18 maart 2024

TE VROEG en TE LAAT

 


Ik was vandaag te en te laat, hoe kan dat zou je zeggen, heel eenvoudig, het eerste berichtje van vanmorgen kwam van m’n zoon, zo van als je vandaag gaat fietsen en Alkmaar ligt op je route dan heb ik koffie. Ik heb toen geantwoord dat ik eerst een andere route had maar als het zover komt meld ik dat. En zo ging ik van start richting-Paulowna en Breezand in de ijdele hoop dat er heel veel bloemen zouden zijn in volle bloei. Dat laatste viel tegen er waren heel wat percelen die tegen de bloei aanzaten maar volop in bloei was er heel weinig.

Dus hier en daar een foto maken van de op kleur komende percelen maar de eerste prent was toch al in de Wieringermeer van een agrariër die met een zes schaar aan het ploegen was omdat de grond in deze hoek van de polder bijna licht kan worden genoemd, geen zware klei.




En dan kom ik na de korte Afsluitdijk langzaam in het bollen gebied, het valt tegen ik zie nog weinig kleur maar na een rondrit kan ik zeggen dat ik gewoon TE VROEG ben hoewel ik wel heel wat foto’s heb gemaakt.







Ook was er nog iemand aan het ploegen op werkelijk lichte grond en dat is te zien ook. Uiteindelijk het Noord-Hollands kanaal over met het pontje en nog meer half bloeiende percelen gezien maar met dezelfde conclusie, te vroeg. Laat ik dan maar even doorrijden naar Alkmaar en zo ging ik steeds meer zuidelijk tot ik bijna in Alkmaar was en even een appje heb gestuurd waarna er geen reactie kwam. Vreemd, dan maar even bellen, hij was nu niet meer thuis dus was ik TE LAAT heb ik voor mezelf vastgesteld, andere keer beter.

Langs de Lage Hoek kwam ik langs de molen waar in de bocht een meerkoet van z’n nest afging en werd opgevolgd door zijn of haar partner zodat die kon eten denk ik, ook de "zeikerds" stonden nog, hoewel de meesten lagen alleeen de sterksten blijven staan.


Bij Middenmeer verblijft al jaren een schildpad, mogelijk zelfs twee, in de vijver bij de brug, even stoppen en goed kijken. Warempel hij zit er weer wel vuil van de aangegroeide wier en of slib en alles wat er maar op kan zitten, lekker in het zonnetje. En dit was dus de belevenis over 107 km van deze zonnige dag.

14 maart 2024

De maaier is weer "genezen"

 


Het is vandaag allemaal weer soepel verlopen, hoe kan het ook anders met dit prachtige weer. M’n eerste rit moest naar de “Zuidoost” gaan, de motormaaier zat me nog steeds “dwars” Hij moest het doen, met mijn beperkte technische kennis. In mijn ogen had ik alles gehad wat de storing zou kunnen verhelpen en gewapend met een bougiesleutel, nieuwe luchtfilter en nog wat opgedane kennis was het binnen 5 minuten klaar, hij liep en daar ging het om. Nog even een paar baantjes maaien en ik was tevreden, Remco maakt het straks wel af. Het was ondertussen 12 uur en de tafel was door Tiny gedekt voor de lunch. Iedereen ging daarna zijn eigen weg, Tiny had een afspraak, Remco ging maaien en ik kon weer naar huis.


Met hier en daar een andere afslag te nemen kwam ik door het dorp Schermerhorn en dan kijk je toch weer anders naar de omgeving, het leek allemaal wel nieuw gebied. Na De Rijp en Graft kwam ik in Noordeinde en door Grootschermer.





Hier en daar een foto maken en verder naar Middenmeer waar de teller 97 km aangaf.

13 maart 2024

Op zoek naar een bougiesleutel.

 


Daar gaan we weer, vandaag bewust naar bepaalde adressen om te informeren of de één of de ander mij misschien kan helpen aan een bougiesleutel . Ik was al bij Leo Smit in Medemblik geweest maar daar schrokken ze bijna van mijn vraag of ze dat stukje gereedschap misschien verkochten, niet dus. De vrij grote zaak in fietsen enz. deed niets met brommers of scooters dus ook geen bougiesleutels.

Dan maar door naar Wervershoof, zwager Piet heeft nogal wat oude spullen, datgene wat hij zocht was niet te vinden een sleutel met twee bougie maten, wel had hij er één die ik zo mee kon krijgen maar ik had geen maat opgenomen dus “gokken” dat hij zal passen.

En als je bij Piet komt heeft hij vaak iets moois achter de hand, hij had z’n zelf geschilderde kunstwerken in de schuur opgehangen, ze lagen op een stapel en ze kunnen ook aan de wand in de schuur, echt de moeite waard van de huis kunstenaar.

Ook op Andijk bij Sjaak en Lia was zoiets onbekend, onderweg Ben telefonisch even gevraagd maar die had uit z’n brommer periode wel eens zo’n ding gehad maar nu niet meer. Tenslotte nog bij zwager Aad en zus Ans langs en daar kreeg ik er ook nog één mee, thuis opmeten en de beiden die ik nu heb zijn de zelfde maat, nu maar hopen dat er één past op de motormaaier maar dat kan ik pas uitzoeken als ik weer in de “Zuidoost” kom.


Onderweg zie je toch ook dat het leven op de akkers weer begint en de zwanen blijven dicht bij elkaar ook zei gaan binnenkort weer nestelen. Ik kwam weer thuis, niet helemaal voldaan na 52 km.

12 maart 2024

Even een kleine reparatie die niet geslaagd is.

 


Het is er toch nog van gekomen al was het laat voor mijn doen. Het was wachten op een pakketje wat ik vandaag zou binnen krijgen, inhoudende 2 luchtfilters voor de motormaaier. De motormaaier was wat van slag en ik dacht dat het nu weer in orde was, vorige week het laatste stukje gemaaid zonder filter en dat ging goed.

Het filter was door een verkeerde beweging dicht gelopen met olie, zodoende een klein stukje zonder filter gemaaid en nu had ik het idee , even het nieuwe filter monteren en gaan met die “motormaaier” maar hij wilde niet starten dus volgende keer een bougiesleutel scoren die ik nu nog niet heb en dan opnieuw proberen. De rit naar de “Zuidoost” ging uiteraard met een stok achter de deur want ik wilde op tijd weer thuis zijn met gevolg een tandje bijschakelen, maar ik ben weer heel thuis gekomen          na 82 km.



Langs de Purmerenderweg is het een prachtig gezicht met al die bloeiende narcissen. Langs de Middenweg nog even oponthoud  door baggerwerkzaamheden en bij de oversteek van de A.C.de Graafweg was duidelijk dat dit nog lang zo zal blijven.

11 maart 2024

Regen werd spelbreker.



Slechts 51 km 

Het is een beetje een tegenvaller vandaag, het leek allemaal zo mooi maar helaas ik heb m’n rondje in moeten korten omdat de regen langzaam wat heviger werd. En ik ben en blijf een “mooiweer” fietser en hoop dat dit nog jaren zo zal blijven.
Het beeld van Buienradar

Ik had op buienradar gezien dat de regenwolken niet over dat stukje Noord-Holland dreven waar ik zat dus het komt wel goed.
Robbenoordbos veel rechte paden

Helaas het liep anders, door het Dijkgatbos dat leukere fietspaden heeft dan het Robbenoordbos ben ik doorgegaan naar Den Oever
Dit spreekt voor zich.

De haven van Den Oever

Over de haven en langs “Het huis van de Wadden”, naar Oosterland. Bij “Het Huis van de Wadden” is het goed toeven dat weet Tonny Tuinte nog wel, de plaats waar we voor het eerst kennis hebben gemaakt, alweer jaren geleden.
Een aalscholver heeft geen vetknobbel
zoals b.v. eenden
 en moeten hun verenpak op deze manier drogen

In de buurt kwam een bommenwerper neer.

Ploegen in een mooi "grondje"

Net daar voor, langs de Noorderdijkweg werd nog geploegd omdat daar de klei niet zwaar is en over de haven van Oude Zeug, waar een aalscholver na een frisse duik zijn verenpak weer laar drogen ben ik het bos ingereden en kwam tot de ontdekking dat het Dijkgatbos  
( genoemd naar de plaats waar aan het eind van de tweede wereldoorlog de dijk door de reeds terugtrekkende Duitse bezetters werd opgeblazen) veel leuker is om door te fietsen, alle fietspaden lopen slingerend door dit stukje bos, terwijl in het Robbenoordbos heel veel redelijk rechte stukken heeft.
De kerk van Oosterland

Sloten onderhoud, dus de weg op.

De regen begint steeds irritanter te worden en het begint steeds meer richting opnieuw de route aanpassen en zo is het ook gegaan en was ik na 51 km weer binnen. Volgende keer weer beter zullen we maar zeggen.
 

10 maart 2024

Het meisje met de groene laarzen.

 


Goed bericht, ze komt terug, een verhaal van 3 uitzonderlijke gebeurtenissen. Het meisje met de groene laarzen komt gelukkig weer terug. Het uitzonderlijke is dat het tot 3 keer toe oktober moest worden, in oktober 2021 werd dit kunstwerk geplaatst op de dijk bij Etersheim, in oktober 2022 werd het meisje met de groene laarzen door een stel ongure types met een slijpschijf bijna van de dijk gestolen en ik las in het NHD van afgelopen dinsdag dat de kunstenaar er in is geslaagd om de schade te herstellen en dat  Veenus zoals haar naam officieel is weer wordt teruggeplaatst in oktober 2024. Ik ben daar alzo vaak langs gefietst en zie haar met vreugde tegemoet en als hetzover is zal er zeker weer een foto van worden gemaakt.


07 maart 2024

Een vaste rit met hindernissen.

 


Ik ben weer thuis na een heerlijk rondje, al een paar dagen had ik het plan om het H.E.M-rondje weer een keer te gaan rijden en vandaag was het dan weer zover hoewel in omgekeerde richting. Het gaat allemaal voorspoedig en ben eerst naar Medemblik gegaan om op de dijk langs het IJsselmeer een wat gunstiger wind te hebben en op de plaatsen waar ik de wind van opzij krijg kan ik beneden rijden en ben dan redelijk beschermd. Door Medemblik, Onderdijk, Wervershoof en Andijk gaar alles naar wens maar in de Haringstad, Enkhuizen is het foute boel. Omdat ik van de andere kant kom en weet dat er al maanden een afscheiding staat wegens restauratiewerkzaamheden in een moeilijk te nemen bocht, vanaf het ophaalbruggetje na de Dromedaris nam ik een afslag eerder om dit te omzeilen. Maar alle goede voornemens ten spijt was dit nog vele malen beroerder, hier kon ik niet door.

.Enkele honderden meters eerder moest ik ook al uit de fiets omdat een oud ijzerhandelaar een kraan had geplaatst op de éénrichtings doorgang en dit was dus iets verder, een mevrouw met een kind op de fiets zei al “Ik weet niet of die meneer er wel door kan”, geen sprake van. Dus weer uit de fiets en achteruit lopen om te kunnen keren en nog weer een straat verder zoeken, maar het is gelukt.


Altijd goed om me heen kijkend zag ik hem liggen toen ik over de ophaalbrug reed bij de Dromedaris, het schip van “bijleg” “De Halve Maan” die zeer binnenkort weer naar een andere gemeente gaat. Het kost enorm veel geld maar iedere keer denken zulke gemeentes er aan te verdienen als publiekstrekker. Ik zag hem al in Hoorn, toen in Volendam en nu in Enkhuizen waar hij dus ook weer wordt “verdreven”.

Nog even een kleine aanvulling een stukje video van deze rit in 2 stukjes aan één .https://www.youtube.com/watch?v=DNoaTVdgANg&t=44s

 Dan langs de dijk van het Markermeer richting Hoorn en zo weer door om via Scharwoude en Grosthuizen naar Obdam te gaan en bij Tom en Gerda geluncht en een paar bakken koffie waarna ik het laatste stukje naar Middenmeer heb afgelegd en zo 96 km onder de wielen door heb laten gaan.