Alleen in de duinen fiets je nog rustig en veilig

Vanmorgen toen ik van huis ging was het een stralende blauwe lucht en nergens geen wolkje te zien, ik denk dat ze een beetje in de war zijn bij de weersprofetie het zou bewolkt zijn met later op de dag mogelijk zon. Maar toen ik een klein uurtje van huis was kon ik nergens geen zon meer bespeuren, alles achter een dik wolkenpak verscholen. Niet getreurd, het is prachtig weer om te fietsen. Bij Middenmeer kwam ik een bord tegen dat de fietsers weer via de parallelweg konden gaan en dat deed ik dus, geen auto kwam ik tegen want het werkverkeer reed al op de nieuwe asfaltlaag en momenteel worden er stukken uit het fietspad gehaald, jammer genoeg niet het hele fietspad dan zouden we straks een prachtige racebaan hebben. Kees zal wel naar Wim zijn dus ik maak vandaag zelf maar een rondje, Bianca moet de hele week zo’n beetje werken dus daar hoef ik niet naar toe maar in Noord-Holland zijn ook nog zat wegen en paden die ik nog niet heb gehad. Op naar de duinstreek, via de Langereis over de fietsbrug bij het Verlaat kreeg ik de eerste “blindganger” ja inderdaad weer een automobilist die zijn rijbewijs niet waard is, hij kwam van links en reed weg bij een tankstation en zonder op of om te kijken schoot hij de weg op zodat ik volop in de remmen moest, flink op de claxon hielp niet, wel een raam open draaien en vertellen dat, “Die stomme dingen van de weg af moeten want ik zie ze niet”, zelfs niet als hij 3 meter lang is en knalgeel, man ga toch om een bril en lever als eerste je rijbewijs in. Gelukkig bleef het hierbij m.b.t. auto’s dan heb je evengoed nog tractoren met landbouwmachines er achter die wat aan inzicht missen in het wegverkeer maar gelukkig gebruik ik toch redelijk vaak mijn verstand, (op advies van mijn zoon) en mede daardoor komt het alle keren weer goed. Mijn ritje ging via Schoorldam naar Schoorl en vervolgens via de Schoorlsezeeweg alles door en over de bospaden naar Bergen aan Zee waar ik verder ben gegaan via de duinen naar Egmond aan de Hoef enz. tot aan Wijk aan Zee. Via Beverwijk en Heemskerk waar ik het spoor even bijster was kwam ik toch nog weer op de juiste route naar Limmen, Heilo en Alkmaar. En dan is het laatste stukje eigenlijk simpel maar helaas kwam ik nog een blindganger tegen in Heilo, ik reed op het voorrangsfietspad richting Alkmaar en pardoes schoot er een dame van rechts vlak voor me langs uit een uitrit en met een ruk aan het stuur en met een “knal” over een obstakel naast het fietspad kon ik haar ontwijken en ook dit stuk onbenul reed gewoon door, resultaat een klapband, een accu die er uit vloog en de GPS lag onderin de fiets. Even de zaak weer op zijn plaats brengen en de band verwisselen en zo kon ik dus weer naar huis waar ik weer heelhuids ben terug gekeerd na 140 km.

Crivit een echte Quest-helm

Afgelopen donderdag werd er bij de Lidl één en ander aangeboden m.b.t. snowboarden enz. Omdat mijn huidige helm toch wat minder wordt en de bandjes niet zo gemakkelijk of helemaal niet te verwijderen zijn om ze schoon te maken leek het me wel wat om eens te kijken naar de aangeboden “schedelbeschermers”. Voor € 24,99 ben ik voorlopig weer “netjes” en hoop ik dat ik nooit moet zeggen, “Gelukkig dat ik een helm op had” er zitten zelfs oorkleppen bij voor als het straks gaat vriezen dus laat de winter maar komen, een echte aanrader.

Van Holland naar Friesland en ook daar is er "blauw" op straat.

Na heel wat heen en weer bellen was de route ongeveer zeker, niet langs Middenmeer maar via René’s ingebouwde “TomTom”, wat achteraf niet helemaal de voordeligste route was, op naar Sneek. René van den Berg moest voor “zaken” naar Sneek en had gevraagd wie hem eventueel zouden willen escorteren, Kees van Hattem, Jan Geel en Wim Schermer zijn gestart vanaf huis naar Bergen waar René woont en hebben daar na de koffie de start gemaakt en ik ben aangesloten bij Den Oever. Dus met een handvol gele Questen de Afsluitdijk op waar aan het einde de begeleiding door Friesland werd verzorgd door Ben Wiggers uit Nijland. De ingebouwde TomTom van René nam nog wel eens de verkeerde afslag heb ik begrepen en daardoor werd het steeds later en begon de tijd min of meer wat te dringen wat weer tot gevolg had dat het tempo nogal strak bleef over de dijk en in Friesland. Hier en daar ging het tegen de wind in boven de 40 maar zonder problemen. Zelf had ik op een bepaald moment het idee dat de rechter voorwiellagers vervangen moesten worden er was iets wat ik niet thuis kon brengen maar als het tempo hoog ligt en de wind suist om je oren dan hoor je ook niet alles. Later toen we op een stuk glad asfalt reden was het geluid er nog, sterker, het hobbelde nu ook met de fiets mee. Bij de eindbestemming, Hotel Restaurant van der Valk in Sneek, de fiets op zijn kant en meteen de band wisselen waar het canvas doorheen kwam, dus net op tijd voor er een “klapper” zou kunnen volgen, de lagers zijn nog prima na de bandenwissel. Voor we er echter waren liepen we nog even vast op een landpaadje achter het Hotel Restaurant maar al snel was iedereen weer paraat en na “aflevering” van René konden wij richting Nijland waar Ben zijn vrouw koffie en gebak klaar had staan, geweldig zo’n onthaal. Hier werd gezellig gekletst over de ervaring die we net hadden gehad en waar ik een beetje de veroorzaker van was. Het volgende deed zich voor, we rijden Bolsward uit richting Nijland en omdat ik al een paar keer hier had gereden wist ik dat de weg geweldig mooi vlak is en dat je daar lekker kon opschieten. Ben draaide meteen links het fietspad op en ik bleef op de weg rijden. Na enkele honderden meters zag ik in een bocht een politieauto naderen, dat wordt herrie was mijn eerste gedachte. Inderdaad de anderen zagen meteen de remlichten opgloeien en er werd gekeerd. En ja hoor daar had je het gedonder in de glazen, bij een afslag naar links werd ik naar het fietspad geleid en toen praten met de “mannen in het blauw”. Ik had het wetsartikel bij de hand en Jan Geel had zelfs de uitspraak van de officier van justitie, een Quest mag op de weg omdat hij breder is dan 75 cm, behalve als er een bord met een rode rand staat dat we allemaal wel kennen. Er volgde eigenlijk een gezellig gesprek waarbij de mannen te kennen gaven dat ze niet op de hoogte waren van deze uitzondering. Na het gezellig samenzijn bij de familie Wiggers volgde voor ons nog een laatste etappe die voor iedereen nog behoorlijk lang is te noemen, Wim naar De Woude, Kees naar Heerhugowaard, Jan naar Oostwoud en ik bijna dichtbij slechts naar Middenmeer. Ben reed nog mee tot aan de Lorentzsluizen en ging daar weer andersom naar Friesland en wij hebben de dijk afgeraffeld want aan het einde is geconstateerd dat de teller meer boven als onder de 40 km is geweest. Jan ging bij Den Oever meteen linksaf en samen met Wim en Kees ben ik over Wieringerwerf naar huis gegaan waar ik 154 km op de teller zag staan, de kortste afstand want al de anderen hebben vandaag veel meer gereden.

Weer een echt "rondje"

Van alles en nog wat had ik in mijn hoofd vanmorgen, eigenlijk veel te veel en dan moet je een keuze maken. Laat dat voor mij nou net het minste probleem zijn, een keuze is dan snel gemaakt, eerst naar Kees om een paar kleine onderdeeltjes voor de fiets en dan door naar Oostzaan waar Tiny vandaag oppasdag heeft. Als ik nou zorg dat ik daar ben, ruim voordat de kinderen uit school komen, dan kan ik onder de middag assisteren als alle mannen aan tafel zitten. Bij Kees lagen de bestelde wieldoppen al klaar dus op het eerste adres weinig of geen oponthoud en toen door naar Oostzaan, hier en daar een beetje binnendoor maar toch over de meest vertrouwde paden om niet te veel tijd te verliezen. Om kwart voor 12 was ik op het bewuste adres en Thomas kwam al rap om de hoek kijken en ging hard lopend naar binnen en riep al van verre naar oma Tiny “Opa Pé is er”. Om kwart over 12 ging de school uit en kwam alleen Bram mee naar huis, Boris bleef bij een vriendje en zo zaten we met z’n vieren aan tafel. Zo rond 1 uur, half 2 ben ik weer terug gegaan naar de polder deze keer maar via “Het Twiske” omdat in Oostzaan een deel van de weg is afgesloten. Het is alle keren een prachtige rit door dit natuurgebied, of het in de zomer of de herfst is, het heeft alle keren iets speciaals. Langs de buitenkant wordt momenteel volop onderhoud gepleegd om te zorgen dat volgend voorjaar alles weer uit kan lopen en er geen natuurlijke chaos ontstaat. Op het ene punt werd het riet gemaaid terwijl iets verder alles bij elkaar werd gehaald. Als je daar zo voorbij snort is de verleiding groot om even een paar foto’s te maken dus dat is dus nu ook gebeurd. Eén van de mannen wilde ook meteen een plaatje van mij schieten dus met de achtergrond van een “waterig Twiske” werd ik ook vereeuwigd. Via Purmerend en Oosthuizen ben ik op huis afgegaan waar ik na precies 123 km weer binnen ben gekomen.

Geen Quest vandaag, wel een Ford uit 1930

Allemaal net voor de eerste regen weer binnen, het lijkt haast onmogelijk maar het is gelukt. Eerst even naar Zwaagdijk om bij één van mijn zussen iets te regelen m.b.t. een eerdere verjaardag van een andere zus, zo gaat dat nou eenmaal. In de familie is het nog steeds de gewoonte om bij z.g. “kroon jaren” 60, 70 mogelijk ook bij 80 jaar enz als we dat halen, om dan bij de plaatselijke bakker een grote koek te bestellen al dan niet gevuld, dergelijke producten hebben al jaren speciale benamingen. Het begint bij 50 jaar dan komt er een “Abraham” de volgende heet “Izaak” bij 70 jaar “Jakob” enz. het bedroevende aan dit soort tradities is dat die dingen niet te “pruimen”zijn, ze zeggen wel eens “het stuift in je strot” met recht, dat klopt helemaal. Maar goed dit was even iets anders als fietsen, na deze plichtpleging begon de lucht al aardig donker te worden dus niet te ver van huis gaan, nog even langs zwager Gerrit die ik buitenshuis even heb gesproken en toen toch maar via de kortste weg naar huis, de Tuinstraat in en langs Hauwert op naar Oostwoud en dan kom ik zo dicht langs Jan Geel dan moet je heel even aan om te horen hoe het bij de familie gesteld is. Op het pad naast de woning drukte ik op de claxon maar er verscheen niemand wel zag ik de deur van de schuur/garage open staan, toen ik daar heen liep verscheen het grijze, met oorbeschermers opgesierde hoofd van Jan om de hoek. Hij had me ook niet gehoord en dat klopt dan wel met de geluidsdichte “schelpen” op zijn hoofd. Jan is net als altijd, wanneer hij thuis is, bezig met de restauratie van een oude Ford uit 1930, als je de doorgeroeste oude onderdelen ziet schieten de tranen zowat in je ogen, moet dat ooit nog wat worden. Maar Jan heeft alweer hele stukken met de hand uitgeklopte tot 100% gelijkende onderdelen en die weer op de juiste plaats aan de auto gemonteerd, petje af voor zoveel vakmanschap en geduld. Als de tijd het allemaal toe zal laten staat daar t.z.t. weer een piekfijne echte oldtimer. Het ritje werd vandaag dus maar heel kort door het sterk veranderde weer vergeleken bij de afgelopen dagen, 43 km. Het totaal met deze Quest is ondertussen opgelopen tot 28.117 km.

"Ik zit toch ook niet aan jouw vrouw"

