in Oudemirdum was terug gelopen naar 39,1 km. Toen ik in Oudemirdum rechtsaf ging de “bult” op, zag ik mijn dochter lopen met de kinderen. Heerlijk om die blije snoeten te zien Thimo met wijze raad van “Doe je wel voorzichtig Opa” en Fleur lachend om de wijsheden van haar broer. De tafel was al gedekt en ik kon zo bijschuiven, tijdens het naar binnen werken van enkele boterhammen hebben we wat bij gekletst over van alles en nog wat. Om kwart over 1 moest ze weg, rijden, met de jongste en nog een stel kinderen uit het dorp naar zwemles in Stavoren. Ik ben toen weer richting Middenmeer gegaan en was om ruim kwart over 3 weer binnen met een nog redelijk wolkenloze lucht en dus een heerlijk zonnetje. De totaalscore is op dit moment 26.197 km.

"De Zwarte Koets"

Zon en hagel, twee gewone natuurverschijnsels maar zo rond 8 april is dat laatste niet zo welkom meer. Helaas we moeten het er mee doen, vanmorgen was het weer een keer zo ver dat de fiets van stal kon en het weer was op dat moment geweldig, geen wolkje te zien en volop zon. De temperatuur was nou niet direct om over naar huis te schrijven maar wel zo dat ik zonder kap van start ben gegaan om later, toen ik hem nodig had, tot de ontdekking te komen dat hij nog thuis lag. Op dit ritje kwam ik iets tegen wat me aan mijn jeugd deed herinneren, een zwarte koets met 2 zwarte paarden er voor. Toen ik als klein kereltje voor het eerst te maken kreeg met overlijden van mensen op het dorp was het een heel normale zaak als de koets door het dorp reed want ander vervoer was voor zulke gelegenheden niet aanwezig of gewenst, dan kwam Huisman uit Wervershoof met de “zwarte koets en paarden” als daar over werd gesproken wist iedereen hoe laat het was. En zo kon ik het niet nalaten om er even een plaatje van te schieten, te meer omdat hij leeg was anders zou dat niet passen. Op dat moment scheen de zon nog lekker maar hier en daar kwam een klein wolkje en dat was ook de voorspelling, weinig of geen wind maar kans op een winterse bui. De koets passeerde ik tussen Abbekerk en de afslag naar Twisk maar hij ging rechtdoor richting Benningbroek, dorpen waar deze traditionele vorm van vervoer bij begrafenissen nog wel eens wordt gebruikt maar volgens kenners is dit ook een traditie die aan het verdwijnen is. Verder fietsen dus, richting Wognum, Hoorn, Scharwoude, Oosthuizen, Zuidoostbeemster en daar even een stop ingelast om een cd’tje met wat foto’s af te geven. Na wat bij kletsen over het afgelopen weekend met de hele familie in een vakantiehuisje in Limburg en de nodige koffie met een broodje ben ik zo rond 1 uur weer verder gegaan richting Middenbeemster waar ik een enorme hagelbui kreeg en bemerkte dat ik geen kap bij me had, dan verder naar De Rijp en daar linksaf richting West-Graftdijk om vervolgens richting Alkmaar te gaan. Had ik dat maar niet gedaan, in de krant grote foto’s en verhalen waarbij ze zichzelf op de borst slaan hoe goed ze het niet gedaan hebben, nou voor de automobilist mogelijk wel maar voor de fietsers is het nog een “zootje” op diverse plaatsen bestelauto’s op het fietspad en de nodige obstakels op onoverzichtelijke plaatsen, nee, de fietser is en blijft, ook bij Alkmaar, een tweederangs verkeersdeelnemer. Later via Ursem weer op de dijk naar Obdam en verder naar huis via Hoogwoud en Aartswoud zodat ik na precies 100 km weer uit de fiets kon stappen.

