"Sail Den Helder"is echt achter de rug.

Maandag “wasdag”, zo ging dat vroeger altijd, hoewel ik vandaag ook als eerste de was heb gedaan en aan de lijn gehangen, geen probleem. Maar vervolgens begint het weer te kriebelen en al heel snel na de koffie ga ik in het andere “pak”, fietstenue noemt men zoiets over het algemeen. De “Noordkop” heb ik al een tijd niet meer gezien dus laat ik vandaag maar weer een keer richting Den Helder gaan, na het Sail gebeuren zal het nu wel weer rustig zijn. En zo ben ik vertrokken richting Den Helder het is vrij rustig langs de weg en met de zon erbij gaat het allemaal zeer voorspoedig en ben ik ondanks de wind op kop in no time in de “Marinestad”. Het is hier ook buitengewoon rustig weinig vakantieverkeer en ook bij de boot naar Texel geen wachtenden.

Ik steek over bij de aan- rijbanen naar de boot en kom op de “Zeepromenade” en maak hier de eerste paar foto’s van boten die ver en nog wat verder op het Marsdiep varen of voor anker liggen. Iets na de vuurtoren draai ik linksaf omhoog en meteen rechts om door de duinen mijn weg te vervolgen tot aan Schoorl via petten enz.

Bij Hargen even stoppen bij de “Strandjutter” waar deze keer wat dier/lucht/vaar/voertuigen “zwabberden”. Er was ook nog een groep in de branding bezig om een rubberboot in zee te krijgen wat nogal wat moeite heeft gekost.

Via Broek op Langedijk naar Oude-Niedorp waar de fietsbrug bij het “Verlaat” van nieuwe leuningen wordt voorzien waardoor passeren met wat passen en meten net goed is gegaan. In de Wieringermeer ga ik via de parallelweg en rij een tijdje gelijk op met een serie auto’s omdat de voorste zwaar beladen is en niet zo snel optrekt en meteen gaan er raampjes open en verschijnen er fototoestellen en mobiele telefoons om dat gekke gele ding vast te leggen. Maar als hij weer in zijn vaste onderkomen staat geeft de teller voor vandaag 104 km aan en die zijn eigenlijk veel te kort, ’t blijft een heerlijk vermaak, een simpel rondje fietsen.

Het is bijna een afkick rondje.

Wat vliegen de weken toch snel voorbij, je bent oud voor je het eigenlijk beseft. Nog maar amper ben ik weer van start gegaan met de fiets na mijn ziekenhuis bezoekje, of er zijn alweer 770 km onder de wielen van de Quest doorgegaan, haast onvoorstelbaar. Het is me nu wel duidelijk dat, als je de consignes krijgt na zo’n ingreep om 6 weken niet te fietsen, dat het in een fauteuil van een Quest na 4 weken lang zat is geweest, “I am happy”. Deze morgen besloten om een klein rondje te maken, eerst naar Frans en Carin om ze een prettige vakantie te wensen, ze gaan met hun 3 zonen de Mont Ventoux beklimmen met de racefiets, stoere familie dat staat wel vast. Vanaf de koffie bij de vakantiegangers richting Hoorn om er toch nog een acceptabel rondje van te maken. Op de dijk kwam ik vriend Jan Imming weer tegen die ondanks zijn handicap dagelijks zorgt voor voldoende beweging. En in Enkhuizen even pauze bij de visboer voor een bak kibbeling. De haven ligt er overvol met plezier jachten en meer van dat spul, niet mijn keus. Er waren daar nogal wat bezoekers van over zee, puur Engels, waarbij een stel zeer geïnteresseerd was in het “gele geval”. De rit ging verder via de “vaste” route door Enkhuizen op naar Wervershoof om bij Ben even mijn neus om de hoek te steken, daarna het laatste stukje naar Middenmeer via Medemblik waar de vele bloeiende bloemen in eigen tuin opvallend waren, ook na 87 km nog.

Zes minuten meerijden in Quest 402

Een korte aanvulling op het berichtje van vanmiddag, de laatste 5 a 6 km naar Middenmeer via de Cultuurweg is altijd veilig, geen zijwegen slechts een paar bewoners dus nooit veel kans op verkeer. Op onderstaande link klikken en je bent “aan boord” van Quest 402 die al meer dan 105.000 km heeft afgelegd.

https://youtu.be/dinaXvveGd8

Ietsje minder mag ook wel.

En weer is het een vervolg van de warme zomer, heerlijk temperatuurtje en super om een stukje met de Quest op pad te gaan. Tiny heeft vandaag weer haar wekelijkse oppasdag in Oostzaan en dan heb ik gelijk weer een doel, normaal een retourtje van 110 km maar met mij weet je het nooit en zelden is het heen en terug via dezelfde route. Patricia was nog net even thuis en moest naar Zwolle maar Tiny had de koffie al klaar en ik kwam weer niets tekort. Een paar kleinigheidjes verhelpen, dan doe ik ook nog weer een keer iets nuttigs en zo vliegt de tijd, een broodje, wat drinken en weer klaar maken voor de terugreis. Uiteraard zoals was te verwachten via een andere route, stukje Twiske, Landsmeer, Monnickendam en dan Overleek waar ik de meeste koeienrassen bij elkaar zag staan, tenminste zo leek het, alle kleuren waren vertegenwoordigd. Langs de dijk naar Volendam waar het behoorlijk druk was en dan langs Edam waar de brug omhoog was om een zeiljacht door te laten. Niet veel bijzonders onderweg en zo kwam ik weer vlot in Middenmeer waar de teller voor vandaag 128 km aangaf.

Weer een echt rondje, super.

“Mooi gaan moid” echt op z’n Westfries, “het is mooi gegaan meisje” en dat is het, weer een keer het echte rondje over de dijken. Op tijd vertrokken en zodoende ook weer op tijd thuis, om goed 7 uur ben ik van huis gegaan eerst even naar de Avia-pomp om bij Fred een cadeautje op te halen voor Bianca en Siebo, wel extra ballast aan boord maar het is voor een goed doel.

Ik ga eerst over de dijk Enkhuizen - Lelystad en zie als ik na enkele kilometers over de dijk naar het water ga dat er enorme aantallen zwanen zwemmen en dat er hier en daar leuke lila bloemetjes bloeien op de dijk.

Lelystad is snel weer achter de wielen en langs de dijk richting Ketelbrug kom ik weer de vaste bekenden tegen o.a. Johan van Dijk de steenzetters die in mijn ogen heel zwaar werk verzetten en dan is koffietijd een moment om even aan jezelf te denken. Even later onder de Ketelbrug door, die deze keer omhoog staat en dat heeft tot gevolg dat er een behoorlijke rij auto’s boven mij staat te wachten, maar als ik het rondje heb gemaakt is de weg weer vrij en is alles weer in beweging.

In de Noordoostpolder zie ik diverse banen aardappelen staan en Kees van Arendonk heeft weleens gezegd “eenmaal een “pieperhart” altijd een “pieperhart” en dat blijft zo” of dat met mij ook zo is, ik weet het niet maar een foto maken is wel een teken dat ik niet helemaal alles kan ontkennen als het op aardappelen aankomt.

In Oudemirdum is Bianca af en toe ijverig bezig om kikkers te vangen in de vijver om ze ver van huis weer uit te zetten, ze maken zo’n herrie, maar het lukt slecht, zelfs vanuit de betonkuip springen ze zo weer in de vijver, gezonde springers is mijn oordeel.

Na omkleden en een paar bakken koffie stap ik weer op en net van start kom ik Fleur tegen die stage loopt op de lagere school waar ze zelf ooit is begonnen.

Langs de dijk moest ik de laatste keren omrijden maar nu ligt er weer een mooi stuk asfalt en langs de kant hier en daar enorme Berenklauwen, een mooie plant maar probeer hem niet zonder handschoenen aan te pakken zijn sap geeft “prachtige” blaren.

Dan de Afsluitdijk, even stoppen bij het waterballet om de brug te koelen, ik heb geluk hij gaat niet omhoog maar het is nu nat zat denk ik. Gisteren was ik taxichauffeur, mijn zus had gevraagd of ik haar naar Drachten kon rijden voor een medische controle en toen werd er ook al flink met water gemorst, zodoende van gisteren geen fietsverslag. Maar vandaag, met nog een laatste stop bij de sluizen waar een bord is geplaatst wat ik nog nooit eerder had gezien, was het gaan met die banaan, op de dijk alles met een gunstige wind op Den Oever aan

waar een zeilboot net het ruime sop kiest en ik de afslag naar Middenmeer neem om na 205 km alles weer als afgedaan te beschouwen, een super mooi ritje.

Kleintje op en neer met omweg.

Ik heb weer genoten, zonder problemen rijgen de dagen zich weer aan één, de zon is er weer bij en ik heb weer zin. Was ik de laatste dagen al lekker bezig, vandaag ga ik even naar de “Zuidoost” om bij Tiny rondom het huis even het gras te maaien. Een normaal retourtje van 80 km dus schappelijk voor een herstellende patiënt zullen we maar zeggen. Ik ben er al op tijd en rond een uur of 10 is alles weer kort en netjes. Dan koffie met gebak want ondertussen zijn Leo en Riet ook gearriveerd en gaan de dames vandaag “winkelen” in Purmerend. Ik ga op de terugweg via Middenbeemster even naar Cor en Truus, het gaat met Cor niet zoals we graag zouden zien, ziekenhuis in en er weer uit en dat is zo al een aantal keren kort achter elkaar gebeurd, somber. Als ik er aankom kijken ze even vreemd op, ze zitten n.l. te wachten op de huisarts die zo zal komen, ik ben maar een paar minuten gebleven en heb ze alle sterkte gewenst. Daarna via De Rijp en nog wat omwegen richting Alkmaar en Heerhugowaard, hier is een perceel land onder water gezet en dat is dan meteen een mooie voedsel plek voor vele vogels. In de Wieringermeer weet ik een stel zwanen met pullen het waren er 7, één heeft het niet gehaald want het zijn er nu nog 6 die streng bewaakt worden door vader en moeder zwaan.

Na een kleine omweg is het dus ietsje meer geworden, net als bij de slager "mag het een ietsje meer zijn" n.l. 105 km, die zowel op de GPS als op de teller van de fiets weinig discussie zal opleveren, ze zijn voor mij gelijk.

Middenmeer Oostzaan Middenmeer

En weer is het voortreffelijk gegaan, even op en neer naar Oostzaan. Tiny had vandaag oppasdag en dan is het mooi als je daar dan even heen kan, dan heb ik in ieder geval een doel. De was hangt, de koffie heeft goed gesmaakt en ik voel me er helemaal klaar voor. Ik ga op de heenweg via de z.g. “Westelijke route” en terug langs de andere kant en met dit zeldzame weer is het eigenlijk nergens een probleem welke kant ik eerst neem. Als ik in Oostzaan aankom gaat Patricia net weg met de auto, op spreek haar nog heel even en dan vertrekt ze richting Den Bosch voor haar werk. Voor ik koffie drink eerst omkleden want alles is wat vochtig geworden onderweg.

Rond 12 uur gaat Tiny de jongens van school halen en samen eten we een broodje, waarna ik van Boris nog te horen krijg dat opa nog even moet zien hoe hij verkleed is voor het oefenen, met nog 10 makkers voor de musical op laatste schooldag, die komen zo hierheen en dan wordt het leuk.

Het bootje zal zo meteen wel weer door Bram van het slot worden ontdaan om samen met wat schoolvriendjes en vriendinnetjes langs ’t Twiske te varen. Ik ga weer huiswaarts en neem de route via de “Zaanse Schans” een klein ommetjes mag wel met dit weer.

Onderweg valt een enorme blauwe distel me op, mijn vader zou er geen rust van hebben, ik hoor het hem al zeggen : “Allemaal onkruid weg met die rommel”

Tegen de tijd dat ik Middenmeer nader lijkt het wel of de lucht wat begint te “smeren” de wolken zouden best wel wat onweer mee kunnen brengen, we wachten gewoon af. Eenmaal binnen is de teller toch weer over de 100 gekomen, het werd deze keer 116 km en heerlijk, dat kan ik je verzekeren.
Ook nog een stukje video van de passage van de Zaanse Schans

https://youtu.be/7gT2uvGcqyQ