Was dit de laatste mooie zonnige nazomerdag ? We veronderstellen dat het zo is maar zo heeft elk seizoen z’n uitzonderlijke dagen en dit was er één van. De geplande rit zou via De Woude gaan maar ik heb er voor gekozen om In één “rechte” lijn naar Edam te rijden en daar de “club” op te wachten. Tijdens dat wachten heb ik even achter de dijk gekeken waar druk werd gesurfd met kite-borden. Het ging hard maar die temperatuur leek mij net iets te fris, ik kreeg het zelf steeds kouder, ik was wat nat van het zweten in de Quest en als je dan boven op de dijk in de volle wind staat koelt het erg snel af. Na een hele poos wachten kwamen er 4 Questen aan, Kees, Jule, Elly en Rob was de sluitpost, Wim was tijdelijk afgevallen omdat er een pedaal los was gelopen die er niet handmatig in kon worden gedraaid. Na Edam richting Volendam en op de “dijk” koffie drinken, binnen vanwege de lage temperaturen en de harde wind, dit doen we nooit meer, te veel toeristen zaten met hun “takken” aan de Questen even aan de racekap van Rob trekken, klep omhoog vizier heen en weer halen enz. vervolgens een ander “vakantieganger”even een andere Quest indrukken om te controleren of het materiaal wel hard genoeg was. En wij maar tikken op de ruiten om die zonderlinge handelingen te laten beëindigen, Rob riep nog “Ik zit toch ook niet aan jouw vrouw” we zaten niet echt gerust dus de stop werd automatisch wat korter. Elly en Jule wisselden enige blikken wat resulteerde in het feit dat alle drankjes met appelgebak door Jule werden afgerekend, nogmaals bedankt voor dit gulle gebaar. De rit ging verder, niet zoals eerst het plan was naar Marken, maar onder de dijk langs naar Uitdam en Durgerdam, er stond te veel wind op de kale dijk naar Marken en Elly in de carbon Quest was huiverig om die route te volgen. Na een korte inhaalrace werd Wim achterhaald, Kees had hem over de brug zien gaan dus even sprinten om hem tot “de orde” te roepen. Op dit punt gingen Jule en Elly rechtdoor en zijn wij omgedraaid richting Landsmeer om daar met de pont over te gaan en vervolgens richting Purmerend. Hier gingen Kees, Rob en Wim linksaf naar De Woude en ik rechtsaf op naar Middenmeer maar eerst nog even langs Zuidoostbeemster om te zien of Tiny al thuis was van tennis, er werd gewerkt door Remco in de tuin en Gerard aan een auto en die wisten mij te vertellen dat het zo kwart over 3 tot kwart voor 4 zou worden voor ze thuis zou komen. Dus ik zou meteen weer gaan maar net op dat moment kwam ze er aan, samen nog koffie drinken en toen op naar Middenmeer waar de rit is beëindigd na 136 km

Bumperklever

Donderdagmorgen en weer tikt de regen tegen de ramen, het is rond half 6 als ik wakker ben en deze constatering doe. Ik had me nog zo voorgenomen om vandaag weer een leuk ritje te maken en als ik denk leuk wordt dat meestal ruim of ver over de 100km maar het zit er dus vandaag niet in. Daar komt nog bij dat ik stom toevallig bericht kreeg dat ik vanmiddag thuis moest zijn voor levering van een bestelling. Ik besluit zo rond half 10 me toch maar om te kleden, het lijkt nu redelijk en een klein rondje moet kunnen. Eerst bel ik Kees, mijn vorige Garmin heeft hij ooit overgenomen maar hij gebruikt hem eigenlijk nooit dus ik vraag hem of hij hem nog heeft en of hij hem van de hand wil doen, we komen tot een overeenkomst en ik ga hem gelijk ophalen. Heen toch weer langs de Alkmaarseweg het blijft uitkijken met al die grote “happers” vlak langs het fietspad en af en toe liggen er ook stukken puin op het fietspad dus opletten. Als ik eenmaal de polder uit ben gaat het weer vlot en spoedig draai ik de Middenweg op in de Heerhugowaard. Als ik met zo’n gangetje van 42 tot 45 km richting Kees ga zijn mij al enkele auto’s gepasseerd, een volgende auto blijft achter mij rijden en drukt geregeld op de claxon en ik zie hem wijzen naar het fietspad, omdat ik niet reageer op de aanwijzingen van deze betweter komt hij vlak achter me rijden, ik pak dan de camera en maak een foto van deze figuur wat tot resultaat had dat hij in no time wel meer als 100 meter afstand nam, toch leuk en erg effectief. Bij Kees aangekomen eerst koffie en wat kletsen en vervolgens met de aankoop richting Middenmeer. Onderweg kreeg ik een paar flinke buien maar met de kap erop gaf dat nergens problemen en met een klein ommetje was ik na 54 km weer thuis.

