De nieuwste ervaringen staan weer op mijn blog als dit verhaaltje is geschreven. Het weekend is weer achter de rug en de dagelijkse bezigheden worden weer opgepakt en die bestaan voor mij vaak uit een stukje huishoudelijk werk en daarnaast een stukje met de Quest de wereld verkennen. Afgelopen zaterdag had ik nog een minder “plezante” ervaring met een brief die ik op de deurmat vond, deze was nog gericht aan mijn ruim 7 jaar geleden overleden vrouw, of ze een afspraak wilde maken met de tandarts m.b.t. haar kunstgebit, dat doet wel even vreemd aan maar is na zo veel jaren toch minder kwetsend als dat zoiets was gebeurd kort na haar overlijden. Maar laten we het over iets anders hebben, omdat het weer voor vandaag nog goed is besluit ik om het er nog maar eens van te nemen, gewoon een rondje maken langs de wegen en paden in N.H.. Richting Obdam is mijn eerste doel en bij Tom en Gerda, die de oppas hebben over Thomas, zit ik al snel aan de koffie en worden de wetenswaardigheden uitgewisseld. Als ik wegga wordt de kleinzoon even in de Quest gezet wat hij maar heel slecht weet te waarderen, getuige de foto. Eenmaal weer onderweg duurde het niet lang of ik reed achter een ruiter te paard, even licht claxonneren en toen de man mij zag gaf hij gelijk een teken van, kom maar alles is onder controle, dat bleek ook zo want één schichtige beweging van het paard was alles en zo ging ik probleemloos verder. Via de Huijgendijk ben ik naar de Smaragd gereden waar ik bij Kees en Marian weer koffie heb gedaan en Kees heb gefeliciteerd met zijn geslaagde Velomobieltreffen in Noord-Holland van afgelopen weekend. Toen ik weg ging van de Smaragd heb ik gekozen voor de Middenweg omdat er langs de N 242 nogal gerommeld wordt met omleidingen enz. leek me dit de veiligste route. Heel lang ging dat goed tot ik tegen het einde werd geconfronteerd met een algemeen verbodsbord om in te rijden, mogelijk een weekmarkt of zoiets, dus rechtsaf naar de dijk en dan op Middenmeer af. Zo halverwege kwam mij een politieauto tegemoet rijden, op zich niks bijzonders, maar even later zag ik hem achter mij aankomen in de spiegeltjes en nadat hij was gepasseerd ging het stopteken bij de achterruit aan, stoppen en horen wat er loos is. Ik had er uiteraard wel een vermoeden van want het was niet de eerste keer dat ik met zo’n situatie te maken kreeg, “Meneer, moet U niet op het fietspad” was de eerste vraag, ik heb toen uitgelegd dat ik best op het fietspad wilde als zij daar op zouden staan, maar dat ik in de zin van de wet gebruik mag maken van de weg waar ook de auto’s rijden omdat de fiets breder is dan 75 cm. Naar mijn mening weten de meeste agenten dit niet maar de kopie van het wetsartikel, wat helaas flink verwaterd, in de fiets lag heeft ze overtuigd. We hebben verder nog even gezellig staan kletsen en vervolgens heb ik het laatste stukje afgelegd naar Middenmeer waar het tellertje op 64 km is blijven staan, heel kort vandaag maar wel weer een heerlijk ritje.
p.s. Bij een nagezonden foto had Thomas wel interesse in het resultaat maar in een Quest zit hij voorlopig nog niet vrijwillig.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten