Fietsen tot aan de sneeuwgrens

Daar gaan we dan voor de tweede keer vandaag, het was echt uitproberen waar de grens ongeveer lag. Niet voor wat betreft mijn conditie of koudegevoeligheid, nee echt de sneeuwgrens opzoeken. De meesten zullen  nu denken aan de sneeuwgrens op hoogte maar dit gaat om de sneeuwgrens in de provincie. Als je de nieuwsberichten hebt gehoord vanmorgen of op welk moment ook van deze dag dan zijn er overal problemen met het verkeer enz. enz. Ik zeg altijd van sneeuw heb je drie keer ellende, als het valt, als het ligt en als het weggaat. Hier in de omgeving, de Wieringermeerpolder is geheel sneeuwvrij, gelukkig en vanaf hier heb ik de grens van de sneeuwval opgezocht. Richting Alkmaarseweg de polder uit en aan de rand zag ik een ietsje wit hier en daar op een dak van een boerderij  Buiten de polder richting Aartswoud begon het hier en daar wat witter te worden maar de wegen waren nog steeds droog en schoon. Elke kilometer meer in zuidelijke richting werd het steeds witter en was het op het wegdek ook te merken dus voorzichtiger rijden en opletten bij afslagen want ook de kans op doorglijden is hier en daar mogelijk. Ik ben via Opmeer en Hoogwoud naar Spanbroek en Wognum gereden wat voor mij de grens was. Later vanaf Wognum een stukje door Nibbixwoud en nog even langs Jan Geel die druk was met restauratie van een oude T-Ford, zoals ik dat als leek heb beoordeeld. Bij Jan lag weer ietsje minder sneeuw en toen ik richting Onderdijk en Medemblik reed werd het steeds meer sneeuwvrij en in de polder was het weer echt zoals iedereen zou wensen geen sneeuw te zien. Het rondje eindigde na 52 km met warme voeten en de zekerheid dat ik tot aan de sneeuwgrens heb gefietst.