Een enorme grote brand met veel rook.

 

Weer een bijzonder ritje, ik zeg zo vaak onderweg beleef je altijd wel wat. Vanmorgen was het plan even op en neer naar Tiny die vandaag 2 zussen op de fiets zou verwelkomen. Ze moest eerst nog even naar de gym maar dan was ze op tijd thuis.

Wat extra aardbeien kan nooit geen kwaad dus meteen langs de “Hofleverancier” en ze waren er weer, vers van het land zo in de hand. Ik had vanmorgen vroeg al gehoord dat er een grote brand was in Middenbeemster maar had daar verder geen aandacht aan geschonken, er brand wel meer iets af.

Afstand naar Middenbeemster 18 km

Op een bepaald moment zag ik op een afstand van zo’n 18 km vanaf Middenbeemster dat het toch wel serieus was, grote donkere wolken die niet veel goeds voorspelden. Eerst de aardbeien afgeleverd voor de visite er was en met de bedoeling om via De Rijp weer huiswaarts te gaan reed ik richting de brand.

Griezelige beelden

Het witte streepje midden in de foto
is de waterstraal van één van de brandweermannen..

Uiteraard was alles afgesloten en kon of mocht ik niet verder. Hoe kom ik dan in De Rijp, achter mij stond een oudere meneer die meteen antwoord gaf, “Zeven en een halve kilometer omrijden dan ben je er” ik had verder geen keus, maar ’t rookte wel enorm.

Fietstunnel in Heerhugowaard

Nadat ik de koers had aangepast ging het weer soepel hoewel, weer een afsluiting waar ik niet eerder een waarschuwing van had gezien, nu voor de tunnel dwars over het fietspad.

Bollen rooien in de Wieringermeer

Kool of mostertzaad

Even verder werden de “eerste” tulpenbollen alweer machinaal gerooid en kwamen de netten waarin ze hadden gegroeid weer netjes op de beginakkers te liggen en de bollen in kisten. De rit is geëindigd na 101 km in Middenmeer met op grote afstand nog steeds de rookwolken van de enorme brand.

Even van huis geweest

 

Het begint langzaam aan bedenkelijk te worden om nog met de Quest op pad te gaan. Wat is er aan de hand, hij moet in “zwaar” onderhoud wat ik niet zelf kan verhelpen.. In overleg met Theo van Velomobiel paste het deze week niet en volgende week hebben wij iets anders dus zo loopt het steeds verder uit en het is ondertussen echt nodig. Naar mijn mening, en dat werd ook door Theo beaamd, moet de tandwielcassette worden vervangen evenals de ketting. Af en toe springt hij over en moet ik meer schakelen dan gewoonlijk om de juiste tandwielen te gebruiken. Dus voorzichtig trappen om met zo min mogelijk lawaai m’n rondje te trappen. Maar ja het weer is zo aantrekkelijk dat thuis blijven geen optie is en zo ben ik vandaag weer van start gegaan, m’n zoon was niet thuis en dus maak ik een rondje uit de vrije hand.

Langs de weg die ik nam stonden heel wat van die mooie planten maar kom er niet aan met je handen , de Berenklauw is geen katje om zonder handschoenen aan te trekken, zo zou je ’t beste kunnen omschrijven.

. Eerst via de Alkmaarseweg de polder uit en toen bedacht ik een “leuke” route. Eerst naar Oude Niedorp en dan vanaf de kruising de route langs de A.C.de Graafweg volgen tot Wognum en dan zie ik wel weer, mogelijk het HEM-rondje als aanvulling.

En in de bocht bij Wognum stopte een mevrouw met de fiets. Mijn eerste gedachte was, die wil iets vragen, maar nee hoor het was mijn jongste zus Lia uit Andijk en op weg naar Tom en Gerda in Obdam, ziekenbezoek denk ik. Even kletsen en een foto maken en dan weer verder.  

Mijn rondje ging verder langs de aardbeienstal waar wel belangstelling was maar  op dat moment geen aardbeien.  

Het rondje verloopt verder rustig en eenmaal terug in de polder leefde de romantiek weer op, een baan tarwe en verderop een perceel bloeiende aardappelen, het blijft een mooi gezicht en doet me denken aan weleer.  Ook nu nog, na zoveel jaar in die branche te hebben gewerkt. Einde verhaal van deze rit die 103 km lang is geweest.

Later een beetje omrijden.

 

Gisteren was het leuk en vandaag is het weer hetzelfde, veel zon weinig wind en een goeie stemming. Gisteren fietste ik langs de aardbeien en bij aankomst stonden er 4 liefhebbers en op mijn vraag of het op was kreeg ik als antwoord, “Nee, je bent te laat” dus vandaag een nieuwe poging.

Er was weer zat, zo van het land en dan is de kwaliteit ook nog eens uitzonderlijk lekker. Dan toch maar een paar doosjes in de fiets en op plaatsen waar het wegdek te wensen overlaat maar kalm aan anders wordt het te snel aardbeienjam. Een doosje naar Tiny brengen en één voor mezelf. Het liep toch weer anders nadat ik er bij Tiny één had achter gelaten bedacht ik onderweg dat ik ook wel een doosje naar Tom en Gerda kon brengen, een zieke moet altijd veel fruit eten Tom is herstellende van een open hart operatie waar hij 4 omleidingen aan over hield, dus die moet wat extra verzorgd worden.

Onderweg weer een paar bekende beelden vastgelegd, de gitaar man die niet uitgespeeld raakt, de banpaal op de dijk die al heel wat jaren op deze plek staat en heel oud is n.l. 1408 noem dat maar eens niet oud en er nog zo verzorgd uit zien, dank zei de verfkwast. Dan even een stukje omrijden om te zien of er nog wat stond, ik had geluk, twee doosjes in de fiets en nadat had afgerekend stonden er nog 4 doosjes en toen ik goed en wel in de fiets zat was alles weer op.  

Als ik thuis ben en de beide elektronische tellers naast elkaar  zet is het verschil niet noemenswaardig, op de GPS 97,52  km en op de teller in de fiets 97,48 km dus het zal vast wel goed zijn.

Een toertje met weing wind en redelijk veel zon.

 

En weer is de nieuwe “werkweek” begonnen, boodschappen doen na het “kranten” koffie drinken na de thee en dan op een rijtje zetten waar ik al heel lang niet ben geweest. Het werd na wat schuiven en redeneren Zaanstad. Een schoolmaat van de Handelsavondschool uit de jaren ’55 56 ongeveer. En of hij thuis is zal ik wel zien, ik ga zelden of nooit ergens heen op afspraak, dan verplicht je iemand om thuis te blijven en dat wil ik niet. Met een klein stukje omrijden kom ik er aan in Zaanstad, aanbellen en daar zie ik Jaap van der Jagt al aankomen lopen. Ook zijn vrouw Dini is aanwezig en zo zitten we al snel te kletsen over de waarheid dat we ouder worden en dat de capaciteiten beginnen af te zakken. Jaap z’n kleindochter vroeg op een keer toen ze achter Opa reed in de auto “Waarom remt Opa aldoor” uit voorzichtigheid, zei Jaap de jeugd trek wat sneller op bij onoverzichtelijke situaties. Na wat gedronken te hebben ben ik weer opgestapt om fiets weer thuis te brengen.

Terug via de “Zaanse Schans” nu het nog kosteloos kan. Het  er niet druk mogelijk omdat het maandag is maar ik kon overal doorrijden dat was de laatste keer wel anders. Terug bij Tiny langs die niet thuis is dus weer verder.

In de Beemster zit een vrij grote knoflook teler langs de Rijperweg en ze waren al een perceel aan het oogsten rook ik want op dat moment had ik nog niets gezien.

Langs de Oude Hoornseweg werden een aantal windmolens geïnspecteerd en gezien de “plakstukken” op de wiek die onderhand werd genomen. Boven in zo’n bakkie werken lijkt mij niet ideaal. Het was weer een echt ritje van 121 km met zon en een klein beetje wind en "bloid thuiskome baai de bloeme"

Verkeerde zuinigheid en omleidingen.

 

Het is vandaag de tot nu toe de mooiste/warmste dag van deze zomer en dat was te voelen aan de temperatuur 24.2 gr. C. op de volle wind want dat was er wel vandaag. M’n eerste route was richting Volendam en dan eventueel even afslaan naar Marken. Het is er niet van gekomen, de wegafsluitingen en omleidingen hebben het gewonnen, wat een tering zooi hier en daar langs de wegen. Dan is het H.E.M. – rondje toch een zegen.

Maar  goed, op pad gegaan en door Lambertschaag was het eerste obstakel, geen auto verkeer maar fietsers kunnen er wel door, nou bekijk de foto maar met een kinderfietsje zou het zelfs nog link zijn.

Gelukkig is ook dit weer goed gekomen en zag ik in het begin van Bobeldijk een paar zwanen met 3 nakomelingen zwemmen. Eenmaal langs de dijk werd ik min of meer verrast door een omleiding over rubberplaten door de berm. Met veel kunst en vliegwerk kwam ik in de juiste richting om mijn weg te vervolgen, helaas aan het einde moest ik een krappe bocht omhoog maken en daar ging het mis, wel trappen maar het was zo stijl dat de banden slipten en ik langzaam terug gleed. Gelukkig kwamen er twee mensen met een tandem van de andere kant waarbij de meneer mij omhoog heeft geduwd waardoor ik weer verder kon.

Het meisje met “de groene laarsjes” is nog niet terug op haar vaste stek en het gras groeit er nu welig.

Op een bepaald moment was ik het zat en heb m’n route aangepast en ging meteen richting Middenmeer.

En dan zie je onderweg weer andere dingen zoals een boer die het gras schud om te drogen voor het in balen gaat. Verschillende molens vlak bij elkaar en een prachtig bord met een maximum snelheid aan gegeven op 60 km, ik ga bij voorbaat niet zo hard maar een waarschuwing voor fietsers was hier schijnbaar echt nodig.

Ik vergat het bijna, ik vond dat de Quest steeds zwaarder begon te rijden, mogelijk de zijwind ...... maar toch, even stoppen en voelen, een leegloper meteen vervangen en thuis bij inspectie vaststellen dat deze band met pensioen mag, 10 keer geplakt, mogelijk verkeerde zuinigheid. Eenmaal weer binnen is het 95 km geweest zag ik op de teller.

De kibbeling smaakte weer goed

 

Slechts een kort verhaaltje van deze dag, meestal beleef ik wel wat maar vandaag viel er niks te beleven. Misschien omdat ik het zoveelste rondje fiets van de 3 Zuiderzee stadjes. In Hoorn was er nog weinig beweging op het z.g. “stadsstrand” en dan kom ik weer langs “Het Park” het theater aan zee en nog een goeie kilometer en je bent de stad alweer uit. Op de dijk is het bijna altijd rustig ,dus wat meetrappen is een onschuldige bezigheid die alleen de snelheid wat eer aan doet.

Langs het nieuwe fiets en voetpad hebben ze ook nog wat zitstenen gelegd die er spiegelglad bij liggen aan de bovenkant.

Op het water is het wat drukker als normaal er varen heel wat grote en kleinere bootjes.

De z.g. “lichtopstand” bij het “Oma Mia bankje” heeft toch wel iets, meestal is het bankje bezet door fietsers.

In Enkhuizen even een stop inlassen bij de visboer die een heerlijk bakje kibbeling klaar maakt. Ondertussen is de veerboot vanaf Friesland enkele fietsers aan het “lossen” die hier hun fietstocht voortzetten vanuit Friesland.

Als ik weer verder ga moet ik uitkijken bij de Dromedaris, er is een grote tent opgezet om komend weekend klaar te zijn voor het Dixieland festival en steun te bieden bij dit stadsgebeuren mocht dit nodig zijn. Er lopen nogal wat toeristen die foto’s willen maken van de bovenste helft van de “Drom” zoals hij door de echte Enkhuizenaars wordt genoemd. Ik verlaat de stad en blijf onder langs de dijk fietsen omdat dit mij de laatste keren goed is bevallen i.p.v. bovenop de dijk. Thuis na 90 km waar ik meteen het gras nog even heb gemaaid alvorens de douche op te zoeken.