Quest ritje met hagel en regen

Na een “gedwongen” rustdag leek het me vandaag weer een dag dat ik weer even los zou kunnen. Die min of meer gedwongen rustdag kwam omdat ik gisteren oppasdag had in Oudemirdum en vooral omdat ik daar heen ben gegaan met de auto omdat het ’s morgens bar slecht weer was, regen en harde wind dus het werd niet fietsen maar vandaag is het weer gelukt. Het is weer een speciale dag en die hebben we er nog al wat in de familie, met zoveel broers, zussen, zwagers, schoonzussen, kinderen en kleinkinderen is er geregeld iemand jarig (8 keer in oktober) en vandaag viel die eer te beurt aan mijn oudste zus, ook alweer zeven kruisjes rijk geworden want leeftijden van dames worden niet genoemd. Omdat ik een mooi weer fietser ben en de zon geregeld door de wolken kwam stond ik al snel in fietsoutfit om even naar Wervershoof te gaan voor de verjaarsvisite. Ik was de straat nog niet uit en de eerste hagel kletterde al om mijn oren, stoppen en eerst de “deksel” er op en dan verder, voor ik ter plaatste was heb ik zeker 3 of 4 keer een bui gehad. Nadat ik voor mijn gevoel weer op moest stappen en de lucht redelijk leek ging de route via Zwaagdijk en nog wat andere dorpen weer richting een leuk rondje wat uiteraard weer zijn eindpunt heeft in Middenmeer. Ik zou of langs de Alkmaarseweg gaan of anders omrijden via de Schagerwegweg en misschien zelfs via de Oudelanderweg, ik zie het wel als ik daar aankom. Nergens stond aangegeven dat het fietspad dicht zou zijn dus op naar Middenmeer, het viel allemaal mee, bij Middenmeer net voor de brug oversteken en via de brug in de parallelweg de laatste kilometer naar huis waar ik het rondje kon “noteren” op 75 km.

Van New Zealand en een nieuwe ambtenaar en nog wat.

Heerlijk wat een superdag vandaag, matig wind, verlate zonneschijn en een prachtig ritje van precies 100 km. Ik weet nooit van te voren waar de rit vandaag of morgen heen zal gaan, gewoon instappen en gaan. Vanmorgen kreeg ik eerst bezoek van een trouwe lezer van mijn blog uit New Zealand, Huub Kerckhoffs wilde de Quest nu wel eens een keer echt zien zodoende visite vanuit de andere kant van deze “aardkloot”, hoewel hij nu slechts de weg moest oversteken om hier te komen, Huub is over met vrouw en dochters, waarvan de laatste twee ook even om de hoek kwamen kijken, om weer eens op een rustige manier Hollandse lucht in te ademen, andere keren komt het weleens voor dat het via zijn werk gaat maar dan is er altijd meer haast dan vandaag en zo kon hij het “gele gevaar” rustig bekijken en voelen hoe het zit in zo’n “banaan”. Ik heb wel geconstateerd, “Hij is er helemaal rijp voor”, slechts de kostprijs en de bijkomende vervoerskosten naar New Zealand houden hem nog tegen maar wie weet ? Zo tegen 11 uur ben ik op pad gegaan eerst even naar de nieuwe ambtenaar, wat is dat nou zal je zeggen, nou dat is een “zwaaipaal” windmolen, energiestok, of hoe je hem ook wil noemen die wordt vervangen aan de Zuiderdijkweg, een paar honderd meter vanaf gemaal Lely. Ooit is daar de hoogste windmolen (van Europa zegt men) neer gezet maar na een aantal jaren van meer niet als wel draaien is hij ingekort ( zouden ze met sommige ambtenaren ook moeten doen) sorry, maar omdat het daarna ook niks werd is hij nu gesloopt en komt er, juist U raad het al, “een nieuwe ambtenaar” en die wordt 135 meter hoog met wieken van 65 meter dus 200 meter wordt straks het hoogste draaipunt. Om alles veilig te laten verlopen wordt daarom de Zuiderdijkweg voor een vrij lange periode voor een deel afgesloten voor alle verkeer dus wie nog een rondje IJsselmeer langs de dijken wil doen moet straks een stukje omrijden. Mijn rit ging verder via Medemblik, Wervershoof, Zwaagdijk, Bobeldijk, Berkhout, De Goorn, Avenhorn Schermerhorn en zo op naar Heerhugowaard. Bij één van de vele wegafzettingen heb ik even met de verkeersregelaar staan kletsen waardoor ik de Slingerdijk kon volgen tot aan de “Gouden Karper” Er is daar een “nieuw meer” in aanleg zo lijkt het op het eerste gezicht, maar het stuk land dat onder water wordt gezet zal hierdoor beter geschikt worden voor de teelt van bepaalde producten. Later ben ik via de Obdammerdijk gegaan waar ik zus Gerda tegen kwam op de fiets en aan het einde bij de afslag Berkmeerdijk/Nieuweweg moest ik uit de fiets om de laatste hindernis te nemen, net smal genoeg om een Quest door te laten en dan de laatste bocht naar de vertrouwde route met zicht op de molen. Een prachtige rit met vele ervaringen waarbij één en ander weer op beeld is vast gelegd.

"De poepende man" was niet van invloed bij de LEL race

Het zit er weer op, de L.E.L. race, ik was toeschouwer en geen deelnemer. Samen met Tiny hebben we één en ander in ogenschouw genomen, kunst, “de Poepende man” of is het de “Hurkende man”, doet er niet toe het is een heel gevaarte onder de noemer kunst. Waar we voor kwamen waren de mannen en vrouwen die de rit heen en terug over de dijk gaan maken. Toen wij arriveerden was iedereen al gestart dus was het wachten op de binnenkomst van de eerste dappere strijders. Wat het meest op viel was, voor mij althans, de snelle tijd van Wim Schermer, voor een 64 jarige is een gemiddelde over ruim 50 km van 53,6 km een uitzonderlijke prestatie. Daarnaast waren er ook twee vrouwelijke deelnemers die een bepaalde indruk hebben achter gelaten, als eerste, ik meen Marja van Soest die een toptijd heeft neergezet voor een vrouw maar helaas geen transponder mee had dus niet werd geregistreerd en “De Muis” (Yvonne v.d.Stok) in een slakke gang de laatste meters de brug op, oververhitting onder de racekap is het verhaal. Het was allemaal een grote happening onder een strak blauwe lucht en vele toeschouwers bij de start en finish.

Kees is maar een klein opdondertje

Een zonnige dag, dat gaat weer een heerlijke dag worden door een lekker rondje te fietsen naar “ik zal wel zien”. En zo is het gegaan ook, van start richting Alkmaarseweg en daar liep ik het nu op, grote borden en wegversperringen maken een einde aan mijn goede voornemens om via de kortste weg naar de Heerhugowaard te rijden. Dan maar met een ommetje, dat werd nu via de Cultuurweg waar ik Lucien Schipper weer eens tegen kwam en ook de altijd actieve hardloper uit Middenmeer, om later via de Oudelanderweg weer naar de rotonde in de Alkmaarseweg te rijden.. Toen Kees even gebeld en gefeliciteerd met zijn kleindochter Anne, die vandaag 1 jaar is geworden. Kees moest even naar Zwaag om een paar banden weg te brengen en na overleg gaan we samen op pad zodra ik ben gearriveerd. Het fietst heerlijk door de verschillende dorpjes en het eerste (voor mij het tweede obstakel) is de brug bij Oterleek, we konden er niet door en moesten weer terug en dan ga je gewoon met een omweg naar Zwaag. Bij de visboer die op het parkeerterrein stond in De Goorn kon ik de “gebakkenvisdampen” niet weerstaan en heb daar een bakkie kibbeling genomen. Daarna hebben we onze weg weer vervolgd naar Zwaag waar we “Juf Marleen” nog tegen kwamen die mij uiteraard niet herkende in fietstenue met helm, maar toen ik die even af deed was alles haar duidelijk. Na enig zoeken kwamen we op het juiste adres bij Willem Vierbergen waar Kees zijn bestelling heeft achter gelaten. Verder weer naar Zwaagdijk, Margriet één van mijn zussen niet thuis, dus weer verder zonder koffie en in Medemblik hebben we even gekletst met Annemieke mijn schoondochter die ook zo één twee drie geen koffie bij de hand had. Samen zijn we nog ietsje doorgereden tot we op een plek kwamen waar Kees nog niet eerder was geweest n.l. “De Beste Stuurlui” de robuuste beelden groep van Jan van Velzen uit Onderdijk. Kees vond de mannen wel wat fors en toen hij er tussen ging poseren was de bevestiging zo helder als wat ”Kees is maar een klein opdondertje”. Bij mij thuis hebben we uiteindelijk ons dik verdiende bakkie troost gedaan met de vast stelling dat Kees ook om moest rijden via de Schagerweg en dan linksom over de Groetweg om weer op de vertrouwde route naar “De Waard”te komen. De rit van vandaag was niet echt lang maar wel mooi ondanks de slechts 87 km.