Heen en terug naar Oudemirdum

Het was vandaag weer een dag met van alles en nog wat, het weer is uitstekend en dat is dan meteen aanleiding om vanmorgen even heen en weer te gaan naar Friesland. Ik had uit voorzorg gisteravond even gebeld en gevraagd of er vandaag visite kon komen, uiteraard geen bezwaar, maar ze wilde nog wel even paardrijden dus rond de middag is alles weer aanwezig en rond die tijd zou ik er ook zijn. Helaas het ging bijna helemaal mis, op de Afsluitdijk tegenwind rijdend met een gangetje van zo’n 35 tot 38 km p/u ratelde er één twee drie iets in de fiets en voelde ik dat er wat gaande was bij de derailleur. Niet verder trappen maar stoppen en voorzichtig met de hand ronddraaien dat ging goed en toen ik de kap optilde zag ik ook niks bijzonders aan de ketting voorzichtig draaien ging ook toen de fiets op zijn kant en het kapje rechtsonder losschroeven en ja hoor daar lag het euvel, de zoveelste o-ring was mee genomen door de ketting en door de derailleur heen gedraaid en toen in het kapje gevallen. Gelukkig had ik materiaal bij me en een reserve o-ring dus even sleutelen en weer op pad, maar toch wel een beetje met de pest in, weer die stomme o-ring hoe kan dat nou ? Ik heb meteen toen ik thuis was gebeld met Velomobiel en er wordt een nieuw type steunwieltje opgestuurd met een kunststoftandwiel en daarnaast twee o-ringen welke tot nu toe door de gebruikers als positief wordt ervaren. Bij Bianca kon ik gelijk aanschuiven en na een stevige lunch en nog even kletsen ben ik met Fleur meegenomen naar boven om haar nieuwe bed te bewonderen waar ze zelf heel trots op is. Zo tegen half 2 ben ik weer richting huis gegaan, op de heenweg kwam ik net buiten Oudemirdum Dirk de Vries nog tegen die zijn ???? honderste rondje IJsselmeer maakte en op mijn rit naar huis kwam ik op bijna het zelfde punt nog een Questrijder tegen, Ben Wiggers, even stoppen en een paar woorden wisselen, Ben ging rondje Tjeukemeer en als hij thuis kwam zou dat ook ongeveer 150 km zijn. Even eerder was ik gestopt omdat ik in de berm een hele serie mooie paddestoelen zag staan vol met witte stippen zoals de sprookjes willen doen geloven maar dit zag er werkelijk leuk uit. De rit ging verder overal zonder problemen alleen net voor Middenmeer was het even mijn zelfbeheersing op de proefstellen, ik naderde een mevrouw op de fiets en dacht toen als ik op de claxon druk schrikt ze misschien maar als ik geruisloos passeer kan de schrik nog weleens veel groter zijn dus drukte ik op de claxon om haar erop attent te maken dat er iets zou passeren, wat is nou wijsheid, de enige reactie die er kwam was “Idioot” en ze kent mij niet eens. Op zo’n moment kun je twee dingen doen , stoppen en vragen wat er loos is of gewoon negeren, het laatste leek mij verstandiger te meer omdat ik dat mens nog kende ook.

Een rondje met Kees

Vandaag was het dan eindelijk weer zo ver, geen regen , wel zwaar bewolkt maar in het noorden van Noord-Holland geen mist of ander verkeersveiligheid belemmerende situaties. Mijn eerste idee was een rondje over Zuidoostbeemster en dan eerst even langs Kees in Heerhugowaard maar het liep weer eens helemaal anders. Onderweg moest ik in de Wieringermeer van het fietspad af en naar de parallelweg langs de Alkmaarseweg, oorzaak, bomen langs het fietspad snoeien met groot materiaal. Toen ik eenmaal in “De Waard” reed kwamen er nog even een paar spatjes op het scherm van de Quest anders had ik het niet gevoeld maar nu zag ik het. Toen ik bij Kees zijn onderkomen was gearriveerd bleek de “vogel” gevlogen, Marian vertelde dat hij voor een klein rondje weg was maar waarheen had ze geen idee van. Er werd me nog wel koffie aangeboden met versgebakken koek erbij maar omdat ik de rug al nat had leek het me beter om door te rijden en Kees even mobiel te bellen en horen waar hij ongeveer uit zou hangen. De mobiel werd vrij snel opgenomen voor Kees zijn doen en toen vertelde hij mij dat hij even langs De Woude ging en of ik daar ook kwam. Dus meteen door naar De Woude waar Kees de pont al voor mij had afgerekend, bedankt nog Kees, en toen naar Wim die met zijn Marian aan tafel zat en als eerste gast Kees achter de koffie had. Marian zorgde meteen dat ik ook niets tekort kwam en zo kletsten we een poosje over één en ander maar vooral Wim was vol van zijn ervaringen in en om Giessen. “Beekmans” ja inderdaad Marcel is een paar keer rakelings aan de dood ontsnapt door onverantwoorde capriolen tijdens afdalingen en bij kruisingen en ook Jan Geel heeft een “wereld ervaring” opgedaan terwijl Wim zelf ook de nodige averij opliep met de ingewanden, al met al weer vele verhalen die op de diverse blogs zullen worden beschreven. Na vertrek vanaf De Woude zijn we samen via wat dijken en dorpen naar respectievelijk Heerhugowaard en Middenmeer gereden waar voor mij het rondje na 91 km aan een einde is gekomen.

Hij komt vandaag niet van "stal"

Het zit er gewoon niet in vandaag, lang had ik de hoop dat het wel goed zou komen maar het is ondertussen al bijna half 3 en het regent nog steeds. Het gaat niet hard maar als brildrager zonder ruitenwissers is zo’n miezerige motregen (lees rotregen) net de oorzaak van (weer) een dag niet fietsen. Een voordeel is wel dat je met dit soort dagen weer eens meer tijd besteed aan kleine klusjes. Zo kwam ik gisteravond thuis en bij het openen van de deur naar het schuurtje hield ik de deurkruk in mijn hand en die kon ik dus vanmorgen rustig vernieuwen door even een soort gelijke op te halen bij Fixet hier op het dorp. Vervolgens zat ik een tijd achter de pc en kreeg links en rechts wat telefoontjes, leuke en minder leuke, maar dat hoort bij het leven zeggen we dan maar. Op een bepaald moment had ik het idee dat het droog was en begon ik me al een beetje voor te bereiden op een mogelijk ritje, helaas bij nadere controle bleek het nog net als uren geleden, gewoon miezerige motregen. De accu’s van de Quest had ik vorige week uit de fiets genomen en gisteravond meteen nog volledig opgeladen, ook dat is klaar en bij het terug plaatsen in de Quest en de tweede als reserve in de tas keek ik zo van achter in het “Wonder op wielen” als leek zou je haast denken dat je voor het besturen en bedienen van alle knoppen en handels een cursus zou moeten volgen maar als één van de velen kan ik een ieder verzekeren dat het uiterst simpel en efficiënt te bedienen is. Maar helaas hij komt vandaag niet van “stal” en zal dwars over in de garage blijven staan. Dus nu maar hopen op morgen, het komt vast wel weer goed.

Zakynthos een eilandje bij Griekenland

Het is al weer een hele poos stil geweest op mijn blog, oorzaak één weekje niet fietsen en samen met Tiny, haar zus Lucy en zwager Kees naar Zakynthos. Heerlijk weer met een temperatuur die varieerde van 28 tot 32 graden in de schaduw. Een eiland waar ook schildpadden hun nesten hebben en eieren leggen maar uit gegevens via internet heb ik gelezen dat deze soort wordt bedreigd met uitsterven door de vele toeristen die het eiland bezoeken. Toen wij op een bepaalde dag over het strand liepen zagen we diverse afschermende “bouwwerkjes” staan waarbij we lazen op de bevestigde bordjes dat daar terplaatse een schildpaddennest was en zodoende beschermd werd zodat het zand niet vast getrapt zou worden door toeristen. Tijdens die wandeling langs het strand zagen we op de weg terug een paar mensen druk bezig een paar van die afgebakende plaatsen op te graven. Het bleken mensen van de natuurbescherming die de nesten controleerden, achterop de kaarten stonden gegevens die aangaven wanneer de eieren waren gelegd en als die periode voldoende overschreden was dat de jonge schilpadjes uit waren gekomen werden de resten van zo’n nest gecontroleerd, heel veel lege doppen en een enkel niet uitgekomen ei, ook een jong schilpadje wat het niet had gehaald om uit de zandmassa omhoog te komen, de jongeman heeft één en ander uitgelegd. Bij een ander nest lagen echter tientallen niet uitgekomen eieren, het meisje dat daar aan het controleren was vertelde dat door het toerisme zo veel verloren ging en verzocht ons om weg te gaan. Dit even terzijde, we (ik) ga(an) weer fietsen, de eerste rit zal wel zwaar tegenvallen, geen conditie meer en beter overweg kunnen met temperaturen van zo’n 30 graden dan met de 12 tot 15 die ik nu weer voor mijn kiezen zal krijgen. Ik hoop volgende week weer met een bepaalde regelmaat mijn bijdrage te kunnen leveren aan het wondere wereldje van Questrijders.

Scherven brengen niet altijd geluk

Ondanks het minder goede weer toch nog een rondje weggetrapt van ruim 70 km. Toen ik van start ging scheen de zon en leek het allemaal mee te vallen maar voor ik op het adres was om even een boodschap te doen moest ik diep in de fiets wegduiken en de kap erop zetten. Het was weer even helemaal mis maar met de kap erop valt het altijd mee heb ik weer ervaren. Ik was toen op Zwaagdijk bij Gerrit en Marian, dan volgt er meteen koffie en een tijdje kletsen. Ondertussen was het droog geworden en kon de kap weer opgeborgen worden. Richting Zwaagdijk-West en via het Keern naar Bobeldijk en zo weer door naar De Goorn, de wind had ik steeds redelijk recht van voren en dan merk je er weinig van, alleen die stukken waar hij dwars op de fiets komt is het wat minder prettig fietsen. Het rondje liep zomaar wat uit en zo kwam ik zelfs weer in Aartswoud terecht waar de toegang naar de Wieringermeer heel dichtbij is. Op de kruising stond een politieauto met zwaailicht om het verkeer om te leiden, wat bleek, er was een vrachtwagen in botsing gekomen met een busje waarin volgens zeggen 5 personen zaten waarvan er 2 zwaar gewond waren en zijn afgevoerd naar het ziekenhuis. Het is dezelfde kruising waar wij met de rit over de Westfriese Omringdijk ook zijn overgestoken en waar Jan Geel en ik toen de weg hebben “afgezet” om de rest veilig te laten oversteken. De vrachtwagen werd net van de plek des onheils weg gereden en de scherven bleven achter, een typisch voorbeeld van scherven die geen geluk brengen.

Een gans met halsband

Na de verplichte rustdag van gisteren kon er vandaag weer van alles gebeuren m.b.t. een rondje in de Quest. Of het groot of klein zal worden weet ik nooit van te voren, het weer is goed en de stemming nog beter, wat wil je nog meer. Eerst even langs mijn beide broers in Wervershoof, broer Piet, mijn oudste broer is thuis maar niet zo mobiel meer en dat is erg jammer, als ik bedenk wat ik allemaal nog kan en doe, dan besef je des te meer dat gezondheid erg kostbaar is. Na vertrek bij hem ben ik ook nog langs Ben, mijn jongste broer gegaan, maar dat is net zo’n “onrust” als ik zelf ben, dus niet thuis. Dan wordt het dus een rondje door de ruimte en zal ik wel zien waar ik uit zal komen. Via Zwaagdijk eerst maar eens richting Grosthuizen en daar dan weer richting Schermerhorn opzoeken. Voor Stompetoren ben ik linksaf gegaan richting Zuidschermer om heerlijk achter de rietschoot langs het water uit de wind te rijden, want de zijwind is af en toe hevig en ik moet eerlijk toegeven het moet niet veel gekker worden. Aan het eind van de Zuidervaart ben ik rechtsaf gegaan richting Alkmaar en achter de “dijk” ging dat weer probleemloos om na een paar kilometer, bij het einde van het fietspad, de wind behoorlijk stevig van achteren te krijgen wat de snelheid zeer positief heeft beïnvloed, langs het stuk fietspad liepen in het grasland weer een hele koppels ganzen. Ik heb weleens het idee dat de raszuiverheid niet meer zo zuiver is als ik al dat bonte in sommige koppels bekijk. Opvallend bij dit groepje was die ene met een halsband om en ook nog geringd, is dit toeval of is het een gans die via de techniek wordt gevolgd op zijn trekbewegingen voor de komende maanden, ik zal het nooit weten maar het viel me wel op. Vanaf Alkmaar door “De Waard” naar huis is met de wind in de rug een fluitje van een cent en na 104 km was het weer over en uit.

Ooit wordt het beter.

Weer een dag niet gefietst omdat ik een “mooi weer” fietser ben. De berichten hadden al aangegeven dat het na maandag wel wat minder zou zijn en dat klopt helaas. Na het rondje over de Westfriese Omringdijk van zaterdag had ik aangegeven dat het verslag spoedig zou volgen maar toen ik zover dacht te zijn bleken er al diverse versies van dat ritje op de verschillende blogs te staan en dan zou het te veel van het goede worden dus laat ik dat maar voor wat het is. En omdat ik vandaag niet te ver van huis ben geweest zoek je toch je “vermaak” b.v. met nog één keer terug komen op de o-ring ervaringen. Na de laatste wijziging is het al weer honderden kilometers geruisloos en zit alles nog op zijn plaats en ben ik nu zover dat ik dit maar als standaard in de fiets zal houden en hooguit na een x aantal duizenden kilometers de o-ring een keer zal vervangen en dan weer op de juiste manier terug plaatsen. De oorzaak van het niet fietsen is duidelijk waarneembaar, gisteren in de namiddag had ik de regenmeter leeg gemaakt tijdens het grasmaaien en 24 uur later geeft de foto weer wat er vanaf gistermiddag tot nu toe is gevallen, te veel. En dan maar weer hopen op morgen, misschien net zo’n dag als deze maar het wordt (ooit) beter.

Kleine ronde

Wat later als gewoonlijk dat ik mijn verhaaltje schrijf, maar hier is het dan toch. Oorzaak, mijn Tom-Tom was aan een update toe en werkte daarna niet meer maar met hulp van de technische afdeling van het bedrijf kon ik alles weer in orde krijgen en mocht ik met de auto op onbekend terrein komen dan kan ik weer “blindelings” op het stukje techniek vertrouwen. Mijn fietsritje van vandaag ging in eerste instantie naar Obdam, gepland was Oudemirdum maar daar was niemand aanwezig, dus het werd Obdam, Tom was thuis en had de oppas voor zijn eerste kleinzoon en Gerda was met een collega bestuurder naar Punt, de man die zoveel kerkgangers in de gordijnen kreeg vanwege pastor Paul, verder ga ik hier maar niet op in Punt uit. Na dit korte bezoekje ben ik door gereden naar Zuidoostbeemster met een kleine omweg en daar even het gras gemaaid nadat er een paar broodjes waren geconsumeerd. Tiny moest naar een vergadering en ik heb mijn weg vervolgd via Ilpendam en Overleek. Verder via Broek in Waterland op naar de Dijk in Volendam. Waar ik nog nooit eerder gereden had moest ik nu wel rijden om verder te kunnen, er werd met groot materiaal gewerkt om een bepaald pand te slopen en daardoor moest ik naar beneden echt langs het water waar nauwelijks ruimte was omdat er heel wat auto’s stonden geparkeerd en schots en scheef ook nog mensen door wilden die helaas moesten wachten. Na het laatste stukje weer bovenop te hebben gereden kon ik weer in normaal tempo mijn weg vervolgen en kwam zo in de buurt van Scharwoude waar de Quest bijna automatisch de weg kan vinden naar Middenmeer waar ik na 133 km meteen even thuis het gras kon maaien.

Rondje Westfriese Omringdijk

Het begin van de dag ziet er goed uit, de zon en weinig bewolking maar het is dan nog maar half 7 wat zal het zijn als zo tegen 10 uur de start zal zijn van de rit over de “Westfriese Omringdijk” een ritje over 146 km met start en finish bij De Waerdse Tempel. Om daar te komen moet ik eerst al zo’n 28 km via de Alkmaarseweg afleggen en dan hopen dat er meer deelnemers zijn dan voorgaande jaren. De berichten zijn goed voor vandaag maar op dit moment , bijna half 9 is de lucht zwaar bewolkt en wordt het misschien toch niet zo mooi als men heeft “beloofd”.

Ik ben weer thuis het is 17.40 uur als ik dit schrijf, het was een geweldige mooie dag en het verslag volgt later, alvast een paar foto’s van het gebeuren met de meeste deelnemers sinds deze rit wordt georganiseerd.

