Gewoon een ritje op maandagmorgen

Vandaag is het goed gegaan, geen lekke band, niet in een sloot geen ander ongemak en alles zoals het hoort en zelfs het geplande ziekenbezoek is goed gegaan. Ben en Riet waren thuis, vorige week was hij voor controle naar het ziekenhuis en vandaag zit hij zoals het voorlopig wel zal blijven aan de stoel gekluisterd zoals men dat dan soms zo mooi kan zeggen. Ik merk wel aan Ben dat het echt een zware opgaaf voor hem is, niet in beweging en steeds op diezelfde plaats moeten blijven, het is voorlopig niet anders en met geregeld visite is het voor hem een beetje acceptabel hoewel Riet bijna constant met de koffiepot blijft lopen. Na mijn bezoek ben ik met wat omwegen kris kras door West-Friesland gereden en juist die wegen en paden ingegaan waar ik normaal niet kom en zo kom je toch weer wat andere dingen tegen, o.a. een flink aantal zwanen en in een sloot op 25 meter afstand zwommen er zeker net zoveel. Later toen ik langs “Het Weeltje” reed op Zwaagdijk zag ik dat de, na de storm half stuk gewaaide bomen, weer redelijk de toekomst tegemoet kunnen groeien. Weer verder dwars door het land over het "Over de Leek" fietspad zag ik weer bomen die rechtop stonden. En dat deed me meteen denken aan de bomen bij de entree van Middenmeer, zouden ze al zijn bijgewerkt of is de nieuw gevormde gemeente “Hollands Kroon” te groot geworden en is de zoveelste blunder van deze fusie weer aangetoond, straks maar even kijken en eventueel een foto maken. Ik heb nog niet één positief geluid gehoord maar daartegenover geregeld klachten van een slecht functionerend “apparaat” dat Hollands Kroon wordt genoemd. We wachten maar weer gelaten af tot er iets gaat verbeteren en ik ben er zeker van dat binnen een jaar deze aanblik wel zal zijn aangepast aan de regels van de “geleerden”. Overigens was  het fietstochtje heerlijk af en toe zon en gemiddeld genomen goede wegen, hoewel je niet te veel van de doorgaande routes moet afwijken want daar zijn de wegen af en toe wat dicht geslibd in woord en beeld. Al met al was ik weer vlot thuis en stond er 75 km op de dagteller.

De tijd zal het leren

’t Is jammer, de Quest blijft vandaag binnen, de weergoden hebben heel iets anders in petto dan ik zelf had gewenst. Ik heb het al meerdere keren aangehaald, “ik ben een mooi weer fietser” een enkel buitje daar gelaten maar als ze beginnen met storm en zware storm met windstoten die de weggebruikers parten gaan spelen dan moet je met een Quest zeker niet naar buiten gaan want dat is vragen om problemen. Als ik dan alles van de laatste weken nog eens op een rijtje zet dan is er heel veel gebeurd, op de eerste plaats het overlijden van Jos wat diepe sporen nalaat maar daarnaast ook mijn duik in de sloot, stom, gewoon een stuurfout, zwaaien naar iemand links en te laat je stuur naar rechts bij een afslag plus wat bladeren en dan ben je de klos. Daarna zelf de fiets weer schoon en droogmaken en vervolgens hier en daar de onderdelen uit elkaar halen en smeren, het fototoestel vervangen, de oude mobiele telefoon weer in ere herstellen en bijkomen van de schrik. Na het weekend naar Dronten gefietst om de wiellagers daar te laten vervangen en toen kwam er nog veel meer wat ook meteen maar vernieuwd “moest” worden, het was niet direct nodig maar veilig fietsen staat bij mij hoog in het vaandel. Iets wat mij wel heel goed bij is gebleven van dit bezoekje aan Velomobiel is het volgende, Allert die o.a. remankers en schokbrekers heeft vervangen vroeg op een bepaald moment hoelang of de ketting al meedraaide, dat was op dat moment ruim 56.000 km vanaf het begin van deze fiets, hij ging hem opmeten op slijtage en stelde vast dat hij nog lang niet versleten was, prima gesmeerd en goed onderhouden was zijn conclusie, “Ik kom het ook vaak anders tegen” zo vertelde hij. Op dit moment heeft diezelfde ketting 57.084 km mij met de Quest voortbewogen over de wegen in, vooral Noord-Holland en Friesland en zelfs een stukje op de buitenlandse trip naar “De bron van de Maas” in Frankrijk, en hij ziet er nog steeds goed uit en loopt geruisloos, wel vraag ik mij soms af hoelang kan dit goed blijven gaan. De tijd zal het leren.

