27 augustus 2008

"Rondje" Wieringen




Omdat ik morgen niet kan fietsen vanwege een jaarlijks terugkerend evenement wat men verjaardag noemt ben ik vandaag nog voor een klein rondje van huis geweest. Het is achteraf klein geworden omdat mijn bestemming meestal niet van te voren vast staat, het volgende was daar de oorzaak van. Ik was nog maar een 6 a 700 meter van huis toen ik bij toeval Kees van Hattem tegen kwam op de Prof.ter Veenweg in Middenmeer, meteen stoppen en even kletsen, waar ga jij heen en waar is jou reis naar toe, je weet hoe dat gaat. Kees ging een rondje Wieringen doen en dat leek mij ook wel wat, dus de fiets andersom en richting De Haukes oftewel het begin van Wieringen. De zon hebben we niet gezien maar overigens was het prima fietsweer. Via de Quarantaineweg langs de camping aan de ene kant en de Waddenzee aan de andere kant gingen we voor de wind richting Den Oever. Voor Kees was dit een bekende route totdat ik bij Vatrop linksaf ging i.p.v. rechts, we gingen de laatste kilometers buitendijks fietsen tot aan de haven van Den Oever, dit stukje was voor Kees nieuw en aan zijn reactie denk ik dat hij hier nog wel een keer terug zal komen. Bij de Coupure, de doorgang vanuit het dorp naar de haven en ook de naam van de plaatselijke vis/snackwagen, hebben we de inwendige mens een beetje vertroeteld en zijn vervolgens richting Wieringermeer gegaan en dan met name richting Middenmeer. Bij mij thuis hebben we nog koffie gedronken en heeft Kees krachten verzameld voor de laatste etappe naar Heerhugowaard waar hij zo rond kwart voor 4 zal “binnenlopen” na een leuk ritje gedeeltelijk rond Wieringen.

26 augustus 2008

Van gefrustreerde huisvrouw tot ophol geslagen paard.


Het was me het dagje wel, er was weer van alles te beleven vandaag langs de weg. Het begon al kort na mijn vertrek, na zo’n 15 km stak ik de A.C.de Graafweg over bij Hoogwoud, eerst wachten op groenlicht en ondertussen was achter mij een mevrouw gestopt en even later nog een paar. Eén van de dames had volgens mij net verloren met een partijtje vrouwentennis, ze mopperde nogal en vroeg op een bepaald moment “Meneer waar is je vlaggetje” op mijn reactie dat ik dan te vaak zou worden vergeleken met een kind wat langzaam gaat met een fietsje en zodoende meer kans had op ongelukken was ze het helemaal niet een, “Dat is helemaal niet zo, dat verschil zie je direct” gelukkig ging het licht op groen en kon ik dat gefrustreerde mens achter me laten. Mijn rondje ging eerst naar Obdam even langs mijn zus en daarna door naar Zuidoostbeemster naar mijn vriendin, even een CD brengen met wat foto’s van haar 3e kleinzoon Thomas die de 15e was geboren. Vervolgens bijpraten over het wel en wee in de wereld en toen ik zou gaan bedacht ik dat ik wel even het gras kon maaien, doe ik ook nog iets nuttigs, en na dit klusje ben ik wel weer verder gegaan. Richting Middenbeemster langs de Rijperweg en of de duvel er mee speelt, daar lopen altijd paarden. Ik weet dat je dan van alles kunt verwachten, of er is niets aan de hand, of ze schoppen een gat in de Quest zoals bij Rienk Tjepkema, of ze keren om en gaan er als een speer van door dus heel voorzichtig haalde ik het paard en het meisje in wat hem bij de teugel had, minder dan stapvoets passeerde ik het stel en net toen ik er voorbij was had het meisje hem in de hand gehad, hij nam een sprong zag ik in het spiegeltje en was meteen tientallen meters op de terugweg het meisje in wanhoop achterlatend, ik ben maar verder gereden want omkeren zou het alleen maar erger maken. Via Middenbeemster naar De Rijp, Graft, Groot-Schermer en daar was het volgende, er stond een meneer met een filmcamera die mij aan hield en in de veronderstelling dat hij de weg wilde vragen ben ik gestopt het bleek hem alleen om de Quest te gaan mag ik filmen enz. enz. omdat het vlak bij het “museum” van Nic. Jonk was heb ik daar ook nog even een plaatje geschoten. En zo kwam ik bij de molens van Schermerhorn, linksaf richting Alkmaar en Heerhugowaard. Vanaf de Waerdse Tempel naar Middenmeer is 27 km inkl. één lekke achterband en juist toen ik dacht wat begint hij te “zwabberen” zag ik Kees van Hattem nog gaan met de witte Mango met vlag, hij kwam waarschijnlijk net van de Westdijk af waar ik later naar toe ging om thuis te komen. Na bijna 100 km stond ik weer binnen en heb eerst thuis het gras nog gemaaid voordat het zou beginnen te regenen.

De deelnemers voor de Westfriese Omringdijktocht zijn tot nu toe de volgende personen:
Kees van Hattem, Cees Roozendaal, Matthijs Leegwater,Nico Steur, Kees Schouten, Henk Brekelmanns, Arie en Paula Kastelein, Maikel Zonneveld, Pe Koomen, en mogelijk Mark Wolterman hij heeft te maken met de achterstand van Go-mango en kan niet mee met een eigen fiets, Maar Kees van Hattum heeft hem aan geboden om in zijn oude Verhees allweder.

25 augustus 2008

Retourtje Oudemirdum




Het was vandaag weer een prettige rit, even naar Oudemirdum op en neer. Vanmorgen eerst maar even gebeld of mijn dochter thuis zou zijn en dat was zo, dus geen belemmering om langer af te wachten m.b.t. het weer en meteen omkleden en op naar de Afsluitdijk om de oversteek te maken. Vanaf huis tot aan de Friesekust had ik de wind mee dus dat liep allemaal vlot, slechts een “kort” oponthoud aan de andere kant bij de sluizen en als je daar dan staat valt dat bord met speciale tekst wel heel erg op. Omdat er een deel van de letters was gevallen heb ik op de terugweg dezelfde tekst bij Den Oever maar op een plaatje gezet, daar heb ik ooit al een keer vrij lang staan wachten omdat er niets gebeurde met de slagboom over het fietspad en toen had ik het geluk dat een inwoner van Den Oever het nummer van de brugwachter wist te vertellen en na een telefoontje ging de slagboom toen alsnog omhoog, mogelijk hebben ze daarvan geleerd en meteen maar grote borden geplaatst zodat ze niet te veel lastig worden gevallen door haastige fietsers. Aangekomen in Friesland ging het langs de dijk heel voorspoedig en zat ik om kwart over 11 aan de koffie bij mijn dochter. Toen zij de kinderen van school ging halen ben ik even naar haar schoonouders gelopen die net een stel nieuwe eekhoorntjes hadden binnen gekregen, schattig klein spul waar behoorlijk leven in zit. Toen de kinderen er waren hebben we een broodje gegeten en tegen 1 uur toen ze weer naar school moesten ben ik weer naar Middenmeer gegaan. Fleur wilde met opa in de Quest naar school gebracht worden en dat ging geweldig snel, van de “bult” af linksom en stoppen, hooguit 300 meter. Op de thuisreis ben ik deze keer via de Aldedyk gegaan net voor Workum daar kwam ik 3 fietsers tegen, ik denk een oma, een zoon en een kleinkind, ’t is maar een gok. Er werd meteen naar de fiets gewezen en flink gereageerd dus even stoppen en de jongste, in mijn ogen het “kleinkind” was dol enthousiast over wat ze zag, in het Engels sprak ze haar verwondering uit dat dit een fiets was, ook oma en de 3e man, de vader misschien, hadden nog nooit zo’n fiets gezien. Als hij dit verhaaltje zal lezen stuurt hij mogelijk de foto’s die hij heeft gemaakt naar mij via de mail, ik wacht af. Op de Afsluitdijk raakte de gang er helemaal uit, tegenwind en ……… juist, een lekke achterband, dus fiets op zijn kant en vervangen. Bij thuis komst alles weer even op een rijtje zetten, foto’s verkleinen, GPS-kaartje naar de PC overbrengen en een verslagje in elkaar draaien. Morgen zal ik de voorlopige lijst met deelnemers aan de Westfrieseomringdijk rit van 13 september a.s even netjes bij elkaar zoeken en mogelijk dat Cees Roozendaal uit Hippolyushoef ook over te halen is om mee te gaan voor dit ritje.

21 augustus 2008

Ronde van de 'Westfrieseomringdijk" 13 september a.s.




Vandaag was het rustig op de wegen waar ik mijn rondje heb gereden, gewoon een keer kris kras door het Noord-Hollandse landschap. Helaas ook vandaag weer de nodige regen, zelfs zo veel dat ik nog een tijd met de kap erop heb gereden. Toen ik al een heel eind op weg was en min of meer alweer in de richting van Middenmeer aan het rijden was bedacht ik dat de start van de op 13 september te verrijden ronde van “de Westfriese Omringdijk” voor velomobielen hier ongeveer van start zal gaan, ik reed namelijk in het “Park van Luna” in de Heerhugowaard over de hoge brug en passeerde even later de “Waerdse Tempel” waar vanaf de start zal zijn om 9 uur. Dus liefhebbers die dit lezen en zin hebben om mee te gaan kunnen zich opgeven bij de organisatie zoals vermeld in mijn blog van een paar dagen geleden.

