Middenmeer Afsluitdijk Oudemirdum en terug.

Ik had vandaag geen zin om over de dijken te gaan dus werd het een retourtje over de Afsluitdijk. Op tijd van huis en zodoende koffietijd in Oudemirdum, het was windstil en er leek wel niemand wakker te zijn, of men slaapt uit vandaag of men is nog met vakantie, wat een rust.

Bij het monument toch maar even in de remmen, de zon staat zo mooi achter Cornelis Lely dat geeft vast een leuk effect. Aangekomen in Oudemirdum staat Bianca bij de waslijn en even later met een ragebol achter de spinnen en webben aan. Siebo komt even later ook bij de koffie met koek, evenals de kleinkinderen Thimo en Fleur die nog twee weken vakantie hebben terwijl Siebo aan zijn laatste week is begonnen.

Al kletsende zei m’n schoonzoon op een bepaald moment “Pé, ik zou wel eens in de Quest willen rijden mag dat” natuurlijk, en zo werd er van schoeisel gewisseld en na wat instructies ging hij van start richting het Mirnser-klif. Toen hij even later weer terug kwam was het duidelijk, om 40 km te rijden is een fluitje van een cent want dat haal je gemakkelijk. “Dus gelijk bestellen” vroeg ik “Nee, dan moet ik eerst met pensioen zijn” geduld hebben.

Het leek Fleur ook wel wat dus wisselen van schoeisel en hup daar ging mijn enige kleindochter, gek van paarden maar een mountainbike of andere sporten gaat ze ook niet uit de weg al is ze nog maar 15 jaar. Tegen de tijd dat ze terug kan zijn ben ik naar de weg gelopen om een klein stukje te filmen als ze weer aan zou komen en dat is redelijk gelukt, de volgende link aanklikken https://youtu.be/yglIZjy0ZcY dan komt ze eraan als alles werkt zoals ik verwacht.

Toen ik weer richting N.H. ging zag ik bij de afslag naar de Afsluitdijk een echtpaar met een paar kinderen met ligfietsen bovenop de dijk gaan, volgens mij is daar geen fietspad en anders is het niet lang. Ze stoppen en zwaaiden, ik remde af en riep dat het in een Quest veel idealer was, “Die heb ik ook” was de reactie, “Kom jij niet uit N.H. en ben je niet in de 70” “Ja volgende maandag 77” “Maar je naam weet ik zo gauw niet” toen ik die noemde, “O ja, ik weet het weer, ik heb zelf die Quest in de Friese kleuren, ik lees vanavond je blog wel”

En zo doe je weer een ervaring op en krijg je het idee dat je begint te behoren bij de categorie “Bonte hond” ook na de 176 km van vandaag.

Kort maar krachtig

Net 80 km

De weerprofeten hebben het bij het rechte eind, regen vanuit het zuiden en het klopt als een bus. Gisteravond had ik nog even een glutenvrij brood gebakken, een probeersel om een keer een bruinbrood te bakken met een pakje speciaal meel. Het is gelukt maar ik kan zelf nog niet enthousiast zijn over het geheel, ik hoor wel of de smaak goed is als er van is geconsumeerd. Vandaar dat ik vanmorgen even op en neer ben gefietst naar de “Zuidoost” om het baksel te bezorgen.

Met een bootje door de wildernis

Onderweg ging mijn mobiel en probeerde Eric vanuit de binnenlanden van Borneo om contact te krijgen via Facetime, helaas de verbinding kwam niet tot stand, wel stoppen en proberen maar wat ik ook deed het lukte niet, Thomas de jongste is vandaag jarig, 9 jaar alweer. Later zag ik wel een foto van het “span” en die zet ik hierbij op mijn blog, super leuk op Thomas z’n verjaardag in een klein bootje door de binnenlanden van Borneo.

De eerste spatten vallen

Onderweg krijg ik de eerste spatjes regen en als ik, nadat ik het brood heb afgeleverd en snel een bak koffie heb gedaan, nog veel meer nattigheid. Het gaat niet hard maar is wel vervelend vind ik.

Deze brug is nog prima 

Het speciale torentje van de kerk in Oosthuizen

Staal staal en nog eens staal

En daar komt straks beton overheen

En het is nog niet klaar.

