Daar zijn we weer, ruim 3 weken niet gefietst, tenminste niet
in de Quest, en dan is het weer zo ver. Ik dacht vanmorgen “Laat ik meteen maar
goed beginnen” en zo is het retourtje naar Oudemirdum tot stand gekomen. De
berichten zijn matig, zowel in Middenmeer als in Oudemirdum geven ze wat regen
af dus we zien wel. Als ik van huis ga is het droog en met de voordeligste wind
ging ik heel vlot de Afsluitdijk over, de lucht begint allerhande kleuren te
vertonen maar als ik bij Friesland aankom, komt de zon er zelfs heel even bij,
een goed teken. Bij Bianca zijn Thimo en Fleur nog thuis maar die vertrekken al
heel snel naar school in Balk. De koffie smaakt weer als vanouds en de koek is
ook altijd een traktatie we kletsen wat over het wel en wee in de wereld en
tegen half 11 mag ik “helpen” een paar gasten die in de zomerwoning hebben
gezeten uit te zwaaien, ik merk aan Bianca dat er een blok van haar schouders
valt als deze toch wat “vreemde vogels” weg zijn. Als alles weer op orde lijkt
vervolg ik mijn fietstochtje weer door de Quest om te keren en in
tegenovergestelde richting mijn pad in te korten. Op de rit heen geen spatje
regen gehad maar nu begint het toch al snel watte druppen en aan het begin van
de Afsluitdijk besluit ik om de schuimkap er maar op te zetten. Als ik de
Lorentz sluizen nader zie ik het knipperlicht aan springen, het zal toch niet
was mijn eerste gedachte, (vorige week 3 keer storing waarvan één keer 3 uur
wachten) het viel mee na zo’n 5 m a 10 minuten draaide alles weer op zijn
plaats en kwam het verkeer weer opgang. Over de hele dijk was het flink
regenachtig en toen kwam de tweede sluis, de Stevin sluis bij Den Oever en ook
hier gingen de rooie lichten aan, maar ook deze keer werkte alle apparatuur
zoals het hoort en kon na een kort oponthoud het laatste stukje naar huis
worden afgelegd waarmee de 160 km weer vol zijn gemaakt.
1 opmerking:
Hoi, dat was een heel klein rondje en een lange streep!
Een reactie posten