Dus: Zaterdag 13 september 2008 Velomobiel toertocht
Ronde van de Westfriese omringdijk (140 km)
Start vanaf de “Waerdse Tempel” in Heerhugowaard
Vertrek om 9.00 uur.

20 augustus 2008

Tallships Den Helder




Tallships, je hoort bijna niet anders hier in de kop van Noordholland, de regionale radio en krant maken er geregeld melding van en dat is dan ook de oorzaak dat ik op het idee kwam om dan ook maar eens te kijken wat dat allemaal inhield. Het weer werkt niet echt mee om op elk willekeurig moment van start te gaan, tenminste als je droog van start wil, tot twee keer toe wacht ik de volgende bui maar even af, maar dan is het zo ver en ben ik onderweg. Naar Den Helder is maar 30 km dus dat is het bezwaar niet, ik ben mooi op tijd en hoop daardoor niet al te veel bezoekers voor mijn wielen te krijgen want drukte, nee, dan liever een andere kant op. De weg naar Den Helder was al aardig drukker als normaal maar bij de oversteek naar de Balgweg kreeg ik voorrang van een automobilist en kon mijn weg snel vervolgen. De politie, bijgestaan door verkeersregelaars, stonden al bij de brug over het Noordhollandskanaal, de z.g. Kooybrug het verkeer op te vangen en naar parkeerplaatsen te sturen als men naar Den Helder wilde voor het “Tallship” gebeuren. Met de Quest kon ik overal vlot langs en binnen de kortste keren stond ik op de kade naast die enorme zeilschepen die van over de hele wereld hier naar toe zijn gevaren. Er was nog volop ruimte om met de Quest een rondje te maken langs een heel stel van die schepen en hier en daar een foto te maken. Hoe vaak of ik niet ben gefilmd en gefotografeerd, ik weet het niet, maar men bleef wel bezig, dat had ik wel door. Op een bepaald moment toen ik zelf uit de fiets was gestapt om een foto te maken en weer omkeek stond een deel van de bemanning van een Mexicaans schip bij de Quest, netjes, bijna in ’t gelid om gefotografeerd te worden met die gele fiets erbij, één van de mannen was behangen met digitale camera’s en één voor één kwamen ze aan de beurt om thuis t.z.t. dat plaatje te laten zien van zo’n gekke Hollander in een banaan. Af en toe was de zon er zelfs bij en mede daardoor liep de kade steeds voller en voller en werd het voor mij de hoogste tijd om hier weg te komen. Met een klein ommetje via de zeepromenade en door de duinen was ik na ruim 80 km weer thuis. Echt de moeite waard om zoiets eens te bekijken, al die “Tall Ships”

19 augustus 2008

Wiekenstand van een molen en Velomobielen toertocht


Vanmorgen met een kleine omweg langs een aantal molens gefietst en wat mij in dit geval opviel was de stand van de wieken. Als ze allemaal in dezelfde stand hadden gestaan was het me zeker niet opgevallen maar omdat er 2 molens vlak bij elkaar in verschillende standen stonden vroeg ik mij af wat de betekenis hiervan zou kunnen zijn. Omdat ik toch langs de Obdammerdijk ging kon ik meteen even langs mijn zus, één van de “geesten” achter het Westfrieslandspel, en haar vragen wat hier achter het verhaal zou kunnen zijn. Tot mijn stomme verbazing kon ze het niet precies aangeven, er is een rouwstand en een vreugde stand en ook nog iets anders maar precies weet ik het niet. Dus als je dan thuis komt is het eerste wat je dan opzoekt via Google, “de wiekenstanden van een molen” en zie hier onder het antwoord,
Wiekenstand
Als de molen tijdelijk in ruststand gaat , dan worden de wiek, “voor de borst” gezet, zodat de molenaar direct bij de wiek beneden een zeil kan aanslaan of minderen. Wordt een molen langere tijd niet gebruikt dan staan de wieken overkruis, zoals de letter X. Daardoor steken de wieken niet zo hoog op als in de andere stand en is er daardoor minder gevaar van blikseminslag. Met de wieken kunnen signalen worden gegeven. Er zijn ook standen voor vreugde en rouw. Bij vreugde staat één wiek net even voor het hoogste punt, bij rouw juist na dat punt. In de Zaan kent men bij uitbundige vreugde het ‘mooimakersgoed’ allerlei levensgrote figuren die worden gespannen tussen de wieken die daarna overkruis worden gezet. De beweging van de wieken is tegen de loop van de klok in, in tegenstelling tot de moderne molens waarmee elektriciteit worden opgewekt, die draaien met de klok mee.
Dus de molen links staat voor de borst en de rechtse wordt voorlopig niet gebruikt, zo zie je maar, je bent nooit te oud om te leren. Het was overigens een leuk rondje van zo’n 90 km echt een benen strekker na de 160 van gisteren.
Ik kreeg zojuist nog een mail van één van de leden van de “Twisker ligfietsclub” hij had bezoek gehad van Kees van Hattem en samen hebben ze bedacht dat er zaterdag 13 september een rit op het programma staat voor velomobielen “De Westfrieseomringdijk” van ongeveer 140 km zal worden verreden door alle liefhebbers van velomobielen, niet dat andere ligfietsers niet mee mogen maar die zullen dan wat meer moeten afzien. De start is om 9 uur vanaf “De Waerdse Tempel” in Heerhugowaard en iedereen die zin heeft om dit rondje een keer mee te rijden wordt verzocht dit kenbaar te maken aan Matthijs Leegwater (leegwater1966@quicknet.nl) of Kees van Hattem (info@ramira.nl)

