Ik begon na mijn 65e met deze verslavende hobby. Op 26 november 2023 reed ik 18 jaar met een Quest en heb in die periode 258.738 km afgelegd en nog steeds met heel veel plezier, laat je nooit weerhouden dat leeftijd een beperking is. Gemiddeld reed ik 14.105 km per jaar en geen kilometer met tegenzin, alle keren genieten en het is de beste manier om fit en gezond te blijven. Bovendien hoop ik dit nog jaren vol te houden. WIE ZOEKT KENT DE QUEST NIET, WIE DE QUEST KENT ZOEKT NOOIT MEER
07 april 2010
Een "Zuipschuit"
Ja, wat zal ik vandaag aan het “papier” toevoegen, eigenlijk geen bijzondere verrichtingen vandaag, nou ja een stukje gefietst meer niet. Het is gewoon ondertussen, even ruim 130 km wegtrappen, ’t is maar wat je leuk vind. Nou ik vind dit leuk, niet gewoon leuk, nee hartstikke leuk en ik beleef er alle dagen heel veel plezier mee en of het nu gaat om 40 of 140 km, het is echt spectaculair om in een Quest te rijden. Vanmorgen eerst één en ander in de fiets geplaatst en daarna richting Oostzaan. Vandaag heeft mijn vriendin haar oppasdag en ik zou nog iets naar Oostzaan brengen, een mooie “smoes” om juist vandaag die kant op te gaan. Bij aankomst was ze net de jongens van school aan het halen dus even geduld, toen ze de fiets zagen staan hoorde ik Bram meteen roepen “Opa Pé z’n fiets staat er, Boris kom” inderdaad opa zat op de bank voor het huis in de zon. Wat was het weer een prachtige dag, voor de eerste keer weer een hele rit in “’t kort” gereden. Een broodje een bakkie cappuccino en even een paar kleine klusjes aan kant werken om vervolgens weer op pad te gaan. Omdat de zon er zo lekker bij was ben ik maar meteen “rondje Twiske” gegaan om daarna richting Purmerend te gaan met de nodige afzwaaiers via Spijkerboor enz. In de Heerhugowaard, langs de Ventweg, stond een groot perceel krokussen in bloei en iets verder een groot perceel hyacinten en narcissen. Bij het opdraaien van de Oostdijk vlak bij “De Goudenkarper” moest ik uit fatsoen even naar de kant om 3 amazones de kans te geven heelhuids met hun viervoeters langs de Quest te komen. Eenmaal op de Langereis is het bijna recht toe recht aan op huis af, alleen nog even met een meneer staan kletsen die net stil stond met de racefiets, dan volgen al snel de standaard vragen hoe hard gaat het, wat kost het, zie wel wat onderweg. Nou dat laatste durf ik gerust te zeggen ik zie alles onderweg, één keer iets te laat (en daar heb ik van geleerd), maar ik zie heel veel onderweg. Als bewijs daarvan is op één van de foto’s te zien wat ik onder een brug zag liggen, een echte “Zuipschuit” niet dat de persoon laveloos was, het was gewoon een “zuipschuit” en dan moet je wel goed opletten anders ben je er zo weer voorbij.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten