Wachten tot het droog is

Als je mooi weer fietser bent heeft dat wel bepaalde nadelen, één ervan is dat je wacht op minimaal droog weer en dat kan wel eens lang duren. Vandaag was dat ook zo het geval ’t “motregende” af en toe maar water kwam er eigenlijk ook niet van, geregeld kijken op de buienradar onder “motregen” en rond de middag was het toch ongeveer droog. Een klein stukje moet kunnen want over een paar uur is het weer mis volgens de gegevens. Over Wieringen langs “het Wad” moet net kunnen dus op naar het voormalige eiland Wieringen.

Ik heb de wind achter me dus het gaat vrij vlot ik zie op een bepaald stuk een dame op het “smalle strand” lopen dat komt zelden voor, en diverse eenden, ganzen en scholeksters bevolken de waterkant.

Het mocht dan wel vlot gaan maar ik moest wel stoppen omdat ik voelde dat er iets niet in orde was met de band rechts voor, remmen voelen en vaststellen dat die lek is. De fiets omhoog langs het talud en op z’n kant in het gras, al met al een minuut of 6 à 7 en toen reed ik weer, er staat altijd een reserve achter de stoel die half opgepompt is dus alles is zo gepiept.

Bij Den Oever een blik op de haven en zien dat de damwand die geplaatst is netjes wordt verstopt achter een “muur” van basaltblokken die als het ware gemetseld wordt zonder troffel.

Dan even verder kijken of de oprit van het fietspad naar de Afsluitdijk al wat verbeterd is, helaas het ziet er nog beroerder uit als de laatste keer dat ik er was. Johan en Nolly doen nog hun best om de basaltblokken/stenen netjes op het talud te plaatsen en met wat inzoomen heb ik ze toch goed in beeld.

Het bord dat aangeeft dat het fietspad straks dicht is, lijkt mij niet zo belangrijk in mijn geval, ik ga toch niet ’s nachts over de dijk.

Als ik de lekke band ga plakken zie ik dat het eigenlijk niet verwonderlijk is dat het weer een keer mis is gegaan er zitten steentjes genoeg in en met deze keer is het nog geen ramp het is alweer zo lang goed gegaan ook na de 41 km van vandaag.

Langs het Marsdiep

Volgens de berichten zou het niet overal in Nederland goed weer zijn maar hier, in het vaak “barre” noorden, was het prachtig. Eerst nog een beetje wolken maar langzaam werd het al zonniger en ging de temperatuur ook omhoog naar ruim 10 C. best aantrekkelijk voor februari. Laat ik de “Noordkop” maar weer eens verkennen ik ben er al een hele poos niet meer geweest en met de wind valt het wel mee als ik over de “zee promenade” ga bij Den Helder.

Gistermiddag nog even de “rechtervoorpoot” van de Quest eruit gehaald maar niets bijzonders kunnen vinden en na alles schoon gemaakt te hebben is het weer in elkaar gezet met een beetje vet en olie en vanmorgen was hij geruisloos, mogelijk is het één van de kogelkopjes geweest die niet goed was vastgezet bij een vorige “operatie” hij is nu in elk geval weer super geruisloos.

In Den Helder draai ik bij de aanlegplaats van de TESO-boot, de weg langs het water op en zie als eerste een boot van de kustwacht die de boeien in het Marsdiep optakelt en met hogedruk schoonspuit van aangegroeide algen enz. het gaat allemaal voortreffelijk en na enkele kilometers zie ik een groep ganzen langs de waterlijn die ik niet zo snel thuis kan brengen, thuis opzoeken onder welke naam ze door het leven gaan het zijn volgens mij rotganzen, onderweg zie ik meestal ander soorten en vooral veel Nijlganzen .

Door de “Donkere duinen” kom ik weer paardjes en Schotse hooglanders tegen vooral de laatsten blijven interessante beesten met die enorme horens. Bij Callantsoog sla ik weer af richting Middenmeer en de borden volgend steek ik een paar keer de weg over voor de simpelste route.

Bij één van de oversteken heeft een motoragent net een automobilist bekeurd maar zelf is hij ook behoorlijk in overtreding door zijn motor voor de afslag van de fietsoversteekplaats te parkeren. Zo zie je maar weer er wordt door de overheid met twee maten gemeten en dat begint al in de onderste regionen. Toch een prettig ritje geweest van 70 km deze keer.

Microsoft gaat door.

47 km

Misschien ga ik vanmiddag nog aan het klussen met de Quest, nadat ik gisteren al een kleinigheid had opgelost is het net alsof het rechter voorwiellager aan het eind van z’n leven is gekomen. Het ritje voor vandaag was even op en neer naar Zwaagdijk om te zien hoe het zus Margriet vergaat. Ik ben er maar heel even geweest en heb daarna mijn weg weer vervolgd.

Afgesloten zonder toelichting

In Medemblik moest ik weer omkeren omdat men het pad om kasteel Radboud er uit had gehaald en de weg was afgesloten.

Ezels genoeg in de wereld

Vrijstaande toren in Midwoud

Later zag ik bij Midwoud weer een heel “koppel” ezels, het lijken er alle jaren wel meer te worden en de kerk heeft nog steeds een geheel vrijstaande toren.

Nieuw areaal voor Microsoft met op de
achtergrond de bouwkranen van Google

Er stond vanmorgen in de krant dat ook aan de westkant van de A7 in de Wieringermeer een volgend perceel is toebedacht aan een datacentrum en het schijnt  ook weer voor Microsoft te zijn die al een perceel van een kleine 40 ha bijna heeft volgebouwd, verdere bekendheid geeft dit bedrijf niet en de gemeente is ook gebonden aan die afspraak, mondje dicht.

Middenmeer aan het kanaal

Entree van Middenmeer

Bij Middenmeer begint de zon er af en toe door te komen en als ik dan bijna thuis ben is het weer een echt voorjaars gevoel met de bloeiende berm. Slechts 47 km deze keer, volgende keer wat meer hoop ik.

Klein simpel onderhoud.

83 km

Sneeuwklokjes staan nu overal in bloei

Alles heeft zo z’n onderhoud nodig, kilometers lang is er niets aan de hand en is een druppel olie hier en daar voldoende om alles geruisloos te laten verlopen maar vandaag week dat patroon een ietsje af. Op mijn ritje richting de “Zuidoost” hoorde ik af en toe een heel licht tikje wat er normaal gesproken niet was. Goed opletten wanneer en waar dat geluidje vandaan kwam, maar helaas ik kon het niet thuis brengen. Op mijn vaste stopadres ook nog even gekeken maar nee onbekend geluid, dan thuis maar een grondiger inspectie uitvoeren want ik heb nou eenmaal een hekel aan geluidjes die “zomaar” zich zelf presenteren. 

De eerste van de twee bruggen

Les Deux Ponts

Richting Schardam

De tweede brug in Oudendijk
waar iemand te snel naar naar rechts is gegaan.

Maar ik had geluk, eenmaal na koffie, koek en een broodje ging ik weer huiswaarts en weer dat tikje, mijn geluk was dat de zonnestralen naar binnen schenen op het inwendige trapgebeuren van de Quest en toen zag ik bij elke trapbeweging dat het kapje, dat als ketting “afschermer” dienst doet, even naar binnen floepte en weer terug sprong.

Voor de "operatie"

Na een voorspoedige ingreep

In het begin zat dit vast met een klinknagel of popnagel, maar ooit eerder heb ik hetzelfde gehad en had toen de klinknagel uitgeboord en er een schroef met ring en moer op geplaatst en die was nu los getrild denk ik. Thuis de fiets op zijn kant een kruiskop schroevendraaier en een tang en vijf minuten later was het euvel verholpen en is hij “voorlopig” weer muisstil. En daar heb ik 83 km voor moeten fietsen om dat te ontdekken, maar met plezier.