En toen was de brug weg

Nog even een rondje maken voor het weekend, het is droog en verder is er weinig positiefs te vermelden over het weer, het is en blijft nog een, te koud voorjaar. Hoewel de natuur toch steeds zichtbaarder het voorjaar aangeeft wil de temperatuur nog niet echt meewerken. Toch de fiets maar weer uit z’n stalling gereden en lekker uitwaaien, geen enkele vaste route in mijn hoofd gewoon rijden en ik zie wel waar ik uit kom. Ik ben ongeveer via de volgende route gegaan, vanaf Middenmeer, Nw.Niedorp, Oude Niedorp, Heerhugowaard, Obdam, Spanbroek, Wognum, Nibbixwoud, Midwoud, en dan richting Onderdijk daar zag ik nog een paar voor mij vreemde ganzen bij controle bleken het een paar Nijlganzen te zijn geweest, vervolgens naar Medemblik en toen weer de polder in, nog zo’n 10 km en ik ben weer thuis ………… dacht ik. Een stukje Medemblikkkerweg, en toen dacht ik bij me zelf, kom laat ik een stukje Zuiderkwelweg nemen en dan sla ik af bij de brug en neem het Wagendwarspad om weer op de Medemblikkerweg uit te komen. En daar ging het nou net fout, aan het begin wel een bord dat ik niet via deze weg in Kreileroord kon komen maar niet dat de brug naar links er uit lag, er gewoon niet meer was. Dus omrijden en in een polder is dat altijd langer als in de stad waar je een volgende straat kan nemen bij een afsluiting, Weer terug naar de dijk en toen maar weer vanaf Medemblik via de bekende route naar huis, toch een leuk afsluitritje voor deze week van precies 70 km.

Service bij Velomobiel is top

Weer thuis van een ritje naar Dronten voor onderhoud van de Quest, gisteren was de achter derailleurkabel stuk gegaan en zoals ik al in het vorige verslag heb aangegeven leek het mij verstandig om maar heen en weer te fietsen voor dit kleine probleempje. Vanmorgen om 7 uur vertrokken en al snel tegen de opkomende zon in turen waardoor ik af en toe echt niets zag. Door de pet zo diep mogelijk over de ogen te trekken viel het gelukkig allemaal wel wat mee. Richting Wervershoof en Andijk ging alles vloeiend maar vanaf het laatst genoemde dorp begonnen zich steeds meer schoolgaande kinderen op de fietspaden te vertonen en dan wordt het extra opletten, over het algemeen gaat het wel goed maar hoe dichter ik richting Grootebroek en Bovenkarspel kwam werd het “volk” al wispelturiger en koos ik er voor om via een andere weg te gaan maar toen ik via die route bij Enkhuizen kwam, begon de “ellende” opnieuw, dus nog maar eens uitwijken en zodoende met elkaar een kilometer of 4 omrijden om bij de dijk te komen. Kees van Hattem had me al gebeld met de mededeling dat het moeilijk passeren zou zijn bij de brug aan het begin want daar stonden ze te klussen, inderdaad minder dan stapvoets ben ik daar gepasseerd en kon mijn weg verder redelijk vlot vervolgen. De route langs Lelystad is mij ondertussen redelijk bekend en ik kon overal lekker doorrijden, hoewel, je past je snelheid wel aan als je op onbekend terrein verblijft en vooral omdat ik geregeld tot de ontdekking kwam dat ik de versnellingen echt miste. Op de grote plaat doe je niet zo wild dan heb je alleen de mogelijkheid om terug te schakelen naar 42 x 11 en dan weer naar 57 x 11 dus kalmpjes aan. Eerst de fietsbordjes Emmeloord volgen tot je op een bepaald moment aan je rechterhand de Wisentweg tegenkomt, daar rechtsaf en je komt rechtstreeks in Dronten uit waar je linksaf het fietspad volgt richting De Vliet. Toen ik uitstapte kwam Ymte ook net om de hoek en opende de deur zodat ik meteen binnen stond. Eerst omkleden en alles wat nat was vervangen, in de droge uitrusting voelde ik me weer prima. Het zonnetje was ondertussen helemaal verdwenen maar het was nog steeds droog. Na de koffiepauze nam Theo de fiets meteen onderhanden en binnen de kortste keren was het weer in orde met een nieuwe kabel, tijdens het afstellen gedurende een proefritje constateerde hij dat er iets was met de linker rem, hij “tikkerde” iets volgens Theo, door een kogelkop te vervangen was dit euvel ook weer verholpen en kon ik weer vlot vertrekken naar Noord-Holland. Alles met elkaar een geweldige service van de mannen van http://www.velomobiel.nl/ echt klaar terwijl u wacht. Op de laatste 5 km kreeg ik de eerste regen maar dan ben je zo thuis en is er eigenlijk niets aan de hand m.b.t. het voorspelde slechte weer. Om 10 minuten over 1 was ik, na 167.95 op de fietscomputer/kilometerteller en 166,99 km op de GPS weer thuis met een totaalscore van 25.792 km.