Slechts één PK.

Gisteren een verjaarfeestje vanwege een 80 jarige in de familie dus niet fietsen maar vandaag kon het weer en het ging weer heerlijk. Even het H-E-M rondje achterste voren en omdat het toch mooi weer was nog maar een klein ommetje als toetje.

Toen ik boven op de dijk reed langs het IJsselmeer zag ik bij Andijk dat er heel vlot een perceel ijsbergsla of spitskool werd “geboren”, tjonge wat gaat dat rap tegenwoordig, rustig zitten achterop de machine en zorgen dat de plantjes in de juiste baan mee gaan op de band en achter deze mensen loopt nog iemand voor de vergeten plantjes en de beplantte oppervlakte groeit als “kool”. In Enkhuizen bij “Sprookjes Wonderland” was het parkeerterrein echt vol met auto’s. Nadat ik het ophaalbruggetje bij de Dromedaris was gepasseerd werd ik staande gehouden door een mevrouw die wilde weten hoe hard zo’n fiets wel kon enz. enz. Tijdens die uiteenzetting kwam er ook een meneer bij die aan het eind van het verhaal vroeg of er echt geen motortje in zat, ik kon hem gerust stellen met een antwoord wat weer voor de nodige hilariteit zorgde, omdat ik het volgende antwoord gaf, “Ja meneer 1 pk en het werkt al bijna 79 jaar, die P staat voor mijn voornaam en die K is van mijn achternaam” Hij vond het een prachtige oplossing maar is dat ook echt zo ? Ik heb hem toen mijn rijbewijs laten zien en zijn bewondering was des te groter, hoe is dat mogelijk. Het werd tijd om verder te gaan want de groep toehoorders werd steeds groter.

Ik zeg al jaren dat de ganzenplaag nu aan de orde is en dat de zwanenplaag er aan zit te komen, zie hier een klein begin.

Verder was het rustig langs de dijk wel heel wat zeilende schepen en scheepjes. Op een bepaald moment ben ik van de dijk afgegaan richting Oosthuizen via Etersheim, “het land van Dik Trom”.

Via een binnendoor weggetje naar Beets en Avenhorn om dan de kortste weg naar Middenmeer te nemen langs de grote treurwilg aan het eind van het fietspad, al met al 108 km.                                                

Ronde getallen.

En weer was ik even op pad, niet ver deze keer gewoon een buurtritje naar de “Zuidoost” om een heel klein klusje te doen, het stelde eigenlijk helemaal niets voor maar bijna elke week moet het gras naar de kapper dus dat zegt genoeg. Het toeval wilde dat vandaag Bram en Boris bij oma zouden komen lunchen vanaf Oostzaan naar de “Zuidoost” is niet ver maar je moet wel even trappen en dat hebben ze afgelopen zondag ook gedaan.

Samen met hun vader Eric en ook de jongste, Thomas was toen mee, zijn ze vanaf Oostzaan naar Bovenkarspel/Grootebroek gefietst met een omweg wat samen 120 km opleverde dus het is ze niet vreemd een stukje fietsen.

Ikzelf start langs de Alkmaarseweg en kom een stuk bermbloemen tegen wat er op lijkt, een prachtige variatie van kleuren.

Als ik ben Tiny kom wordt er meteen koffie met koek geserveerd en zitten we onder het genot van één en ander gezellig te kletsen tot ik overeind ga en de motormaaier van “stal” haal en de ronde doe. Even later komen de beide kleinzoons, het zijn geen kleine zoons meer met hun lengte van 1.82 m. en de andere 184 of iets in die richting, bomen van kerels ondertussen.

Als ik na de lunch opstap komt Bram aanrennen, stop opa nog even een foto net als U van ons heeft gemaakt afgelopen zondag. En zo geschiede geen selfie maar door een “professionele” fotograaf.

Via Middenbeemster en De Rijp en nog wat meer dorpjes kom ik weer in de polder die langzaam steeds geler begint te kleuren door het rijpende graan. Als ik thuis de GPS vergelijk met de teller in de fiets scheelt dat verrekt weinig op deze 100 km

.

Een kind schreef iets wat mij raakte.

De plannen waren voor vandaag waren heel anders, ik had n.l. het plan opgevat om via Velomobiel in Dronten meteen door te rijden naar Kampen om bij “mijn vriend van langs de weg “ Albert van Dijk, aan te gaan. Gelukkig realiseerde ik me op tijd dat Velomobiel op maandag gesloten is dus de rit ging niet door wanneer de volgende poging is weet ik nog niet het zou zomaar morgen kunnen zijn, ik zie nog wel. Dan een ander rondje en dat is nooit een probleem het is gewoon “gaan met die banaan” en dan zie ik later wel waar ik allemaal heb gezeten. Ik zoek bij toeval een route waar ik al een hele tijd niet was geweest,

Kolhorn Barsingerhorn enz. ik liep het een beetje op want op een bepaald moment was het fietspad afgesloten en moest ik een stukje terugrijden om mijn weg te vervolgen naar het kapelletje op de Keins.

Ik was hier al veel vaker geweest o.a. ook een keer met Kees van Hattem, het is bijna niet voor te stellen dat dit simpele kleine bedevaartsoord altijd mensen trekt die met een gebedje en een kaarsje hun wensen kenbaar maken aan “het hogere”. Ik zag er ook een schrift liggen waar de bezoekers aantekeningen in kunnen maken. Het laatst geschreven stukje deed mij wel wat, een kindje schreef het volgende zoals op de foto is te lezen, een diep geloof en vertrouwen spreekt hieruit.

Mijn weg vervolgend kom ik steeds dichter bij de kust en via Grote Keeten draai ik de bekende route op om via Callantsoog richting Petten te gaan, het is zeker niet druk ondanks dat het volop vakantie is, de lage temperatuur en af en toe een paar spatten regen houden de vakantiegangers wat verder van de kust en het water denk ik.

Een rondje door de bossen en duinen rond Schoorl als extraatje brengen mij richting Schoorldam met zijn plaatselijke ophaalbruggetje om dan via Noord-Scharwoude op huis af te gaan waar de teller deze keer 93 km aangaf.

Mini toertje

Het zat niet mee vandaag, eerst regen tot na de middag en toen het droog werd kon ik niet weg omdat er iemand zou komen van de gemeente om de gegevens voor een nieuw rijbewijs op te halen. Tegenwoordig moet je een afspraak maken en dan komen ze bij je thuis om één en ander op te nemen, ik was liever naar het gemeentehuis van Hollandskroon gegaan dan weet je waar je aan toe bent, nu kwam er pas iemand om 17.15 uur en daar wacht je dan een hele middag op voor 2 minuten werk. En t.z.t. moet er weer een afspraak gemaakt worden om het oude rijbewijs in te nemen en het nieuwe te verstrekken.

Zodoende kwam ik pas vanavond in de gelegenheid om nog snel even een paar kilometer los te trappen. Het werd niet meer als 25 km maar je beleeft altijd wel iets onderweg zeg ik altijd dus ook vanavond. Via de Schagerweg naar Kolhorn en dan via de Groetpolderweg naar de Alkmaarseweg.

Langs Middenmeer om via het fietstunneltje onder de A7 door te gaan en daar moest ik stoppen, het is er bochtig en de chauffeur van een wagen met ijsbergsla was daar te laat achter gekomen zodat de vracht te vroeg van de wagen is gegaan, kraan erbij keepwagen vullen en afvoeren die hap. Volgende keer hopelijk een leuker verslag maar bezig blijf je wel op deze manier.

Niet tussen de buien door, er midden in.

Lang heb ik gedacht dat het wel mee zou vallen maar de waarheid is “hard”. Zal ik wel of zal ik niet, gisteren was het eigenlijk wat te lang om het echt leuk te houden, 254 km moet je op een bepaalde leeftijd niet alle dagen doen, en om daarom vandaag thuis te blijven is het andere uiterste. Maar die voorspelde regen hield me thuis tot half 11 en toen kon ik de verleiding niet weerstaan, omkleden en even “luchten”.

Richting Alkmaarseweg werd ik al snel wakker geschud, omleiding het fietspad is afgesloten, keren en onder de weg door naar de parallelweg. Als ik later afsla om via de Langereis te gaan zie ik de koeien van “Klaver Koe” als het ware in protestmars samen scholen en wat mij toen opviel was één apart geval, bij nader bekijken van de foto’s denk ik dat het een rebelse koe is die anderen lastig valt vandaar een soort neusring anders heb ik er geen verklaring voor, het is in ieder geval geen onderscheiding wegens goed gedrag. Het was nog steeds bijna droog, af en toe een paar spatten en ik werd steeds optimistischer, het valt wel mee.

Iets verder zag ik een paar prachtig bloeiende planten de Datura voor zover ik weet die ’s avonds zo heerlijk kan ruiken. En weer ging ik verder, steeds de ronde wat groter maken tot op een bepaald moment de regen wat andere vormen aannam en ik de kortste weg naar huis heb opgezocht, ’t kletterde er over, wat ging het een tijdje hard.

De Quest is in jaren niet zo nat geweest en dat op zo’n “rot” eindje van 46 km.

Wat langer als normaal

Het is allemaal goed gegaan, wat zult U zeggen, nou een bezoekje aan de familie in Oudemirdum en dan heen en terug over de dijk Enkhuizen – Lelystad en terug dus Lelystad – Enkhuizen. Het moest gewoon een keer en zolang de Afsluitdijk dicht blijft voor fietsers is dit het enige alternatief als ik naar Oudemirdum wil. Naar Enkhuizen gaat als de gesmeerde bliksem en dan de dijk een paar zandheuveltjes en zien dat de firma Out al druk bezig is met het aanbrengen van een laag teelaarde om het stuiven tegen te gaan. Ik passeer heel voorzichtig een keepwagen die grond stort langs het fietspad, een wielrenner duikt net voor mij langs en gaat er als een haas vandoor, ik meen dat ik op zijn shirt RIS zag staan, is dat niet de afkorting van Racefiets Inhaal Syndroom er achteraan.

Dat viel nog niet mee, zonder oponthoud de teller boven de 42 km houden vroeg genoeg van mij en ik besefte dat ik er nog ruim 200 km voor de wielen had, maar opgeven is geen optie en eindelijk had ik hem te pakken en dan voor blijven.

Net voor de sluizen bij Lelystad heb ik hem laten komen want ik had nog steeds geen foto van dat shirt wat op de sluizen gelukt is, inderdaad RIS het klopt helemaal.

In de Noordoostpolder en later ook in Friesland zie ik dat er heel veel bomen zijn onderscheiden met een lintje, niet zo best eigenlijk. 

Bij Bianca is er koffie met koek en weer genoeg te zien, een loods waarvan de asbest golfplaten zijn verwijderd en het nieuwe dak al aardig begint te dichten, een zwaluw die bijna in huis zijn nestje heeft gemaakt en het kuiken wat met de hand is groot gebracht en nu constant voor je voeten loopt. Heen ging ik via Emmeloord en terug neem ik de dijk via Urk om bij de Ketelbrug te komen.

Net voor de brug zie ik mijn kennissen weer de steenzetters Nollie en Johan, ze hebben een klus voor 6 jaar en zijn druk bezig, het blijft een vak apart dat steenzetten. Verder naar Lelystad en dan de dijk op, de wind zwaar opzij geeft wel extra inspanning om de andere kant te halen.

Het aanbrengen van een laag teelaarde gaat goed als ik het zo bekijk de firma Out is druk bezig en grootvader Arie ( mijn zwager) zou trots zijn op zijn kleinzoon die als uitvoerder hier zorg voor draagt. Als ik eenmaal thuis ben blijkt dat zo’n retourtje best wel lang is, 254 km en dat om even een bakkie te doen in Oudemirdum, och ja je ben jong en je wilt wat.