Van Fernando uit Chili tot een karper bij Bobeldijk.

 

Ja waar heeft hij het nu weer over, inderdaad het was de realiteit van deze morgen. Ik zeg zo vaak, ik kom altijd wel weer iets nieuws tegen onderweg en vandaag was dat ook het geval. Omdat ik zo vaak een rondje maak is het wel eens bedenken waar ik nu weer heen zal gaan. Een belletje naar m'n zoon maakt me duidelijk dat die nog wel een weekje weg zullen blijven dus daar moet ik niet heen, dan maar wat weggetjes opzoeken waar ik niet te vaak kom en eventueel het HEM-rondje er aan vast plakken dat is altijd plezierig fietsen. Met wat "slingers" hier en daar kwam ik in Wognum terecht om daar richting Hoorn of iets dergelijks te nemen.

In een flauwe bocht staat iemand met de racefiets die z'n hand opstak dus ik stopte even. Wat blijkt de man had me al van verre zien aankomen en vroeg of hij een foto mocht maken, geen probleem en zo kwamen we aan de praat. Hij was enorm belangstellend naar de Quest met allerlei vragen die ik redelijk kon beantwoorden en wat blijkt in de vragen over en weer, Fernando, was zijn naam en hij kwam uit Chili en fietste heel wat af in Nederland en dan voornamelijk Noord-Holland. Hij was op Texel geweest, had langs de duinen gefietst was over de dijk Lelystad en Enkhuizen gegaan enz. enz. hij noemde een hele serie streken waar hij was geweest en als ik het goed begreep zat hij momenteel in Velp, ook weer een stukje hier vandaan.

Na deze ontmoeting weer verder en na een paar kilometers zag ik dat langs een landelijk fietspad dwars door het veld tussen Wognum en Bobeldijk dat een visser heel voorzichtig zijn vangst naar boven haalde. Vol belangstelling volgde ik dit even en maakte een paar foto's van de grote karper die hij boven water had gehaald en later weer liet zwemmen. Hij was blij dat er gelukkig iemand was gestopt om meteen een foto te maken van zijn vangst waar hij terecht trots op was, eerlijk een prachtige grote karper zomaar in zo'n doodlopend slootje. En zo zie je maar weer als je open staat voor wat er om je heen allemaal gaande is, dan komen de mooiste verhalen en kontakten tot stand.

Vanaf dat moment wat wegen links en rechtsom naar de dijk en het HEM-rondje er aan vast plakken, in Hoorn is de kermis gelukkig nog niet in beweging en in Enkhuizen even wachten bij de Dromedaris omdat de brug open staat en dan weer langs het IJsselmeer waar heel wat zeilboten varen, richting Medemblik.

Langs de Medemblikkerweg en de kruising van de Westermiddenmeerweg is een loonbedrijf bezig om het Co2 gehalte wat op te krikken, 't stinkt behoorlijk naar ammoniak, thuis gekomen was het een rondje van 96 km met weer aparte ervaringen.

Zomers ritje via "Het Paard"

 

Is dit wel goed voor een mens, zoveel zon en hoge temperaturen, het is nu in Middenmeer 25,8 graden C.. Ik geniet er wel van maar er zijn genoeg mensen die dit verafschuwen, weer een dag drukkend weer was het maar weer over maar voor mij is dit prachtig. Ik had gisteren een glutenvrij brood gebakken voor Tiny en dat zal ik vanmorgen even naar de “Zuidoost” brengen dus meteen een doel om met de Quest op pad te gaan. De rit erheen kan de fiets bijna vanzelf vinden, elke keer het zelfde, daarbij dacht ik aan een vrachtrijder die bij mijn vader de groenten ophaalde om naar de veiling in de buurt te brengen, hij ging later samen werken met een ander bedrijf en de twee eigenaren reden op een keer achter elkaar naar de Centrale markt in Amsterdam. De oudste reed voor en gaf nergens richting aan, toen zijn mede firmant vroeg wat of er aan de hand was kreeg hij als antwoord, :”Ik kom hier al zo vaak dat moeten ze nou maar weten waar ik heen ga”. Ik houd me liever aan de normale regels dan moet het vast goed komen en vandaag ging het ook weer prima in alle windstreken.

Tiny kreeg vandaag een aantal dames van de gym op visite dus na één bakkie ben ik verder gegaan deze keer via Purmerend naar Ilpendam Broek in Waterland en zo richting Monnickendam en als einddoel even naar “Het Paard” van Marken waar het druk was en waar de Quest grondig werd geïnspecteerd door enkele Spanjaarden.

Terug via Monnickendam overal waar het mogelijk was langs de dijk om via “Kippen Dam” in Hoogwoud wat inkopen te doen om thuis af te sluiten na 140 km.

"Je wordt ouder Papa"

 

Wat weer een heerlijke zomerdag, ruim 25 graden en een niet te scherp zonnetje en dan ook nog weinig wind. Echt weer om een rondje om te gaan en dat heb ik dan ook gedaan. Krant uit, ontbijt achter de kiezen en koffie ingeschonken en dan bedenken waar ik heen zal gaan. Gisteravond kreeg ik onverwacht bezoek, Tiny en Remco kwamen even om een bakkie dus vandaag niet naar de “Zuidoost” het moet “spannend” blijven, dus een ander rondje inplannen. Met een kleine omweg eerst maar even langs Obdam waar niemand aanwezig lijkt en dan gewoon doorrijden richting Hoorn uiteraard weer niet de kortste route dat kan altijd nog als ik haast heb en dat is nu niet het geval.