Sober of somber weer, zeg het maar.

Vandaag is mijn opzet mislukt, ik zou n.l. op ziekenbezoek gaan naar broer Ben die wat verstevigd is met ijzerwerk, deskundig aangebracht door chirurgisch vernuft. De weersberichten hebben het voor vandaag over wat lichte regen of motregen maar als ik van huis ga is het droog en als ik eenmaal onderweg ben steek ik het niet zo krap meer, dan zie ik wel hoe het allemaal gaat. Niet wetende hoe vroeg of laat Ben aan koffie toe is besluit ik meteen maar met een omweg te gaan dan is hij vast in staat om te zitten, misschien heel even staan, wie weet. Dus eerst maar even via Bobeldijk en Berkhout naar De Hulk waar ik op de dijk uitkom om zo maar een heel klein stukje van de stadsdrukte in Hoorn te moeten trotseren. Ik zit binnen de kortste keren weer op de dijk langs het IJsselmeer richting Enkhuizen. Het gaat allemaal voorspoedig en het is nog steeds droog. Als ik de veel besproken “vuurtoren” bij het “Oma Mia bankje” nader zie ik dat de tekst, de omstreden tekst, weer in ere is hersteld, nu zelfs in het Engels en aan de andere kant op z’n Hollands, de gemeenschap van het dorpje Oosterleek kan weer gerust zijn. Verder langs de dijk op naar Enkhuizen en gebruik makend van de vaste route ben ik al snel op weg richting Andijk waar ik ook nog een foto maak van vuurtoren “De Ven” die er wel een beetje vervallen begint uit te zien mede door dit sombere weer. De wind komt meer van opzij en ik zie een enkel spatje op het windschermpje verschijnen, zal het toch beginnen ? In Wervershoof wijk ik even van de route af om dan toch het doel van mijn fietstocht waar te maken, ziekenbezoek. Aangekomen bij het onderkomen van Ben en Riet is het verdacht stil, uit de fiets bellen en even binnenkijken, nergens iemand te zien dus het gaat goed met hem anders was hij wel thuis. Ondertussen heb ik net even gebeld vanaf de thuisbasis en kreeg te horen dat hij naar het ziekenhuis was geweest om de hechtingen te laten verwijderen en tevens controle door de chirurg die hem heeft verteld dat het op 4 plaatsen gebroken was en dat hij voorlopig zijn gemak moest houden, en dat is nou net het moeilijkste voor dat broertje van mij. Hij zit net zo moeilijk stil als “ondergetekende” gewoon lekker in de weer zijn. Het laatste stukje van Wervershoof naar Middenmeer is het toch wat meer gaan regenen en thuis gekomen na 89 km druipt het water van mijn pet af dus het is nu echt nat.

Honderd kilometer plezier.

En weer zit het rondje voor vandaag er weer op, het is weer heerlijk geweest, gewoon een ritje via Zuidoostbeemster via Purmerend langs het Noordhollandskanaal en via de Graftdijken, zowel oost als west naar,  Alkmaar dan de Heerhugowaard  en dan afslaan naar Obdam en nog een paar dorpjes en je bent weer thuis, zo kort was die 100 km van vandaag, plus dat het heel kort beschreven is. Nou zo vlot ging het nou ook weer niet, van huis richting de rand van de polder was het helder en zelfs zonnig, het leek wel weer prachtig weer te worden maar buiten de polder was de zon weg en hing er een lichte nevel of een beetje mist, net hoe je zoiets wil “vertalen”. Maar nergens iets te zien wat in mijn ogen geschikt leek om een “knappe” foto van te maken, nee dat kwam nog. Aangekomen bij Tiny bleek zus Riet ook van de partij en er was zelfs al met koffie voor mij gerekend dus zat ik binnen no-time aan een heerlijk bakkie met een stuk banket, heerlijk. Na mijn vertrek stond ik nog een beetje in tweestrijd, zal ik richting de dijk gaan of neem ik richting Alkmaar, het werd dus het laatste. Langs het kanaal is het altijd rustig en nergens kwam ik wandelaars of fietsers tegen, ook langs de Westdijk bleef het stil tot ik een blauwe velomobiel aan het einde door de bocht zag komen, stoppen kap open en daar “zat” Piet Kunis in zijn “gepimpte”aangepaste fiets. Even kletsen enz. enz. foto’s maken en weer verder. Ik was nog maar amper 200 meter verder toen ik voor mij een gele Quest zag rijden die onder het fietstunneltje bij Alkmaar was weg gekomen. Kees van Hattem, uiteraard weer stoppen en kletsen, foto’s maken en samen een stukje oprijden tot Kees links aanhield voor Heerhugowaard en ik rechtsaf ging om nog even langs Tom en Gerda te rijden. Gerda is er nog niet, de griep vraagt zijn tol en dat is haar aan te zien. Net voor ik op hun adres was zag ik nog een paar Schotse Hooglanders staan die weinig gras maar veel modder onder de poten hadden. Nadat ik het laatste stukje naar Middenmeer onder de wielen door zou laten glijden zag ik in de bocht aan het begin van de Obdammerdijk een zwart “geval” in het gras staan maar toen het bewoog zag ik pas met wie ik te doen had, een flink hangbuikzwijn, bijna klaar voor de feestdagen ????? wie weet.

Als Fleur had gewild zat de eekhoorn in de Quest

Wat een prachtige dag vandaag, totaal geen wind wel zon en een hele nieuwe week voor de boeg. Vorige week zou ik al maar toen liep alles anders als we hadden verwacht en deze week begin ik dus maar met het programma van een week geleden, niet dat ik nou zo’n stevige planning er op na houd maar soms denk je dat je nog iets moet plannen, nou plan maar niet te veel, het leven maakt wel een planning voor een ieder de meespeelt op deze “aardkloot”. Als eerste maar even naar Oudemirdum op en neer, voor alle zekerheid toch maar even een klein berichtje gestuurd dat ik er in de loop van de morgen aan zat te komen. Goed dat ik geen tijd heb aangegeven want door een lekke band aan het eind van de Afsluitdijk werd het automatisch een beetje later. Ik was al een hele tijd niet lek gereden en toen het steeds zwaarder begon te rijden dacht ik eerst dat de conditie toch met de leeftijd afneemt tot ik bedacht dat een lekke band ook nooit snelheid bevorderend fietst, in de remmen knijpen en voelen, jawel hoor links voor was behoorlijk slap en toen ik de reserve er in had bleek die ook niet in orde dus nogmaals en dan ben je ietsje langer bezig dan normaal. Aangekomen in Oudemirdum de beide banden geplakt en onder het genot van een bakkie lukt dat altijd prima. Op de dijk maakte ik de eerste foto, de zon zat eraan te komen, nog niet scherp maar in de wolkenlucht toch een apart effect. Al kletsende vertelde Bianca dat de “huiseekhoorn” alle dagen langs kwam om nootjes enz. op mijn vraag “huiseekhoorn” vertelde ze dat tijdens de storm van Theo alle Amerikaanse eekhoorns waren ontsnapt en dat er een paar in de buurt bleven waarvan er één vrij brutaal of mak is, die geregeld aankomt en zo op je rug zit als je niet uitkijkt. Ik liep daarop een rondje over het erf maar zag nergens die eekhoorn. Toen Fleur even later uit school kwam zei ze ,  “Wacht maar even dan roep ik hem wel” toen ik vroeg komt hij dan echt zei ze, “Let maar op opa hij is er zo” inderdaad binnen een minuut liep het beestje rond, het ene nootje na het andere werd verschalkt en Fleur vermaakte zich prima met het beestje, het was nu eens een keer geen paard, ze is gek van alles wat met dieren te maken heeft, van groot tot klein. Op de terug rit heb ik onderweg nog een paar foto’s gemaakt langs de dijk in Friesland en op de Afsluitdijk van een “waterig” zonnetje, al met al was het vandaag weer een heen en weertje van 160 km onder super omstandigheden.

Van de Quarantaineweg naar de Havenkade

Omdat ik vandaag ook nog wat andere beslommeringen heb werd het maar een kort ritje. Het weer is goed en wind lijkt er niet te staan en zo ben ik vanmorgen op tijd van huis gegaan, even een rondje over Wieringen leek me wel geschikt. Ik neem niet te veel mee want omkleden zal onderweg niet nodig zijn voor een kort tripje en drinken met dit weer is ook een uitzondering. Eerst richting Slootdorp en dan via De Haukus naar Westerland en zo de Quarantaineweg op om langs het Wad, waar mogelijk, richting Den Oever te rijden over de buitenkant van de dijk met zicht op het water. Het is overal stil en dat dringt nog het meest tot mij door als ik uit de fiets moet om de eerste “hindernis” te nemen, een poortje aan het begin van de dijk. Het bleek later de enige “hindernis” te zijn, de rest stond open. Onderweg zag ik enorm veel ganzen die door het lage water aan het foerageren waren voor een eventuele langere vliegtocht. Aangekomen bij Den Oever is het weer even voorzichtig tussen de beschoeiing  door manoeuvreren om op de Havenkade te komen en langs de visafslag mijn weg te vervolgen om via het fietspad langs de A7 en het Robbenoordbos  weer in Wieringerwerf en Middenmeer te arriveren, toch weer een voldaan gevoel al was het maat 40 km.