18 augustus 2008

En toen zat de claxon "buiten"




De Nederlandse weergoden zijn weer druk bezig geweest vandaag, vanmorgen vroeg regen en donkere wolken en vooruitzichten die meer bij een slechte herfstdag passen i.p.v. bij half augustus. Maar er komt altijd een moment dat het weer opknapt en dus ook vandaag, tegen 11 uur was het zo ver en heb ik de stoute schoenen aangetrokken om maar eens een keer naar Dronten te fietsen. Vorige week toen ik in de buurt van Alkmaar reed voelde ik bij elke wielomwenteling een lichte “tik” die ik eerst niet thuis kon brengen maar nadat ik was gestopt en het wiel ronddraaide zag ik dat er een stuk teer op het loopvlak zat en nadat dat eraf was geschraapt dacht ik dat het over was maar dat het wel beter geworden maar niet over toen ik ook de andere kant controleerde zag ik dat een canvasbreuk de volgende oorzaak zou kunnen zijn, er zat een slag in het loopvlak en die gaf elke keer die “tik”. Ik had nog een reserve bij me dus die er om gelegd en meteen was alles weer goed. Aangezien deze vouwbanden me prima bevallen moest ik wel weer zorgen dat er weer een aanvulling kwam en daarvoor zijn twee mogelijkheden, bellen en op laten sturen of zelf naar Dronten fietsen, ik heb voor het laatste gekozen en zo ben ik dus tegen 11 uur op pad gegaan en was na 160 km weer thuis. Toen ik bij Velomobiel kwam was Theo de enige van de drie “opperhoofden” maar hij werd geassisteerd door nog 2 handige jongens dus er gebeurde evengoed genoeg. Toen ik de banden afrekende bij Theo vroeg ik of het moeilijk was om de claxon naar “buiten” te plaatsen omdat ik vond dat er soms erg slecht op wordt gereageerd. Het verplaatsen zou volgens Theo zo gepiept zijn, even een gat boren en de kabeltjes iets verlengen en een passend beugeltje maken en alles vast zetten. Eén van de assistenten nam de klus voor zijn rekening en op vakkundige wijze werd er een gat geboord en alle handelingen verricht die er toe leiden dat de claxon nu “buitenboord” zijn geluid in de ruimte kan blazen in de hoop dat fietsers er tijdig door worden wakker geschud en de “oordopjes” dragende scholieren met hun iPods worden overstemd door een passerende Quest. Theo was zelf bezig met de fiets, in dit geval een Mango, van een Fransman die een fietsvakantie maakte o.a. door Nederland en meteen een onderhoudsbeurt in Dronten had opgenomen in zijn vakantieprogramma. De Mango was op verschillende manieren opgesierd en voorzien van plaatjes en teksten. Eén van die teksten staat boven als foto afgebeeld en op de andere foto Theo die de fiets controleert op ongemakken en uiteraard het klusje aan mijn Quest moest ik wel even vereeuwigen.

14 augustus 2008

familie Zwaan als langzaam verkeer


Alle dagen zijn niet het zelfde, gelukkig maar anders wist je vandaag al wat er morgen zou gaan gebeuren. Nee, het leven is vol verrassingen zo regent het en zo schijnt de zon weer uitbundig, rond half één was het zo ver dat het andere pak aan kon en de fiets uit zijn stalling mocht. Waar zal ik deze keer heen gaan, eerst maar richting de Noordzeekust dat wil zeggen in Zuidwestelijke richting en als je dan maar door blijft gaan kom je er vanzelf. Er stond nog een stevige wind waar ik bijna overal recht tegenin ben gefietst, via Oude-Niedorp richting Zuid-Scharwoude dan richting Schoorldam en zo naar Schoorl. Tot zover liep alles nog redelijk vlot, weinig verkeer en geen oponthoud door ander obstakels, hoewel op een bepaald moment moest ik volop in de remmen om het langzame verkeer voor te laten gaan, deze keer in de vorm van een zwanen familie, maar vanaf Schoorl begon het, veel fietsers en wandelaars dus extra opletten en flink de bel en claxon uitproberen in Bergen was de gang er helemaal uit, voor mezelf had ik al besloten hier niet zo gauw meer terug te komen, ’t schiet niet op. Waar ik precies allemaal heb uitgehangen weet ik niet precies maar bordjes van Castricum en Heiloo ben ik ook gepasseerd. Via de Kennemerstraatweg meen ik kwam ik bij Alkmaar en ben daar afgeslagen richting Stompetoren. Het werd werkelijk een van alles en nog wat rit want elke keer als ik bij een voor mij bekende afslag kwam om naar huis te fietsen ging ik toch nog even verder of de andere kant op anders zou ik voor mijn gevoel te snel thuis zijn, tot slot kwam ik daar toch en stond er iets meer als 100 km op de teller.

13 augustus 2008

Joost Buurman in Singapore

Als je een dag niet kan fietsen vanwege het slechte weer en dan voornamelijk de harde wind die toch wat meer zorgen met zich mee brengt als een beetje regen, juist als hij van opzij komt, dan zoek je iets anders om mee bezig te zijn. Vandaag is dat een stukje tekst van de blog van een neef van mij die in Singapore woont. Vroeger, nou ja een flink aantal jaren geleden, was hij nog geregeld in Blokker en later in Amsterdam bezig met een racefiets maar door studie en werk en later huwelijk zit hij nu al een aantal jaren wat verder van huis en vermaakt zich af en toe met de mountainbike. Onlangs schreef hij op zijn blog dat hij opviel als Hollander in een shirt van Leo Smit uit Medemblik wat ik hem ooit een keer zou hebben gegeven, maar de foto ontbrak bij het verhaal, vandaag kreeg ik een mailtje van hem, dat de fout hersteld was en dat hij nu wel aanwezig was, die foto dus.
Hier volgt dat bericht:
Gisterochtend heb ik weer eens gefietst. Met de auto naar de Tampines mountainbike trail en daar rondjes draaien. Het is onlangs uitgebreid en een rondje kost me nu ongeveer 40 minuten: gravelpad, steile heuvel, bospad, heuvelpaadjes. Technisch vrij moeilijk hier en daar, maar erg leuk om te doen. En ik ben voor Nederlanders duidelijk herkenbaar als Nederlander met m'n Leo Smit Medemblik shirt, maar ik ben er nog geen een tegengekomen.





Toch leuk als er aan de andere kant van deze “Aardkloot” wordt gefietst in het shirt van de Hofleverancier van fietsen en materialen uit Medemblik Leo Smit.

12 augustus 2008

Verkeersregels naar eigen inzicht


Alles is mogelijk met het echte Hollandse weerbeeld, vanmorgen, bijna windstil met donkere wolken en af en toe een buitje vanmiddag lichte tot zware windstoten, af en toe tot stormkracht en geregeld een lekker zonnetje. Via de buienradar had ik me er van overtuigd dat de meeste regen wel gevallen was en dat ik vanmiddag droog mijn rondje kon maken. Dus van start richting Medemblik en zo verder tot ik weer thuis stond en de teller de 70 km was gepasseerd. Onderweg heb ik me verwonderd over het feit dat men op de dorpen in Westfriesland zo veel eigen verkeersregels “ontwerpt”. Op Onderdijk een paar jonge dames die achterom kijkend elk een kant van het fietspad kozen en gebaren maakten om maar middendoor te passeren. In Wervershoof een automobilist die ongeveer een kilometers lang achter me blijft rijden en als ik aangeef linksaf te gaan meteen gas geeft om te passeren. Op de Zijdwerk, de weg tussen Wervershoof en Zwaagdijk, kwamen me een hele groep fietsers tegemoet, (allemaal minimaal boven de 60) ik denk van zo’n man en vrouw of 20 waarvan de laatste me sommeerde op de weg te gaan met zo’n “groot ding”, terwijl er juist aan het begin van die weg een bord met rode rand staat waardoor het verboden is voor fietsers. Op de Zwaagdijk zo tegen het einde, vlak bij de spoorweg overgang moest ik weer, na luid claxonneren en bellen, iemand rechts inhalen die links bleef rijden en gebaarde dat ik rechts langs moest. Na al die “stunten” merk ik wel dat ik zelf nog alerter ga rijden en elke afwijking in het verkeersgedrag van anderen bij voorbaat al ga inschatten op vreemd gedrag. Bij dit verhaal zet ik één foto op werkelijke grote gemaakt met de nieuwe camera, het is een Canon PowerShot SX100 IS geworden, oordeel zelf dat het leuke foto’s kunnen worden nu en in de toekomst.

11 augustus 2008

Landbouw in de Wieringermeer





Voordat het weer gaat regenen nog vlug even een “uitwaai” rondje fietsen, na een heel weekend mijn energie op een andere manier te hebben verbruikt is het nu weer tijd om het op de standaard manier te doen. En dat is dan een rondje “Questen”. Ik was nog maar net het dorp uit toen ik toch nog tekenen van leven zag op het land, het heeft de afgelopen dagen veel geregend en voordat het dan weer werkbaar weer is om met de combine het land in te gaan, dat duurt meestal wel een aantal dagen maar omdat de vooruitzichten slecht zijn neemt een ieder de kans waar om de graanoogst binnen te halen al zullen er dan ook wel wat droogkosten aan verbonden zijn, maar de onrust die het geeft, als je maar steeds niet aan kan oogsten en de kwaliteit elke dag verder achteruit gaat is soms ook niet zo prettig. Het ritje van vanavond was maar kort en misschien juist daardoor zag ik meer op en in het land als die keren dat ik grotere ritten maak en verder van huis ga. Zo zag ik vanavond nog een bord vlak langs de Alkmaarseweg bij Middenmeer met het logo van mijn vroegere werkgever AGRICO. Ik weet nog heel goed hoe in het begin dit soort borden werden gemaakt, eerst voor de ZWM, daarna werd het ZUIDERZEEPOLDERS en tegenwoordig is het AGRICO en is het logo behoudens het grijpgrage handje van Wolf en Wolf ongeveer gelijk gebleven. In het voorjaar, bordjes wit schilderen en letters schilderen met de rasnamen erop, later werden het plakletters en tegenwoordig is alleen nog het logo van belang. En toch, bij al die beelden die je dan weer voor ogen krijgt, realiseer ik mij maar al te goed dat het ondanks alles, wel echt een beetje de naam mag of mocht dragen van “Die goeie ouwe tijd” want dat was het wel. Na een 35 km stond ik weer bij huis en kon ik met een gerust hart weer de fiets opbergen, hij fietst nog steeds super, ook na 35.630 km.

07 augustus 2008

Na 20 mm regen


Niet van plan om vandaag te gaan fietsen, gisteravond waren de weersberichten dusdanig slecht dat het programma voor vandaag zou bestaan uit wat huishoudelijke bezigheden, variërende van afstoffen, stofzuigen, lappen, wassen enz. het was niet verkeerd gekozen want er viel heel wat in korte tijd en daarbij nog flink onweer dus ik voelde me redelijk gerust, totdat het weer droog werd. Zo rond de middag zag het er allemaal weer wat vriendelijker uit en had ik zelfs de euvele moed om wat wasgoed buiten aan de lijn te hangen, nou dat had ik beter achterwege kunnen laten want nauwelijks was ik binnen of het begon weer te tikken van neervallende druppen dus meteen maar weer naar buiten en alles vanaf de lijn in de droogtrommel gedaan. Omdat ik niet een hele dag bezig kan zijn op zo’n kleine oppervlakte, zo groot woon ik nou eenmaal niet, begon het toch wel wat te kriebelen om even te luchten en uit te waaien, die regen zal wel meevallen vanmiddag volgens de berichten. Omkleden en gaan, dus toch op weg, heel even maar, want na 46,7 km volgens de GPS was ik weer thuis. Gelukkig had ik de “kap” bij me en kon ik die gebruiken voor afdichting toen het wel erg hard begon te regenen, het was de bedoeling geweest om via Obdam een rondje te maken maar doordat de regengoden me niet welgezind waren ben ik maar eerder met een kleine omweg weer naar huis gereden en zo kwam ik niet verder dan die 46,7 km.

06 augustus 2008

Geen foto's


Het zit niet mee vandaag, eerst naar de tandarts en daarna een stukje fietsen waarbij ik tot de slotsom kom dat mijn camera de geest heeft gegeven. Meestal (lees: altijd) neem ik mijn digitale Sony mee als ik op pad ga met de fiets of tijdens wandelingen in de vakantie. Zo ook vanmorgen, hij staat daarbij in zijn tasje rechtop in de houder waarin een bidon ook niet zou misstaan en toen ik hem pakte om een foto te maken van een koppel koeien van, naar mijn mening, een Franse herkomst ging de lens niet open en bleef hij maar melden “start de camera opnieuw”, waarbij de lens trillend heen en weer ging. Na een heel aantal pogingen van het apparaat om zijn allesziend oog te openen hoorde ik een klikje en zweeg hij verder in alle talen, wel kon de lens in en uit worden gedrukt maar dat was dan ook het maximale. Ik denk dat hij wijlen is na zo’n 6332 foto’s, jammer want nu moet ik diep in de buidel tasten want zonder lijkt me ook wat erg kaal als ik weer iets te melden heb op de blog. Mijn ritje van vandaag had na thuiskomst een beetje de vorm van een 8, hoewel je moet dan wel erg krom schrijven maar de wegen liepen nou eenmaal zo. Deze keer kan ik er nog een Googlekaartje bij zetten om te laten zien waar ik vandaag heb rond gereden en ik hoop dat er de volgende keer weer iets meer versiering is aan te brengen in de vorm van een foto. Dus de volgende rit wordt een zoektocht naar een geschikte camera, wie weet wat het zal worden ………………… ik ben erg Sony gek, dus .
p.s. Wim nog bedankt voor de tip m.b.t. het mailadres van Rob, ik had het ook al via die weg gevonden.

05 augustus 2008

R.I.S. gewoon "rissen"




Vandaag bewust een paar keer bezig geweest met het “nieuwe woord” RIS, Kees van Malssen was meen ik ooit de eerste die dit woord heeft gebruikt of heeft “uitgevonden” het z.g. Racefiets Inhaal Syndroom. Ik was van start gegaan en passeerde voor de zoveelste keer het ergernis gevende, geld verslindende, meest onzinnige “kunstwerk” in de A7 en de Flevoweg in de Wieringermeer, Faunaduikers. Ik heb al eerder mijn ongenoegen geuit over deze onzin, dan kunnen ratten, muizen en eventueel hazen droog over naar de andere kant van de A7 om daar, als ze een jager ontmoeten en toevallig haas heten te worden afgeschoten maar nu kunnen ze nog niet eens met droge poten over want het plankje ligt in het water en alles op rekening van de Postcodeloterij want die steunt zo’n hoop “goede” doelen. Oké, ik heb mijn gal weer gespuwd en nu weer verder fietsen. Ik kwam via een aantal mooie wegen in Zwaag waar ik even iets af zou geven bij familie. Ik was nog maar net een kilometer het dorp ingereden of moest al heel dicht naar de kant omdat er een politieauto aankwam met loeiende sirene en zwaailicht al heel rap gevolgd door de eerste ambulance en vrij snel daarna ook nog een tweede, schijnbaar is het ergens niet helemaal goed gegaan maar van zulke dingen word ik zelf wel wat extra voorzichtig. Na mijn boodschap weer door naar Zuidoostbeemster, in Berkhout werd ik staande gehouden door iemand op de racefiets dus in de remmen en net om de hoek stoppen en kletsen, deze fietser bleek een neef van me te zijn en het eerste wat hij zei was: “Zag je me gisteren niet” nee, ik had hem niet gezien wel wist hij te vertellen dat ik in Rijs reed in Friesland en hij had nog een schreeuw gegeven, inderdaad ik hoorde gister wel iemand naar mij roepen maar was er al voorbij voor ik iets zag dus ben door gegaan maar dat was mijn neef dus geweest. Toen we stonden te kletsen passeerden ons een man of 7 of 8 op de racefiets die nogal haast leken te hebben en na ons gesprek heb ik dus bewust de achtervolging in gezet, alleen is het dan afwachten of ze de zelfde weg nemen als ik van plan was te nemen. Alles liep zoals ik had gehoopt, alles ging richting Oosthuizen, eerst inhalen en dan er langs. Bij de oversteek naar de andere kant vlak naast “La Mere Ann” komt een mooi recht stuk met voldoende ruimte om te passeren want er werd al snel in waaiervorm gereden maar met een gangetje van zo’n 46 km was passeren niet zo’n probleem. Niemand had de “puf” om achter mij aan te komen maar ik kreeg wel een nieuw groepje in het oog, misschien kan dat ook nog even, net voor Oosthuizen, het “gas” er flink ophouden en een paar honderd meter voor de brug had ik deze 4 mannen ook te pakken. Even later bedacht ik dat dit nu echt RIS(sen) was geweest. Door naar mijn adres in de ‘Zuidoost’ en gezellig bijkletsen. Later kwamen er nog een paar goede kennissen en dan wordt het iets later vooral omdat ik daarna nog even het gras heb gemaaid. Ik denk dat het zo rond kwart over 3 is als ik weer verder ga, richting Alkmaar en Heerhugowaard, eerst langs het NH-kanaal en door Oost en West-Graftdijk en weer heerlijk verder naar de volgende afslag. Na diverse wegen en afslagen te zijn gepasseerd kwam ik bij de oversteek vanuit de Heerhugowaard naar de dijk waar een fietspad op de dijk ligt, juist op dat moment ging er iemand langs op de racefiets terwijl ik omhoog ging en nog op gang moest komen, ik had het idee dat hij even op de pedalen ging staan om mij niet de kans te geven om hem in te halen, juist dat idee werkt bij mij averechts, meteen een schepje, zeg meer schep, er bovenop en al gauw reed ik steeds dichterbij maar het ging wel tegen de 40 km, dan maar er voorbij, vol gas 47, 48 km en dat hielp, hij zakte meteen af maar bij de stoplichten stond hij weer achter mij en bij de start bleef hij achter mij hangen. Hoelang zal hij dit volhouden, ik wist het niet, nu wel, 400 meter precies volgens de teller, verder kon ik de rest van de rit rustig doortrappen zonder verder nog RIS gevoelens te krijgen.

04 augustus 2008

Ontmoeting met Rob v.d.Bel op de Afsluitdijk


Vanmorgen eerst op de buienradar gekeken wat ik zou kunnen verwachten mocht ik wat verder van huis gaan. Het zag er allemaal vrij redelijk uit dus omkleden en naar Oudemirdum, een bijna standaard ritje wat heen behoorlijk met wind mee zou gaan zoals ik het bekeek voor vertrek. Inderdaad het was een pleziertripje van 80 km in 2 uur en 1 minuut, net geen gemiddelde van 40 km p/u, maar wat zou het, ik word geacht veel tijd te hebben dus mag je nergens te vlug mee klaar zijn, dus straks terug rustig aan heb ik me toen voorgenomen. Toen ik uit de Quest was gestapt, was er nog weinig reactie van de bewoners te zien. Niet thuis bleek even later, mogelijk even om een boodschap en de mobiel mee, maar helaas dat lukte niet en toen ik het gewone nummer belde nam het doorschakeladres op en dat is achterop het erf en daar had men ook koffie met iets er bij werd me verteld. Ik zat nog geen 10 minuten toen de hele familie daar ook arriveerde en na verloop van tijd zijn we opgestapt en naar het voor mij bedoelde adres gelopen. Uiteraard verhalen over een geweldige vakantie gehoord en de nodige foto’s bekeken. Na een broodje en de nodige drankjes ben ik weer richting Noord-Holland gegaan, wetende dat dit allemaal tegen wind zou moeten worden afgelegd. Het viel alles mee, in Friesland was de dijk tot aan de Afsluitdijk de windbreker en op de Afsluitdijk zelf kwam de wind nog steeds uit het Westen zodat ook op deze dijk een behoorlijke winbreker mij heeft beschermd tegen al te harde windvlagen. Onderweg had ik nog een ontmoeting met een Mango-rijder, Rob v.d. Bel uit Hillegom. Op grote afstand zag ik al een rood voertuig naderen en het werd me al gauw duidelijk dat het om een velomobiel ging, pas later kon ik vaststellen dat het een Mango was. We hebben even staan kletsen en ik heb een paar foto’s gemaakt, deze foto’s zou ik naar Rob verzenden per mail, helaas thuis alles in de wasmachine en stom genoeg ook het briefje waarop zijn mailadres was geschreven, nu hoop ik alleen dat hij dit bericht zal lezen en zal reageren op de vraag om zijn mailadres nog een keer aan mij door te geven zodat ik de foto’s op volle grote kan doormailen, dus afwachten en hopen. Na deze ontmoeting ben ik weer verder gegaan en bij de sluizen moest ik nog even stoppen omdat de slagboom een vrije doorgang belemmerde, een paar Duitse vakantiegangers die daar ook stonden vroegen of ze een foto mochten maken van de Quest, wat mij betreft is dat nooit bezwaarlijk dus na dit laatste oponthoud kon ik naar de “stal” waar het gemiddelde toch nog op 36,5 km p/u was blijven “hangen” na 160 km.