Bij Oosthuizen wordt al een hele tijd gewerkt aan de brug die vervangen wordt, even stoppen omdat het nu even droog is en wat foto’s maken, wat gaat er een staal in de constructie, onvoorstelbaar. Het begint weer te spetteren en ik stop alles op z’n plaats en snel in de Quest op naar huis waar ik na 80 km ben aangekomen, net niet genoeg regen gehad voor de schuimkap.

Het kan nu nog,....... je weet wel.

Je zou het een dag met missers kunnen noemen, niet dat zoiets nou een ramp is maar ik vond het wel jammer. Zoals gewoonlijk ben ik vaak op tijd “uit de veren” zo ook vandaag, mooi weer voor een rondje over de dijken was mijn eerste gedachte. Nadat ik had gegeten en de krant had doorgebladerd, omkleden, een paar bananen aan boord een dubbele boterham en van start richting Enkhuizen.

Als ik bij Middenmeer het fietspad langs de Flevoweg opdraai zie ik dat de zon in aan tocht is, bijna een onnatuurlijke verkleuring van de lucht. Het viel niet mee op de dijk richting Lelystad, de wind staat op de zijkant van de Quest en dat rijdt “zwaar”, ik heb liever de wind op kop dan merk je het bijna niet maar nu is het stevig trappen om snelheid te houden.

De eerst volgende foto maak ik bij de Maxima- Centrale langs de dijk iets voorbij Lelystad en als ik weer naar de camera grijp ben ik alweer in Friesland maar dat ging niet zomaar. Bij Lemmer wordt een kermis opgebouwd en moest ik verschillende keren stoppen en proberen langs obstakels te komen, vervolgens de brug omhoog en na de brug lopend langs de volgende kermisattractie.

Toen ik eenmaal weer opgang dacht te zijn ging de brug buiten Lemmer ook nog omhoog dus het zat niet echt mee. Naar Oudemirdum is dan nog zo’n kilometer of 15 denk ik en dan is er koffie, dacht ik, helaas de deur vast en de kleinkinderen nog in dromenland. Wat lectuur achter gelaten en dan via een andere route richting Middenmeer,

deze keer via “Het rode Klif” richting Stavoren en Hindelopen om uiteindelijk weer uit te komen op de bekende route.

Als ik bij de Afsluitdijk kom staat daar ook een file en moeten er een behoorlijk aantal bootjes het zeegat uit, daarna is het nog even de dijk over en dan nog 15 km in de polder om thuis te komen na 217 km 

Super kort ritje

Het zal vandaag een kort ritje worden, regenachtig en weinig zin om ver van huis te gaan. Vorige week was Ben thuis en vandaag zal hij er ook wel zijn dus op naar Wervershoof. Als ik bijna bij broer Ben aan zal komen zie ik Dirk de Vries lopen, de man die 1000 keer rondje IJsselmeer wil rijden. Dirk is al dicht bij de 900 keer maar na de laatste berichten over het sluiten van het fietspad, gedurende 1,5 jaar Enkhuizen- Lelystad, is zijn planning hopeloos in ’t honderd geschopt. In september heeft Dirk nog een overleg met een dame van Rijkswaterstaat of de uitvoerende organisatie het zal mij benieuwen of de “taxi-bus” op tijd zal rijden als Dirk zijn rondje maakt. Tijdens dit kletspraatje zit ik comfortabel in de Quest en later blijkt Ben niet thuis te zijn maar na 1 km zie ik hem staan, kletsende met een kennis. Ook nu zit ik weer comfortabel in de Quest en hebben we drukke praat over onze kinderen die op vakantie zijn of gaan. Vervolgens even naar zus Margriet die moeilijk loopt en fietst, na de koffie verder over Zwaagdijk waar ik een kennis zie lopen met een kruk, Jaap Luken blijkt tijdens een Oldtimer tocht in ’t Gooi bij een koffiestop te zijn gestruikeld in het etablissement met noodlottig gevolg, een gebroken heup.

Als ik mijn weg weer vervolg bedenk ik dat ik straks de foto’s van de bloeiende knolbegonia’s goed kan gebruiken om mijn blog wat kleur te even.

Aan het eind van Zwaagdijk via Wognum richting Wadway en Opmeer waar ik langs het “Scheringa museum” ga dat weer in de kijker wordt geplaatst omdat het opnieuw in de verkoop gaat. Zonde van zo’n mooi gebouw dat er al jaren niets mee wordt gedaan en nog niet afgebouwd, wordt het langzaam een bouwval, wie weet wordt het toch nog iets waar de gemeenschap wat mee kan. 

Af en toe wat lichte regen en zo was ik na 56 km alweer thuis.

Gewoon ritje

Woensdag 9 augustus 2017 was weer een mooie dag om te fietsen, even op en neer naar Bovenkarspel om bij zwager Dick en schoonzus Greet langs te gaan. En dan gaat de route richting de dijk, in mijn achterhoofd stilletjes hopend dat ik “mijn vriend van langs de weg” Albert van Dijk uit Kampen toevallig tegen zal komen.

Bij de “Ambtenaar” is het erg rustig, toch maar even stoppen voor een foto met heel in de verte meelmolen “De Herder” bij Medemblik. In de haven van Medemblik ligt het “lichtschip” van Texel. Helaas ik heb hem niet gezien, maar wel was het enorm druk bij de haven, zeilwedstrijden met internationale deelname.

De volgende stop is in Enkhuizen bij de haven, deze keer niet over de buitenkant maar gewoon binnendoor. Het gemeentehuis gaat nog even op de “kiek” en vervolgens een blik op de haven. Afslaan om via Broekerhaven in Bovenkarspel te komen, alleen Dick is thuis Greet is even weg. Na wat gedronken te hebben weer dezelfde route terug naar de dijk langs het IJsselmeer. Als ik weer op de route zit is Hoorn, na Medemblik en Enkhuizen de volgende plaats van mijn trip.

Voor ik in Hoorn ben kom ik nog langs HET surfcentrum van N.H., het is er druk dat is wel zeker. Af en toe bungelt er iemand in de lucht, griezelig met zoveel wind maar wel gunstig voor de surfers.

Later als ik bijna thuis ben is er weinig van donkere wolken meer te zien alleen mooie witte wolken en volop zon. Niet één keer een spatje regen gehad op deze 101 km, wel veel wind.

Ik kwam in Siberië terecht.

Er was vandaag weinig nieuws onder de zon, er was helemaal geen zon, ja mogelijk achter de wolken. Ik was van plan om bij Tiny even het gras te maaien vooral omdat men denkt dat het op korte termijn zal gaan regenen. Dus op naar de “Zuidoost” en laat ik meteen maar proberen of ik alweer door de Bobeldijk kan met de fiets. Ik ga dan binnendoor en kom dan automatisch halverwege Bobeldijk uit en moet dan wel ontdekken waar ik officieel niet langs kan of mag. Nou mooi niet, van mijn plannen komt niets terecht, op de afslag binnendoor staat ook netjes een bord dat Bobeldijk is afgesloten met een “mooie” gele pijl waar ik heen moet. Dan maar via de omleiding wat in afstand hetzelfde is om in de “Zuidoost” te komen. Meteen maar gestart met de motormaaier om voor de eventuele regen klaar te zijn, de lucht zag er een moment nogal dreigend uit maar het bleef droog.

Na de koffie en later een broodje ben ik weer huiswaarts gegaan via Middenbeemster en De Rijp, vervolgens Graft en Noordeinde waar ik deze keer links ga i.p.v. rechts.

Ik zie wel waar ik uit kom, op een doodlopende weg bleek later bij een groot bord waarop stond dat ik in Siberië was, omkeren en een andere weg nemen. Al heel gauw zat ik weer op wegen die ik al meerdere keren onder de wielen had gehad en zo kwam ik via de Mienakker,

waar de sloot net werd uitgebaggerd, weer richting Middenmeer, waar ik opvallend veel koeien bij elkaar zag staan en liggen in Aartswoud. De laatste kilometers kreeg ik nog een licht buitje maar dat was geen probleem na deze 98 km die weer in goede gezondheid zijn afgeraffeld.