Een winderig ritje

 

Gistermiddag kreeg ik een appje van m’n zoon, “Als je morgen een bestemming zoekt, wij zijn thuis voor koffie” ik heb daarop gereageerd “Nee het regent dan volgens de berichten en er staat een flinke storm” . Maar er is niets zo veranderlijk als een mens zeg ik weleens. Ik werd zo rond een uur of 5 wakker van de regen die op de ramen kletterde en een storm waarbij ik bang begon te worden dat er schade zou kunnen ontstaan, wat ging het te keer. Maar toen ik zo rond 7 uur beneden kwam leek de wind wel over en het was ook droog en bij controle van de buienradar bleek de veroorzaker inmiddels richting het oosten te zijn afgedreven en werd er geen regen meer verwacht. Zou ik dan toch nog gaan, eerst even een paar beugeltjes pasklaar maken en gaatjes erin boren en dan weer overwegen, zal ik of toch niet. Het was ondertussen al tegen 11 uur en bij de laatste controle van de weerkaart met windsnelheden bleek die nu op windkracht 5 te staan dus hij was weer verder gezakt dan moet het nu lukken. Nog even wat eten en dan van start richting Alkmaar, het is nog behoorlijk zwaar trappen, alles tegen en iets zijwind maar het is redelijk te doen zonder risico.

Als ik ter plaatse ben bel ik even of ze thuis zijn, inderdaad nou ik sta beneden en dan komt Gerard de automatische deur van de garage openen om mij binnen te laten waarna we met ons drietjes een bakkie doen, Gerard heeft een vrije dag en Marjon d’r school is gesloten, de leerlingen zijn thuis. Na een tijdje de laatste nieuwtjes te hebben uitgewisseld ga ik mijn fiets weer naar huis brengen en dan moet ikzelf ook mee.

Het lijkt wel of er weer wat meer wind is gekomen en dat blijkt inderdaad het geval (zag ik later thuis het is nu windkracht 6) ik zoek een voordelige route waar ik niet of nauwelijks langs het water moet wat niet overal lukt maar dan zit de wind achter me, en kom weer thuis na een kleine 69 km waarbij de snelheid hier en daar behoorlijk is geweest.

Vandaag kon het weer.

 

Ja vandaag ging het weer maar gisteren was echt een regen en stormdag en zat ik toch niet thuis, even op en neer naar Oudemirdum met de auto. Het duurde me gewoon te lang om daar weer een keer heen te kunnen gaan met de fiets dus van armoede maar met de auto. Ik heb ze allemaal weer gezien en gesproken Bianca, Thimo en Fleur, Siebo helaas niet, die was naar zijn werk in Makkum bij “Feadship” aan luxe jachten bouwen. Ik zag wel dat de op de Afsluitdijk druk bezig waren maar dat het ook nog lang niet klaar is, en ik, en velen met mij, hoeven zich geen illusie te maken dat er ook maar iets wordt gedaan om fietsen over deze dijk eerder mogelijk te maken. Er zitten nou eenmaal geen sportievelingen bij R.W.S. het is en blijft een log onhandelbaar lichaam. Maar goed vandaag heb ik weer even kunnen genieten van mijn “verslaving” want zo is het wel een beetje. Maar anders geredeneerd, als jij of jullie de tijd zouden hebben en je thuis zou gaan vervelen dan is er toch niet mooier.

Even op en neer naar Tiny in Zuidoostbeemster was net zo’n stukje afleiding voor deze week er stond wel een pittig windje maar terug had ik dat mee en dat is dan wel merkbaar.

Onderweg naar huis één keer goed in de remmen, zag ik dat goed, inderdaad bloeiende sneeuwklokjes voor mij de eersten dit jaar. Ook de trein heeft me in toom gehouden en dat is maar goed ook, die dingen zijn zo hard lijkt mij.

En de teller gaat nog steeds door met af en toe “ronde” getallen. Voor vandaag waren het 82 heerlijke kilometers.

Even opnieuw mezelf "instellen"

48 km

 Ik moest er even uit, even m’n gedachten weer op de juiste koers instellen. In de privé sector afgelopen weekend een flinke afknapper waarbij de ervaringen van 2004 weer helder voor de geest kwamen. Dus een kort ritje en zien en ervaren dat het leven doorgaat met al z’n ups en downs. Lange tijd heb ik het volgehouden om nergens aan te gaan voor een kletspraatje en een bakkie maar vandaag was ik er even klaar mee en heb m’n route richting Obdam weer een keer opgepakt om bij Tom en Gerda langs te gaan. Mijn eerste vraag bij binnenkomst was, “Is alles hier corona vrij” en dat was inderdaad het geval.

Teun

Gerda, die alleen was, had kinderoppas over drie kleinkinderen, 2 uit Westwoud die in de andere kamer speelden en 1 uit Edam die net 1 jaar is geworden en graag aan oma’s rokken hing.

Op de rit erheen over de Alkmaarseweg viel het mij op dat de bladen van de windmolens behoorlijk doorbuigen als er een flink windje op staat.

En een ander moment zie je zoveel schapen bij elkaar staan dat het gevoel van het kuddegedrag duidelijk wordt.

Als ik na de koffie enz. weer richting Middenmeer ga zie ik weer enorm veel zwanen en meteen stel ik vast dat het toch prachtige vogels zijn.  In de verte zie ik dat de lucht begint op te helderen met de kerk van

Blauwe lucht komt eraan.

En de boom werd al dikker

Deze boom mag niet gesnoeid worden
is "Werelderfgoed" in de Beemster

De Weere op de achtergrond, ik neem nog een stukje omrijden en ga via Twisk waar het hek veel eerder stond dan de boom zo is duidelijk te zien. Zo weet ik in Zuidoostbeemster ook bomen te staan die niet gesnoeid mogen worden want dat is “werelderfgoed”, maar dat ze gevaar opleveren voor omwonenden en weggebruikers is dan niet aan de orde, een vreemd standpunt van de beslissers.

Twisker waterberging

Tot slot nog via de “Twisker waterberging” om over te steken naar de polder en thuis te komen na slechts 48 km.

Een mooie afsluiter van de week

 

Een prachtige afsluiting van deze week m.b.t. fietsen, een mooi ritje met een mooie bestemming en getrakteerd worden op koffie met koek en de lunch er achteraan wat wil je nog meer. Het is dus duidelijk een heen en weertje naar Tiny in Zuidoostbeemster, vandaag kan het nog en als de berichten echt datgene brengen wat ze nu aangeven dan wordt het volgende week weer “iets” minder.

De lucht ziet er redelijk uit wel wat lange wolken slierten maar de zon is er bijna en de temperatuur is met 1,8 C. niet aan de hoge kant maar het fietst heerlijk. Bij Tiny is het gewoon gezellig net als altijd dus ik kijk er van op dat het alweer 12 uur is.

Ook de "straatrovers" zijn dichtbij

Na de lunch ga ik weer richting Middenmeer en zie dat de boom op de hoek van de brug ook flink is bijgesnoeid. 

Ik ga richting Kwadijk en merk dat de afsluiting er nog steeds is, ik word trouwens af en toe niet goed van de borden en bordjes met wegafsluitingen en omleidingen.

Even verder als ik door Schardam ben gereden staat het volgende gele bord alweer. Toen ik de tekst las bedacht ik dat er menige wandelaar en fietser gezondigd heeft omdat het hek nu doorloopt tot in de sloot langs de weg.

Bij Berkhout neem ik het z.g. “Klompenmaeckerspad” en moest daar nog even stoppen om twee amazones veilig te laten passeren met nogal schichtige paarden zowel links als rechts was het oppassen. Alles verliep verder weer 100% goed en zo kwam ik thuis na 97 km genieten.

Super kort tussen de buien door

 Het is weer gelukt, gewoon een klein ritje tussen de buien door. Maar wat voor mij vooral zwaar weegt is dat ik nergens bij familie ben gestopt, ik moet toegeven dat wordt al moeilijker. Gewoon effe kletsen over de toestand in de wereld en hoe het hier en daar gaat met de corona problemen en dan vooral in familieopzicht. De berichten m.b.t. het weer lijken vrij gunstig hoewel ik vanmorgen rond half 7 wakker werd van de regen en later zelfs een blauwe lucht tevoorschijn zag komen. De wind is wel vrij stevig op de zijkant, niet prettig maar je wilt wat en dan moet je niet zeuren over een beetje wind.

Onderweg heb ik mijn route in gedachten wel 10 keer bijgesteld, eerst richting de “Zuidoost”, dan weer richting Obdam en later werd dat weer Wervershoof om tot slot een klein rondje te maken over Zwaagdijk door via Benningbroek naar Nibbixwoud te gaan waar het witte kerkje als eerste op de foto gaat.

Later als ik over Zwaagdijk ga zie ik de verbouwing van “ons” vroegere huis, ik weet nog dat het gebouwd werd. Toen het net was uitgezet zaten mijn vader en ik te schaften in de schuur en zei hij, : “Moet je nu eens kijken hoe groot het wordt”. Ja, dat is al meer dan 65 jaar geleden, we worden oud.(hoop ik) .

Met wat kleine afbuigingen kom ik langs de Kagerbos in Wervershoof en zie voor het gemaal dat er nog ganzen zat zijn.

Rechtsaf over Onderdijk waar het paard zijn baas met kar en al bij de dijk op trekt.

Vlak voor Middenmeer wordt de lucht al donkerder en de “windmolen” steekt scherp af tegen de donkere lucht, al met al slechts 51 km vandaag en net als ik thuis bent regent het weer.

Om de Noord zal het beter zijn.

 Vandaag een slechte start waarbij ik meteen moet zeggen dat zoiets prettiger thuis is als onderweg. Gewoon een lekke achterband, meer niet, maar als je al start klaar bent en je rolt de fiets naar buiten en je voelt dat het wat “stroperig” gaat dan is het duidelijk.

Onderweg zou je wisselen maar nu ik nog thuis ben meteen even plakken wat nooit zo moeilijk is. Het enige wat belangrijk is in zo’n gevel is het geduld op kunnen brengen om de solutie lang genoeg te laten drogen, dan heb je 100%  zekerheid dat alles oké is en de plakker echt niet meer los zal komen. De weerberichten melden dat het in het “Noord-Westen”  het eerst droog zal zijn dus richting Den Helder licht voor de hand.

Op Wieringen via Westerland langs het kerkje richting de korte Afsluitdijk en Den Helder waar de boot vanaf Texel net binnenkomt.

Langs de “Zeepromenade” en aan de andere kant het Marsdiep sla ik aan het eind linksaf naar de “Grafelijksheidduinen” een mooi pad met dito naam, maar ik liep het helaas weer op, lek, nu rechtsvoor.

Even wisselen en weer verder maar eerst nog even vuurtoren “Lange Jaap” in de verte vastleggen.

Later nog een stukje binnendoor en de “luxe” ophaalbrug met z’n mooie bogen vastleggen en dan door naar huis hoewel de lucht beangstigend donker is geworden. Inderdaad op een bepaald moment in Barsingerhorn gestopt en de kap erop gezet, het ging even hard. Toen de zaak weer “op stal” stond was de teller op 80 km blijven staan en vervolgens de lekke band even plakken voor een volgende keer.

Een hoera stemming door geluk van een ander.

 

89 km

Ik heb een beetje een overwinnaars gevoel, niet dat ik iets heb gewonnen, maar gewoon weer een heerlijk rondje gefietst en net bericht gehad dat alles goed is, hoewel het was spannend. Vanmorgen eerst een paar boodschappen gedaan en net toen ik binnenkwam ging de telefoon. Het was Bianca die met een voorzichtig aanloopje vertelde dat ze vorige week vrijdag ontsnapt waren aan een mogelijke ramp. Bianca had Siebo, haar man, net geroepen om te eten, mijn schoonzoon was bezig in de loods waar ze een flink aantal caravans enz. in opslag hebben, hij zou iets aan een fiets repareren. Ondertussen had hij een accu in de oplader gezet, na een kwartiertje schrok hij zich rot door een enorme knal, de accu was ontploft en de brandende en smeulende stukken kwamen op wat brandbaar materiaal terecht, door snel alles naar buiten te gooien wist hij een ramp te voorkomen, nooit meer een goedkopere accu uit China, hij heeft 3 jaar zijn werk gedaan maar dit was de bekende druppel. Na dit telefoontje en een bak koffie ben ik van start gegaan wel met een gevoel als in een hoera stemming, wat is dat goed afgelopen ging ik het HEM rondje maar even doen.

Goudgeel maar niet van het graan

In de polder zie je ’s morgens heel veel licht en niet te vergeten “zwaaipalen”, als je stopt en je gaat ze tellen die op dat moment rondom zijn te zien tel je er zo 50 a 60.

Het begin van overlast

 

Brutaal maar wel mooi

Iets voorbij Hoorn zag ik tientallen zwanen die op een stuk ondergelopen grasland hun vertier zochten, hierbij dacht ik aan de halsbandparkieten die in de Beemster en ook elders in Noord-Holland een plaag beginnen te worden.

Bij Schellinkhout werd nog gesurfd, het was wel de enige maar ik vond het wel moedig, veel wind en een lage temperatuur, ik moet er niet aan denken.

Via de vaste route weer naar Middenmeer waar langs de Medemblikkerweg  te zien is dat het nog nat is op het land. Thuis bleek het toch nog weer goed was voor 89 km die ik in goede gezondheid het afgelegd.