Ze wonen in het Australische Perth

Vrijdagmorgen half 7, ik kijk naar buiten en zie dat het mistig is, dat wordt uitkijken langs de weg als ik ga fietsen. En dan het volgende punt, ga ik met Kees, Wim en Jan mee naar Dronten of ga ik even op en neer naar Oostzaan. Het werd het laatste, als ik met de “mannen” mee zou gaan moest ik rond 10 uur op de dijk staan bij Enkhuizen en zoveel zin had ik nog niet, een ritje heen en weer naar Oostzaan leek me gewoon prettiger deze keer. Omdat ik morgen mee fiets met de “club” over “De Westfriese Omringdijk” wordt mijn weekend iets anders ingedeeld maar zie ik Tiny vandaag nog wel omdat ze bij haar dochter Patricia de handen laat “wapperen” om zaterdag de opendag in het nieuwe huis mede mogelijk te maken. De rit begint met volop zon en vanaf de start gaat de zonnebril op, ’s morgens staat de zon nog wat laag en dan is dat wel prettig als je een zonnebril op hebt. Iets voorbij “De Hulk” , (nee niet dat groene monster) , gewoon een weg vlakbij Hoorn passeerde mij een auto hevig claxonerend, ik zwaaide maar zag geen bekenden in het voertuig. Even verderop kwam dezelfde auto weer langs en met armgebaren werd mij duidelijk gemaakt dat er iets aan de hand was en de auto kwam meteen over een afslag naar de weg toe waarop ik reed. Hij passeerde mij en stopte toen, de chauffeur stapt uit en stak zijn hand op, “Mag ik een foto van U maken” ja, dat is nooit een probleem maar vanwaar die drukte, “De foto gaat mee naar Australië zie je, want daar wonen wij en ik zag nog nooit zo’n ding dat zo hard gaat” “Heet dat gewoon fiets ? ” “Ja inderdaad gewoon fiets, nou ja ligfiets met een gladde jas er omheen zeg ik altijd maar” en zo ontstaat er weer een heel gesprek met een emigrant die over is uit Australië. Uit alle hoeken werden er foto’s gemaakt en ik kan alleen maar hopen dat ik er een beetje netjes op sta, of zou het om de fiets gaan ? Oké, ik ben na deze conversatie weer op pad gegaan en ga dan op de heenweg langs de westkant van het Twiske, je kunt er niet op snelheid rijden omdat er veel te veel bochten zijn maar het is er altijd even mooi. Nadat ik even langs ben geweest op de Rietschoot vervolg ik mijn weg weer en neem op de thuisreis de andere kant van ’t Twiske, echt elke keer weer even genieten van deze natuur. Zo mooi als het vanmorgen was zo slecht lijkt het nu te gaan worden, de lucht loopt “vol” en de wolkenmassa wordt steeds donkerder. Af en toe valt er een spat maar het stelt nog weinig voor, toen ik eenmaal op de Purmerenderweg reed begon het af en toe echt te regenen maar nog steeds niet beangstigend om de kap op te zoeken. De route liep deze keer langs Beets en Avenhorn richting de polder waar ik na 116 km met de kap erop flink doorweekt aan ben gekomen.

Met Kees naar camping " 't Ruige Veld"

Het weer heeft vandaag weer meegewerkt aan een leuk fietsritje. Vanmorgen na de koffie alles eerst op een rijtje zetten wat er wel en niet mee moet in de fiets, als standaard uitrusting hoort daar het “mobieltje” en de camera bij en verder heel af en toe de GPS om naderhand nog eens alle wegen en dorpjes langs te kunnen gaan waar de Quest me zo’n dag allemaal heeft heen gereden. Van start richting “De Waard” om eventueel bij Kees te kijken of die soms ook nog even een ritje gaat maken. Als ik bij “’t Verlaat” sta bel ik Kees even mobiel, “verhip” hij heeft hem aan staan, “Ha die Pé waar gaat de reis heen, ik sta bij de stoplichten en dacht net aan jou” en zo is in een heel kort tijdsbestek de afspraak gemaakt, we gaan samen op pad naar De Ruigeweg om iets af te geven bij Martje Nieman oftewel “Katje” met wat omwegen komen we bij de camping “Het Ruige Veld” waar Kees zijn boodschap doet en waar we meteen op de koffie moeten bij vader Nieman, “Katje” is naar d’r werk. Hierna toeren we wat links en rechts over wegen en weggetjes waar we één keer uit de fiets moesten omdat het bruggetje een wat verraderlijk steile kant heeft waar de fiets schade zou kunnen oplopen. Dus dan maar even lopen en vervolgens weer verder totdat we in de verte een groot bord zien staan, althans dat dacht ik, nog niet eerder gezien bij mijn weten, maar toen we dichterbij kwamen werd het duidelijk het was simpelweg een grote vrachtwagen waarvan de chauffeur de weg niet goed wist en dat toen vroeg aan een andere automobilist maar daarbij wel zijn oplegger dwars voor de kruising had geplaatst. Kees stak achter de wagen om over, link, want je ziet niet wat er van rechts aan kan komen, ik heb even gewacht tot de kruising weer vrij was. Via de korte Afsluitdijk zijn we over Wieringen naar Slootdorp en Middenmeer gereden waar het voor mij na 82 km over en uit was en Kees zal thuis ongeveer op 95 km uitkomen wat na koffie en een stroopwafel geen bezwaar zal zijn geweest.

"Hoop doet leven"

Ik begin te geloven dat het euvel verholpen is, vanmiddag een proefrondje gereden van 89 km en het is nog steeds stil, ik moet toegeven ik “durf” ook niet te kijken hoe het er mee is daar onderin als het weer fout gaat merk ik dat wel. Maar zoals het nu gaat is wel hoop gevend, het is net alsof het stiller is dan het ooit is geweest, misschien wil ik dat ook “horen”. Het werd een rondje vanaf Middenmeer langs de Flevoweg waar nog steeds een auto staat (gistermorgen stond hij er ook al) met een lekke band en die is nooit zo snel te vervangen als bij de Quest. Ik ben nadat het droog was geworden richting Zuidoostbeemster gereden en heb bij Tiny even een bakkie gedaan waarna ik weer ben opgestapt om richting Middenmeer te gaan en toch weer met een kleine omweg, zo kwam ik langs Oosthuizen en Etersheim aan de dijk om bij Scharwoude weer af te slaan en door Grosthuizen mijn weg heb vervolgd naar Avenhorn, en zo naar de polder via de Langereis.

Is het probleem met het kettingwiel opgelost ?

Omdat het vandaag tot nu toe alleen maar regent ga je op zoek naar “nuttige dingen” , één van die nuttige dingen is de oorzaak proberen te achterhalen waarom sinds de eerste vernieuwing van de o-ring ze steeds maar breken na zo’n 80 tot 120 km. Hoe moet je dan te werk gaan, na wat zoeken kwam ik op het idee om eens te kijken of onze “geluids of stiltegoeroe” Wim er een bepaalde visie op heeft. Tijdens mijn zoektocht kwam ik op een verhaal van Wim van 8 mei 2010 wat over het kettingwiel ging, in het verhaal geeft Wim aan dat hij het een klusje vindt voor meerdere handen omdat het nogal ver af werken is maar ik moet eerlijk zeggen ik vervang ondertussen veel sneller het o-ringetje als b.v. een band verwisselen. Ik vond er niet een aanwijzing die mij van dienst kon zijn, maar, na het vergroten van de foto waarop het gemonteerde kettingwiel staat viel mij één ding op wat bij mij anders was. De kabel die naast het kettingwiel op afstand wordt gehouden door een aan-gelaste strip zit bij Wim links en bij mij rechts, mogelijk is dit gewijzigd bij de eerste vervanging samen met Kees in “De Waard” Zou dit het euvel zijn, te meer omdat het vanaf die vervanging steeds mis ging, meteen naar de garage en de zaak veranderen, binnen een paar minuten is dit geregeld met de lange inbussleutel een klein stukje los draaien en verder met de hand uitdraaien vervolgens naar de andere kant, de goot meteen even reinigen en de zaak weer plaatsen maar nu de kabel naar de andere kant. Het is nu hopen dat het weer opknapt en er weer een stukje weggetrapt kan worden boven de, pakweg 150 km en dan maar hopen dat het probleem hiermee de wereld uit is.

Een nieuw kettingwiel geplaatst

Afgelopen vrijdag heb ik de laatste van 4 reserve o-ringen geplaatst om het kettingwiel, elke keer na 80 tot 120 km begint de ketting weer te ratelen dus leek het me verstandig om maandag, dus vandaag, naar Dronten te fietsen en weer een aantal o-ringen in te slaan. Om Kees nou te bellen om mee te fietsen leek me niet verstandig, zaterdag naar Texel geweest en maandag is zijn “De Woude-dag” dus even op eigen gelegenheid naar Velomobiel in Dronten het is per slot van rekening maar 160 km heen en weer. Zo rond half 10 denk ik, ben ik van start gegaan na een bak koffie als extra krachtbron. Er stond een behoorlijke harde wind die ik volop tegen had en ook grote stukken dwars op de zijkant, het reed niet echt prettig maar toch ging het als een “speer” en binnen de kortste keren stond ik op de brug te wachten bij Lelystad omdat er een paar boten door moesten. Onderweg had ik de eerste confrontatie met een automobilist in Opperdoes, toen ik op de doorgaande weg reed kwam er van links uit een zijstraatje een vracht/bestelautootje van ene Hero Stam, de man was met zijn hoofd bij de “Opperdoeserronden” denk ik en niet bij het verkeer, iets verderop maakte hij zijn verontschuldigingen, “Sorry ik had je niet gezien” ja dat kan gebeuren. Bij Enkhuizen werd er door een ander, een automobiliste in dit geval, luidruchtig geclaxoneerd, in dit geval was het Lorraine, de vriendin van Ellen, blij zwaaiend passeerde ze mij. Maar goed nadat de slagbomen weer omhoog waren kon ik verder en over het bekende pad zat in binnen de kortste keren voorbij Lelystad en nog eventjes en ik zit alweer in Dronten. De mannen keken vreemd op dat ik daar onaangekondigd voor de deur stond. Ik heb uitgelegd wat de oorzaak van mijn bezoek was en heb weer wat o-ringen meegenomen plus een nieuw kettingwieltje, de laatste o-ring zit er ondertussen 80 km op en hij leeft nog, de mannen wisten ook niet wat hier de oorzaak van kon zijn, omdat er met het eerste standaard geplaatste kettingwiel zeker 6 a 7000 km probleemloos is gereden heb ik ook een nieuw kettingwiel meegenomen, als het huidige o-ringetje het zal begeven gaat er meteen ook een nieuw wieltje in en dan maar afwachten hoe het dan zal gaan. Er lag bij Velomobiel een heel aparte body met ovale gaten erin, die kan maar van één man zijn, inderdaad het was de body van Jan Geel zijn fiets die overgespoten was en er weer geweldig uit zag, hij moest weer in elkaar gezet worden zei Theo dus Jan kan binnenkort weer pronken met zijn eigen Quest. Ik ben meteen weer de andere kant opgegaan en had nu alles voor de wind, het “vloog” er over en het leek allemaal vlekkeloos te gaan tot kilometer 118, het geratel was terug. Thuis gekomen heb ik meteen de zaak open gemaakt en een nieuw kettingwiel geplaatst dus nu echt hopen dat het euvel verholpen is, Wim heeft al aangeboden een ander soort o-ring te “fabriceren” die zonder meer een langer leven hebben, mocht ik in de buurt komen dan ga ik even bij huize Schermer langs want zoals het nu gaat klopt er iets niet. Vanaf Enkhuizen heb ik de dijk genomen en zodoende werd het rondje een paar kilometer langer en was ik na 164 km binnen en kon meteen het probleempje voor de zoveelste keer oplossen.

Gewoon Op Rolletjes

Toch nog een berichtje, nou ja berichtje het is gewoon een hele pagina uit de Polder Expres een weekblad dat wordt verspreid in de gemeenten Schermer, Graft-De Rijp, Beemster en Zeevang en in Spijkerboor, Heerhugowaard/ ’t Kruis en De Woude. Deze keer volsta ik met één foto van deze pagina die ik op ware grote zal posten in de hoop dat het dan voor iedereen leesbaar is.

Albert van Dijk denkt nog jong ondanks zijn 86 jaar.

