Wat een weer weer.

We zouden het niet meer over het weer hebben maar als het beeld zo ver afwijkt van het voorspelde dan mogen we daar gerust even op terug komen. Het is op dit moment in Middenmeer volgens 2 verschillende meetstations 19,7 gr. En daarnaast is het af en toe regenachtig en ik was nog wel met goede moed van huis gegaan maar het weer heeft me eerder de thuisbasis op doen zoeken.

Omdat de lucht al niet zo helder was ben ik richting Wieringen gegaan om daar kris kras over het eiland te gaan, via wat binnen wegen en weggetjes kwam ik langs “ ’t Braamstruikse Binnenpad” 1986, ja ’t bestaat nog steeds. Dat was al aardig richting Den Oever terwijl de volgende foto werd gemaakt aan de westkant bij de Quarantaineweg waar het peilschaalhuisje uit 1919 al menigmaal is gefotografeerd. Opvallend is dat 100 meter verder een camping is, genaamd “Zeezicht” en als je dan de groene velden ziet op “Het Wad” is er weinig zee meer te bekennen.

Het pad langs de dijk wordt op dat moment geblokkeerd door een paar fietsers waardoor ik binnendoor ga richting “Hippo” voor streekgenoten en Hippolytushoef voor de “buitenstaander” waar de molen nog steeds een trieste aanblik biedt met z’n halve wiekenpakket. Bij Oosterland ga ik achter de kerk om en zie dat een afgezaagde boom best nog creatief mee kan doen in de tuin.

Ik ga langs Den Oever door de Wieringermeer op huis aan het blijft miezeren en zo kom ik thuis na 65 km.

Klein "stukkie"

De dag begon zonnig maar al snel was dat over en betrok de lucht, gelukkig geen regen en in de loop van de morgen begon het toch weer op te "helderen". De route van vandaag gaat in eerste instantie richting Zwaag om even bij Leo en Riet aan te gaan en mogelijk hun zoon Piet nog te ontmoeten die over is uit Oeganda en morgenochtend weer vertrekt naar zijn bedrijf aan het Victoria meer in Afrika. Het klopt allemaal en voor ik achterom bij de deur was kwam Riet al met koffie naar buiten, ik was al gesignaleerd door Leo en zoon Piet volgde meteen, met z’n allen buiten op het terras een bakkie doen.

Onderweg hier naar toe hoorde ik een aantal keren dat er wat gaande was op mijn mobiel inderdaad Eric stuurde wat foto’s van iets wat hier niet voorkomt, een geweldige ervaring lijkt mij.

Na de koffie ben ik richting Hoorn gegaan via de Krijterslaan waar ik aan het einde nog meer familie tegen ben gekomen, Jolanda liet de hond uit dus even stoppen en wat bijkletsen.

Vanaf Hoorn neem ik het bekende pad via de dijk naar Enkhuizen waarbij ik op het water nog weer een bekende zag gaan met de kano, een echte liefhebber van kanoën op open water met weinig wind is het al alsof hij onder de golven doorgaat.

Later ter hoogte van Andijk werden de fuiken gelicht waarbij de meeuwen op een extra hapje rekenen. Op het laatste stuk voor Medemblik reed ik zwager Gerrit nog achterop die net aan zijn rondje was begonnen.

In de polder aan de Tussenweg worden de eerste handelingen verricht op het perceel waar Google zijn datacentrum gaat bouwen, 70 HA waarvan eerst 27 HA bebouwd gaat worden tot hier en daar 40 meter hoog, de polder blijft in beweging zo moet je het maar zien. Thuis gekomen is de dagteller gestopt op 87 km, net zo’n afkick ritje.

Dijkentocht nu het nog kan

Even op de oude toer, rondje om nu het nog kan. De berichten waren gisteravond goed dus meteen plannen om de volgende morgen mijn kans waar te nemen. Om 7 uur ging ik van huis en reed richting Wieringerwerf om de wind niet al te ongunstig te hebben.

Een vreemde lucht in aantocht

Ik geloof nooit dat het droog blijft

  De lucht werd van minuut tot minuut donkerder en de kans dat ik het niet droog zou houden begon steeds meer vorm te krijgen, we zullen wel zien gewoon doorrijden. Ik begon aan de Afsluitdijk met grote vreze, een “donker gordijn” kwam steeds dichterbij maar wonderlijk genoeg geen spatje regen, wel waren de wegen in Friesland allemaal nat met plassen langs de weg dus daar is het dus gevallen. Bij Bianca koffie met koek en samen met Thimo en Bianca zitten kletsen over de vakanties die achter de rug zijn en de voorbereidingen van Thimo voor zijn nieuwe school in Leeuwarden. Voor vertrek nog even gecontroleerd op buienradar hoe het mogelijk zou worden, het blijft droog, maar de wind is ondertussen “pittig” aan het worden.

De brug in Emmeloord

De Ketelmeerweg brengt me bij de Ketelbrug

Ik neem de weg door de Noordoostpolder via Emmeloord waar ik voor de eerste keer moet stoppen voor de brug die omhoog staat. Vanaf de Ketelmeerweg zie ik de brug al dichterbij komen en na de brug ga ik langs het water en de “windmolens” naar Lelystad.

"Bouwsteentjes"

Langs het lijntje worden de basaltblokken geplaatst
na de vakantie gaan ze weer door.

Ik nader de toren bij de sluizen van Lelystad

Al de stenen van rechts moeten nog op het talud links
worden geplaatst en dan met een teerachtig gietsel worden vastgelegd.

Ik stop nog even bij de basaltblokken die langs de kant liggen, Johan en Nollie hebben nog vakantie maar alles ligt en staat er nog dus ze kunnen zo weer aan de bak, trouwens wie zou er hier wat weghalen ’t is allemaal veel te zwaar voor mensen zoals wij, nee, steenzetters moeten wel super sterk zijn, wat een brokken die allemaal met de hand worden verwerkt. Bij Lelystad even wachten op de brug die ook omhoog staat en dan de kale dijk op.

Meer fietsers

En zelfs een miniauto

Het leek stil maar op het laatste stuk werd het nog een min of meer druk met fietsers en een “miniauto”. Na Enkhuizen door Westfriesland  op naar Wervershoof, Medemblik, en dan Middenmeer waar deze keer 207 km zijn verzameld op de teller.

"Van wie ben je d'r ien"

Het zit niet mee vandaag, de regen valt op verkeerde momenten. De berichten voor vandaag waren min of meer somber maar vanmorgen toen ik wakker werd viel het alles mee. Eerst wat boodschappen doen dan op "verjaarsvisite" bij zus Ans die haar 72^e verjaardag viert en omdat de buienradar aangaf dat het toch wel mee zou vallen zou ik vanmiddag nog even een rondje wegtrappen. Onderweg in de auto hoorde ik van de lokale weerman Jan Visser dat het vanmorgen inderdaad wel mee zou vallen en dat de buien vanmiddag talrijker zouden worden, voor mij dus een behoorlijke misrekening. Het klopt allemaal niet met de Quest op pad, het regent nu volop en het laatste kwartier is de meter van 0,4 naar 13,2 mm gegaan. Dan even iets anders op 19 juli had ik een stukje op mijn blog geschreven over een ontmoeting vlak bij huis met een naamgenoot, op zich niets bijzonders maar dat die meneer er een eigen verhaaltje van heeft gemaakt en dat in een krant vermeldt wist te krijgen wist ik niet, hij vertelde dat hij Peter Koomen heette en ik ben gewoon Pé, dus ietsje soberder, later vroeg hij: “Van wie ben jij d’r ien en weer weun je” mijn antwoord was , “Van Gert Koomen en ik kom van Zwaagdijk en woon in Middenmeer” Ja dat is een Westfriese eigenschap als je met iemand in gesprek raakt en het wordt wat interessanter dan volgt al snel de vraag zoals hij ook schrijft “Hoe heet je en van wie ben je d’r ien”.

Ondertussen kreeg ik ook nog een foto binnen van Elise de vriendin van neef Hugo Wester die hem had gemaakt in Edam waar ik even bij ze langs was geweest. En die bloem blijft alle jaren dezelfde en zal nooit veranderen door de jaren heen maar blijft wel mooi. Mogelijk morgen weer een echte fietsverslag en niet zo’n verzameld “gezwam”.

Een indrukwekkend stukje voorwerk

Je zal het maar hebben, nou ik had het, een ontstoken talgklier op mijn rug en dat zit niet lekker in een Quest vooral omdat het gevalletje midden op zat. Even een afspraak gemaakt met de dokter en met een simpele snijbeweging werd alles opgelost dus vanmiddag weer even een klein rondje proberen en dat ging goed. Het voornemen was om voor, of rond half 3 weer thuis te zijn omdat er volgens de buienradar rond die tijd wel grote kans was op regen. Een HEM rondje zit er zodoende niet in dan wordt het net te laat, een beetje improviseren en zo ging ik via Medemblik naar Wervershoof.

Het fietspad vlak langs het water

Na zo'n fles is opruimen niet meer mogelijk

Het is tegenwoordig mogelijk om vanaf Medemblik tot aan Wervershoof op het fietspad te rijden zonder de weg te moeten oversteken, een nieuwe blik op open water en een rustbank waar de resten van een alcoholisch feestje niet meer konden worden opgeruimd, best voor te stellen als je die fles leeg hebt gemaakt.

Neef Joost met Amos

Echt liggen in de ligfiets

Ik ga via de Tolweg naar Hoogkarspel en dan door naar Blokker waar Joost en Karen met hun zoon Amos bij Joost zijn vroegere thuis verblijven vanuit Singapore, heel even bijkletsen en dan weer door want om half 3 zal het foute boel zijn. Voor Amos is het echt een ligfiets, maar als hij later wat groter is past het vanzelf.

Een grote zwanen familie

Weer naar Middenmeer via de Bangert  en Zwaag , in de Bangert is de familie zwaan druk met toilet maken bezig.

Draadeinden voor de windmolen

Twee stoere werkers

Enorm wat gaat er veel ondergronds

Het heeft straks ook wat te houden

En alles moet er nog aan vast gemaakt worden

'

Een blik vanaf het viaduct, rechts de A7
en op de achtergrond alles Microsoft

Dan net buiten de Wieringermeer langs de A7 zijn kort geleden 6 windmolens gesloopt en door verkocht naar Polen, ze zijn nog prima zegt men maar hier komen wel nieuwe molens waarvoor laatst beton werd gestort in schuine gaten in de grond. Nu kon ik van dichtbij bekijken wat er allemaal nodig is om een grotere molen veilig op te zetten, onvoorstelbaar beton en ijzer, niet tekort. Twee Duitse mannen versleepten de hoeveelheid betonijzer richting voetplaat waar de molen straks bovenop zal komen te staan. Een kort ritje en toch weer iets speciaals gezien op de 55 km van vandaag.

Reparatie en de laatste "Hitterit"

Dat was het dan, de laatste buitensporig warme dag, tenminste, als we de weerprofeten moeten geloven. Ik vind het niet erg moet ik eerlijk zeggen, warm is mooi maar de schade die er momenteel al is ontstaan aan land en tuinbouwgewassen zullen we hoe het ook gaat aan den lijve ondervinden. Straks is er minder van één en ander en gaan de prijzen flink omhoog en zullen we tot volgende zomer de nadelen van dit weer moeten ervaren, alles heeft zijn prijs.

Voor vandaag stond er een kleine bootreparatie op het programma, niet dat ik nou zo’n allround ben op dat gebied maar een poging is nooit weg. Het bootje in Oostzaan is een beetje lek en dat is vervelend, een aantal klinknagels zijn los en daar komt water door naar binnen. Na overleg met meer deskundigen heb ik met speciale kit een aluminiumplaatje over de desbetreffende lekkages geplakt en nu hoop ik dat het “genezen” is. Tiny was ook op de fiets naar Oostzaan gekomen en samen hebben we een summiere lunch gebruik zittend aan het water.

Rond 13.00 uur ben ik weer huiswaarts gegaan met een hele vreemde omweg en zo kwam ik langs de Twiskermolen en daarna door Landsmeer en meer van die hele kleine dorpjes om uiteindelijk bij Monnickendam uit te komen en dan langs de dijk noordwaarts, thuis aangekomen bleek het toch nog weer 141 km te zijn in deze laatste “hitterit”.

Zo'n rondje lijkt wel al korter te worden

Het was weer een mooi rondje vandaag, het fietspad van Enkhuizen naar Lelystad weer eens uitgeprobeerd en ik moet zeggen, het is goed bevallen. En als je die dijk hebt gehad kom je vanzelf bij de Ketelbrug en op dat punt heb ik even getwijfeld, ga ik over Urk of over Emmeloord, het is het laatste geworden. De schapenstront hebben me toch wel wat huiverig gemaakt en als je er eenmaal fietst is er eigenlijk geen weg terug dus meteen maar besloten om via Emmeloord te gaan waar de omleiding voor fietsers ondertussen is opgeheven, ik kon zo doorrijden.

En dan zie ik op een bepaald perceel land nog weer een gewas liggen wat nog officieel geoogst moet worden, een stukje vlas. Pas na het z.g. repelen wordt het vlaszaad geoogst en zulk vlaszaad heb ik vroeger vaak verwerkt, drogen op een eest en via een z.g. padditafel het lichte zaad scheiden van het volle en goede zaad, allemaal nostalgie. Iets verder in de Noordoostpolder is met bezig de bermen te maaien maar ik denk dat er na deze handeling nooit meer iets te maaien valt het is nu al één grote stofwolk. Als ik bij Siebo en Bianca kom in Oudemirdum gaan ze net aan de koffie dus ik weet mijn tijd, koffie met koek en heerlijk ontspannen bijkletsen. Thimo is ook thuis die heeft maandags vrij en Fleur, die vandaag ook vrij heeft, zit ergens op een paard hoor ik van haar moeder. Na verloop van tijd vertrek ik weer richting N.H. en moet een paar keer wachten voor sluizen en ophaalbruggen maar verder gaat het als een speer en ben ik in no time bij Den Oever waar een bakkie kibbeling op me wacht.

Halverwege de dijk is het druk op het stuk “vrij” kamperen, nooit eerder zag ik hier zoveel campers staan. Eenmaal weer onderweg wordt ik op het fietspad ingehaald door Georg Krüg die op en neer is geweest naar Drachten. We rijden samen kalm aan tot aan Wieringerwerf waar Georg via het bospad de kortste route naar huis neemt en ik de laatste kilometers naar huis afleg waar de 204 km weer netjes is bijgeschreven aan het totaal en dat met een gemiddelde over ruim 200 km van 31,1 km p/u.