Het is verleden tijd, ik ben voor de tweede keer naar Sneek geweest met de auto voor het afrondende onderzoek m.b.t. LifeLines. De eerste keer was ik heel serieus van plan met de fiets te gaan maar omdat er toen door wegwerkzaamheden een blokkering was in Nijland en er ook hier en daar nog wat sneeuw lag ben ik toen met de auto gegaan, de assistente, Marian, die mij toen heeft onderzocht, hoorde mijn verhaal toen aan en stelde dat het leuk zou zijn geweest voor het interne personeelsblad of iets dergelijks, dat had ik niet precies begrepen. Maar bij mijn tweede bezoek, wat dan ergens in februari zou volgen, zou ik, zoals ik toen dacht zeker met de fiets doen. Die tweede keer was dus vandaag, weer met de auto, want als je dan nuchter moet blijven en zo’n 75 km moet fietsen op een lege maag, zonder drinken en je wordt al om half 9 in Sneek verwacht, dan is één en ander niet helemaal verstandig leek mij, dus de keus was snel gemaakt. Alles werd gedaan zoals het in het “draaiboek” stond, deze keer bloedprikken zo’n 8 a 10 buisjes en vervolgens de ingevulde vragenlijst nog even nalopen. Het bloedonderzoek is nogal ruim omvattend, o.a. cholesterol, werking van lever, nieren en schildklierfuncties, glucose, bloedarmoede, rode en witte bloedcellen en tot slot bloedplaatjes. Binnen een tijdsbestek van 4 tot 6 weken krijg ik al deze gegevens zwart op wit thuis gestuurd evenals de huisarts, het lijkt mij geweldig zo’n “APK keuring” en mochten er onderdelen zijn die “vervangen” moeten worden dan ben ik mogelijk op tijd gewaarschuwd, verkeerd is dit in elk geval nooit. Toen men bezig was met het bloedprikken kwam een andere assistent vragen of ik met de fiets was, nee dus, “Jammer want ik had mijn fototoestel meegenomen”, ze had het van Marian, die vandaag vrij was, gehoord zodoende. Toen ik klaar was en van de koffie met koek had genoten ben ik weer naar Middenmeer gereden, onderweg werd het weer steeds beter en kwam de zon er al aardig bij. Thuis eerst flink eten en dan omkleden om een ritje te maken, weet je wat ik rij wel “even” naar Sneek dan heeft René haar fototoestel niet voor niets meegenomen en kan het interne personeelsblad worden voorzien van de gewenste foto. Dus op naar Sneek, alles ging prima tot ik de stad inreed, ik had via Google gekeken hoe ik moest rijden en dacht het nog te weten, helaas het werd zoeken, draaien en keren en weer een rondje en weer vragen tot slot zag ik de Snekerwaterpoort en toen was het zo klaar. Aangekomen waren de dames blij verrast en werden er diverse opmerkingen gemaakt dat het toch wel een super voertuig was enz. Na de z.g. fotosessie en koffie met koek ben ik weer huiswaarts gegaan en behoudens een lekke band net voor Wieringerwerf ging alles prima en was ik weer thuis na 147 km
Geen opmerkingen:
Een reactie posten