Rondje postbezorging

Hoera, ik was weer even op pad, niet ver maar het was net zo’n "benenstrekker". Het weer viel niet tegen vanmorgen, het was precies zoals ze “beloofd” hadden, miezerige motregen, er kwam eigenlijk geen water van maar het was niet prettig, dus thuisblijven. Zo rond de middag zou het beter zijn en dat was het ook, omkleden en gaan, vandaag als “postbode”.  Omdat er zo rond de Kerstdagen en Nieuwjaar altijd de nodige kaarten worden verstuurd blijven wij niet achter en dan komt het weer even aan op de creativiteit om weer iets in elkaar te “flansen”, het is gelukt en een deel breng ik met de Quest rond naar de dichtbij zijnde familie in Zwaag en omgeving.

Langs de Flevoweg passeer ik de Tussenweg waar Google met steeds groter materiaal z’n bouwwerk gestalte geeft, zowel heen als terug maak ik er een foto van en dan bedenk ik dat voorheen de familie Sturm daar met trekkers en machines reed.

Aan het eind van de weg maak ik een extra lus om aan de andere kant van de A7 een blik te werpen op de “onderstellen” van de nieuw te bouwen wind/energiemolens. Ook de oudere molens zijn hier gesloopt en met een hele hoop  subsidie komen er straks nieuwe, grotere en duurdere molens te staan.

Ik maak mijn “postrondje” met Kerstwensen af en keer via een andere weg terug in de polder waar op het laatste stukje zelfs de zon nog even door de wolken kwam. En dat alles weer op een rondje van ruim 50 km, het was weer heerlijk in de fiets.

De wereld is klein

Een wonderlijke samenloop van omstandigheden zo kan ik het korte ritje van vandaag wel noemen. Ik ging van huis om naar Den Oever te rijden waar Johan van Dijk, een zoon van “Mijn vriend van langs de weg”” Albert van Dijk, te zien die bezig is met het steen zetten langs diverse waterkeringen samen met zijn zwager Nollie. De ene keer zie ik ze langs de dijk van Lelystad naar de Ketelbrug en nu hebben ze een klus op Den Oever. Het is een “uitstervend” beroep, steenzetter, zwaar werk en er zijn er niet veel meer in Nederland. Eenmaal aangekomen op de werkplek bij de haven kwam er nog iemand een kijkje nemen bij de mannen, Johan en zijn zwager Nollie.

Al pratende bleek deze meneer ook wel iets van het vak te weten, hij was opzichter geweest bleek later en nog verbazingwekkender, hij was een oud collega van Johan zijn vader, Albert van Dijk de 94 jarige man uit Kampen die na de tweede Wereldoorlog jaren bij de Rijksdienst heeft gewerkt op Den Oever.

Hoe is het mogelijk, Frans Visser een oud collega van Albert en zo bleek, hij kende nog veel meer mensen uit de wereld van steenzetters. Zo zie je maar weer, de wereld is klein en als je met niemand praat gaat alles aan je voorbij.

Ik ben na wat foto’s te hebben gemaakt weer verder gegaan om via Oosterland en Hippolytushoef naar Westerland te rijden en dan weer de polder in. Wat schetst mijn verbazing op Westerland roept iemand naar mijn naam en wat blijkt, een andere zoon van Albert, Jan, hij staat net even te kletsen met zijn overbuurman die ook al 92 jaar is en die wilde weer weten hoe ik ooit een bekende voor de familie van Dijk was geworden. Nou zei Jan “Zo’n jaar of 8 geleden heeft hij mijn vader ontmoet op de Afsluitdijk en nu hebben ze geregeld contact” is de wereld klein of niet. Om kwart over 12 was ik weer thuis met een geweldige ervaring rijker en het was best die 43 km waard.

Heel kort vandaag

Rondje van 63 km

Het was een “probeersel”, maandag niet, dinsdag niet, oorzaak een beetje een “volle kop” ik voelde me eigenlijk wel goed maar men zegt altijd kijk uit als je verkouden bent, blijf in de warmte, nou en dan vind ik 2 dagen al heel wat. Dus vandaag even proberen, nou ’t ging weer goed, wel merk je, dat je dan al een aantal dagen, in dit geval 5, achter elkaar niet hebt gefietst, maar na 10 km was dat alweer normaal.

Wognum

Molen bij Wognum met veel vogels

De 6 nieuwe molens langs de A7 bij Abbekerk

Richting Berkhout en vaststellen dat daar weinig leven in de brouwerij was net als later en Obdam waar ook geen kop was te zien.

Wachten hielp niet de mensen die hier zouden moeten werken
zijn afwezig

En zo werd het vandaag een kort rondje zonder koffiestop en stond alles na 63 km weer binnen.

Het was weer een keer raak, lek.

Het was minder mooi als wat ik had gehoopt en verwacht, geen zon en een egaal donker wolkendek het zou de voorbode van een slechte dag kunnen zijn. Niet getreurd het viel alles weer mee, een heel klein beetje neerslag in de vorm van wat motregen maar verder bijna windstil dus heerlijk fietsweer. Laat ik maar weer eens naar Zwaag gaan en bij Riet en Leo kijken hoe het daar gaat. Eerst de banden even controleren op voldoende druk maar dat was eigenlijk overbodig, voor zaten ze allebei tussen de 6 en 7 atm. En achter zat er nog 5 in.

Het ging allemaal voorspoedig tot ik merkte dat na de oversteek bij Benningbroek de snelheid er wat uit leek te zijn, even het stuur loslaten en meteen ging de fiets naar rechts dus moest het daar wel mis zijn, inderdaad lek. Achter de stoel staat altijd een buitenband met daarin een binnenband licht voorzien van wat lucht, de fiets op zijn kant in de berm en zonder bandenlichters kon ik de lekke verwijderen en de reserve er voor in de plaats zetten. Ik denk inclusief het oppompen en alles weer op zijn plaats zetten dat ik zo’n minuut of 5 à 6 bezig ben geweest eer ik weer verder kon. Net toen ik de fiets weer “op de been” had stopte er een auto en zowaar Miranda van Hal, (dochter van Jan en Nera) zag mij staan en was gekeerd om te vragen of ze kon helpen, super toch. In Zwaag ging het goed met de familie en Riet zorgde meteen weer voor koffie met speculaas vanwege het traditionele Sinterklaasfeest.

Ik vervolg mijn weg weer en ga via de Rijweg, de verbinding tussen Zwaag en Zwaagdijk, ooit ging ik een jaar op de fiets van Zwaagdijk naar Zwaag, altijd een vlakke weg, nu is er een viaduct aangelegd vanwege de nieuwe autoweg de N307, 4 ”racebanen” vanaf de A7 naar Enkhuizen.

Op Zwaagdijk passeer ik een hardloper die ik op het laatste moment herkende neef Dick Hoogeboom uit Hoogkarspel, stoppen en kletsen en bij het afscheid “Nou tot de 6^e van het Nieuwejaar bij de familie reünie” inderdaad dat is al dichtbij. Iets verder om de hoek kijken bij zus Margriet, ze blijft maar “aanmodderen” met haar gezondheid maar ze is er nog.

Dan via Wervershoof langs Medemblik waar een blik op het IJsselmeer weinig moois laat zien, in de Wieringermeer sta ik toch geregeld versteld van de veranderingen, in het Agriport gebied zie je alleen maar verlichte kassen en het ene datacentrum is nog niet klaar en het volgende van Google zorgt geregeld voor opgravingen enz. enz. de polder is de polder “bijna” niet meer en steeds meer vruchtbare landbouwgrond wordt opgeofferd aan de techniek dat is wat ik dacht na de 53 km van vandaag.

Bij mezelf om een bakkie

Het kan verkeren, bij mezelf om een bakkie, hoe zit dat in elkaar zou je zeggen, het kwam zo. Gisteren had ik op Facebook een paar foto’s geplaatst en daar kwam een reactie op van Johan van Dijk, één van de zonen van Albert van Dijk, mijn vriend van langs de weg. Johan gaf aan dat als ik weer een stukje ging fietsen dan kon ik de steenzetters weer ontmoeten die momenteel een klus hebben bij Den Oever, Johan z’n geboorteplaats. Mijn planning voor vandaag was even naar Tiny in de Zuidoostbeemster en verder niet te veel flauwekul. Aangezien de berichten voor de rest van de week niet erg best zijn leek het me verstandig om dan eerst even naar Den Oever te fietsen en terug thuis even een bakkie doen en daarna door naar de “Zuidoost” zo gezegd zo gedaan. Net voordat ik zou vertrekken nog even op de buienradar kijken en zien dat er binnen de kortste keren een flinke hagelbui hier over zou komen, ik zag inderdaad een enorme zwarte wolk die niet veel goeds voorspelde maar alles ging hierlangs, geen spatje gehad onderweg naar Den Oever.

Eerst een rondje gereden over het haventerrein, niks te zien, terwijl Johan had aangegeven, we zijn bezig in het begin bij de opgang naar de haven vlakbij de grote “zwerfkei”. Weer linksom omhoog en toen zag ik de bus staan en gelijk kwamen ze aanlopen met een opzichter. Johan liep meteen mee om even een stukje te zetten terwijl zijn zwager Nollie zei: “Nee ga jij maar alleen, als echte Noordhollander, in ben een Kampenaar dus jij moet alleen op de foto in je geboorte dorp”. Hierna weer terug naar Middenmeer, een bakkie doen en dan door naar de Zuidoost.

Het was nog steeds droog hoewel de lucht af en toe angstige beelden tevoorschijn toverde. Ik heb nergens een spatje gehad het was prachtig weer. Op de Oostdijk kwam ik de tweede bekende tegen, de eerste was in Berkhout, broer Ben liet het hondje van Lida uit en ondertussen nam hij brood mee bij de “broodkraam” op het hoekje,

de tweede bekende was Jack Dekker, nu in z’n eentje op weg naar de Streek waar zijn vrouw oppasdag had en samen gaan ze vanavond weer op huis aan, dan met de auto. Bij Tiny is het net als altijd gezellig, kletsen, een broodje en dan weer op huis aan.

De molen ( De Nachtegaal) in de Beemster staat er mooi bij in de volle zon en later bij de “Lagehoek” zijn de meerkoeten volop aanwezig.

Thuis heb ik de fiets even aan de buitenkant afgelapt, hij zat onder de "prutspetters" van passerende auto’s en ziet er na de 116 km van vandaag weer uit als nieuw en zo fietst het ook, geruisloos zoeft hij er over.

Het weer viel alles mee.

Week 49, nog even en het is weer oudejaarsdag, wat vliegt die tijd. Je bent oud voordat je het beseft zegt men weleens, ik begin er in te geloven. Omdat de berichten niet zo rooskleurig zijn voor de hele dag besluit ik om maar niet naar Oudemirdum te gaan en een “buurt” ritje maken.

Van huis richting Berkhout om als eerste stop de spoorwegovergang bij Bobeldijk de regels in acht te nemen, die gele dingen van ijzer zijn net even te hard voor mij en ik wil nog steeds 100 worden, dus stoppen. Om de hoek bij de Slagterlaan zijn geen voertuigen te zien dus niemand aanwezig, dan door naar Scharwoude om de dijk te nemen richting Hoorn.

Ik zie een ligfietser voor me rijden en zie als ik hem passeer dat het een kennis is uit Purmerend Joop Köhne. Inhouden en samen oprijden naar Hoorn, Joop gaat wat onderhoud doen aan zijn zeilboot. Onverwacht raken we elkaar kwijt, Joop gaat rechtdoor waar ik linksaf ga en ik vervolg mijn weg verder over de dijk na eerst nog even achter op het Oostereiland een foto te maken van de vroegere gevangenis, de “Krententuin”. Ik neem meteen nog maar een foto van de Hoofdtoren, eigenlijk een zielig bouwwerk als je het van opzij ziet staan.

Er staat een stevige wind en bij Schellinkhout wordt druk gesurfd waarbij er af en toe iemand in de lucht hangt.

Bij Enkhuizen ga ik een keer via het eerste pad om de Dromedaris en passeer “Paulus Potter” die niet van z’n plek komt. Verder via de dijk naar Medemblik de polder in waar de vette klei net is omgeploegd, en dat zag ik tijdens het ritje van vandaag wat is geëindigd na 90 km.