Vaak denk ik, “zo iets beleef je maar één keer”, vandaag was weer eens zo’n dag. Rond 10 uur komen Kees en Sebastiaan hier om nog vlug een bak koffie te doen en dan met z’n drieën naar Friesland te fietsen. Ben Wiggers had nog wat spulletjes van het Ierland avontuur achter gelaten in de camper en die zou Kees richting Friesland brengen. Op het verzoek van Kees voor escorte had Sebastiaan zich aangemeld en ik zou ook mee gaan en aan het eind van de Afsluitdijk wel beslissen of het ritje door zou gaan naar Ben of richting mijn dochter in Oudemirdum. Ik mocht voor rijden en Kees en Sebastiaan volgden, alles loopt lekker en de laatst geplaatste o-ring werkt, er zijn totaal geen bijgeluiden. Op de kop van de dijk net voorbij de sluizen staan twee velomobilisten, Ben en nog iemand, Ben vertelde dat hij deze man was tegengekomen op de kop van de dijk bij de Lorentzsluizen en dat ze samen nu stonden te wachten bij de Stevinsluizen. De materialen werden aan Ben overhandigd en na het uitwisselen van de laatste nieuwtjes zijn we gestart richting monument, Sebastiaan had al aangegeven dat hij bij het monument zou omkeren, hij fietst wel iedere dag maar nooit lange afstanden en het moet wel leuk blijven. Met een rustig gangetje zijn we met vijf voertuigen tot aan het monument gegaan waar we stopten en waar ook een mevrouw bijna aan kwam hollen om een foto te kunnen maken van de fiets van Kees, de reclame begint zijn vruchten af te werpen, ze vond geen baat bij de reguliere geneeskunst en de reclame van Ramira sprak haar wel aan. Ook Kees heeft hier zijn fiets omgedraaid en ging samen met Sebastiaan terug, ik was eerst van plan om met Ben mee te rijden maar dan kom ik waarschijnlijk niet bij de kleinkinderen dus heb ik besloten om aan het eind van de Afsluitdijk richting Oudemirdum te nemen. Het tempo lag gevoelsmatig nogal aan de lage kant, mogelijk door de compagnon van Ben,zijn naam is me ontschoten maar hij hield het zo’n beetje rond de 32 tot 35 km en ik wilde wel wat vlugger. Ik heb aan Ben doorgegeven dat ik alleen verder ging en heb verder de dijk afgeraffeld zo rond de 42 tot 45 km p/u, een heerlijk gangetje. In Oudemirdum heb ik Koffie gedronken en gegeten en daar tussendoor kletsen met de kleinkinderen en Bianca mijn dochter, na dit korte oponthoud ben ik weer op huis af gegaan. In Friesland tegen de wind in maar toch lekker doorkarren kwam ik op de dijk, hier werd ik na de sluizen gepasseerd door een bromscooter die rond de vijftig zal hebben gereden, net voor Breezanddijk in de “knik” op het fietspad was de man gestopt en stond even te bellen. Ik passeerde hem zonder problemen en gaf voor het zo ver was een signaal met de claxon. Zo’n 10 km verder bij het monument ben ik even gestopt om de laatste banaan weg te werken en de schil meteen in de vuilnisbak te deponeren. Toen ik net weer in de fiets was gestapt en weg zou rijden stopte de scooterrijder naast mij en het eerst wat hij zei was : “Man wat gaat dat hard” we hebben even staan praten en toen vertelde hij dat hij uit Kampen kwam en dat zijn dochter in Wierigerwerf woonde, zelf had hij zo’n 30 jaar op Den Oever gewoond. Hij vond het leuk even kennis gemaakt te hebben en had zich voorgesteld als Albert van Dijk. De man leek zeer geïnteresseerd in de Quest, want zo zei hij: “Over 4 jaar mag ik niet meer op de scooter vanwege mijn leeftijd en dan lijkt dit me wel wat” Ik vertelde dat hij op internet alles kon vinden en zelf kwam hij ook vaak voor op verschillende site’s, “Kijk maar via Google op van Dijk Buchenwald” inderdaad de 86 jarige Albert van Dijk heeft veel meer in zijn leven beleefd als menig ander en vooral dat Buchenwald is een naam met een kille betekenis. Zo heb ik vandaag echt weer iets aparts ervaren met een ouder iemand die nog heel jong denkt, anders ben je niet aan het plannen voor over 4 jaar en dan eventueel in een Quest. Hij reed weer snel verder en zodoende had ik slechts een foto van een wegspurtende “jongeling” op een bromscooter.