Goede Vrijdag “Rondje Texel”

 

Start Wieringerwerf

Ik ben laat met het verslag van afgelopen vrijdag, de Goede Vrijdag met standaard de Ronde van Texel. Het was weer een enorme ervaring om met de aangepaste route die door George Krüg was uitgezet, niet alleen langs en over de dijk maar ook af en toe een stuk over mooie fietspaden en binnen weggetjes, fantastisch.

Op de boot

En dan de deelname, nooit eerder gingen we met een groep van 25 deelnemers de boot op, het lijken er weinig maar ik heb ook al eens met z’n vieren deze ronde gereden en terug in DenHelder werden we opgewacht door een fotograaf van het NHD, een kranten bericht verscheen met de titel “dieharts”omdat het toen hagelde met natte sneeuw.

Dan was het nu juist helemaal anders, zon en alles wat wenselijk was een beetje wind is altijd te overwinnen. Alles verliep geweldig, ook weer de fotograaf van het NHD, opsteken voor koffie met appelgebak of iets anders en terug door de duinen en bossen met afwisselende wegen en fietspaden zonder door dorpen te rijden.

George het was geweldig, iets voor het einde ben ik afgeslagen richting Middenmeer en was na iets van 141 km weer thuis waarvan 10 km niet gefietst werd met de oversteek van het Marsdiep.

Ik was even van m'n geloof gevallen

 

Ondanks het weer ben ik toch nog even op pad geweest en dat was niet verstandig. Ik was een momentje afvallig met mijn bewering dat ik een mooi weer fietser ben, hélaas, was ik maar thuis gebleven. Ik was van plan om even naar broer Ben te gaan die gisteren via de app een paar keer een teken van leven gaf dus vandaag er even naar toe, Wervershoof is niet zo ver weg. Ik had al op “Buienradar” gekeken en ook nog op “Buienalarm” en allebei toonden ze een flinke neerslag wolk- en toch gaan omdat ik zag dat de hoeveelheid neerslag erg mee zou vallen. Om kort te gaan regen van start tot finish, geen plensbuien maar gestaag doorgaande regen maat je tot slot flink nat.

Eén grote grijze wolk

Alles is er klaar voor.

Het zijn echte kunstwerken geworden.

Bij Medemblik stond een hijskraan in de aanslag om te beginnen maar er kwam niets van dus liggen de nieuwe wieken nog waar ze vorige week ook al lagen, hoewel ze er nu al professioneel uitzagen. Eenmaal in Wervershoof bleek Ben niet thuis te zijn en toen maar even naar Margriet die er wel was. ze heeft me in alle richtingen bijgepraat waarna ik weer richting Middenmeer ben gegaan met nog steeds regen, het was nat onderweg al was het maar 37 km heen en terug.En nu is het al geruime tijd droog, was ik maar verstandiger geweest.

Er bloeit steeds meer

 

En daar zijn we weer, na de drukke dag van gisteren, met familie de tuin bij Tiny aanpakken, is het vandaag weer even ontspannen. Hoewel het was niet helemaal een vrije dag vandaag, vanmorgen eerst naar een keuring voor m’n rijbewijs dus die verplichting zit er weer op en nu maar hopen dat alles op z’n plaats zit voor de volgende 5jaar. Ik was zodoende rond 11 uur half 12, weer zover dat ik vrij man was, en er over na kon, of en wanneer, ik zou gaan fietsen. Het was snel beslist ik kreeg geen tegenspraak en kon meteen nadat ik wat had gegeten van start. En zo besloot ik onderweg dat ik wel weer kon gaan kijken of de verschillende bolgewassen nu echt in bloei zouden staan dus een koerswijziging richting Anna Paulowna en Breezand. Er bloeide al heel wat maar echt topbloei was het nog niet.

In de Wieringermeer werden de eerste aardappelen geplant en in Wieringerwaard staat de watertoren nog steeds op dezelfde plek maar net daarna zag ik dat de onderkant van de molen een nieuw “jasje” kreeg wat uitzonderlijk is, meestal betreft het daken van boerderijen die vernieuwd worden.

