NON STOP langs het water

Omdat het deze week allemaal heel anders gaat als we van plan waren heb ik alle “schema’s” voor zover die bestonden gewijzigd. Er komt deze week door allerlei familieomstandigheden niet te veel van fietsen, vandaag kan het nog maar de rest van de week zal hij niet meer van “stal” komen. Het weer is voortreffelijk om nog even een ommetje te maken en ik bedacht toen meteen dat ik wel een keer een rondje langs het water kon gaan maken, rondom Wieringen dan langs de polder naar Medemblik vervolgens Enkhuizen en dan via Hoorn weer naar huis, zo gezegd zo gedaan. Als ik richting Slootdorp fiets bedenk ik dat ik niet teveel proviand bij me heb, geen nood er is altijd wel een visboer open in de stadjes langs de route. Na Slootdorp passeer ik twee wandelende dames op het fietspad die maar moeilijk plaats maken maar het komt goed. Even verder passeer ik een mevrouw met een hond, mijn eerste gedachte was, “Als ze dat beest maar kort aangelijnd heeft anders zit hij zo tegen de Quest” en net toen ik er voorbij was kreeg ik in de gaten wie ik was gepasseerd, het was mijn vroegere schoondochter, voor de eerste keer in 2 jaar dat ik haar in een flits weer zag, volgende keer maar stoppen voor een praatje. Als ik op Wieringen kom ga ik meteen via de Quarantaineweg naar de kust en blijf die volgen tot aan Den Oever waar ik bij de kop van de haven het monument even op een plaatje zet. Via de haven ga ik naar de Wieringermeer, onder het tunneltje de A7 passeren en dan via de Noorder, en Zuiderdijkweg waar ik overheen “vlieg” naar Medemblik. Door de stad richting Onderdijk en Andijk en zo door naar Enkhuizen, bij “Sprookjeswonderland” lijkt het wel spertijd, alles staat vol met auto’s en de wachtrij aan de kassa is onbeperkt lang. Als ik Enkhuizen weer uit ben volg ik de dijk langs het IJsselmeer weer en iets voorbij  de afslag naar Venhuizen staat nogal wat publiek stil op de dijk. Als ik afrem zie ik de veroorzaker van dit moois, wie verwacht er nu een doedelzak speler in z’n eentje langs het water. Het klonk prachtig en toen de man was uitgespeeld zei hij zelf “Zo beleef te tenminste nog wat langs de dijk” inderdaad zoiets maak je niet elke dag mee. In Hoorn neem ik de meest verkeersluwe route en ben binnen de kortste keren op weg naar de polder waar ik na een “non stop” van 115 km weer veilig alles kan opruimen en dan onder de douche.

Carpe Diem

Het was vandaag even uitwaaien na een bewogen weekend, eerst hoorde ik vrijdag dat mijn achterburen Guust en Toos ook slachtoffer zijn geworden van de rampvlucht boven Oekraïne en werden we een paar weken geleden geconfronteerd met het onverwacht overlijden van een zwager van mij, deze keer betrof het weer een absoluut niet te verwachten overlijden, maar nu een schoonzus van Tiny en net op dezelfde dag dat mijn vrouw 10 jaar geleden overleden is. En dan is het niet verwonderlijk dat je als nuchter mens toch even wat afleiding  nodig hebt en die vind ik dan meestal in een stukje alles “wegtrappen”. Ik ben er weer maar moest het even kwijt, het kleine ritje van vandaag ging via het Agriport gebied langs de bouwplaats van het Microsoft gebeuren naar Medemblik waar “Radboud” in de steigers staat en dan naar Andijk waar Sjaak en Lia net terug waren van vakantie uit Italië. Even een glaasje “fris” en dan weer verder over Zwaagdijk naar Blokker, op de Rijweg, de verbinding tussen Zwaagdijk en Zwaag/Blokker gaf het wat vertraging, er werd een damwand uit de grond getrokken door een kraan en ik vroeg me af of hiermee ook de fietstunnel naar zijn einde loopt, we wachten af. In Blokker bleek Ria niet thuis maar wel heb ik nog een paar foto’s gemaakt van wat prachtig bloeiende bloemen in haar tuin die Gerard nooit meer zal zien bloeien net als de spits op de kerk tegenover de woning die kort geleden is geplaatst. Allemaal dingen die je snel wil vergeten maar die wel indruk hebben gemaakt. Later als ik bijna thuis ben krijg ik nog een paar buitjes en op de Cultuurweg is het weer droog en zo kom ik bij de brug waar ik onderdoor ga langs het fietspad en nog een bootje aan zie komen dat even later doorvaart heeft als de brug omhoog staat. En dit alles na slechts 60 km overweging dat het leven één ding te bieden heeft “Carpe Diem”.

Wie zaait papavers bij Middenmeer ?

Wat is het mooi als de zon de hele dag schijnt en de wind afwezig is, heerlijk fietsweer. Vanmorgen eerst wat huishoudelijke klusjes doen en daarna even op en neer naar Zuidoostbeemster. De zus van Tiny , Riet en haar man Leo zouden vandaag ook even langs komen dus misschien kom ik ze wel tegen op de heenreis. Inderdaad heel in de verte ontwaar ik twee fietsers net voor Oosthuizen, maar als ik dichterbij kom zie ik dat het een heel ander beeld is, geen normale fietsen maar van de lage, net als ik ligfietsen. Hier zit alleen geen “jas” omheen zoals ik dat bij mij weleens vertaal. Een Quest is een ligfiets met een jasje er omheen. Als ik bij Tiny kom is er nog geen visite maar niet lang daarna komen ze. Koffie en gebak, ja het zat goed vandaag, en kletsen over van alles en nog wat. Vervolgens samen een broodje doen en daarna ga ik weer verder. Via wat wegen links en rechts zit ik zomaar richting Volendam waar ik de molen, die ik al zo vaak ben gepasseerd, op de foto zet,  op de dijk is het druk, veel toeristen dus heel voorzichtig overal tussendoor rijden en als ik er voorbij ben gaat het weer gesmeerd richting Edam en verder langs de dijk richting Hoorn.  Tussen Twisk en de rand van de Wieringermeer zijn ze druk bezig met “grassen” via de opraapwagen en dan naar de boerderij, ik sta versteld van de snelheid waarmee wordt gereden, zo snel kan ik niet lopen. Vanmorgen viel me het bloeiende perceel groenbemesting al op vlak voor Middenmeer dus nu even stoppen voor wat foto’s. Het is net een papaverveld met al die bollen. Nog 1 km en ik ben thuis waar ik net de 103 km op de teller zie verschijnen.

Bootspecial of toch gewoon de Quest

Als je de foto’s bekijkt zou je haast gaan denken dat ik een “botenfanaat” ben geworden, wees gerust ik heb maar één boot en dat is die gele en dan laat ik in ’t midden waar de Quest verder allemaal voor wordt uitgemaakt. De zon staat al hoog aan de hemel als ik zo ver ben om een ritje te plannen. Zal ik naar Zuidoostbeemster rijden of ga ik naar zus Ria in Blokker die nu alleen is of ga ik langs de dijk van het IJsselmeer om dan naar de “Zuisoost” te gaan en op de terug weg nog even naar Ria in Blokker. Eerst maar afslaan richting Medemblik en dan de dijk oppikken en zo ’t rondje maken wat ik in gedachten heb. Op de dijk ter hoogte van Andijk zie ik een prachtig schip dat heel langzaam  richting Enkhuizen gaat en ik neem de tijd om af te wachten tot hij wat dichterbij komt om zo een, naar mijn smaak , geschikte foto te maken. Als ik eenmaal weer onderweg ben word ik gebeld, waar of ik zit en of ik vanavond een gast kan gebruiken, natuurlijk en vooral zo’n gast, het is Tiny. Hiermee wordt mijn route drastisch aangepast en ga ik via Enkhuizen richting Hoorn. Op de dijk zie ik weer een opvallend bootje dobberen dus weer even stoppen enz.  Bij Hoorn ga ik via de Oosterpoortbrug via de rustigste route naar het fietspad richting Wognum en zo verder naar de polder. Net voor de rotonde bij Abbekerk zie ik een mevrouw op de fiets voor mij uit rijden die “verdacht” veel op een nicht van mij lijkt, een schuine blik omhoog bevestigd mijn vermoeden, alleen noemde ik haar Gré maar het bleek Ria Kamp te zijn heel even een kort gesprekje, Ria moest naar Medemblik invallen in de “bieb” en zo zie je maar weer als je een grote familie hebt kom je altijd wel ergens iemand tegen die tot deze “club” behoort.  Het tunneltje bij Middenmeer met het daar aanwezige fietspad is weer open na het onderhoud en zie een prachtig stukje fietspad is het resultaat.Thuis druk ik de teller weer op nul en zag dat het vandaag net 82 km was geweest wat het totaal brengt op 65.660 km. met deze Quest en het blijft nog steeds enorm leuk.

Heen met de Garmin en terug met Endomondo

Vandaag was het weer iets minder als gisteren maar het was geen beletsel om de fiets een dag rust te gunnen. Was het maandag zomaar een rondje, vandaag voelde ik min of meer de verplichting om een opdracht te vervullen. Heel simpel iets wat gisteravond was vergeten vandaag even wegbrengen met de Quest en dat is gelukt. Op de heen rit had ik op de Afsluitdijk de gunstigste wind maar ik moest wel weer omrijden bij het fietspad aan het begin van het Robbenoordbos. Vorige week donderdag zou de laatste “stremmings” dag zijn maar net als alles loopt het weleens iets  uit. Aan het eind van de dijk werd weer gesurfd door een paar enthousiastelingen wat met deze stevige wind behoorlijk hard ging. In Oudemirdum aangekomen was er meteen koffie met koek en na nog een bakkie had Thimo bedacht dat hij op opa’s  telefoon wel even een GPS kon installeren die heel gebruiksvriendelijk zou werken “Endomondo” en het werkt ook nog. Voor ik goed en wel terug ging eerst nog even een foto van het steeds verder ontwikkelende zomerverblijf, allemaal in, op en aan elkaar gezet door vader en zoon, ik vind het maar knap. Deze zomer komt er wel niets van verhuren maar volgend jaar als alles klaar is dan is dit “super de luxe”. Ik neem bij het verlaten van Oudemirdum de weg langs de kust voor zover dat mogelijk is. Eerst Laaxum  de kleinste vissershaven aan het IJsselmeer dan Stavoren waar het “Vrouwke” nog steeds over de haven uitkijkt en waar de anekdote in verschillende talen onder het beeldje staat. Vervolgens Hindelopen  en Workum om als laatste door Makkum te gaan dus de oude route die me naar de Afsluitdijk brengt. Recht tegen de wind in is nooit een probleem en het ging dus als de gesmeerde bliksem naar de overkant met een tussenstop bij Breezanddijk waar een paar Engelsen zeer geïnteresseerd waren in het gele gevaar. Nog even doortrappen en met deze omweg was ik na 182 km weer in veilige haven met het voldane gevoel dat de “missie geslaagd” was.

Ingrijpende veranderingen bij de Hondsbossche Zeewering

Alle dagen zijn anders, inderdaad niets nieuws aan, dat wist iedereen al maar toch zijn er veranderingen die niet alledaags zijn. Ik was al een hele poos niet meer echt over de “noordkop” gegaan dus was mijn idee om dat vandaag maar weer een keer wel te doen. Dus dat wil zeggen over de buitenkant langs het Marsdiep bij Den Helder een gezond ritje waarbij je volop de frisse zeelucht kan opsnuiven. Bij de vuurtoren “De Lange Jaap” bij Den Helder even stoppen en een paar foto’s maken en constateren dat zo’n Quest maar een onooglijk  klein gevalletje is op afstand en dan nog tegen zo’n immens groot wateroppervlak. Als ik de kust blijf volgen kom ik hier en daar door de duinen en later vanzelf bij de Hondsbossche Zeewering. De zon komt er af en toe bij en dat maakt het weer aantrekkelijker en ik neem bij St.Maartenszee de afslag naar het strand om daar even te kijken. Even later kom ik bij de afslag naar Petten en ga naar de Hondsbossche Zeewering om maar weer eens te zien of men een beetje opschiet met de zandsuppletie, ik zag in het begin wel een verkeersbord staan maar ging ervan uit dat dit voor auto’s was en had dus niet gelezen wat erop stond. Later werd ik er nogmaals mee geconfronteerd en besefte toen dat ik linksaf omhoog moest als ik verder wilde. Inderdaad bij Hargen aangekomen was het me volkomen duidelijk, er is daar geen doorkomen meer aan, zand, zand en nog eens zand. Ik begrijp nu een klein beetje de commotie zoals dat vanmorgen in de krant stond van natuur en milieu freaken die weer een hele hoop “beesies”en plantjes zien omkomen. Het zijn inderdaad veranderingen die niet alledaags zijn, de natuur wordt danig ontregeld lijkt wel. Later door de duinen naar de Schoorlsezeeweg passeerde ik nog iemand op een tweewielige ligfiets even een paar foto’s maken en later toen ik was gestopt hebben we even staan kletsen, de mannen kwamen uit Zwitserland en fietsten nu weer richting het zuiden, een leuke vakantie bezigheid. Toen ik thuis was stond de teller van de GPS op 106,18 km en de teller van de Quest op 106,16 km laten we maar zeggen dat beide tellers goed zijn.