Twee keer was de vogel gevlogen

Hoe is het weer vandaag, ik meende uit de verwachtingen te hebben opgemaakt dat het beter zou zijn als gisteren maar toen ik op het garage dak van die kleine kringetjes zag, veroorzaakt door lichte regen, begon ik toch wat te twijfelen. Toen het eenmaal weer licht was en ik de situatie nog eens bekeek leek het toch wel weer mee te vallen, een beetje mist en verder leek het droog. Tegen half 11 had ik het “snelle” pak om de schouders en de fiets uit de garage gereden, ik ga een klein stukje en ik zie wel waar ik uitkom. Het dorp uit en over de Flevoweg, en daar zag ik een grote roofvogel zitten, hij bleef mooi zitten dus die gaat op de foto dacht ik. Een stukje verder ben ik gestopt en toen ik uit de fiets was geklommen en het fototoestel in de aanslag had was de vogel gevlogen, je kon het verwachten. Nog eens goed kijken, maar helaas hij zat er niet meer, ik zag toen het licht achterop de Quest knipperen en vond dat het best opvallend was voor achterop komend verkeer, ik voelde me veilig. Nadat ik via de eerste zijweg richting Medemblikkerweg was gegaan leek de mist wel wat dichter te worden, geen regen maar heel langzaam vormden zich druppeltjes op het schermpje en werd het zicht er niet beter op. Het zal een kort ritje worden dat stond al bij voorbaat vast, laat ik maar via Medemblik even naar Oostwoud fietsen en dan kijken of bij Jan en Anny alles weer op regel is. Aangekomen in Oostwoud bij het onderkomen van de familie Geel zag ik dat Jan zijn hobbyruimte gesloten was en toen ik uit de fiets was stond Anny al bij de deur, “Kom binnen, Jan is er niet” . “Hoezo Jan is er niet, is hij op pad met de Quest” en toen kreeg ik te horen dat Jan weer in Hoorn in het ziekenhuis lag, na zijn behandeling van een paar weken geleden mocht Jan voorlopig niet fietsen, voorlopig zou 6 weken zijn maar na Jan’s uitleg dat hij niet op een fietszadel zat werd de “fietsloze” periode ingekort tot 2 weken. En toch ging het weer mis, Jan fietste al snel weer even stukjes van 70 en 80 km want de “oliebollentocht” zit er aan te komen en dan moest hij weer volop mee kunnen met de “jeugd” Jan is ook al 73 jaar maar weet nog niet van ietsje inhouden en mede daardoor  zal hij de “oliebollentocht” nu toch echt mislopen.  Maar ook deze vogel was dus gevlogen, ik heb Anny gevraagd Jan sterkte te wensen en t.z.t. spreken we elkaar wel weer en zo ging ik verder, op weg naar Middenmeer. Anny maakte nog een opmerking  over de slechte wegen door veel klei wat door landbouwverkeer op de weg bleef liggen, ik had er nog weinig van gemerkt totdat ik weer buiten Oostwoud richting Abbekerk reed, wat een afknapper. Het werd dus een kort ritje van 45 km het was voldoende voor vandaag. (De laatste foto is gisteren gemaakt door Jan Hartog die wandelde op het Edammerdijkje bij Middelie als deel van de wandelroute "De stelling
van Amsterdam")

Wonderlijk, ik werd rond half 4 gebeld door Jan Geel, "Ik ben weer thuis en je broer Ben ook" ze deelden dezelfde kamer en mochten allebei vanmiddag weer naar huis.

Ontspannen is een kunst

Vandaag begint de dag somber, zwaar bewolkt en net aan droog, zal ik nog een “veilig” rondje kunnen fietsen ? Ik was eigenlijk van plan om richting Oudemirdum te gaan maar nadat ik gisteravond had overlegd bleek dat niet de verstandigste keuze, niet thuis. Dan maar een plaatselijk ritje, helemaal geen kunst, mogelijkheden zat. Zo las ik gisteren dat men langs de Westfriese omringdijk zo’n 300 bordjes had geplaatst ten behoeve van de fietsers om de juiste route te kunnen fietsen, er stond ook al een stevig commentaar op deze “geld verspilling” op een dijk kun je toch alleen links of rechtsom en je blijft gewoon de dijk maar volgen, niks bordjes. Maar zo werkt het nou eenmaal niet, door Alkmaar , Medemblik, Hoorn en Enkhuizen moet je even zoeken en ook op een paar plaatsen waar de dijk met een omweg is te volgen kan een bordje nu dus uitkomst bieden. Niet dat ik van plan was om de hele dijk van 126 km rond te gaan, maar ik was wel nieuwsgierig naar de soort bordjes die er geplaatst zouden zijn. Dus op naar een bepaald punt langs die dijk, voor mij niet zo moeilijk omdat ik nog geen 10 km moet rijden om bij een kruising of afslag van de Westfriese omringdijk te komen. Ik ga richting Alkmaarseweg en neem het punt bij de afslag naar Winkel en na serieus de ogen uitgewreven te hebben zag ik zowaar een piepklein bordje onder de bordjes van de alom bekende “knooppunt” route. Als je eenmaal onderweg bent en je hebt dit beeld eenmaal gezien dan kan het niet meer misgaan, een echte “ronde” over de dijk. Via de Langereis, waar ik aan het eind de brug nog even heb vastgelegd en zag ik ook nog een fazantenhaan wachten tot ik dichterbij kwam waarna hij zich snel uit de voeten maakte. Na een paar foto’s ben ik verder gegaan richting Zuidoostbeemster deze keer via Grootschermer naar Graft en De Rijp en dan zie je af en toe weer iets om vast te leggen, o.a. een blauwe reiger die hopelijk bij het opvliegen niet zijn behoefte zou doen richting passerende fietsers. En zo kwam ik bij Tiny, waar we alles op een rijtje zetten van afgelopen dagen en wat nog komen gaat en tegen 1 uur weer verder richting Middenmeer. Eenmaal boven op de Oostdijk besluit ik dat ik wel met een klein ommetje naar huis kan gaan, zo gezegd zo gedaan en via Middelie op naar Edam, onderweg kom ik een wandelaar tegen die meteen een foto maakt van dit vreemde gele ding, even stoppen en in het korte gesprek hoor ik dat hij een stuk van de stelling van Amsterdam aan het lopen is. Via Edam kom ik bij de dijk langs het IJsselmeer en via “mijn” vaste route kom ik steeds dichter bij Middenmeer waar ik nog een foto maak van het aan te leggen fietspad waar hard aan wordt gewerkt, ik ga er vanuit dat het voor de winter wel klaar zal zijn. Thuis gekomen staat de teller voor vandaag op 102 km, een prettig ontspannen ritje.

Ondanks alles op naar de "Honderd"

Ja hoe zal ik dit verhaal beginnen, nou laat ik kort en duidelijk zijn: “Een klote weekend” klinkt niet direct sympathiek maar hiervan moet je er niet te veel krijgen, zelfs niet per jaar. Zaterdagavond net toen we met andere familie het tweede bakkie koffie hadden ingeschonken kwam er telefoon, een broer van Tiny was plotseling overleden, hartstilstand. En eerlijk is eerlijk dan keert de wereld weer even om, vooral omdat we allebei die ervaring hebben gehad dat je allerliefste naaste is overleden. Er volgt dan uiteraard een heel andere invulling van het weekend daar ga ik verder niet op in maar leuk is anders. Om toch de draai weer te pakken te krijgen ben ik vanmorgen weer in de Quest gestapt en heb een afkick rondje gereden van slechts 66 km, via Medemblik naar Wervershoof en zo door naar Zwaagdijk en Obdam nergens echt zin in want het maalt toch een beetje door je hoofd. Bovendien kreeg ik met grote regelmaat een buitje wat de stemming niet veel goeds deed dus snel richting huis en na douchen achter de pc om het verslagje te “lanceren”. Als ik eerst de mail nakijk zie ik weer een opluchting, een kort filmpje van Patricia, de dochter van Tiny, op youtube en dat doet je dan weer goed, niet bij de pakken neerzitten, kop op we gaan er weer voor, op naar de “Honderd” en de volgende keer een positiever verhaaltje, hoewel ik straks nog even naar broer Ben ga in het ziekenhuis waar hij met een gebroken heup vol pension geniet volgens zijn jongste zoon.