Ik pak voor het eerst de camera in Schermerhorn, het beeld bij de kerk blijft mooi van kunstenaar Nic Jonk “Moeder en Kind” noem ik het maar hoe het officieel heet weet ik niet. Ik word overal omgeleid en kom uiteindelijk weer op bekent terrein richting Avenhorn.

Langs het fietspad wordt ik staande gehouden door een vakantieganger die onderweg is met zijn gezin en bandenpech heeft. De vraag is of ik een fietspomp heb en dat is gelukkig voor hen de oplossing, zonder lucht in de band kom je niet ver. Ze komen uit Duitsland, althans daar zijn ze gestart maar Engels is de “voertaal” en dan even alle vier bij elkaar en een plaatje voor mijn blog waar ze vanavond eventueel kunnen lezen wat ik over ze schrijf.

Ik ga richting de dijk en via Hoorn Enkhuizen en Medemblik maak ik het rondje vol zodat ik thuis toch weer op 107 km uitkom. Op zo’n 10 km voor Middenmeer passeer ik een wielrenner en hoor dat hij mij kent “Dag Peter” dus even remmen en met hem oprijden. “Je zal mij niet herkennen maar mijn broer ken je wel” en wie is jou broer dan wel vraag ik, “Hans Bakker” dan moet jij Piet zijn was mijn reactie en inderdaad dat bleek waar te zijn. Ooit woonde hij ook in Middenmeer maar de laatste keer dat hij mij had gezien moet zeker 60 jaar geleden zijn, toen bracht zijn vader nog een loonzakje bij mij langs vertelde hij, zijn vader was toen de boekhouder bij de ZWM. En dan realiseer je jezelf weer “Je wordt ouder Papa”

Ondertussen krijg ik via de app de mooiste foto’s uit Afrika waar een deel van de familie vakantie viert.

Uit en thuis met 60 km

 

Het zat er niet in vandaag, ik kreeg een aantal vaklui om een paar ramen , die lek waren , te vervangen en zodoende werd alles wat later en als ze weg zijn moet één en ander weer opgeruimd worden en meteen de gordijnen maar even wassen. Als alles weer bij het “oude” is, pak ik toch nog even de Quest om een rondje te maken over Wieringen.

Ik ga via de Schagerweg richting Wieringerwerf en bij een nieuw uit de grond gestampt bedrijf zie ik een bekende naam,”Quest and Olympus” het heeft iets met foto’s las ik net op internet en is voor miljoenen over genomen, ’t zal wel.

Ik ga via Wieringerwerf en Kreileroord naar de dijk en zie als ik langs de haven van “Oude Zeug” ga 3 bijna gelijke zeilboten op het IJsselmeer varen richting Den Oever.

Ik sla linksaf en fiets door het “sluitgatbos” naar het Robbenoord bos om bij Wieringen uit te komen.

Bij Vattrop staat het droog en er zijn ook weinig vogels te zien en zo kom ik even later langs de “Heidense kapel” bij het gehucht Stroe.

Dan via de “Korte Afsluitdijk naar van Ewijcksluis om de polder weer in te gaan vanuit het noorden waar de loofklapper en de brede spuitkar mijn aandacht trekken.

Op de Nieuwe Sluizerweg kom ik weer een oude bekende tegen, Arnold Schalkwijk uit Wieringerwerf. Het rondje bleef zodoende klein vandaag want na 61 km was ik weer binnen.

Een happy toertje

En weer is de dag voorbij gevlogen, zowel letterlijk als in realiteit want het ging prachtig met de Quest. Ik had echt geen idee waar ik vandaag heen zou gaan, eerst dacht ik naar de Oostvaardersplassen te rijden maar onderweg ben ik wel 10 keer van koers veranderd en zo kwam ik nergens echt terecht en werd het een kris kras ritje door de omgeving.

Bij Middenmeer is men bezig een stuk bouwgrond te veranderen naar een garageperceel waar de paar korte asfaltwegen al zijn aangelegd en nu kunnen de bouwvakkers aan de slag. Een stukje langs het Markermeer en kijken hoelang ik de dijk kan volgen zonder afsluitingen, ik had er weinig vertrouwen in en dat klopte achteraf helemaal.

Er zijn ook in deze regio verschillende bomen onderscheiden met een lintje maar in mijn ogen niet het meest ideale.

Schardam hoort niet meer bij de bewoonde wereld door de afsluitingen en tot aan het “Meisje met de groene laarzen” en daar is het weer einde verhaal dus langs de molen “De Breek” richting aardbeien leverancier en op naar Middenmeer.

Vlak voor Benningbroek zijn de boeren druk geweest met linten om de bomen te plaatsen van de omgekeerde driekleur. Toch werd dit kris kras ritje weer mooi van lengte net 100 km.