Na het dorp Anna Paulowna kwam ik achter een groot gevaarte waarmee de kanten werden bewerkt dus een tijdje in de vertraging.

En dan komen de eerste bloeiers in beeld, voornamelijk nog narcissen in verschillende kleuren maar hier en daar wat tulpen, en ook hyacinten komen steeds meer in volle kleuren.

Als ik later via de Balgweg weer huiswaarts ga zie ik op een woning een bordje wat me steeds weer doet denken aan de waarheid die hier achter schuilt, een mooie uitdrukking.

En als ik enkele kilometers later op de korte Afsluitdijk fiets nog even stoppen voor een plaatje van het Amstelmeer en bij Slootdorp het aansprekende beeld van een gezin wat vlucht voor het opkomende water door de opgeblazen dijk langs het IJsselmeer op 18 april 1945. Alles met elkaar slechts 57 km maar wel weer prachtig.

En niet vergeten vrijdag a.s. , Goede Vrijdag de Texeltoer, starten vanaf Georg Krüg Schoener 4 Wieringerwerf. George zei laatst nog , om 8 uur koffie, om 9 uur starten om de boot van 11 uur te halen dus wie zullen we allemaal zien.

Filmpje van gistermiddag.

 

Het riet is gemaaid en zo zie je de kenmerken van de gaten
 die in de Wieringermeer dijk door de 2e Wereld oorlog zijn
geslagen door de bezetter.

Maar ook dat er aan de zelfde kant van de weg
ook geploegd wordt dus niet overal water ondanks de
vele regen buien.

Vandaag niet gefietst, er waren belangrijker dingen aan de orde. Wel heb ik nog eeen filmpje van gistermiddag gemaakt, Ronde van de Wieringermeer. Het zijn 3 stukken opname aan elkaar gekoppeld daarbij viel het mij op dat de gemiddelde snelheid altijd zo'n beetje rond de 30 tot 32 km p/u is in het derde deel wat erg uit z'n "slof" schiet dus neem dat met een flinke korrel zout het zal ook zo tussen de 30 of 32 km p/u zijn geweest , 

https://www.youtube.com/watch?v=6XrXA4PqG9Q&t=759s

De "ronde van de Wieringermeer polder".

 Het weer is schitterend om een ritje te maken en waar zal ik dan heen gaan. Het werd me duidelijk toen ik een telefoontje kreeg van Tiny, “Wij , Remco en ik, willen straks bij je langs komen om te lunchen” . Dit was niet zonder reden, vandaag zou mijn overleden vrouw haar 82 verjaardag hebben gevierd.

Ik zie haar nog zitten op dit muurtje toen ze aan het eind van de middag uitgeput zei: “Dit nooit meer” en het kwam ook nooit meer,  half juli is het alweer 20 jaar geleden dat ze is overleden, en of de tijd vliegt zeker weten. Dat leek me geweldig, dus nog snel een paar boodschappen doen en zorgen dat alles netjes was, onder het genot van een cappuccino met iets erbij hebben we een tijdje kletsen. En zo werd het tijd voor de lunch met van alles en nog wat op tafel. Tegen 1 uur ging de visite weer naar de “Zuidoost” en stond ik in twijfel zal ik de fiets van buiten en vooral de wielbakken flink schoonmaken of ga ik toch nog even een rondje doen. Nog eens alles in overweging nemen, morgen komt er ook niets van dus besluiten dat ik nu nog een ritje ga maken. Het is de “ronde van de Wieringermeer” geworden.  Eerst de Alkmaarseweg uit gereden om op de buitenkant te komen en toen linksom richting Medemblik en daar afslaan naar

Den Oever. Langs de Noorderdijkweg wordt het land tegen de dijk aan geploegd en waar op 18 april 1945 de dijk om de Wieringermeer werd opgeblazen is het riet gemaaid en zie je van de weg af hoe groot de gaten zijn.

Bij het tunneltje onder de A7 bij Den Oever zit een fanatieke hobby fotograaf met z’n apparatuur gericht op enkele futen om een super mooi plaatje te maken.

En op het laatste stuk, de Waardweg, staat een klein perceeltje tulpen in bloei. Al met al een gezonde dag met 70 km op de teller.

Jan Geel maakt alles "nieuw"

 

Het was eigenlijk niet de moeite de rit van vandaag, op en neer via Oostwoud om weer eens een keer bij Jan Geel langs te gaan. Het was nog behoorlijk fris heb ik ervaren, de vorige 2 dagen reed ik in ’t kort en ook vandaag maar dat was maar net aan.

Toen ik bij Jan het pad opreed was m’n eerste gedachte , er zijn meer ligfietsers aanwezig. Er stond n.l. nog zo’n voertuig op 3 wielen, Jan was buiten aan het schuren van de bovenkant van z’n fiets die momenteel bij Jan Reus stond voor een zwaardere blessure door een ongelukkige val door een put in een bocht bij een snelheid van amper 5 km. 

Maar de open driewieler was van Jan z’n vrouw, nog amper 3000 km op de teller met een hele hoop extra’s wat niet standaard op zo’n fiets zit. Anny was en is er blij mee al moest hij wel van heel ver worden opgehaald want Limburg is vanuit N.H. toch wel ver weg.

Toen Anny ons riep voor koffie zei Jan: “Eerst nog even bij de stoomfiets kijken in het museum”. Inderdaad daar stond hij volledig door Jan gerepareerd en gerestaureerd met de originele tekening erbij, werkelijk een kunstwerk zoals hij dat voor elkaar heeft gekregen.

Na de koffie zou ik weer huiswaarts gaan maar een klein stukje om moet kunnen, ik nam een weg te vroeg de afslag en bedacht toen meteen nu moet ik over die hoge brug dat betekent uitstappen en handmatig deze hindernis nemen.

Het is allemaal gelukt en iets verder zag ik dat bij de firma Schouten al meer kleur op de tulpen zat, het voorjaar komt er echt aan. Toen ik eenmaal de “zaak” weer binnen had staan zag ik dat het maar 46 km was geweest, maar wel met voldoening gereden. Net aan het einde van Onderdijk waar ik omhoog ging, kwam iemand naar beneden gereden, Het was André Dronkers die waarschijnlijk richting Venhuizen ging naar z’n moeder.

Cees Roozendaal en "Lokkemientje"

 

Over mooi weer gesproken, nou dat had ik vandaag op de eerste 20 km niet, een fijne motregen heeft eigenlijk het  fietsplezier wat minder hoog op de lijst van ideaal gezet. Maar goed ik ben er nog en de rest van de rit ging weer prima. Ik had Tiny vanmorgen even aan de telefoon en die vroeg of ik nog langs kwam, uiteraard kom ik langs. De planning was iets anders maar die rit komt wel weer een keer, op en neer naar  Marken. Gezellig bijkletsen onder het genot van een heerlijk bakkie koffie met koek en dan is het al gauw tijd voor de lunch. Tiny gaat zo meteen tennissen en ik ga weer op huis aan. Ik neem een andere route als heen en door een wegomlegging kom ik aan de ander kant van Purmerend wat ook weer niet helemaal de bedoeling was. Even oriënteren en omkeren tot ik iets herkende van de omgeving en zo weer op het juiste pad kon komen.

Door al die omzwervingen kwam ik in Edam en toen ik het tuincentrum zag, was m’n eerste gedachte, hier is Cees Roozendaal ooit flink aangereden met z’n Quest, toen ik later een foto zag van Cees kon ik alleen maar zeggen “wonder dat ie nog leeft” wat zag hij eruit. “Lokkemientje” vergeet ik nooit meer en Cees ook niet. Onderweg kom je dan geregeld leuke dingen tegen, die ik hier en daar dan vastleg.

Het nieuwe huis van kennissen in Oosthuizen en bloeiende bomen in de Zuidoostbeemster en het nog steeds onderwater staande buitendijkse stuk land met haven bij Schardam. En als ik dan weer thuis ben blijkt het toch nog 99 km te zijn geweest.