Het werd voor mijn gevoel weer een keer tijd om de dijk over te gaan en wat let je dan, wel eerst even bellen of er iemand thuis is, hoewel we zijn er gisteren net geweest omdat mijn jongste dochter die dag jarig was zodoende had ik een goeie smoes om even te polsen hoe het gisteren geweest was nadat iedereen zo’n beetje vertrokken was en toen hoorde ik dat zij en ook mijn schoonzoon thuis waren omdat ze allebei een dag vrij hadden genomen na de afgelopen Pinksterdagen en “verjaardags-drukte”. Het was 2e Pinksterdag ook de dag van de Friese Elfstedentocht voor fietsers en die trekt bij hun voor de deur langs en dan hoor je vaak opmerkingen juist op dat stukje “wat een rot klim” en “het lijkt de Alpe d”Huez wel” en dat soort opmerkingen omdat bij hun voor de deur net de “zwaarste” beklimming van Friesland is. Ik ben dus vertrokken met de zekerheid dat er mensen aanwezig zijn als ik daar toevallig zou komen vandaag. Van start en richting Friesland, alleen als er op de Afsluitdijk te veel vliegen zijn ga ik ergens anders heen had ik mij voor genomen. Het viel alles mee dus volle bak richting Oudemirdum, bij de sluis had ik wel een keer een bord gezien waarop stond aangegeven wanneer er onderhoud was aan de sluisdeuren en dan kon je als fietser wel een half uur moeten wachten maar er stond niets meer dus dat is dus geen obstakel meer, tot dat ik aan de Friese kant stond, nee niet stil stond vanwege, maar wel om een foto te maken nadat ik het “obstakel” was gepasseerd, het kon allemaal nog net dus gaf het voor mij nog geen problemen en terug zie ik wel weer. Het fiets allemaal geweldig, weinig of geen verkeer op de weg langs de Friese zeedijk en zo was ik in ruim twee uur over en zat ik onder de parasol met een heerlijk koud glas cola. Siebo was met de hogdrukreiniger bezig op de buitenmuren en Bianca was druk bezig in de tuin met de planten die ze had gekregen met haar verjaardag. De kinderen speelden in de tuin en renden af en toe heerlijk rond. Na het eten ben ik weer richting Middenmeer gegaan, een reis met een paar hindernisjes, bij de Lorentzsluizen bleef de brug wat langer dicht dan anders, oorzaak onbekend, maar net toen ik van plan was onder de slagbomen door te gaan gingen ze omhoog. Net voor het monument ging het snel mis een snel leeg lopende rechterband dus stoppen en vervangen, gelukkig had ik een reserve buitenband bij me, hoewel de band nog lang niet af is moest ik hem wel vervangen vanwege een gat in het canvas, mogelijk opgelopen op het stukje weg vlak ten noorden van Workum waar vaak scherp puin op de rijbaan ligt door auto’s die de bocht veel te snel nemen. Het volgende euvel was de sluis bij Den Oever, toen ik aan kwam ging deze slagboom ook net 50 meter voor mij omlaag dus even wachten, nou dat even was nog niet zo maar wat, de auto’s op de andere brug reden al zeker 5 minuten toen was de brug bij ons nog steeds niet terug gedraaid maar toen dat uiteindelijk toch nog gebeurde bleven de slagbomen nog omlaag en dan begin je nog niets. Er stonden ook een paar jongens uit Den Oever en die vertelden dat dit wel meer gebeurde, “Dan vergeten ze hem gewoon” dan moet je bellen vertelde hij maar hij wist ook het nummer nog en dat was de “redding” gebeld en toen ze bij de derde poging opnamen werd er gekeken of er een storing was en anders gaat hij nu open zei de sluiswachter, voor iedereen die ooit voor deze sluis het zelfde mee maakt bel dan het volgende nummer voor een vrije doorgang 0227-511383 het was voor ons ideaal dat de jongeman het nummer uit zijn hoofd wist anders stonden we er nu misschien nog. Het laatste stukje naar huis is dan zo afgeraffeld en thuis gekomen zag ik dat het gemiddelde over iets meer dan 160 km net 37,6 km was geworden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten