Later een beetje omrijden.

 

Gisteren was het leuk en vandaag is het weer hetzelfde, veel zon weinig wind en een goeie stemming. Gisteren fietste ik langs de aardbeien en bij aankomst stonden er 4 liefhebbers en op mijn vraag of het op was kreeg ik als antwoord, “Nee, je bent te laat” dus vandaag een nieuwe poging.

Er was weer zat, zo van het land en dan is de kwaliteit ook nog eens uitzonderlijk lekker. Dan toch maar een paar doosjes in de fiets en op plaatsen waar het wegdek te wensen overlaat maar kalm aan anders wordt het te snel aardbeienjam. Een doosje naar Tiny brengen en één voor mezelf. Het liep toch weer anders nadat ik er bij Tiny één had achter gelaten bedacht ik onderweg dat ik ook wel een doosje naar Tom en Gerda kon brengen, een zieke moet altijd veel fruit eten Tom is herstellende van een open hart operatie waar hij 4 omleidingen aan over hield, dus die moet wat extra verzorgd worden.

Onderweg weer een paar bekende beelden vastgelegd, de gitaar man die niet uitgespeeld raakt, de banpaal op de dijk die al heel wat jaren op deze plek staat en heel oud is n.l. 1408 noem dat maar eens niet oud en er nog zo verzorgd uit zien, dank zei de verfkwast. Dan even een stukje omrijden om te zien of er nog wat stond, ik had geluk, twee doosjes in de fiets en nadat had afgerekend stonden er nog 4 doosjes en toen ik goed en wel in de fiets zat was alles weer op.  

Als ik thuis ben en de beide elektronische tellers naast elkaar  zet is het verschil niet noemenswaardig, op de GPS 97,52  km en op de teller in de fiets 97,48 km dus het zal vast wel goed zijn.

Een toertje met weing wind en redelijk veel zon.

 

En weer is de nieuwe “werkweek” begonnen, boodschappen doen na het “kranten” koffie drinken na de thee en dan op een rijtje zetten waar ik al heel lang niet ben geweest. Het werd na wat schuiven en redeneren Zaanstad. Een schoolmaat van de Handelsavondschool uit de jaren ’55 56 ongeveer. En of hij thuis is zal ik wel zien, ik ga zelden of nooit ergens heen op afspraak, dan verplicht je iemand om thuis te blijven en dat wil ik niet. Met een klein stukje omrijden kom ik er aan in Zaanstad, aanbellen en daar zie ik Jaap van der Jagt al aankomen lopen. Ook zijn vrouw Dini is aanwezig en zo zitten we al snel te kletsen over de waarheid dat we ouder worden en dat de capaciteiten beginnen af te zakken. Jaap z’n kleindochter vroeg op een keer toen ze achter Opa reed in de auto “Waarom remt Opa aldoor” uit voorzichtigheid, zei Jaap de jeugd trek wat sneller op bij onoverzichtelijke situaties. Na wat gedronken te hebben ben ik weer opgestapt om fiets weer thuis te brengen.

Terug via de “Zaanse Schans” nu het nog kosteloos kan. Het  er niet druk mogelijk omdat het maandag is maar ik kon overal doorrijden dat was de laatste keer wel anders. Terug bij Tiny langs die niet thuis is dus weer verder.

In de Beemster zit een vrij grote knoflook teler langs de Rijperweg en ze waren al een perceel aan het oogsten rook ik want op dat moment had ik nog niets gezien.

Langs de Oude Hoornseweg werden een aantal windmolens geïnspecteerd en gezien de “plakstukken” op de wiek die onderhand werd genomen. Boven in zo’n bakkie werken lijkt mij niet ideaal. Het was weer een echt ritje van 121 km met zon en een klein beetje wind en "bloid thuiskome baai de bloeme"

Verkeerde zuinigheid en omleidingen.

 

Het is vandaag de tot nu toe de mooiste/warmste dag van deze zomer en dat was te voelen aan de temperatuur 24.2 gr. C. op de volle wind want dat was er wel vandaag. M’n eerste route was richting Volendam en dan eventueel even afslaan naar Marken. Het is er niet van gekomen, de wegafsluitingen en omleidingen hebben het gewonnen, wat een tering zooi hier en daar langs de wegen. Dan is het H.E.M. – rondje toch een zegen.

Maar  goed, op pad gegaan en door Lambertschaag was het eerste obstakel, geen auto verkeer maar fietsers kunnen er wel door, nou bekijk de foto maar met een kinderfietsje zou het zelfs nog link zijn.

Gelukkig is ook dit weer goed gekomen en zag ik in het begin van Bobeldijk een paar zwanen met 3 nakomelingen zwemmen. Eenmaal langs de dijk werd ik min of meer verrast door een omleiding over rubberplaten door de berm. Met veel kunst en vliegwerk kwam ik in de juiste richting om mijn weg te vervolgen, helaas aan het einde moest ik een krappe bocht omhoog maken en daar ging het mis, wel trappen maar het was zo stijl dat de banden slipten en ik langzaam terug gleed. Gelukkig kwamen er twee mensen met een tandem van de andere kant waarbij de meneer mij omhoog heeft geduwd waardoor ik weer verder kon.

Het meisje met “de groene laarsjes” is nog niet terug op haar vaste stek en het gras groeit er nu welig.

Op een bepaald moment was ik het zat en heb m’n route aangepast en ging meteen richting Middenmeer.

En dan zie je onderweg weer andere dingen zoals een boer die het gras schud om te drogen voor het in balen gaat. Verschillende molens vlak bij elkaar en een prachtig bord met een maximum snelheid aan gegeven op 60 km, ik ga bij voorbaat niet zo hard maar een waarschuwing voor fietsers was hier schijnbaar echt nodig.

Ik vergat het bijna, ik vond dat de Quest steeds zwaarder begon te rijden, mogelijk de zijwind ...... maar toch, even stoppen en voelen, een leegloper meteen vervangen en thuis bij inspectie vaststellen dat deze band met pensioen mag, 10 keer geplakt, mogelijk verkeerde zuinigheid. Eenmaal weer binnen is het 95 km geweest zag ik op de teller.

De kibbeling smaakte weer goed

 

Slechts een kort verhaaltje van deze dag, meestal beleef ik wel wat maar vandaag viel er niks te beleven. Misschien omdat ik het zoveelste rondje fiets van de 3 Zuiderzee stadjes. In Hoorn was er nog weinig beweging op het z.g. “stadsstrand” en dan kom ik weer langs “Het Park” het theater aan zee en nog een goeie kilometer en je bent de stad alweer uit. Op de dijk is het bijna altijd rustig ,dus wat meetrappen is een onschuldige bezigheid die alleen de snelheid wat eer aan doet.

Langs het nieuwe fiets en voetpad hebben ze ook nog wat zitstenen gelegd die er spiegelglad bij liggen aan de bovenkant.

Op het water is het wat drukker als normaal er varen heel wat grote en kleinere bootjes.

De z.g. “lichtopstand” bij het “Oma Mia bankje” heeft toch wel iets, meestal is het bankje bezet door fietsers.

In Enkhuizen even een stop inlassen bij de visboer die een heerlijk bakje kibbeling klaar maakt. Ondertussen is de veerboot vanaf Friesland enkele fietsers aan het “lossen” die hier hun fietstocht voortzetten vanuit Friesland.

Als ik weer verder ga moet ik uitkijken bij de Dromedaris, er is een grote tent opgezet om komend weekend klaar te zijn voor het Dixieland festival en steun te bieden bij dit stadsgebeuren mocht dit nodig zijn. Er lopen nogal wat toeristen die foto’s willen maken van de bovenste helft van de “Drom” zoals hij door de echte Enkhuizenaars wordt genoemd. Ik verlaat de stad en blijf onder langs de dijk fietsen omdat dit mij de laatste keren goed is bevallen i.p.v. bovenop de dijk. Thuis na 90 km waar ik meteen het gras nog even heb gemaaid alvorens de douche op te zoeken.

Een lang weekend in de natuur.

 

Daar is ie dan weer, een aantal dagen van huis geweest en de mooiste dag was naar mijn smaak gisteren met een prachtige wandeling op en over de Posbank, een schitterend natuur gebied met enorm veel wandelpaden in de vrije natuur die nogal flink op en neer gaan. Dus vandaag had ik het voornemen om een rondje te fietsen, helaas de weergoden waren mijn niet zo goed gezind, meteen al regen bij het ontwaken en dat bleef zo. Dus dan maar wat boodschappen doen en hopen op betere tijden, inderdaad die kwamen. Het was rond half 12 droog en ik was er klaar voor, even een broodje enz. enz. en toen was het zover. Ik had in m’n hoofd om even naar de “ Zuidooost” te fietsen en bij Tiny, de fietsen die wij hadden gebruikt tijdens ons weekend in Beekbergen, vlakbij de Posbank . Gisteren was het droog maar de dagen ervoor zou zwemles best passen in onze bezigheden. Dus zodoende dat ik de beide fietsen vandaag even ging schoonspuiten van al het zand wat we mee hadden genomen.

De eerste foto die ik heb genomen heb was toen Nel Kok-Rinkel (familiebanden)  mij naam noemde en even later  stopte ik voor zij links en ik recht zou gaan. In korte broek en de zonnebril was ze volledig in “sporttenue” om te fietsen en dat doet ze heel veel.

Bij Tiny even de spuit op de wielen en ze zijn weer herkenbaar ze liepen zelfs aan van het zand wat overal zat door de vele natte paden met veel zand die we hadden gefietst in de voorgaand dagen. En dan kom je onderweg weer mensen tegen die met onderhoud van weg en waterwegen druk werk hebben en helemaal geen aandacht voor dit speciale koeien ras wat steeds meer voorkomt in Nederland.

Als ik bijna thuis ben blijft een fazanten hen verdacht lang staan op het fietspad en inderdaad er “schoten” een paar pullen dwars over toen ik lang genoeg stil bleef staan. En zo kwam ik weer thuis na 85 enorme winderige kilometers, maar het was weer heerlijk.

Ik was de weg kwijt.

 

Ik dacht dat ik zo goed als alle wegen in N.H. boven de grens Alkmaar naar het noorden wel zo’n beetje allemaal heb gehad, vandaag bleek dat ik hopeloos verdwaald was in Petten. Ik zou even een klein rondje doen en dat werd het ook maar over slecht begaanbaar terrein en een voor mij onbekende omgeving was dat nog een hele klus.

Uiteindelijk was ik eruit en zag enkele toeristen tussen de onverwachte spuiters op een pleintje elkaar vermaken. Maar helaas de diverse omleidingen brachten me vandaag ook weer wat verder van huis dan de bedoeling was.

De afgesloten vlotbrug was aanleiding om nog weer verder van mijn route af te wijken. Enige maanden geleden ging een vrachtwagen met te zware vracht over de vlotbrug en nu zitten de overige weggebruikers met de ellende want hij was goed naar de “knoppen”.

Vervolgens bij Schoorldam even geduld hebben om tenslotte na enkele kilometers de Wieringermeer waar in te gaan waar ik nog een liefhebber in een ligfiets tegen kwam, even kletsen en weer verder en thuis is alles weer over na ik meen 69 km.

Hier onder mijn dwaaltocht. https://youtu.be/DMHbWvpLrrk?feature=shared