Een feest ritje

Hoera wat een feestdag, Valentijn en een echte voorjaarsdag met zon en de vooruitzichten met nog meer van zulke dagen. Wat is het leven weer mooi, nou laat ik zeggen, nog mooier want alle dagen zijn toch feestdagen, genieten van alles wat het leven ons te bieden heeft al valt het ook wel eens een keertje tegen maar dan weer gewoon “kop op”. Ik ben van start gegaan om even naar de “Zuidoost” te gaan en dan waarschijnlijk meteen door, omdat Tiny niet thuis zal zijn i.v.m. haar donderdagse ontspanningsoefeningen en daarna misschien  nog wat andere bezigheden.

Als ik door Hoogwoud ga passeer ik de familie Bosman waar Gerard druk bezig is om zijn auto nog meer te laten glimmen, even kletsen en dan weer verder.

In de Beemster zie ik hier en daar de tulpen al weer behoorlijk boven de grond uit komen, nog een tijdje hogere temperaturen en de bollenvelden staan weer in bloei. Zoals ik had verwacht is er niemand aanwezig, even iets binnen leggen en dan via Middelie mijn weg vervolgen richting Volendam.

Het is bijna beangstigend stil op “de Dijk” en ik ga onderlangs met de fiets en maak een paar foto’s maar die enkeling die dan nog wel op “de Dijk” liep ziet dat gele gevaar meteen staan en de camera klik weer met regelmaat. “Mogen we foto’s maken van uw voertuig” vroeg de dochter, het gezin was op vakantie in Holland vanuit China, foto’s maken is natuurlijk geen probleem dus zodoende heb ik ook maar een plaatje gemaakt van deze toeristen met een lege dijk daar achter.

Aan het eind van de dijk dreef nog een stukje “Volendamse humor” in het Markermeer en later ook in Edam de ophaalbrug meepikken voor een foto.

Toen ik weer in Middenmeer de “handel” binnen had staan stond de fietsteller op 100,21 km op de GPS stond 100,73 km en via de Smartwatch is het 100,47 km geweest, opdat ik maar niet twijfel aan de afstand.

Langs wat familie en verder niets

55 km

Vandaag een kort ritje, langs wat familie en verder weinig spectaculairs onderweg. Als eerste naar Zwaag en bij zwager Leo kijken hoe het gaat, het blijkt dat alles weer ongeveer op de regel is en hij is op weg naar de 100 zullen we maar zeggen. Door wat veranderingen met de afslag naar Zwaag kom ik op een stukje weg waar ik nog maar één keer eerder heb gereden onder het viaduct door en als ik dat een fietser inhaal en naar rechts kijk meen ik een vroegere dorpsgenoot te herkennen. Op mijn vraag of hij Otsen heet krijg ik een bevestigend antwoord, inderdaad maar wie ben jij dan ?  En zo ontmoet je weer iemand die ik zeker al in geen 60 jaar meer heb gezien. Na een kort oponthoud vervolgen we allebei onze weg weer richting Zwaag. Nadat ik bij Leo en Riet koffie heb gedronken rij ik ook nog even naar zus Ria in Blokker en daarna naar Zwaagdijk bij zus Margriet die ook vandaag “gevlogen” is.

Het blijft uitkijken ook op het fietspad

Somber weer als de zon ontbreekt

Weer een boerderij minder aan de Tussenweg

Op de bouwplaats waar Google komt

Het wordt enorm groot

Tot slot nog bij Aad en Ans aan in Wervershoof om via Medemblik weer de polder in te gaan en over de Tussenweg langs de bouw van Google. Nu even serieus zoeken op het bord bij één van de ingangen en inderdaad naast alle verboden ook het verbod om te fotograferen, uiteraard op het terrein maar daar kom ik dus niet. En zo kwam ik weer thuis na 55 km , kort maar wel gezond zullen we maar zeggen.